Sturla bílstjóri

Jónsson er óþreytandi baráttumaður við kerfið sem hann hefur reynt að berjast við síðan í hruninu með öllu tiltækum ráðum.  Sturla hefur lesið lög í þaula og er óþægur ljár í þúfu þeim með prófgráðurnar sem vilja halda öðru fram um réttindi fólksins en Sturla Jónsson heldur fram.

Sturla hefur lengi verið aufúsugestur á fundum Sjálfstæðismanna í Kópavogi á laugardögum milli 10 og 12. Hann kemur þar með skarplegar og málefnalegar athugasemdir á því sem til umræðu er. Þó er ekki vitað hvar Sturla stendur í pólitík en enginn spyr að því.

Nú í dag kom Sturla með enn einn vinkil á viðureign sinni við bankakerfið. Hann segist nefnilega hafa fengið viðurkenningu á því fyrir dómi á föstudaginn sem var, að yfirfærsla krafna frá þrotabúum gömlu bankanna til nýju bankanna sem stofnaðir voru af Steingrími J. Sigfússyni og jafnharðan gefnir til erlendra hrægammasjóða, hafi verið yfirmáta flaustursleg og standist engin lög. Nýju bankarnir séu hreinlega ekki þinglesnir eigendur að þeim kröfum sem þeir tóku úr búum gömlu bankanna á hrakvirði en reyna að blóðmjólka íslensk heimili og fyrirtæki með sem  innheimtum að fullu. Dómurinn dæmdi Sturlu  í vil og sagði bankana ekki hafa þinglesið eignarhald á nema á fæstum kröfum og þar með bili innheimtur þeirra allflestar gagnvart Sturlu og hans mýmörgu þjáningabræðrum. Hvað gera Danir nú gæti maður spurt?

Það er glæsilegur árangur hjá þessum ólseiga baráttumanni Sturlu bílstjóra Jónssyni ef hann hefur náð að beygja bankavald Steingríms J. Sigfússonar og hindra það í því að valta yfir leifarnar af þeim íslensku heimilum og fyrirtækjum sem enn lifa eftir hrunið. Ekki er vitað hvernig fer með þá sem þegar framliðnir eru en þeirra þjáningar eru væntanlega " auðlegð á vöxtum í Guðanna ríki" ásamt með öðrum fórnarlömbum styrjaldarinnar. Fróðlegt verður að vita til hverra ráða "varðhundar kerfisins" muni nú grípa því án efa una þeir því lítt að fá ekki að fara sínu fram í öruggu skjóli paragraffanna gagnvart smælingjunum. 

Sturla bílstjóri á virðingu skilið fyrir þrautseigju sína og áralanga baráttu sína við eldspúandi drekana.

Jón Kristinn Snæhólm

brilleraði hinsvegar algerlega í málflutningi sínum á Hrafnaþinginu þegar kom að heilbrigðismálunum. Jón talaði fyrir því að virkja aðstöðu og færni í landinu á grundvelli þess að fá aðgerðir framkvæmdar á sem hagstæðustu verði. Það væri hægt að stytta biðlista með breyttu fyrirkomulagi.Þó að Óli Björn hafi skilgreint verkefnið prýðilega vel þar á undan um nauðsyn þessa að  að skipta heilbrigðisstarfseminni í grunn- og þjónustuverk, þá tókst Jóni Kristni einkar vel að yfirtendra í umræðunni.

Ég varð talsvert hugsi eftir þessa tölu Jóns Kristins. Er ekki einmitt leiðin sú, þegar Ragnheiður Ríkharðsdóttir lýsir endalokum þeirrar aðferðar sem virðist hafa stýrt heilbrigðismálum þjóðarinnar lengi, sem er að moka bara meira fé á eftir meira fé til að leysa stöðugan rekstrarvanda. Verður ekki að fara að verðsetja læknisaðgerðir? Þegar fyrir liggur að hjartaaðgerð af tiltekinni gerð eða augnaðgerð  kostar ákveðið, þá geti sjúklingur leitað sér aðgerðarinnar þar sem honum passar. Hann sé ekki bundinn af Landspítalanum einum heldur getur samið við mann út í bæ sem fær þennan ákveðna ríkispening fyrir að framkvæma verkið.

Fái sjúklingur afslátt mætti hugsa að hann stingi honum hvatatengt í vasann sjálfur. Kosti aðgerðin meira á besta sjúkrahúsi Bandaríkjanna, þá borgar hann sjálfur. Einingaverð fyrir unnið verk sem ríkið greiðir er það sama hvar sem það er unnið, hér eða á Indlandi. Greiðsla íslenska ríkisins fylgir sjúklingi sem ræður hvert hún fer ef hún ekki fer til Landspítalans. Myndi þetta ekki útrýma biðlistum og fækka dauðsföllum sem Yngvi Hrafn fullyrti að hefðu þegar átt sér stað vegna verkfalls lækna?

Jón Kristinn talaði líka tæpitungulaust um erfiðleika þá sem allur Sjálfstæðisflokkurinn er í vegna innanríkisráðherrunnar. Það er alveg sama hversu vænt fólki þykir um einstakar persónur, minni hagsmunir hljóta ávallt að víkja fyrir hinum meiri. Í pólitík sem annarsstaðar. Ráðherran væri löskuð. Venjulegur Sjálfstæðismaður líður fyrir þetta, Sjálfstæðisflokkurinn líður fyrir þetta, allir borgarar landsins líða fyrir þetta ástand í ríkisstjórn sinni sem þeir sjálfir áttu engan þátt í að skapa og fáir góðir kostir í stöðunni. Yngvi Hrafn tók ótvírætt undir nauðsyn lausnar í málinu.

Jón Kristinn Snæhólm stóð sig afburða vel á Hrafnaþinginu á ÍNN.

 

Hrafnaþingið

í kvöld á ÍNN gafst gersamlega upp þegar Yngvi Hrafn vildi ræða innflytjendamál í framhaldi af fyrirhugaðri landamæraopnun Obama.

Hvorki Jón Kristinn eða Ragnheiður Ríkharðsdóttir gátu fengið sig til þess að að gera greinarmun á inflytjendum..  Þau létu hlustendum eftir að finna sér skoðanir á innflytjendamálum sem þau afgreiddu sem eitt hugtak án þess að leggja eitt eða neitt til greiningar þess.

Vandinn í innflytjendamálum er þó líklega sá sem flestir vita en þora ekki að segja upphátt. Hingað koma útlendingar sem falla að íslensku þjóðfélagi, Kristið hvítt fólk. Þetta fólk vill vinna og jafnvel setjast hér að. Skarar fram úr í vinnu og dugnaði.

Svo kemur hingað fólk af öðrum kynstofnum og úr allt öðrum menningarheimum. Þeir eru gjarnan múslímar fremur en kristnir, þeir hafa framandlegt útlit og klæðaburð. Þetta fólk hefur til viðbótar gerólíka lífssýn okkar fólki. Kemur með óuppgerð mál frá heimalandi sínu.  Það vill hafa sín eigin lög og siði að heiman.

Þó að slíkur innflytjandi segist vilja vinna er það hægara sagt en gert. Það vill þetta fólk enginn til sín. Það verður fljótlega atvinnulaust. Það verður byrði því það fær ekki vinnu á íslenskum vinnustöðum. Venjulegur Íslendingur er fremur fordómafullur og vill ekki skapa sér vandamál með því að hafa þetta fólk nálægt sér á vinnstað ef hægt er að komast hjá því þar sem þetta fólk vill ekki falla inn í samfélagið.

Fæstir íslenskra vinnustaða geta látið sér lynda að vinnutíminn víki fyrir bænahaldi eða sérþörfum. Það þarf að breyta um mataræði á vinnustaðnum. Það hefur ekki sömu helgidaga og Íslendingar. Það lærir ekki málið og talar jafnvel takmarkaða ensku. Það aðlagast ekki íslenskri menningu, sögu, siðum eða heimssýn.Les ekki blöð eða skiptir sér af innanlandsmálum.

Að vita af því að forneskjusiðir séu viðhafðir í fjölskyldum vinnufélaganna og að þeir kúgi konur sínar og börn er ekki látið afskiptalaust af vinnufélögum.  Það eitt gerir þessu fólki ólíft á venjulegum vinnustað.  Þetta fólk hrekst því úr vinnu verður langtíma atvinnulaust.Hvort sem það kom sem kvótaflóttamenn eða hælisleitendur skiptir ekki máli. Gestrisni Íslendinga er takmörkuð svo sem segir í Hávamálum.

Hverju sem fólk vill trúa öðru þá er óflokkað innflytjendamál ekki að ganga upp í íslensku samfélagi. Og mun ekki ganga upp þó að stórlega sé hert á inflytjendastraumnum af ráðamönnum eða Rauði Krossinn fari í eitthvað átak. Það verður nákvæmlega sama þróun hérlendis eins og er á Norðurlöndum, Hollandi, Frakklandi, Bretlandi eða hvar sem er ef við höldum áfram á þessari braut sem nú er fetuð.Langlundargeðið brestur hjá almenningi.

Hrafnaþingið horfðist því miður ekki í augun við spurningu Yngva Hrafns. 

"Hverskonar fjölmenningarsamfélag"?

viljum við?

Rauði Krossinn er tekinn til starfa í stjórnmálum.

Þessi frétt í Mbl. í dag segir eftirfarandi:

"Rauði krossinn á Íslandi undirbýr átaksverkefni til að »sporna gegn vaxandi fordómum gegn innflytjendum í íslensku samfélagi«. Ætlunin er að ýta verkefnunum úr vör á nýju ári. Hundruð sjálfboðaliða og starfsmanna Rauða krossins munu koma að þessu starfi um allt land. 

Nína Helgadóttir, verkefnisstjóri fyrir málsvarastarf innanlands hjá Rauða krossinum, segir aðspurð mikilvægt að taka í taumana til að Ísland falli ekki »í sama pytt« og mörg nágrannalönd okkar í innflytjendamálum. Fyrsta kynslóð innflytjenda láti ýmislegt yfir sig ganga. Nú sé hins vegar önnur kynslóð að vaxa úr grasi sem geri meiri kröfur.

»Fyrsta kynslóðin rís ekki upp þótt henni líki ekki fordómarnir. Henni líður illa undan þeim. En önnur og þriðja kynslóðin mun ekki láta sér þetta lynda. Ef við bætum ekki úr og verðum með skýrari stefnumótun um það hvers konar fjölmenningarsamfélagi við viljum lifa í og hvað við ætlum að gera til að koma til móts við það fólk sem velur að koma hingað - og auðga þar með okkar samfélag - getum við lent í sama pytti og lönd í kringum okkur sem hafa miklu lengri sögu af innflytjendum. Það er gullið tækifæri núna.«

 »Við ætlum að auka málsvarastörf, þróa ný og bæta núverandi félagsleg verkefni sem mæta þörfum þessara hópa. Með málsvarastörfum er átt við að við ætlum að tala máli þessara hópa og vekja um leið athygli almennings og stjórnvalda á högum innflytjenda. Það skiptir miklu máli að þessi verkefni séu unnin í samráði við þá sem málið varðar. Þá munum við hvetja stjórnvöld til að bæta stefnumótun og lagaumhverfi í því sem snýr að innflytjendum, þannig að þeim sé ekki mismunað.«

»Það er mjög víða. Innflytjendur fá miklu síður vinnu þótt þeir séu jafnhæfir Íslendingum. Þeir fá síður leigt húsnæði og þurfa jafnvel að borga tryggingar fyrirfram sem þeir fá kannski ekki einu sinni til baka, þegar þeir yfirgefa húsnæðið.«

»Síðan eru margir sem ekki tala íslensku. Það er ekki sjálfgefið að túlkar séu til staðar og stundum verða börnin að túlka fyrir foreldra sína. Þannig að þeir verða fyrir mismunun á ýmsan hátt. Ýmsar sambærilegar rannsóknir, sem styðja við könnun okkar, leiða m.a. í ljós fordóma á vinnumarkaði, að innflytjendur finni fyrir mestum fordómum á vinnustöðum sínum.«

Það er sem sagt búið að ákveða hjá Rauða Krossinum að Íslendingar skuli búa i fjölmenningarsamfélagi. Það er orðinn hlutur sem ekki er til umræðu. Ekki er gefinn upp styrkleiki blöndunnar sem boðuð er heldur talað um pytti sem nágrannaþjóðir hafi dottið í. Ekki varðandi styrk blöndunnar heldur að hafa komið sér upp fordómum gegn orðnum hlut.

Væri ekki æskilegt að Rauði Krossinn upplýsti hvort núverandi fjölþjóðasamfélag á Íslandi sé það sem stefnt hafi verið að eða hvort það eigi eftir að aukast mikið að magni fyrir atbeina hans? Eigum við von á miklu fleiri innflytjendum sem "velja að koma hingað" og þá hvort við Íslendingar komum ekki að vali innflytjenda heldur annist þeir valið sjálfir?

Hvaða pytti í innflytjendamálum hafa Norðurlandaþjóðir fallið í að mati samtakanna? Hverskonar fjölmenningarsamfélgi er stefnt að á Íslandi og hver ákvað það?

Árni Páll

jafnaðarmaður sótti um lækkun eins og Katrín Jakobsdóttir. Og sjálfsagt fleira Alþingisfólk.

Ég hef hitt fólk á götunni í dag sem segir : "Verði ykkur að góðu jafnaðarfólk  því þetta eru peningar sem eru teknir af mér.Ég fæ aldrei neitt af því sem þið fáið núna."

Hvort er það réttlæti eða heppni að vera staddur á lántökustað í lífinu á réttum tíma? Þeir fjölmörgu sem eru að taka verðtryggðu húsnæðislánin sín núna munu verða að borga þau sjálfir.  Óbornir skatttgreiðendur munu verða að borga sinn skerf af happi leiðréttingarfólksins. 

Skyldi stórmenni eins og Björk Vilhelmsdóttir ekki hafna leiðréttingunni af því hún þarf ekki á henni að halda?  Hvað með hitt stjórnmálafólkið? Bráðvantar það þessa aura?  Vill það kannski ekki bara styrkja Landspítalann mseð sínum hlut?

Hvað til dæmis með fyrirmyndir jafnaðarmennskunnar eins og Árna Pál? 

 

Öreigar allra landa sameinist

 

 

Já öreigar allra landa sameinist!

Hversvegna lífeyrissjóður

sem þú átt að borga í til enda starfsdaga þinna? Þetta var maður að spyrja sig að í árdaga kerfisins sem spekingar þeirra tíma í verkalýðsmálum eins og Guðmundur H., Guðmundur J., Hannes Þ.,Barði F., Óskar H., Eðvarð S.,og hvað þeir nú hétu allir, boðuðu öllum lýðum sem allsherjar frelsun frá áhyggjum ævikvöldins.

Sáu þeir fyrir þessa frétt í Mogga:

"Búið er að tryggja vilyrði um hlutafjárloforð frá lífeyrissjóðum að fjárhæð um 15 milljarða vegna stofnunar framtakssjóðs sem hefur það hlutverk að ráðast í stórar fjárfestingar í ýmsum innviðum samfélagsins.

 

Lagt er upp með að sjóðurinn verði 30 milljarðar að stærð og því á enn eftir að ganga frá hlutafjárloforðum fyrir um 15 milljarða. Þar ræður mestu að Lífeyrissjóður starfsmanna ríkisins og Gildi lífeyrissjóður, tveir af þremur stærstu lífeyrissjóðum landsins, hafa enn ekki gefið vilyrði sitt fyrir þátttöku í sjóðnum.

 

Þorkell Sigurlaugsson, stjórnarformaður Framtakssjóðs Íslands, segir aðspurður að ekki sé til skoðunar á þessu stigi að sjóðurinn verði minni að stærð, til að mynda 20 milljarðar. »Það væri mikill kostur að sjóðurinn næði að verða öflugur þegar horft er til þeirra stóru verkefna sem hann þyrfti að takast á við. Við stefnum enn að því að hann verði 30 milljarðar. Þessa dagana er verið að vinna að því að móta fjárfestingarstefnu og rekstrarform þannig að samstaða náist um sjóðinn á meðal þeirra sem koma að verkefninu.«

 

Þorkell staðfestir að miðað við að sjóðurinn verði 30 milljarðar þá sé komið vilyrði frá liðlega helmingi allra hlutafjárloforða. Hann segist fastlega reikna með því að sjóðurinn muni líta dagsins ljós á þessu ári.

 

Rétt eins og upplýst var í ViðskiptaMogganum þann 4. september sl. hefur sjóðnum verið gefið nafnið Hagvaxtarsjóður Íslands. Á nafnið að endurspegla þann tilgang sjóðsins að hann komi að uppbyggingu hagkerfisins eftir endurreisn síðustu ára, með því að taka þátt í fjárfestingum sem auki hagvöxt og lífskjör á Íslandi - ekki síst í gjaldeyrisskapandi verkefnum. Gert hefur verið ráð fyrir því að sjóðurinn verði rekinn af FSÍ.

 

Spurður um fyrstu fjárfestingar sjóðsins á næsta ári segir Þorkell að horft verði til orkutengdra verkefna og fjárfestinga í innviðum landsins, til að mynda í samgöngumannvirkjum. »Eins og sakir standa er eflaust jákvætt fyrir ríkið að fá samstarfsaðila í slíkar innviðafjárfestingar.«

 

Ljóst er þegar kemur að fjárfestingum í orkutengdum iðnaði, að þá mun Hagvaxtarsjóðurinn beina sjónum sínum að þeim verkefnum sem hafa verið boðuð við uppbyggingu kísilvera. Vitað er að forsvarsmenn þeirra eru á höttunum eftir fjármögnun frá innlendum fjárfestum.

 

Helgi Magnússon, varaformaður stjórnar Lífeyrissjóðs verslunarmanna, sagði á fundi Félags viðskipta- og hagfræðinga í fyrradag að þótt sjóðirnir ættu talsvert í skráðum félögum - beint og óbeint eiga þeir 43% - þá ættu þeir ekki mikið í atvinnulífinu þegar horft væri á heildina. Af 50 stærstu fyrirtækjunum ættu þeir aðeins eignarhluti í 20 fyrirtækjum með beinum eða óbeinum hætti. Þeir ættu til dæmis ekkert í stóriðjufyrirtækum og nánast ekki neitt í félögum í orkugeiranum."

Höfðu þeir þá hugljómun að þessir lífeyrissjóðir yrðu leiðandi afl í öllum fjármálaspekúleringum á Íslandi, afl sem kysi verkalýðsforkólfa og þeir svo hvern annan inn í allar stjórnir sem einhver mega sín, séffa sem brunuðu á milli funda á stífbónuðum glæsijeppum. Engu ráði yrði ráðið nema spyrja alls kyns undirsjóði undir forystu alræmdra gáfnafanta sem vildu kaupa upp auðlindir landsins og stýra þeim. Líklega í þágu eigendanna sem voru einu sinni þú og ég þó það heyri að mestu sögunni til nema á pappírnum.

Eru þær raddir ekki flestar hljóðnaðar sem töldu betra  að þetta færir allt í gegnumstreymiskerfi í Seðlabanka á nafni hvers einstaklings  sem yrði þá aldrei fyrir töpum og tjóni af feilspekúleringum snillinganna sem röðuðu sér í stjórnirnar allar með gagnkvæmum stuðningi í gáfumannabandalaginu?

Hversvegna lífeyrissjóður þegar hægt ar að nýta fjármagnið í hugsjónir?

Dagur ódeigur

og boðar byggingu 1000 íbúða á Vatnsmýrarsvæðinu.

Hann heyrir ekki einusinni hvað Framsóknarmenn voru að leggja fram á þinginu. Kannski er hann búinn að heyra það að of fáir úr öðrum flokkum vilji styðja málið þannig að það eigi von um að komast fram. Víst er að Hanna Birna ætlar ekki að styðja málið.

Leiðandi Essbjörn og Halldór Auðar með sér er Dagur ódeigur í þeirri fyrirætlan sinn að fyrirkoma Flugvellinum með einum eða öðrum hætti.

 

Greiddu atkvæði með skuldaniðurfellingunni!

öllsömul með útlimunum eins og fólkið gerði með fótunum í Austur-Þýszkalandi  á fyrri tíð.

Árni Páll Árnason, Katrín Jakobsdóttir og Helgi Rafn Pírati þáðu öll frelsið handan skuldamúrsins og njóta skuldalækkunar ríkisstjórnarinnar eftir velheppnaðar umsóknir. Guðmundur Steingrímsson neitar að svara því hvort Framtíð hans sé bjartari en ella eftir framkvæmdirnar.

Þessi skötuhjú höfðu mörg áður unnið það til frægðar sér að standa fyrir 110 % leiðinni forðum tíð. Sem færði víst 1250 best stæða fólkinu 35 milljarða og einum einstakllingi í þeim hópnum 100 milljónir í skuldalækkun.

Öfugt við allar vinstristjórnir hefur þessi ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks framkvæmt kosningaloforð sitt innan hálfs annars árs frá stofnun sinni. Stendur það á endum að vinsældir hennar hafa aldrei mælst lægri í skoðanakönnunum, sem stjórnarandstaðan túlkar sem réttlætiskröfu um afsögn hennar í heild sinni ef ekki þá í bútum.

Er nú ekki komið að leita eftir því í anda rannsóknarblaðamennskunnar hversu mikið af þessari skuldaniðurféllingu fellur til hvers foringja stjórnarandstöðunnar? 

Betur ógert?

er helst að skilja á vinstri vitringunum Árna Páli, Guðmundi Steingrímssyni, Katrínu Jakobsdóttur og Helga Rafni Gunnarssyni, þegar þau eru innt álits á skuldaniðurfellingunni. Hún gagnast bara forréttindahópum segir Árni Páll, hún er arfavitlaus ráðstöfun á opinberu fé segir Guðmundur, röng forgangsröðun á opinberu fé segir Katrín og Helgi Rafn segir þetta fullkomlega óabyrga ráðstöfun á opinberu fé og iðrast slakrar andstöðu sinnar í kosningunum síðustu.

Sannleikurinn liggur þá einhversstaðar þarna á milli ef maður ber þetta saman við ánægju Sigmundar Davíðs og Bjarna með þessa lausn mála og afstöðu Vilhjálms Birgissonar á Akranesi sem finnst þetta betra en hann þorði að vona.

Eru þessar stórkostlega misvísandi yfirlýsingar allar eitthvað að efla virðingu fólks fyrir dómgreind stjórnmálamanna?  Ríkisstjórn var mynduð um þetta mál og hún hefur skilað því af sér fullframkvæmdu. Hún gerði hluti sem fyrri ríkisstjórn gerði ekki því hún fann ekki leiðir til þess.

Eru það einhverjir aðrir en kjósendur sem munu dæma þetta að lokum? Þó að minni kjósenda sé nú venjulegra styttra en þau tvö og hálfa ár sem eru til næstu kosninga þá er ólíklegt að yfirlýsingar stjórnarandstöðunnar sópi að þeim fylginu sérstaklega af þessu tilefni.Og hugsanlega verður fólkið frekar ánægðara með þetta en ekki neitt? Umræðustjórnmálin hafa svo lengi verið fyrirferðarmeiri en framkvæmdastjórnmálin þar sem sykurskatturinn hafði lengi talsverða sérstöðu.

En það er ýmsilegt annað sem ríkisstjórnin getur gert til frægðar sér á þeim tíma sem eftir lifir. Nái hún utan um kjaradeilurnar með einum eða öðrum hætti eins og Forseti vor myndi hugsanlega orða það, þá er engin ástæða til svartsýni á þessum tímamótum. Um margt er vænlegra um að litast í þjóðlífinu en verið hefur. Mikil fiskigengd gefur til dæmis ástæðu til djarfra ákvarðana í sjávarútvegi og margar stórar framkvæmdir á landi eru við dyrnar.

Er það ekki fremur pólirísk nærsýni að halda því fram að skuldaleiðréttingin væri betur ógerð eins og stjórnarandstaðan heldur fram?