Birgir Bragason

 

sem vitnað er til hér í fyrri færslu var myndarmaður á sinni tíð eins og sést á mynd sem Keli sendi mér. Ávallt prúður í framgöngu á okkar árum saman, léttur í lund, hnyttinn, hagmæltur listamaður. Hann spaugaði með sjálfan sig þegar ég hitti hann síðast á taugadeildinni á Landspítalanum 1980, þar sem faðir minn háði sína síðustu glímu við Alzheimerinn. Biggi sagðist hafa fengið smá-slag og væri þessvegna tímabundið að taka stöðuna þarna og hann skyldi líta  til með gamla manninum sem hann þekkti vel frá fyrri tíð sem hann og gerði.

Þannig er þetta líf. Vinir berast burt með tímans straumi og blómin fölna...

Birgir Bragason var listamaður sem hugsanlega kvaddi okkur með sín bestu ljóð ósungin 

 

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 21.7.2014 kl. 08:10]

Ég er búinn að margsetja myndina inn og hún sést í einhvern tíma en svo bara hverfur hún. Mínar tölvukúnstir ná bara ekki lengra

[Halldór Jónsson, 21.7.2014 kl. 08:11]

Ég opnaði bloggið í Torch í stað Chrome og þá sé ég myndina