Á að þjóðnýta stjórnmálaflokka?

er eiginlega það sem kemur í hugann við að lesa Staksteina í dag.

Þar er tilfært að Samfylkingin fékk m.a. þetta í framlög frá lögaðilum árið 2006 sem hér segir:

FL Group hf, 8 milljónir króna.

Baugur Group hf., 5 milljónir króna.

Dagsbrún hf. (nú 365), 5 milljónir króna.

Íslandsbanki hf., 5,5 milljónir króna.

Exista hf., 3,5 milljónir króna.

Kaupþing hf., 11,5 milljónir króna.

Landsbanki Íslands hf., 8,5 milljónir króna.

Það var hægt að boða mikinn sannleika fyrir nærri 50 milljónir króna árið 2006. Það voru mörg ár fyrir þetta ár og það voru enn tvö ár í hrun. Hefur ekki þjóðinni farnast bara vel fyrir þessa peninga? Eða þrátt fyrir þá?

Nú er ég ekki með það á hreinu hversu miklum upphæðum ríkið varði til stjórnmálaflokka á þessum árum. En maður hefur séð tilsýndar að innanflokksátök hafa verið grimmileg útaf flokkssjóðunum þar sem fleiri en einn þykjast eiga. Sumir hafa jafnvel skilað peningum aftur til þeirra sem þeir töldu ekki verðuga gefendur.Ekki hefur heyrst annað en að Samfylkingin hafi talið ofangreinda gefendur verðuga.

Nú er eitthvað búið að fikta við reglur um framlög til flokka þannig að vægi ríkisframlaga hefur aukist fremur en hitt.Spurning hvort það er ekki bara bissness að bjóða fram? Koma sjálfum sér á kaup í þægilegri innivinnu?

Yfirleitt er nú samt peningaskortur það sem er viðvarandi hjá stjórnmálaflokkum það sem mér hefur sýnst. Í kosningabaráttum missa menn yfirleitt glóruna í æsingnum og sérhver flokksmaður býr yfir æðislegum hugmyndum sem leiða til kosningasigurs og kosta bara milljón á stykkið. Svo eru úrslitin vonbrigði og þá er fé vandfundið því enginn vill styrkja liðnar kosningar, hvað þá kosningaósigur.

Svo hvert leiðir þetta? Eiga menn ekki að leita eftir stuðningsmönnum eða nýjum flokksmönnum?  Eða eiga menn bara að skrifa einhverjum stjórnarkontór og panta peninga til þess að setja upp stjórnmálaflokk? 

Félagafrelsi, skoðanafrelsi og tjáningarfrelsi. Allt eru þetta hlutir sem menn tala fjálglega um. En þegar til stykkisins kemur þá eru bara viss félög, vissar skoðanir og vissar prédikanir leyfðar. Það er bara til einn tónn og hann er hreinn segir séra Jóhann í Brekkukotsannál.

Og ef það er rétt að það sé bara ein skoðun sem er rétt, á hún þá ekki að vera ríkisvædd og kostuð af því? Eins og loftslagsráðstefnan í París? Hún snýst um þegar fengna niðurstöðu eins og frændi minn Guðmundur Andri skrifar í Fréttablaðið í dag. Það er allt að fara til fjandans í heiminum vegna hlýnunarinnar svo það var alveg nauðsynlegt að senda marga og ef ekki fleiri borgarfulltrúa þangað í reykspúandi háloftadrekum. Engar úrtölur leyfðar til hlustunar.

Erlingur vinur minn Hansson vakti stundum athygli mína á því hvað félag þýddi. Menn kæmu saman til að leggja fé sitt í ákveðið málefni í því skyni að vinna að framgangi hugmynda sinna. Er stjórnmálaflokkur sem ríkið kostar alfarið þá félag í þeim skilningi? Ríkisvætt hugsjónabandalag? Hver á það félag?

Þurfum við ekki að hugleiða hversvegna ríkið á eða á ekki að styrkja stjórnmálaflokka? Næst hinn hreini tónn með þjóðnýtingu stjórnmálaflokka?

 

 

 

 

Athugasemdir

[Hrólfur Þ Hraundal, 9.11.2015 kl. 18:20]

Vandi Alþingis er, að það eru of margir stjórnmála flokkar á þingi.  Ríkið á því ekki að styrkja stjórnmálaflokka.

 Án tillits til þess hvað margir flokkar eru í framboði, þá æti að vera til regla um að aldrei setjist á alþyngi íslendinga fleiri en þrír flokkar.  

Það hefur nefnilega komið í ljós að því fleiri flokkar á Alþingi, því fleiri vinnustundir Alþingismanna fjúka útum gluggann.  

En til þesskonar verklags er hægt að ráða hvaða fyllibittu sem er og þarf þá engar kosningar til.