Þorvaldur með lausnina !

á hruninu. Hann segir að bæði Stjórnlagaráð og stjórnlaganefnd (hver er munurinn?)hafi kynnt tillögur um að færa valdið til að skipa dómara og ríkissaksóknara til forseta Íslands. Þetta mun greinilega duga til að hindra að ríkisstjórn ( sem  Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur væru í)  geti farið fram án nægilegs aðhalds og eftirlits eins og hann segir í væntanlega velborgaðri fimmtudagsgreininni.

Þorvaldur virðist sannfærður um að hrunið hafi verið ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins að kenna sem óð uppi vegna veikleika í stjórnarskránni" án nægs aðhalds og eftirlits af hálfu Alþingis og dómstóla". Hann virðist líka vera farinn að sjá í hyllingum, að verði til dæmis hann í embætti Forseta Íslands, þá verði  honum  betur treystandi en Aþingi að skipa flest embætti þjóðarinnar.

Það kemur ekki fram í greininni hvernig þessi alvísi forseti á að vera kjörinn. Á hann að vera venjulegur minnihlutaforseti, sem er kosinn í einhverri vinsældakosningu kjörtímabil eftir kjörtímabil án mótframboðs, þar sem eiginkonan og útlitið vigtar jafn mikið eða meira en stjórnmálahæfileikar og fundvísi á góða kandídata í æðstu embætti? Eða á hann að vera þekktur röskleikamaður í pólitík og heimshornasirkill sem er allstaðar inni á gafli að selja lambakjöt, bankastarfsemi  og aðrar sérhannaðar íslenskar vörur? 

Satt að segja eru hugmyndir Þorvaldar sem hann kynnir í langri grein í Baugstíðindum í dag, þess eðlis að ég kæri mig persónulega ekki um eina einustu þeirra ef ég á að bera þær saman við núverandi tilhögun mála. Í mínum huga er Alþingi  æðsta stofnun þjóðarinnar sem Þorvaldur ræðst gegn með þessum líka ákafa og virðist þar með hvorki skilja sitt hlutverk né annarra stoða þjóðfélagsins. 

Alþingi er að vísu ólýðræðislega kosið um þessar mundir og ég hefði auðvitað viljað fá jafnan atkvæðisrétt. Ekki kom Þorvaldur með neinar tillögur í þá veru í dag.  Núverandi Alþingi er líka skipað fólki sem hefur að mínu viti skerta dómgreind, og má þá  miða við þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslum sínum. Þess vegna fyndist mér best að þetta Alþingi fari heim til sín sem fyrst og önnur tilraun verði gerð til að kjósa þangað fólk með meira viti.

Þorvaldur virðist gersamlega ónæmur fyrir þeirri staðreynd að það stendur ekki til að breyta stjórnarskránni nema Alþingi hafi til þess vilja. Það stendur svo  í núgildandi stjórnarskrá.  Landsmenn eru löngu búnir að sjá absúrdismann sem felst í störfum þessarar umboðslausu stjórnlaganefndar sem Þorvaldur virðist halda að sé einhver tímamótasamkunda mannkynsfrelsara. Margir ekki minni menn eru búnir að strita við endurbætur á stjórnarskrá í áratugi  en hægt hefur miðað.  Öllu þessu brambolti Þorvaldar var auðvitað komið af stað af reyksprengjuríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur án vitræns undirbúnings. En sú ríkisstjórn hangir nú blessunarlega  á bláþræðinum einum í mynd Þráins Bertelssonar.

 Það skaðar kannski ekki neinn þó að þessi sandkassaleikur skili einhverjum ábendingum um breytingar á stjórnarskrá til batnaðar.  En það er fráleitt að ég ætli að sætta mig við Þorvaldur Gylfason færi mér einhverja Magna Carta sem hann ætlar að kokkeyra ofan í Alþingi og ég á að hafa í veganesti í ferðina með honum til Brüssel.

Stjórnarskráin á engan þátt í þeirri vitleysu í "kjarasamningum" sem nú fer fram í þjóðfélaginu án atbeina Alþingis eða þá nýrri gjafakvótahringferð ríkisstjórnarinnar. Það er samsetning Alþingis nú um stundir sem  við súpum seyðið af, því hún er með allra lélegasta móti í lýðveldissögunni. Hefði það ekki verið fyrir atbeina forseta vors, værum íslendingar nú í enn meiri vanda fyrir atbeina þessa Alþingis.

Eftir næstu kosningar verða allt önnur mál uppi en Þorvaldur Gylfason heldur núna að séu aðalatriði. Þjóðinni er að margra mati að blæða út vegna forystuleysis Alþingis, sem getur varla afgreitt nokkurn skapaðan hlut nema jú að stofna prófessorsstöðu Jóns Sigurðssonar, frá Hrafnseyri við ónefndan fjörð, -væntanlega í hagræðingarskyni. 

Já og svo að hjálpa Bandaríkjamönnum að eyða billjón dollurum  í að æfa sprengjukast í Libýu af því að Gaddafi er svo vondur.  En getur ekki verið er að bæði hann og Saddam Hússein séu samt þeirrar gerðar stjórnarherrar sem menntunarsnauðum múslímaþjóðum þeirra hæfa best ? Bendir ekki margt til þess að lífskjör almennings í löndum þessum hafi bara hrapað eftir að við Íslendingar fórum að skipta okkur af þeirra málefnum? En Þorvaldur vill sem kunnugt er að Bandaríkjamenn leggi skatta á bensínnotkun sína til að lagfæra lýðræðishallann gagnvart olíuríkjunum eins og Lybíu og Írak. 

Mér finnst að prófessor doktor Þorvaldur ætti frekar að stunda sínar fræðigreinar í hagstjórn  sem liggja greinilega ekki á þessu stjórnlagasviði.  Þar gætu fundist  lausnir sem mér finnst okkur vanta meira en stjórnarskrá. Til dæmis koma með tillögur um það, hvernig hagstjórn getur farið saman með þessum stöðuga ofbeldisframgangi verkalýðsfélaganna í landinu? Væri ekki hægt að læra eitthvað af Maggie Thatcher og ensku veikinni? Getur prófessorinn ekki komið með lausnir? 

 

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 17.6.2011 kl. 04:58]

Hrunið hér á skýringar í lélegum fasteignaveðlánasjóðum  síða um 1983 þegar fasteignkostnaður hækkað hér á hætti nóttu um 60% , það voru þá Apar undir forust klofning úr Sjálfstæðiflokki sem lögðu niður hér eðlileg Bankakeppni um lántakendur.  Jafnvel þótt Ríkið hafi bæði átt og borið ábyrgð á bönkum voru þeir samt í fullri keppni um lántakendur á þeim tímum: þetta voru lang mest alvöru hægrimenn ekki síðar tíma rástjórna  sinnar þó ríkið væri atvinnu veitandinn.

Næst meira háttar hrun valdur hófst 1994 þegar erlendu Bankarnir hættu að lána Íslensku bönkun beint.  Byrjuðu að lá í gegnum þá svipað og lífeyrissjóðirnir lána í gegnum kauphöll og íbúðalánsjóð.

Alþjóðabankar hafa mikla reynslu af lánastrafsemi, þeir vita að ef Íslendingar eru orðnir aðilar af EES. Þá fylgja því lánafyrirgreiðlur til hagræðingar fyrir væntalega meðlimi, eins og lesa má úr lögum EU.  Þeir vita líka í ljósi sinnar reynslu hvað gerist þegar hagrætt er í keppnisgeira til að breyta honum í samkeppnigeira sem er ágætt orð yfir fákeppni eða þríokun.  Geiri fer undir Ráðstjórnar eftirlit og verður grunngeiri. EU saminingar lýsa því þannig, fækkun mannafla og eignar aðila í geira, alla á að greiða út sem samsvara minnst þeim tekjum sem hefðu haft ef geiranum hefi ekki verið breytt. Í EU viðrast stjórnsýslu geirar líka fá hagræðingar lán.  

Eftirfarandi eiga þeir að vitas sem kunna eitthvað í sögu:

Hagræðing í USA grunngeirum og EU grunn geirum, leiðir af sér mikinn eiginfjárbruna í þessum geirum hús strafsmanna fúna, litlar verksmiðjur fúna, .....  

Nýtt eiginféð færist til miðstýringar í stórborgum milljóna neytenda. Sjá allar stórborgir heimsins.

Þess vegna juku gömlu erlendu lándrottnair veltu nýju einkabankanna, ekki vegna þess að þeir teldu stjórnendur klára, miðað við allar skriflegu fyrirspurnirnar sem bárust frá Íslandi á þessum tíma um algengust hluti í bankarekstri erlendis.  

Reynslan í alvöru viðskiptum, ekki  í Háskóla, þjálfar menn að spyrja aldrei hinn aðilan spurninga sem hann veit ekki svörin við fyrirfram.

Spyrja eins og fávís kona.  Því svörin verða þau sem þú vilt að þau verði.

Erlendu bankarnir veðjuðu á verðtryggðu neytendasöfninn áður en þau fóru úr böndum. Fyrstu einkenni komu fra að mati AGS um 1996 til 1998, svo kom fábjánaveðlánakerfi íbúðlánsjóðs með ráðagerðum  um veldisvísislegan verðbólgu vöxt á erlendis alfarið IRR verðtrygginga lánun, þar sem verðbólga er ráðgerð stöðug á lengri tíma en 5 ár.

Í USA er vöxtur á CIP sem leiðbeinir um almennar tekjuhækkanir neytenda til að halda upp fasteignveðum: það í heila öld. Grunnur hægri raunvísinda hagfræði.   Hér mæti tengja lámarks tekjur/bætur við CIP USA og jafngreiðlu fasteignaveðlán til lengri tíma en 5 ár.  Ég skora á menn að koma með rök gegn þessari uppástungu.

Íbúðalánsjóður segir á ensku  að hann endurfjámagni sig á fimm ára lánum til að lána aftur allt í 45 ár.  Han geri ráð fyrir veldisvíslegum vexti verðbólgu byrji hún 3,0 % verði hún 148% eftir 30 ár. Eingin fá þeir sem geymi bréfin örugglega fyrstu raunvaxta prósentuna eftir 5 ár.   1998 + 5 ár eru 2003. 2004 var lokað á meir reiðfjár-sog Íslensku bankanna, þeir sóttu um stofnum útibúa, Elstu erlendu lánadrottnar sáu sér leika á borði, meðan Aljóðasamfélagið þagði þá máttu bankarnir Íslensku byrja að greiða niðurskuldir: breskt reiðufé færi í hring, ekki til að hygla fjölda Íslendinga.

Sjá: að gert er ráð fyrir 148% verðbólgu eftir 30 ár ef hún byrjar í 3,0% segir útlendingu allt um apanna á Íslandi. Þeir kunna ekki að verðtryggja. Erlendis verðtryggja ríkisjóður og lífeyrisjóðir og bankar alla varasjóði sína í grunni neytenda.  Raunvextir eru svo í kauphöllum, eða í formi virðisaukaskpandi tekjum einstaklinga.   Þetta vita allir með ríkjandi hægri gen.