Upphlaup og offors

eru einkenni forsætisráðherra þegar kemur að stjórnarathöfnum.

Hún rauk til að sagði að hér vantaði stjórnarskrá öðru fremur.Hún reyndi að fá slíkt frumvarp fram með flumbrugangi. Hún datt á andlitið í forina, gerði allt vitlaust sem hægt var að gera og afleiðingin er sú að allt bröltið verður að engu haft.Nær enginn hefur áhuga á að lesa frumvarpið hvað þá meira.

Hún eyðilagði septemberþingið með því að truntast á frumvarpi um nokkuð einræðisleg völd til hennar að laga ráðuneytin að sínum sérþörfum og stórauka kostnað við rekstur þeirra.Þau eru nú búin að virka nægilega vel í áratugi svo ekki virtist liggja á þessu.En hún skal setja sín spor í söguna og því skal öllu til tjaldað.

Hún lagði ofuráherslu á að framlengja gjaldeyrishöftin og tókst það að hluta. Grunnurinn er þá lagður að áframhaldi kreppu og hagvaxtarleysi það sem eftir lifir hennar valdatíð. En hagvöxtur er neikvæður öll hennar ár á valdastóli og hvergi sést bjarma fyrir betri tíð því útilokað er að hagvöxtur náist á næsta ári.

Nú kemur hún næst með fjárlagafrumvarp sem verður sjálfsagt álíka ómarktækt og það síðasta, þar sem hallinn jókst um helming frá áætlun. Næsta frumvarp verður sjálfsagt í sama stíl, uppfullt af óskhyggju útfrá forsendum sem ekki eru til.

Evrópusambandsaðildin er sett ofar öllu. Sambandið sjálft er hinsvegar búið að setja skák á okkur með landbúnaðarskilyrðunum. Eiginlega eru viðræðurnar sigldar í strand en það mun Jóhanna aldrei viðurkenna heldur böðlast áfram á sinni hátt án tillits við alla synsemi eða þjóðarhag.

Stjórnin hennar er rúin trausti. Fjörbrot hennar eru hinsvegar allt of langdregin og lítil verður frægð þeirra Þráins Bertelssonar og Guðmundar Steingrímssonar af því að láta smala sér í slíka kattatilveru.

Það er ekki bjart framundan þó nóg verði um upphlaup og offorsþegar skynsemina vantar.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 19.9.2011 kl. 18:41]

Erlendis gildir um heildar reiðfé vigtað miða við  árs skattauppgjör reiðufé lögaðila umfram heildra tekjur í reiðfé [skiptimynt á allt á markaði] þegar búðir er draga frá  reiðufé annarra lögaðila, og eignaskatta, starfmannaskatta og söluskatta: heildar laun til hins opinera, er skattfrjálst.    Þetta umfram reiðfé  er það sem kom ekki að notum á upgjörstímabili og heldur ekki hækkun GDP í neinu ríki. Venjulega gengur þetta upp á hækkanir á næstu gjaldaveltu, fært þá á eigin-reiðu-fé lögaðila,  einnig er leyft sumstaðar að taka frá vegna  óreglulega fyrirsjánlegra gjalda yfir mörg skkattuppgjörstímabils, kallað afskriftir vegna viðhalds og fært til lækkunar eigin-reiðufjár [DEB] og eigna [KRED] sem eru ekki hluti af reiðufjárveltu. Ef lögaðili gerir ráð fyrir eignir að skuldbindeingar í reiðufé innheimtist ekki þá lækkar hann verð eignareiknings og eiginfjár  líka, ef hann vill komast hjá að lækka eigin-reiðfé, þá getur hann greitt það með hlutfjáraukningu eða persónu framlagi til að hækka eignmatið. Þetta verður allt að gilda á heilbrigðum keppnismörkuðum: ábyrgð lögaðilans sem hefur rekstraleifi. Það er nóg af hæfu fólki. Hér þóttust bankarnir og íbúðalánasjóður geta verðtryggt blekktu neytendur með fölsuðu bókhaldi og mati ísl. sérfræðinga og með meðmælum stjórnmálamanna. Liðið sem er ennþá að leggja öfugt mat á hlutinna, á kostnað 80 % neyt-enda.  

Við sjáum að þetta skapar þörf fyrir fyrir viðskipta þjónustu banka sem sjá um alla varsjóði og afskriftir heilbrigðra lögaðila: borga enga skatta og lámarkar meðal eigin reiðu fé  allta veltusafna. Þeir geyma=velta reiðufé og skila raunvirði  til að fara í umferð aftur og gjaldfærast til að eignafærast á ný leik, löggilding er  skattakvittun vsk: sem er framlag til GDP.  Mafían í USA sem þvær peninga verður að skila vsk. fyrir þvottinn.  Borg merkir neyt-endamarkaður [retail] á menntamáli og ríki geta haft margar borgir með  eða án heima héraða fyrir ferskmeti og frumvinnslu.    Ríkistjórnir sem ekki eru öfugar einblína á þenna eigin auð fyrst og fremst , en á sjóði í annarra ríkja borgum  sem varsjóði sem geta brugðist ef stjórndur þessara ríkja leggjast í leti. Ísland er öfugt hér leggja menn ekki í leti heldur í vaxtaskatta inn heimtu á fullu. Almennir vextir til skattlagnir í Ríki sem mælist með neikvæðan hagvöxt í Alþjóðasamburði síðust 30 ár, túlkast sem eignir Alþjóða samfélagsins, því ekki á ríki þá sem getur ekki sannað eignarrétt sinn.  Öfugir fjármálamenn í öllum flokkum Íslands skilja þetta ekki. Önnur ríki kaup ekki bókanir og öfugt mat  þau kaupa  raunverðmæti að þeirra eign frjálsa mati.  Ísland [Ríkið eða þjóðar hlutinn] með sinni sérfræði [kallast undimálsþekking erlendis í grundvallaratriðum] og ójafnarðmennsku hefur sjálft einangrað sig frá stöndugum hluta Alþjóðsamfélgsins og setur nú hvert heimsmetið ár eftir ár, í að minnka raunvirði vsk, þegar búið er leiðrétta fyrir reiðufjár vöxtum og sköttum af samfélaginu.   Keisarinn  er alsber og ekkert sexy.  Íslenska heimskan er ekki hugsanleg erlendis. Öflugur eigin neyt-endamarkaður framleiðir öruggan langtíma hagvöxt og gerir hagfræðinga óþarfa. Hann byggir á lámarka fast grunnkostað og þar vegna óeiginlegar rekstrareignir þyngst: fasteignir fyrirtækja og starfsmanna. Gamli góð Sjálfstæðisflokkurinn var réttur hægri flokkur sem skildi betur lögmál hins frjálsa markaðar, frá fyrstu hendi.  Sá flokkur gæti unnið alla keppni utan og inna EU. Hann var yfir meðalagi í Aljóðasamburði, sjá raunhagvöxtinn á þeim tímum fyrir vaxtafalsið.