Þorvaldur og Göbbels

eiga það sameiginlegt að trúa því að sé lygin endurtekin nógu oft þá verði hún að sannleika.

Þorvaldur er því enn á ferðinni í Fréttablaði þeirra Jóns Ásgeirs og Baugsliðanna, að 67 % þjóðarinnar hafi samþykkt stjórnardrög  Þorvaldar og hans manna frá stjórnlaga ráði.

Hið rétta er að innanríkisráðuneytið auglýsti svo um niðurstöður atkvæðagreiðslu um uppkastið:

skýrslna yfirkjörstjórna varð niðurstaðan eftirfarandi:

Kjósendur á kjörskrá	236.911
Gild atkvæði	114.570
Ógild atkvæði	1.499
þar af auðir	661
þar af aðrir ógildir	838

 Gild atkvæði skiptust þannig eftir því hvernig kjósendur svöruðu einstökum spurningum:

1. Vilt þú að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá?

Já, ég vil að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

       73.509

Nei, ég vil ekki að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

       36.302

2. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði náttúruauðlindir sem ekki eru í einkaeigu lýstar þjóðareign?

Já    84.760

Nei   17.470

3. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um þjóðkirkju á Íslandi?

Já    58.455

Nei   43.914

4. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði persónukjör í kosningum til Alþingis heimilað í meira mæli en nú er?         

Já     78.451

Nei    21.660 

5. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að atkvæði kjósenda alls staðar að af landinu vegi jafnt?

Já     66.653

Nei    33.590

6. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að tiltekið hlutfall kosningarbærra manna geti krafist þess að mál fari í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Já     72.633

Nei    26.440

Auglýst með vísan til 2. mgr. 10. gr. laga um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna nr. 91/2010.

Innanríkisráðuneytinu 30. október 2012"

Gild atkvæði voru því

111.682 eða 47.14% af heild.

Þeir sem samþykktu voru

34.65 %

en ekki

67 % þjóðarinnar

sem Þorvaldur lýgur nú enn einu sinni upp á prenti að þjóðin hafi gert.

Þeir sem nenntu að lesa uppkastið komust fljótt að því að það stóðst engar kröfur, var fullt af mótsögnum og hroðvirkni sem ekki hefði fengið framhaldseinkunn í Gaggó Vest. 

Einhver nýr þriðjungur þjóðarinnar sem vill nýja stjórnarskrá sem komi í stað þeirrar sem þjóðin samþykkti nær einróma 1944 virðist auk þess vera harla léttvægur í samanburði.Plaggið ekki samið af fræðilegri þekkingu í alþjóðlegum samanburði eins og hin núverandi heldur af meginstofni af vinstrisinnaðri háskólaelítu eins og Þorvaldi sem löng reynsla er síðan komin af hvernig gefst.

Hvað þá að þjóðin virðist ekki telja að hana skorti nýja stjórnarskrá  sýnir algert áhugaleysið fyrir kosningunum sem voru svo dæmdar ólögmætar af Hæstarétti til viðbótar.

Þessi skrif Þorvaldar eru  því jafn fráleit og skrif Óla Antons Bieltveds um vilja Íslendinga til að ganga í Evrópusambandið og taka upp Evru í Morgunblaðinu í dag og oft áður.

Það er gæfa Íslendinga að taka álíka lítið mark á hvorum skríbenti Evrópusambandsins  sem er, Þorvaldi Gylfasyni  eða Óla Anton Bieltved.

Jafnvel gamli Göbbels gagnast ekki til að gera prófessor doktor Þorvald Gylfason  Evrópukrata í gjaldgengan í  gjöf á nýrri stjórnarskrá fyrir Ísland sem eigi að lækna öll þess mein.