Hvað með PISA?

könnunina spyrja margir sjálfa sig í ljósi sífelldra kjaradeilna kennara. Hverju er skólakerfið að skila þjóðinni sem borgar fyrir það?

Þjóðin situr uppi með afleiðingar stefnu Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur þingmanns Viðreisnar um "skóla án aðgreiningar". En samkvæmt henni er tveimur dúsínum af nemendum sem ekkert eiga sameiginlegt í námsgetu hrært saman í bekki þar sem aðstæður verða þannig að ekkert er hægt að kenna þeim sem geta lært vegna þeirra sem ekki geta lært.

Menntamálaráðherra setur á langar og lítt skiljanlegar ræður um það að við munum sjá árangur eftir einhver ár. Bara engar aðgerðir né engan árangur strax.

Svo segir í Morgunblaðinu í dag:

"„Það eru engar skyndilausnir til í þessum efnum,“ segir Illugi Gunnarsson, starfandi menntamálaráðherra, um hinar nýlegu niðurstöður PISA-könnunarinnar um læsi grunnskólanema.

„Hugsunin er þessi, að hvert og eitt skólasamfélag þarf að finna þær leiðir sem henta best á hverjum stað þegar kemur að vali á þeim aðferðum sem nota á til að kenna læsi. Við leggjum til prófin, til þess að skólarnir geti séð hvernig þeim miðar, þannig að þá séu til mælikvarðar, ekki til þess að raða nemendum eða skólum í röð eftir getu, heldur til þess að skólarnir geti fylgst með því hvort þeir eru að ná árangri, svo að það komi ekki alltaf sjokk á þriggja ára fresti.“

Skilja þetta allir?

Er þetta ekki allt annað en að taka á grunnvandanum?  Það er að útskrifa meirihluta gunnskólanemenda  bæði læsa og reiknandi en minnihlutann hugsanlega slakari.

Finnst engum þetta hljóma sem samstillt átak menntamálayfirvalda um að gera ekki neitt tafarlaust?

Hugsanlega er PISA könnunin heldur ekki sanngjarn samanburður segir svo Sigurður G. Thoroddsen lögfræðingur í annarri grein í sama blaði.Þá höfum við það til viðbótar.

Það má ekki kenna þeim sem geta og vilja læra vegna þeirra sem hvorki geta né vilja.

Skóli án aðgreiningar er eitthvað sem er tabú fyrir almenning að ræða í sambandi við PISA könnunina.

 

Athugasemdir

[Jón Þórhallsson, 17.12.2016 kl. 15:03]

Spurningin ætti að vera; 

hvað skiptir mestu máli að fólk kunni, viti og gert fyrir hinn blákalda raunveruleika atvinnulífsins?

Ég legg til að íslendingasögurnar verði teknar út úr skyldunáminu; þar er bara um að ræða þúsnund ára gamlar víkinga-illdeilur og ættartölur á forn-íslensku sem að bara þvælast fyrir og íþyngja æskunni í mikilvægara námi.

Það mtti  nýta tímann betur í hefðbundna nútíma-málfræði og stærðfræði.

[Jón Þórhallsson, 17.12.2016 kl. 15:51]

Fólk getur lesið íslendinga-sögurnar sem áhugamál utan skyldunáms eða þá í sérhæfðum háskóla-tímum, fyrir þá sem að ætla að sérhæfa í fornfræðum.

Tökum þessar blóðugu illdeilur út úr gagnfræða og famhaldsskólunum.

Ég var t.d. látinn lesa Gísla-sögu Súrsonar í gagnfræðaskóla  og Gunnlaugssögu Ormstungu í framhaldskóla:

Þetta nám nýtist mér hvergi í hinum blákalda raunveruleika atvinnulífsins.

[Þorsteinn Siglaugsson, 18.12.2016 kl. 00:13]

Það er kannski skiljanlegt að að reynt sé að gera lítið úr neikvæðri þróun í skólamálum hérlendis líkt og Sigurður Thoroddsen gerir í tilvitnaðri grein. En rökin, að lélegur árangur hér sé vegna lítillar áherslu á prófið, standast ekki. Áherslan hefur ekkert breyst, en árangurinn hefur versnað.

Þetta ástand mun ekki lagast fyrr en laun kennara fara að taka mið af frammistöðu þeirra og hætt verður að pukrast með mismunandi frammistöðu skóla.

[Halldór Jónsson, 18.12.2016 kl. 06:10]

Þú ert með fingurinn á því Þorsteinn sem þín er von og vísa.

"þetta ástand mun ekki lagast fyrr en laun kennara fara að taka mið af frammistöðu þeirra og hætt verður að pukrast með mismunandi frammistöðu skóla." 

Bravó. Og skólarnir fara að gefa nemendum tækifæri til að ná árangri eftir getu hvers og eins vildi ég bæta við. Það er samkeppisþátturinn sem er lykilatriðið í skólum eins og í lífinu sjálfu.

Mikið væri gaman að sjá þig skrifa um þessi mál í Morgunblaðið.

[Þorsteinn Siglaugsson, 18.12.2016 kl. 21:24]

Þakka þér hólið Halldór. Aldrei að vita nema maður stingi niður penna.