Ráðleysi

var áberandi í Silfri Egils sem ég var að hlusta á.

Sama lumman kom frá Ingu Sæland og venjulega. Það þarf að byggja brú frá þeim sem ekkert eiga og til þeirra sem allt eiga. Alræði öreiganna upp á nýtt. Engin tillaga hvernig eða hvenær. Núll stefna og engin raunveruleg ráð.

Þorgerður Katrín setur á langar ræður um upptöku Evrunnar sem lausn á öllum vanda þjóðfélagsins. Hún getur ekki skilið það að fólk er frjálst að því að nota Evru sín á milli og semja um vexti og verð í öllum viðskiptum. Það ríkir gjaldeyris-og viðskiptafrelsi á Íslandi. Að gefa útlendingi verð á mat í Evrum sem gildir þegar hann vil setjast til borðs í næsta mánuði eða þarnæsta eru aðeins  venjuleg viðskipti sem menn verða að taka og meta.

Alveg á sama hátt og til dæmis Samherji þegar hann selur namibískan fisk fyrirfram. Allir kostnaðarliðir verða að liggja fyrir ef maður er í viðskiptum og enginn einn semur allar leikreglurnar fyrirfram.Samt eru menn ávallt misheilagir eftir á þegar í ljós kemur óþægilegur sannleikur. Það er fáránlegt að halda að menn geti dregið töluð orð til baka. Það er aðeins hægt að breyta um skoðun eftir nánari athugun.

 

Það eru Sigurður Ingi og Bjarni Benediktsson sem leggja áherslu á að ekkert verður til af engu. Aðeins framleiðsla verðmæta er lífskjarabót hjá einni þjóð.

Sigmundur Davíð er skýr á því hversu loftslagsfötlun Katrínar Jakobsdóttur er farin að há henni og byrgja sýn um  hvað vandamálin snúast. Hún er að klyfja Ísland með óþarfa böggum í þessum svokölluðu loftslagsvanda þar sem lokun stóriðju hérlendis eða þannig ráðstafanir myndu þýða margfalt loftlagstjón fyrir heimsbyggðina þar sem landið er þegar það hreinast í heimi. Þetta stóra samhengi skilur ekki Katrín, lætur því ekki segjast og hamrar þetta loftslagsmál óháð öðru í tíma og ótíma og úr öllu samhengi.

Bjarni Benediktsson leggur áherslu á  að blanda ekki umræðum um fiskveiðistjórnarkerfið saman við misbeitingu auðs í stjórnmálabaráttu og rifjar upp pólitíska sögu Baugsveldisins sáluga. Það sama eigi við nú um auðjöfrana sem reyni að kaupa sér áhrif og lagabreytingar. Það hafi ekkert með auðlindakerfið sjálft að gera. 

Þórhildur Sunna skilar auðu sem við var að búast nema hatri á Sjálfstæðisflokknum sem er eina framlag Pírata í þessum þætti sem og í íslenskum stjórnmálum yfirleitt, eins og greinar og fyrirspurnir frá flokknum eru bestu dæmin um allt síðasta kjörtímabil.

Þessi þáttur sannar að Logi Már og Samfylkingin hefur engar tillögur í stjórnmálaum aðrar en að reyna að gera Sjálfstæðisflokkinn áhrifalausan. Hann vill  mynda einhverskonar Reykjavíkurmódel á Alþingi eftir þær mikilvægu kosningar sem framundan eru að mati Þorgerðar Katrínar, án þess að hún geti útskýrt hvert það mikilvægi sé ef frá eru talin einhver gjaldmiðilsmál sem hún endurtekur í síbylju. Sem væntanlega allir kjósendur sjá að hún er ekki að fara að breyta í einu né neinu sem hendi sé veifað.

Þorgerður katrín er því gersamlega ómarktæk í stjórnmálum dagsins alveg eins og Logi Már enda flokkar þeirra aðeins léleg afrit hvor af öðrum en eiga hinsvegar aðeins ráðleysið eitt sameiginlegt.

Forsjónin forði Íslandi rá því að þessi stjórnarandstaða nái einhverri vígstöðu eftir kosningarnar í haust. Það yrði Íslands ógæfu allt að vopni ef það ráðleysi bættist ofan á Kófið.

Athugasemdir

[Bjarni Jónsson, 30.5.2021 kl. 17:21]

Það er nóg að líta til þess furðufyrirbrigðis, sem myndar meirihluta borgarstjórnar undir forystu Samfylkingar, til að sannfærast um í einni sviphendingu, að þar fer gjörsamlega óhæft fólk til að stjórna einu né neinu.  Að halda því fram, þessir flokkar séu færir um að stjórna landinu, svo að nokkurt vit sé í, er sorglega lélegur brandari.  Þetta sjá allir, þótt sumir neiti að viðurkenna það.  

[Halldór Jónsson, 30.5.2021 kl. 19:30]

"Never complain, never explain" sagði Henry Ford. Samherji hefði betur kunnað þetta þegar þeir bjálfast í appecement við Helga Seljan.

Þorsteinn Már féll í áliti hjá mér við þetta skammsýna skref."Heiðra skaltu skálkinn svo hann skaði þig ekki "mun gilda um samkipti við Helga Seljan sem aðra af því sauðahúsi. 

[Grímur Kjartansson, 30.5.2021 kl. 21:39]

Ég skil vel Samherja að vilja verja hendur sínar en þetta er bara komið of langt og það er kominn tími til að bæta samkipti RUV og Samherja
Sérstakleg til að Píratar og aðrir geti notað þetta til að hala inn óánægju atkvæðum í kosningunum í haust.

[Ómar Ragnarsson, 31.5.2021 kl. 00:25]

Henry Ford var að sönnu brautryðjandi í skapandi framleiðsluháttum sem margfölduðu laun starfsmanna hans, en þegar nær dró árinu 1938 urðu barsmíðar og harðneskja Bennets, handbendis hans illræmd í meira lagi. 

[Ómar Ragnarsson, 31.5.2021 kl. 00:39]

Henry Ford var einhver þekktasti velgjörðarmaður veraldar á blómatíma sínum, þegar hann margfaldaði laun starfsmanna sinna í krafti endurbóta í framleiðslu og afköstum, en það snerist heldur betur við á síðustu árunum fyrir 1940 þegar hann lét helsta handbendi sitt í samskiptum við verkamenn, Harry Bennett, siga illræmdum sveitum  á vegum verksmiðjunar til að berja illilega á verkamönnum i vinnudeilu.

[Halldór Jónsson, 31.5.2021 kl. 08:27]

Ég heyrði að Henry Ford ll hefði notað þetta í samb andi við daglegt líf sitt. En þetta er gamalt eftir Disraeli frá 1870 en skynsamlegt. "‘Never complain, never explain.’

Immortalised by Benjamin disraeli, prime minister of England in the 1870’s, known for his diplomacy, eloquence and especially his charm.

Charm so potent, in fact, he found himself in highest favour with the monarch of England at the time, Queen Victoria. His approach was never seedy, overt or obvious, but always indirect, subtle and genuine. He aimed at a persons repressed desire, indulging them in whatever part of their characters they had been denied from exploring or expressing.

Disraeli and Queen Victoria met in the mid 1870’s when Disraeli first became Prime Minister. A decade or so before the Queen’s husband, Prince Albert, had died and left her more than grief-stricken. She had increasingly withdrawn from the public eye (and therefore less popular in the public opinion) and become increasingly sour, hard and bored to tears by matters of politics. So hard, in fact, her courtiers advised Disraeli to abandon his usual charm and elegance when addressing her and maintain a strictly business-only approach.

Disraeli disregarded everyone and maintained his usual manner. He expressed to the Queen, indirectly, that he wanted her to realise her dreams. He praised her positive qualities, those which the country knew of when her husband was alive, and also aimed at validating the parts of her character which she herself was far less confident in.

She had never been too adept in politic matters, for example. Her late husband saw to all of that and had always advised her of the best approach — with his passing her confidence in her own ability shrunk to almost nothing. Disraeli including her in matters of the state and often asked her opinion in front of other parliamentary members. He helped build her confidence and she became more involved in politics again and therefore more visible in the public eye, raising the profile of the monarchy once more."

Allt rétt sem þú segir samt Ómar  um

gamla Ford.