Okkar hlut í Ebólunni!

virðist vera krafa íslenskra stjórnvalda á alþjóða vettvangi.

Landamæri  Íslands, sem er eyja eins og til dæmis Bretland, eru hér eftir sem hingað til galopin fyrir öllum hlaupastrákum og hælisleitendum af Schengen svæðinu. Við verðum að fara eftir EES samningunum í einu og öllu. Spyrjið bara Samfylkinguna.

Hér veit enginn hvernig við bregðumst við fyrstu alíslensku Ebólunni. Bíðum við þess með eftirvæntingu eða viðbúnaði? 

Fáum við ekki örugglega okkar hlut í Ebólunni? 

 

Athugasemdir

[Þorkell Guðnason, 17.10.2014 kl. 16:49]

„Að ósi skal á stemma“ ku Þór hafa sagt.

Skynsamir menn brygðust við að hætti Þórs.

ATH. árós var notað um upptök ár forðum daga.

Alþjóðasamfélgaið VERÐUR að glíma við Ebóluna í Afríku - og það strax og af fullum þunga!

Þór koma að ánni Vimur sem var allra áa mest og vildi vaða yfir ána. Á miðri leið óx áin svo mjög að vatnið braut á öxlum Þórs. Leit þá Þór upp og sá að skessan Gjálp stóð tveim megin árinnar og gerði hún árvöxtinn (mé í ána). Þá mælti Þór: Á skal að ósi stemma, og kastaði steini að henni og missti eigi þess er hann kastaði til. Stemmdi/stoppaði hann þannig árvöxtinn.