Jón Skaftason

Mig langar að minnast vinar míns Jóns Skaftasonar með nokkrum orðum.

Við og konan hans, hún Hólmfríður frænka mín Gestsdóttir, vorum sundfélagar í Laugardalslaug áratugum saman. Við hittumst stundum fyrir utan þær stundir á heimili Jóns þar sem fljótar voru að birtast nýbakaðar vöfflur og jarðarber sem húsfreyjan ræktaði í miklum mæli við bílskúrsvegginn.

Jón var einn af þessum vönduðu og yfirveguðu mönnum. Þá hæfileika sem mann sjálfan skortir verður maður að sækja til annarra og því sóttist ég ávallt eftir samræðum við Jón ef færi gafst. Hann sagði að sundlaugarferðirnar væru sér mikils virði og hjálpuðu sér að fást við þrasmálin á þinginu meðan hann var þar en Jón sat á þingi fyrir Framsóknarflokkinn í 19 vetur frá 1959 til 1978 og bæjarfulltrúi í Kópavogi 1958 til 1962. Opinberum ferli sínum lauk hann svo sem sýslumaður í Reykjavík 1994.

Á seinni árum fluttu þau hjónin sig um set yfir í Kópavogslaug og strjáluðust okkar kynni nokkuð við það. En sambandið var ávallt gott okkar á milli og vel fylgdist Jón með mönnum og málefnum og voru hans skoðanir ávallt mér mikilvægar í pólitík.

Til voru þeir sem sögðu að Jón Skaftason væri eiginlega ekki framsóknarmaður. Það var eitthvað til í slíku því Jón var fyrst og fremst víðsýnn andi sem hóf sig yfir dægurþras og beitti rökhyggju á viðfangsefnin en fráleitt einhverri flokkspólitík sem aðrir höfðu samið. Hann var einstaklega ljúfur í allri framgöngu sinni og mér fannst ávallt birta yfir þeim samkundum þar sem við hittumst. Hann var djúpvitur og eiginlega forvitri í pólitík.

Ég man að á þeim árum sem ég var nálægt Gunnari Inga Birgissyni hér í bæjarpólitíkinni í Kópavogi á árunum frá 1990, að við veltum ýmsum álitamálum fyrir okkur. Þá sagði Gunnar stundum: „Hvað heldurðu að sagnarandinn segi um þetta? “ En ég kom stundum með heilræði í frá Jóni Skaftasyni sem Gunnari þóttu stundum betri en öngin eins og hann orðaði það. Og víst er að okkur þótti ómaksins vert að vita hug Jóns og sjónarhorn þegar úr vöndu var að ráða. Kosningaspár hans voru oft með ólíkindum réttar þó ekki værum við alltaf mikið hrifnir fyrir kjördaginn.

Jón var glæsimenni að vallarsýn og hlýr í viðmóti. Ég man hann best með bros á vör. Hann var í betra meðallagi að vexti, fríður sýnum, réttholda og ljós yfirlitum. Hverjum manni kátari á góðum stundum og hafði næmt auga fyrir umhverfinu. Áttræðisafmæli hans sátum við sundlaugasystkini hans ógleymanlegt þar sem öll fjölskyldan hans stóð með honum. Þar sýndi Jón nýja hlið á sér vegna sérstakrar áskorunar. Hann söng kraftmikinn einsöng með undirleik og kom okkur á óvart, því ekki hafði ég fyrr heyrt hann syngja svo.

Það er bjart yfir minningunni um hann Jón Skaftason, fremstan meðal framsóknarmanna í pottunum og sagnaranda í stjórnmálum, frá gengnum gleðidögum í glampandi öldunum í Laugardalslaugunum ljúfu.