Reykjavíkurbréf

er þess eðlis að gott er að fleiri en áskrifendur Morgunblaðsins berji það augum. Þar er farið að fjalla um heitt mál samtímans sem hefur veerið einskonar einkamál spekinga af vinstrikanti stjórnmálanna. Hér kemur bréfið og rétt að hafa getraun um það hver skrifar þetta.(Bloggari feitletrar að vild):

"Borgarstjórnarkosningarnar í vor þóttu dauflegar og áhugi íbúa höfuðborgarinnar fyrir þeim dræmur með eindæmum. Það er því ekki að undra þótt þær séu ekki heldur eftirminnilegar. Það er þá helst að á endapunkti fjögurra ára stjórnar Besta flokksins og Samfylkingarinnar var látið eins og höfuðborgin væri orðin holdgervingur rasískrar umræðu í veröldinni.

 

Og ekki var hún stór, þúfan sem var sögð velta því hlassi. Þeir sem helst þykjast eiga að ráða því hvað megi ræða um í íslensku þjóðfélagi náðu ekki upp í nef sér út af umræðunabba sem þeir sjálfir gerðu að Stóru bólu tvær síðustu vikurnar fyrir kosningar.

 

Fréttastofa Ríkisútvarpsins, sem jafnan á samleið með hinum uppbelgdu álitsgjöfum, undirstrikaði, sem var óþarft, að hún er enn fjarri því að valda verkefni sínu og sýna lágmarks stillingu. Hún fór fram úr sér við að fá fordæmingu á rasískri umræðu sem hún taldi að hefði heltekið borgarmálaumræðu, sem var þó engin fyrir.

 

Og auðvitað fór svo að einhverjir létu þennan erindrekstur »fréttastofu« teyma sig í illa grundaðar fordæmingar.

 

Framsóknarflokkurinn í Reykjavík hafði lent í miklum ógöngum með framboðsmál sín og mældist varla með nokkurt fylgi. Það var von að hann reyndi að fá smá athygli á lokametrunum. Hann veðjaði á að flugvallarmálið, sem Sjálfstæðisflokkurinn hafði bæði svikið og vanrækt, gæti hjálpað sér.

En það gekk ekki upp, þar sem Framsóknarflokkurinn í ríkisstjórn hafði tekið þátt í að svíkja þetta eina af fáum vafningslausum loforðum í stjórnarsáttmála með undirskriftum undir plögg með Degi B. Eggertssyni og samgönguráðherra. Hafði sérstökum trúnaðarmanni Jóhönnustjórnarinnar verið fengið flugvallarmálið í hendur af hálfu ríkisstjórnar sem treystir helst ekki fólki úr eigin röðum.

Þá reyndi Framsókn að taka upp meinta andstöðu við lóðaúthlutun undir mosku í Reykjavík, þótt lítið hefði verið um það rætt áður. Það er svo sem ekki í fyrsta sinn sem lóðir undir tilbeiðsluhús trúfélaga eru gerð að þrætueplum í borginni. »Um Hallgrímskirkjubyggingu er býsna lítill friður, biskup segir upp með hana, Pétur segir niður...« Í þessa áttina söng Ómar Ragnarsson fyrir mörgum áratugum.

Vanstilltir vinstrimenn með »ríka réttlætiskennd«, eins og þeir lýsa stundum sjálfum sér, höfðu ekki annað að gera þá stundina er moskumálið var viðrað en að ganga af göflunum svo þeir gerðu það. Þeir bjuggu til rasíska umræðu af ógeðfelldu tagi, þar sem engin var fyrir. Ríkisútvarpið, sem sýnir jafnan á spilin sín, asnaðist af afli með í þennan ys og þys út af engu. Tryggðu þessu viðbrögð Framsóknarflokknum tvo borgarfulltrúa í borgarstjórn. Rykdustun af moskumálinu hefði aldrei dugað til slíks árangurs án hjálpar hinna sannfærðu hrópenda rétttrúnaðarkirkjunnar.

 

 

Það getur enginn gert mál úr því þótt sveitarfélag úthluti lóð til viðurkennds trúfélags, sem getur sýnt fram á að hafa þörf fyrir að byggja sérstakt hús fyrir sig. En til að bregðast við slíkum óskum þarf sveitarfélagið að hafa lóð á skipulögðu svæði, þar sem gert er ráð fyrir slíku húsi, eða þar sem breyta má deiliskipulagi (eða annarri skipulagslegri forskrift) til að bregðast megi jákvætt við slíkri beiðni. Borgarbúar, og þá sérstaklega væntanlegir nágrannar, eiga að hafa góðan tíma til að bregðast við áformum borgaryfirvalda. Þeir mega fjalla um staðsetningu, útlit, aðkomu, stærð og gerð, bifreiðastæði og aðra praktíska hluti. Þeir mega líka láta óljósari atriði eins og smekk ráða afstöðu sinni (eins og var sennilega inntak deilna um Hallgrímskirkju).

 

Þeir geta sannarlega haft skoðun á því hvort úthluta skuli lóð til viðkomandi án endurgjalds. Þeir geta einnig látið hljóð og truflandi hávaða frá væntanlegri starfsemi í eða nærri íbúðahverfum ráða andstöðu sinni eða annarri afstöðu. (Menn hafa mótmælt klukknaslætti í turni Hallgrímskirkju þótt þar sé aðeins hringt á hefðbundnum vökutíma.) Íbúar í Norðurmýri mótmæltu á sínum tíma kröftuglega sirkusstarfsemi sem stóð í fáeinar vikur á sumri á Klambratúni austanverðu. Engum útbelgdum oflátungi datt þá í hug rasismi af því tilefni (þótt sígaunar væru sagðir í sirkusnum) og enn síður vegna Hallgrímskirkju, enda vissu slíkir menn þá varla hvað orðið rasismi þýðir. Komi í ljós að einhverjir mótmæli lóðarúthlutun vegna andstöðu þeirra við trúarskoðanir þess hóps sem í hlut á mættu borgaryfirvöld ekki að lögum láta mótmæli þeirrar gerðar hafa áhrif á ákvarðanir sínar nema sýnt væri fram á að um ólögmæta starfsemi væri að ræða. Slík mótmæli myndu því engu breyta.

 

 

 

Þetta litla mál sem blásið var svona upp er auðvitað þegar úr sögunni. En fjaðrafokið í kringum það leiðir hugann að öðru. Á örfáum árum hefur orðið stórkostleg breyting á Vesturlöndum vegna þess hve stórir hópar innflytjenda hafa komið þangað. Sú heimska að reyna að banna umræður um eina mosku veldur engum varanlegum skaða. En það gæti verið umhugsunarefni að fyrrnefnd breyting á vestrænum þjóðfélögum hefur orðið án þess að nokkur umræða færi fram áður en sú þróun hófst eða á meðan á henni stóð.

 

Óttinn við ásakanir um kynþáttafordóma, næsta bæ við nasisma, tryggði hið algjöra umræðuleysi. Fyrrum tiltölulega einsleit þjóðfélög, svo sem norrænu þjóðirnar, eru orðin allt önnur en þau voru. Yfirvöld viðkomandi landa ýttu undir að þannig færi án nokkurs viðtals við sitt fólk. Þjóðir sem vegna einsleitni höfðu búið við sömu eða svipaðar hefðir og siðvenjur öldum saman stóðu skyndilega og óspurðar frammi fyrir allt öðrum aðstæðum.

 

 

Nú fer því fjarri að hafið sé yfir vafa að þjóðum sé endilega hollast að vera einsleitar og þétttengdar um venju, siði, trúarafstöðu, mataræði eða hvað annað sem menn vilja tína til. Fjölmargt bendir beinlínis til annarrar niðurstöðu. Nýtt blóð, aðrir og ekki síðri eðliskostir, heilbrigð blöndun og fjölbreyttari viðhorf geta sannarlega verið eftirsóknarverðir og bætandi kostir. Þær þjóðir eru til og ekki fáar sem líta á sig í senn sem eina þjóð og sem innflytjendaþjóðir. Þangað hefur fólk flutt í leit að nýjum tækifærum og betri lífsskilyrðum og verið boðið velkomið.

Stundum hefur komufólkið verið aðþrengt vegna lélegra landkosta í sínu gamla heimalandi en einnig margir af stjórnmálalegum eða trúarlegum ástæðum. Bandaríkin, Kanada og Ástralía eru nærtæk dæmi. Þessi lönd áttu það að vísu sameiginlegt að landflæmi voru þar mikil og stjórnvöldum var kappsmál að fjölga þar fólki svo að nýta mætti landkosti (og því miður um leið ganga á rétt »frumstæðs fólks« sem fyrir var, sem er önnur saga) og tryggja öryggi og varnir.

Þessi lönd byggðu beinlínis á innflytjendastefnu og fylgdu henni fast eftir. Þau sóttust eftir innflytjendum. Þau sendu jafnvel »agenta« til annarra álfa til að hvetja fólk til að koma og kölluðu sumir gylliboð. Úr innflytjendaáhuganum hefur þó dregið í flestum þessara landa nú, eins og umræðan í Bandaríkjunum sýnir, enda aðstæðurnar orðnar aðrar.

 

 

Staðan t.d. á Norðurlöndum var allt önnur. Þar skall á óvænt alda innflytjenda sem ekki hafði verið kallað sérstaklega eftir. Flest bendir til að í byrjun hafi menn verið jákvæðir gagnvart þessari þróun. Sumir halda því fram að meðan hlutfall innflytjenda og sýnileiki þeirra sé innan tiltekinna marka sé þeim vel tekið en spurningar vakni síðar. Ísland hafði fyrstu þúsund ár sögu sinnar sýnt að þar náðist vart að brauðfæða fleiri en 70 þúsund manneskjur. Þess vegna flutti stór hópur fólks til Kanada á síðasta fjórðungi 19. aldar, þegar harðindi voru. Þetta hefur breyst og síðustu árin hefur tekist að byggja upp velferðarkerfi á undra stuttum tíma sem er í fremstu röð í heiminum og þess vegna eftirsótt.

Í Svíþjóð, Noregi og Danmörku hafa mjög stórir hópar innflytjenda með framandi siði sest að á örfáum áratugum. Óöldin á Balkanskaganum þrýsti á skjóta opnun fyrir hrjáða þaðan og síðan önnur atvik og loks almenn vanþróun víða um heim. Skyndilega er þannig komið að þjóðfélögin hafa tekið miklum breytingum.

 

 

Allt hefur þetta gerst án þess að opin og öfgalaus umræða hafi farið fram um þá framvindu og þýðingu hennar. Sömu sögu er að segja á meginlandi Evrópu. Menn muldra um það sín á milli hvor hópurinn eigi að laga sig fremur að háttum hinna, sá sem kemur eða hinn sem fyrir er. Aðrir muldra á móti að farsælast sé að fjölmenningarþjóðfélagið fái að njóta sín. Það má vel vera rétt. Ekki er þó öllum ljóst hvað í slíku felst né hvaða kröfur sú stjórnskipulega forskrift gerir til þeirra sem fyrir eru.

 

Umræðuskorturinn (þöggunin) getur gengið um nokkra hríð. En hætt er við að upp úr sjóði síðar og að stjórn umræðunnar færist þá til þeirra sem vanstilltastir eru á öllum köntum hennar. Og verst verður það ef hún brýst út í ofsa, þegar menn taka að gera sér grein fyrir því að það sé í raun orðið of seint að bregðast við. Þá þykjast margir illa sviknir. Og þá eiga lýðskrumararnir leikinn.

 

 

Ekki þarf að efast um að rétttrúnaðarmennirnir sem misstu sig út af litla moskumálinu eru vel meinandi. Enn minni vafi er á að þeir eru einlæglega sannfærðir um að þeir búi yfir ríkari réttlætiskennd en »hinir«. Þess vegna bannfæra þeir umræðu sem telst ekki vera innan þeirra marka sem þeir sjálfir ákveða. Óþarfi er að nefna til sögunnar hugtakið sem forðum var notað yfir slíka menn.

Einatt gefa menn sér alls konar firru sem enginn fótur er fyrir. Þeir sem orði að farsælla hefði verið að meta í tíma hversu mikinn fjölda nýrra innflytjenda þjóð réði við í senn, svo vel færi, hljóti að vera á móti útlendingum, jafnvel útlendingahatarar. Þeir sömu séu jafnvel á móti ættleiðingum barna frá útlöndum, sem iðulega hafa verið óþarfar hömlur á. Þeir hrópa ókvæðisorð vilji einhver að sæmilega ljóst sé hvort flóttamenn sem hingað sækja séu raunverulega flóttamenn. Ef ekki má ræða það er auðvitað best að fella þá skilgreiningu niður og hafa alla innflytjendur undir sama hatti. Hættan er sú að þegar bann æðstu klerka rétttrúnaðarkirkjunnar gegn opinberri umræðu loksins springur geri umræðan, sem áður var svo þörf, meira ógagn en gagn og öfgarnar yfirtaki hana.

 

Ragnhildur Kolka segir í eftirtektarverðri grein í síðasta hefti Þjóðmála: »Nú er svo komið að innflytjendavandamál eru að vaxa flestum vestrænum þjóðum yfir höfuð.«

 

 

Þetta vita flestir sem fylgjast með. En það er samt merkilegt að þetta sé sagt upphátt og það í íslensku tímariti. Eru allir rétttrúnaðmenn í sumarleyfi? Af hverju hrópar enginn þeirra »ómerkilega rasistakerling,«, sem þeim þykir boðleg röksemd, nema þegar þeir eru staðnir að verki."

Þetta Reykjavíkurbréf sýnir að umræðan um innflytjendamál er að færast af gapuxastiginu yfir á vitræn plön. Það fer að koma að því að þau megi ræða án þess að sjálfskipuðu vinstri álitsgjafarnir sem hafa stjórnað allri umræðu til þessa, fái að öskra alla aðra niður.

Innflytjendamálin eru að vaxa íslenskum yfirvöldum yfir höfuð eins og Reykjavíkurbréfið hefur eftir frú Ragnhildi Kolka. 

 

Af hverju stoppa hælisleitendur hér?

Maður spyr sig að þessu þegar maður les í Morgunblaðinu:

"Íslend­ing­ar eiga að geta kom­ist til allra landa inn­an  Schengen án vega­bréfs, auk Norður­land­anna vegna sér­staks samn­ings land­anna. Hins veg­ar er slíkt ekki áhættu­laust, því sum flug­fé­lög gera kröfu um að farþegar sýni vega­bréf sitt sem skil­ríki.  "

Maður kemst ekki um borð í flugvél án þess að sýna passa sem Íslendingur.  Einhver blámaður sem kemur hingað og æpir Asyl,Asyl í Keflavík við komuna hingað er á ábyrgð flugfélagsins ef hann sýnir ekki passann hér.

Af hverju tekur flugfélagið ekki passa allra farþega til geymslu og afhendir þá í viðurvist lögreglu  við komuna til landisns?

Kemur þá nokkur  vegabréfslaus til Keflavíkur?

Kemur þá nokkur hælisleitandi? 

Fiskistofa flutt

til Akureyrar sisona. Ekki af því að hún sé ekki nógu flott með áttatíu starfsmenn í Hafnarfirði og gríðarlega flott vefsetur og kosti gríðarlegar upphæðir. Nei hún á að flytja vegna stjórnarsáttmálans  sem vill dreifa stjórnsýslunni um landið án þess að sérstakar hagkvæmni ástæður liggi að baki. 

 

 

Hvar þetta apparat er í ríkisbákninu sést af skipuritinu. Þarna er búið að búa til þrjú samsíða apparöt sem heyra undir eitt ráðuneyti með tengingu í annað. Til hvers er þetta svona?

Matvælastofnun er eitthvað sem mig grunar að fáir viti til hvers er eða hvað hún geri. Allir vita um Hafró sem er í mismiklu áliti þar sem mörgum finnst hún starfa mest í þágu stórútgerðarinnar til að stýra  kvótanum. En hann er að hluta til erfðagóss  útvaldra hópa sem hefur ákveðið gangverð sem aftur má ekki lækka vegna veðhagsmuna fjármálakerfisins.

Aðvífandi stjórnarherra frá Mars  myndi  líklega umsvifalaust sameina alla þrjá kassana undir ráðuneytinu og spara tvo forstjóra, jeppa,  skiptiborð, starfsmannafélög og húsnæði, Jafnvel renna Landhelgisgæslunni inn í þann kassa  líka.

Allt er þetta til þess að passa uppá innbyggða afbrotanáttúru allra þeirra sem standa í sjávarútvegi. Sé af þeim litið gera þeir eitthvað af sér,-það er allavega gengið út frá því sem vísu. Ef maður tæki kvótann í burtu og segði veiðið eins og þið viljið þar sem  þið fáið til þess leyfi, þá mega þessir kassar í skipuritinu  líklega flestur missa sig. Eru allir sannfærðir um að þetta sé blátær skipulagssnilli sem birtist í skipuritinu?. Finnst almenningi rétt að hann borgi fyrir þetta allt saman  með skattfé sínu?

Gaman er að sjá til stjórnarathafna sem eru jafn snöfurlegar og þetta útspil ríkisstjórnarinnar um að flytja þessa Fiskistofu til Akureyrar. Því ber að fagna og vona að tækifærið verði notað til að hagræða í leiðinni og fækka starfsfólki.  Hvernig væri að skoða fleiri svona stofnanir í leiðinni? Ryskja um kerfið svo um muni?

Það eru ekki alveg eins snöfurlegar framkvæmdirnar í uppgjörsmálum gömlu bankanna. Virðist ekki allt danka og danka og skilanefndirnar maka krókinn við að búa til óraunhæfa nauðasamninga sem gjaldeyrislaus Seðlabankinn getur ekki samþykkt?.  Sykurskatturinn er óbreyttur áfram til að draga úr heimabruggi? Auðlegðarskatturinn var ekki afnuminn heldur látinn ganga áfram eftir því sem Steingrímur og Indriði ákváðu?  Átti ekki allt að breytast og verða betra?

Manni finnst að þegar menn eru kosnir til að stjórna þá eigi þeir ekki að tvínóna við hlutina heldur bara stjórna. Reka þá pólitísku starfsmenn sem fyrri stjórn réði, alveg án tillits til hæfni þeirra. Bara vera ákveðinn í að láta til aín taka. Láta að sér kveða og stjórna. Kaus maður ekki stjórnarflokkana til þess? 

Vonandi fær þessi ákvörðun um að flytja Fiskistofu til Akureyrar ekki sömu örlög  og ákvörðunin að fylgja stjórnarsáttmálanum um að slíta aðildarviðræðunum við ESB. Heykjast á því vegna skrækjanna í aðildarsinnunum í Samfylkingunni og Vinstri Grænum. Hversvegna notuðu menn ekki sumarþingið sem var komiðí hús til að klára það mál? Hvað skyldi framhald þess máls annars verða? Uppgjöf fyrir Benna Jóh og öðrum kverúlöntum?

En það er fínt að flytja Fiskistofu til Akureyrar,ekki Timbúktú, og fækka þar mannskap um leið. 

Innlegg um Islam

er að finna í grein Jóhannesar L. Helgasonar í    í Morgunblaðinu í dag:(bloggari feitletrar )

"Blýantar Fréttablaðsins fara þessa dagana barnalegu offari í gagnrýni sinni á Famsóknarflokkinn og ekki síður á kjarnakonuna Sveinbjörgu, oddvita flokksins í Reykjavík, sem vann stórsigur í bæjarstjórakosningunum síðustu og fékk tvo bæjarfulltrúa kjörna.

 

Glæsilegur sigur og til hamingju, þið valkyrjur Framsóknarkvenna.

 

Strax eftir kosningarnar féllu blýantar Fréttablaðsins, sem er rauðleitt kratablað, þeir Ólafur Stef. og Bartoszek, í þá gryfju að hengja bakara fyrir smið.

 

Dögum saman níddu þeir niður Framsókn og Sveinbjörgu og um leið þau 11% kjósenda sem flokkinn kusu í kosningunum.

 

Það fólk er þá að þeirra mati vont fólk, rasískur öfgahópur, sem ekki er mark á takandi.

 

Skrif Bartoszeks varðandi þetta mál finnst mér vera ruglingslegt blaður og vitleysa út í gegn og líkist hann mest manni sem hefur verið haldinn slæmri ritstíflu í 12 ár, en svo þegar hún losnar skyndilega þá reynir hann að koma öllu uppsöfnuðu fyrir í einni smágrein í ofsafengnum flaumósagangi.

 

En aftur að ritstjóra Fréttablaðsins.

 

Allt í einu virðist ritstjórinn hafa áttað sig á því (Fréttablaðið 7. júní) að hann hefur vaðið í villu og svíma um að uppástunga Sveinbjargar um afturköllun lóðar undir mosku í Sogamýri og það að setja þyrfti sérstök lög sem bönnuðu nauðungargiftingar ungra stúlkna, séu af hinu vonda og að það sé ekkert við Framsóknarflokkinn að sakast, án þess þó að hafa kjark í sér til að benda á hina raunverulegu ástæðu kosningasigursins.

 

Auðvitað var þetta tímabært umræðuefni hjá kjarnakonum Framsóknar, svo geta menn kallað það kosningasprengju, eða hvað menn vilja láta það heita, en þessi umræða er fyrir löngu orðin tímabær og hefur verið tabú allt of lengi eins og svo margt annað á Íslandi sem liggur í þagnargildi.

 

Hvað skóp svo kosningasigurinn, jú nefnilega enginn annar enn músliminn sjálfur og andúð fólks á þeim trúarbrögðum sem hann stendur fyrir, ef hægt er að kalla þetta trúarbrögð.

 

Auðvitað er þessi alþjóðlega andúð á múslimum ekkert nýtt fyrirbæri, hvorki hér á landi né erlendis, og það er að sjálfsögðu músliminn sjálfur og hin furðulega múslimska trú með öllum sínum öfgum sem hefur skapað andúðina og ekkert annað.

 

Við skulum ekki vera bláeyg og barnaleg þegar kemur að íslam. Opnum augun og þá blasir við skelfileg kúgun og ofstæki af öllum toga í hinum múslimska heimi og þá fyrst og fremst gagnvart kvenþjóðinni og það alveg til yngstu stúlkubarna.

 

Bara þess vegna ættu allar konur á Íslandi að mótmæla kröftuglega þessari vondu trú og hætta að trúa því að þetta sé allt saman einhver misskilningur og bara áróður í vondu fólki og að íslamstrú sé alveg yndisleg fyrir konur. Hættið að vera barnalegar, opnið augun og þið munuð sjá.

 

Það nýjasta frá íslamsfræðingum vestanhafs er að hvergi í hinum íslamska heimi eru þau þjóðfélög rekin í anda Kóransins nema að mjög litlu leyti.

 

Og hvað erum við þá að tala um, íslamstrú sem er eitthvað allt annað og verra?

 

Er það eitthvað sem á að trúa á, er það ekki bara villutrú trúleysingjans?

 

Fjölkvæni. Danir hafa ekki enn getað leyst vandamálið með Írakann og konu hans sem byrjaði á því þegar fjölskyldan var komin með dvalarleyfi að flytja konu númer tvö til Danmerkur. Fjölkvæni er bannað í hinum kristna heimi en karlinn var aftur á móti löglega giftur tveim konum (kannski eru þær orðnar þrjár núna) í Írak. Óleysanlegur vandi. Góður er Allah við karla.

 

Í Íran var 12 ára telpu nauðgað á leið heim úr skóla. Hún sagði móður sinni frá því, sem gerði svo þau mistök að segja manni sínum frá ódæðinu. Þá var aðeins eitt að gera, fjölskyldan var orðin óhrein og smánuð, telpan varð að deyja.

 

Stuttu síðar skaut 17 ára bróðir hennar telpuna í höfuðið þar sem hún var að borða morgunverð. Heiðursmorð heitir það og fékk hann sex mánaða skilorðsbundið fangelsi. Það var aldrei leitað að nauðgaranum, hann skipti ekki máli í þessum ósköpum öllum. Mikill er Allah í karlrembuforaði múslima.

 

Ófrísk kona var grýtt til dauða í Pakistan og þótti heiður að fá að kasta fyrsta steininum.

 

Ólöglegar nauðungargiftingar múslimskra stúlkubarna á Norðurlöndum sem eru síðan fluttar með leynd til Arabalanda eru alveg forkastanlegar en um leið illmögulegt að stöðva. Stjórnvöld eru varnarlaus gegn þessu viðurstyggilega mansali.

 

Trúarleiðtogi múslima á Íslandi, Salmann Tamini, setti systur sína út í kuldann og út úr söfnuðinum af því að hún giftist kristnum manni. Sagðist svo hafa verið neyddur til þess vegna þrýstings frá söfnuðinum. Lítið lagðist fyrir kappann.

 

Ætlið þið ekki að kreppa hnefana íslensku konur, og krefjast jafnréttis múslimskra kvenna hvar sem er í heiminum? Þið hafið nú aldeilis hrópað hátt yfir minni mismunun en þessari hér á landi í gegnum tíðina.

 

Að endingu þá má berja með písk sex börn til trúar en þó ekki á meðan á trúarathöfn stendur.

 

Þetta viljum við ekki hafa á Íslandi. "

Líklega verður ekki löng bið á því að opinberir skoðanframleiðendur Íslands rjúki upp og lýsi þessi dæmi sem tilfærð eru lygi og uppspuna frá rótum. Svona verði Islam ekki á Íslandi. 

Er ekki kominn tími til að trúleysingjar á Íslandi taki höndum saman við þjóðkirkjuna á Íslandi, sem við jú notum vel flest að einhverju leyti, til að verjast innrás og ásælni Islams? Ég held í þó nokkurri   alvöru að þeirra siðir bara henti okkar þjóðfélagi hreinlega ekki og slíkir siðir muni aldrei samlagast því öðruvísi en að ná yfirhöndinni,

Canadamenn hafa skilgreinda innflytjendastefnu. Þeir gefa sér fyrirfram hversu margir innflytjendur geti komið. Síðan hvernig fólk vanti. Svona marga lækna, doktora í þessu eða hinu, svona marga smiði, rafvirkja. Svona marga milljónera sem ætla að stofna fyrirtæki. Ekki eftir því hversu margir flóttamenn séu í boði frá Sómalíu, Sýrlandi eða Lybíu.

Íslenskt þjóðerni og ríkisfang er það dýrmætasta sem þessi þjóð á. Það er illt að horfa á umboðslítið fólk sóa þessu tilviljanakennt  án þess að þjóðin fái rönd við reist pólitískt. 

Okkur vantar ekki meira Islam til Íslands heldur minna. 

 

 

Úflutningur á uppblæstri

eru fyrir mér allar fréttir af auknum útflutningi lambakjöts frá Íslandi. Allt talið um sérstakt bragð af  á islenska lambakjötinu byggir á þeirri staðreynd að lambið gengur frjálst á afrétti og étur íslenskar villiplöntur. Væri það á ræktuðu landi um sína daga býður mér í grun að bragðið myndi fljótt breytast í þá átt sem prýðir annað lambakjöt heimsins.

Allir aðrir en Framsóknarmenn hélt ég að gerðu sér grein fyrir ástandi íslenskra afréttarlanda. Þúsund ára ofbeit hefur skilið eftir sig þau spor sem þar sjást.

Nú stígur dr.Össur Skarphéðinsson fram í Morgunblaðinu og vegsamar þann fríverslunarsamning sem hann gerði við Kína fyrir Íslands hönd. Þar í er eftirfarandi klausu að finna;

" Óvæntasta tækifærið gæti þó legið í sölu á lambakjöti. Tilraunasendingar á Asíu hafa leitt í ljós að íslenska lambakjötið fer vel á asískum tungum. Fyrstu vísbendingar eru um að með tollfrelsinu geti verðlag orðið meira en ásættanlegt. Helstu hnökrar eru lítil framleiðsla á lambakjöti hér á landi miðað við stórmarkaðinn í Kína. Hér er tækifæri til að byggja upp samstarf um langtímasölu, hugsanlega með aðkomu stórfyrirtækja í eigu kínverska ríkisins sem þurfa að sjá manngrúa fyrir góðum mat, þannig að íslenskum sauðfjárbændum og afurðastöðvum yrði gert kleift að byggja upp framleiðslu á lambakjöti yfir umsamið tímabil.

Framleiðsluna má auðveldlega auka um nokkur þúsund tonn með því að stækka sauðfjárbúin sem fyrir eru án mikilla fjárfestinga. Aukning í framleiðslu myndi ekki kosta íslenska ríkið neitt í auknum styrkjum - og myndi stórbæta efnahag íslenskra sauðfjárbænda. Kannski er kínverski fríverslunarsamningurinn mesta tækifærið sem íslenskir sauðfjárbændur hafa fengið. Til að það gangi upp þurfa afurðastöðvarnar, bændur og samtök þeirra, en ekki síst íslensk stjórnvöld, að taka upp einbeitt og samræmt göngulag gagnvart samningum við stórveldið."

Þarna stillir líffræðingurinn dr.Össur sér upp sem blindur áróðursmaður fyrir eigin upphefð og síns rauða flokks,Þetta er miður þegar slík blinda slær annars sæmilega upplýsta menn.

Íslands vegna þarf að stöðva útflutning á íslensku lambakjöti sem er framleitt samkvæmt hefðbundinni aðferð óheftrar ofbeitar á uppblæstri Íslands. Við þurfum ekki aðstoð kínverska kommúnistaflokksins til að efla upplástur á afréttum Íslands.

 

Pearl S. Buck

Nóbelsverðlaunahafi fæddist þennan dag fyrir 122 árum.

Hún lét eftir sig þessa línur:

"Like Confucius of old, I am so absorbed in the wonder of the earth and the life upon it, that I cannot think of heaven and the angels." — Pearl S. Buck

Hún var svo hugfangin af undrum veraldar og lífsins að hún mátti ekki vera að því að hugsa um himnaríki eða englana.

Um allan heim eru menn uppteknir af því að brjóta borgir og eyðileggja fyrir hvorum öðrum með trúna á annað líf að yfirvarpi. Sá sem ekki trúir rétt skal engu fyrr týna en lífinu. Ekkert annað skiptir þetta fólk máli.

Spurning er hvort trúarbrögð hafi yfirleitt verið til góðs fyrir mannkindina?  Sú innprentaða hugsun að lífið sé bara táradalur en eftir dauðann taki við sæluvist virðist vera sá kraftur sem öll illmenni eða bjálfar heimsins hafa getað notað sér til framdráttar. 

Veitir það mönnum hamingju að lifa eftir kennisetningum annarra og í sífelldum ótta við harðar refsingar hinumegin sé útaf brugðið? Eða lifa áhyggjulausir og vita að lífið endar óhjákvæmilega hvað sem veltur? Verða menn að hafa formálabók við höndina til að segja sér hvað sé rétt eða rangt?  

Eða er veröldin og lífið hugsanlega alveg sjálfbært án okkar? Heldur áfram hvað sem við gerum?

Pearl S. Buck á afmæli í dag. 

 

 

Bill Cosby sproksettur

líklega í minni fyrri færslu. Ég fékk pistilinn sendan frá manni sem ég tel trúverðugan og datt ekki í hug að efast um sannleiksgildið. Svona er maður hrekklaus. Hafði þó áður lent í að hafa ranglega eftir John Howard í Ástralíu.

Ég bið Bill Cosby afsökunar á þessu ef það reynist rétt að hann hafi hvergi nálægt komið. En það hefur ekki verið sannað fyrir mér svo óyggjandi sé að þannig sé ég ekki ástæðu til þess á þessari stundu að fjarlægja færsluna. En geri það ef rétt og satt reynist að þetta sé ekki frá honum komið.

Þó að textinn höfði til skoðana margra megum við ekki láta menn komast upp með svona vinnubrögð. 

Bill Cosby er 83 ára

-og þreyttur. Þessi óviðjafnanlegi leikari sem við elskuðum sem doktor Huxtable hefur eftirfgarandi að segja:

 

"I'm 83. Except for brief period in the 50's when I was doing my National Service, I've worked hard since I was 17. Except for some serious health challenges, I put in 50-hour weeks, and didn't call in sick in nearly 40

 

 

years. I made a reasonable salary, but I didn't inherit my job or my income, and I worked to get where I am. Given the economy, it looks as though retirement was a bad idea, and I'm tired. Very tired.

I'm tired of being told that I have to "spread the wealth" to people who don't have my work ethic. I'm tired of being told the government will take the money I earned, by force if necessary, and give it to people too lazy to earn it.

I'm tired of being told that Islam is a "Religion of Peace," when every day I can read dozens of stories of Muslim men killing their sisters, wives, and daughters for their family "honor"; of Muslims rioting over some slight offense; of Muslims murdering Christian and Jews because they aren't "believers"; of Muslims burning schools for girls; of Muslims stoning teenage rape victims to death for "adultery"; of Muslims mutilating the genitals of little girls; all in the name of Allah, because the Qur'an and Shari'a law tells them to.

I'm tired of being told that out of "tolerance for other cultures" we must let Saudi Arabia and other Arab countries use our oil money to fund mosques and madrassa Islamic schools to preach hate in Australia, New Zealand, UK, America, and Canada, while no one from these countries are allowed to fund a church, synagogue, or religious school in Saudi Arabia or any other Arab country to teach love and tolerance.

I'm tired of being told I must lower my living standard to fight global warming, which no one is allowed to debate.

I'm tired of being told that drug addicts have a disease, and I must help support and treat them, and pay for the damage they do. Did a giant germ rush out of a dark alley, grab them, and stuff white powder up their noses or stick a needle in their arm while they tried to fight it off?

I'm tired of hearing wealthy athletes, entertainers, and politicians of all parties talking about innocent mistakes, stupid mistakes, or youthful mistakes, when we all know they think their only mistake was getting caught. I'm tired of people with a sense of entitlement, rich or poor.

I'm really tired of people who don't take responsibility for their lives and actions. I'm tired of hearing them blame the government, or discrimination, or big-whatever for their problems.

I'm also tired and fed up with seeing young men and women in their teens and early 20's be-deck themselves in tattoos and face studs, thereby making themselves un-employable and claiming money from the Government.

Yes, I'm tired. But I'm also glad to be 83. Because, mostly, I'm not going to have to see the world these people are making. I'm just sorry for my granddaughter and their children. Thank God I'm on the way out and not on the way in. "

Hverjir eru þeir af okkar umræðustjórum hérna og allt vita um víðsýni og trúfrelsi sem geta kallað þennan mann rasista?

Hverjir eru þeir  af okkar umræðustjórum sem geta kallað þenna mann fasista í skoðunum þegar hann leyfir sér að segja sína skoðun?

Bill Cosby er lífsreyndur maður 83 ára að aldri sem hefur stritað langa ævi.

Kannski er eitthvert okkar tilbúið að hlusta á hvað Bill Cosby segir? 

 

Furðuleg tillaga

finnst vera sú hugmynd trúarsafnaðarins um nauðsyn stjórnarskrárbreytinga, að láta kjósa um tillögur þeirra um allskyns stjórnarskrárbreytingar jafnhliða Forsetakosningum 2017. Alveg burtséð frá því  hversu lítt almenningur hefur látið sig varða allar prédikanir um tjónið af núverandi stjórnarskrá, þá finnst mér þetta frekar vanhugsað.

Ekki er vitað hverjir munu bjóða sig fram til Forseta í næstu kosningum til embættisins aðrir en Ólafur Ragnar. Hinsvegar er alveg ljóst að þungi embættisins mun mjög ráðast af því  hvaða tillögur aðrar en núverandi verða samþykktar um vald Forseta.  Frambjóðandi til Forseta getur ef þessu verður hagað svo ekki vitað fyrir fram til hvaða embættis hann er að láta kjósa sig. Láti hann þetta atriði sig engu skipta þá blasir við að hann er einungis að sækjast eftir vel launaðri innivinnu með tilheyrandi en lætur sig verksviðið minna varða. Varla til þess fallið að auka virðingu almennings fyrir embættinu.

Þó ég hafi ekki alltof mikið álit á stjórnvisku íslenskra kjósenda yfirleitt  í ljósi þeirrar sögu sem ég hef upplifað síðustu 70 ár, þá finnst mér að jafnvel þeim sé misboðið með svona forskrift. Ég tel  því að Forsetakosningar hljóti að fara fram um það mál eitt og sér. Óskyld mál eins og þetta gamla stjórnarskrárguðspjall 101-liðsins hljóti að verða afgreitt í öðrum kosningum, ef þá einhver nennir að ræða það frekar en orðið er. Þjóðin sér líklega með mér að henni hefur vegnað alveg þokkalega fyrstu 70 ár lýðveldisins með  núverandi stjórnarskrá.  Ég fyrir mitt leyti tel mig ekkert þurfa á breytingartillögum frá þeim Þorvaldi Gylfasyni eða Pétri á Útvarpi Sögu að halda til þess að geta endað mína daga í þessu lýðveldi ekki stórlega verr stjórnarskrárlega séð en þeir hafa verið til þessa.

Því finnst mér þetta alveg furðuleg tilllaga, sem ég sá eignaða formanni VG, Katrínu Jakobsdóttur, að Forsetakosningar kosningar geti alveg eins snúist um skoðanakannanir í stað kosningar.

Óþolinmæði

hrjáir fleiri en Óla Björn Kárason sem hann lýsir í Morgunblainu í dag:

 

Óþolinmæði Óla Björns koma meðal annars fram í eftirfarandi punktum sem honum finnst lítið ganga með: 

 

" Það á eftir að ráðast í uppskurðinn á ríkiskerfinu - slíkur uppskurður verður ekki gerður á síðasta ári kjörtímabils heldur í upphafi. Í þessum efnum er því langlundargeð löstur en ekki kostur."

 

 

"Gengið frá samningum við kröfuhafa föllnu bankanna. Hugsanlegur hagnaður ríkisins af samningunum nýttur annars vegar til að rétta enn frekar við fjárhagsstöðu heimilanna og hins vegar til að greiða niður skuldir ríkissjóðs."

 

" Tímasett áætlun um afnám gjaldeyrishafta í áföngum kynnt innan 60 daga."

 

"Áætlun um uppskurð á eftirlitskerfi hins opinbera, það einfaldað með endurskoðun regluverks og laga, kostnaður lækkaður."

 

"Jafnræði í lífeyrismálum landsmanna tryggt á kjörtímabilinu. Lögð fram tímasett ætlun um leiðréttingu á kjörum aldraðra og öryrkja."

 

 

 

"Auðlegðarskatturinn afnuminn."

 

" Fjögurra ára áætlun um lækkun tekjuskatts fyrirtækja og einstaklinga lögð fram samhliða fjárlagafrumvarpi 2014."

 

"Tryggingagjald lækkað fyrir lok júní næstkomandi. Gjaldið ekki hærra en 5,34% í árslok 2014."

 

"Stjórnkerfi peningamála breytt. Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið sameinuð í eina nýja stofnun."

 

"Aðildarviðræðum við Evrópusambandið hætt og þjóðaratkvæðagreiðsla boðuð fyrir lok kjörtímabilsins." 

 

Sem óþolinmóður maður spyr ég líka, hvað dvelur orminn langa? Hversvegna er ekki meiri kraftur í þessari ríkisstjórn sem við bundum svo miklar vonir við og þá ungu og hressu menn í forystu hennar? Það er ekki að afnema auðlegðarskatt að bíða eftir því að hann deyji út skv. áætlun Steingríms sjálfs. Það er ekki að lækka tryggingagjald að mæla það með örsmæðarreikningi. Það er ekki að gera eitthvað í slitamálum bankanna að láta allt danka. 

Ég var að vonast eftir stórum breytingum í tollamálum, ekki bara niðurfellingu vörugjalda og mismununar gagnvart Bandaríkjunum. Ég var að vonast eftir viðræðuslitum við ESB. Ég var að vonast eftir að tekið yrði á þrotabúum bankanna. 

Þó er samt himin og haf á milli núverandi og fyrrverandi ríkisstjórnar. Það er eitt og annað að hreyfast sem áður gekk afturábak. "En geði bráðu sýnist það seinka mjög." 

Ég finn fyrir talsverðri  óþolinmæði eins og Óli Björn.