Til hamingju

íslenskir elítu- og ofsamenn. Búið að skila baunabyssunum til Noregs.

Ísland er sem því nemur fjárhagslega skaddað. Nú verðum við að kaupa það sem við hefðum sloppið við að borga ef þið hefðuð haldið ykkur saman.

Til hamingju með að hafa haft meira en milljónatug af íslenskum öryrkjum og einstæðum mæðrum.

Hver er Tony Omos?

Hvern mann hefur sá Baldur að geyma sen valinkunnur hópur manna vill syngja úr helju til íslensks samfélags?

Mér var send þessi ábending:

" Anna Valdís verkefnastjóri og stjórnarmaður Fjölskylduhjálpar Íslands á Suðurnesjum lýsti 19. nóvember einstökum yfirgangi og frekju Tony Omos og félaga hjá þeim í Útvarpi Sögu. Greinilegt er að þarna voru ekki neinir englar á ferð, enda varð starfsfólkið mjög óttaslegið í hvert sinn sem þeir birtust með Omos í fararbroddi.

Hlustið á viðtalið á Útvarpi Sögu. Veljið "Línan laus - 1. hluti, 19. nóvember 2014" Skrunið til mínútu 15:00 (eitthvað mismunandi) þar sem viðtalið byrjar.

http://www.utvarpsaga.is/eldri-thaettir-2.html?start=16 "

Þeir sem vilja kynnast hælisleitandanum Tony Omos áður en hann snýr aftur með nýjum innanríkisráðherra gerðu hugsanlega rétt að hlusta á þetta hljóðbrot. 

Hin raunverulega staða mála

er ef til vill ekki sú sem birtist á rásum fjölmiðlanna? Því miður virðist það landlæg stefna fjölmiðla að tala allt niður sem bærist, telja úr og mála myndir á veggi sem sýna að allt sé nú með öðrum og verri hætti en var á síðasta kjörtímabili.

Gamlir Íslendingar spyrja sig stundum: Þykir engum lengur vænt um landið, þjóðina,menninguna eða söguna? Er þetta eitthvað sem var aldrei neins virði til að stofna lýðveldi um?  Passalaus fjölþjóðamenningin sé það sem taka skuli við á hinu nýja Íslandi innan Evrópusambandsins? Fyrr eða síðar?

Sigmundur Davíð forsætisráðherra okkar hafði þetta að segja við flokksmenn sína í dag:

„Aldrei hef­ur verið jafn mik­ill mun­ur á raun­veru­legri stöðu mála í ís­lensku sam­fé­lagi og framtíðar­horf­um okk­ar góða lands og birt­ing­ar­mynd stöðunn­ar í umræðu og vænt­ing­um um framtíðina. Og þótt umræða um þjóðfé­lags­mál hafi oft verið óbil­gjörn á Íslandi hef­ur hún lík­lega sjald­an eða aldrei náð því marki sem við sjá­um nú. Ill­mælgi, sleggju­dóm­ar og niðurrifstal hef­ur aldrei átt jafn­greiða leið að al­mennri umræðu og nú. Að mestu leyti verður þetta til hjá fá­menn­um hópi fólks sem er alls ekki er lýs­andi fyr­ir sam­fé­lagið en tíðarand­inn er þó slík­ur að þessi brenglaða sýn nær at­hygl­inni og gef­ur tón­inn fyr­ir umræðuna. Það get­ur haft raun­veru­leg og mjög nei­kvæð áhrif fyr­ir sam­fé­lagið.“..

.."Þetta eru þeir sem litu á fall fjár­mála­kerf­is­ins, banka­hrunið, sem staðfest­ingu þess að hug­mynd­in hefði ekki gengið upp. Þeir töldu áfallið vera ein­hvers kon­ar rétt­læt­ingu á sjálf­um sér og því viðhorfi að Ísland væri og hefði alltaf verið von­laust. Nú, sex árum seinna ótt­ast þeir hins veg­ar að draum­ur­inn um von­lausa Ísland sé að fjara út. Viðbrögðin birt­ast oft sem furðuleg heift og því miður hef­ur þessi heift og nei­kvæðni fengið meiri at­hygli og verið meira ráðandi í umræðunni en eðli­legt, hvað þá æski­legt, get­ur tal­ist."

Eru hér öfl starfandi, jafnvel kostuð erlendis frá,  sem hafa það að boðorði að sjá fyrir neikvæðum fréttum  fyrir íslenskan almenning?  Birta rangfréttir um hug og hjörtu almennings? Einhver öfl sem nærast á seinheppni landsmanna og gera það sem þau mega til að flytja þeim vond tíðindi og verri en sönn eru?

Það getur hvarflað að manni hvort allt sé með felldu í íslenskri stjórnmálaumræðu? Hin raunverulega staða mála sé ekki jafn slæm og stjórnarandstaðan gefur til kynna á öllum þeim rásum sem hún stjórnar? Getur hugsanlega verið bjartara fyrir stafni en rætt er um í dagsins önn?

Er einhver að tala í þjóðina kjark? Af hverju heyrum við það ekki? Hlustum við ekki? Hugsum við ekki?

Hin rauverulega staða landsmála er hugsaanlega allt önnur en stjórnarandstaðan prédikar okkur sme veruleika í bölsýninni?

 

 

Halldór Auðar Svansson

ber algera og óskipta ábyrgð á því slæma sem meirihluti Borgarstjórnar er að láta koma til framkvæmda í Reykjavíkurborg.Það Halldór en ekki DagurBé og Essbjörn sem ber ábyrgð á því uppnámi sem Reykjavíkurflugvöllur er í og öllu því fári veldur sem þar um kring er að finna.

Þó svo að herbragð DagsBé með skipan Rögnunefndarinnar svokölluðu með sjálfan hann innanborðs hafi heppnast fullkomlega með sinnuleysi Sjálfstæðisflokksins, sem ekki sá í gegn um brelluna, þá hefði það ekki gengið upp nema með þessum nýja förunauti. Rögnunefndin mun engu skila sem máli skiptir. Enda var hennar tilgangur aldrei annar en að skapa DegiBé andrými meðan á ksoningabaráttunni stóð síðastliðið vor.Honum er slétt sama hvað verður lagt fram sem nefndarálit. Hans tilgangi verður náð í öllum tilvikum..

Píratar eru því pólitískir höfuðóvinir allra Hollvina Reykjavíkurflugvallar.Þá skal hundelta og berjast gegn þeim hvar sem til þeirra næst.Unnum þeim aldrei friðar.

Afleiðingar annarra skipulagsmála sem velta á þessum aðfengna liðsmanni fallins meirihluta eru alvarlegar fyrir alla Reykvíkinga.

Hinn lítilþægi tæknimaður Halldór Auðar Svansson ber höfuðábyrgð á þeim ofsóknum gegn Reykjavíkurflugvelli sem hann lét þessa sér ósamboðnu húmanistakumpána DagBé og Essbjörn heilla sig til fylgdar við.

Styrmir Gunnarsson

hefur rétt fyrir sér að mér finnst í Morgunblaðinu í dag. Hann skrifar þar um orð forsætisráðherrans um stöðuna í kjaramálunum.

Það er ekkert mál sem skiptir heimilin í landinu öðru eins og útkoman úr kjaraviðræðunum. Fari 30 % kauphækkun yfir línua af stað þá er skuldaleiðréttingin nánast tilgangslaus og hverfur í djúpið. Innan árs duga 30 % "kjaraleiðréttingar" hvergi til ag það verður að leiðrétta á ný fyrir þá sem "hafa dregist aftur úr".Því eru yfirstandandi kjaraviðræður það eina sem raunverulega skiptir máli á vettvangi þjóðarinnar í dag. Af útkomu þeirra ræðst allt annað. Heilbrigðismálin, menntamálin, efnahagsmálin, allt verður þetta stormar í vatmsglösum ef illa tekst til á "kjarabaráttuvígvellinum". 

Styrmir segir:

"Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra er á réttri leið í mótun afstöðu sinnar til þess hvernig ríkisstjórnin á að takast á við þá stöðu sem nú er komin upp í kjaramálum þjóðarinnar. Það kom í ljós í óundirbúnum fyrirspurnartíma á Alþingi sl. mánudag, þegar forsætisráðherra sagði:

»Við hljótum að spyrja, hvort hægt sé að mynda einhvers konar almenna sátt, og þá má spyrja stjórnarandstöðuna, en ekki sízt aðila vinnumarkaðarins, hvort menn líti þannig á mál að staðan réttlæti breytingar og bætur á kjörum lækna umfram það sem hægt væri að semja um í fyrsta áfanga annars staðar.«

Það er hyggilegt að tala á þennan veg en í þessum orðum felst að forsætisráðherra er tilbúinn til að hlusta á sjónarmið bæði stjórnarandstöðu og verkalýðshreyfingar og hafa samráð við þessa aðila um heildarlausn kjaramála.

Það var ekki við því að búast að Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ, talaði á annan veg en þann, sem hann gerði í samtali við Morgunblaðið sl. miðvikudag, en þá sagði Gylfi:

»Ég sé ekki að það sé hægt að búa til þjóðarsátt um að einn fái meira en annar.«

Hins vegar má ganga út frá því sem vísu að forystumenn verkalýðshreyfingarinnar geri sér glögga grein fyrir því, að fari kjarasamningar úr böndum og verðbólgan æði upp á ný með alkunnum áhrifum á verðtryggðar skuldbindingar almennra borgara mun það þýða ný ósköp fyrir fólkið í landinu.

Þeir tímar eru liðnir að afstaða verkalýðshreyfingarinnar mótist af flokkspólitískum sjónarmiðum og því hvort samsetning ríkisstjórnar hverju sinni hugnast forystusveit verkalýðshreyfingarinnar eins og einkenndi kjaramálastefnu hennar meginhluta 20. aldarinnar. Nú sitja hagsmunir félagsmanna verkalýðsfélaganna í fyrirrúmi.

Ummæli forsætisráðherra á Alþingi sl. mánudag eru vísbending um að ríkisstjórn hans sé tilbúin til að leiða alla hagsmunaaðila svo og stjórnarandstöðu að borðinu og kanna til þrautar hvort grundvöllur sé fyrir allsherjarsamstöðu um lausn kjaramála.

Að ríkisstjórninni sjálfri snýr sá vandi að hún hefur gengið alltof langt í því að halda því að fólki að nýir blómatímar séu framundan. Í því hefur verið fólgin mikil skammsýni af hennar hálfu vegna þess að auðvitað ýtir slíkt óraunhæft tal undir væntingar fólks um betri kjör núna. Það er enn langt í land að forsendur séu fyrir því. Við þurfum ekki annað en líta í kringum okkur til að átta okkur á því. Evrusvæðið er að allra mati veikasti hlekkurinn í efnahagsþróun heimsbyggðarinnar. Olíuverðslækkunin fer að sverfa að Rússum og Norðmönnum svo og öðrum olíuframleiðsluríkjum. Refsiaðgerðir vegna Úkraínudeilunnar koma ekki bara niður á Rússum heldur líka Vesturlöndum. Japan er að síga í efnahagslægð á nýjan leik. Ómögulegt er að segja fyrir um hvort kínverskum stjórnvöldum tekst að koma í veg fyrir að fasteignabólan þar og kannski fleiri bólur springi. Við erum ekki ein í heiminum. Þetta ástand út um allt hefur takmarkandi áhrif á okkar eigin þjóðarhag.

 Í stað þess að ýta undir væntingar fólks um kjarabætur, sem engar forsendur eru fyrir, á ríkisstjórnin að leggja spilin á borðið og útskýra fyrir þjóðinni að skuldir samfélagsins í heild eru svo miklar að það hlýtur að vera forsenda fyrir kjarabótum í framtíðinni að lækka þær. Jafnframt fer ekki á milli mála að endurreisn heilbrigðiskerfisins er svo risavaxið verkefni að það hlýtur að skipta meira máli en að einstaklingar geti aukið neyzlu sína nú þegar.

 Raunsætt tal um þessi álitamál er áreiðanlega ein af forsendunum fyrir því að hægt sé að ná talsambandi við verkalýðshreyfinguna. Og þá hljóta læknar að svara þeirri spurningu, hvort þeim finnist ósanngjarnt að þeir doki við með frekari verkfallsaðgerðir en taki í þess stað þátt í að finna allsherjar lausn. Það er áreiðanlega hægt að sýna fram á að grunnlaun lækna á ýmsum sviðum séu alltof lág. En það er líka áreiðanlega hægt að sýna fram á með tölum að tekjuöflunarmöguleikar lækna eru miklir, þótt í því felist meiri vinna fyrir þá sjálfa. Er einhver starfshópur í okkar samfélagi, sem getur lifað á grunnlaunum einum?

 Vinnuveitendur telja sig geta sýnt fram á, að launaþróunin hjá hinu opinbera sé meira vandamál en launaþróun hjá stjórnendum fyrirtækja. En sé það rétt að launaþróunin hjá hinu opinbera byggist að einhverju leyti á viðleitni til að jafna launamun karla og kvenna í opinbera geiranum mun harðna á dalnum hjá vinnuveitendum í þeim útskýringum.

 Það er ekki góður kostur fyrir stjórnarandstöðuna að hafna öllu samstarfi við ríkisstjórn og þingmeirihluta hennar og aðila vinnumarkaðar. Fólkið í landinu áttar sig alveg á því hvað er að gerast - þótt það skilji áreiðanlega ekki þörfina fyrir endurnýjun ráðherrabíla og það í þeim verðflokkum, sem boðað er. Stjórnarandstaðan getur einangrast í þjóðfélagsumræðum, ef hún hefur ekki vit á að taka forsætisráðherra á orðinu og lýsa sig fúsa til samstarfs. 

Það er hægt að líta á tilvitnuð ummæli Sigmundar Davíðs sem ákveðið útspil af hans hálfu. Í því felst ákveðið tækifæri fyrir verkalýðshreyfingu og stjórnarandstöðu.

 Þessir aðilar eiga ekki að láta standa sig að því að vísa því útspili á bug. Þeir eiga þvert á móti að taka því fegins hendi.

 Ráðherrann á engan annan kost en taka slíkum viðbrögðum vel."

Það er uppörfandi að hlusta á forsætisráðherrann okkar tala á þessum nótum. 

Styrmir Gunnarsson hendir þessi orð á lofti og útskýrir á máli sem allir geta skilið ef vilji er fyrir hendi. Yfirvegað bendir hann á hvað sé framundan ef okkur tekst ekki til. Við Íslendingar höfum reynsluna af hinni leiðinni þegar hver slæst fyrir sig.Við getum því ekki borið vanþekkingu fyrir okkur lengur.

Við munum líka hvað fyrri þjóðarsátt gerði fyrir okkur öll. Skilaði lengsta samfellda hagvaxtarskeiði í sögu okkar. Af hverju þá núna að ganga fyrir björg? Við munum líka fyrri kollsteypurnar. Viljum við þær aftur?

Ég efast ekki um, að læknar hafi of lág laun. Tónlistarkennarar líka.Okkur öldruðu aumingjunum finnst sjálfsagt að við fáum of lítið. En það getur líka minnkað í stað þess að aukast og við erum orðnir býsna vanir  því að við fáum mest Pótemkín-tjöld fyrir kosningar og vonbrigði eftir kosningar þegar fjárþörfin sverfur að ríkissjóði.

Önnur þjóðmál eru hjóm eitt þær stundir sem hinar nöktu staðreyndir í "kjaraviðræðunum" eru ræddar. Af þeim ræðst flest annað.

Verðum við ekki að leita nýrra leiða til að starfsstéttir geti aflað sér betri lífsgæða með einhverju öðru en taxtaskrúfum. Lækkun verðlags með lækkun erlandrar myntar er ein leið sem ríkisvaldið getur haft áhrif á. Breytingar á heilbrigðiskerfinu með hugsanlegu ávíanakerfi fyrir aðgerðir, samnýting tækja og húsakosts,  menntunarávísanir til að auka skólasamkeppni og fleira í þeim dúr eru aðrar leiðir en seinfarnari.

Styrmir Gunnarsson á þakkir skilið fyrir sína hugvekju. 

 

Bara tímaspursmál

segir Hjörtur Guðmundsson í Mbl.í dag þegar hann ræðir hvað bíði okkar Íslendinga í sambandi við Schengen-samstarfið.

Hjörtur skrifar:

"Flest bendir til þess að einungis sé tímaspursmál hvenær raunveruleg krafa verður sett fram af hálfu Evrópusambandsins um að sambandið taki með beinum hætti yfir landamæraeftirlit á ytri landamærum Schengen-samstarfsins og þar með talið hér á landi.

 Þannig var til að mynda greint frá því í fjölmiðlum fyrr í vikunni að framkvæmdastjórn Evrópusambandsins hefði til skoðunar áætlun sem sett var saman í sumar og miðar að því að sambandið taki yfir landamæragæzlu á ytri landamærunum í gegnum sérstaka miðstýrða stofnun. Sú starfsemi næði til Schengen-samstarfsins og yrði sjálfstæð gagnvart stjórnvöldum í ríkjunum sem í hlut ættu. Þar með myndu landamæraverðir sem áður heyrðu undir ríkin eftirleiðis vera settir undir beina stjórn Evrópusambandsins.

 Schengen-samstarfið gengur sem kunnugt er út á það að hefðbundið landamæraeftirlit er fellt niður á milli aðildarríkjanna en þess í stað eflt á ytri landamærum svæðisins. Allavega í orði kveðnu. Það samanstendur af Evrópusambandinu, Íslandi, Noregi, Sviss og Liechtenstein. Fjögur ríki sambandsins í Austur-Evrópu standa þó utan við samstarfið þar sem þau hafa ekki uppfyllt skilyrði fyrir aðild og tvö, Bretland og Írland, kusu á sínum tíma að standa utan þess. Bretland fyrst og fremst vegna náttúrulegra landamæra landsins og Írland til þess að viðhalda landamærasamstarfi sínu við Breta.

 Hins vegar var tekin ákvörðun um það hér á landi í lok síðustu aldar að fórna í raun náttúrulegum landamærum Íslands með aðild að Schengen-samstarfinu. Eina pólitíska ástæðan fyrir þeirri ákvörðun var að viðhalda norræna vegabréfasamstarfinu í ljósi þess að hin norrænu ríkin ætluðu að taka þátt. Fyrir vikið liggja í dag landamæri Íslands í raun að Rússlandi, Hvíta-Rússlandi, Úkraínu, Moldóvu og Tyrklandi í austri og meðfram Miðjarðarhafsströnd Evrópu í suðri.

 Landamæraeftirlit á þessum slóðum hefur víða verið vægast sagt bágborið en helztu rökin sem færð eru fyrir hugmyndum um miðstýrða stjórn Evrópusambandsins í þessum efnum eru einmitt þau að styrkja þurfi landamæragæzluna þar. Sum ríki hafa sérstaklega kallað eftir aðkomu sambandsins í þeim efnum, t.d. Ítalía. Þá einkum vegna mikils fjölda fólks sem reynir að komast frá Norður-Afríku og yfir til Evrópu.

 Hugmyndir um að Evrópusambandið taki yfir landamæragæzlu á ytri landamærum Schengen-samstarfsins eru ekki nýjar af nálinni. Slíkar hugmyndir hafa áður verið viðraðar en þunginn í áherzlu sambandsins á þær hefur hins vegar farið vaxandi til þessa. Fyrr eða síðar er fyrir vikið mjög líklegt að við Íslendingar eigum eftir að standa frammi fyrir þeirri spurningu hvort við ætlum að fallast á að Evrópusambandið taki yfir landamæragæzlu landsins eða segja skilið við Schengen-samstarfið."

Er ekki komið að því að spyrnt verði við fótum gegn þessu Schengen samkomulagi sem meirihluti þjóðarinnar óskar norður og niður? Þarf nýtt stjórnmálaafl eins og UKIP að skjóta hér rótum til að neyða okkar verklitlu stjórnmálamenn til að horfast í augu við veruleikann? Þykir okkur svona þýðingarmikið að hjálpa heimsins Ómösum til að komast hér inn á gafl að það megi ekki ræða uppsögn samningsins um Schengen?

Það sem að helst hann varast vann, varð þó að koma yfir hann segir séra Hallgrímur.

Já og rétt í þessu berst sú frétt að UKIP hafi nú unnið tvö þingsæti af Cameron og Milliband í Bretlandi. Ætlar okkar fólk ekki að skilja það að fólkið sættir sig ekki við óbreytt ástand ínnflytjendamálum? Eða ætla Þeir að láta sem ekkert sé og láta kratana stjórna ferðinni?

Þegar það er aðeins tímaspursmál hvenær ESB tekur hér yfir landamæragæsluna, þá rekur mig ekki minni til þess að hafa nokkru sinni kosið Samfylkinguna til þeirra veisluhalda.   

 

 

 

Hvernig Reykjavík?

menn fá eftir 100 ár er örugglega ekki sú sem Reykjavík sem þeir DagurBé og Essbjörn sjá fyrir sér. 

Finnst fólki það framför að mjókka Gresnásveginn um 2 akreinar til þess eins að styrkja ímynd Reykkjavíkur sem hjólreiðaborgar? Eða þá breytingarnar á Borgartúninu? Finnst fólki að Gnarr-árin og það sem enn stendur frá þeim sé líklegt til að breyta Reykjavík nema um stundarsakir?

Finnst mönnum líklegt annað en að samgöngur muni aukast og ferðatími styttast um leið og viðskiptahraðinn og lífshamingja fólksins heldur áfram að vaxa? Að jafnvel innan tveggja árastuga muni menn krefjast dýrara beins flugs frá Reykjavíkurflugvelli austur og vestur til að stytta tíma? Að fólk muni gera sér ljóst að tími eru peningar og að peningar láti veröldina snúast hraðar og hraðar? Hér eins og annarsstaðar? 

Auðvitað er gaman að sjá Ómar rifja upp uppvaxtarár sín í Stak-Holtunum fyrir 60 árum. Ég gæti lýst ýmsu forvitnilegu frá stríðsárunum þegar ég lærði að hjóla undir stöng. En þetta skiptir bara ekki máli lengur. Nútíminn og framtíðin eru alvarlegs eðlis og eru annaðhvort komin eða rétt ókomin.

Hvernig Reykjavík verður Reykjavík? Ég held að hún muni líkjast öðrum borgum meira og meira sem líður á öldina. Mér kemur það í sjálfu sér ekkert við enda breyti ég engu héðan af. En ef lífskjör fólksins eigi að batna og minni tími að fara í brauðstritið , þá þýðir held ég ekki að snúa hjóli tímans afturábak hversu skemmtilegt sem það nú kann að sýnast.

Hvernig Reykjavík?

Vettlingar og treflar

framundan fremur en sólgleraugu.

Það eru ekki allir sammála Al Gore og verslun með losunarheimildir til að draga úr hnattrænni hlýnun. Ágúst H.Bjarnason frændi min hefur á undanförnum árum rannsakað sólvirknina ítarlega og verið í sambandi við mikla vísindamenn sem hafa haldið því fram að sólin sé undirstaða veðurfars á jörðinni og maðurinn leggi sáralítið til málanna þar.

Hér kemur grein um þetta efni frá Bandaríkjunum. Ég hef ekki lagt í að þýða þetta enda þeir sem eitthvað hafa við svona efni að gera flestir læsir á enska tungu. Það er efnið en ekki formið sem hér skiptir máli:

"With nasty cold fronts thrusting an icy and early winter across the continental U.S. — along with last winter described by USA Today as "one of the snowiest, coldest, most miserable on record" — climatologist John L. Casey thinks the weather pattern is here to stay for decades to come.

In fact, Casey, a former space shuttle engineer and NASA consultant, is out with the  provocative book "Dark Winter: How the Sun Is Causing a 30-Year Cold Spell," which warns that a radical shift in global climate is underway, and that Al Gore and other environmentalists have it completely wrong.  [Get "Dark Winter" with Free Offer – Click Here]

The earth, he says, is cooling, and cooling fast.

And unless the scientific community and political leaders act soon, cold, dark days are ahead.

Story continues below video.

Note: Watch Newsmax TV now on DIRECTV Ch. 349 and DISH Ch. 223
Get Newsmax TV on your cable system – Click Here Now

Casey says the evidence is clear that the earth is rapidly growing colder because of diminished solar activity.

He says trends indicate we could be headed for colder temperatures similar to those seen in the late 1700s and early 1800s when the sun went into a "solar minimum" — a phenomenon with significantly reduced solar activity, including solar flares and sunspots.

If he's right, that would be very bad news.

"Dark Winter" posits that a 30-year period of cold has already begun. Frigid temperatures, and food shortages that inevitably result, could lead to riots and chaos.

Casey tells Newsmax, "All you have to do is trust natural cycles, and follow the facts; and that leads you to the inevitable conclusion that the sun controls the climate, and that a new cold era has begun." Casey is president of the Space and Science Research Corp., an Orlando, Fla., climate research firm.

His new book debunks global warming orthodoxy. For over a decade, he reports, the planet's oceans have been cooling. And since 2007, the atmospheric temperature has been cooling as well.

"The data is pretty solid," Casey says. "If you look at the 100-year global temperature chart, you look at the steep drop off we've had since 2007, it's the steepest drop in global temperatures in the last hundred years."

So how can the media and scientific elites make a case for global warming when it's actually cooling?

Casey suggests climate-change theorists have simply wedded themselves to the wrong theory, namely, that global temperatures respond to the level of greenhouse gases in the atmosphere.

Story continues below video.

Special: Get Your Copy of John Casey's "Dark Winter" with FREE Offer — Click Here

Any scientist suggesting otherwise is castigated as a heretic, though there are other prominent scientists who support Casey.

Noted Russian astrophysicist Habibullo I. Abdussamatov has argued that a new, mini-ice age has begun, though Casey doesn't go that far.

He does agree with Abdussamatov that the real driver of global climate is solar activity, namely sunspots. These correspond to shifts in global temperature with a greater than 90 percent accuracy, he says.

The environmental left focuses instead on ever-rising greenhouse emissions, suggesting nature is just taking a bit of a breather before the upward march in temperatures ineluctably resumes.

"There are two fundamental flaws with that," Casey says. "No. 1, the greenhouse-gas theory, and the global climate models that they produced, never permitted a pause. As long as CO2 levels were going up, the only thing that could happen was global temperatures could go up. That has not happened.

"No. 2, there could absolutely be no cooling, much less a pause. And yet we've been cooling for 11 years now."

The recent polar vortex that sent temperatures across the Midwest plunging to sub-zero records is not an aberration, Casey says.

If "Dark Winter" is right, that means the nation is busily preparing for the wrong calamity.

"We don't have 10 years," Casey warns. "We've squandered during President Obama's administration eight years . . . and we didn't have eight years to squander."

The worst of the cooling cycle, Casey predicts, will hit in the late 2020s and the early 2030s.

Food riots will break out, demand for heating oil will spike, and the failure of the corn crop will put the squeeze on ethanol.

He even predicts the United States will ban agricultural exports to feed its own citizens.

When Casey developed his theories in 2007, he emerged with several predictions.

Rising temperatures would begin to reverse themselves within three years. The sun would enter a phase of reduced activity he called "solar hibernation." And oceanic and atmospheric temperatures would enter a long decline.

So far, all of Casey's predictions have come true. He says, "My theory tells you when it will be cold . . . and it is the cold that kills."

Casey also posits that a long-term cold spell will have dire effects on the earth's geology.

As air and ocean temperatures, the earth's crust begins changing, leading to more volcanic activity and earthquakes. Casey notes that the worst earthquake to strike the continental U.S. in modern times was in 1812 at New Madrid, Missouri – during the last great solar minimum.

 

Special: Al Gore Attacks Scientist for Exposing Global Warming Lie

 

The climate changes also will affect human activity and may be a prelude to revolutionary politics. He says the French Revolution took place at the beginning of the last solar minimum in 1789.

"It could be one of the reasons Putin is so eager to get Ukraine," Casey says. "For many decades before Ukraine became independent, it was the primary source of wheat for the Soviet Union during cold weather times. Putin must have the wheat of Ukraine for the new cold era."

Casey has a worried look as he talks about the revelations in "Dark Winter."

"There is no human on earth, much less here in the U.S., who has experienced the depth and duration of cold we're about to experience — it's that serious," he says.

© 2014 Newsmax. All rights reserved.

Read Latest Breaking News from Newsmax.com http://www.Newsmax.com/Headline/dark-winter-cold-global-cooling/2014/11/16/id/607672/#ixzz3JKt8CUTQ
Urgent: Should Obamacare Be Repealed? Vote Here Now!  "

Það verður nú aldeilis gaman hjá krötunum að prédika dómadagsspár um nauðsyn þess að Íslendingar hætti að losa gróðurhúsaloftegundir og kaupi losunarhemildir af ESB til þess. Jafnvel með gosið í Holuhrauni á fullu og 40.000 tonn af brennisteinsoxíði á dag og ekki minna af Co2 út í loftið.

Hvaða varmamagn gefa 80 ferkílómetrar af glóandi krauni frá sér þegar þeir storkna?Getur ekki verið að hitauppstreymið í gosinu myndi einhvern vegg sem heldur köldu lægðunum frá okkur þannig að maður ere á skyrtunni dag eftir dag í nóvember? 

Það er kannski klókt af Al Gore að kaupa sér vettlinga-og treflafabríkku svo hann geti haldið áfram að græða á hnattrænum hitabreytingum?

Reykjavíkurbréf

Morgunblaðsins vakti óþyrmilega athygli Samfylkingarinnar um helgina. Fréttablaðið ræður sér ekki fyrir kæti yfir því að Frosti Sigurjónsson er ekki fylgjandi "matarskattinum" að óbreyttu sem kemur ofan í útásetningar ritara bréfsins á bæði verkleysi og þjónkun núverandi ríkisstjórnar við Evrópusambandið.

Þar sem það er viðurtekin skoðun vinstri manna að "enginn lesi Moggann" þá er bréfið svona:

" Ekki tekur öll heimsbyggðin kosningar mjög alvarlega. Enn býr drjúgur hluti mannkyns við lýðræðislegt réttleysi. Réttleysingjar þessir eru þó iðulega neyddir á kjörstað, jafnvel að viðlagðri refsingu, ef út af er brugðið. Þegar þangað er komið eru tveir klefar í hverri kjördeild. Kjörklefinn, þar sem kosið er með stjórnvöldum og fangaklefinn, sem farið er í vilji menn tjá aðra skoðun.  

Þegar til þessa er hugsað mætti ætla að kjósendur í lýðræðisríki litu á sinn kjörseðil sem kjörgrip, sem bæði þyrfti að vernda, nýta og fara vel með.

Algengast er, að fyrst eftir að aðkvæðisréttur fæst, eftir harðfylgi, flykkist menn í gleði sinni á kjörstað. En svo dregur smám saman úr áhuga, uns svo er komið, að kosningarétturinn er jafnvel hafður í flimtingum. Ýmsar skýringar eru viðraðar á þessari óheillaþróun. Þær eru ólíkar og misvísandi og stundum litaðar af því, hver gefur þær.

Sú skýring heyrist stundum á pirringsstund í hjónabandi, að makinn, sem talað er til, taki hinn »eins og sjálfsagðan hlut,« meti ekki hjónabandsfenginn, eins og vert væri. Það er óþarft og varasamt í góðu hjónabandi að taka nokkuð eins og sjálfsagðan hlut. En það er hins vegar gott að búa í þjóðfélagi sem telur að kosningarétturinn sé algjörlega sjálfsagður. En það dregur ekki úr mikilvægi þess réttar.

Vafalítið þykir þeim, sem nýta kosningarétt sinn illa, eftir sem áður gott að vita af því, að valdsmenn verði að leita nýs umboðs á fárra ára fresti. En óneitanlegt er að »kjósandanum« þykir, þrátt fyrir þetta, sífellt minna til kjörseðilsins koma.

En rétt eins og þegar Jeppi á Fjalli viðurkenndi drykkjuskap sinn, sem var sjálfgefið, fylgja viðurkenndum staðreyndum gjarnan nýjar spurningar. »Jú, víst drekkur Jeppi. En af hverju drekkur Jeppi?«

Því verður ekki á móti mælt að kjörseðill í hendi hefur hríðfallið í verði. En hvaða skýringar eru á því?

»Af hverju kemur kvefið og hóstinn? Kemur af leti og því er nú verr,« var sungið. Kjósendur sem heima sátu segja iðulega að þeir hafi ekki nennt á kjörstað. En það er fyrirsláttur, leti getur ekki verið skýringin. Íslendingar þyrptust tugþúsundum saman á rútubílasýninguna við Umferðarmiðstöðina á sínum tíma, þótt ekki væri þar neitt að sjá annað en rútubíla, sem þeir höfðu, allir sem einn, margoft séð og sungið í. Það eru ekki letingjar sem halda þannig á helgidögum. Menn stóðu í biðröð til að fá að fara inn að framan og út að aftan, í eina rútu af annarri. Í þetta þarf harðduglegt fólk.

Á Íslandi eru kjörstaðir á næstu grösum, hvar sem því verður við komið, og ekki verður séð að í dreifðari byggðum, þar sem lengra er að fara, sé kjörsókn lakari, en þar sem aðkoma er þægilegust. Letiskýringunni er því endanlega hafnað. Hvað er það þá? Minnkandi kosningaþátttaka er alþjóðleg og Íslendingar hafa verið tiltölulega viljugir fram til þessa til að skokka á kjörstað. En sá vilji minnkar hratt.

Borgarbúar voru sagðir hafa tekið risaskref í átt til nútímalegra stjórnmála, er þeir völdu sér borgarstjóra sem lofaði að taka starf sitt ekki alvarlega og því síður að sinna því. Hann stóð við loforðin. En eftir að þessu kjörtímabili »umræðustjórnmála« þar sem úreltu verklagi var hent út í buskann, hrundi þátttaka í kosningum í borginni. Langtímaáhrifin af spauginu voru því ekki góð. En þau voru eðlileg. Þegar stjórnmálamennirnir telja óþarft að taka lýðræðið alvarlega er ástæðulaust að kjósendur geri það.

Þeir, sem spurðir eru um skróp sitt á kjördag, svara með keimlíkum hætti. Kosningar skipti engu máli. Þær breyti engu. Hróp stjórnmálamanna fyrir kosningar séu hrein látalæti. Helstu forystumenn stjórnmálanna séu hugsjónalausir og líklega stoltir af því. Hversu margir þeirra hafa ekki sagt daginn eftir kjördag »nú þegar kosningarnar eru frá, þá...«

Og þeir liðsmenn flokkanna, sem stundum skolar á þing, og eru ekki hugsjónalausir, koma engu fram. Stór mál, eins og aðild lands að Evrópusambandinu, eru höndluð með skammarlegum hætti og það af öllum stjórnmálaflokkum landsins. Sannarlega afdrifarík ákvörðun sem dæmin sanna að verður ekki aftur tekin. Kvöldið fyrir kosningar vorið 2009 segir formaður flokks, sem allir héldu að væri helsta andstöðuaflið við aðildarbrölt, að aðild að ESB komi aldrei til greina. Flokksmenn sínir muni aldrei samþykkja slíkt og því líkt. Daginn eftir myndar hann ríkisstjórn, undir málamyndaforystu annars, um það meginverkefni. Síðar var upplýst að handsalaður samningur lá fyrir um þetta þegar hinar hástemmdu yfirlýsingar um það gagnstæða voru gefnar alþjóð.

Ekki fór fram þjóðaratkvæðagreiðsla um þessa miklu ákvörðun. Hún var afgreidd á undra skömmum tíma í þinginu. Það getur ekki gerst nema stjórnarandstaðan sé úti á túni eða spili í raun og veru með. En þegar bröltið loks ber upp á sker, þingmeirihluti er ekki fyrir aðild og þjóðin enn frekar andvíg og kosningar endurspegla það, þá er það sagt hrópleg svik að halda ekki þjóðaratkvæðagreiðslu um dánarvottorð fyrir líkið.

Og hvernig halda menn að þeim líði sem þó höfðu sig á kjörstað þegar þeir sem tóku við hafa ekki manndóm til að afgreiða þetta mál, með einfaldri þingsályktunartillögu. Það er réttilega sagt formsatriði. En sjálfsagt og bráðnauðsynlegt formsatriði, sem bar að afgreiða á fyrstu dögum nýs þingmeirihluta.

Atkvæðagreiðsla á Þingvöllum um stofnun Lýðveldisins Íslands var hreint formsatriði. Þjóðin hafði þegar sagt sitt. Nútímalegir stjórnmálamenn teldu sjálfsagt að af þeim ástæðum hefði bara mátt sleppa því.

Taki stjórnmálaforingjar sjálfa sig og samþykktir flokka sinna ekki alvarlega, þá er skrifað á vegginn, hvað gerist í framhaldinu.

Stjórnmálamennirnir í borginni hættu að taka sinn afkima lýðræðisins alvarlega og kjósendur hættu í framhaldinu að taka kosningar til borgarstjórnar alvarlega. Það voru rökrétt viðbrögð.

Kjósandi segir hátt og í hljóði að kosningar breyti engu og situr heima. Hann meinar væntanlega að þær breyti svo litlu að það taki því ekki lengur að fara á kjörstað og setja einmanalegt atkvæði í kassa.

Í löndum Evrópusambandsins koma sífellt fleiri tilskipanir frá andlitslausum og ólýðræðislegum kerfisróbótum, sem »ríkjunum« er svo gert að leiða í lög án þess að mögla. Breytingin úr tilskipunum í lög á það sammerkt að ekki nokkur maður les þau í hinum niðurlægðu þjóðþingum. En þau binda samt þjóðina alla.

Núverandi ríkisstjórn, nær ekki að afgreiða einfalda og sjálfsagða þingsáyktun um Evrópumál úr þinginu í tæp tvö ár. En hún fær hrós frá fyrrverandi utanríkisráðherra fyrir að afgreiða heyrnarlaus og blind hvað eina sem frá ESB kemur. Hún taldi fara best á því að gera mann að ráðuneytisstjóra utanríkisráðuneytisins sem svipti sjálfan sig kápu embættismanns í ofuráhuga á að troða Íslendingum óviljugum í Evrópusambandið. Í tvö ár hefur íslenska ríkisstjórnin ekki fundið tíma frá einhverju sem enginn veit hvað er en ætlar nú að keyra í gegn á fáum vikum matarskatt á lægst launaða fólkið í landinu, hvað sem tautar og raular. Eini ávinningurinn sem hægt er hugsanlega að sjá af því er að fá hrós bak við luktar dyr frá ótryggum embættismönnum fyrir að hafa einfaldað virðisaukaskattskerfið með því að fækka skattþrepum þess úr tveimur ofan í tvö.

Í stað þess að hætta við ruglið eru boðaðar dularfullar »mótvægisaðgerðir« sem er svo sannarlega ekki uppskrift að því að »einfalda kerfið.«

Í nafni »fagmennsku« hefur vald kjörinna fulltrúa í vaxandi mæli verið fært til hinna ókjörnu og ábyrgðarlausu. Kosningar hafa engin áhrif á þá. Enda væri það sagt »ófaglegt«, en að vísu mjög lýðræðislegt, sem er aukaatriði.

Einveldiskóngarnir um allan heim höfðu margir hverjir frábæra fagmenn en því minna lýðræði. Slóðin þangað er nú fetuð. Þeir fagmenn voru að vísu ekki ráðnir af Capacent, sem þykir fínt eða af nefndum kollega og klíkubræðra, eins og nú er gert, til að forða þjóðinni frá óhollum lýðræðislegum áhrifum.

Hvernig er þeim svarað sem »nenna ekki« á kjörstað og gefa framantaldar skýringar eða aðrar af sama toga? Hætt er við, að fátt verði um svör.

Síðasta vörn »stjórnvalda« gegn minnkandi kjörsókn er því sennilega sú, að reyna í lengstu lög að tryggja að kosningar og aðdráttarafl á borð við rútubíladaginn fari aldrei saman.

Líkur standa því miður til þess að margir mundu telja að gagnlegra væri að fara með alla fjölskylduna og skoða rútur. Þar séu einmitt álíka mörg sæti og í þingsalnum og betur skipuð, jafnvel í tómu rútunum. Og séu einhverjir í sætunum er sennilegt að þeir séu flestir snyrtilega til fara.

Það var raunar eitt úrræðið til að auka virðingu þingsins að miða klæðaburð í þingsal við það sem tíðkaðist í sæmilegri sjoppu.

En það snúnasta er í þessari samkeppni að ekki er vitað til þess að neinn hafi þóst fara illa svikinn frá rútubíladeginum. "

Hér er hressilega tekið til orða.Virðing Alþingis hefur dregist niður í hlutfalli við það lið sem þangað hefur skolað í skjóli ríkispeninga til smáflokka. Tilkoma þeirra hefur verið Íslendingum til stórrar bölvunar í öllum málum. Fyrsta skrefið til mótvægis væri að afnema með öllu ríkisframlög til stjórnmálaflokka og gera þeim að spjara sig sjálfa en ekki sú ormétna spilling sem í ríkisstyrkjunum felst.

Fagmennskukjaftæðið í vinstraliðinu, sem í raun þýðir ólýðræðisleg vinnubrögð hvar sem þeim verður viðkomið, hefur dregið úr virðingu stjórnmálanna og áhuganum á kosningum. Hinir andlitslausu Humpfrey-ar taka völdin og skrumskæla allt stjórnarfarið þannig að þeir kjörnu þora ekki að opna þverrifuna af ótta við að dúmma sig gagnvart "fagmennskunni" eins og Ministerinn í þáttunum góðu.

Hvað sem þessari ádrepu bréfritarans og andspyrnu Frosta líður, þá rauk fylgi stjórnarflokkanna upp um tíund. Auðvitað er Árni Páll sóttur fyrstur fram á völlinn til að hafa álit á þessu og segir þetta einskis virði og tímabundið enda sjálfur búinn að njóta góðs af leiðréttingunni.  Þess þá heldur ætti nú stjórnin að nýta byrinn til að keyra aðildarmálið í gegn. En það fer sem fer.

Allavega hefur Reykjavíkurbréfið komið sínum skoðunum á framfæri.

Af hverju að borga Icesave?

þegar búið var að samþykkja að gera það ekki?

Kári Stefánsson er í raun að spyrja að þessu á Sprengisandi þegar hann spyr af hverju við sækjum ekki fjármuni til þeirra sem settu landið á hliðina? Þeir skuldi okkur skaðabætur fyrir sínar gerðir.

Af hverju erum við að burðast með þetta skuldabréf Nýja Landsbankans til þess gamla sem setur allt okkar þjóðfélag aftur á hliðina ef við ætlum virkilega að láta Gamla Landsbankann borga Icesave? Borga "erlendar skuldir óreiðumanna" eins og kallinn sagði.

Af hverju vorum við að samþykkja í tveimur þjóðaratkvæðagreiðslum að borga ekki Icesave?