Stefanía Jónsdóttir

tekur til máls á síðum Morgunblaðsins í dag. Að vanda er hún hispurslaus og segir það sem hún meinar.

Stefanía segir:

"Vill ekki Líf Magneudóttir og skoðana-systkini hennar benda mér á þjóð sem hefur farið í það að brjóta innviði sína, vegna þess hversu flott fjölmenningarþjóðfélag hún ætlar að vera.

Ég vil ekki láta neitt af siðum mínum og trú fyrir fjölmenningarsamfélag. Það ríkir trúfrelsi og ekki er verið að banna neinum að iðka sín trúarbrögð, en þau skulu þá stunduð hávaðalaust og án krafna um breytingar hjá öðrum.

Er næst að banna fermingar, því að hér eru útlendingar, sem eru ekki með það í sinni trú og menningu, ætlið þið að banna kvenprestum að gifta fólk, samanber kaþólikka, á að banna okkur að borða svínakjöt, ætlið þið að banna jólin og páskana af því að það hentar ekki fjölmenningu?

Mikið eigum við þjóðin bágt með hvað alls staðar í stjórnunarstöðum er mikið af illa gefnu fólki. Ég kem aftur að menntun. Því erum við að mennta svona illa gefið fólk? Ég hef skrifað það áður, farið varlega með það sem þið kallið frelsi og mannréttindi því að línan er örþunn, og oftast eru þessi hugtök og beiting þeirra á kostnað annarra. Það þarf viturt fólk til að höndla þessi réttindi svo að allir megi sáttir sitja og það eruð þið ekki í borgarstjórn né á Alþingi. Þið vitið ekki einu sinni hvernig lýðræði virkar.

En svona er þetta, þið eruð fólk sem alið er upp í og á stofnunum, svo að við hverju er að búast? Þið hafið alist upp við hjarðlífi, það er, að ekki má fara út fyrir kassann og vælið er endalaust, ó, ó, ég tilheyri minnihlutahópi og það er gengið á rétt minn.

 Það tekur hver og einn ákvörðun um líf sitt og trú og það ætti að vera gert með virðingu fyrir annarra lífi og trúarbrögðum. Þessi kennsla á að koma frá foreldrum, en ekki að heimta að aðrir breyti sér og sínum siðum, af því, ó, ó, ég vil ekki hafa þetta svona.

 Engin þjóð mundi brjóta sína innviði til þess að þóknast nýbúum og síðan hvenær eiga þeir rétt á móðurmálskennslu? Þið eruð auðveld bráð, sitjandi endur fyrir utanaðkomandi áhrifum og hafið ekki hugmynd um það hvað þið eigið gott að vera Íslendingar og að eiga þetta land.

Það sannast mér æ meira að hrun Norðurlandanna og Íslands verður vegna aðkomu kvenna í stjórnmálum. Hin mjúku gildi gagnast lítt í þessum grimma heimi, það er gengið á lagið og misnotað. 

En vonandi hafa allir átt gleðilega hátíð og megið þið orna ykkur við ljósið, nóg er af skuggunum. Og munið »að það gagnast engum að byggja sér hamingju á tárum annarra«. Látið kristna trú í friði, ekki abbast ég upp á þá sem velja að trúa ekki, en ég ver mig gegn svona árás."

Frú Stefanía ól langan aldur meðal múslíma. Hún veit hvað hún er að tala um. Hér er sagt berum orðum það sem margir hugsa en þora ekki að segja. Ég tek ofan fyrir Stefaníu Jónsdóttur fyrir hennar kjark, hreinskilni og tepruleysi. 

 

>>

Hells Angels

eru taldir vera hættuleg samtök af hálfu íslenskra yfirvalda. Ef fréttist af meðlimum félagsins í flugvél á leið til landsins þá er skipuð móttökunefnd yfirvalda. Oftlega fá félagarnir bara ekki að fara inn í landið.Og skilmerkilega greint frá fréttum af Hells Angels í öllum fjölmiðlum.

Hvað með þá sem geta tengst Kalífaríkinu? Er hin minnsta tilraun í gangi að fylgjast með því hverjir séu að koma hingað að Schengen svæðinu? 

Okkur er sagt að við verðum að vera í Schengen vegna aðildar okkar að EES. Úrtakskönnun á Útvarpi Sögu bendir til þess að mikill meiri hluti hlustenda þeirra vilji ganga úr því samstarfi. Að vísu eru hlustendur Sögu ekki þjóðin eða kennisnið hennar. En er ekki ástæða til að kanna hug fólks til þessa samstarfs?

Er ekki forvitnilegt að vita hvort meirihluti þjóðarinnar sé samþykkur opnum landamærum Íslands vegna Schengen og vilji því ekki fá hér landamæraeftirlit og végabréf til þess að fylgjast með óboðnum gestum sem gætu verið í annarlegum erindum?

En  það er eins og að um Schengen samninginn og EES ríki hér einskonar Omerta, - þagnarskyldan eins og hjá Mafíunni. Þetta fæst ekki rætt.

Hugsanlega er eðlilegt að engir fjölmiðlar tengdir Samfylkingunni vilji ræða nokkuð sem snertir minna vægi Evrópumála. Þá eru eiginlega bara ÍNN og Morgunblaðið á fjölmiðlamarkaði sem gætu opnað á þessi mál.En hugsanlega er líka takmarkaður áhugi almennings og þá líka þessara miðla á öðrum öryggismálum en tilfallandi heimsóknum Hells Angels.

Staðreyndir úr bákninu

birtast í grein Óla Björns í Morgunblaðinu í dag:

Grípum niður í greininni:

"....Rekstrarkostnaður ríkisins (utan gjaldfærðra lífeyrisskuldbindinga) hækkaði að raunvirði um tæplega 113 þúsund milljónir króna frá árinu 2000 til 2013 eða um 58%. Hækkunin jafngildir tæplega 98% af tekjuskatti sem ríkissjóður lagði á einstaklinga árið 2013.(Allt á föstu verðlagi innskot bloggara)

 

Gangi fjárlög yfirstandandi árs eftir mun rekstrarkostnaður ríkisins (utan lífeyrisskuldbindinga) verða yfir 140 þúsund milljónum króna hærri á föstu verðlagi en á aldamótaárinu. Þetta er hækkun um tæplega 72%.

 

Skuldaaukning ríkisins og hærri fjármagnskostnaður í kjölfar hruns bankanna skýrir ekki nema að litlu leyti gríðarlega hækkun á rekstrarkostnaði. Raunhækkun kostnaðar án fjármagns var 42% árið 2013 og verður 55% á þessu ári miðað við fjárlög.

 

Á sama tíma og rekstrarkostnaður hefur hækkað gríðarlega hefur stöðugt minna verið gjaldfært vegna lífeyrisskuldbindinga. Árið 2000 voru 52,6 þúsund milljónir gjaldfærðar á meðalverðlagi 2014. Árið 2013 var þessi fjárhæð meira en fimm sinnum lægri og hið sama á við á þessu ári. Þannig hefur vandanum verið ýtt á undan sér allt frá árinu 2009.

 

Árið 2013 var launakostnaður tæplega 25 þúsund milljónum króna hærri (22%) á föstu verðlagi en aldamótaárið. Miðað við fjárlög yfirstandandi árs verður launakostnaðurinn nær 33 þúsund milljónum hærri en árið 2000. Þetta er hækkun um 29%.

 

Sértekjur stofnana ríkisins, sem skattgreiðendur standa undir, voru rúmlega 11 þúsund milljónum hærri árið 2013 en 2000...

 

...Árið 2013 voru skatttekjur ríkissjóðs nær 96 þúsund milljónum króna hærri að raunvirði en árið 2000. Tryggingagjald var 71% hærra eða tæplega 30 þúsund milljónum króna. Þannig var skattheimta á vinnu (störf) aukin gríðarlega. Um mitt ár 2000 var almenna tryggingagjaldið 4,34% og atvinnutryggingagjald 0,8%. Árið 2013 var almenna tryggingagjaldið komið upp í 5,29% og atvinnutryggingagjald var 2,05%.

 

Tekjuskattur sem einstaklingar greiddu til ríkisins var 31 þúsund milljónum króna hærri árið 2013 en á aldamótaárinu sem er hækkun um 36% að raunvirði. Og hvernig má annað vera: Árið 2000 var skatthlutfallið 26,41% auk 11,96% meðalútsvars. Árið 2013 var tekjuskattur ríkisins í þrepum frá 22,9% í 31,8% og meðalútsvar var 14,42%. Þannig er stórum hópi landsmanna gert að greiða tæplega helming viðbótartekna í skatta eða 46,22%.

 

Á sama tíma og einstaklingar greiddu 31 þúsund milljónum króna meira í tekjuskatt árið 2013 en 2000 urðu þeir að greiða sveitarfélögum liðlega 54 þúsund milljónum meira að raunvirði í útsvar.

Vinstri menn og aðrir talsmenn ríkisrekstrar þola illa að bent sé á ofangreindar staðreyndir. Hvað þá að spurt sé hvort almenningur - skattgreiðendur - fái betri þjónustu í samræmi við aukna skattheimtu og hærri rekstrarkostnað ríkisins. Rekstrarkostnaður ríkisins er ekki nema hluti af heildarútgjöldum sem hækkuðu um 120 þúsund milljarða á milli áranna 2000 og 2013 á mælikvarða vísitölu neysluverðs. Og ekki fóru aukin útgjöld í fjárfestingu og viðhald. Ríkissjóður dró saman seglin í þeim efnum um tæpar 12 þúsund milljónir. 

Vinstrimenn og varðmenn ríkisrekstrar - kerfisins - bregðast alltaf hart við þegar einhver reynir að spyrna við fótum. Í baráttu sinni fyrir ríkisafskiptum og gegn hagræðingu í ríkisrekstri og lægri sköttum forðast þeir efnisatriði, velja fremur að fara í manninn en boltann, beita orðskrúði og jafnvel villurökum um að vegið sé að lýðræðinu. 

Þegar formaður fjárlaganefndar heldur því fram að erfiðlega gangi að ná sparnaði í ríkisrekstri er engu líkara en að verið sé að ráðast á helg vé. Í samtali við Morgunblaðið 29. desember síðastliðinn hélt Vigdís Hauksdóttir því fram að »kerfið« gripi til varna: 

»Það hefur reynst torvelt að fara í niðurskurð á ýmsum sviðum vegna þess að kerfið ver sig. Við höfum reynt að skera niður en reynslan hefur verið sú að undirstofnanir ríkisins verja sig með kjafti og klóm.«

 Vigdís er á því að í vörninni notaði »kerfið« fjölmiðla óspart »til að mynda samúð með viðkomandi stofnun«. Guðlaugur Þór Þórðarson, varaformaður fjárlaganefndar, tók í sama streng en hann hefur lengi kallað eftir bandamönnum í baráttunni við að forgangsraða í ríkisrekstrinum.

Það bíður betri tíma að fjalla um hlut fjölmiðla þegar kemur að því að veita ríkinu og fjárveitingavaldinu aðhald. Því miður er það svo að meirihluti fjölmiðlunga er hallur undir ríkisrekstur, hærri ríkisútgjöld og þar með hærri skatta. Gagnrýni þeirra á meðferð almannafjár virðist einskorðast við ráðherrabíla og dagpeninga.

 

Verst er þegar fræðimenn taka villuljós sér í hönd og taka til máls. Þannig hélt prófessor í stjórnmálafræði því fram að fullyrðing Vigdísar Hauksdóttur um að kerfið væri að verja sig sé dæmi um umræðuna um að »opinberar stofnanir eigi að vera stjórnvöldum þægar«. Slíkt gangi »þvert á lýðræðishefð Vesturlanda og þar með líka Íslands,« skrifaði prófessorinn á fésbókarsíðu sína.

 

Mér er það hulin ráðgáta hvernig prófessor í stjórnmálafræði getur komist að þeirri niðurstöðu að kjörnir fulltrúar á Alþingi, sem fara með fjárveitingarvaldið, gangi gegn »lýðræðishefð« með því að reyna að koma böndum á útgjöld »kerfisins«. Samkvæmt röksemd fræðimannsins eru það stofnanir og stjórnendur þeirra - kerfið sjálft - sem taka eiga ákvarðanir um umsvif, rekstur og kostnað en ekki kjörnir fulltrúar.

Undir villuljósi prófessorsins er kerfið heilagt. Kjörnir fulltrúar á Alþingi skulu - líklega í samræmi við »lýðræðishefð« - fyrst og síðast þjóna hagsmunum kerfisins sem andlitslausir kerfiskarlar skilgreina á hverjum tíma. Skoðanabræður prófessorsins saka þá sem ekki gangast undir vilja kerfisins um óbilgjarna öfgamennsku.

 Kerfið lifir því ágætu lífi eins og sést á hækkun rekstrarkostnaðar á síðustu 14 árum. Kerfinu tókst að éta upp allan tekjuskatt sem einstaklingar greiða í raunhækkun kostnaðar. Talsmenn ríkisrekstrar eru ánægðir. Allir hinir eiga bara að halda áfram að borga og hætta öllu öfgakenndu nöldri."

Hér grípur Óli Björn á mörgum atriðum. Og mörgum er enn ósvarað. Hver er launaþróun opinberra starfsmanna miðað við laun á almennum vinnumarkaði? Hvað hefur gerst sem hefur knúið sveitarfélögin til þessara risavöxnu hækkana á útsvari? Tilflutningur verkefna frá ríki til þeirra virðist ekki hafa létt neinum kostnaði af ríkinu.

Það er talið til tíðinda á Íslandi að bensínið sé farið undir 200 kall lítrinn. Vissulega góð tíðindi frá 250 krónum. En hvað kostar lítrinn núna í Bandaríkjunum? Einn deilt með pí. Mismunurinn eru mest vörugjöld og álögur ríkisins. Þarf ekki að halda þessu tl haga líka? Ekki bara bera saman bensínverð við ESB?

Óli Björn á miklar þakkir skilið fyrir að fara ofan í saumana í opinberum fjármálum. Það er miklivægt að fólk reyni að sjá heildamyndina heldur en að hlusta venjubundið á fjölmiðlaglamrið sem er í sífelldri vörn fyrir báknið og frænku þess Evrópusambandið.

Kamelljónin

í íslenskri pólitík eru furðu slungin.

Mörgum er í minni þegar breskir togarar máluðu yfir nafn og númer til að fiska í landhelginni. Sú aðferð var fljótlega færð yfir á samtök félagshyggjufólks á Íslandi. Kommúnistaflokkurinn breyttist í Sameiningrflokk Alþýðu, Sóslíaistaflokkinn, svo Alýðubandalagið og svo í Vinstri Græna, ef þá ekki vantar eitthvað í rununa.

Aðalsmerki leiðtoga þessara flokka var að skipta sífellt litum og lögun. Til dæmis var Steingrímur J. Sigfússon var ekki fyrr kominn í ríkistjórn með Jóhönnu og Össuri en hann gerðist eindreginn Evrópusinni, sótti um aðild í bandalaginu sem hann var á móti fyrir kosningarnar og fór með  þeim beina leið til Brüssel. Morgunblaðið lýsir þeim atburðum svo í leiðara í dag:

" - Þetta minnir á Steingrím J. og Árna Þór sem hættu að skarta Che Guevara-bolunum sínum og Steingrímur J. hraðaði sér til Brussel strax eftir kosningarnar 2009. Frægar myndir sýndu hann bukta sig svo fyrir stækkunarstjóranum þar ytra, að hann sló aldargamalt met Björns Jónssonar, sem sett var í sölum Danakonungs. Ekki er þó alveg víst að Tsipras verði jafnfljótt »kassavanur« í Brussel og Steingrímur reyndist."

Steingrímur varð fljótt svo þægur í taumi AGS og Evrópusambandsins að honum var boðið "kassavönum"til Brüssel með Össuri þar sem hinar djúpu hneigingar fóru fram. Nú er þeirra valdaferli lokið að sinni. Þá er málað yfir nafn og númer VG með því að skipta um formann út á við og hugsanlega sannfæringu inn á við. Fáir vita í dag fyrir hvað VG stendur á bak við brosmildi formannsins né hvað muni ráða afstöðu flokksins til aðildarviðræðuslita.

En þá er sagt að þjóðin megi ekki til þess hugsa  aðildarviðræðunum  muni slíta formlega með ákvörðun Alþingis. Sjálfstæðisflokkurinn hafi lofað þjóðaratkvæði um málið. Þá verða víst alger friðslit í íslenskri pólitík að mati þessara veisluvönu kumpána Össurar og Steingríms frá Brüssel. Nú eru menn heldur ekki lengur aðildarsinnar heldur viðræðusinnar sem þykir eitthvað fínna.

Þannig eru það ávallt kamelljónin sem eru lífseigust í íslenskri pólitík sem geta ávallt hagað seglum eftir vindi. 

Vantar okkur mosku á Grímstaðaholt?

" Við erum ekki öfgasinnar kom fram í máli leiðtoga mosk­unn­ar, Ous­sama El Saadi,  að stefnt sé að stækk­un mosk­unn­ar og kostnaður­inn við stækk­un­ina nemi á milli 5 og 10 millj­ón­um danskra króna, sem svar­ar til 104-208 millj­óna ís­lenskra króna. 

Borg­ar­stjór­inn í Árós­um, Jacob Bunds­ga­ard, seg­ir í viðtali við Berl­ingske í dag að allt verði gert til þess að koma í veg fyr­ir stækk­un­ar­hug­mynd­ir mosk­unn­ar.

Grim­høj mosk­an komst í frétt­irn­ar í sept­em­ber þegar hún lýsti yfir stuðningi við hryðju­verka­sam­tök­in Ríki íslams. Í þætt­in­um í gær kom fram að leiðtog­ar mosk­unn­ar vilji sjá íslamskt kalíf­a­ríki verða að veru­leika. 

El-Saadi seg­ir að þátt­taka Dana í árás­um á Ríki íslams í Sýr­landi vera beina árás á alla mús­líma. „Þetta er stríð gegn íslam,“ sagði hann.

 

Ann­ar leiðtogi mosk­unn­ar, Youss­ef Lou­bani, seg­ist hafa litla trú á lýðræðinu og það sé hans per­sónu­lega val. Það sé auðvelt að  búa í Dan­mörku án þess að aðhyll­ast lýðræði. Til að mynda með því að nýta ekki kosn­inga­rétt og taka ekki þátt í aðgerðum sem ekki miða að fram­gangi mús­líma í Dan­mörku.

 

El-Saadi lýsti yfir aðdáun sinni á Victor Kristen­sen, Dana sem snér­ist til múhameðstrú­ar og er tal­inn hafa framið sjálfs­vígs­árás sem kostaði fólk lífið í Írak.

 

„Með því að lýsa skoðunum mín­um er ég að nýta mér tján­ing­ar­frelsið. Ég tel að það sem hann gerði á grund­velli trú­ar sinn­ar og fyr­ir Allah geri hann að píslar­votti og hetju,” seg­ir El-Saadi.

 

Grim­høj mosk­an hef­ur ít­rekað kom­ist í fjöl­miðla fyr­ir þær skoðanir sem þar eru ráðandi. Lög­regl­an á Aust­ur-Jótlandi tel­ur að um 110 Dan­ir hafi farið til Sýr­lands til þess að berj­ast og að tveir tug­ir þeirra komi frá Grim­høj mosk­unni. Í þætt­in­um í gær neituðu hins veg­ar leiðtog­ar mosk­unn­ar því að þeir væru öfga­sinn­ar."

 

Þetta er í fréttum Morgunblaðsins.

 

Á þetta eitthvað erindi  inn í íslensk stjórnmál? Er þetta hluti af því að stjórnmálamenn  í Reykjavík gera samsæri gegn borgarfulltrúum Framsóknar vegna þess að þeir hafa lýst sig andvíga byggingu mosku við borgarhliðin?  

 

Mörg okkar eru andvíg byggingu moska yfirhöfuð. Þeir draga í efa að yfirvöld okkar hafi möguleika á því að fylgjast með því hvað sé kennt og af hverjum í starfsemi þeirra. Enda er 62 grein stjórnarskrárinnar í fullu gildi þar sem kveðið er á um ríkistrú.Í framhaldi af stjórnarskrá lýðveldisins Íslands má líka minnast hinnar hógværu ábendingar Ljósvetningagoðans um að við verðum að hafa ein lög og einn sið í þessu landi eigum við ekki að slíta sundur friðinn.

 

Vantar mosku á Grímstaðaholt eða annarsstaðar?  Erum við ekki að sjá afleiðingar moskustarfrækslu einmitt gerast í Danmörku þar sem öfgasinninn El-Saadi úr Grimhöj-moskunni veður uppi og storkar lýðræðinu í skjóli tjáningarfrelsis og danskrar linkindar?

 

 

 

Fátækt bitnar á börnum

í þessu samfélagi.

Ég var að hlusta á hringborðsumræður merks fólks um málefnið fátækt á Íslandi. Þar kom fram að um 9 % fólks lifir undir fátæktarmörkum og af því eru einstæðar mæður fjölmennastar eða fjórðungur.

Fátt hlýtur að verða ungu barni þungbærara en að alast upp við þá staðreynd að geta ekki tekið þátt í félagsstarfi skólanna með jafnöldrum sínum af peningaástæðum. Barnið elst upp við það að verða að vera án þess sem jafnaldrar þeirra og bekkjarsyskini njóta. Fara til dæmis í dans-og tónlistartíma, læra þetta eða hitt, æfa íþróttir, keppa í íþróttum. Allt þetta kostar meiri peninga en það sem einstæða móðirin á eftir þegar hún er búin að borga bensínokrið, vörugjöldin og viðgerðirnar af bílskrjóðnum sínum.

Það er þarna sem mér finnst liggja mest á að samfélagið geri eitthvað í málunum. Ekkert barn má fá það á tilfinninguna að það geti ekki eitthvað eða verið í einhverju sem bekkjarfélagar fá að gera vegna peningafátæktar sinnar.

Þarna verður skattkerfið að koma til hjálpar með neikvæðum tekjuskatti.Ekki sífelldum bótum og uppbótum heldur beinum greiðslum. Rétta hlut hina raunverulega fátæku sem eru heimili fátækra foreldra. Það gerir minna til þó við gamlingjarnir lifum við þrengingar.Þjóðfélagið myndi græða lang mest á því að við drepumst sem allra fyrst og því er athugandi að að beina kröftum heilbrigðiskerfisins fyrr að öðrum en okkur. En unga fólkið verður að lifa og verða að mönnum. Skítugt peningaleysi má ekki eyðileggja möguleika þess til þroska. Kannski ætti Helgi í Góu að breyta áherslum sínum aðeins þó mér finnst flest gott og rétt sem hann segir um misskiptingu peninganna í þjóðfélaginu og lífeyrissjóðavitleysuna sem er að kollsteypa samfélagi okkar.  

Bíllinn er lífsakkeri fátæka mannsins.Það þekki ég úr eigin lífi. Sá sem hefur bíl kemst burt frá veröld greiðsluseðlananna og vaxtaokursins út í víðari veröld náttúrunnar. Það er með ólíkindum hversu vita vonlaust er að koma ráðandi Alþingsmanni í skilning um þetta grunnatriði. Sjálfstæðisþingmanni finnst það sjálfsagt að allir geti átt bíl og skilur ekki af hverju ekki,  Framsóknarþingmaður  telur bíl lúxus Grimsbylýðsins, Kommaþingmaður vill ekki að öreiginn stigi upp í einkabíl því það sé svo lúmmó-borgaralegt og skaði stéttarvitundina. Skömm þeirra allra er hnífjöfn og fyrirlitleg.

Þetta ráðafólk okkar er svo óralangt frá því að skilja bandaríska hugsun. Hún greinir það réttilega að frumforsenda efnahagslífsins er að samgöngur séu greiðar, bílar ódýr almenningseign, allt frá Henry Ford og Model T. Og bensín eigi ekki að vera skattstofn ríkis og sveitarfélaga.  Almenningssamgöngur á yfirborði eru aðeins fyrir þá örfátæku. Þú setur bílinn þinn upp á járnbrautarvagn ef þú vilt spara tíma og akstur. Þar sem íbúaþéttleikinn er orðinn mjög mikill, þar kannski leggurðu hraðlestir til að koma fólki  að og frá. Annars ferðastu í bílnum þínum. Jafnfljótir tveir duga ekkert í vegalengdunum. og víddinni. Því annars læsistu inn í gettóinu og fjölmenningunni og þaðan kemurðu aldrei aftur. 

Styrmir Gunnarsson vakti athygli á því að þjóðfélagið þyldi ekki þá fátækt sem viðgengst á Íslandi.Hann vill líka banna siðlausa kaupaukabónusa í fjármálageiranum. Þetta er viturleg greining á vandanum.  Hefjum hátt hreyfingu gegn barnafátækt á Íslandi og berjumst fyrir bættum kjörum barna í stað þess að væla stöðugt um fátækt aldraðra á Útvarpi Sögu.

Fátækt má alls ekki bitna á börnunum okkar.

Hálfrétt eða hálfrangt?

Ég rakst á þennan pistil á Pressunni. 

"Að deyja af völdum krabbameins er „besta leiðin til að deyja“ og þess vegna ættum við að „hætta að eyða milljörðum í krabbameinsmeðferðir“. Þetta segir vel þekktur krabbameinslæknir, Richard Smith, og er óhætt að segja að ummæli hans hafi vakið heimsathygli og eru skoðanir fólks ansi skiptar um ummælin.

Smith, sem er 62 ára, var ritstjóri hins virta fagrits British Medical Journal í 13 ár en lét af störfum þar 2004. Hann er talinn leiðandi krabbameinslæknir á alþjóðavísu og vinnur að mörgum verkefnum víða um heim.

Á bloggi hans, sem er birt á vef British Medical Journal, kemur fram að krabbamein veiti fólki tækifæri til að kveðja vini og vandamenn almennilega og undirbúa sig undir að deyja.

„Þú getur kvatt, litið yfir lífshlaupið, skrifað kveðjubréf og kannski heimsótt sérstaka staði í hinsta sinn. Þú getur hlustað á uppáhaldstónlistina þína, lesið ljóð og undirbúið þig eins vel og þú telur hægt, þannig að þú sért tilbúinn að mæta skapara þínum.“

Í bloggi sínu segir hann að þrátt fyrir að flestir kjósi skjótan og skyndilegan dauða þá sé velundirbúinn dauði eftir að hafa greinst með krabbamein betri. Vel að merkja eftir sjúkdómslegu án langrar og slítandi meðferðar.

„Ég viðurkenni að þetta virðist rómantísk leið til að deyja en hún er möguleg með ást og umhyggju, morfíni og viskýi. Haltu þig frá alltof metnaðargjörnum krabbameinslæknum og hættum að eyða milljörðum í að reyna að lækna krabbamein og hugsanlega láta okkur deyja á miklu sársaukafyllri hátt fyrir vikið.“

Margir læknar hafa nú þegar mótmælt skrifum Smiths og segja enga ástæðu til að hætta meðferðum við krabbameini."

Margir eru að velta áhrifum læknaverkfallsins fyrir sér um þessar mundir.Ríkisstjórnin virðist segja: "Call their bluff" og býður 28% meðan læknar vilja 48 % hækkun.   Þar virðist sá möguleiki fyrir hendi að einhverjir deyi fljótlega vegna skorts á úrræðum.Svo segja aðrir að áberandi færri deyi á spítölum um helgar eða í góðu golfveðri þannig að það er ekki á vísann að róa í læknaverkfalli.

En fátt hef ég lesið nýlega um lækningar sem hefur komið mér eins á óvart og þessar skoðanir Dr. Smiths. Kannski finnst einhverjum þetta harðneskjulegt eða kaldlæknislegt að segja hlutina svona.En ég er nýbúinn að lesa bók Óttars Guðmundssonar um Listina að lifa og deyja. Á á mínum aldri ætti maður kannski að vera að hugsa um dauðann alla daga. En það er bara alls ekki svo í mínu tilviki. Mér bara dettur dauðinn eiginlega aldrei lengur í hug, hvað þá að hann komi mér eitthvað við. Meðan maður var yngri var þetta þveröfugt.Þá skildi maður Einar Benediktsson sem sagði að aögn að sér sæmdi enginn dauðdagi nema heimsendir.

Núna þegar maður nálgast meðalævi íslenskra karlmanna þá eru nógir aðrir til að fást við dauðann en maður sjálfur. Auðvitað á maður að vita eða þannig. En segja ekki Hávamál allt sem þarf um að "..glaður og reifur skyldi guma hverr uns sinn bíður bana." Ef til vill er Dr. Smith að segja það sama og höfundur Hávamála. Við miklum hugsanlega dauðann fyrir okkur, afl hans og valdið gilt. Þessvegna vonum við að það verði snöggt og taki fljótt af. En Dr. Smith segir að það sé ekki endilega svo eins og hann Sportin-Life segir í Porgy og Bess. Allavega hugnaðist mér prýðilega að hann minntist á viský ásamt morfíninu og ætla að reyna að muna það.

Svo hvað er rétt og hvað er rangt,hálfrétt eða hálfrangt?

Er í lagi með Hæstarétt?

Fyrrverandi dómari við Hæstarétt skrifar grein í Mbl. í dag og áréttar lýsingar sínar á aðförum dómsforseta Hæstaréttar gegn sér þegar höfundur sótti um dómarastarf við réttinn. Þar segir svo:(bloggari feitletrar að vild.)

Hinn 8. desember 1989 var kveðinn upp dómur í Hæstarétti Íslands, þar sem forseta Hæstaréttar var vikið úr embætti dómara við réttinn. Ástæðan var sú að hann taldist hafa nýtt í óhófi heimild, sem ágreiningslaust var að hann hefði haft, til að kaupa sér áfengi á »kostnaðarverði« í ÁTVR. Heimild hans hafði verið til staðar þann tíma sem hann hafði í forföllum forseta Íslands gegnt starfi sem einn af þremur handhöfum forsetavalds. Þótti hann hafa keypt meira áfengi en góðu hófi gegndi. Enginn efaðist um að hann hefði haft heimild til kaupanna og hann hefði engar lagareglur brotið. Samt varð hann að gjalda fyrir með embætti sínu.

 

Haustið 2014 er þjóðin upplýst um að á árinu 2004 hafi sá maður, sem gegndi embætti forseta Hæstaréttar Íslands þá, og gegnir því reyndar einnig nú, brotið af ásetningi gegn embættisskyldum sínum samkvæmt lögum. Þá stóð svo á að auglýst hafði verið laust til umsóknar embætti dómara við Hæstarétt. Út spurðist að maður, sem forsetanum líkaði ekki við, hygðist sækja um embættið og var sá talinn líklegur til að hljóta það. Á þessum tíma var í lögum kveðið svo á að rétturinn skyldi gefa álit á hæfni umsækjenda til að gegna dómaraembætti.

Forsetinn núverandi og einhverjir starfsbræðra hans gengu þá til eftirtalinna verka: 1. Einn þeirra var látinn tala við umsækjandann og hóta honum því að meirihluti réttarins myndi gefa hlutdræga umsögn og skaða hann ef hann héldi fast við ákvörðun sína um að sækja um embættið. Umsækjandinn lét sér ekki segjast. 2. Þá var tekið til við að leita að öðrum umsækjendum sem talið var hugsanlegt að skákað gætu hinum óæskilega umsækjanda. Líklegt er að þeim hafi verið lofað hagstæðri umsögn. 3. Hótunin um misbeitingu umsagnarinnar var svo framkvæmd. Það var reyndar svo klaufalega gert að erindreksturinn blasti við hverjum manni.

 

Þessari atburðarás er lýst í 14. kafla bókarinnar »Í krafti sannfæringar« sem kom út nú í haust.Í þessu síðara tilviki er hafið yfir allan vafa að dómarinn sem nefndur var braut vísvitandi gegn embættisskyldum sínum þannig að fór gegn settum lögum. Brot hans var miklu alvarlegra en brot forseta réttarins í fyrrnefnda tilvikinu sem leiddi þá til brottvikningar úr starfi. Núverandi forsetinn gaf raunar með hátterni sínu jafngildi beinnar yfirlýsingar um að hann væri tilbúinn til að misfara með vald sitt sem hæstaréttardómari ef hann persónulega teldi tiltekna niðurstöðu æskilega. Þó að refsisök hans sé nú fyrnd lifa áfram líkurnar á misbeitingu dómsvalds þess manns sem einu sinni hefur hagað sér með þessum hætti. Þetta er maður sem meðal annars fer með vald til að dæma aðra menn til fangelsisvistar.En hann situr óáreittur áfram.

 

Ekki hefur einu sinni komið fram opinberlega að helstu fjölmiðlar landsins hafi óskað eftir viðbrögðum hans við þessari frásögn. Væri það gert bæri honum skýlaus skylda til að svara, þar sem hér ræðir um stjórnsýsluverk en ekki dómaraverk.

Ríkið getur ekki komið sér undan aðhaldi að stjórnsýslu með því að fela dómurum stjórnsýsluverkefni og segja svo á eftir að þeir þurfi ekki að skýra verk sín sé skýringa þörf af því þeir séu dómarar. Hvergi í hinum vestræna heimi yrði það látið eftir manni sem gegnir æðsta dómaraembætti viðkomandi ríkis að þegja svona ásakanir í hel. Nema á Íslandi. Allir helstu fjölmiðlar landsins þegja með honum. Þar má telja fréttastofur RÚV, Stöðvar 2, Bylgjunnar og dagblöðin Morgunblaðið og Fréttablaðið.

 

Eini fjölmiðillinn sem skýrt hefur frá því að maðurinn hafi verið inntur eftir viðbrögðum er DV. Þar kom í ljós að hann vildi ekki svara. Allir aðrir fjölmiðlar í landinu þegja með honum. Hann þarf að þeirra mati ekki einu sinni að svara því hvort hann hafi eitthvað við frásögnina að athuga að efni til.

Þeir hafa heldur ekki spurt hann um ástæður þess að rétturinn vildi ekki fá þennan mann í hópinn á sínum tíma.Ef allt væri með felldu bæri íslenska ríkinu að höfða mál gegn forseta Hæstaréttar til embættismissis.

En hann er látinn í friði. Hann er ekki einu sinni inntur svara svo almenningur fái fram afstöðu hans til málsins og skýringar ef einhverjar eru. Af hverju ætli það sé? Telur þjóðin í lagi að dómarar við æðsta dómstól þjóðarinnar brjóti af ásetningi gegn lögum við embættissýslan sína öðrum til skaða fyrst ekkert áfengi er í spilinu? Spyr sá sem ekki veit."

Raunar veit öll þjóðin það með greinarhöfundi af hverju farið var fram gegn honum með þessum hætti.

Svarið er vinstri pólitík.

Meintur vinskapur við vinsælasata og óvinsælasta mann þjóðarinnar og ákveðinn stjórnmálaflokk  dugar vinstri elítunni til að efna til galdrabrennu og skal einkis svifist.

Það gremst fleirum en greinarhöfundi hvernig skoðanbræður hans láta kújónera sig með þessum hætti. Enginn þorir að styggja æðsta ráðið  með því að taka upp hanskann með Jóni Steinari.

Við erum lyddur.

Að mínu viti er ekki í lagi með Hæstarétt meðan þessi áminnsti dómari er ekki tekinn á beinið.

Laun í verkfalli?

Svo stendur í Morgunblaðinu:(Björn er Björn Sveinbjörnsson formaður Einingar-Iðju)

"»Nei, við erum ekki sátt og teljum að ríkisstjórnin hafi ekki staðið við gefin fyrirheit og samninga á ýmsum sviðum. Ég nefni til dæmis fjárframlög til VIRK starfsendurhæfingar, samkvæmt fjárlagafrumvarpinu virðist ríkið ætla að svíkja greiðslur til sjóðsins, sem um var búið að semja áður. Þetta þýðir væntanlega að erfiðara verður að stuðla að endurhæfingu fólks, til að komast á nýjan leik út á vinnumarkaðinn. Ríkið hefur borgað í sjóði sem styrkja sérstaklega öryrkja í okkar röðum. Framlög í þessa sjóði verða skert, sem bitnar harkalega á mörgum. Síðast en ekki síst nefni ég til sögunnar að ráðgert er að stytta tímann til atvinnuleysisbóta. Sú ákvörðun hefur mætt harðri andstöðu innan verkalýðshreyfingarinnar, sveitarfélögin og fleiri eru á sama máli og við. Þessi atriði og fleiri, koma ekki til með að auðvelda komandi kjaraviðræður, síður en svo.«

Björn segir að verkalýðshreyfingin ljúki væntanlega við að móta kröfugerðina til fulls í upphafi nýs árs. »Starfsgreinasambandið gengur líklega frá kröfugerðinni fyrir 20. janúar og ég geri mér vonir um að viðræður um nýjan kjarasamning hefjist fyrir alvöru við okkar viðsemjendur sem fyrst. Auðvitað vona ég að skrifað verði undir nýja kjarasamninga fyrir 1. mars, en það verður mjög líklega á brattann að sækja í þeim efnum. Mars og apríl geta þess vegna hæglega orðið mánuðir verkfallsaðgerða af okkar hálfu. Ég sé því fram á kaldan vetur, því miður. Þetta er engu að síður staða mála í dag, það er sannarlega þungt hljóð í verkalýðshreyfingunni um þessar mundir. Sjálfur er ég í góðum tengslum við mitt fólk og þar er afstaðan sú sama.«

Björn segir að Starfsgreinasambandið fari fram fram á krónutöluhækkanir en ekki prósentukröfuhækkanir. »Já, þetta verður skýlaus krafa, við höfum reyndar alltaf sett fram kröfur um hækkanir í krónutölu, sem er alltaf best fyrir þá sem eru með lægstu launin. Í kjaraviðræðunum kemur ekki til greina að semja við ríkið um það sem áður var búið að semja um, en svíkja svo. Fljótlega á nýju ári kemur til með að reyna á samstöðu félaganna og ég er nokkuð viss um að öll félög innan Starfsgreinasambandsins munu þjappa sér vel saman.«

»Satt best að segja er ég lítið farinn að spá í árið 2015, en fyrstu mánuðirnir verða erfiðir og annasamir, svo mikið er víst. Annars er ég bjartsýnn að eðlisfari, en ég veit með vissu að ferðirnar suður til Reykjavíkur verða margar og sömuleiðis fundirnir. Okkar hlutverk er að rétta hlut félagsmanna og fá réttmæta leiðréttingu á launum þeirra,« segir Björn."

Það sem mig langar mest að vita, er það hvort þeir sem verkfallið beinist að  muni líka greiða kostnaðinn af því? Verkfallsmenn missi einskis í launum verkfallsdagana? Svo þar á eftir í hverju réttmæti kröfugerðarinnar felst? Hvað forsendur breyttust við lækkun verðlags?

Væri ekki fróðlegt að vita hvort þetta fyrsta atriði verði eitt af kröfuliðunum? Hvort sé orðið regla að öllum verkföllum ljúki á þann hátt?

En líklega má ekki spyrja um hvort laun séu almennt greidd í verkfalli?

 

Vigdís Hauksdóttir

vakti athygli mína á Útvarpi Sögu um áramótin.

Vigdís hefur óvenju skýra sýn á vandamálin sem við blasa í sífelldri útþenslu báknsins. Hún nefndi sláandi dæmi um að á vegum opinberra stofnana ríkisins eru starfandi tveir tugir upplýsingafulltrúa. Til hver er þetta spyr Vigdís?

Fyrir mér er þetta að verja forstöðumennina fyrir hnýsni fjölmiðla og almennings og þjónar einungis því að halda upplýsingum frá almenningi. Annars gætu forstöðumennirnir svarað beint. Þessir starfsmenn eru greinilega gersamlega óþarfir og á að segja upp strax. Fyrir utan að þeir hafa gengið fram af almenningi á stundum með hreinum dónaskap og hroka þó þar séu einstakir menn  sem skara fram úr öðrum.

Vigdís nefnir ráðningabann hjá ríkinu sem augljósa leið út úr ógöngunum. Þannig myndi báknið minnka af sjálfu sér á sársaukalausan hátt ef aðeins nýjir forstöðumenn væru ráðnir í stað þeirra sem hætta. Engir aðrir.

Vigdís nefnir þá óþolandi mismunun sem ríkir í lífeyrissmálum opinberra starfsmann. Ég og meðeigendur mínir í Lífeyrissjóði Verzlunarmanna verðum að greiða skatta til þess að Steingrímur J. Sigfússon fái sinn margfalda lífeyri greiddan að fullu verðtryggðan meðan við sætum lækkun á lífeyri okkar vegna feilspelúleringa sjóðafurstanna? Er þetta ástand sem ég á að sætta mig við?. Hver ætlar að tala máli mínu?

Vigdís bendir á það ásamt varaformanni fjárlaganefndar Guðlaugi Þór, en þau hafa unnið mikið saman að góðu starfi, að kerfið hreinlega ver sig og veitir mótpyrnu til þess að hindra að hagræðingartillögur kjörinna fulltrúa nái fram að ganga. Vigdís spyr hvernig í veröldinni sé hægt að setja lög um að sameiningar í ríkisrekstri skuli ganga fyrir sig án þess að nokkrum starfsmanni sé sagt upp.Allt á meðan almenni vinnumarkaðurinn varð að sjá á eftir sautjánþúsund störfum í hruninu.

Dæmin eru allstaðar hvernig kerfið ver sig gegn vilja kjörinna fulltrúa. Þeir ákveða að flytja Fiskistofu norður í land. Þetta apparat sem var ekki til áður en Þorsteinn Pálsson varð ráðherra, neitar. Það bara fer ekki neitt. Af hverju er ekki svarað með þvi að leggja það niður?

Vigdís Hauksdóttir hefur áunnið sér taust langt út fyrir flokksraðir sem þó virðast hvað minnstir stuðningsmenn hennar.

365 miðlar

eru tæknilega gjaldþrota félag.

Svo segir í Morgunblaðinu:

"End­ur­skoðend­ur árs­reikn­ings­ins benda á að gangi áætlan­ir stjórn­enda ekki eft­ir gæti ríkt vafi á rekstr­ar­hæfi fé­lags­ins. Þá segja þeir að upp­lausn­ar­virði eigna sam­stæðunn­ar geti verið veru­lega lægra en bók­fært virði þeirra yrði starf­sem­in lögð af. Þetta þýðir með öðrum orðum að miðað við eign­ir fé­lags­ins í dag eru lík­ur á því að þær dugi ekki upp í skuld­ir og aðrar kröf­ur komi til upp­lausn­ar fé­lags­ins.

Rekstr­ar­kostnaður fé­lags­ins minnkaði lít­il­lega milli ára og nam 2.107 millj­ón­um, en rekstr­ar­hagnaður hækkaði um rúm­lega 200 millj­ón­ir milli ára og var 736 millj­ón­ir. Eign­ir fé­lags­ins eru sam­tals 9.856 millj­ón­ir, en þar af nema óefn­is­leg­ar eign­ir 5.880 millj­ón­um. Af óefn­is­leg­um eign­um eru 5.572 millj­ón­ir vegna viðskipta­vild­ar."

4 milljarðar af einhverskonar óefnislegum eignum standa á móti 8 milljarða skuldum félagsins. Í þetta eru Lífeyrissjóðir landsmanna byrjaðir að dæla fé í dularklæðum samkvæmt upplýsingum í vefritinu Kjarnanum.

Áreiðanlega er hægt að gera 365 að góðu félagi með álíka fjárframlögum og Ríkisútvarpið fær á þessu ári.  Eigendur lífeyrissjóðanna geta glaðst yfir því að verða eigendur að þessu "óháða" fjölmiðlafyrirtæki gamla Baugsveldisins og þeim dygga málsvara Samfylkingarinnar sem 365 miðlar eru oftar en ekki.

 

Feiknstafir svignuðu

í brosi forsætisráðherra vors þegar hann ræddi um framtíð slitabúa föllnu bankanna. Þeirra biði óuggert tjón sem þau hefðu valdið íslenskum almenningi.

Það var uppörfandi að heyra loksins beina yfirlýsingu um þetta mál sem svifið hefur yfir þjóðinni í aðgerðarleysi um öll þessi ár.

Og sem fyrr vil ég árétta, að það geta ekki verið fyrirtækin sem tjóninu valda eða sjóðirnir sem þeim tilheyra. Það eru þeir sem gefa fyrirskipanirnar sem eru sekir. Aðeins þeir eru gerendurnir. Getur fyrirtæki eitthvað gert að eigin frumkvæði? Þó að okkur sé tilkynnt með reglulegu millibili að þessari eða hinni sektargreiðslu fyrirtækis hafi verið úthlutað, hlýtur ekki að verða spurt eftir þeim sem fyrirskipunina gaf? Fyrirtækin greiða sektirnar. En eiga ekki stjórnendurnir að gjalda fyrir refsiverða háttsemi sína?

Er það ekki ítrekaður og einbeittur brotavilji forsvarsmanns fjármálafyrirtækis, sem veldur fjártjóni annarra? Af hverju er svona langur vegur að því að þetta skiljist? Verði um skaðabótagreiðslur að ræða  þarf ekki að spyrja að því hverjir gáfu fyrirskipanirnar um skaðann? 

Skulu þeim ekki líka svigna feiknstafir?