Ný gjaldþrotalög !

Einn meginþáttur  í krafti bandarísks efnahagslífs eru gjaldþrotalög þeirra. Sá sem verður gjaldþrota er gerður upp og málið er búið. Samuel Goodyear varð víst sjösinnum gjaldþrota áður en dekkin lukkuðust hjá honum. Hér á landi hefði hann aldrei risið upp aftur eftir fyrsta fallíttið.

Í Bandaríkjunum skilarðu lyklinum að húsinu þínu til bankans þegar þú getur ekki borgað. Málið er búið. Hérna ertu eltur persónulega útfyrir gröf og dauða við sömu aðstæður. Þú sem einstaklingur ert veðandlagið sjálfur þegar þú færð lán með tryggingu í húseigninni,   seljist hún fyrir minna en skuldinni nemur á uppboðinu.

Hlutafélag fer á hausinn eins og þau sem stóru braskararnir notuðu í bankahlutabréfakaupunum og málið er  búið. Hvítabirnan er áfram hvít   Einstaklingur á  Íslandi sleppur hinsvegar aldrei frá sínu gjaldþroti. Svartur er  svartur áfram.

Þetta er svínarí og verður að afleggja. Einstaklingur getur orðið gjaldþrota af ýmsum jafnvel óviljandi ástæðum .  Það verður að gera upp dæmið við hann og síðan búið mál. Nýr einstaklingur verður að fá að verða til og fá tækifæri til að verða að fullgildum þjóðfélagsþegni aftur.  Uppreisn æru eins og ýmisr hafa fengið.  

Eiga ekki allir að fá annað tækifæri í  lífinu ? Samkvæmt íslenskri gjaldþrotahefð er slíkt ekki mögulegt. Þú ert brennimerktur til lífstíðar og hundeltur. 

Þarna finnst mér verðugra verkefni fyrir Alþingi að vinna  heldur en að vera skipta sér af bólförum fólks.   

Athugasemdir

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 21.3.2009 kl. 14:09]

Heill og sæll

Undir þennan fína pistil tek ég heilshugar.  Við blasir fjöldagjaldþrot hjá kynslóð sem gerði ekki neitt annað en að fylgja hinu bólgna íslenska normi.  Kynslóð sem stendur jú í ströngu við að viðhalda stofninum, en er haldið í gíslingu og skuldafangelsi.

Þetta fólk þarf hreint borð, nýtt upphaf og hreint gjaldþrotasakavottorð.  Það er lágmarkskrafa.

[Marinó G. Njálsson, 21.3.2009 kl. 16:03]

Þetta er eitt af stærstu baráttumálum Hagsmunasamtaka heimilanna.  Við viljum að veðandlag eigi að duga fyrir veði.  Við viljum að gjaldþrot sé einskiptisaðgerð en ekki sé hægt að rjúfa fyrningu ítrekað og halda fólki í skuldaklafa um aldur og ævi.  Viljum að skuld fyrnist við gjaldþrot.

Hagsmunasamtök heimilanna leggja áherslu á að bráðaaðgerðir stjórnvalda vegna efnahagskreppunnar feli í sér eftirfarandi:

1.  Almennar leiðréttingar á gengis- og verðtryggðum lánum heimilanna

2.  Afnám verðtryggingar

3.  Jöfnun áhættu milli lánveitenda og lántakenda

4.  Að veð takmarkist við þá eign sem sett er að veði

5.  Samfélagslega ábyrgð lánveitenda

Í umsögn sinni um frumvarp ríkisstjórnarinnar um aðför, nauðungarsölu og gjaldþrotaskipti segja samtökin:

Í 5. gr. segir: „Sá fyrningarfrestur er tvö ár, en sé fyrningu slitið innan hans fer um fyrningarfrest upp frá því eftir almennum reglum“. Það er í sjálfu sér jákvætt að fyrningarfrestur sé styttur í 2 ár og má ætla að markmiðið með þessari lagabreytingu sé að bæta stöðu skuldara við gjaldþrotaskipti. Hins virðist er breyting þessi ekki til bóta fyrir skuldara nema tryggt sé að kröfuhafi geti ekki slitið fyrningu jafn auðveldlega og áður skv. 14. – 19. gr. laga nr. 150/2007. Það má því ætla að ef frumvarpið nær fram að ganga óbreytt verði það til þess að kröfuhafar gangi enn harðar fram enn áður og dómsmál muni hefjast fyrr. Samtökin leggja því til að slit fyrningar verði takmörkum háð og komið í veg fyrir að hægt sé að endurvekja kröfur endalaust. Samfara styttingu fyrningarfrests verða því að koma til strangar reglur eða lög um slit fyrningar og endurnýjun fyrningarfrestsins. Þær reglur verði að skera úr um hvers kyns kröfur verði óheimilt að endurvekja að gjaldþrotaskiptum loknum, t.d. íbúðalán.

Kannski hefðum við átt að ganga harðar fram og krefjast þess að gjaldþrotalögum verði breytt til samræmis við t.d. bandarísk lög.  En það kemur bara næst.

[Halldór Jónsson, 21.3.2009 kl. 16:22]

Já akkúrat Marínó, gangið harðar fram.Vissi ekki að ykkar samtök væru til en þau eru greinilega mjög þörf.

Takk fyrir Jenný að taka undir með þínum vinsamlegu orðum.

[Marinó G. Njálsson, 21.3.2009 kl. 17:46]

Farðu inn á www.heimilin.is og þar getur þú skráð þig í þau.

[TARA, 21.3.2009 kl. 18:02]

Ég er hjartanlega sammála þér Halldór...það er skelfilegt að fólk skuli vera hundelt alla ævi ef það verður gjaldþrota...jafnvel af ástæðum sem það á ekki einu sinni sök á sjálft. Þessu þarf að breyta. Er ekki föngum gefið nýtt tækifæri ?? Hvers vegna ætti þá ekki líka að gefa gjaldþrota fólki annað tækifæri ??

[Halldór Jónsson, 21.3.2009 kl. 20:15]

Menn fá uppreisn æru eftir afplánun og eru menn með mönnum. Er gjaldþrot  öðruvísi ?

[Kristján Sigurður Kristjánsson, 21.3.2009 kl. 22:01]

Hugsunin er, hvers virði er einstaklingurinn er. Þetta birtist td. í því að ofbeldi er refsilaust á Íslandi, þar er einn aumingi að berja annan óflokksbundinn ræfil. Skrælingjaháttur er íslendingum inngróinn eftir 800 ára kúgun íslensku stjórnmálaflokkana.

[Haraldur Haraldsson, 21.3.2009 kl. 22:06]

Hér er ég innilega sammála þér Halldór og Marinó greinilega veit hvað hann syngur í þessu baráttumáli!

[Púkinn, 21.3.2009 kl. 22:58]

Hættan er sú að menn misnoti kerfið - stundi endalaust kennitöluflakk - byggi endalaust fyrirtæki á rústum þeirra fyrri og láti allt fara á hausinn - og samfélagið borgar brúsann - í formi útgjalda atvinnuleysistryggingarsjóðs - svo ekki sé nú minnst á það óréttlæti sem þetta hefur í för með sér gegn heiðarlegum samkeppnisaðilum.

[Marinó G. Njálsson, 21.3.2009 kl. 23:22]

Friðrik (Púkinn), það er alltaf hætta á að menn misnoti kerfið.  Málið er að einstaklingar geta ekki stundað kennitöluflakk eins og fyrirtæki.  Og þó þeir geta það, en á því eru miklar takmarkanir.  Við erum að tala um einstaklinga hér, ekki fyrirtæki.  Það er óþolandi fyrir einstaklinga sem lenda í gjaldþroti að geta átt það á hættu að vera hundeltir alla ævi.  Ég veit að það mæta einstaklingar á nauðungaruppboð til að kaupa kröfur af þeim sem fengu ekkert upp í sínar.  Meðal þeirra eru einstaklingar sem þætti það ekkert gott stöðu þeirra vegna, ef í ljós kæmi hverjir þeir eru.  Þessir aðilar eru bara hrægammar og ekkert annað.

Annars er nauðsynlegt að það komi fram, að hægt er að forðast nauðungarsölu en vera samt í vanskilum.  Síðan getur nauðungarsala verið gerð ógild ef annað af tvennu gerist.  Þetta tvennt tengist.   Málið er að vera í skilum við þá sem eru á fyrri veðréttum, en borga ekki skuldir á efri veðréttum.  Fari eign í nauðungarsölu, þá er salan þá og því aðeins gild að sá sem fór fram á söluna hafi fengið eitthvað upp í skuldina sína.  Hafi það ekki gerst, þá ógildist salan og eigandinn hefur áfram full yfirráð yfir eigninni.  Fái sá sem fer fram á uppboðið eitthvað upp í skuld sína, þá er samt hægt að ógilda söluna, ef fengist hefur óeðlilega lágt verð fyrir eignina.  Við hjá Hagsmunasamtökum heimilanna viljum að settar verði skýrar reglur um hvað telst óeðlilega lágt verð.  Fulltrúi sýslumanns ákveður það núna, en auk þess er hægt að skjóta ágreiningi um söluna til þess héraðsdómara sem úrskurðaði um nauðungarsöluna.  Mikilvægt er að dómari og skuldari hafi til viðmiðunar einhver neðri mörk, samkvæmt mati dómskvadds matsmanns, og fáist sú upphæð ekki fyrir eign á uppboði, þá hafi uppboðsþolandi heimild til að hafna sölunni og vísa málinu fyrir dómara sem verður þá að ógilda söluna.  Auðvitað getur uppboðsþoli samþykkt fáránlega lágt verð, en það er þá hans ákvörðun.  Einnig er eðlilegt að sýslumanni verði gert skylt að upplýsa uppboðsþola um rétt hans gagnvart niðurstöðu uppboðsins.  Ég hef engar áhyggjur af uppboðsbeiðanda, þar sem hann hefur líklegast stóð þaulreyndra lögfræðinga á sínu snærum.

[Halldór Jónsson, 21.3.2009 kl. 23:34]

Takk fyrir þetta Marínó, ég er viss um að þetta vita ekki margir.Þetta eru þarfar ábendingar sem þið þurfið að kynna sem víðast.

[Júlíus Björnsson, 24.3.2009 kl. 12:55]

Í USA sem og öðrum ríkum með hæfar ríkisstjórnir er verðmæti íbúðaverðs í höfuðborginni mælikvarði á getu og ábyrgð stjórnvald til að viðhalda sömu velferð. Því kallast það verðtrygging að fá veð í fasteign sem er viðhaldið samkvæmt tilsettum kröfum. Um önnur verðmæti sér í lagi ósnertanleg er ekki að taka veð sem verðtryggingu svo þá er miðað við meðal verðlagsþróun á neysluvöru á hverjum tíma og notað í stað veðs til verðtryggingar.  Hér á Íslandi er því um tvær verðtryggingar að ræða. Þessi sér viðbótar Íslenska stafar af því að erlendir lánadrottnar hafa aldrei borið traust til stjórna íslenskra efnahagsmála. Hvað samgirni er líka í því að meintar íslenskar lífeyriskynsslóðir eigi að geta sparað sig frá sameiginlegri ábyrgð þegar öll þjóðin lendir í efnahagsþrengingum?

Sérstök íslensk verðtrygging er til skammar fyrir þjóðina og sér í lagi fyrir sérhverja ríkisstjórn sem notar hana sem tryggingu fyrir gjaldeyrisstefnu sinni. 

[Halldór Jónsson, 24.3.2009 kl. 15:34]

Nú er ég ekki sammál þér Júlíus. Verðtrygging er nauðvörn hins íslenzka sparanda vegna framferðis ríkisstjórna og launþegasamtaka, sem taka konur og börn í gíslingu kjarabaráttu sinnar hvenær sem þeim sýnist. Ef ekki væri hægt að verðtryggja sparnað þá væri hér allt vonlaust eins og það var þegar Landsbankinn var að ljúga að mér sem barni á sparibyssuni með setningunni; Græddur er geymdur eyrir "

Verðtrygging verður þá líka að vera á því ef þú lánar sparnaðinn. Annars gastu  hér áður  líka skipt þínum aurum í erlenda mynt og átt hana á bankareikningi gegn einhverjum lágum vöxtum. En það er verðbólga erlendis þannig að það gaf núll líka.

Við eigum að vera stoltir af því Íslendingar að hafa fundið upp verðtrygginguna og gera okkur kleyft að halda úti eigin gjaldmiðli á þann hátt.

[Júlíus Björnsson, 24.3.2009 kl. 17:53]

Ég er nú hinsvegar að flestu leyti sammála þér Halldór.

Sparifé má verðtryggja að hætti nýlenduveldanna með tvennum hætti:

a) Neysluverðsvísutölu

b) Markaðverðsvísitölu fasteigna á Íslandi [íbúðarhúsnæði sem búið er í.

Það er tiltölulega stutt síðan R-listin fór að miða fasteignamatið við markaðsverð. [m.a. hans þáttur í ofurgróðablekkingarþennslunni]

En fullorðnir hér áður fyrr lögðu ekki peninga í banka þeir tryggðu þá með því að fjárfesta í fasteignum. Allur þessi fjöldi efnamanna sem notað fasteignaverð sem tryggingu fór aldrei flatt út úr verðbólgunni, hér áður fyrir þegar tíðkaðist að brenna upp skyldusparnað og lífeyri hinna gömlu sem létu okkur fá allt ókeypis upp í hendurnar.

Gallarnir á tvítryggingunni eru nú þegar ljósir og þess vegna ættu Íslendingar að taka upp hætti nýlenduveldanna fyrrverandi hvað varðar verðtryggingar aðferðir. 

[Jóhannes Birgir Jensson, 28.3.2009 kl. 01:14]

Algjörlega sammála þessu, fókusinn hefur aldrei verið á einstaklinginn hvað svo sem Flokkurinn þykist sperra sig á þeim vettvangi.