Hversu margir hælisleitendur

sem hafa fengið landvist hér eru í vinnu og hversu margir eru ekki í vinnu?

Á Sprengisandi er kona sem talar fyrir því að sem flestir hælisleitendur fái landvist af því það sé svo ósanngjarnt að við megum senda þá alla umsvifalaust til landsins sem þeir komu frá. Það vill hún ekki ger heldur vorkenna þeim og finna leiðir til að hleypa þeim inn.

Mig hefur lengi grunað að hælisleitendur séu ekki allir þar sem þeir eru séðir. Ég tel óráð að velkja mál þeirra í kerfinu hér eins og gert er heldur byrja á að senda til dæmis alla svindlara umsvifalaust til baka á grundvelli Dyflinarreglugerðar.

Hversu margir verða nýtir borgarar veit ég ekki. En ýmsir segja að margir hælisleitendur séu til byrði og samlagist illa.

Athugasemdir

[Magnús Helgi Björgvinsson, 10.7.2016 kl. 11:34]

Hælisleitendurr mega í raun ekki vinna á meðan að umsókn þeirra er til meðferðar. En skilst að mjög margir þeirra hafi þó komist í vinnu. Held að hinsvegar að menn ættu að átta sig á að t.d. núna í ár eru ekki nema 25 sem hafa fengið hæli og held að megnið af þeim komist fljótlega í vinnu sbr. flóttamenn sem við höfum boðið landvist sem eru nær allir komnir í vinnu áður en hálft ár er liðið. En mmenn láta alltaf eins og þetta séu þúsundir manna en óvart eru það innan við 50 á ári sem fá hér hæli. P.s. ég er ekki að tala um þá sem bíða enn eftir afgreiðslu sinna mála þeir eru jú um 100 eða 200 og fara flestir til baka á andanum.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 10.7.2016 kl. 12:58]

Það væri kannski leið að hafa einhver tiltekin verkefni fyrir hælisleitendur sem þeir þurfa að sinna og skila af sér og verði þeim greidd einhverskonar laun fyrir. Þá kæmi ef til vill í ljós hverjir myndu samlagast íslensku þjóðfélagi og hverjir ekki, hverjir eru tilbúnir að vinna og hverjir koma til að fara bótakerfi okkar.

[Gunnar Heiðarsson, 11.7.2016 kl. 08:33]

Fjölmargir þeirra sem óska eftir hæli hér á landi er fólk sem stöðvað er á Keflavíkurflugvelli, á leið vestur um haf. Þetta fólk ætlaði aldrei að setjast að hér á landi, en þegar því er ljóst að ferðalag þess verður ekki lengra, óskar það eftir landvist hér.

Þetta fólk ferðast á fölsuðum skilríkjum í þeim tilgangi að komast yfir hafið til Ameríku. Því á að snú samstundis til baka, til þess lands sem það kom frá.

Margt af þessu fólki hefur skapað mikinn vanda hér á landi, þegar það reynir síðan að halda för áfram með því að reyna að smygla sérum borð í skip sem fara vestur. Þetta hefur kostað skipafélögin og þjóðina ómælda peninga, skip sem hafa verið komin áleiðis vestur um hafa hafa snúið til baka, eftir að laumufarþegar hafa fundist um borð. Þá er öryggisgæsla á þeim höfnum sem Ameríkuskipin leggjast við farin að nálgast því sem þekktist í ráðstjórnarríkjunum á sínum tíma.

Þetta kostar allt mikla fjármuni,en eru þó smáaurar miðað við það sem myndi kosta okkur þjóðina ef einhverjum hælisleitanda tækist ætlunarverk sitt. Viðkomandi skipaútgerð þyrfti þá að greiða svo háa sekt að líklega legðist hún á hliðina og það sem verra er, allar hafnir landsins gætu lokast fyrir fraktsiglingar í minnst þrjá mánuði!! Það ættu allir að sjá hverja skelfingu fyrir okkur sem þjóð slíkt myndi hafa!

Þessi vandi er raunverulegur og þó einstaka sinnum rati í fréttir að menn hafi verið teknir við að reyna að smygla sér um borð í skip, þá eru tilvikin margfalt fleiri, svo mörg að fáir myndu trúa þeirri tölu.

Vandinn vegna hælisumsókna er því ærinn, í raun spurning um hvort við viljum að mannúðarsjónarmið fyrir hælisleitendum eigi að vega ofar mannúðarsjónarmiðum fyrir þjóðina.