Efnahagsmál Ole

Anton Bieltvedt eru oftlega til umfjöllunar í Mogga.

Hann er eindreginn Evrópusinni og sér ESB í miklum ljóma. Hann eyðir miklu púðri í að mála vaxtadjöful Íslendinga á vegginn og kenna krónunni um allt sem aflaga fer hérlendis enda ekki við öðru að búast.

Hann sendir Bjarna Benediktssyni tóninn í dag og reynir að sýna honum fram á að hann skilji ekki samhengi hlutanna í íslenskum efnahagsveruleika. En sem fyrr ber hann saman epli og appelsínur þegar honum hentar.

Ole segir m.a. svo:

"Fjármálaráðherra skrifaði nýlega blaðagrein þar sem hann fjallar um það að World Economic Forum hafi í skýrslu sinni um samkeppnishæfni ríkja skipað Sviss í 1. sæti og að Svíþjóð og Finnland hafi bæði komizt í efstu tíu sætin. Svíþjóð var reyndar í 7. sæti og Finnland í því 10. Það má líka nefna, að Noregur var í því 11. og Danmörk í því 12. Á sama tíma nefnir ráðherra það réttilega að Íslandi sé aðeins í 28. sæti.

Í þessu sambandi bendir ráðherra á að launakostnaður á Íslandi sé með því hæsta í OECD. Skín í gegn að hann vill gera há íslenzk laun ábyrg fyrir því að Ísland er aftarlega á merinni í samkeppnishæfni. Reyndar fer ráðherra aðeins út í framleiðni líka án þess að útskýra á nokkurn hátt hvernig bæta megi hana. Enda er hún oftast afleiðing annarra þátta en ekki sjálf orsakavaldur.

Um gengi krónunnar segir ráðherra að „mörgum þyki gengið fullsterkt“. Hvort það er líka hans skoðum kemur ekki fram. Vexti nefnir ráðherra engu orði eða húsnæðiskostnað. Gjöld og skattar virðast heldur ekki spila stóra rullu í samkeppnismálum hjá ráðherra sem þó er í forsvari fyrir skattlagningu og fjármálum ríkisins. Fjármálaráðherra er auðvitað sá sem ætti að vita mest og bezt um þessi mál öll og eru þessi einföldu og fátæklegu skrif hans um samkeppnishæfni landsmanna því hvorki gleðileg né gæfuleg.

Um launastöðuna er það að segja að laun eru skv. síðustu alþjóðlegum skýrslum miklu hærri í Sviss en á Íslandi, eða tæplega 33% hærri. Meðallaun í Sviss 2016 voru 5.943 evrur á mánuði eða um 740.000 kr.; í Noregi voru þau 5.605 evrur eða 700.000 kr.; í Danmörku 4.073 eða evrur, 510.000 kr. og í Svíþjóð 3.879 evrur eða 485.000 kr. Á Íslandi voru meðallaun 4.487 evrur, eða 560.000 kr., á mánuði. Þar sem Sviss og Noregur, sem eru í 1. sæti og 11. sæti samkeppnishæfustu þjóða Evrópu, eru með 33% og 25% hærri laun en Ísland verður skortur á samkeppnishæfni Íslands vart skýrður með háum launum.

Jafn undarlegt og það er virðist fjármálaráðherra og ýmsir aðrir ráðamenn – svo að ekki sé nú talað um höfuðpaurinn óforbetranlega, seðlabankastjóra – vera blindur fyrir því að það eru vextirnir, ekki launin, sem eru að sliga íslenzkan atvinnurekstur og samkeppnishæfni íslenzkra fyrirtækja..."

Svo segir Ole einnig:

"Beint horfir dæmið svona við:

Stýrivextir í Sviss eru -0,75%, í Svíþjóð -0,5%, í evrulöndum 0,0%, í Danmörku 0,05% og í Noregi 0,5%.

Hér á Íslandi eru stýrivextir hins vegar 4,25%. Mörgum sinnum hærri en í þeim löndunum, sem samkeppnishæfust eru.

Eins og við sjáum eru stýrivextir á Íslandi 5% hærri en í Sviss og 4,75% hærri en í Svíþjóð. Stýrivextir gilda milli seðlabanka og viðskiptabanka. Vextir og vaxtamunur milli viðskipabanka og almennings eða fyrirtækja eru miklu hærri. Ganga má út frá því að vextir viðskiptabanka hér séu að meðaltali 5% hærri, en í þeim löndum, sem samkeppnishæfust eru..."

Ole ber þarna saman prósentur milli gjaldmiðla beint. Hann getur þess ekki að það er munur á vöxtum á láni í erlendri mynt og láni í íslenskum krónum. Ef tekið er langtíma lán í svissneskum frönkum segjum til húsnæðiskaupa, þá er skuldin í svissneskum frönkum og vextirnir mun lægri en á íslensku húsnæðisláni, verðtryggðu eða óverðtryggðu.

Þetta er myndbirting á á einhliða áróðri landsölumanna sem vilja fullveldið feigt. Bera saman epli og appelsínur, erlendan gjaldeyri og innlendan og svo prósentur. Falsfréttir myndi einhver þekktur maður kalla þetta.

Svo reynir hann að koma því inn hjá fólki að stýrivaxtaprósentur séu þeir vextir sem fólki bjóðast út í banka ef það vill til dæmis fá lán fyrir bíl. Ole gæti orðið ríkur fljótt í Sviss ef málið væri svo einfalt. En svo er ekki og menn væru fljótir að fá skellihlátur þar ef menn færu fram á slíkt. Þá myndi líklega íslenskar vaxtaprósentur sýnist sanngjarnar í samanburði og skýra fljótt af hverju svissneskur almenningur keyrir ekki um á Rolls Royce.

Fólk verður að vara sig á falsfréttum sem fullveldisökumenn Evrópusambandsins reyna að beita fyrir það.

Ole A. er hættulegur áróðursmaður í efnahagsmálum sem fólk þarf að átta sig á.(En ég er ánægður með Z-etuna hjá honum)