Loksins kom heimastjórnin aftur

á ÍNN. Maður hefur sannarlega saknað hennar þegar endalausir matreiðsluþættir dynja yfir og allskyns umræður um það sem minna máli skiptir en velferð þjóðarinnar.

Nú kom heimastjórnin aftur hjá Ingva Hrafni  og lét kjósendur hafa það óþvegið. Sjálfstæðismenn í Reykjavík höfðu áður fengið á kassann í leiðara Morgunblaðsins á mánudaginn var, þar sem bent var á að menn gætu ekki unnið upp áralanga slappa frammistöðu umræðustjórnmála kortéri fyrir kosningar. Sú virðist líka ætla að verða raunin á. Flokkurinn hefði brugðist í baráttunni sagði í leiðaranum.  Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík væri með slæma stöðu sem afleiðingu 20 ára tímabils hnignunar vegna skipulagðs lóðaskorts allt frá dögum tilkomu R-listans og valdatíma vinstri manna og skorts á framtíðarsýn þeirra.

Sjálfstæðisflokkurinn hefði ekki staðið sig í andstöðunni heldur jafnvel tekið þátt í vegferðinni. Unga fólkið hefði því  yfirgefið Borgina og sest að í nágrannabyggðum þar sem byggingakranar gnæfa við loft.

Síðan kom besti flokkurinn og mesti tapari Samfylkingin náði völdunum í skjóli besta sem vissi ekki sitt rjúkandi ráð og var aðallega á höttunum eftir vel borgaðri innivinnu eins og Gnarrinn orðaði það.  En þá herti myndarlega á hnignun Reykjavíkurborgar sem allstaðar blasir nú við. En hverskyns skringilegheit, svo sem fuglahús í stað samgöngubóta,  bættust svo við með ástum  þessara skringilegu og óvæntu  bólfélaga á síðasta kjörtímabili.

Jón Kristinn fór skilmerkilega og snarpt yfir þá eyðileggingu sem þetta síðasta samstarf hefur valdið í Reykjavík.Hvernig eyðistefnan í samgöngumálum, flugvallarmálum og atvinnumálum hefur unnið óbætanlegt tjón. Guðlaugur Þór rakti hvernig skólamálin hefðu verið grátt leikin af þessu fólki þar sem enginn endir er sýnilegur. 

Er ekki mögulegt að þráseta margra fulltrúa í Borgarstjórn, þar sem er greitt þingfararkauo fyrir viðveruna, hafi leitt til makinda og verkleysis svipaðra og sumum finnst vera áberandi á Alþingi? En þar sem verr er borgað í nágrannabyggðunum er eins og að hugsjónakrafturinn sé meiri og unnið af meira kappi og metnaði. En svo má auðvitað segja að menn verði að fá bættan tímann sinn sem þeir leggja í þágu samborgaranna. En varla er rétt að stefna að því að slík opinber störf séu betur launuð en önnur á markaði.

Skiljanlega hanga latir og úreltir menn í sveitarstjórnum, sem fá ekki betur borgaða vinnu annarstaðar lengur. Eftir því sem kaupið er betra því lengur hanga þeir og aðrir komast ekki að. Enda sagði vís formaður í Garðabæ eitt sinn við mig að hámarkstími í sveitarstjórn ætti að vera 8 ár. Þá væru menn búnir að sýna allt sem þeir ættu til og eftir það myndi ekkert koma frá þeim sem gagn væri í. Það er kannski þess vegna sem Bandaríkjaforsetar hafa ekki mikið kaup og mega aðeins vera í 8 ár.

Stjórnmál eru barátta og hugsjónir en ekki kjarabarátta eða lifibrauðsleit.  Það mega menn spá í svona með öðru. Menn verða að hafa köllun og kraft eins og víst ólaunuð heimastjórnin sýnir í snerpu viðræðnanna á ÍNN í kvöld. Takk fyrir mig.