Fluggarðar

standa á Reykjavíkurflugvelli síðan 1978. Agnar Kofoed Hansen heitinn Flugmálastjóri gekk fram fyrir skjöldu til að finna grasrót flugsins samastað. Hann fékk Gísla Halldórsson til að skipuleggja svæðið og tókst það með ágætum.

 Hafist var handa við byggingar  fyrir almannaflug á Reykjavíkurflugvelli árið 1978.  Þarna var stefnan tekin um að finna almannaflugi varanlegan samanstað.  Allar byggingar á svæðinu hafa verið reistar án opinberrar aðkomu. En með gildum byggingarleyfum útgefnum af Reykjavíkurborg.  Allar lagnir, götur, stæði og önnur jarð- og lagnavinna hefur verið unnin á kostnað og af eigendum bygginga á svæðinu enda voru ekki greidd gatnagerðargjöld af  byggingunum á sínum tíma né heldur var einhverjum lögnum eða götum lofað af hálfu Borgarinnar svo rétt sé rétt.  Byggjendur vissu að hverju þeir gengu. Það æatti heldur ekki að borga neitt af þessum geymsluhúsum. Því var svo breytt síðar og síðan borgast full fasteignagjöld og vatns og holræsagjöld af flugskýlunum eins og öðrum byggingum. Svo er búið að vera í áratugi og öll húsin löngu búin að ávinna sér hefðarrétt nema í hugarheimi vintrimanna.

Fluggarðasvæðið var á síðar afmarkað af þáverandi byggingafulltrúa Reykjavíkur, Magnúsi Sædal,  sem óskipt lóð undir nafninu Fluggarðar.   Þetta lóðarblað er til grundvallar álagningu fasteignagjalda sem eigendur flugskýlanna greiða, auk lóðarleigu, vatns- og holræsagjalds þó að hvorugt síðast talda  hafi verið látið í té af hálfu Borgarinnar. Rafmagn og heitt vatn hefur þó fúslega verið lagt um svæðið af hálfu veitustofnanna á kostnað húseigenda. Lóðarhafar hafa malbikað götur í Fluggörðum sjálfir  og annast viðhald  fyrir eigin reikning.

Samtals er lóðin Fluggarðar 4,5 hektarar. Á henni standa byggingar sem eru um 8000 m2 að stærð. Að einhver framsýnn peningamaður skuli ekki hafa reynt að kaupa þessar byggingar með því að bjóða 3-400.000 krónur á fermetrann. er mér óskiljanlegt.  Þessi kaupandi stæði upp með mjög verðmæta eign og háspil í höndum gagnvart öllum framtíðaráformum Dags Bé og EssBjarnar sem með aðkeyptum málaliða sínum úr Pírataflokknum ætla að gera sitt ítrasta til að eyðileggja Fluggarða með grímulausu ofbeldi gegn fátækum flugmönnum. Meira að segja hefur Borgin afskipti af þinglýsingarmálum hjá Sýslumanninum í Reykjavík sem ekkert þorir að gera í þinglýsingum í sambandi við flugskýlin nema að fá fyrirmæli frá Borginni rétt eins og hann sé útibú frá Borgarskrifstofunum.  

Mér þætti gaman að sjá þá vinstri-lagsbræður í Borgarstjórn   standa uppi gegn einhverjum stórlaxi sem hefði löglega keypt allt svæðið. Ætli þeir væru eins staffírugir að gefa Háskólanum eigur  annarra eins og þeim nú dettur í hug samkvæmt því sem í blöðunum stendur? En þetta vinstra lið  hefur auðvitað aldrei svo mikið sem yrt á Flugarðafólkið allar götur frá tíð R-listans, jafnvel fyrir kosningar eins og hinir flokkarnir hafa þó reynt að gera. Slík er fyrirlitning þessara sósíalista á flugi og flugmönnum.

Byggingar á svæðinu á Fluggarðalóðinni  eru,, eins og áður sagði,  samtals um 8000 fm.  Þær eru í eigu einstaklinga, félagasamtaka, fyrirtækja, sameignarfyrirtækja, flugrekenda, skóla, ríkisins og fleiri.    Þarna eru hýstar um það bil 85 flugvélar á hverjum tíma.  Að byggingum á svæðinu koma milli 7 og 900 manns, jafnvel fleiri.  Þetta eru eigendur, nemendur, starfsmenn og félagar í félagasamtökum.  Þar fyrir utan eru fjölskyldur og vinir þeirra sem þarna hafa samastað.  Svæðið er innan girðingar Reykjavíkurflugvallar og til að fara um svæðið þarf fólk að fara á flugöryggisnámskeið hjá Ísavía ohf.  Ísavía ohf selur þeim sem þeir meta að þess þurfa aðgangsstýringar að aksturhliði inn á svæðið—seldar aðgangsstýringar sem eru virkar í mars 2014 eru 287.  Aðrir nýta sér sérstakt aðgangsstýrt gönguhlið á girðingu til að komast inn á svæðið.  Má reikna með að þeir séu fleiri en þeir sem eru með aðgangsstýringu að aksturshliði.

Í Fluggörðum er grasrót flugsins til húsa. Fluggarðar ereu þekkingarþorp í Vatnsmýri, algerlega án tilverknaðar Dags Bé og Essbjarnar sem auglýstu að þeir ætluðu að reisa í Vatnsmýri án þess að skilgreina það nánar auðvitað.  Þar verða til flugmenn, bæði þeir sem með tímanum verða atvinnuflugmenn og halda uppi samgöngum eyþjóðar við umheiminn sem og innanlands, eins og þeir sem hafa flugið sem tómstundagaman. Það er líka staðreynd að margir atvinnuflugmenn kjósa flug sem tómstundagaman.  Borgarar í Reykjavík sýna hugs sinn til flugsins í verki með því að fjölmenna á allar flugsýningar. Svo fara þeir heim og kjósa þetta lið yfir sig aftur og aftur.

Það þarf mikla þjálfun til að læra flug, það þarf að „safna flugtímum“ öðru nafni reynslu.Svo kostar tugþúsundir að viðhalda réttindunum á hverju ári sem einkaflugmenn borga. Og flugnámi lýkur aldrei. Þú glatar því niður ef þú notar það ekki.

 Oftast eru margir eigendur að hverri flugvél, ekki endilega vegna þess að það sé óskastaða hvers og eins, heldur til að ráða við  kostnað.  Mikilvægur hluti af flugnámi er flugreynsla og er sú reynsla margvísleg, en afar áríðandi hluti af henni er að fljúga í stjórnuðu loftrými eins og við höfum á Reykjavíkurflugvelli. Það er ekki eins og að gera æfingar við Sandskeið eða Selfoss.

ByggáBIRK, heitir Hagsmunafélag eigenda einkabygginga á Reykjavíkurflugvelli. Það er félag þeirra sem þar eiga húseignir.  En BIRK er alþjóða skammstöfun á heiti vallarins. Einungis einn eignaraðili í Fluggörðum hefur beðist undan félagsaðild, en það er  Íslenska ríkið, þar sem slík hagsmunafélög samræmast ekki stefnu ríkisins. Starfsmenn þarna óskuðu þó eindregið  að fá að vera á póstlistanum.  Þetta lýsir vel þeirri samstöðu sem ríkir á svæðinu.

Skipulega hefur verið sótt að Reykjavíkurflugvelli af vinstri mönnum svo til eingöngu. Stöku villuráfandi sauðir úr öðrum flokkum hafa þó glæpst á að gerast taglhnýtingar þeirra í vallarfjandskapnum. En langmestur fjandskapur við Reykjavíkurflugvöll kemur þó ávallt  frá vinstri  hlið stjórnmálanna.  Þeirra starf frá dögum Ingibjargar Sólrúnar sem klessti Háskólanum í Reykjavík ofan á svæðið, hefur miðast við að eyðileggja völlinn, ef ekki í einu þá með Salami aðferð Stalíns sáluga. Skemma  litla sneið í einu.  Þeir láta 70 þúsund undirskriftir landsmanna sem vind um eyru þjóta og heimta að eigendur Flugskýla í Fluggörðum rífi þau niður bótalaust og á sinn eigin kostnað.

Ólafur Thors tók við Reykjavíkurflugvelli í heilu lagi úr hendi Breta árið 1947. Völlurinn er því allur í eigu  íslenska ríkisins og þá landsmanna allra. Klastursmeirihluti vinstrimanna sem gengur við Píratahækju eftir í síðustu  Borgarstjórnarkosningar eins og sá sem nú situr ætti ekki að vera þess um kominn að hafa áhrif á tilveru Reykjavíkurflugvallar né Fluggarða til frambúðar. En þeir geta unnið óbætanlegt tjón á vellinum það sem eftir lifir af kjörtímabilunu. Þrátt fyrir þetta allt mun leika stór lagalegur vafi á því að Reykjavíkurbær eigi landið undir vellinum þar sem gamlar erfðafestur hafa aldrei verið gerðar upp.

 Alþingi ætti að taka af skarið og þjóðnýta Reykjavíkurflugvöll. En Alþingi tekur bara yfirleitt aldrei af skarið um neitt nema helst ef hækka þarf laun þingmanna og eftirlaunarétt. Þá býður þjóðarsómi að vera sammála.

Fluggarðar í Vatnsmýri eru  aðstaða fyrir grasrótarflug. Það er hugsanlega hægt að breyta flugvellinum eitthvað og koma ýmsum málum fyrir öðruvísi. Jafnvel almannaflugi.  Þó er ekki líklegt að vinstra liðið sé til neinnar viðræðu um framhald flugs í Vatnsmýri. Samningar um slíkt verða því líklega að bíða annarra kosninga og nýrra bæjarfulltrúa. Niðurstaða svokallaðrar Rögnunefndar er ekki beðið með neinni sérstakri óþreyju. Ólíklegt er að hún finni mikið annað en fyrri leitarnefndir hafa fundið. Enda eru þeir til sem telja að skipan hennar hafi ekki verið gerð til þess beinlínis að finna eitthvað nýtilegt heldur verið  hluti af Pótemkíntjöldum DagsBé og Essbjarnar

Þangað til verða Fluggarðar þar sem þeir eru. Þeir eru ekkert á leiðinni burt. Það mega þeir vita vinstri fósarnir í Borgarstjórn Reykjavíkur að fólkið þar er ekki á leiðinni að gefast upp fyrir rangindum og ofbeldi vinstri-meirihlutans í Borgarstjórn Reykjavíkur. 

Áreiti RÚV

við áþvingaða viðskiptavini sína er orðið nokkuð pirrandi fyrir venjulegt fólk.

Með hinum nýja útvarpsstjóra hefur verið tekin upp herferð gegn viðkvæmum hlutum sem íhaldssamt fólk á erfitt með að skilja. Þó ég hlusti nú lítt á  morgunbænir og orð kvöldsins veit ég að það er svo margt fólk sem er hreinlega háð þessu fyrir sína innhverfu íhugun sem öllum er holl.

Þessu gat nýi útvarpsstjórinn breytt í pirring.  Hann gat líka pirrað fólk með því að flytja síðasta lag fyrir fréttir af því að það er áratugahefð fyrir því næst fréttunum. Hverju breytti þetta?  Nú er hann búinn að strika Fíladelfíukonsertinn út sem hefur verið kl. 23 á aðfangadagskvöld. Þarna hafa Forsetinn og fleiri bubbar þjóðfélagsins verið fastagestir í salnum.  Þetta pirrar mig sem er vanur að hlusta bergnuminn og horfa á þetta fallega fólk í sjónvarpinu á aðfangadagskvöld og reyna að upplifa mína bernsku jólastemningu.

Er útvarpsstjórinn eitthvað hallur undir múslímatrú fremkar en þjóðkirkjuna og hennar prédikanir? Þó þjóðkirkjan hafi aldrei troðið mér um tær né ég henni, þá er hún þjóðkirkja samkvæmt stjórnarskrá lýðveldisins sem ég styð í núverandi mynd og langt fram yfir tillögur stjórnlagaráðs.  Ég ber virðingu fyrir hefðum og siðum og reyni að virða tilfinningar annarra þó því trúi ekki allir sem þekkja mig, enda hefur hver sinn djöful að draga.

Kirkjan gegnir hlutverki í þjóðlífinu sem engir aðrir trúarsöfnuðir eiga að koma nálægt þegar ég á í hlut. Ég vil hafa kristna kirkju  fyrir skírnir, fermingar, giftingar og greftranir. Það má líka hver sem er vita að ég er ekki fjölmenningarsinni fyrir Íslands hönd. Er að auki rammasta og forstokkaðasta  íhald á siði og venjur löngu áður en kemur að stjórnmálum. Þó myndi ég ekki taka eftir því hvort messum sé útvarpað á sunnudögum eða ekki.

 Mín vegna má þessi nýji útvarpsstjóri  hafa þetta apparat sitt bara alveg lokað á næstu jólum. Hann má líka hypja sig úr þessu embætti án þess að ég sakni hans  þar sem mér finnst hann greinilega ekki vera að valda því vegna einhverskonar innbyggðrar árásargirni á viðskiptavinina sem í því hlutverki eru án þess að hafa um það val.   Þessi nýtilkomna endutekna árátta RÚV að reyna stöðugt að pirra fólkið sem það á að þjóna og mest að óþörfu eða án fjárhagslegs avinnings  fer í taugarnar á mér og hana nú. Hlustendakannanir er eitthvað sem svona apparat ætti að beita til þess að ná betra sambandi við hlustendur. Kannski kæra sig ekki allir um þetta eða hitt.

Ég stend mig að því að hætta að mæla RÚV bót sem stuðningsmaður  sem ég áður gerði. Mér hreinlega þótti vænt um það hér á árum áður fyrir tilkomu þessa RÚV nafns. Jón Múli var minn maður og fleiri úr þeim hópi.  Ég er farinn að hugsa mig alvarlega um hvort þetta þurfi nokkuð að vera á ríkisins forsjá í nuverandi mynd?  Ein sendir á standby í Stjórnarráðinu væri nóg til að biðja þjóðinni Guðs blessunar við sérstök tækifæri. Þetta ný til komna endurtekna áreiti apparatsins við venjulegt fólk er að  breyta minni afstöðu. Þó er alls ekki allt slæmt sem kemur fram á vegum apparatsins. En þetta kostar mikið sem við skulum ekki gleyma. 

Allavega getum við alveg lifað án sífellds áreitis frá þessu RÚV.  

Man enginn nú Snorra Sturluson

ef þú skalt grið hafa sagði Kolbeinn Grön við Árna Beisk, sem var annar banamanna Snorra. Báðir unnu þeir á honum Kolbeinn ok Ari Ingimundarson.

Nú þegar glæpasaga Mjólkursamsölunnar er rifjuð upp í Kastljósi þá finnst mér eitt gleymast. Það er hvernig við á höfuðborgarsvæðinu vorum pínd til að fá allar mjólkurvörur pakkaðar í Terra-Pak hyrnur sem enginn vildi því þær voru kolómögulegar. Fyrir austan fjall og úti á landi gátum menn fengið Pure-Pak ílát, eins og núna er venja. Áratugum saman þjáðust menn af þessu. Af hverju?

Jú það var sagt að einn fósinn hefði viðskiptahagsmuni af hyrnunum meðan annar lægra settur græddi á hinum ferköntuðu.  Það tók áratugi að fá þessi öfl til að sættast og sameina kommisjónirnar. Á meðan bjó þjóðin við þessar margbölvuðu hyrnur sem nú eru sem betur fer hættar að sjást. Þarna var nú þjónustulundin hjá MS íþá daga.

Nú er verið að skúra í skattaskjólunum. Eva Jolie sgði mönnum að fara í slóð peninganna. Skyldu einhverjir hirða umboðslaun ennþá?

Sturlunga fjallar um ofbeldi, völd og fégræðgi. Hefur eitthvað breyst hjá okkur Íslendingum þegar kemur að landbúnaðanum og öðrum kvótakerfum elítunnar? 

Nelson og Story

börðust á laugardg og þjóðin stóð á öndinni.

Mér fannst Nelson standa sig vel og hafa í fullu tré þar til að Story sló hann niður um miðbik bardagans.Mér fannst það algert afrek af Gunnari að standa upp eftir það og standa út leikinn þar sem þetta var nánast TKO. Enda Story greinilega mun þjálfaðri hnefaleikari en okkar maður. Ég var logandi hræddur um að Gunnar gæti meiðst illa þarna þegar Story virtist eiga allskostar við okkar mann. En Story er greinilega séntilmaður og mér fannst hann draga greinilega af sér í barsmíðunum og hann lét Gunnar lausan til að standa upp. En Gunnnar hafði ekki afl eftir þetta sem hefði þurft til að fella andstæðinginn og þótt  engum mikið eftir áfallið auk þess sem Story er óvenjulega vöðvasterkur maður.

En við erum öll stolt af Gunnari Nelson. Þetta er ótrúlegur kjarkmaður og yfirveguð sál í hraustum líkama. Hann þarf hinsvegar að leggja áherslu á hnefalekinn til að geta varist svona mönnum eins og Rick Story. Við vonum öll að hann nái sér vel eftir þetta bakslag. 

 

 

Af hverju þetta bankasamráð?

fyrir opnum tjöldum?

Af hverju býður enginn banki upp á verðtryggða reikninga með lágum vöxtum  nema binda féið til þriggja ára? Af hverju býður enginn banki verðtryggða bók til 6 mánaða eða 12 mánaða, eða 24 mánaða?  Bara þriggja ára? af hverju býður enginn banki verðtryggt lán til skamms tíma? Myndi enginn viðskiptavinur vilja neitt af þessu? Af hverju ríkir ekki samningsfrelsi á fjármálamarkaði?

Er þetta ekki bara ólöglegt bankasamráð og samkeppnisleysi? 

Sannleikurinn um Mjólkurmálið

er hann ekki  sá sem birtist hjá Þórði Snæ Júlíussyni á Kjarnanum?  Þar segir:

"Guðni Ágústsson fer mikinn í umræðunni þessa daganna. Hann hefur komið fram opinberlega og hnýtt fast í ákvörðun Samkeppniseftirlitsins um að sekta Mjólkursamsöluna fyrir að misnota markaðsráðandi stöðu sína til að keyra aðila, sem eru ekki hluti af ríkistilbúna einokunarkerfinu sem er við lýði í mjólkuriðnaðinum, svo nálægt þroti með ætluðum samkeppnislagabrotum að þeir þurftu að selja fyrirtækið sitt til Kaupfélags Skagfirðinga, eins eiganda Mjólkursamsölunnar. Í stað þess að ræða hin ætluðu brot hefur Guðni frekar eytt púðri í að opinbera það sem ýmsir áhrifamiklir vinir hans hafa sagt honum um bankamál eiganda fyrirtækisins sem Mjólkursamsalan er sökuð um að hafa knésett. Guðni er af þeim skóla sem fer alltaf í manninn. Hann nennir ekkert að elta boltann.

Guðni var, líkt og alþjóð veit, landbúnaðarráðherra um margra ára skeið. Ötulli varðmaður sérhagsmuna landbúnaðarkerfisins og þeirrar litlu klíku sem hagnast mest á tilurð þess er ekki til.  Á milli þess sem Guðni kyssti bola, fór með karllægt gamanmál og hvíldi sig á Klörubar á Kanarí með sólbrúnu Framsóknarfólki gerði hann hluti eins og að lögfesta verðsamráð afurðastöðva í mjólkuriðnaði og undanskilja búvörulög frá samkeppniseftirliti.

Guðni semur lög

Á síðustu dögum vorþings 2004 lagði Guðni, þá landbúnaðarráðherra, fram stjórnarfrumvarp sem gekk út á að gera „afurðastöðvum í mjólkuriðnaði heimilt að gera samninga sín á milli um verðtilfærslu milli tiltekinna afurða“ þrátt fyrir ákvæði samkeppnislaga sem bönnuðu slíkt samráð. Í rökstuðningi frumvarpsins sagði: „Frumvarp þetta er samið að tilhlutan landbúnaðarráðherra [Guðna Ágústssonar] í því skyni að lögfesta ákvæði sem ætlað er að eyða þeirri réttaróvissu sem skapast hefur um gildandi búvörulög, nr. 99/1993, tryggi ekki með nægjanlegri vissu að samráð, samruni og verðtilfærsla í mjólkuriðnaði sé undanskilið gildissviði samkeppnislaga í samræmi við ætlan löggjafans“.

Hvorki var haft samráð við landbúnaðarnefnd né fjárlaganefnd við undirbúning frumvarpsins. Það kom fyrst fyrir sjónir nefndarmanna í þeim nefndum þegar því var dreift á Alþingi.

Guðni keyrir lög í gegn

Þegar Guðni mælti fyrir frumvarpinu sagði hann meðal annars að „á meðal markmiðanna er að skapa rekstrarumhverfi fyrir framleiðslu og vinnslu mjólkurafurða sem leiði af sér aukna hagkvæmni, bæti afkomumöguleika í mjólkurframleiðslu og jafnframt að viðjalda þeim stöðugleika sem náðst hefur milli framleiðslu og eftirspurnar.“ Aðaláherslan virðist því hafa verið sú að slá skjaldborg um hagkvæmni rekstaraðila án þess að taka mikið tillit til allra hinna, þ.e. neytenda í landinu sem eru nauðbeygðir til að kaupa þessa framleiðslu.

Frumvarpið var svo keyrt í gegn og varð að lögum á lokadegi vorþingings, þann 28. maí 2004. Þegar kosið var um það voru 16 þingmenn fjarstaddir. Frumvarpið varð að lögum með einungis 28 atkvæðum af 63 mögulegum.

Það festi í sessi það samkeppnisundanskilda einokunarkerfi í íslenskum mjólkuriðnaði sem opinberað var með mjög svo skýrum hætti í nýlegri ákvörðun Samkeppniseftirlitsins, þar sem Mjólkursamsölunni var gert að greiða ríkissjóði 370 milljónir króna í sekt fyrir að misnota markaðsráðandi stöðu sína með því að selja Mjólku hrámjólk á 17 prósent dýrara verði en fyrirtækjum tengdum Mjólkursamsölunni.

Guðni og félagar skapa altjón

Guðni var landbúnaðarráðherra í átta ár, frá lokum maí 1999 og fram til 24. maí 2007. Hann sat því í þeim ríkisstjórnum sem héldu um stjórnartaumanna á meðan að hið íslenska bankakerfi, sem sprakk með látum framan í alla þjóðina fyrir sex árum síðan, var að þenjast út. Guðni varð síðar formaður Framsóknarflokksins um skeið.

Þann 17. nóvember 2008, einum og hálfum mánuði eftir formlegt upphaf hrunsins, sagði hann af sér þingmennsku og formennsku í Framsóknarflokknum. Hann var einn þeirra stjórnmálamanna sem áttu þátt í því að valda altjóni á íslensku samfélagi en hættu síðan þegar kom að tiltektinni. Slíka var að finna í öllum stjórnmálaflokkum.

Guðni fær sér vinnu

Í janúar 2010 var svo tilkynnt um að Guðni hefði verið ráðinn framkvæmdastjóri Samtaka afurðastöðva í mjólkuriðnaði.  Það eru sömu afurðastöðvar sem var gert „heimilt að gera samninga sín á milli um verðtilfærslu milli tiltekinna afurða“ með lögunum sem Guðni keyrði í gegn vorið 2004. Í ársreikningum Samtaka afurðastöðva í mjólkuriðnaði er ekki hægt að sjá hvað Guðni fær í laun hjá þeim þar sem launakostnaður er ekki uppgefin þar. En framkvæmdastjórar eru nú vanalega ágætlega launaðir.

Eigendur Samtaka afurðastöðva í Mjólkuriðnaði eru: Mjólkursamsalan (sem er í 90 prósent eigu Auðhumlu og tíu prósent eigu Kaupfélags Skagfirðinga), Kaupfélag Skagfirðinga og Mjólka ehf., sem er í eigu Kaupfélags Skagfirðinga. Af þessari upptalningu er ekki erfitt að sjá að Kaupfélag Skagfirðinga hefur, vægast sagt, nokkuð sterk ítök í mjólkurvörubisnessnum á Íslandi. Það hefur reyndar nokkuð sterk ítök í nokkuð mörgum stórum atvinnuvegum sem ríkið skiptir sér að, en það er önnur og lengri saga.

Guðni og hagsmunirnir

Hagsmunagæslupólitíkin sem endurspeglast svo vel í Guðna Ágústssyni og hans verkum er ekki bundin við hann einan. Hún er ekkert sérstaklega bundin við Framsóknarflokkinn heldur. Svona tengsl er að finna í öllum flokkum, þótt fæstir flugumannanna beri tilgang sinn á torg á sama hátt og Guðni. Guðni fær raunar prik fyrir að vera oftast ekkert að fela hann.

Og það má vera að það þyki einhverjum það eðlilegt að einn og sami maðurinn geti sett lög sem eru beinleiðis fjandsamleg neytendum, vinna gegn samkeppni, stuðla að einokun og miðstýringu á mikilvægum fæðumarkaði, eyði síðan mörgum árum í ráðherrastól að slá skjaldborg um andsamfélagslega gímaldið sem hann tók þátt í að skapa og fari loks að vinna hjá því eftir að partýið í pólitíkinni kláraðist.

Ég er hins vegar ekki einn þeirra."

Hér skýrt að orði kveðið. Hversu lengi er hægt að halda þessu kerfi áfram. Horfa á fyirtækið greiða hundruð milljóna sektir með glotti á vör því við neytendur borgum bara allt klabbið. Forstjórinn er saklaus eins og aðrir forstjórar í öðrum ámóta sektuðum glæpafyrirtækjum sem svo bara auglýsa sig með gullnu letri til eilífs sakleysis. 

Hversu langt er hægt að ganga í því að sanna það að við kjósendur erum þvílík fífl að það hálfa væri nóg. Það er ekki nóg að slá okkur beint og ítrekað á lúðurinn heldur sparka þeir í okkkur liggjandi og hella svo yfir okkur útúrsnúningum og málalengingum  þar sem við liggjum hundflatir í drafinu þar sem svínin ein  eru kóngar eins og Kiljan segir.  Er yfirleitt hægt að vorkenna svona vitleysingum sem kyssa á vöndinn í hverjum kosningum?

Svarið er ekki að stofna nýja flokka heldur að hætta að láta þingfólk og ráðamenn eins og St.Guðna komast upp með vífilengjur og kjaftæði. Fyrr verður ekki fundin lausn hvorki á gjafakvótakerfinu í sjávarútvegi, innflytjendamálunum,, mjólkurmálinu eða útflurningnum á uppblæstri  sem kindaskjötsútflutningurinn er. Menn eins og Þórður Snær Júlíusson eiga þakkir skilið fyrir að kafa ofan í djúpið svarta.

Útdeiling sérréttinda sem er landlæg á þessu landi mætti gjarnan minnka eins og Mjólkurmálið færir þeim heim sanninn um sem á annað borð vilja sjá eða nenna því..

Már Guðmunds var góður

hjá Sigurjóni á Sprengisandi í morgun.

Rólega og faglega fór hann yfir þróun mála frá hruni, stöðu bankanna og þróun efnahagsmála. Athyglisvert var það að allir hagvísar eru núna upp á við og verðbólga í lágmarki. Hinsvegar benti hann á að færu kjarasamningar uppfyrir framleiðni greinanna  þá væri afleiðingin skýr. Kauphækkanir gætu orðið  meiri í greinum sem hafa hærri framleiðni en meðaltalið ef þær færu ekki út yfir allt.

Í orðum Más felst að mínu viti að opinberir starfsmenn og BHM geta ekki tekið sér kauphækkanir yfir línuna sem öðrum bjóðast ekki.  Nóg er misréttið samt. Már fór yfir hrunið og helstu þætti þess. Slíkir atburðir gerast ekki nema með löngu millibili  að hans dómi. Hann varaði því við þeirri  hugsun að nú stefndi allt í nýtt hrun eins og sumir hagfræðingar eru að halda fram.

Hann mildaði dóm kommanna yfir  Davíð Oddssyni að hann hefði sett Seðlabankann á hausinn með því að lána Kaupþingi 500 milljón Evrur. Þrátt fyrir að stjórnendur Kaupþings misfóru með peningana til vina sinna þá strax eftir á án hjálpar frá Davíð, þá hefur helmingurinn af því fé, 250 milljónir Evra, skilað sér inn aftur og einhver vonarpeningur er í afgangnum hjá danska FIH bankanum. Þetta varð ekki eins vont og kommarnir hafa kyrjað í síbylju. Þetta var kannski heldur ekki gott eftir á séð því samkvæmt því sem stendur í Kjarnanum í dag eru horfur eki góðar með danska bankann. Staðan var auðvitað líka önnur þá og mönnum sýndist að Kaupþing gæti einn íslenskara banka lifað hrunið af. Að það gerðist svo ekki er fyrir tilstilli þeirra manna sem nú sæta þyngstum ákærum fyrir þetta yfir dómi frekar en að séu einkaafglöp Davíðs sem formanns bankastjórnar Seðlabankans. 

Það sem þjóðina skortir nú eru menn á borð við Einar Odd og Guðmund Jaka sem gætu leitt henni fyrir sjónir að ef samið væri um 0 % til eins árs myndi gengið styrkjast um 10 % innan ársins og verðlag lækka sem því næmi. Hugsið ykkur ef bensínið myndi lækka verulega? Nýir bílar og heimilistæki. Íbúðaverð myndi lækka. Vextir myndu lækka. Verðtrygging yrði núll.  Hugsalega getur Már  talað oftar og leitt fólki fyrir sjónir á faglegan hátt hvílík tækifæri þjóðin hefur geti hún fetað slóð hófsemi og gætni í kjarasamningum.

Þegar ég hlustaði á Má Guðmundsson fara svona skilmerkilega yfir efnahagsmálin og gjaldeyrishöftin hvarflaði að mér að honum væri lagið að skýra út svona flókin mál fyrir almenningi. Hugsanlega getur Már gert mikið gagn með því að tala við þjóðina meira en hann gerir einmitt í þessum stíl hinna fornu kappa Einars Odds og Guðmundura Jaka.

Ég er, fyrir mitt leyti eftir þetta viðtal,  alveg sáttur við að hafa Má Guðmundsson áfram í Seðlabankanum. Ég myndi meira að segja vilja borga honum stóran bónus ef hann gæti sinnt komandi kjaraviðræðum meira og talað oftar um oftar  um hagfræði fyrir þjóðinnni þannig að minnka mætti tjón það sem framundan er vegna líklegs uppgangs heimskunnar.

Már Guðmundsson getur nefnilega verið býsna góður og hefur eitthvað sem oft vantar hjá öðrum 

Vorum við tossar 1957?

sem útskrifuðumst úr MR það ár. Í hópnum voru jafnvel tveir sem höfðu langt yfir 9 og margir yfir 8?

Ég hlýt að velta þessu fyrir mér þegar fullyrt er að stúdentar geti vel orðið árinu yngri en við vorum, nærri tvítugir margir.

Fyrir mína parta var ég heilmikið barn þegar ég lít til baka. Ég er það sjálfsagt að einhverju leytit enn enda vitsmunir minni en ég hefði kosið. En það er eitt sem ég skil ekki þegar þessi umræða um styttingu náms til stúdentsprófs ber á góma. Vorum við tossar ? Gátum við lært þetta sem við lærðum á ári skemur? Hvað vorum við að gera í 5. bekk? Gátum við sleppt honum? Vorum við bara að slugsa?

Ég held að mér hafi ekki veitt af lífsárunum þegar ég kom ekki tvítugur í annað land. Ístöðulítill, mállaus og óharðnaður unglingur og óspilunarsamur til viðbótar. En það er enginn replay-takki á lífinu. Því miður.

Ég vildi hinsvegar fá það útskýrt hvernig stúdentsprófið okkar frá 1957 á að verða jafngilt því sem nú er stefnt af. Því þá fáum við úr því skorið hvort við vorum bara tossar að slugsa undir leiðsögn latra kennara að mati þeirra sem nú vita allt betur?

Eða er verið að útþynna námið? Hvernig hafa meðaleinkunnir á stódentsprófi verið að þróast í MR síðan þetta var? Eigum við ekki að líta á allan pakkann? Hvað er í honum öllum fyrir og eftir breytingu?

Fyrr viðurkenni ég ekki að við höfum öll verið tossar 1957. 

 

Landsvirkjun upp í vindinn

er snúin eins og við verkfræðingar erum sagðir kunna manna best.

Landsvirkjun reisti tvær fyrstu vindmyllur landsins á Hafinu. Þær hafa gegnið vonum framar vegna góðra skilyrða. Nú vill Landsvirkjun skipuleggja vindgarð  á þessu svæði í ljósi góðrar reynslu. 

Undirrituðum finnst margt gott við þessi áform. Vindorka er af sumum talin of dýr miðað við vatnsafl. En er það svo? Ég man ekki betur en að 95 Mw Búðarhálsvirkjun hafi kostað 28 milljarða en 2 x 1Mw vindmyllur Landsvirkjunar  hafi kostað eitthvað um 0.6 milljarð. Stofnkostnaður er þá svipaður á Megawattið hvort sem vind-eða vatnsorka. Vindmylla gengur hinsvegar ekki helminginn af tímanum hérlendis og ennþá minna á því lygna meginlandi Evrópu. En þar þær eru byggðar í hrönnum, þó sjálfsagt eitthvað skekkt með ESB styrkjum að hætti bandalagsins þess.

Vindorka á Íslandi er mjög mikil eins og flestir kannast við. Hún er núna orðin að auðlind sem Íslendingar hafa ekki svo mjög leitt hugan að til þessa. Vinstri stjórnin reyndi sem hún gat að spilla fyrir nýtingu annarra orkulinda landsins. Þessvegna keyrði ráðherran Svandís Svavarsdóttir allar hagkvæmustu virkjanir í biðflokka. Það er því uppsafnaður orkuskortur í kerfinu og flutningskerfið er líka vanmáttugt til að flytja orku þangað sem hennar er þörf. Því er áreiðanlega nóg pláss fyrir aukna orkuvinnslu, sérstaklega  á Suðurlandi þó langt sé til Gunnarsstaða.

Þá spyr Skipulagsstofnun: Vantar Íslendinga orku? 

Í grein í Mbl. á laugardag veltir Helgi blaðamaður fyrir sér fyrirætlunum Landsvirkjunar um Vindmyllugarð við Búrfell.

Helgi skrifar:

"Skipulagsstofnun telur að Landsvirkjun þurfi að gera skýrari grein fyrir því í frummatsskýrslu hvaða þörf er fyrir raforku frá 80 vindmyllum með allt að 200 MW afli sem fyrirhugað er að reisa við Búrfell. Telur hún að fjalla þurfi ítarlega um áætlaða orkuþörf sem vindbúið á að fullnægja, ekki síst í ljósi þeirrar óvissu sem rekstri slíkra búa gæti fylgt hér á landi.

 

Landsvirkjun vinnur að umhverfismati fyrir vindbú eða vinmyllugarð við Þjórsá, ofan við Búrfell, og nefnir verkefnið Búrfellslund. Í matsáætlun sem Skipulagsstofnun hefur nú fallist á með nokkrum athugasemdum, er greint frá fyrirhugaðri framkvæmd.

 

Landsvirkjun lét fyrir tæpum tveimur árum reisa tvær vindmyllur á Hafinu, ofan við Búrfellsstöð. Markmiðið var að kanna hagkvæmni raforkuvinnslu með vindorku hér á landi. Niðurstöður undanfarinna mánaða sýna að mati Landsvirkjunar að aðstæður virðast óvenju hagstæðar. Í því ljósi vill fyrirtækið reisa fleiri vindmyllur í þyrpingu, meðal annars í þeim tilgangi að kanna tækifæri sem kunna að felast í samspili vind- og vatnsorku.

 

Svæðið sem ætlað er fyrir Búrfellslund er 34 ferkílómetrar. Það er á hraun- og sandsléttum, mest sunnan Þjórsár en einnig á Hafinu þar sem rannsóknamyllurnar eru. Ástæðan fyrir vali svæðisins er að þar rúmast nægilega margar vindmyllur til að ná allt að 200 MW orkuvinnslu og stutt í næstu tengivirki.

 

Lítil umræða

 

Í athugasemdum sínum bendir Skipulagsstofnun á að vindbú með allt að 80 stórum vindmyllum sé umfangsmikil framkvæmd við eða uppi á hálendisbrún miðhálendisins. Ekki hafi farið fram mikil umræða í þjóðfélaginu um vindmyllur. Sett er fram það sjónarmið að Landsvirkjun þurfi að fjalla um stefnumörkun stjórnvalda á landsvísu, ef einhver er.

 

Skipulagsstofnun telur sig ekki hafa fengið nægilega skýr svör frá Landsvirkjun um þörf fyrir þessa framkvæmd og til hvers eigi að nota rafmagnið. Landsvirkjun hafði svarað fyrirspurnum á þá leið að verið sé að kanna virkjanakost til að mæta aukinni eftirspurn. Vindmyllunum væri ætlað að styrkja raforkukerfið, með því að jafna sveiflur í framboði eftir árstímum, sem og að auka framboð á raforku. Landsvirkjun hyggst koma Búrfellslundi upp í áföngum en treystir sér ekki til að gera áætlun um áfangaskiptingu eða hvenær framkvæmdir hefjist þar sem orkuþörfin sé ekki ljós.

 

Áhrif á sýn til Heklu

 

Skipulagsstofnun bendir á að þótt stórum hluta framkvæmdasvæðisins hafi þegar verið raskað sé það mjög umfangsmikið og þá sér í lagi áhrifasvæði þess með tilliti til sjónrænna áhrifa og breytinga á ásýnd. Þarna við hálendisbrúnina sé mjög víðsýnt og svæðið blasi við þeim sem koma upp úr Þjórsárdal eða eru á leið upp úr Landsveit. Sérstaklega er nefnt að framkvæmdasvæðið blasi við þegar komið er upp úr Þjórsárdal og horft til eldfjallsins Heklu. Ýjað er að því að sú mikilfenglega sýn skerðist.

 

Landsvirkjun hyggst meðal annars meta sýnileika vindmyllanna í landupplýsingakerfi og með því að bera saman ljósmyndir sem sýni sjónarhorn með og án mannvirkja.

 

Í þessu ljósi telur Skipulagsstofnun nauðsynlegt að Landsvirkjun skoði mismunandi útfærslur á vindbúinu."

Undirritaður hefur nokkra reynslu af undirbúningi og framkvæmd vindorkuvers. í fyrstu tilraun rákust fyrirætlanir  Steigríms Erlingssonar og fyrirtækis hans Biokraft á veggi. Það tókst að koma í veg fyrir að  hann fengi að byggja sín hús og tvær vindmyllur á eignarlandi sínu  í Vorsabæ á Skeiðum sem hann hafði keypt dýrum dómum til þessa verkefnis eingöngu.

Eftir hávær mótmæli örfárra einstaklinga, sumra utansveitarmanna líka, treystist sama sveitarstjórn og heimilaði byggingu vindmylla Landsvirkjunar á Almenningum, ekki til að heimila Steingrími uppsetninguna vindmylla sinna  á eigin landi.  Háværasti mótmælandinn sem á sumarhús í 2 km fjarlægð frá fyrirhuguðu myllustæðinu kom því meðal annars á framfæri að að slagur vindhörpunnar á kyrrum kvöldum myndi geta haft truflandi áhrif. Nálægð tröllaukinna háspennulína virtist ekki trufla mótmælendur hið minnsta. Niðurstaðan var að landeigandinn Steingrímur var flæmdur í burtu og situr upp með ónýta fjárfestingu í tugum hektara af flóðahættulandi sem er ekki ætlað almennt til bygginga. Getur engum lögfræðingi dottið eitthvað í hug?

Sveitarstjórn Rangárþings Ytra tók Steingrími og fyrirtækinu Biokraft  hinsvegar fagnandi og íbúar í Þykkvabæ einnig. Myllurnar voru reistar á talsvert erfiðara landi en á Skeiðunum og eru nú í fullum rekstri síðan í ágúst byrjun. Búið er að staðreyna að mjög lítið heyrist í þeim þó þær standi nálægt byggð þegar vindur stendur af þeim. Og enn minni á kyrrum kvöldum -eða þannig.

Þá er það spurning um hvort menn eigi eitthvað sérstakt útsýni? Má nágranni minn ekki planta tré eða byggja hús sem skerðir sýni mína um einhverja gráðu úr sjóndeildarhringnum á eitthvað ákveðið sem mér tekur, jafnvel allt í einu, að þykja ómissandi lífsgæði? Snertir slíkt ferðalang gestkomandi? Fari íbúi Suðurlands sem sér Heklu daglega upp á Hafið þar sem 80 vindmyllur bera við Heklu  án þess að þekja hana nema óverulega, er þá hætta á að hann verði fyrir áfalli af því að missa einhverja breytilega bletti úr sýninni til Heklu? Helgi blaðamaður  útilokar þennan möguleika ekki. Allt er nefnilega afstætt. Er kyrrstætt stórmastur fallegt en vindmylla sem snýst ljót?

Reykvíkingar bjuggi lengi við möstrin á Rjúpnahæð og Vatnsenda. Í þá daga var ekki haft orð á því að þau skyggðu á Esjuna. Núna getur eitt Aspartré haft afgerandi áhrif í þá veru. Finnst mér Búrfellsstöð ljót? Ég var iðullega á rjúpnaskytteríi þar sem hún stendur. Var eitthvað tekið af mér? Það var lengi vindmylla í Bakarabrekkunni í Reykjavík. Var henni mótmælt af útsýnisástæðum? Hallgrímskirkjuturn var ekki þarna sem hún er þegar ég var að alast upp heldur var braggahverfi á Skólavörðuholti. Tóku Hnitbjörg ekki útsýni af einhverjum?

Vindmylla þekur kannski 20 m2 land. 100 % afturkræf framkvæmd. Engin margra ferkílómetra uppistöðulón. Algerlega græn orka.  Er það ekki einhvers virði? Hversu miklu landi þarf eigandinn að ráða yfir til að enginn kvarti? 20 sinnum 20 kílómetra af óbyggðu svæði? Eiga margir slíkt?

Upp í vindinn liggur leiðin! 

Er einhver á línunni?

spyr Pétur á Sögu stundum þegar menn eru lengi að ræskja sig.

Gylfi Arnbjörnsson hefur nú blásið í herlúðra og stefnir landslýð til dýrðlegra verkfalla og taxtahækkana innan skamms. Veirð getur að honum sé mál á að reka af sér nokkurn yfirstéttarsvip sem færst hefur yfir ASÍ í hans amtstíð og slái því á frumskógartrumburnar frá velmektardögum Allaballans.

Bjarni Benediktsson  fjármálaráðherra gerir tilraun til þess að ná eyrum fólks með því að koma með röksemdir ríkisstjórnarinnar gegn því að hér verði að efna til verðbólgustryjaldar til að bæta kjörin eins og það kallast. Hvað segir Bjarni athyglisverðast í þessu sambandi?(bloggari feitletrar að vanda)

" Athugasemdir Alþýðusambands Íslands vegna aðgerða stjórnvalda til að bæta hag heimilanna standast ekki skoðun.

 

Ríkisstjórnin hefur tekið á skuldavandanum, lækkað tekjuskatt og styrkt velferð. Ábyrg ríkisfjármálastjórn hefur tryggt hærri tekjur um leið og skuldasöfnun ríkisins hefur verið stöðvuð. Allt þetta ásamt réttlátari skattastefnu hækkar ráðstöfunartekjur og gerir fólki auðveldara að ná endum saman. Að slík stefna sé nefnd aðför að launafólki eru hrein öfugmæli.

 

Förum yfir nokkrar staðreyndir:

 

1. Lækkun á miðþrepi tekjuskatts

 

Tekjuskattur 130 þúsund launþega hefur verið lækkaður. Miðþrep í tekjuskatti einstaklinga lækkaði úr 25,8% í 25,3% eða um 0,5% prósentustig, auk þess sem neðri viðmiðunarmörk þrepsins hækkuðu um tæpar 49 þús. kr. eða í 290 þús krónur.

 

Um 90% skattgreiðenda nutu góðs af lækkun miðþreps tekjuskattsins. Það er fráleitur málflutningur að kalla skattalækkanir sem ná til alls meginþorra launþega aðför að launafólki líkt og ASÍ hefur gert.

 

Þá lækkaði skattur sérstaklega hjá tekjulágum þar sem fleiri greiða nú eingöngu skatt í neðsta þrepinu með hækkun á lægra viðmiðunarmarki miðþrepsins. Skattur lækkaði á þá einstaklinga sem höfðu tekjur á bilinu 241.475-290.000 kr. á mánuði úr 40,22% í 37,3%, eða um tæplega þrjú prósentustig.

 

Skattkerfið er eftir sem áður með þeim hætti að vegna áhrifa persónuafsláttarins eru þeir sem greiða eingöngu skatt í lægsta skattþrepinu með minnstu skattbyrðina. Það er mikilvægt að vinda ofan af nýlegum skattahækkunum vinstristjórnarinnar á langflesta launþega, alla þá sem greiða skatta í milliþrepinu. Með þessu var fyrsta skrefið tekið.

 

2. Afnám auðlegðarskatts

 

ASÍ gagnrýnir að auðlegðarskattur hafi runnið sitt skeið á enda. Skatturinn er ósanngjarn eignaskattur þar sem ekkert tillit er tekið til tekna. Auk þess er rétt að benda á að það var fyrri ríkisstjórn sem lagði skattinn á tímabundið. Sú ráðstöfun er látin standa.

 

Tekjulágir eldri borgarar voru stór hluti greiðenda auðlegðarskattsins. Sýnt hefur verið fram á að um þriðjungur greiðenda var 65 ára og eldri og tveir þriðju þeirra með undir fimm milljónum króna í árslaun. Er því ljóst að margir hafa ekki getað greitt skattinn nema ganga á eignir sínar.

 

Þetta kallar ASÍ að "afsala" sér skatttekjum. Ríkisstjórnin vinnur ekki samkvæmt þeirri hugmyndafræði að lækkun skatta feli í sér afsal á réttmætum tekjum ríkisins. Stefnan er að halda sköttum lágum og veita einstaklingum svigrúm til athafna.

 

Þá fela tekjuaðgerðir ríkisstjórnarinnar ekki í sér tekjutap fyrir ríkið. Heildaraðgerðir ríkisstjórnarinnar leiða til hærri tekna þar sem undanþágur slitabúa frá bankaskatti hafa verið afnumdar og skatturinn hækkaður.

 

Fjármálafyrirtæki og slitabú borga nú hærri skatta. Þeir sem vinna borga lægri skatta. Það er réttlæti. Ekki aðför að launafólki.

 

3. Höfuðstólslækkun húsnæðisskulda

 

Gagnrýni ASÍ á aðgerðir ríkisstjórnarinnar um höfuðstólslækkun verðtryggðra skulda heimilanna í landinu er sú að aðgerðirnar muni frekar nýtast tekjuhærri heimilum en þeim tekjulægri. Hið rétta er að fjögurra milljóna króna hámark á skuldaniðurfærslu á hvert heimili tryggir innbyrðis jafnræði milli ólíkra tekjuhópa og að skuldaniðurfærslan nýtist sem flestum.

 

Í 110% leiðinni tóku um níu þúsund heimili þátt. Þau skiptu 45 ma.kr. á milli sín og fékk tekjuefsta tíundin mest til sín með þeirri leið. Um 69 þúsund heimili taka þátt í núverandi skuldaniðurfærslu og skipta 73 ma.kr. á milli sín. Yfir 100.000 manns munu með beinum hætti njóta góðs af aðgerðunum sem mun létta greiðslubyrði lána og eru þá ótaldir allir þeir sem nýta sér skattfrelsi lífeyrisiðgjalda í séreignarsparnaðarleiðinni.

 

Þetta er ekki aðför að heimilunum. Það er verið að aðstoða fólk við að eiga og eignast heimili.

 

4. Virðisaukaskattur og vörugjöld

 

Breytingar á virðisaukaskatti og afnám vörugjalda skilar heimilunum um 3,5 milljörðum í auknar ráðstöfunartekjur á næsta ári. Þá tekur ASÍ í gagnrýni sinni ekki með í reikninginn að beinar aðgerðir í formi 13% hækkunar á barnabótum munu skila sér að fullu til tekjulægri barnafjölskyldna.

 

Áhyggjur ASÍ snúa að því að breytingarnar muni ekki skila sér til heimilanna, en áhrif þeirra til hækkunar á ráðstöfunartekjum hafa verið metin 0,5% og lækkun verðlags um 0,2%. Hagsmunaaðilar launþega og neytenda hafa í þessum efnum hlutverki að gegna enda mikilvægt að tryggja sem best eftirfylgni og eftirlit með breytingunum.

 

Nýlegar auglýsingar frá verslunum, sem boða 17-20% lækkun á ýmsum heimilistækjum vegna afnáms vörugjalda, gefa sterka vísbendingu um að íslensk fyrirtæki, sem ekki eiga einungis í samkeppni á innlendum markaði heldur einnig við verslun erlendis, ætli sér að skila þessum lækkunum að fullu til neytenda.

 

5. Breytingar á lífeyrisgreiðslum

 

Árið 2009 voru leiddar í lög ýmsar breytingar sem juku tekjutengingar greiðslna almannatrygginga til aldraðra og öryrkja. Eitt fyrsta verk núverandi ríkisstjórnar var að ráðast í breytingar til að bæta kjör aldraðra og öryrkja og afturkalla þessar skerðingar vinstri stjórnarinnar og því er gagnrýni ASÍ á breytingar á lífeyrisgreiðslum almannatrygginga í hæsta máta furðuleg.

 

Á árinu 2014 hækkuðu greiðslur ellilífeyristrygginga um 3,6% og á næsta ári munu þær hækka um 3,5% en það eru meiri hækkanir en breytingar á verðlagi gefa tilefni til og í takt við kaupmáttaraukningu launa að undanförnu. Samtals hafa lífeyrisgreiðslur almannatrygginga hækkað um 8,8 milljarða króna á tveimur árum. Í því sambandi er vert að hafa í huga að lífeyrisgreiðslur almannatrygginga voru ekki skertar á árunum eftir hrun eins og raunin var með greiðslur sem skertar voru vegna lífeyrissjóðsréttinda.

 

Hvað skiptir mestu máli?

 

Eðlilega eiga stjórnvöld von á því að aðilar vinnumarkaðarins hafi uppi ýmis ólík sjónarmið hvernig best sé að bæta kjör fólks. Á sama tíma er gerð sú krafa að tekið sé tillit til þess árangurs sem náðst hefur og skilar sér í auknum ráðstöfunartekjum allra í landinu.

 

Verðbólga er sögulega lág, ný störf eru að verða til og kaupmáttur launa eykst. En það er ekki sjálfgefið að slíkur bati haldist og ábyrgðin hvílir ekki á stjórnvöldum einum.

 

Ríkisstjórnin mun áfram vinna að hag allra landsmanna, bættum lífskjörum og réttlátara samfélagi og býður öllum til samstarfs sem leggja vilja því verkefni lið. "

Mér finnst hér skörulega og einarðlega skrifað af manni sem trúir því sem hann er að segja. Spurning er hvort ASÍ trúi því staðfastlega sem þeir eru að segja, að við þessa ríkisstjórn sé ekkert meira að tala.

Þegar maður er orðinn eins gamall og ég þá hættir maður að vera eins brennandi í andanum eins og maður var í den. Maður er líka hættur að dýrka einhverja leiðtoga eins og áður. Þetta eru bara venjulegir menn sem eru stundum að reyna að gera eitthvað af viti.

Lítandi yfir efnahagssögu Íslendinga er fremur fátt sem stendur upp úr í huganum af skynsamlegum ákvörðunum hvers tíma. Þjóðarsáttin 1990 trónir efst í mínum huga. Aldrei gleymi ég honum Einari Oddi hvenrig hann entist til að fara með sömu rulluna upp aftur og aftur um hvernig skynsemin gæti ein unnið sigur fyrir launafólk og að eintómar taxtahækkanir færi lóðbeint út í verðlagið. Og við hlið hans sat sjálfur Jakinn og brýndi fyrir fólki að nóg væri reynt af því gamla, það væri rétt að reyna eitthvað nýtt. Guðmundur J.hafði mikinn sannfæringarkraft þegar hann lagði áherslu á grunnatriðin og hristi tóbaksdósina til áherslu.  

Þeim félögum tókst að ná þjóðinni saman um að reyna nú að beita skynsemi samstigni.  Það var ekki fyrr en á síðustu metrunum að nauðsynlega samstaða náðist sem leiddi okkur út úr kreppunni sem þá stóð sem hæst til lengsta samfellda hagvaxtarskeiðs þjóðarinnar sem endaði ekki fyrr í hruninu.

Á Davíðstímanum var hér algert viðskiptafrelsi og allir máttu eiga erlendan gjaldeyri að vild á reikningum íslenskum bönkum og taka lán í öðrum myntum í stað verðtryggingarinnar sem fer í taugarnar á ýmsum eftir hrunið. Hrunið var ekki Davíð né Geir að kenna né heldur krataskömmunum sem voru með þeim í stjórn. 

Nú stefnir é mannskætt verkfall lækna sem fyrsta útspil í hinni göfugu baráttu. Miklar stundir í læknisfræði eru framundan. Og afleiðingarnar verða keðjuverkandi og ekki verður neitt við ráðið. Dollarinn svífur upp á við og allt fer í ringulreið. Öll baráttan frá hruni glatast frá nýju hruni hefst ný barátta. Hvernig henni lyktar mun ég hugsanlega ekki sjá.

Kannski lyktar henni heldur bara aldrei. Erum við öll ekki  bara fiskar á færi í djúpum hyl sem einhver er að reyna að draga? 

Er einhver á línunni?