Ósk um þjóðaratkvæðagreislu

má lesa í pistli Illhuga Jökulssonar á Eyjan.is.

Hann segir:

 

"Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn lýstu skýrum vilja til þess fyrir ári að þeir vildu ekki að Ísland gengi í Evrópusambandið.

En jafn skýrt var að þjóðin ætti að hafa síðasta orðið um hvort umsóknin fræga yrði dregin til baka.

Með því að ætla sér að draga umsóknina til baka án þjóðaratkvæðagreiðslu hafa Bjarni Benediktsson, Sigmundur Davíð og Gunnar Bragi því gerst ósannindamenn – sem gerir þá að ómerkilegum stjórnmálamönnum.

En ekki bara þeir leiðtogarnir – heldur líka allir þeir fótgönguliðar í þingflokkunum tveim sem ætla að taka þátt í að ganga gegn bæði skýrum vilja þjóðarinnar og eigin kosningaloforðum.

Þau eru ekki bara „traustur þingmeirihluti“ Gunnars Braga og Sigmundar Davíðs og Bjarna Benediktssonar, einhver grár andlitslaus massi.

Þau eru líka einstaklingar með samvisku.

Willum Þór Þórsson er ekkert stikkfrí.

Valgerður Gunnarsdóttir getur ekkert afsakað sig með því að hún sé bara að hlýða fyrirskipunum.

Elsa Lára Arnardóttir verður að eiga það við samvisku sína hvort hún vill í upphafi stjórnmálaferils, sem án efa gæti orðið langur og glæstur, ganga í berhögg við augljósan vilja þjóðarinnar sem réði hana til þingstarfa.

Brynjar Níelsson verður að gera upp sig hvort honum finnist í rauninni lýðræðislegt að þjóðin fái ekki sjálf að taka þá mikilvægu ákvörðun sem hér um ræðir eða hvort hann ætlar glaðbeittur að eltast skottið á Gunnari Braga í málinu.

Jóhanna María Sigmundsdóttir þarf að íhuga hvernig hennar orðspor í pólitík á að verða.

Þetta snýst nefnilega ekki bara um þrjá fjóra ofstækisfulla foringja.

Þetta snýst líka um fótgönguliðana sem ætla bersýnilega bara að gera það sem þeim er sagt.

Skítt með kosningaloforð.

Skítt með vilja þjóðarinnar í skoðanakönnunum.

Skítt með mótmælafundi á Austurvelli.

Skítt með 56.000 undirskriftir.

Og það sem verst er:

Skítt með heilbrigða skynsemi sem hlýtur þó að segja hverjum ærlegum manni að svona mikilvæga ákvörðun eins og um ESB á ekki að taka nema hafa allar upplýsingar í höndunum – það er að segja fullbúinn samning.

En þau Willum Þór, Valgerður, Elsa Lára, Brynjar og Jóhanna, þau ætla bara að segja skítt með þetta allt og líka skítt með heilbrigða skynsemi.

Við ætlum öll að gera eins og Gunnar Bragi Sveinsson leggur okkur fyrir, segja þau.

Það eitt er rétt, segja þau. "

 

2.málsgrein byrjar með hreinni  lygi.

3. málsgrein er skítkast útfrá lygi,  allavega hvað Sjálsftæðisflokkinn varðar.

 

Þetta er áframhald á lyginni  um að Sjálfstæðisflokkurinn hafi lofað þjóðaratkvæði um hvort aðildarviðræðurnar myndu halda áfram.

Landsfundur er sá eini aðili sem getur skuldbundið Sjálfstæðisflokkinn.

Hann ályktaði að aðildarviðræðum skyldi hætt og þær yrðu ekki hafnar á ný nema að undagenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Hvað einstakir flokksmenn kunna að hafa sagt við þetta eða hitt tækifæri breytir engu hér um .

Flokkurinn vill slíta aðildarviðræðunum strax og ljær ekki máls á að þær verði hafnar á ný nema þjóðin hafi verið spurð.

Um hvað vilja Evrópusinnar  spyrja þjóðina? 

Hvort senda eigi samningamenn til Brussel að hefja aðildarviðræður á ný eftir langt hlé? Hvernig verður erindisbréf slíkra samningamanna frá núverandi  ríkisstjórn Íslands?

Þarf ekki þjóðin  fyrst að svara því,  ekki bara Samfylkingarfólk,  VG-liðar eða aðrir Evrópusinnar, hvort Íslendingar vilji ganga í Evrópusambandið yfirleitt?

Þora aðildarsinnar í þjóðaratkvæði um grundvallarspurninguna? Getum við framkvæmt hana og látið  þjóðina svara þessu: ESB; Já eða Nei.

Samfylkingin og VG sýndu sitt rétta andlit og lýðræðisást þegar þeir svikust að þjóðinni með því að sækja um aðild og neita þjóðinni um að segja álit sitt í þjóðaratkvæðagreiðslu.  

Þessir flokkar vilja lauma þjóðinni  inn í ESB í gegn um Alþingi og leita síðan samþykkis með ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu. Þannig átti að framkvæma fullveldisafsalið í tíð fyrri stjórnar.

Það tókst ekki vegna innbyrðis ósættis. Framhaldið eru þessar stanslausu álygar  og undirróður svonefndra Evrópusinna.

Er það tæknilega hægt að koma á bindandi þjóðaratkvæðagreiðslu öðruvísi en með atbeina Forseta Íslands til að brúa einhverja gjá milli þings og þjóðar? Verður  Forsetinn að neita  að skrifa undir lög eins og Icesave?

Getur Alþingi eitt og sér óskað eftir og efnt til skuldbindandi þjóðaratkvæðagreiðslu?

 

 

 

 

Fasteignagjöld

skipta ekki síður máli en útsvarpsprósentan. Þau eru mjög mismunandi eftir sveitarfélögum. Það afleita við fasteignamatið sem liggur að baki gjaldstofninum er að það mælir sveiflur á markaði. Ef hverfi hækkar í verði þá verða gamalgrónir íbúar að greiða hærri gjöld af því að nágranninn selur vel.

Á Seltjarnarnesi borga menn  0.210% í fasteignagjöld meðan í Garðabæ borga menn 0.26% af fasteignamati, 0.270% í Kópavogi og 0.28 % í Hafnarfirði. Hafnarfjörður er þannig þriðjungi dýrari hvað þetta varðar en Seltjarnarnes og Kópavogur litlu skárri.

Sveitarstjórnarmenn bera það fyrir sig að greiðslur úr jöfnunarsjóði sveitarfélaga skerðist ef þeir eru ekki með útsvarið í botni. Er þetta svona svipað og að menn þiggja ekki vinnu af því að bæturnar skerðist? Allt miðað við aumingjaframfærsluna að vanda. Lægsti samnefnarinn ræður.

Fasteignagjöld og útsvar skiptir íbúana mestu máli þegar kemur að kosningum til bæjarstjórnar. Þeir eiga að krefjast svara fyrirfram af frrambjóðendunum. 

 

 

 

Hver er Tony Omos?

Veit það einhver fyrir víst?

Hefur Samfylkingin eða VG þær upplýsingar?

Hver er Tony Omos og fyrir hvað er hann frægur? 

Falsaður stuðningur

er nafnleynd undirritun á stuðningslista við áframhald ESB-aðlögunarviðræðna.

Málefnið og tilbúnaðurinn er líka svo afspyrnuheimskt og blasir við ef fólk nennti að hugsa augnablik. Það er ekki furða þó svona margt fólk skammist sín fyrir að koma nálægt svona fíflaríi að krefjast þess að ríkisstjórn löglega kjörin til þess að slíta aðildarviðræðunum og fara ekki í ESB, standi fyrir öðru eins og að láta gömlu sendinefndina halda áfram viðræðum? Meira að segja Össur Skarphéðinsson var búinn að átta sig á því að ESB vildi ekki ræða meira við Íslendinga vegna grunnatriðisins um landhelgina og landbúnaðinn.

Hátt í þriðjungur undirskriftanna á listanum er með þessum nanfnleyndarhætti. Hversu mikið skyldi vera um beinar falsanir undirskrifta úr því að svona vinnubrögð eru talin ásættanlega af hálfu forsvarsmannanna? Skyldi ég vera á listanum getur maður spurt? Veit ég eitthvað um það?

Að skrifa undir með nafnleynd er ekki stuðningur heldur fölsun.

Er kreppa?

spurði ég sjálfan mig þegar ég fór inn í rúsínubúðina á Selfossi("nýju" kaupfélagsbúðina nú Krónuna). Búið að rífa allt inn úr miðjunni, allar búðirnar farnar. Eyðimörk þar sem áður var blómlegt.

Svo fór ég út og keyrði Austurveginn. Mér fannst mikið af skiltum, til sölu -til leigu, í gluggunum við götuna. maður heyrir úr atvinnulífinu að bankarnir láni helst ekki neitt, þeir hafa svo góða ávöxtun í Seðlabankanum sem sé fyrirhafnarminna en að vera að elta vanskilaþrjóta.

Ég hef spurnir af langtímatvinnuleysi meðal ungra lögfræðinga.  Margir segja manni að það sé ekkert að ske í þjóðfélaginu. Allavega verður maður ekki mikið var við mikla bjartsýni hjá iðnaðarmönnum og verktökum. Fá vegagerðarverkefni virðast vera í gangi hér sunnanfjalls og mikill þungavinnufloti stendur kyrr hjá Ingileifi á Svínavatni svo annað dæmi sé tekið við Austurveginn. 

Þarf þessi ríkisstjórn ekki að hugsa um fleira en vísitöluleiðréttingar uppá hundrað milljarða ú ríkissjóði? Munu þetta skila einhverju öðru en verðbólgu?  Allavega bjargast þeir ekki sem eru þegar dauðir og búnir að missa allt sitt. Þarf hún ekki að fara að slá botninn í skiptin á bönkunum?  Setja þá í gjaldþrot til að gera eitthvað afgerandi í gjaldeyrisvandanum? Reka skilanefndirnar heim eftir 7 ára árangurslítið en gróðavænlegt strit? Losa landsmenn undan því að helstu viðskiptabankarnir séu í eigu óvinveittra hrægammasjóða með innlendar skrautfjaðrir sem afleiðingu af stjórnartíð Steingríms J. Sigfússonar fjármálatrölls?  

Til hvers erum við að halda Landsbankanum á floti í núverandi mynd ? Er þetta ekki ný ríkisstjórn sem var kosin til að stjórna?  Viljum við ekki sjá einhver umsvif? Taka til í eftirlitsiðnaðnum. Leggja niður Vinnueftirlitið, Samkeppnisstofnun,Fjölmiðlanefnd,  Fjármálaeftirlitið, Umhverfisráðuneytið,Byggðastofnun, Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur,  og fleiri einskisnýt apparöt sem engu skila.

Ég vona að mér missýnist um einkenni kreppu. 

Útsvarið skiptir öllu

fyrir launþegann bendir Óli Björn Kárason okkur á í Morgunblaðinu í dag. Hann vekur athygli á því að útsvarsprósentan skipti skattborgarann mun meira máli en tekjuskattskerfið. Útsvarið nemi 134milljörðum meðan tekjuskatturinn sé 101 milljarður. Samt er öll pólitíska umræðan um það hvort fitla megi við tekjuskattskerfið með breytingu á persónufrádrætti hér, vaxtabótum þar og heimilisuppbótum. Endalaust hífa, slaka,hífa slaka.

Bjarni Benediktsson er skammaður fyrir að lækka ekki tekjuskattinn meira meðan Ármanni Kr.Ólafssyni í Kópavogi  er hrósað fyrir sérstaka ráðdeild í rekstri. Alveg án tillits til þess að Kópavogur leggur á 14.48 % undir hámarkinu sem Reykjavík leggur á 14.52%. Ármann er 0.28 prósent lægri en hámarkið 14.52 meðan Seltjarnarnes er 5.65 % lægri með 13.7% útsvarsprósentu. Íbúi á Seltjarnarnesi getur því unnið 3 útsvarslausar vikur fyrir sjálfan sig á umfram Kópavogsbúann. Er Ásgerði Halldórsdóttur frænku minni á Nesinu  hrósað nægilega í fjölmiðlum fyrir þetta? 

Þarna er það sem kjósandinn og útsvarsgreiðandinn á að heimta skýr svör við í kosningabaráttunni.

Hvað ætlar þessi framboðslisti eða hinn að gera í útsvarsprósentunni? Ætlarðu að hafa hana í botni? Eða ætlarðu að hafa hana eins og í Skorradalshreppi þar sem útsvarspósentan er 12.44% og gefur útsvarsgreiðandanum nærri tvo útsvarslausa mánuði umfram Kópavogsbúann til að vinna fyrir sig eingöngu?

Útsvarið skiptir launþegann miklu meira máli en það sem þingið er að gutla með alla daga, hífa hér, slaka þar. 

Hver á útsvarsprósentan að verða eftir kosningar? 

Fréttamat

RÚV er sérstætt í kvöld.

Heimurinn rambar á barmi styrjaldar. En í RÚV skiptir mestu máli að Valgerður Bjarnadóttir er að velta Hönnu Birnu upp úr einhverjum miða sem DV stal sem engu máli skiptir með upplýsingum um einhvern svartan  tvíkvænismann (sem er víst búið að grenja hingað inn til landvistar). Hvenær skiptir eitthvað raunverulegu máli sem stendur í DV yfirleitt?

Hver stal hvaða upplýsingum um þetta ómerkilega mál finnst mér ekki skipta máli? Hver græddi á því?  Hvað varðar mig eiginlega um þetta? 

Svo er eitthvað fólk í svörtum dulum að skvetta góðvíni á glerhjúpinn í Hörpu og fetta sig og bretta. Kannski hreinkast glerið eitthvað við þetta?  En til hvers er að eyða tíma í svona sýningar? Gamli Göbbels hefði strax séð að þetta á ekkert skylt við raunverulega list heldur bara þessa útbreiddu löngun til að fremja list. Sem er ekki sama og listhæfileikar. En þó mér finnst þetta ekki vera list þá getur þetta sjálfsagt að verið mikil list því ég skil minnst af því menningargojli sem hæst ber í þessu þjóðlífi.

Þetta virðist skipta RÚV meira máli en stríð í Úkraínu og afleiðingar þess fyrir okkur. 

Nafnleynd

er sagt vera skilyrði tíuþúsund undirskrifara fyrir því að setja nafn sitt á 55 þúsund manna mótmælalistann gegn þingsáyktunartillögu  ríkisstjórnarinnar um að slíta aðildarviðræðunum við ESB.

Hvað óttast þetta fólk ef satt er?

Hvað er fólk að biðja um? Að ríkisstjórn sem vill ekki ganga í ESB sendi sitt fólk til Brussel til að semja um aðild fyrfir Íslands hönd? Eða á hún að senda  gömlu samningamennina Þorstein Pálsson, Össur og Stefán sem sína fulltrúa?

Af hverju skrifa fimmtíuogfimmþúsund manns undir beiðni um þessi undarlegheit?

Er það af því að öllum finnst svo gaman að þjóðaratkvæði eins og var í Icesave kosningunum?

Um hvað á að spyrja?

1.Viltu halda áfram aðildarviðræðum?

2.Viltu ganga í ESB?

Mætti seinni spurningin yfirleitt vera með  því hún gæti upphafið fyrri spurninguna? Er ekki hægt að spyrja þjóðina um neitt annað en áframhald aðildarviðræðna?

Hvar er röksemdafærslan?

Hvaersu lengi á að halda því fram að stjórnarflokkarnir hafi lofað þjóðaratkvæðagreiðslu um fyrri spurninguna án þess að  tilfæra þau skuldbindandi orð, stað þeirra og stund.

Til hvers er óskað nafnleyndar ef maður skrifar undir áskorunarlista? 

Halldór Halldórsson

stóð sig vel í viðtali við Ingva Hrafn á ÍNN.

Halldór fór vel yfir þáð sem skilur að málflutning Sjálfstæðismanna og meirihlutaflokkanna. Hann fór yfir þau verkefni sem við blasa í Borgarrekstrinum sem virðast ærin. Borgin hefur safnað skuldum hvern einasta dag á kjörtímabilinu og mannahald hefur aukist langt umfram það sem gerir hjá öðrum sveitarfélögum. Stærðarhagkvæmnin virðist engin.

Ég ætlaði að spila þetta viðtal upp aftur fyrir mér en gat alls ekki fundið það á heimasíðu ÍNN. Það er eins og þeir séu eitthvað sparir á þessa spilunarmöguleika, þættir finnast ekki fyrr en löngu síðar osfrv. Mér finnst þetta til óþæginda sem notandi stöðvarinnar. En það er svona með Hrafninn og þessa stórlaxa: " Jé áetta jé máetta." og maður getur ekkert sagt, 

Hvað um það, að Sjálsftæðisflokkurinn virðist skriðinn saman í einn flokk.  Hildur Sverrisfdóttir og Áslaug Friðksdóttir greiddu atkvæði á móti deiliskipulaginu sem réðist gegn neyðarbrautinni og Flugvellinum hvað sem liði starfi Rögnu-nefndarinnar. Morgunljóst er að meirihlutinn þeirra B.Dags og S.Björns ætlar að hafa niðurstöðu nefndarinnar að engu, hver sem hún verður og Flugvellinum skal slátrað fái þeir nokkru .þar um ráðið. 

Halldór Halldórsson  og Sjálfstæðislfokkurinn er eini framboðslistinn í Reykjavík sem treystandi er í Flugvallarmálinu og er öruggur um að koma manni inn. Flugvallarvinir verða að hafa það í huga.

Hvert fór byggðakvótinn

þegar Vísir lokaði útibúum sínum fyrir norðan og vestan og flutti starfsfólkið í blokk í Grindavík?

ÞessarÚtstöðvar VÍSIS úr Grindavík byggðu á byggðakvóta staðanna að því að ritsjóri DV skrifar í leiðara helgarblaðsins:

" Ömurlegir fólksflutningar eiga sér nú stað frá Þingeyri, Húsavík og Djúpavogi þaðan sem tugir manna eru að flytja nauðugir viljugir til Grindavíkur. Ástæðan er sú að einn atvinnurekandi hefur tekið þá ákvörðun að hætta fiskivinnslu á þessum stöðum og flytja reksturinn í heimabyggð sína. Lokið er áralöngum rekstri þar sem blóð þorpanna knúði áfram myllu fyrirtækisins að sunnan. Einn góðan veðurdag eru svo ljósin slokkt og vélarnar þagna. Sumstaðar er fátt framundan.

Allt frá því fyrstu hugmyndir um kvótakerfið komu fram voru uppi varnaðarorð um að þorpin og bæirnir allt í kringum landið ættu engan rétt. Samfélög sem um aldir höfðu lifað og dafnað á veiðum og vinnslu á fiski voru skyndilega háð duttlungum markaðarins. Lifandi, óveiddur fiskur varð söluvara. Miðunum var lokað nema gegn gjaldi. Náttúruöflin voru ekki lengur helsti ógnvaldur sjómanna sem sóttu lífsbjörgina. Miskunnarlaus markaðsöflin tóku við og fólkið stóð eftir ráðalaust.

Steingrímur Hermannsson, fyrrverandi forsætisráðherra, benti á þessa hættu sem steðjaði að fólkinu á landsbyggðinni áður en kvótakerfið var tekið upp í skugga svartrar skýrslu um ástand fiskistofna. Hann vildi taka upp kvótakerfi en tengja veiðiheimildarnar byggðunum til þess að ekki væri hægt að hrifsa lífsbjörgina frá fólkinu og svipta það rétti sínum og möguleika til að komast af í heimabyggð sinni. Einar Oddur Kristjánsson, seinna alþingismaður, varaði við því á fundi í Alþýðuhúsinu á Ísafirði að það blasti við að Vestfirðingum yrði komið fyrir í blokk í Reykjavík. Annar stjórnmálamaður og síðri lagði til í umræðu um vanda í tilteknu vestirsku sjávarþorpi að fólkið yrði flutt suður og ríkið keypi húseignir þess.

Í aðdraganda kvótakerfisins voru flestir sammála um að fólkinu í sjávarbyggðunum stæði ógn af fyrirbærinu. Því var gripið til þess að búa til svokallaða potta utan við kvótakerfið svo hægt yrði að bæta einstökum byggðum skaðann. Og það var á þessi mið sem sjávarútvegsfyrirtækið Vísir réri þegar hann kom sér fyrir á Þingeyri. Þorpið stóð í skugga þess að skip og veiðiheimildir voru farnar og eymdin ein blasti við. Frelsarinn reyndist vera í Grindavík. Forsvarsmenn Vísis stofnuðiu útbú vestra og fengu byggðarkvóta að launum. Árum saman hefur þetta fyrirkomulag gengið upp og fólkið á Þingeyri hefur haft vinnu. Vísismenn opnuðu útstöðvar á Djúpavogi og Húsavík undir svipuðum formerkjum. Almennt nutu þeir velvildar og fyrirtækið virtist dafna vel á meðgjöf ríkisins. Og þeir áttu traust og virðingu þeirra sem nutu góðs af veru þeirra.

Þær fréttir að Vísir hyggðist loka öllum þremur útstöðvunum komu eins og þruma úr heiðskýru lofti. Þetta var reiðarslag fyrir Þingeyringha, Húsvíkinga og Djúpavogsbúa. Fyrir vestfirska þorpið blasti við reiðarslag. Langstærsti atvinnurekandinn fór sömu leið og gerðist á Flateyri nokkrum árum fyrr. Ein ákvörðun um lokun og afkoma þorpsbúa er í rúst. Aðkomumennirnir í Grindavík höfðu fengið sitt og þeir voru farnir. Og það ömurlega við þetta er að fagurgali um að koma af stað annarri starfsemi reyndist innantómur. Þess í stað' ákváðu þeir að bjóða fólkinu að yfirgefa heimabyggðir sínar og setjast að í fjölbýlishúsi í Grindavík þar sem aðeins einn íbúi hafði búið árum saman. Eftir standa hús fólksins í þorpum sem hafa verið svipt möguleikanum til að lifa af. Spádómur Einars Odds um að Vestfirðingar yrðu fluttir hreppaflutningum í blokk höfðu gengið eftir. Það sem hann á ekki fyrir á þeim tíma var að áfnagastaður hinna smáðu var Grindavík en ekki höfuðborgin.

Vandinn liggur í því að á Íslandi er engin virk byggðastefna. Kylfa ræður kasti og enginn hefur minnsti hugmund um það hvernig byggðaþróun verður á næstu árum. Á einni nóttu er hagur heillu þorpanna í uppnámi. Stjórnvöld verða að finna leið til þess að tryggja að fólk standi ekki á berangri eins og fyrrverandi skjólstæðingar Vísis nú. Með einhverjum hætti verður að verja fólkið fyrir markaðsöflunum. Sú leið að auka byggðarkvóta og binda hann enn frekar við sjávarplássin er möguleg. Aðalatriðið er að stjórnvöld geri sér grein fyrir því að mannvirki og þekking á fiskivinnslu þarf að vera til staðar um allt land. Það er engum til góðs að svipta fólk sjálfsvirðingunni með hreppaflutningum. "

Það er ömurlegt að það þurfi DV til að taka þetta mál fyrir og skoða ofan í kjölinn.

Eru þessar fréttir til þess að efla okkur kjósendur Sjálfstæðisflokksins í trú á hið mikla kvótakerfi þar sem engu má breyta? 

Verður ekki að fara að ræða gallana á kvótakerfinu jafnframt því að lofsyngja það? Hversvegna þorksaflinn hefur haldið áfram að minnka allan kvótatímann þrátt fyrir vísindaveiðar?

Og hvert fara svo þessir byggðakvótar? 

 

 

 

 

 

Þorsteinn Pálsson bregst ekki

í baráttu sinni fyrir framhald aðildarviðræðnanna við ESB sem hann stýrði í umboði síðustu ríkisstjórnar. Skyldi  hann sjái sjálfan sig á ný í forystu fyrir nýrri sendinefnd ef núverandi ríkisstjórn færi að taka slíkar viðræður upp aftur eftir að fyrri ríkissjórn lagði þær á ís?

Þorsteinn skrifar svo í Fréttablaðið á laugardaginn um áhrif undirskriftasöfnunar vegna áframhalds viðræðnanna:

"..........Engu er líkara en viðbrögð almennings hafi komið báðum stjórnarflokkunum í opna skjöldu. Loforðin voru þó bæði skýr og afdráttarlaus. Vera má að það hafi villt um fyrir forystumönnum stjórnarflokkanna að hörðustu andstæðingar frekari evrópskrar samvinnu hafa í reynd sakað þá um að brjóta gegn ályktunum landsfundar og flokksþings með kosningaloforðinu. Þær ásakanir styðjast bara ekki við sterk rök.

 

Þingflokkum beggja stjórnarflokkanna mátti því vera ljóst að áform um að svíkja kosningaloforðin myndu valda ólgu. En fallast verður á að viðbrögð almennings hafi orðið sterkari og öflugri en nokkurn mann gat grunað. Trúlega þarf því að leita að dýpri skýringu en felst í tilvísun í það eitt að loforð hafi verið svikin. 

Í aðalatriðum hafa verið tveir skólar um leiðir til að reisa landið við. Önnur er að nota krónuna eins og fyrir hrun. Hin er að innleiða öfluga og gjaldgenga mynt. Augljóst er að margir vildu í byrjun gefa ríkisstjórninni svigrúm til að sýna að fyrri leiðin væri fær. Vonin um að þetta mætti takast hefur á hinn bóginn dvínað. Það hefur einfaldlega ekki tekist að halda henni lifandi gagnvart nægjanlega mörgum.

 

Við þær aðstæður er sá ótti í röðum kjósenda ekki óeðlilegur að það geti beinlínis skaðað hagsmuni landsins að loka hinni leiðinni eins og ríkisstjórnin ætlaði að gera. Þessi beygur gæti skýrt viðbótarþunga undiröldunnar. Það er því skynsamlegt að íhuga stöðuna í víðu pólitísku og efnahagslegu samhengi. "

Þorsteinn hamrar hér enn að gefnin hafi verið kosningaloforð um að þjóðaratkvæðagreiðsla yrði áður en viðræðum yrði slitið við ESB.  Hann hefur hvergi getað tilfært því stað að þessu hafi verið lofað af hálfu Sjálfstæðisflokksins. Það er ekki seinna vænna en að hann færi rök fyrir því að einhver annar en Landsfundur geti skuldbundið þann flokk. 

Enn fáranlegra er að halda því fram að einhverri leið til síðari landsölu hafi verið lokað þó að viðræðum sé slitið. Það er galopið fyrir nýja fullveldisframsalsríkisstjórn að biðja um viðræður á ný. Ætli ESB bíði ekki með útrétta arma ef slíkt byðist? Dettur einhverjum annað í hug? 

Þorsteinn Pálsson bregst ekki í þjónustu sinni  við það eina málefni sem hann um skrifar á síðustu tímum  og heill stjórnmálaflokkur byggir sína tilveru á. 

Baráttumálefnið er að uppgjöf verði viðurkennd í efnahagslegri sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar með því að koma Íslandi undir  forsjá Brusselvaldsins með öllu sem því fylgir.

 

 

Góð tillaga

hjá Þórarni Jóni á Pressunni. Hann vill halda þjóðaratkvæði um inngöngu í ESB á 17 júní n.k. Hann lýkur greininni með þessum orðum:

".................Með kostum og ...

Því hefur verið haldið fram, að við Íslendingar séum búnir að innleiða um 75 til 80 prósent af regluverki ESB í gegnum EES-samninginn. Þannig höfum við þegar hagnýtt okkur alla helstu kostina sem bjóðast í samskiptum Evrópuþjóða. Aðildarsinnar þola ekkert hálfkák og vilja allan pakkann með öllum kostum - og göllum. Hvers vegna ekki að stíga skrefið til fulls, þó það hafi í för með sér að við þurfum að gefa eftir forræði okkar í sjávarútvegs- og landbúnaðarmálum með inngöngu í ESB?

Viðeigandi dagar fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu

Verum ekkert að tvínóna við verkið. Drífum í þjóðaratkvæðagreiðslu og fáum fram vilja þjóðarinnar. Spyrjum ekki loðinna spurninga. Könnum bara ósköp einfaldlega hvort menn vilji ganga í ESB eða ekki. Mér sýnist viðeigandi að atkvæðagreiðslan fari fram um miðjan júní. Annað hvort fjórtánda júní, þegar þrjátíu ár verða liðin frá því að kvótakerfinu var komið á, eða sautjánda júní, þegar slétt sjötíu ár verða liðin frá því að íslenska lýðveldið var stofnað á Þingvöllum og fyrsta stjórnarskrá lýðveldisins staðfest.

Pakkajól

Móðir mín var 19 ára við lýðveldisstofnun. Hún minnist oft þeirrar gleði sem skein út úr hverju andliti þegar að fyrsta stjórnarskrá lýðveldisins hafði verið staðfest. Í ávarpi, sem Ólafur Thors flutti daginn eftir á fjölmennum útifundi í Reykjavík, líkti hann sögu þjóðarinnar við ferðalag:„Íslendingar, vér erum komnir heim. Vér erum frjáls þjóð“, sagði hann löndum sínum.

Ef þjóðaratkvæðagreiðsla á þjóðhátíðardegi okkar í sumar leiðir í ljós að landsmenn séu tilbúnir til að afsala sér frelsinu til bírókratanna í Brussel er hægt að ganga rösklega í að ljúka viðræðunum. Ef Evrópusambandið er eins æst í að fá Íslendinga í félagsskapinn og látið er í veðri vaka ætti allt að vera klappað og klárt eftir níu mánuði og fá landsmenn þá upplifað sannkölluð pakkajól.

Guð blessi Ísland! "

Hvaða hálfkák er þetta? Þjóðaratkvæði um að klára aðildarviðræðurnar? Á Þorsteinn Pálsson og Össur að gera það?

Er ekki rétt að þjóðin greiði um það atkvæði á 17. júni hvort hún vilji ganga í ESB og klára kvótamálið og fleira sem Þórarinn Jón bendir á í greinnni að leysist með inngöngu?

Er þetta ekki góð tillaga hjá Þórarni Jóni?