Hversvegna bara við?

sem eigum að þjást vegna glæpaverka stjórnenda Landsbankans, Glitnis og Kaupþings? Hversvegna eigum við landslýður að búa við endalausar píslir sem afleiðingar af fjármálaafglöpum Þistilfirðingsins? Af hverju telja núverandi ráðamenn sig bundna af því að spila úr Landsbankakaplinum með stóra skuldabréfið sem afglapinn mikli lagði?

Það eru fleiri en ég hissa á stöðu málanna. Í Fréttablaðinu, sem ég les venjulega ekki ,þá rakst ég óvænt á skoðanabræður. Ég er afgreiddur í besta falli í mínum Sjálfstæðisflokki með þöggun manna sem ekkert virðast vita dýrðlegra en slitastjórnir og endalausa nauðasamninga.  Ég mun líklega deyja í gjaldeyrishöftum eins og ég fæddist  í 1937. Þeir segja samt hinsvegar  fátt nauðsynlegra en að aflétta þeim segja þeir og ég á að trúa. Það sé bara því miður ekki ekki hægt vegna uppgjörsmála gömlu bankanna. Þeir sem þeim stjórnuðu og tjóninu ollu eru allir utan rimlanna þó að  þjáningar fólksins séu raunverulegar dag frá degi. Maddoff var settur í 350 ára fangelsi fyrir að snuða minna en prósent af Bandaríkjamönnum. Hér er hægt að svínbeygja heila þjóð og sleppa með það. 

Svo stendur í Fréttablaðinu skrifað af 4 málsmetandi höfundum þeim Ólafi Elíassyni, Agnari Helgasyni, Torfa Þórhallsyni og Ragnari F.Ólafssyni : (sem fyrr feitletrar bloggari að vild)

"Íslenskir skattgreiðendur hafa nú þegar orðið fyrir gríðarlegum kostnaði vegna gjaldþrots einkarekinna banka og enn hvíla óuppgerð þrotabú þeirra á þjóðinni eins og mara.

 

Í vinnuskýrslu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins frá 2012 kemur fram að fjárhagskostnaður íslenska ríkisins vegna hruns bankanna á Íslandi hafi verið um 44% af þjóðarframleiðslu, eða u.þ.b. 740 milljarðar. Auk þess þurfti ríkissjóður að auka skuldir sínar um 70% af landsframleiðslu eða um 1.200 milljarða með tilheyrandi kostnaði vegna falls þessara fyrirtækja.Það er fráleitt óréttlæti að skattgreiðendur á Íslandi hafi þurft að bera slíkan ofurkostnað vegna gjaldþrota einkarekinna banka. Raunar stríðir slík ráðstöfun einnig gegn yfirlýstri stefnu Evrópusambandsinsog Bandaríkjastjórnarum gjaldþrot einkarekinna banka. Þar er gert ráð fyrir því að hluthafar og kröfuhafar eigi að bera kostnaðinn af falli slíkra fyrirtækja og jafnvel aðrir aflögufærir bankar, en alls ekki skattgreiðendur.

 

Í ljósi þessa er furðulegt að orðræðan á Íslandi skuli snúast mest um hagsmuni og meintan rétt kröfuhafa föllnu bankanna í stað þess að snúast um óréttmætt fjárhagstjón íslenskra skattgreiðenda.

Sumir ganga svo langt að tala um íslenskar og erlendar eignir þessara kröfuhafa í þrotabúum bankanna. Hið rétta er að þeir eiga engar slíkar eignir. Þeir eiga aðeins kröfur í þrotabúin sem eru algerlega háðar íslenskum gjaldþrotalögum og verða ekki að eignum fyrr en þrotabúið hefur verið gert upp samkvæmt þessum lögum. Þrotabúin hafa nú fengið fimm ár til að hámarka heimtur, og það er orðið löngu tímabært að klára uppgjör þeirra í samræmi við lög um gjaldþrotameðferð og gjaldeyrishöft. Eina eðlilega niðurstaðan er sú að kröfuhafar fái greitt úr þrotabúum eingöngu í íslenskum krónum eins og dómafordæmi er fyrir. Á sama tíma ber stjórnvöldum skylda til að sækja bætur fyrir þann skaða, sem bankarnir ollu þjóðinni, í þrotabú

þeirra. Íslenska ríkið ætti með réttu að vera stærsti kröfuhafinn í þrotabú föllnu bankanna.

 Til samanburðar mætti hugsa sér dæmi um olíufyrirtæki starfrækt á Íslandi, sem hefði mengað náttúru landsins með þeim afleiðingum að íslenska ríkið hefði þurft að kosta til meira en 1.000 milljörðum til að hreinsa eftir það. Nú væri fyrirtækið farið í gjaldþrot og þá ætluðu kröfuhafar í þrotabú olíufyrirtækisins að fá allar eigur þrotabúsins en íslenska ríkið ætti ekki að fá neitt. Það er ljóst að slík ráðstöfun stenst ekki skoðun. Það sama gildir um uppgjörið á þrotabúum bankanna.

 Í samræmi við þær reglur sem Evrópusambandið og Bandaríkjastjórn hafa sett til að verja skattgreiðendur þegar einkareknir bankar verða gjaldþrota, ættu íslensk stjórnvöld að beita sektum, sköttum eða öðrum meðölum sem leynast í vopnabúri fullvalda ríkis til að sækja bætur fyrir það fjárhagstjón sem fall bankanna olli íslenskum skattgreiðendum. Ríkissjóður Íslands má undir engum kringumstæðum fara óbættur frá málinu.

 Heimildir

1. https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12163.pdf

2. http://europa.eu/rapid/press-release_MEMO-13-1140_en.htm?locale=en

3. http://www.fdic.gov/about/srac/2012/gsifi.pdf "

Íslendingar sitja uppi með alla þá spilagaldra sem Þistilfirðingurinn  lagði í bankamálum og álíka vitleysum þó að honum mistækist að koma á okkur SvartaPétri Icesave-skuldarinnar. Okkur er ætlað að bera allt tjónið sjálfum? Það er enginn sem talar fyrir okkar hagsmunum. Allir virðast vera talsmenn erlendra hagsmuna.  Biðja undirdánugast afsökunar á tilvist sinni og þora ekki að tala upphátt um okkar eigin skaða.

Hvílíkir aumingjar finnast mér íslenskir stjórnmálamenn upp til hópa vera að þeir skuli ekki taka til varna fyrir þjóðina. Horfa upp á það að leiguþý erlendra hrægammasjóða stjórni hér viðskiptabönkunum okkar og sitji yfir hvers manns koppi í efnahagslífinu og stjórni umræðunni að mestu leyti.  Það virðist enginn kollur öðrum hærri í þeirri hjörð þegar kemur að því að standa í lappirnar og verja Ísland.

Hversvegna eigum við Íslendingar  bara að þjást? 

Athugasemdir

[Hrólfur Þ Hraundal, 17.5.2014 kl. 17:15]

Á Íslandi eru allt of margir flokkar.  Á þingi eru allt of margir þingmenn.

Eftir hrun hefur eingin þingmaður komið okkur til varnar.  Forsetin er bara einn og hann ein er sá sem kom okkur til varnar með gerðum og orðum.

Því fleiri þingmenn því meira mas og karp.  Allir flokkar um fram þrjá valda spillingu og töfum á störfum alþingis.    

[Halldór Jónsson, 17.5.2014 kl. 17:49]

Því verr gefast heimskra manna ráð sem kom fleiri saman.

Af hverju kemur enginn okkur til varnar? Af hverju getur Vilhjálmur Bjarnason ekki hugsað um hvað Íslendingar hafi liðið fyrir bankana? Hvern fjandan varðar okkur um hverja þeir snuðuðu í útlöndum þegar engann varðar um að þeir snuðuðu mig og aðra hrekklausa hluthafa sem töpuðu öllu sínu?

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 17.5.2014 kl. 18:26]

Hvaða flokkar eiga tilverurétt og hverjir ekki að þínu mati Hrólfur?

[Halldór Egill Guðnason, 17.5.2014 kl. 18:31]

Thistilfjarfarkúvendingnum er ad takast ad koma á okkur  Svarta Pétri Icesave skuldanna. Thad er ad hafast med vaentanlegri lengingu á skuldabréfinu fraega, sem bankastjóri Landsbankans kynnti svo hródugur um daginn. Jóka gráa og Thistifjardarkúvendingurinn voru ekki thau bestu, en spurning hvort their pabbadrengir sem nú sitja í forsvari núverandi stjórnar, verdi nokkud betri. Thad er fátt sem bendir til thess ad roluhátturinn og eftirlátssemin vid sígjammandi stjórnarandstödu,  komi til med ad gera thá nokkru skárri, en gamla sósíalistasettid sem sat í fyrri stjórn, en lá marflatt fyrir AGS og "eigendum" krafna í throtabú einkabankanna, sem fóru á hausinn. Upp úr stendur, ad almenningur á Íslandi borgar brúsann, sama hvada rolur sitja í stjórn.

[Halldór Egill Guðnason, 17.5.2014 kl. 18:40]

Axel.: Hér hefdi átt ad skipa thjódstjórn, strax eftir hrun, sem hefdi fengid ad halda völdum í 6-8 ár hid minnsta, medan verid vaeri ad koma skikki á fjármál tjódarinnar. Thvi midur hefur enginn flokkur á thingi sýnt nokkurn dug fram ad thessu til ad rétta hér úr kútnum fyrir almenning og hrauna yfir kröfuhafa föllnu bankanna og fyrrum stjórnendur theirra, eins og their eiga svo sannarlega skilid. Íslenskir stjórmálaflokkar eru aumkunnarverdir upp til hópa og enginn theirra ödrum skárri, heldur einungis misslaemir.

[Helga Kristjánsdóttir, 17.5.2014 kl. 18:47]

Vilhjálmur uppskar glóðvolg atlot þingkonu,með útnefningu,langbesta Sjálfstæðisflokks-meðlims þingsins. Kannski verðskuldað í hennar þingflokki. Það segir mér að nú þarf að stokka upp og stofna virkilegan Íslandsfullveldis flokk,hvað sem það kostar.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 17.5.2014 kl. 19:15]

Tek undir með Helgu og þó fyrr hefði verið.

[Halldór Jónsson, 17.5.2014 kl. 19:48]

Axel Jóhann, auðvitað tekur jafn víðsýnn maður og hann Hrólfur ekki tilverutétt af neinum, Ég held að margir deili þeirri almennu skoðun með honum að flokkafjöld hafi hvergi gefist vel. Hvernig var það í gamla daga á Ítalíu þegar voru stjórnarskipti nærri vikulega meða sossarnir í Svíþjóð voru áratugum saman í stjórn.