Slagorð

eru það sem mér finnst mest einkenna það sem frá forsætisráðherra vorum kemur.

Þjóðin vill fá sitt stjórnlagaþing segir hún og röddin skelfur af tilfinningahita. Hún virðist heltekin af sannfæringu fyrir því að þjóðin þrái þetta þing umfram allt annað. Það er eins og hún neiti tilvist skoðanakannana sem segja að aðeins 7 % þjóðarinnar telur það vera forgangsmál að setja þjóðinni nýja stjórnarskrá. Ef marka má undirtektir háskólaliðsins í Fréttablaðinu þá er það líka andsetið af svipuðum hugmyndum um mikilvægi stjórnarskrár fyrir endurreisn landsins.

En fólkið í skoðanakönnunum, sem er líklega eitthvað allt annað en þjóðin hennar Jóhönnu, setur atvinnumálin og skuldavandamál heimilanna í yfirgnæfandi forgang fyrir stjórnarskrá.  Ekki einhver eignarhaldsmál yfir fiskimiðunum þar sem óveiddir þorskar synda með verðmiða á sér sem nemur fjórföldu raunverulegu verðmæti þeirra. Og allt getur víst eins getur verið að verðmiðinn sé á þýsku eða Eurospeak eftir því sem Kristinn Pétursson, sá glöggi maður, spurði um í Silfrinu á sunnudag. Það sé hugsanlega búið að selja auðlindina úr landi af bönkunum sem hafa búið til risavaxna loftbólu úr kvótanum sem þeir hafa keypt af nýtingaraðilunum.

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins skrifar afbragðs góða grein í Morgunblaðið í dag. Þar brýtur  hann mörg slagorð ríkisstjórnarinnar  á bak aftur og sýnir í einföldu máli hversu barnalegar þau eru ef ekki hrein vitleysa sem enga skynsamlega skoðun stenst. Nú munu væntanlega vinstriraddirnar fara að skjálfa í stíl Jóhönnu og fara að úthúða íhaldinu sem verði að axla ábyrgð á hruninu með því að steinþegja til að trufla ekki uppbygginguna. En það virtist því miður það það helsta sem  vesalings vinstridrengurinn sem sat við hlið Þorgerðar Katrínar í Silfrinu virtist hafa til málanna að  leggja.

Þorgerður Katrín flutti mál sitt skörulega svo allir gátu skilið sem heyra vilja. Blaðamaður Íslands óx ekki mikið í áliti hjá mér fyrir órökstudd slagorð um aðskiljanlegar ónáttúrur Sjálfstæðisflokksins og þá stofnun flokksins sem er kölluð Hæstiréttur. Um margt virðast ályktanir hans um eðli Sjálfstæðisflokksins vera ámóta og sagan af  blinda manninum sem átti leið fram hjá ostakjallaranum, sér ekki það sem er til sýnis en dregur rangar ályktanir af því sem hann sér ekki.

Seinni blaðamaðurinn Magnús var kærkomin hvíld frá  Jóhanni ofurblaðamanni og margt fannst mér  skarplega athugað hjá honum um hvernig þjóðfélagið gengur á innantómum slagorðum daginn út og inn.  Það er eignlega óhjákvæmilegt að maður minnist orða Árna Magnússonar um þrætubókaráráttu Íslendinga þegar maður horfir á svona hefðbundinn Silfursþátt . Þetta einkenni virðist ekki hafa elst af fólkinu sem virðist margt trúa því að slagorðþulur leysi vandann sem við er að fást. 

ÍsIendingar eru fastir í hrikalegri kreppu bæði efnahagslegri og hugarfarslegri. Líklega mun henni ekki slota fyrr en aflandsgengi krónunnar fer að nálgast innlenda gerfigengið hjá Mávi Seðla.  Líklega eru einhver ár í að það gerist svo ég komi sjálfur með eitt slagorð til umræðunnar.

 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 31.1.2011 kl. 13:27]

 Sæll! Silfurþættirnir eru orðnir þreyttir,rétt eins og þar sé keppni einhverra fulltrúa í slagorðalist. Hvernig litu þeir út höfðingjarnir ef þeir mættust maður á mann. Það skilaði miklu meiri upplýsingum til okkar. Það þarf engan milliriðil.