"Ekki hræddur við tölur"

er eiginleiki sem kaupandi Íslandsbanka þarf á að halda.

Ef á að fara að búa til samfélagsbanka eða fjárfestingarbanka núna þá þýðir það að það þarf lag kjark og snarræði til að kaupa slíkan banka og vera ekki smeykur þó að rauðar tölur sjáist?

Þá eiginleika hefur maður sem heitir Jón Ásgeir til að bera í nægum mæli. Hefur hann ekki reynslu sem sannar hans mál? Er hann því ekki sjálfkjörinn til að fara fyrir öðrum í slíku þjóðhagslegu ævintýri?

Og má ekki nefna aðra menn líka til nefna til sem þaulreynda menn til að bjarga ríkissjóði í lausafjárvanda? 

Eru Björgólfsfeðgar ekki líklegir til að láta ekki skjóta sér skelk í bringu með einhverjum smámunum? Þaulreyndir menn?

Og eru svo ekki Bakkavararbræður einhversstaðar á reki ekki langt undan?

Ef ríkissjóði vantar fé til að losa sig út úr skuldakreppu, hví ekki að leita kaupenda þar sem þeirra er von? Er ekki óþarfi að stjórnast af einhverjum fordómum og fyrri reynslu?

Sagði ekki  Drottinn löngu fyrir tíma Einsteins:  Sjá ég gjöri alla hluti nýja? 

Sjá það endilega allir að Íslandsbanki eigi að græða peninga í nýju samfélagslegu hlutverki sínu? 

Er ekki um að gera að vera "ekki hræddur við tölur"?

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 19.1.2021 kl. 01:25]

"Hagnaður Ari­on banka á fjórða árs­fjórðungi síðasta árs stefn­ir í að verða 6 millj­arðar króna sam­kvæmt drög­um að upp­gjöri bank­ans sem nú liggja fyr­ir. Sam­kvæmt þeim er reiknuð arðsemi á árs­grund­velli ríf­lega 12% og um­tals­vert um­fram fyr­ir­liggj­andi spar grein­ing­araðila.

Til sam­an­b­urðar var hagnaður Ari­on banka fjór­ir millj­arðar á þriðja árs­fjórðungi, en sam­tals 6,7 millj­arðar á fyrstu þrem­ur árs­fjórðung­um árs­ins. Verði hagnaður­inn því í sam­ræmi við drög­in stefn­ir í að hagnaður bank­ans á síðasta ári verði um 12,7 millj­arðar.

2 millj­arða nei­kvæð áhrif eigna til sölu - Kís­il­verið veg­ur þyngst

Í af­komu­viðvör­un til Kaup­hall­ar­inn­ar kem­ur fram að af­koma áfram­hald­andi starf­semi nemi um 8 millj­örðum og þró­ist með mjög já­kvæðum hætti. Fjár­muna­tekj­ur og tekj­ur af fjár­fest­ing­ar­eign­um nema 2,8 millj­örðum, en á móti kem­ur nei­kvæð áhrif af eign­um til sömu upp á ríf­lega 2 millj­arða. Veg­ur þar þyngst niður­færsla á eign­um í Stakks­bergi, en kís­il­verið í Helgu­vík er í eigu Stakks­bergs.

Upp­gjör árs­fjórðungs­ins verður birt 10. fe­brú­ar."

Eftir umræðutóninn virðiumst við ekki eiga að þakka forsjóninni fyrir að ríkið hafi verið búið að losa sig við þessa arðgjöf í tíma.?

[Jónas Gunnlaugsson, 19.1.2021 kl. 14:24]

Banki tapar aldrei neinu og lánar aldrei neitt. 

Sannur skáldskapur. Við vitum ekki augnabliks lögin. Heims, bakbankarnir fara eftir sínum eigin lögum. 

En, ef banki, á Íslandi er látinn taka lán í - heimsbönkunum, - Bakbönkunum, - til fjögura ára og sagt að þeir megi lána það til fasteignalána til 20 ára, og sagt að heims, bakbankinn muni alltaf framlengja lánin. 

Síðan skipar yfirstjórn heims, bakbankans sínum mönnum að stöðva öll útlán. 

Þá er íslenska bankanum sagt að hann verði að greiða allt til baka á fjórum árum. 

Þá sjá stjórnendur íslensku bankana að eftir tvö ár verði íslensku bankarnir komnir á hausinn. 

Við höfðum eitthvað verið að beita okkur í heimspólitíkinni, og það líkaði ýmsum vinum okkar ekki. 

Nú, allar þjóðirnar fengu framlengd lánin sín, nema Íslendingar. 

Við höfðum ekki efni á að rífa kjaft. 

Þá fór bókhaldskerfið yfir til heims, bakbankana í þrot. 

Það var bókhaldið sem fór í þrot. 

Peningur er bókhald, og það verður að taka bókhald alvarlega. 

Við verðum að hugsa þó að við skiljum að peningar eru bókhald. 

Egilsstaðir, 19.01.2021   Jónas Gunnlaugsson

[Jónas Gunnlaugsson, 20.1.2021 kl. 09:29]

Vantaði í fyrri athugasemd, að lánið frá heimsbönkunum, bakbönkunum, má trúlega tífalda sem útlán frá íslensku bönkunum. Það er hugsað líklegt eins og innlán í íslenskann banka, þá má lána þá upphæð tíu sinnum út. Reyndar eru reglurnar breytilegar.

Egilsstaðir, 20.01.2021   Jónas Gunnlaugsson