Hefur hann eitthvað vit á þessu?

sem er öðruvísi en Samfylkingarflokkarnir og Ole Bieltvedt hafa?

Morgunblaðið er með þessa klausu:

"Ásgeir Jónsson seðlabankastjóri telur varhugavert að Íslendingar festi krónuna við evruna. Telur hann það illframkvæmanlegt og geti það meðal annars leitt til hærri stýrivaxta. Frá þessu var greint á vef Viðskiptablaðsins í gærkvöldi.

Seðlabankastjórinn telur ómögulegt fyrir bankann að halda fastgengi við evru en til að það gangi upp þyrfti meðal annars að beita öllum gjaldeyrisforðanum til að viðhalda því. Auk þess yrði ríkisstjórnin ávallt að taka mið af jafnvægi gengisins í fjárlögum og samkomulag þyrfti að ríkja við verkalýðsfélög um launahækkanir. Að þessum skilyrðum uppfylltum væri þó enn ekki hægt að treysta á að fastgengið myndi ganga eftir þar sem aðrir óvissuþættir væru enn til staðar.

Telur Ásgeir að tenging krónunnar við evruna gæti meðal annars leitt til hærri stýrivaxta þar sem nauðsynlegt gæti orðið að hækka vexti til að verja gengið.

Segir hann ekki ráðlegt að bera saman stöðu Íslendinga nú og þegar krónan var tengd við reiknieininguna ECU árið 1989.Hafi það fyrirkomulag gengið upp í ljósi fjármagnshafta sem eru ekki til staðar í dag.

Myndi taka mið af Evrópu

Segir Ásgeir að Íslandi bjóðist tvær leiðir, annars vegar evran og innganga í Evrópusambandið, og hins vegar sjálfstæð peningastefna.

Hvað varðar upptöku evrunnar segir Ásgeir Íslendinga þurfa að innleiða efnahagsstefnu og launastig sem myndu taka mið af gangi mála í Evrópu. Ef laun hér á landi væru í miklu ósamræmi við önnur lönd í Evrópu gæti það haft neikvæðar afleiðingar fyrir samkeppnishæfni íslenskra fyrirtækja. [e-mail]"

Hver hefur meira hagstjórnarvit: Bieltvedt hugmyndafræðingur Samfylkingarflokkanna eða  dr.Ásgeir Jónsson í Seðlabankanum?

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 24.9.2021 kl. 11:48]

Ragnar Önundarson árréttar fyrri skoðanir:

Evran yrði sjálfskaparvíti

Þeir sem vilja evru núna ættu að staldra við þetta: Er tímabært að setja gríðarlega harðan aga, með sársauka atvinnumissis yfir höfði sér, á eingöngu starfsfólk gjaldeyrisgreina, meðan langflestir mundu sleppa við þennan ótta? Svar sumra þeirra sem mundu sleppa er „já“, en ég segi nei. Gera þarf atvinnulífið fjölbreyttara og stöðugra áður. Orkuvinnsla og stóriðja er stöðugust, við eigum óvirkjaða græna orku, notum hana. Allir vita að landið flytur inn mest af sínum nauðsynjum og að eingöngu gjaldeyrir gerir þann innflutning mögulegan.

Hugmyndin um að setja þennan harða aga á landsmenn hefur þennan ágalla: Við efnahagsáfall, sem ylli gjaldeyrisskorti, mundu nokkur þúsund manns missa vinnuna vegna gjaldþrota sjávarútvegs- og ferðaþjónustufyrirtækja. Aðrir, langtum fleiri, mundu bara halda lífi sínu áfram „eins og ekkert hefði í skorist“.

Það þýðir að halli yrði á utanríkisviðskiptum. Landið mundi safna erlendum skuldum. Ekki yrði fyrirséð hve lengi og hve miklar þær yrðu, en sú staða sem mundi skapast yrði ósjálfbær.

Gjaldþrota fyrirtæki eru leyst upp. Starfsmannahópurinn tvístrast og þekking hans með. Eignir eru seldar á uppboði.Þessi ferill tekur langan tíma.

Hvort sem það er aflabrestur, verðfall, brestur í komu ferðamanna eða e.t.v. allt þetta í senn, þá taka svona sveiflur tíma. Til að vilji til að fjárfesta og reisa ný fyrirtæki á grunni gamalla skapist er ekki nóg að geta keypt eignir á hrakvirði á uppboði. Menn þurfa að sjá fram á hagnað.

Þangað til vilja menn bíða og sjá til. Til að hagnaðarvon myndist þyrfti að lækka launin. Það er kallað „niðurfærsla“ og stundum „hin leiðin“, af því að leiðirnar eru bara tvær, gengislækkun eða niðurfærsla.

Dettur einhverjum í hug í alvöru að á meðan stærstur hluti þjóðarinnar lifir lífi sínu áfram „eins og ekkert hafi í skorist“ verði sátt og friður um að þeir sem allt byggist á, starfsmenn gjaldeyrisaflandi greina, verði endurráðnir á miklu lægri launum? Menn stæðu frammi fyrir því að verða að lækka öll laun í landinu!

Halda menn að samstaða og sátt yrði um það? Launalækkun án t.d. skuldalækkunar? 

 Stjórnmálamenn yrðu fyrir orrahríðinni. Kannski þyrfti meira en eitt kjörtímabil til. Í kosningabaráttu yrði úrbótum lofað. Skipt yrði um ríkisstjórn. Ný stjórn mundi afnema tengingu krónunnar við evru, ef sú leið (sem Viðreisn mælir með) hefði verið reynd. Aðild að ESB (sem Samfylkingin segist vilja) hefði langan aðdraganda. Meira en eitt kjörtímabil. Það yrði langt og leiðinlegt rifrildi.

Það tæki langan tíma fyrir almenning að skilja þetta samhengi sem ég var að lýsa. Sársauki og reiði. Enn og aftur misskipting og mismunun. Fengum við ekki nóg af slíku eftir hrun? Svonefnt „fljótandi gengi“, sem lagar sig eftir aðstæðum með því að lækka þegar áföll verða en styrkist svo á ný þegar batnar í ári, heldur gjaldeyrisaflandi fyrirtækjum gangandi.

Það er af tvennu illu skárri kostur en þau ósköp sem felast í „hinni leiðinni“

[Vagn (IP-tala skráð) 24.9.2021 kl. 12:26]

Samfylkingin, litli Sjálfstæðisflokkurinn, Ole Bieltvedt og Ásgeir Jónsson eru einfaldlega ekki að tala um sama hlutinn. 

Það er nokkuð undarleg staða þegar útflutningsgreinarnar sjá sér hag í því að rýra sem mest verðmæti gjaldmiðilsins. 

[Halldór Jónsson, 25.9.2021 kl. 08:27]

Það er nokkuð undarleg staða þegar útflutningsgreinarnar sjá sér hag í því að rýra sem mest verðmæti gjaldmiðilsins. 

Hvar sjást merki um að svo hafi verið? Gengið batnar alltaf þegar vel gemgur í gjaldeyrisöflun, framboð og eftirspurn gerirþað að verkum. En hjá Kerrunni snýr alltaf allt a haus

[Vagn (IP-tala skráð) 25.9.2021 kl. 16:47]

Merkin eru þau að fyrirtækjunum gengur betur og hagnaður er meiri þegar krónan tapar verðgildi. Þeir selja vörur í evrum og hafa rekstrarkostnað í krónum. Þegar fiskur, rútuferð, álkubbur, forrit, flökunarvélar og gervifætur eru seld þá skiptir gengið máli. Hvort útflutningsaðilinn fái 150 krónur fyrir evruna eða 100kr skiptir máli. Verðlítil króna er lottóvinningur fyrir þá sem hafa útgjöld í krónum en tekjur í dollurum og evrum.

Það var góð ástæða fyrir bankana að taka stöðu gegn krónunni fyrir hrun. Og nú eru sum útflutningsfyrirtækin komin í þá stærðargráðu að geta haft áhrif á gengið. Seðlabankinn getur kostað milljörðum í að verja gengið en Össur Dananna og Brim braskara hafa engu að tapa og allt að vinna með því að ráðast á krónuna og vinna frekar gegn henni þegar tækifærin bjóðast. Og ekki búast við því að þeir auglýsi það og þú lesir um það í blöðunum. Þú sérð það helst þegar gengið fellur án nokkurrar sýnilegrar ástæðu, eins og 2017-2018-2019 þó vel gengi þau ár í gjaldeyrisöflun. Og þegar fréttir eru af minnkun gjaldeyrisvaraforðans vegna kaupa Seðlabankans á krónum sem eru að tapa sínu verðgildi.