Gjaldþrot Samfylkingarinnar

í húsnæðismálum í Reykjavík blasir við.

Aumkunarvert er að lesa skrif Hjálmars Sveinssonar um húsnæðismál á bloggi hans. Og ekki var hún betri greinin hans þar sem hann lýsti því fyrir Reykvíkingum hvert þeir gætu flutt. Ekki núna, þar sem minnst  er búið að byggja af þessum draumum Hjálmars,  heldur einhverntíman seinna eftir þetta kjörtímabil.

Þetta skrifar Hjálmar:

"

Þrátt fyrir mikil umsvif á byggingarmarkaði á höfuðborgarsvæðinu árin fyrir hrun blasir við skortur á litlum íbúðum á viðráðanlegu verði í Reykjavík. Á leigumarkaði ríkir neyðarástand. Margar skýrslur hafa verið skrifaðar um mögulegar úrbætur. Nýja ríkisstjórnin er búin að skipa enn eina nefndina.

Ein ástæðan fyrir ástandinu er sú að hér var byggt upp kerfi sem umbunaði fjármálaöflum og verktökum sem byggðu stórar og dýrar íbúðir. Afraksturinn blasir við í lúxusíbúðaturnunum við Skúlagötu.

Kannski er það skýringin á því að margir borgarbúar hafa illan bifur á „þéttingu“ byggðarinnar. Þeir sjá fyrir sér uppbyggingu rándýrra íbúða á miðborgarsvæðinu þar sem almenningur á enga möguleika á að búa. Reynslan sýnir að einmitt það mun gerast verði ekkert að gert. Það er meðal annars þess vegna að nú er verið að vinna að róttækri stefnubreytingu í Reykjavík.

Ný húsnæðisstefna kveður á um að byggðar verði 2.500 til 3.000 nýjar leigu- og búseturéttaríbúðir í Reykjavík næstu 3–5 árin. Gert er ráð fyrir samvinnu við traust húsnæðis- og byggingarsamvinnufélög og verkalýðshreyfinguna. Einnig hefur verið sett af stað hönnun svokallaðra Reykjavíkurhúsa, hagkvæmra fjölbýlishúsa þar sem félagsleg blöndun er tryggð. Stefnt er að byggingu 400 til 800 íbúða í 15–30 húsum á næstu 3 til 5 árum.

Húsnæðisstefnan er byggð á nýju aðalskipulagi fyrir Reykjavík. Þar er lögð áhersla á að húsagerðir og búsetukostir henti öllum félagshópum og allt að fjórðungur nýrra íbúða í borginni verði leiguíbúðir. Slíkar íbúðir eiga einkum að byggjast á miðlægum svæðum þar sem almenningssamgöngur eru góðar. Reykjavíkurborg mun leggja fram lóðir og lönd og annað sem til þarf til að þessi stefna verði að veruleika.

Samfylkingin hefur leitt þessa vinnu í borginni í góðri samvinnu við Besta flokkinn. Samfylkingin hefur líka verið leiðandi á Alþingi í húsnæðisumræðunni. Undirbúningsvinnan hefur verið vönduð og mikil. Nú er kominn tími til að láta verkin tala. Það er stóra verkefni Samfylkingarinnar Jafnaðarmannaflokks Íslands næstu árin.

Það er hreinskilið af Hjálmari að viðurkenna berum orðum að neyðarástand ríki í húsnæðismálum í Reykjavík. Að stefnan í húsnæðismálum og þéttingu byggðar hafi algerlega mistekist. Að ekkert nema einhver undirbúningur hafi farið fram?. En ekkert byggt?  Verkin eigi hinsvegar að tala á næsta kjörtímabili? 

Er Samfylkingin líkleg til að láta verkin tala í Reykjavík? Flokkur sem hékk inni á einum dreifbýlisþingmanni? Heldur Hjálmar að Reykvíkingar muni endurkjósa hann út á efndirnar í húsnæðismálum? Er maðurinn ekki bara algerlega veruleikafirrtur?

Er Samfylkingin hreinlega ekki gersamlega gjaldþrota flokkur sem hvorki hjólar.

 

Fyrir þetta drap Hillary Gaddafy

svo hann gæti ekki klárað þetta:

Great Man-Made River Project, Libya

[Image Source: Jaap Berk via Wikimedia Commons]

Time to Construct: 35 Years – Ongoing
Cost: $25 Billion

The biggest irrigation project in the entire world sits underneath the Sahara Desert in Libya. 1,750 miles of pipes span across the region connecting 1,300 wells averaging over 500 meters deep. In total, 6.5 Million cubic meters of fresh water is supplied across the country each day. The project is still ongoing and began back in 1985. The bulk of the funding for the project has come from the Gaddafi government. While much of the system is already completed, when the entire project is finished, it will irrigate 350,000 acres of otherwise desert land. Estimates place the completion of the project in the year 2030.

Æ æ, þarf ég nokkuð að þýða þetta?

 

 

Þjóðhættulegar viðskiptabakteríur

leika lausum hala á Alþingi og í fjölmiðlum.

Sú fyrri er frumvarpið um brennivín í Bónus sem þjóðin er alfarið á móti.Ef við settum þetta í þjóðaratkvæðagreiðslu þá yrði það kolfellt. Þjóðin treystir ekki Högum né prívatkaupmönnum til þess að bæta eitthvað ástand sem er bara í góðu lagi. Nei þá þarf endilega Sjálfstæðisflokkurinn að fæla frá sér fylgi að óþörfu með því að enga fólk til andstöðu við sig út af svona ómerkilegu máli.

Þetta er sú fyrri.

Sú næsta fjallar um innflutning á þjóðhættulegum alvöru ofurbakteríum til þess að þóknast sömu viðskiptabakteríunum og standa á bak við hinar fyrri.

Svo segir í leiðara Morgunblaðsins í dag:

"Alþjóðaheilbrigðismálastofnun Sameinuðu þjóðanna, WHO, skoraði í upphafi vikunnar á ríkisstjórnir, vísindamenn og lyfjafyrirtæki að leggja áherslu á að finna ný lyf til að vinna á tólf fjölónæmum ofurbakteríum. Er óttast að bakteríur, sem eru ónæmar fyrir sýklalyfjum, geti valdið sprengingu í ólæknandi sjúkdómum. Sú staða er komin upp að sýkingar sem auðvelt var að lækna gætu orðið banvænar. WHO hefur varað við því að hætt sé við að tími sýklalyfjanna sé liðinn. 

»Möguleikarnir til meðferðar eru brátt á þrotum,« sagði Marie-Paule Kieny, aðstoðarframkvæmdastjóri WHO, þegar hún kynnti listann. »Ef við látum markaðsöflin ein um þetta verða nýju sýklalyfin, sem brýnust þörf er á, ekki þróuð í tæka tíð.«

 Í fréttum um áskorun WHO hefur verið vitnað í Sallie Davis, landlækni á Bretlandi, sem hefur sagt að fjölónæmar bakteríur séu sambærileg ógn við þjóðaröryggi og hryðjuverk. Thomas R.Frieden, sem nýlega lét af starfi stjórnanda sjúkdómavarnastofnunar Bandaríkjanna, CDC, sagði þær »eina alvarlegustu heilbrigðisógn« okkar tíma.

 Í liðinni viku sagði Mataröryggisstofnun Evrópu að ætla mætti að ofurbakteríur drægju 25 þúsund íbúa álfunnar til dauða á hverju ári. Að mati CDC deyja 23 þúsund Bandaríkjamenn árlega af völdum ofurbaktería.

Meginástæðan fyrir því að fjölónæmar bakteríur eru komnar á sjónarsviðið og valda slíkri ógn er ofnotkun sýklalyfja, jafnt í mönnum sem dýrum.

 Ögmundur Jónasson, fyrrverandi alþingismaður og ráðherra, tók málið upp á fundi sem hann stóð fyrir um helgina. Þar voru frummælendur Karl Kristinsson, yfirlæknir á Landspítala, og Vilhjálmur Svansson, dýralæknir og veirufræðingur á Tilraunastöð Háskóla Íslands í meinafræði að Keldum.

Karl hefur áratugum saman gagnrýnt ofnotkun sýklalyfja í íslensku heilbrigðiskerfi og bent á hætturnar sem henni eru samfara.

 Vilhjálmur lýsti sérstöðu Íslands í þessum efnum í viðtali við Morgunblaðið á föstudag í liðinni viku. Þar minnti hann á að Ísland væri eyja og fyrir þær sakir ætti að vera auðvelt að verjast nýjum smitefnum. Nútímalifnaðarhættir hefðu veikt mikið þær varnir sem fælust í legu landsins en þó væri hægt að hafa áhrif með fyrirbyggjandi eða áhættuminnkandi aðgerðum. Óvenjuleg smitsjúkdómastaða Íslands í dýrum gerði að verkum að öllum innflutningi á ferskum dýraafurðum fylgdi ákveðin hætta á að smitefni bærist hingað og breiddist út. Hann segir í viðtalinu að það geti haft alvarlegar og óafturkræfar afleiðingar að slaka á núgildandi heilbrigðiskröfum. Hætt sé við að tíðni matarsýkinga í mönnum á Íslandi aukist og sömuleiðis líkur á að »smitburður í dýr af óæskilegum sjúkdómsvöldum muni eiga sér stað fyrr eða síðar, hvort sem það verður með vörunum sjálfum eða þeim sem neyta þeirra«.

 Margrét Guðnadóttir, fyrrverandi prófessor við Háskóla Íslands, dró upp dökka mynd af ástandinu í viðtali við Morgunblaðið á fimmtudag í liðinni viku og varaði við innflutningi á hráu, ófrosnu kjöti og lifandi skepnum. Voru viðvörunarorð hennar tekin upp í leiðara í Morgunblaðinu daginn eftir.

 MÓSA er gott dæmi um alvarleika þessa máls. Þessi skammstöfun hljómar kannski ekki kunnuglega. Hún stendur fyrir Meticillin ónæmur <ská>Staphylococcus aureus. Á vísindavef Háskóla Íslands kemur fram að bakterían <ská>Staphylococcus aureus lifi að staðaldri á húð og einkum í nefi 20-40% manna án þess að valda nokkrum einkennum eða skaða. Hún geti hins vegar valdið misalvarlegum sýkingum komist hún í sár. Til að verjast slíkum sýkingum hefur lyfið Meticillin helst verið notað. Hins vegar er orðið æ algengara að afbrigði bakteríunnar séu ónæm fyrir Meticillini og fleiri sýklalyfjum og þá vandast málið. Þessi afbrigði heita MÓSA. Þau geta hegðað sér með sama hætti og afbrigðin sem bregðast við sýklalyfjum. Vegna þess hve MÓSA er víða að finna á sjúkrahúsum erlendis hafa sjúkrahús hér á landi sett reglur um markvissa leit við innlögn sjúklinga sem stutt er síðan lágu á sjúkrahúsum erlendis. Sama á við um starfsmenn sem unnið hafa á sjúkrahúsum annarra landa.

 MÓSA er einnig að finna í dýrum erlendis. Í Danmörku er MÓSA landlægur í svínarækt og hefur greinst í þriðjungi pakkninga af hráu svínakjöti. Matreiðsla á slíku kjöti krefst mikillar varkárni og getur bakterían hæglega borist í menn, sem geta gengið með hana án þess að eftir verði tekið. Það er ekki fyrr en þær komast inn í líkamann í gegnum opin sár að voðinn er vís. Talið er að minnst sex manns hafi látist af völdum MÓSA í Danmörku.

 Talsmönnum þess að leyfa eigi óheftan innflutning á hrárri kjötvöru hættir til að gera lítið úr heilbrigðisröksemdum og gefa í skyn að þeir sem leggist gegn honum láti stjórnast af verndarhyggju og þvergirðingshætti. Málið er hins vegar alvarlegra en svo. Í fyrra kom út skýrsla á Bretlandi eftir Jim O&#39;Neill, hagfræðing og fyrrverandi ráðherra í bresku stjórninni, þar sem sagði að yrði ekkert að gert gætu tíu milljónir manna legið í valnum á ári af völdum ofurbaktería með sýklalyfjaónæmi. Þær væru þá orðnar algengari dánarorsök en krabbamein. Spám af þessu tagi ber að taka með varkárni en þær hljóta að gefa tilefni til að staldra við. Hingað til hefur tekist að halda þessum vágestum í burtu og er til mikils að vinna að halda því áfram."

Það er óskandi að eitthvað af þessu þingmannalið sem lifir annars í tilgangsleysi taki sig saman og fari að spá í alvarleika þessa máls í stað þess að fjandskapast út af tittlingaskít eins og búvörusamningunum.

Það eru þjóðhættulegar viðskiptabakteríur á ferð sem við verðum að varast.

Norður-Kórea

er hryllingur sem samfélag þjóðanna getur ekki lengur þolað að leiki lausum hala.

Brjálæðingurinn sem þar heldur landsmönnum sínum í fangelsi er stórhættulegur með eldspýtustokk í höndunum. Trump getur ekki þolað lengur að hann geti sent kjarnorkusprengjur til Los-Angeles. Kínverjar eru orðnir hræddir við manninn og búnir að loka fyrir þriðjung af þjóðartekjum Norður-Kóreu. Sem þýðir bara hungursneyð í landinu.

Það verður að stöðva þennan vitleysing sem lét óða hunda rífa bróðurson sinn á hol að sér ásjáandi. Hann og hans klíka verður að fara og það verður að sameina Norður-Kóreu við Suður-Kóreu til að bjarga fólkinu. Og gera það ríki að hreinu lýðræðisríki sem er erfitt verkefni en leysanlegt. 

Nú munum við sjá úr hverju Donald J. Trump er gerður.

Norður-Kórea er vandamál sem verður að leysa.

Enga bankasölur

eins og nú er komið málum.

Það er mjög vafasamt að ríkið sé að selja hlut í Arion banka til aðila sem ekki er vitað hverjir eru.

Það er engin ástæði til að vera að selja Íslandsbanka sem er mjólkur kýr undir góðri stjórn og skilar tugum milljarða í ríkissjóð. 

Það er einhver bábilja sem ríður húsum í Sjálfstæðisflokknum að það sé ekki hægt að ráða hæfa ríkisstarfsmenn til að stjórna banka. Þegar mistekist hefur með slíkar ráðningar er það vegna þess að óhæfir brúkaðir pólitíkusar hafa verið ráðnir á stað fagmanna.Eru ekki dr. Jónas Haralz, dr. Jóhannes Nordal og Már Guðmundsson nægileg dæmi um hæfa embættismenn sem geta stýrt bönkum af nægilegri færni og þekkingu. Ég ætla ekki að fara að telja upp einkaframtaksmennina sem eru dæmi um hina gerðina sem eru innan eða utan tukthúsa eftir afrek sín.

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir er ekki trúverðugur aðili í mínum augum sem ráðherra í ríkisstjórn sem ætlar að selja Íslandsbanka vegna fyrri fjölskyldutengsla við bankann. 

Það er heldur engin ástæða til að fara að selja hluti úr Landsvirkjun og raunar andstætt því sem Íslendingar þurfa á að halda til að geta sinnt virkjunarmálum á trúverðugan hátt. Það gengur ekki að gróðastjórnarmið ótengdra aðila fari að blandast inn í grunnhagsmuni Íslendinga í virkjun viðkvæmra náttúruauðlinda.

Sporin hræða. Engar bankasölur og engar sölur á Landsvirkjun í bútum eða heild. 

Trump trompar

út í þinginu sem réði sér ekki fyrir fagnaðarlátum þegar Trump lýsti því sem hann væri að gera.  Byggja múrinn og hækka þar með kaupið í USA, fjölga störfum fyrir Bandaríkjamenn.Styrkja herinn, lækka skatt á fyrirtækjum og millistéttinni og afleggja Obama care-.

Hérna standa verkalýðforingjar á haus af því að íslenskir verktakar eru að borga austantjaldsverkafólki austantjaldskaup í stað íslenskra taxta. Þetta er gert um borð í skipum allstaðar. Pólskur stýrimaður fær ekki bandarískt stýrimannskaup um borð í bandarísku skipi, Rúmenskur smiður á ekki að fá íslenskt smiðskaup í Búrfelli heldur rúmenskt smiðskaup. Þá græðir Ísland á því að búa til störf. Íslenskur smiður við hliðina á þeim rúmenska fær auðvitað íslenskt kaup.Auðvitað eigum við að þéna á svona mismununum.Við erum í alþjóðlegum bísness, ekki bara í skipaútgerð. Ef Indverji vill koma hingað og vinna fyrir indverskt kaup þá á hann að fá að gera það.

Aukaverkanirnar stjórna sér sjálfar yfirleitt. Sé um fagvinnu að ræða vita íslenskir meistarar að það er talsvert meira verk að hafa útlendinga eingöngu í vinnu. Þeir bara vinna, tala ekki í farsímann,mæta alltaf, en vita ekki endilega hvað þeir gera alltaf og kunna ekki mun á orðunum þrífa skúr og rífa skúr. Íslendingarnir eru bara eins og gengur latari, óábyggilegri að mæta,blaðra stanslaust í farsímann, með allskyns fjölskylduvandamál,en skilja yfirleitt það sem þeim er sagt, þannig að kaupmunurinn jafnar sig út.

En Trump var kosinn til að gera akkúrat það sem hann er að gera. Hann bregst ekki. Og hann var svo ekkert smá ánægður með sjálfan sig og ræðuna. Líklega fannst honum að hún myndi verða geymd með Gettysborgar-ávarpi Lincolns.Og kannski verður hún það bara?

CBS segir að Bandaríkjamenn hafi tekið ákveðið undir ræðu Trumps.Fjörtíu prósent af Demokrötum voru í það minnsta að einhverju leyti sammála meðan 18 prósent voru mjög sammála og margir Demokratar tóku höndum saman við Republikana í að kalla ræðuna forsetalega.

Trump trompaði nefnilega í þinginu.