Í minningu skúrksháttar

sem að næturþeli hleypti af stað svívirðilegri aðför að heiðarlegu fólki er skrifuð grein í Mbl. í dag. Menn gætu misskilið það út úr greininni að skúrkshátturinn væri nú mest á ferð í bæjarstjórn Kópavogs í eftirleik atburðanna.  En það er ekki svo viljandi þó vissulega sé afneitun Kópavogs á starfsmanni sínum fáránleg.

Aðgerðirnar  þá báru óneitanlega keim af af því að verið væri að nota tylliástæðu til greiða pólitískum andstæðingum í Kópavogi duglegt högg undir yfirskyni paragraffahræsni. Þessi pólitíski skúrkskapur var framkvæmdur að næturlagi af ráðherra sem þóttist síðar hvers manns hugljúfi og úttaugaður og óeigingjarn frelsari  þjóðarinnar. Nægir að nefna Icesave til að halda nafni hans á lofti ef menn vilja þá muna hann.  En til þessa dags ber umfjöllun hans um þá atburði því vitni að hann hefur alls ekki skilið neitt í því máli sem fleirum frá þessum tíma komi annað ekki til.

Með einu augabragði var stjórn og framkvæmdastjóri Lífeyrissjóðs Kóavogs rekin. Þeir sem mestan skaða hlutu voru þau Gunnar I. Birgisson  oddviti Sjálfstæðismanna og framkvæmdastjórinn. Framkvæmdastjórinn beið þó líklega sýnu meiri skaða sem vammlaus einkaaðili. Því þó þau væru bæði sýknuð af hinum svívirðilegu aðdróttunum, þá varð fjárhagstjón hennar  mikið og atvinnumissir og "Berufsverbot" í kjölfar ofsóknanna sem hún mátti þola, óbætanlegt.

Pólitískt tjón Gunnars Birgissonar verður seint mælt, hvað þá pólitískt tjón Sjálfstæðisflokksins í heild. Fullyrða má þó að það var gífurlegt enda líklega fyrsti tilgangurinn.  Pólitískir fantar skirrast svo ekki við að nota annarra fé til að sinna eigin markmiðum.

Hér á eftir er grein Gústafs Gústafssonar:

"Konan mín er hetja. Hún er kvenkyns Hrói höttur nema hún stal ekki og mér virðast vondu karlarnir enn stjórna í spillta ríkinu. Íslenska réttarríkið stóðst ekki afskipti pólitískra misindismanna og spilltra embættismanna. Hetjan mín náði að bjarga stórum hluta af fjármunum ellilífeyrisþega frá svikamyllum og Ponzi-ráðabruggi siðblindra bankamanna, fjárfesta og getulausra eftirlitsaðila. En henni var refsað fyrir það harkalega. Hún þurfti að upplifa skömm og svívirðingar, lygar og aðdróttanir. Í rúm þrjú ár var hún föst í dómsmáli sem Fjármálaeftirlitið (FME) höfðaði gegn henni og stjórn Lífeyrissjóðs starfsmanna Kópavogsbæjar (LSK). Fyrir að lána Kópavogsbæ (ábyrgðaraðila sjóðsins) fjármuni í formi peningamarkaðslána í því skyni að koma eignum í öruggt skjól þegar fjármálakerfið á Íslandi hrundi. Hún stóð keik allan tímann, í gegnum smánarlega uppsögn, yfirheyrslur og opinbera aftöku á mannorði hennar og starfsferli. Hún fór ekki létt með það en vissa hennar yfir því að hafa gert rétt hjálpaði mikið. Tré festu hennar brotnaði aldrei, eins og Vilhjálmur Vilhjálmsson orðaði svo fallega í texta sínum. Margir hafa bugast við minna.

Hún var útilokuð frá starfi fyrir fjármálastofnanir og fyrirtæki, sem er skringilegt í ljósi þess að afrek hennar tala sínu máli og mega lífeyrisþegar í LSK þakka það. Hún reyndist þeim góður starfskraftur. Að sama skapi var það gott fyrir íbúa í Kópavogsbæ, verandi ábyrgðaraðilar þeirra fjármuna. Ísland væri betur statt í dag hefðu fleiri tekið hagsmuni skjólstæðinga sína fram yfir eigin.

En hún fékk engar þakkir fyrir framsýni sína og hæfni í starfi. Þvert á móti. Hún var kærð, því fulltrúar FME voru þeirrar »skoðunar« að peningamarkaðslán væru ólögleg milli lífeyrissjóðs og sveitarfélags. En þegar þeir voru beðnir um að skilgreina »peningamarkaðslán« frammi fyrir dómara gátu þeir það ekki. Enda komst dómurinn að því að það var ekkert ólöglegt við lánin. Þvert á móti hefði það reynst frábærlega vel fyrir lífeyrissjóðinn.

Það er með öllu óskiljanlegt hvers vegna FME ákvað að yfirtaka starfsemi LSK nema skýringa sé að leita í pólitík. Aftakan var undirrituð af þáverandi fjármálaráðherra og formanni VG. Mörg dæmi má finna fyrir og eftir hrun um vafasamar og ólöglegar fjárfestingar lífeyrissjóða og óhæfa stjórnendur. Hver er þar að verja hagsmuni lífeyrisþega? Þáverandi dómsmálaráðherra bar ábyrgð á hundraða milljarða tapi sem forsvarsmaður stærsta lífeyrissjóðs landsins. Hefur hann þurft að bera ábyrgð? Í öllum þessum málum hafa aðgerðir FME og stjórnvalda verið með allt öðrum hætti.

Konan mín var á endanum hreinsuð af öllum ásökunum en dæmd í smásekt fyrir »ranga« dagsetningu. Hún átti að hafa blekkt FME með því að dagsetja stöðu fjárfestinga m.v. ársuppgjör en ekki nokkrum dögum síðar þegar bréf var sent. Þetta var öll sökin. Ekkert var þó efnislega rangt í bréfinu.

Eftir sátu ákærendur með málaferli sem tóku hátt á fjórða ár og kostuðu skattborgara tugi milljóna. Engum fjölmiðli hefur dottið í hug að velta þessu fyrir sér af alvöru. Það er stórmerkilegt að stjórnvöld ráðist að þeim sem reyndi að bjarga eignum lífeyrisþega í stað þeirra sem töpuðu svo ævintýralegum upphæðum að ellilífeyrisþegar bíða þess vart bætur. En tilgangi ákærunnar var náð, breytingar urðu í pólitísku umhverfi í Kópavogsbæ.

Undirréttur var skýr að því leyti að hann sýknaði konuna mína af mikilvægustu atriðunum, eftir sat óskiljanleg smásekt. Því óskaði konan mín eftir að málinu yrði vísað í Hæstarétt. Hún vildi vandaðri málsmeðferð enda starfsferill og mannorð hennar að veði. Beiðninni var hafnað því hagsmunir þóttu ekki nægir. Svívirt mannorð, útskúfun frá vinnumarkaði og tugmilljóna tap þykja ekki merkilegir hagsmunir. Aðalmálið var að sektin var of lág. Mér er næst að halda að smásektin hafi átt að þjóna þeim tilgangi að koma í veg fyrir skaðabótamál gegn ríkinu. Sniðugir, eða kannski hagsmunatengdir?"

þarna kemur fram sannleikurinn um afleiðingar þess mannorðsmorðs sem framið var á þessu síðkvöldi í fjármálaráðuneytinu. 

Þetta er eitt af því sem Landsdómur ætti að taka með ef hann kysi að fjalla um tiltektir þess ráðherra sem hér um ræðir. Án efa yrði sönnunarbyrðin auðveldari og handfastari í því máli heldur en í máli Geirs H. Haarde. En því máli var eins og kunnugt er  hrundið af stað af sama aðila. Því máli lauk á sama hátt og dómnum í Lífeyrissjóðsmálinu. Svo ómerkileg sekt að hún er ekki áfrýjunarhæf.

Vonandi gleymist ekki skúrksháttur ráðherrans í málinu gegn vörslumönnum Lífeyrisjóðs starfsmanna Kópavogsbæjar. Þeir urðu saklausir fyrir raunverulegu tjóni af aðgerðum pólitísks skúrks sem enn gengur laus og dundar sér í áhrifaleysinu við að endursemja söguna til þess áreiðanlega að blekkja þá sem ekki til þekkja með því að ófrægja þá sem fórnarlömb urðu. Slíkt hefur löngum verið háttur fanta í fílabeinsturnum sögunnar.

Sögufölsunin er svo framkvæmd með því að skúrkshátturinn  er niður í eftiráskýringum sem einhverjir taka síðar hugsanlega trúanlegar.  

 

ESB-fárið

kemur betur í ljós með degi hverjum.

Sambandið er helsjúkt eins og allar stofnanir sem fá að þrífast á ólýðræðislegan hátt. Morgunblaðið í dag segir frá spillingunni innan sambandsins sem hefur smitast til Íslands, hugsanlega  í gegnum aðildarviðræðurnar, og fellt landið okkar úr 1. sæti fyrir óspillt ríki niður í það 12. spilltasta á alþjóðlegan mælikvarða.

Spilling hérlendis grassérar fyrir allra augum og líklega ber hæst starfsemi skilanefndanna við það eilífa verkefni sitt að stokka pappír í gömlu þrotabúum bankanna sem svo framlengja gjaldeyrishöftin og alla óárán með þjóðinni. Og raka svo til sjálfra sín fé svo að öllu venjulegu fólki ofbýður áján sinnum. Enginn ráðamaður gerir neitt í þessu. Af hverju ekki?

Svo er það lífeyrissjóðaspillingin sem grassérar líka með þjóðinni. En í þeim hreiðrar um sig allskyns sjálftökulið sem er ekki kosið af einum né neinum sem tengist eigendum lífeyrissins.  Þetta  lið er að ná hreðjatökum á islensku atvinnulífi. Bókstaflega engu ráði er ráðið lengur án aðkomu þessara sjálfskipuðu sérfræðinga á stórum jeppum. Enginn stjórnmálamaður opnar þverrifuna öðruvísi en að krefjast aðkomu lífeyrissjóðanna að þessu eða hinu gæluverkefni sínu á meðan enginn hlustar á Helga í Góu þegar hann bendir á neyðina í öldrunarmálunum. Nei, þá eru flugfélög og fasteignarekstur þýðingarmeiri verkefni fyrir lífeyrissjóði landsmanna.

 Ríkissjóður sér ekki úr augum fyrir skuldum meðan borðliggjandi er að hann liggur með eigin peninga í bóluhagkerfi lífeyrissjóðanna sem er að fjötra alla landsmenn í ríkiskapítalistahlekki sem eru annað form af sósíalisma andskotans. Ríikissjóður á nær hálfa sjóðina vegna óhafinna skattgreiðslna. Nei í stað þess borgar hann 90 milljarða í vexti af lánum sínum, kannski hjá þessum sömu lífeyrissjóðum.

Af hverju er þetta ekki skorið upp af þessum ungu mönnum sem við kusum til forystu?

Hví eru þeir svo lathentir við að losa okkur úr ESB-fárinu sem og fleiru? 

Karen Elísabet Halldórsdóttir

sem fólk sér á auglýsingu sem hún fékk að setja í hornið á þessari bloggsíðu, er einkadóttir okkar hjóna, fædd 19.febrúar á þjóðhátíðarárinu 1974. Hún er Sjálfstæðiskona og myndi aldrei vilja láta sjálfstæðið af hendi til Brüssel og Evrópusambandsins. Hún er með eldlegan áhuga á félagsmálum og pólitísku starfi. Hún er varaþingmaður hér í Kraganum og formaður í efnahags-og viðskiptanefnd Sjálfstæðisflokksins.

Hún er líka varabæjarfulltrúi hér í Kópavogi og formaður í lista-og menningarráði. Hún vill verða aðalbæjarfulltrúi og sækist því eftir 2. sæti á lista Sjálfstæðisflokksins við bæjarstjórnarkosningarnar í vor. Til þess að komast þangað þarf hún á því að halda að Kópavogsbúar fjölmenni til að taka þátt í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins  sem fram fer á laugardaginn kemur í Sjálfstæðishúsinu að Hlíðarsmára 19 frá kl 9-18 og greiði henni atkvæði.

Það er auðvitað mikið mannval sem býður fram krafta sína í þessu prófkjöri og sjálfsagt þræl erfitt fyrir fólk að velja á milli 15 frambjóðenda sem allir hafa ótvíræða mannkosti fram að færa. Ég verð sjálfur í hvínandi vandræðum að velja á milli vina minna.

En það er meðaltalið sem gildir og það er mála sannast að undantekningarlítið hefur dómur þáttakenda í prófkjörinu verið látinn halda sér við frágang listans. Sjálfstæðisflokkurinn er ekki með neinn kynjakvóta eða þesskonar fitl við val fólksins. Og það mega allir koma og kjósa.

Sjálfstæðisflokkurinn skilur sig þannig algerlega frá litlu vinstriflokkunum sem velja á lista sína yfirleitt í mun þrengra flokksvali og með alls kyns reglum um röðun á listana. Lýðræðislega er himinn og haf á milli aðferða þessara stjórnmálaflokka og þess sem Sjálfstæðisflokkurinn notar. Það er þessvegna grundvallarmunur á þessum flokkum sem fólk ætti að hugsa svolítið um þó ekki væri annað. Annarsvegar listi valinn af bæjarbúum, hvaða stjórnmálaskoðanir sem þeir annars aðhyllast og svo hinir. Auðvitað getur orðið um óhagstætt kynjahlutfall að ræða í slikri kosningu. En svo merkilegt sem það er þá hafa listarnir okkar yfirleitt verið í þokkalegu jafnvægi hvað þetta varðar. Það er eins og kjósendur hafi alveg vit á því sem þeir eru að gera án þess að spyrja mig. 

Ég get aðeins sagt frá minni mjög svo auðvitað hlutdrægu mynd af Karen Elísabetu, sem ber nafn ömmu sinnar og móður minnar. Hún níðist held ég hvergi á því sem henni er til trúað eins og Kolskeggur bróðir Gunnars á Hlíðarenda, sem hlýddi dómi kjósenda þess tíma og fór utan í útlegð þegar Gunnar snéri aftur sem sekur maður.

Karen mun gegna þeim störfum sem henni verða falin hver sem úrslitin verða. Hún er í mínum augum auðvitað alger prinsessa. En ég held að þar fyrir utan sé hún traustverð venjuleg kona og móðir með raunverulegan áhuga á að verða að liði fremur en að græða fyrir sjálfa sig. Því það er sannast sagna að bæjarfulltrúakaup er svo lítið að ekki margir nenna að leggja slíkt á sig þegar völ er á öðru betra. Sem betur fer er til fólk sem hugsar um annað meira en peninga og þannig er hún Karen og líkist mömmu sinni hvað það varðar.

Við Sjálfstæðismenn vonumst eftir því að sem allra flestir komi og kjósi í prófkjörinu okkar á laugardaginn kemur. Síðast komu held ég 3300 manns og völdu á listann. Nú vonum við að enn fleiri komi þar sem bærinn okkar hefur stækkað verulega síðan. 

Mikilvægt er að vanda sig við atkvæðagreiðsluna og vera ófeiminn að óska eftir aðstoð ef þörf gerist.   Ég fagna auðvitað sem Sjálfstæðismaður hverju atkvæði sem greitt verður. Og auðvitað gleðjumst við foreldrarnir svo mest yfir hverju atkvæði sem hún dóttir okkar hlýtur. Ég held í hreinskilni sagt að enginn þurfi að sjá eftir því að greiða henni Karen Elísabetu atkvæði sitt ásamt öðrum 5 glæsilegum frambjóðendum Sjálfstæðisflokksins en kosningin er bundin við að kjósa 6 frambjóðendur og hvorki fleiri né færri. 

Fjölmennum á kjörstaðinn á laugardaginn kemur og kjósum hana Karen með öðrum góðum kandidötum. 

Strandveiðar gefnar frjálsar !

því miður ekki á Íslandi heldur í Noregi. Þar eru strandveiðar frjálsar frá áramótunum síðustu.

Ef við hefðum þessa skynsemi til að bera eins og frændur okkar Norðmenn, þá myndum við geta farið að dæmi Norðmanna og úthluta okkur sjálfum tvöföldun á makrílkvótanumn. Það er akkúrat sem Nojarinn gerir núna og gefur frat í Damanki og allt þetta Evrópubix. En við erum ákveðin í að minnka aflahlut okkar í heildaraflanum. Vegna hvers?

LÍÚ á ekki nógu mörg skip  sem hægt er að nota við þessar veiðar samtímis síldveiðunum.Ergo ástæðan fundin.

Ef við gæfum strandveiðarnar frjálsar og tvöfölduðum kvótann eins og Norðmenn þá geta allir bátar farið að snurpa makríl og fært nokkra milljarða í viðbót inn í þjóðarbúið. 

En gæfuleysið ræður för og þröngu sérhagsmunirnir eins og jafnan fyrr. Frjálsar starndveiðar eru löngu tímabærar.  

Enn er skekið smérið

um að þjóðin vilji klára aðildarviðræðurnar við ESB.

Einhver skoðanakönnun er gerð af einhverri kratamasklínu sem notuð er sem er sönnun þess að að fólk vilji klára einhverjar aðildarviðræður þó það vilji ekki í sambandið.

Árni Þór segir á Sprengisandi að hann sé á móti inngöngu í sambandið en hann vilji klára   viðræðurnar. Sem er skiljanlegt því það er djobbið hans sem borgar honum lifibrauðið. Eins og Þorstein Pálssyni líka sem skrifar vikulega um þetta sama efni. Trúir einhver VG í Evrópumálum og afstöðunni til ESB?

Eru Íslendingar almennt svo vitlausir að þeir geti ekki kynnt sér Lissabon-sáttmálann? Stjórnarskrá ESB. Býst sá sem sækir um íslenskan ríkisborgararétt við því að íslenska stjórnarskráin verði umskrifuð fyrir hann? Býst einhver Ragnar Reykás sem er innflytjandi til Bandaríkjanna við einhverjum sérlausnum fyrir sig og sína fjölskyldu? Eiga stjórnarskrár að búa yfir sérmeðferð  fyrir hvern einstakan? 

Unnur Brá og Framsóknarkonan bentu á það í þættinum hjá Sigurjóni að það hefði verið kosið í landinu s´ðasta vor. Líka um afstöðuna til ESB. Þeir flokkar unnu kosningasigur sem ekki vilja aðild að ESB. Hversvegna eiga þeir að halda áfram viðræðunum ef þeir vilja ekki aðild?  Hverskonar apaháttur er þetta? Hverskonar stagl er þetta? 

Þegar þetta kjörtímabil er á enda þá skulum við kjósa upp á nýtt. Þá geta menn kosið aðildarflokka ef þeir vilja. Aðildarsinnann Steingrím Jóhann aftur til dæmis?  Nú eru Íslendingar  búnir að kjósa andstöðuflokkana við aðild til fjögurra ára. Eigum við ekki að fá frí frá þessu pexi þann tíma?

Ég kæri mig ekkert um að verða herskyldur samkvæmt stjórnarskrá ESB. Ég kæri mig ekki um að fara í stríð fyrir Gordon Browm,  Hollande eða Merkel.  Ég vil ekki sjá þetta bix allt saman. Ég er Sjálfstæðismaður en ekki krati. Ég sel ekki Ísland fyrir grautarskál eða gjaldmiðil. Ég vil ekki sjá Evruna. Eg er ekki Evrópumaður. Ég á miklu fleiri ættmenni fyrir vestan haf. 

Ég er alveg til í nýjan gjaldmiðil fyrir Íslendinga.  Skipta út krónunni fyrir íslenska ríkisborgara og taka upp ríkisdal. Um leið eru þrotabú bankanna afgreidd og allt sem þeim tilheyrði. Engin gjaldeyrishöft lengur. Engin jöklabréf, engar erlendar innistæður í íslenskum bönkum eða kvikar krónueignir. Þær eru bara komnar á ís til lengri tíma.

Það eru mörg brýnni verkefni í þjóðfélaginu en að skekja þetta Evrópusmabandssmjér sífellt áfram á öllum rásum.    

8702

höfðu nú í þessu svarað spurningunni um hvort viðkomandi vilji loka Reykjavíkurflugvelli. Af þeim eru 18.1 % því samþykk en 81.9% andvíg.

Þetta fellur ósköp vel að þeirri kenningu að fólkið í landinu vilji hafa Reykjavíkurflugvöll á sínum stað. 70.000 undirskriftir í haust renna líka stoðum undir það að þjóðin vilji að Reykjavíkurborg hafi flugvöll innan sinna vébanda þar sem hún er höfuðborg landsins.

Þetta nægir ekki Samfylkingunni eða Besta flokknum í Borgarstjórn.  Þessir aðilar hafa keyrt í gegn nýtt Aðalskipulag Reykjavíkur þar sem vellinum er eytt. Og svo Deiliskipulagi til viðbótar um sama efni.

 Skipulagsstofnun Ríkisins hefur að vísu fleygt rörtöng í gangverkið hjá þeim í Borgarstjórninni þannig að hægði á snúningnum tímabundið. En allar skoðanakannanir benda til þess að Dagur B. Eggertsson verði næsti borgarstjóri og  þá þarf enginn að gera sér grillur út af því að hustað verði á einhverja þjóð eða meirihluta kjósenda.  Því Dagur einn veit. Hann á trúnaðarmenn í öllum öðrum stjórnnálaflokkum í borginni sem munu sprella um leið og hann togar í spottann. 

Það er því ekki í augsýn að hægt sé að fá einhvern botn í framtíð Reykjavíkurflugvallar. Þó svo að tífaldur fjöldi þeirra 8702 sem svarað hafa spurningunni hér á þessari vesælu bloggsíðu myndi greiða hér atkvæði myndi það ekki ná eyrum sameinaðra flugvallarfénda í öllum stjórnmálaflokkum í Reykjavík undir forystu Dags B. Eggertssonar.