Reykjavíkurbréf

Morgunblaðsins er með háðskasta móti sem þar hefur sést. Og raunar lengi í íslenskum stjórnmálaskrifum. Voltaire gamli eða Benedikt Gröndal hefðu sjálfsagt kímt út í annað hefðu þeir mátt lesa það. Þar segir svo:

"Nú er fokið í flest skjól fyrir ríkisstjórnina. Þeir eru væntanlega orðnir logandi hræddir, sem þar fara fyrir. Jóhanna Sigurðardóttir hefur bæst í fjölmennan hóp þeirra beggja, Benedikts frænda og Helga Magnússonar. Þótt einhverjir reyndu að halda því fram, af veikum mætti, að það væri fullmikið sagt að þessir þremenningar væru ofurefli liðs, þá hafa þeir sömu ekki gætt að einu. Því í raun eru þau þrjú ekki ein á ferð. Því Steingrímur J. Sigfússon, sem er þekktur fyrir að taka ekki til máls á þingi nema endrum og eins, fékk ekki lengur orða bundist.

 

Svik í tafli sagði páfinn

 

Eins og Jóhanna, Helgi og Benedikt er hann miður sín út af kosningasvikum. Það sýnir alvöru málsins í hnotskurn, að Jóhanna, Helgi og Benedikt hafa aldrei nokkru sinni sakað Steingrím J. og VG um kosningasvik og síst af öllu í málum sem tengjast aðild að Evrópusambandinu. Sjálfur hefur Steingrímur ekki heldur verið með ásakanir um slíkt í sinn eigin garð. Hann hefur ekki minnst á svik í ESB-málum, um samstarf við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn ógurlega eða um svik á öllum loforðunum sem þau Jóhanna gáfu svo greiðlega í tengslum við kjarasamninga á síðasta kjörtímabili og er þá fátt eitt nefnt af því marga, sem Steingrímur veit manna best að hann hefur ekki svikið. Enda er þjóðin öll upplýst um að þau tvö eru eins og hvítskúraðir englar upp úr Ajax, þegar kemur að því að standa við loforð. Þessi fjögur ár sem þau sómahjú dvöldu á Hótel Skjaldborg og tryggðu íslenskri þjóð norræna velferð voru því gæfurík tíð. Þau einhentu sér til verka. »Einn, tveir og þrír« töldu þau í takt og áttu þá við Icesave I , Icesave II og Icesave III, sem þau tóku í þrístökki og töldu sig þá hafa stokkið lengra í þeirri grein en Vilhjálmur E. Íþróttafréttaritarar, sem leyfðu sér að draga það síðasta í efa, hafa nú, ekki vonum fyrr, beðist afsökunar. Það gerðu þeir dreyrrauðir, þegar í ljós kom að þau tvö höfðu átt við Vilhjálm E(gilsson) en ekki hinn. Því má með sanni segja að þau Jóhanna og Steingrímur J. hafi ekki átt skilið að fá mikið minna fylgi en þau fengu í síðustu kosningum. Það er ástæðan fyrir því að forysta núverandi stjórnarliðs varð svona óskaplega hrædd þegar hún áttaði sig á að ekki væri útilokað, að vegna afstöðunnar til ESB gæti það hæglega gerst að hvorugt þeirra Jóhönnu og Steingríms J. myndi kjósa annan hvorn stjórnarflokkinn í næstu kosningum. Þær eiga að fara fram árið 2017 og það mun gera Steingrími J. óskaplega erfitt fyrir, því að þá verða nákvæmlega 100 ár liðin frá rússnesku byltingunni, sem þeir dásömuðu svo lengi hann og Már Guðmundsson. Byltingin sú var gerð þegar nákvæmlega 4 ár voru liðin frá því að Morgunblaðið var stofnað og ekki er vafi á að fleiri en hugsanlega þeir Steingrímur J. og Már sjái samhengið þarna.

 

Spennið beltin sagði flugfreyjan

 

En nú getur bréfritari ekki lengur farið undan í flæmingi og reynt að komast hjá því að birta hið afdrifaríka blogg Jóhönnu, sem hleypt hefur svo miklum skjálfta og mörgum í núverandi stjórnarflokka, að Ragnar, frændi bréfritara, (svo fleiri séu ættfærðir en Benedikt frændi) hefur varla undan að mæla.

 

Þetta er Jóhönnu-bloggið: »Stjórnarflokkarnir eru staðráðnir í að svíkja kosningaloforð sín um að þjóðin fái að ráða hvort framhald verði á aðildarumsókninni að ESB. Valdahrokinn og yfirgangurinn er algjör. Bjarni, Sigmundur Davíð, og allir hinir ráðherrarnir ætla að ráða. Þá skiptir engu þó 82% vilji þjóðaratkvæðagreiðslu eða að 40 þúsund manns hafi krafist að valdið verði hjá þjóðinni, en ekki þeim. Þeir hafa ofmetnast í ráðherrastólunum og telja sig bara geta gefið fólkinu langt nef. Svona stærilæti og ósvífni gagnvart þjóðinni er ekki hægt að líða.«

 

Það kemur ekki á óvart að mörgum verði um að heyra þess háttar dóm úr munni stjórnmálakonu, sem mátti ekki vamm sitt vita og var svo orðvör að til þess var tekið. Þegar hún sagði, sem hún gerði með mjög jöfnu millibili til að undirstrika að þar færi jafnaðarmaður, að nýjar tillögur um hjálp við aðframkomin heimili myndu verða birtar »öðru hvoru megin við helgi« nefndi hún aldrei við hvaða helgi var átt. Það hlýtur þó að hafa verið freistandi. Ákafur stuðningsmaður hennar hélt helst, að með »helgi« meinti hún »Helgi« magri og óttaðist örlítið að tillögurnar gætu orðið magrar kæmu þær öðru hvoru megin við hann. Öðrum þótti það þó ótrúlegt. En annar (sem áður hafði legið með liði Jóhönnu andvaka í Þjóðvaka) að »RÚV,« sem sagði samviskusamlega og gagnrýnislaust frá öllum fundunum, eins og þar færi fyrsti fundurinn en ekki sá tíundi eða tuttugasti, hefði þá ritað »helgi« með stórum staf í textavarpinu. Öðru máli hefði gegnt ef Þorlákur helgi hefði átt í hlut og Jóhanna hefði ætlað að vera annað hvort fyrir framan hann eða aftan þegar hún kæmi loks með tillögurnar. Það benti ótvírætt til að þær yrðu birtar síðasta dag fyrir jól, á Þorláksmessu. En auðvitað hefði verið óvarlegt að nefna við hvaða jól væri miðað, en Jóhanna hefði þarna þrengt skilgreininguna niður í síðasta dag fyrir einhver jól, frá því að vera öðru hvoru megin við einhver jól, á þessari öld eða hinni næstu, ef vel tækist til. En aðalatriðið væri að börnin fengju að hlakka til.

 

Hyggjum að aðalatriðum

 

I. En slíkar skýringar skipta ekki meira máli en aðrar helgisögur, en staðreyndin er sú, að hið varfærna orðalag um að tillögurnar um aðstoð við hina lakast settu kæmu »öðru hvoru megin við helgina« urðu til þess að Jóhanna varð alls ekki vænd um svik. Engu breytti þótt tillögurnar væru ekki enn komnar fram, þegar kjósendur og aðrir aðdáendur höfðu óvænt afskipti af veru hennar og Steingríms í stjórnarráðinu. Og þá eru það góðu fréttirnar: Ekki er loku fyrir það skotið að hið óvænta blogg Jóhönnu bendi til þess að tillögurnar komi núna strax eftir þessa helgi.

 

II: Það er ekki aðeins að Jóhanna og Steingrímur væru bólusett gegn því að svíkja nokkru sinni nokkurt loforð, heldur viku þau sér aldrei undan ábyrgð. Það er til stakrar fyrirmyndar. Dæmin um það eru mörg:

 

a) Þegar að Hæstiréttur Íslands ógilti stjórnlagaþingskosningarnar þeirra öxluðu þau strax ábyrgð og sögðu af sér.

 

b) Þau höfðu sagt ásamt seðlabankastjóra að yrði Icesave fellt í þjóðaratkvæði yrði efnahagslegt öngþveiti á Íslandi. Þegar hátt í 100 prósent kjósenda tóku ekkert mark á þeim hótunum sögðu þau auðvitað strax af sér og bentu á að það væri það sem gert væri meðal siðaðra þjóða.

 

c) Þegar að þjóðin felldi næsta Icesave-samning í þjóðaratkvæði sögðu þau samstundis af sér.

 

d) Jóhanna tilkynnti að hún gæti lofað því að stjórnlagaráðstillögurnar yrðu afgreiddar eigi síðar en á hennar síðasta þingi. Þegar ekki ein einasta tillaga stjórnlagaráðs var samþykkt sagði Jóhanna strax af sér, eins og forsætisráðherrar gera í siðum löndum.

 

e) Össur Skarphéðinsson hefur sagt í bók og Ingibjörg Ingadóttir í grein, að þau hafi bent Jóhönnu á strax árið 2012 að stjórn hennar væri komin í minnihluta í þinginu og hún ætti að boða til kosninga og segja af sér. Þótt þau nefni það hvorugt getur enginn vafi ríkt á því að Jóhanna hefur þá sagt af sér þegar í stað, enda er það gert í siðuðum löndum, þegar þannig er komið. Siðprýði hennar var slík, að hún var ekki að spyrja Pétur eða Pál um stöðuna og frétti því ekki af því að hún væri komin í minnihluta fyrr en Össur og Ingibjörg upplýstu hana um það. Fyrr gat hún ekki tekið upplýsta ákvörðun, eins og er nú í tísku. Að vetrarlagi er best að gera það undir kösturunum á Laugardalsvelli. Það hefur Jóhanna vafalaust gert.

 

Kjósendur verða að

 

fylgjast betur með

 

Hitt er annað mál, að það sýnir aðeins hvað kjósendur fylgjast illa með, að þrátt fyrir að þau Jóhanna og Steingrímur hafi sagt svona oft af sér, þá varð ekki betur séð en þau væru enn hangandi í stjórnarráðinu þegar gengið var til kosninga.

 

En allt þetta gerir það að verkum að öllum Íslendingum verður svo mikið um þegar þau Jóhanna og Steingrímur saka einhvern um svik.

 

Það er ekki langt að sækja samanburðardæmin, sem undirstrika hvers vegna áfallið yfir ásökunum úr þessari átt er svona stórbrotið: Þegar Gróa á Leiti sakar menn um rógburð, þegar Baldur hans Konna sakar menn um búktal eða Jón Ásgeir sakar menn um skuldasöfnun er það svo sem nógu slæmt, en þó ekki nándar nærri eins alvarlegt og þegar að hvítskúraðir englar upp úr Ajax og klóri, eins og Steingrímur og Jóhanna, saka aðra stjórnmálamenn um svik.

 

Það er toppurinn.!

Þessi bloggari feitletraði og stækkaði letur á tilvitnunina í blogg "heilagrar Jóhönnu" eins og Jón Baldvin nefndi hana oftast. Ef menn velta fyrir sér orðkynnginni í textanum og þeirr sannfæringu sem þar að baki liggur, þá hljóta menn að velta fyrir sér því sem fram fer í höfðinu á heilagleikanum?Hvert sambandið sé við veruleikann og raunveruleikann?

Sama máli gegnir raunar um Steingrím J. sem nú ásakar núverandi ríkisstjórn um svik. Var ekki einhverntímann talað um að menn sem búa í glerhúsum ættu ekki að henda grjóti?

Er það virkilega svo að álit fólks í stjórnmálum á minni og dógreind þess fólks sem stundum eru kallaðir kjósendur, sem eru einskonar endur sem fljúga fjórða hvert ár, sé með þeim hætti að það megi  segja við þá ástarljúf orð eins og "það var þá"eða þau sem Jóhanna skrifar nú á bloggið sitt, til þess að þeir gleymi stað og stund?

Það er erfitt viðfangs í stjórnmálum þegar menn hafa fílsminni og beita því. En það eru margir atjórnmálamenn sem virðast lifa eftir ráðum gamla doktors Göbbels. En hann sagði að endurtæki maður lygina nógu oft þá yrði hún að sannleika.

Reykjavíkurbréfið vekur upp margar spurningar um innræti og aðferðir sem menn geta velt fyrir sér ef þeir þá nenna því.