Nýr tónn

kveður við hjá forsætisráðherra í áramótaávarpi hans. Hann þakkar þjóðinni fyrir dugnað hennar og þrautseigju við að axla byrðarnar. Páll Vilhjálmsson vekur athygli á þessum gerbreytta stíl forsætisráðherra okkar núna í samanburði við fyrri stjórnartíð. Þjóðin sé honum ofar í huga en hann sjálfur.Það má taka undir þetta með hinum ágæta bloggara Páli og hafi hann þökk fyrir að vekja athygli á þessu þýðingarmikla atriði.

Varla var þó tónninn í Forseta vorum mikið í þá veru að setja sitt eigið ljós undir mæliker þegar hann ræddi framtíð lands og þjóðar. En allt um það voru báðar þessar ræður okkar forystumanna í jákvæðum stíl sem við þörfnumst sárlega og til þess fallnar að tala kjark í þjóðina og auka henni bjartsýni og trú á framtíðina.

Það er aukaatriði að bera þessa ræðu Sigmundar Davíðs saman við raupið í Steingrími og Jóhönnu  frá þeirra stjórnartíð. Hvergi var þá minnst á þjóðina sem ber byrðarnar en sífellt þruglað um þeirra eigið ágæti. Að maður tali nú ekki um garminn hann Össur,  sem nú segir daglega frá því á öllum rásum sem hann kemst í hvað hann var næstum því búinn að gera til að bjarga þjóðinni en gerði þó ekki af hinum og þessum ástæðum.

Öll eiga þessi skötuhjú, sem og flestir þeir liðsmenn stjórnarandstöðunnar sem enn eru á pólitísku lífi, það sameiginlegt að hamra á því hvernig þau persónulega hafi bjargað þjóðinni frá hremmingum sem yfir hana riðu við hrunið. Til þess er svart sagt hvítt og nú hvítt sagt biksvart eins og Árni Páll getur flutt um langar tölur sé hann spurður um sorg sína yfir frestun aðildarviðræðnanna og inngönguleysinu í Evrópusambandið.Í hans huga á þjóðin fáa framtíðarmöguleika án þess að fá að vera þar með sem þjóð meðal þjóða. Jafnvel svona 2 % áhrif á fiskveiðistefnuna  eru honum nægileg ástæða fyrir takmarkalausu fullveldisframsali og upptöku Lissabon-sáttmálans sem stjórnarskrá Íslands.

Þó hefur Steingrímur gengið sýnu lengst í sínu sjálfshóli þegar hann lýsir því hvenig hann barðist einn síns liðs og jafnvel matarlaus við forynjurnar. En nefnir lítt að auðvitað var þjóðin sem vann sig út úr vandanum og er enn að.  Miklu frekar þrátt fyrir hann sjálfan  en vegna hans.

Saga fyrri ríkisstjórnar er raunar samfelld saga sem er best að gleyma sem fyrst, hvort sem það er  Icesave eitt tvö og þrjú. stjórnarskrármálið, auðlindaaskatturinn, veiðigjaldið, Sjóvá-björgunin, Saga-Capital, Verðbréfastofan, Landsbankinn, SpKef, BYR, Landsbankinn og framsalið á Arajóni og Íslandsbanka. Steingrímur ræðir ekki einu sinni hvað honum finnst um nýlegar ráðstafanir forsvarsmanna Landsbankans og Sjóvár á fjármunum ríkisins í fyrirtækjunum til vildarfólks út í bæ. 

Þjóðin þarf á bjartsýnni forystu að halda við þessi áramót. Sigmundur Davíð hefur slegið nýjan tón sem vert er að taka eftir.

Athugasemdir

[Jón Kristjánsson, 2.1.2014 kl. 18:37]

Alltaf sama furðulega ruglið í þér Halldór!!....þetta voru fáránleg ávörp bæði tvo, í þessum þjóðrembustíl, sem báðir hafa tileinkað sér....raupsamir sjónhverfingamenn báðir og þykir ekki sérlega vænt um sannleikann heldur....