f.D. eða e.D.?

Línur  eru að skýrast í íslenskum stjórnmálum. Stjórnarflokkarnir hafa enn meirihluta samkvæmt  Gallup. En Sjálfstæðisflokkurinn hefur 26 % þrátt fyrir allt.  Varla minnkar það úr þessu þegar efnahagsúrræði  stjórnarflokkanna  renna upp fyrir  kjósendum.

Sjálfstæðisflokkurinn ber ekki alla ábyrgð á bankahruninu. Hann ber ekki alla ábyrgð á vafasömum viðskiptum stórlaxanna í Kaupþingi, Icesave eða Edge og  Tortúla.   Hann ber ábyrgð, ásamt Jóni Baldvin og hans fólki , að hafa með EES skapað þær aðstæður sem leiddu þetta langa góðæri af sér. Hann ber auðvitað sinn þátt í  ábyrgð þess, að hafa ekki hindrað svo taumlausan vöxt stóru bankanna.   En honum er ekki einum að kenna um allt sem miður fór. Við tókum öll þátt í góðærinu og þenslunni. Það skulum við muna þega líðar að kosningum og allir þykjast Lilju kveðið hafa.

Í sögu  jafnaðarmanna virðast ávallt vera einhverjir  svo miklu jafnari en aðrir,  að menn eira ekki til lengdar  í  einum flokki.  Klofningar og sprengingar haf fylgt þessum jafnaðarflokkum eins og skugginn.   Samlyndið í forystusveit Samfylkingarinnar skartar líka sínu fegursta um þessar mundir.

 Ekki eirðu menn heldur lengi saman í  Frjálslynda flokknum.    Persónur virðast þar skipta meira máli en málefnin.    Flokksvitund er heldur ekki  ekki hin sterka hlið hinna samvizkfyllstu þingmanna.   Né  heldur muna menn það endalaust undir hvaða fána þeir gengu fram til kosninga eða hvaða flokkur studdi þá á þing. Það er bara eigin samviska sem stjórnar kjörnum fulltrúum fólksins. Hversvegna kjósum við þá listana ? 

Ég velti fyrir mér hvað getur sameinað   vinstrimenn landsins,  nú þegar höfuðandstæðingurinn   Davíð Oddsson,   hefur yfirgefið Seðlabankann  ?    Hvernig komast þeir af  í pólitík án þess að hafa slíkt sameiningartákn til að hnýta í ?    Davíð og Sjálfstæðisflokkurinn hefur til dæmis dugað núverandi formanni Samfylkingarinnar lengst á  pólitískum ferli hennar.    En allt hefur sinn tíma í pólitík og nú er  nýr og ferskur Jón Baldvin býðst til að leysa gömlu konuna af. En hún  er hvergi bangin og býður sig fram til forystu. 

Nýi norski  Seðlabankastjórinn tók  þó undir stefnu gömlu brottreknu bankastjóranna,   að styrkja krónuna okkar. Enda er það sú vörn  sem flestum kemur best,  bæði gagnvart verðtryggingu og verðbólgu. Við bjóðum þennan  frænda okkar því velkominn til starfa. Alveg er mér sama hvaða mál hann talar ef hugsunin er í lagi.      

En á þessum tímamótum í stjórnmálasögu Íslands ;   Eiga  vinstri menn ekki eftirleiðis að miða  pólitískt tímatal sitt  við  f.D.  eða e.D.(avíð) ?  

 

    

Gamli sáttmáli ?

Það er mikill ferskleiki yfir því að vera búinn að fá norskan seðlabankastjóra sem talar við okkur á ensku.  Davíð talaði bara á íslensku. Nú þarf bara að veita honum ríkisborgararétt eins og Fischer svo hægt sé að skipa hann í embættið. 

Sú var tíðin að við gengum Noregskóngi á hönd með Gamla Sáttmála til að bjarga okkur frá okkur sjálfum. Hingað komu norrænir biskupar og sendiherrar án þess að kjör landsmanna bötnuðu mikið . Síðan eru liðnar margar aldir. Nú tala margir okkar bestu manna um  nýjan sáttmála við Evrópubandalagið sem bjargráð inní framtíðina. Það gagnar þeim sem þá verður á lífi sagði séra Jens á Setbergi í neftóbaksleysi sínu.    

Merkilegt hvernig svona uppákomur í Seðlabanka geta  stjórnað umræðunni í þjóðfélaginu.   16.500 Íslendingar eru núna atvinnulausir. Enginn virðist vita hvað hægt er að gera í þeim málum. Hefur enginn okkar forystumanna áhyggjur af þessu ?  Hver talar kjark í þjóðina  núna ? Forsetinn ? Forsætisráðherrann ?  Fjármálaráðherrann ?  Hvar  er okkar Obama ?

Nú þegar helmingur þjóðarinnar er búin að fá nóg af stjórnarskrá lýðveldisins, óréttlátu kosningafyrirkomulagi og misvægi atkvæða,  óþörfu forsetaembættinu og Ólafi Ragnari Grímssyni til viðbótar,  er ekki mál að huga að öðrum leiðum ?  Verðum við ekki að gerbylta þessu gamla kerfi misjafns atkvæðisréttar og ráðherraveldis sem afleiðingu af því ? Kjósa okkur einn alvöru leiðtoga yfir allt landið eins og Bandaríkjamenn, með meirihluta atkvæða.   Forseta sem þjóðin verður að treysta á. Forseta,  sem getur ekki vísað málinu til næsta manns eða nefndar.  Sameiningartákn en ekki málamiðlanir.    

Stoltenberg vildi ekki taka við okkur í myntbandalag.  Við verðum því áfram með krónuna um ókomin ár.Enda er hún hvorki betri né verri en við sjálf viljum.  En spurning er hvort við getum staðið einir sem þjóð til frambúðar ?  Erum við ekki orðin of mörg í landinu til þess að auðlindir þess beri okkur ?

En kæri Stoltenberg: Var Gamla Sáttmála nokkru sinni   sagt upp ?    

  

Davíð frábær !

Mikið lifandis upplifun var það ,  að hlusta á hann  Davíð tala í Kastljósinu.

Loksins að hlusta á mann,  sem veit hvað hann er að tala um.   Mér finnst Davíð hafa mikla yfirburði yfir marga þá,  sem  nú láta hæst á þjóðmálasviðinu.   Rólega og yfirvegað rúllaði hann frekjuspyrlinum Sigmari  þannig upp,   að það stóð ekki steinn yfir steini í þeim endemis málflutningi sem bulið hefur á þjóðinni undanfarna mánuði. Og fréttamenn eins og Sigmar hafa endurómað í tíma og ótíma .  

Allt talið um þjóðarnauðsyn þess að reka Davíð úr Seðlabankanum, fannst mér verða að saltstólpa þarna á nokkrum mínútum.  Og prúðuleikararnir í ríkisstjórninni fundust mér sitja uppi berstrípaðir með bjargráðin  sín og væntanlega efnahagspakka. Því ráðherrarnir eru bara ekki í neinu eins og keisarinn hans H.C. Andersen þegar grannt er skoðað.  Þetta er óljóst hjakk um ekki neitt. Nema að hata Davíð Oddsson.   

Mér fannst þetta viðtal tilbreyting frá  innantómum slagorðum  höfuðpresta Austurvallarindjánanna. Það er til skammar,  að sá kynstofn heldur  núna iðju sinni áfram við hús Davíðs á næturnar á sinn viðbjóðslega  hátt.    

Hagkerfið í gang !

Hér á landi er ekkert að gerast nema það að Íslendingar virðast sökkva dýpra í skítinn.  Ráðaleysi í stjórnmálum er algert, þetta er allt sama fókið að hræra í sömu skálunum. Og fyrirsjáanlega batnar þetta ekkert við nýjar kosningarm þar sem allt gamla gengið verður á sviðinu með gömlu plöturnar.

Skæruliðasveitir VG við bálkestina á Austurvelli þvinguðu frá síðustu ríkisstjórn og koma þeirri núverandi leppstjórn Framsóknar til valda, sem nú situr yfir því höfuðverkefni, að koma Davíð úr Seðlabankanum. Aðrar hugsjónir virðist hún ekki hafa nema að skipta skortinum sem fer dagvaxandi. Þessi stjórn á  svo að undirbúa valdatöku alvöruvinstristjórnar og Jóns Baldvins eftir bráðakosningarnar í mars. 

Það sem er að gera útaf við okkur um þessar mundir er skortur á bankastarfsemi í landinu. Hér starfa 3 ríkisbankaskrípi sem ekkert gera nema rukka vesalinga,  sem geta ekki borgað. Þeir stunda eiginlega enga aðra bankastarfsemi. Allt atvinnulíf landsmanna er því helfrosið og umkringt ókleifum vaxtaturnum.  Sem leiðir af sér aukið atvinnuleysi og meiri skort. 

Mér hefur dottið í hug, hvort hægt væri að heilla eitthvert olíuríki til samstarfs  um að kaupa þessa ríkisblánka okkar og setja hér upp starhæfa viðskiptabanka fyrir Ísland. Í útlendri mynt á viðráðanlegum vöxtum. Þannig fengjum við nýjan gjaldmiðil í umferð með krónunni.   Allt þetta gegn  því að við bjóðum þeim samstarf til langs tíma um  olíuleit og nýtingu við Ísland. Ef um Arabaríki væri að ræða þá gætum við hugsanlega gert eitthvað fyrir þá í staðinn á menntasviðinu og þeir sjálfsagt fyrir okkur með því að fjárfesta hér á landi í okkar atvinnuvegum.   Við myndum ekkert  fara að kenna þeim democrazy í staðinn eða svoleiðis,  hvað þá trúarbrögð.  Heldur nálgast þetta verkefni af tilhlýðilegri virðingu og tillitssemi.  Sheikarnir austrænu ættu líka að hafa heyrt af  hinum fögru konum sem þetta land byggja og forsetann ættu þeir að þekkja.

Þetta er svo smátt verkefni fyrir þessi stjarnfræðilega ríku lönd að það er aldrei að vita nema eitthvað í þessa veru gæti tekist með réttum fortölum.  Auðvitað hefði verið æskilegt  að reyna að fá hingað Norðmenn í svona samstarf, svona með tilliti til  Gamla Sáttmála og forns sambands.   En Norðmenn eru víst lítið tilkippilegir þar sem þeir hafa flest góðu spilin þegar á eigin hendi og líta hugsanlega fremur á okkur sem vandamál en tækifæri.      

Hefur eitthvað verið reynt Arabana um eitthvað samstarf á grundvelli framtíðarolíuhagsmuna ?

Bravó fyri Jóni Baldvin !

Ekki gat Jón Baldvin fært Sjálfstæðismönnum betri gjöf en þá að sundra Samfylkingunni með því að ráðast gegn Ingibjörgu Sólrúnu. Þarna hafa menn jöfnuðinn í jafnaðarmönnum enn einu sinni fyrir augunum. Hann styður Jóhönnu til formanns segir hann núna. En forðum hrinti hann henni til  að stofna Þjóðvaka þegar eindrægninni lauk. Augnaráði  Jóhönnu þá til Jóns Baldvins  gleyma menn seint.    

Hinsvegar er  hann sjálfur nú samt besti kosturinn til formanns.   Þetta kemur mönnum kannske  ekki á óvart þar sem hafa  verið að hlusta á Jón undanfarið. Hann getur nefnilega ekki látið laust þar sem hann er jú ástríðupólitíkus að eigin sögn. Ef til vill getur hann enn hrifið einhverja með sér.

Áður voru vinstri flokkarnir búnir að tilkynna trúlofun sína eftir næstu kosningar, með eða án Framsóknar sem svaramanns. Nú fara væntanlega að renna á menn tvær grímur hvort þetta sé allt saman trúverðugt. Er þetta það sem búsáhaldamennirnir og Austurvallarindjánarnir stefndu að ? Nýtt Ísland ?

Venjulega hefur  fylgi   Sjálfstæðisflokksins risið eftir því  sem forystumenn vinstriaflanna tala meira. Stundum endurtekur sagan sig.  

Ritstjórnarleg áhrif ?

Sumir velta því fyrir sér hvort eigendur prentmiðla hafi  ritstjórnarleg áhrif  ?  Hvort eignarhald á fjölmiðlum snúist bara um viðskipti  ?    Eins og dr. Ólafur skildi svo miklu betur en Davíð hér um árið þegar fjölmiðlalögin voru á dagskrá.    

Hugsanlega gætu  einhverjir  talið sér hagkvæmara,  að sem flest viðtöl séu  tekin við Hörð Torfa og  Sturlu fyrir utan Seðlabankann eða  kannað sé hvað  dr. Ólafur sagði eða ekki  við þetta eða hitt tækifærið.   Meðan það stendur yfir er þó ekki verið að tala um Kaupþingseyjar útí í hafi eða hvar  peningar þessa eða hins gætu  verið gleymdir eða geymdir. 

Lýsti i Reynir Traustason því ekki skilmerkilega fyrir blaðamanninum unga hvað ætti alls ekki segja í blöðum þegar eigendur væru annarsvegar ?   Hefur nokkur breyting orðið á eignarhaldi prentmiðla þessa lands ?   

Er ekki list ritstjórnar fólgin í því  að stýra umræðunni og þá jafnvel  umræðuefninu líka ?

Davíð og 80 daga stjórnin.

Hér hefur verið mynduð 80 daga ríkisstjórn um,  þá helstu  viðbót við aðgerðaáætlun fyrri ríkisstjórnar, að reka Davíð Oddsson úr Seðlabankanum og fórna hinum bankastjórunum  með.  Þrátt fyrir gildandi lög um sjálfstæði Seðlabanka og 7 ára ráðningatíma bankastjóranna.

 Davíð hleypur auðvitað ekki upp til handa og fóta við bréf forsætisráðherra,  sem gerist óþolinmóðari með degi hverjum yfir því að gildandi lög verði  brotin að hennar geðþótta.   Hörður Torfason að blæs  í lúðurinn á Austurvelli  svo Davíð heyri nú hvað Hörður vill.  Og stefnir svo Stormsveitum  Steingríms til að  gera hávaða við Seðlabankann. 

Trúir fólk því  fólk virkilega að brottför Davíðs úr Seðlabankanum sé brýnasta verkefnið sem við blasir og öllu skiptir í kreppunni ?   Svona sambærilega þýðingamikið fyrir byltinguna og aftaka  Maríu Antoinette og Lúðvíks 16. var  á sínum tíma í Frakklandi ?   Ef aðeins Davíð hverfur af vettvangi þá  hljóti að vera  hægt að bæta ástandið svo um munar ? 

Hvaða kanínur í hatti munu finnast í Seðlabankanum þegar nýr  bankastjóri sest í stólinn ? Hvaða brögðum verður beitt til að reka 3 félausa ríkisbanka til örvunar fyrir atvinnulífið ? Það er eins gott að eitthvað verði  komið í lag þegar á að kjósa um þjóðmálin í endaðan apríl.

Hvernig ætlum við Íslendingar að komast af ? Hvernig getum við borgað Icesave og öll jöklabréfin ? Hefur enginn áhuga á því ? Er persóna Davíðs svona mikilvægari en allt annað ? Sér fólk ekki skóginn fyrir trjánum ?

Mér finnst þetta hreint ekkert sniðugt allt saman. Og hef ekki trú á að þessir atburðir marki nein tímamót.  Lýðræðið er ekki sama og skrílræði í mínum huga með allri virðingu fyrir pottum og pönnum.