Gömlu tímarnir komi aftur

er það sem söngurinn um afnám verðtryggingar á útlánum til allra gengur út á. Söngurinn dunar á Útvarpi  Sögu allan liðlangan daginn og veður uppi á dagblöðum. Aldrei er minnst á það hversvegna verðtryggingin var sett á í upphafi.

Vilhjálmur Bjarnason lýkur grein sinni í Morgunblaðinu í dag svofellt:

"Arfur heimastjórnar

Þegar horft er til baka felst arfur heimastjórnarinnar í nokkrum þáttum. Það tókst að koma á mögnuðum deilum í sáraeinföldu máli. Það var símamálið. Það var nógu einfalt til að allir hefðu vit á því. Þannig var farin hópreið til Reykjavíkur til að berjast gegn lagningu landsíma. Sennilega hafa forystumenn þeirrar suðurreiðar talið að GSM-símar væru á næsta leiti árið 1906.

Önnur arfleifð er hús Landsbókasafns Íslands, Safnahúsið við Hverfisgötu. Það er falleg bygging og vel gerð þrátt fyrir þyngd sína.

Þriðja arfleifðin sem nefna mætti er Tjarnargatan. Þar byggðu hinir danskmenntuðu embættismenn heimastjórnarinnar hús sín. Þau hús eru úr takti við önnur íbúðarhús á þeim tíma.

Álitamál er hvort þeir sem þar byggðu hafi fengið lán hjá nýstofnaðri veðdeild Landsbanka Íslands. Í lögum nr. 1/1900 segir: „Í Landsbankanum í Reykjavík skal stofna veðdeild til þess að veitt verði lán um langt árabil og með vægum vöxtum gegn veði í fasteignum.“

Hvaðan átti lánsfé að koma?

Með þessum lagatexta var lagður grunnur að því að færa lántakendum sparifé landsmanna á silfurfati.

Þetta var áður en hugtakið verðbólga varð til, það hugtak var kallað dýrtíð.

Til eru þeir sem vilja taka þennan dýrðartíma upp aftur, að taka sparifé frá börnum og öldruðum og færa þeim sem byggja við tjarnargötur hvers tíma, gegn vægum vöxtum, en það þýðir á skiljanlegu máli að borga ekki til baka í jafnvirði. Þennan arf heimastjórnarinnar er enn verið að takast á við."

Annað nefnir Vilhjálmur í grein sinni. En það er að Framsóknarflokkurinn var stofnaður í landlegugleðskap á Austfjörðum, svo miklum að aðeins eini bindindismaðurinn í hópnum mundi glögglega hver hafði verið kosinn formaður. Ekki að furða þó flokkurinn hafi löngum verið talinn opinn í báða enda og sagt bæði já já og nei nei og hallur undir gamla tíma þegar SÍS sat fyrir lánafyrirgreiðsluni í bönkunum fyrir tíma verðtryggingarinnar sem gerði útaf við apparatið.