Hverjir vildu semja?

og vildu samþykkja Icesave ?

Um þetta fjallar Morgunblaðið í leiðara í dag. Þar er dregið fram að þeir sem vildu semja á okkur Icesave gerðu það ýmist af því að þeim var skítsama um þjóðina eins og sumt Háskólaliðið og vildu sumir píslir hennar sem mestar vegna málsins eða voru "appeacers" eins og Chamberlain var við Hitler.

Fólk þarf að flokka þetta fólk með sér í huganum vegna þess hvaða traust það á að leggja á viðkomandi til framtíðar.

" Morgunblaðið gerði úttekt á því hverjir vildu koma í veg fyrir að stórbrotnum erlendum skuldbindingum yrði dengt á herðar íslensks almennings, án þess að fyrir lægi niðurstaða þar til bærra dómstóla þar um og hverjir vildu beygja sig fyrir kröfunum og sýna takmarkalausa undirgefni.

Nöfnin í seinni hópnum eru óþægilega kunnugleg. Það er sama fólkið sem er yfir sig sannfært um að Ísland eigi að ganga í ESB og telur um leið að hinir, stærsti hluti þjóðarinnar, sem vilja það ekki, séu einfaldlega ekki nógu vel upplýstir! Það eru þau 70 prósent þjóðarinnar sem Árni Páll Árnason segir hrokafullur að séu " skyni skroppin " .

Fólkið sem barðist með ríkisstjórninni fyrir öllum Icesavesamningunum og talaði af miklu yfirlæti til hinna sem vildu hafa fast land undir fótum stofnaði félag um málstað sinn. Og auglýsti grimmt hin ógurlegu örlög sem biðu vildu menn standa á rétti sínum.

Þar fóru framarlega Guðmundur Gunnarsson, Benedikt Jóhannesson, Margrét Kristmannsdóttir og Sif Tynes,.....

..... Þannig sagði Guðmundur Steingrímsson, formaður einkahlutafélagsins Björt framtíð, hinn 16. febrúar 2011: " Ég hef ekki og vil ekki fara fyrir dómstóla með þetta mál, ég tel að það feli í sér of mikla áhættu fyrir íslenskt þjóðfélag " . Guðmundur var ekki bjartsýnn á framtíðina ef menn vildu byggja ákvarðanir sínar á lagalegum forsendum en ekki undirgefni við ESB vegna aðlögunarsamninganna, sem eru í gangi. En þá styður Guðmundur líka og er einnig heillaður að stjórnarskrárfarsanum! Ekki er merkjanlegur munur á afstöðu hans og stærra samfylkingarframboðsins í þessum málum.

Þegar í ljós kom að væntingar ráðherranna um niðurstöðu EFTA-dómstólsins myndu ekki ganga eftir hófst mikið pat við að skipuleggja spuna sem gæti breitt yfir hrakfarir ríkisstjórnarinnar. En Jóhanna Sigurðardóttir náði ekki að tileinka sér handritið og gat ekki leynt hve henni var brugðið við sigur þjóðarinnar.

Hún hóf blaðamannafund sinn um málið með því að biðja um að ekki yrði reynt að finna sökudólga. Hvað átti hún við? Voru þeir týndir? Hverjir komu til greina? Voru það dómarar dómstólsins? Voru það þeir sem höfðu varað við áformum um undanhald og uppgjöf frá fyrsta degi? Hvar óttaðist Jóhanna að sjást myndi til sökudólga, ef svipast yrði um?

Næst tilkynnti Jóhanna að hún væri " ekki búin að lesa dóminn! " Af hverju beið hún ekki í stundarkorn með blaðamannafund, sem snerist eingöngu um dóminn, á meðan hún las hann? Eftir þessa dæmafáu yfirlýsingu virtist fréttamönnum ljóst að ekki yrði til neins að spyrja forsætisráðherra sem mætti ólesinn á fundinn um nokkuð bitastætt.

Óþarfi er að gefa Jóhönnu Sigurðardóttur einkunn fyrir frammistöðu sína á fundinum. En til hliðsjónar má nefna að þeir sem mæta ólesnir í munnleg próf í HÍ fá oftast 0.

Svo dapurleg sem framganga forsætisráðherrans var á þessu sögulega augnabliki, verður því ekki neitað en að hún var í góðu samræmi við hið ömurlega mál sem ríkisstjórn hennar hafði stofnað til. Fyrsti Icesavesamningurinn, og sá vitlausasti þeirra allra, eins og jafnvel Steingrímur hefur viðurkennt, fór ólesinn frá forsætisráðherranum til þingsins með þeirri kröfu að þingflokkar stjórnarliðsins skyldu fylgja göfugu fordæmi og líka samþykkja hann ólesinn. Og ótrúlega stór hluti þess var tilbúinn til þess....."

Einn viðmælandi segir:

" Þetta eru sömu mennirnir sem þjóðin treystir ekki og samt er það að grufla í stjórnarskránni. Þetta fólk er alveg búið að fara með sig...."

Þótt auðvitað eigi ekki allir þingmenn þennan dóm skilinn voru óþægilega fáir sem þekktu sinn vitjunartíma og höfðu þrek til að standa með þjóðarhagsmunum í þingsalnum.

Og ekki hefur vegur ríkisstjórnarinnar vænkast við furðuflaum utanríkisráðherrans sem taldi að lögfræðileg snilld, m.a. þeirra sem fyrir löngu höfðu gefist upp í málinu, hefði ein tryggt góða niðurstöðu en ekki hinn heilsteypti málstaður þjóðarinnar.

Af tvennu ömurlegu var skömminni skárra að hlusta á Jóhönnu tilkynna sig ólesna en þurfa að verða að vitni að strákslegum skrípaleik Össurar..."

Þetta er sannleikurinn um Icesave í hnotskurn. Aðeins þingmenn Sjálfstæðisflokksins, þau Pétur Blöndal, Unnur Brá Konráðsdóttir, Birgir Ármannsson og Sigurður Kári Krístjánsson stóðu í lappirnar og sögðu NEI. Guðlaugur Þór sat hjá til viðbótar. Hinir sögðu allir JÁ. Þeir völdu Münchenarsamkomulag um "Peace in our time" og hafa skömm mína að minnsta kosti fyrir .