Vesöld stjórnmálaflokkanna

er áhyggjuefni mörgu fólki. Bæði Styrmir Gunnarsson í Morgunblaðinu og

Jón Magnússon hrl. á víðlesnu bloggi sínu velta þessu fyrir sér.

Jón segir svo :

"Einu sinni var miðað við að sá sem hefði réttindi bæri líka skyldur. Samfylkingin er sá stjórnmálaflokkur á Íslandi sem hefur hvað harðast berst fyrir því að allir skuli fá allt á annarra kostnað.

Við formannskjörið núna er spurningin, hvort að þeir einir hafi kosningarétt sem hafa staðið við félagslegar skyldur sínar gagnvart flokknum eða allir eigi að fá allt fyrir ekkert. Báðir formannsframbjóðendurnir og annað málsmetandi fólk í Samfylkingunni og segir ekki koma til greina að réttindum fylgi skyldur. Allir skuli fá að kjósa óháð því hvort þeir hafa greitt til flokksins það sem þeim ber að greiða.

Samfylkingin er því miður ekki eini flokkurinn sem hefur þau viðhorf að réttindum fylgi ekki ábyrgð eða skyldur. Stjórnmálaflokkar eru almennt hættir að innheimta félagsgjöld eftir að þeir voru ríkisvæddir. Flokksskrár eru því að verulegum hluta ómarktækar. Prófkjörin og stjórnmálin í landinu ganga síðan í takt við marktæki flokksskránna.

Afnema verður þá spillingu sem felst í því að stjórnmálaflokkar taki milljarða á ári frá skattgreiðendum og þeim gert að standa undir rekstri sínum sjálfir. Það er óneitanlega öfugsnúið að allir aðrir eigi að greiða fyrir starfsemi stjórnmálaflokka en þeir sem eru í flokkunum."

Hér er talað um kjarna málsins. Að setja stjórnmálaflokka á ríksspenann býður glundroðanum heim. Menn geta rokið til að stofnað klúbba utan um ekki neitt og verið komnir á ríkisframfæri þjóðinni bæði til höfuðverkjar og skaða. Það er itlaust að stjórnmálaklúbbar eigi að fá ríkisstyrki en saumaklúbbar eigi ekki að fá styrki.

Styrmir Gunnarsson veltir fyrir sér gengisleysi stjórnmálaflokka almennt. Af hverju þeir séu ekki lengur sá miðpunktur sem þeir voru. Styrmir telur upp margar ástæður sem valdi þessu. Með almennuviðskiptafrelsi og verðtryggingunni hafi þeir misst tökin á stýringu fjármagnsins og verslun með lífsins
gæði. Og síðan hafi þeir misst tökin á embættaveitingum að miklu leyti líka með faglegri vinnubrögðum.
Og flokksblöð hafi horfið af sjónarsviðinu sem auki enn á áhrifamissirinn.

Einmitt þessi atriði sem þessir menn tala báðir um, að stjórnmálaflokkar hafi fjarlægst fólkið með því að engu máli skipti hvort þú greiðir félagsgjald eða ekki, þú skulir mega greiða atkvæði í forystukosningu
eftir sem áður og hafa áhrif á stefnu flokksins án þess að taka þátt í starfseminni. Njóta allara réttinda en hafa engar skyldur.

Sjálfstæðisflokkurinn komst vel af áður en ríkisstyrkirnir komu til. Það þoldu ekki litlu öfundarkommaflokkarnir og djöfluðust á Sjálfstæðisflokknum með að gera flokka framtalsskylda gegn aukinni framfærslu. Þetta skyldi aldrei verið hafa samþykkt af Sjálfstæðisflokknum. Hann átti að vera hreyfing fólksins og kostuð af því en ekki ölmusumaður með litlu öreigaflokkunum við ríkisjötuna.

Flokkurinn sannaði með styrktarmannakerfinu að hann gat séð fyrir sér sjálfur. Hann gat verið sjálfstæður og lifað með flokksmönnum, fyrir flokksmennina og vegna flokksmannanna.Og þjóðin þurfti á honum að halda sem fjöldahreyfingu til framfara.

Allt þetta hefur borið af leið með því að stilla sér upp í röðina með beiningamönnunum, sem ekki geta starfað í stjórnmálum hvað þá flokkar nema að fá til þess styrki. Það er nokkuð ljóst að það verður ekki mikið úr
baráttu stjórnmálamanns sem styðst aðeins við 199 atkvæði, hvað þá að örfá hundruð manna geti talist stjórnmálahreyfing. Slíkar samkundur eru meira í ætt við saumaklúbba landskvenna: Sem víst eru gagnmerkar stofnanir og hafa áhrif langt út fyrir sínar raðir þó þeir séu ekki á ríkisframfæri. Engum dettur í hug að krefja þá um bókhaldið, félagatöl né framlög.

Stjórnmálaflokkar þurfa að brjótast út úr þessari herkví. Sjálfstæðisflokkurinn getur riðið á vaðið með því að segja sig frá þeim einhliða. Hinum verður þá ekki vært að vera áfram einir í spillingunni og þetta heyrir þá sögunni til. Bókhald flokka og innri mál frambjóðenda og hverjir styrki þá kemur engum öðrum við en þeim sjálfum upp frá því. Annars bíður stjórnmálaflokkanna bara meiri hnignun og vesöld.

Athugasemdir

[Kolbeinn Pálsson, 30.12.2012 kl. 20:58]

Ríkið greiðir nú þegar flokksfélagsgjöldin með Sjálfteknum/þjófteknum styrkjum frá Almenningi! (Þeir ákváðu þetta á Alþingi án þess að spyrja Þjóðina hvort þjóðin vildi leyfa þessa styrki af skattfé Almennings!) til stjórnmálaflokka. Og þeir ákveða Hækkun á hverju ári án þess að spyrja "Hinn Almenna Þjóðfélagsþegn"! Fyrst hvort hann hefði aflögu pening til að halda þeim uppi!

[Jónatan Karlsson, 30.12.2012 kl. 21:46]

Sæll Halldór

Það er einmitt eitt af forgangs verkefnum Hægri grænna að afnema þessa sjálftöku. Mér sýnist þetta allt bera að sama brunni hjá þér Halldór, því gömlu flokksfélagar okkar hafa ekki ymprað á neinu að ég best veit.