Stjórnarskrárruglið

gengur ljósum logum meðal kommatittanna í þjóðfélaginu.Það er eins og þeir séu andsetnir af því að bankahrunið hafi orðið vegna skorts á einhverri "Þorvaldarspeki"?

Leiðari Morgunblaðsins tekur vel á þessu máli og skringileikinn í aðferðafræði tittanna:

"Í gær voru sagðar fréttir af því að stjórnarskrárruglið gengi nú aftur. Og allur var aðdragandinn jafn vitlaus og síðast og jafnvel voru fulltrúar ólögmæta „stjórnlagaráðsins“ hafðir í áhrifastöðum á nýju upphafsfundunum, dreifandi gömlu gögnunum sem gengu aldrei upp og hleypandi upp fundinum, sem er varla gagnrýnisvert.

Það stórundarlega er að þegar þessi skrípaleikur, taka tvö, er settur í gang á ný er hann með samþykki og velvilja Sjálfstæðisflokksins! Hvernig gat það gerst?

Jóhönnu-/Steingrímsstjórnin taldi fall íslensku bankanna ákjósanlegt tækifæri fyrir sig til að hleypa öllu í bál og brand á þeirri stundu þegar þjóðin þurfti mest á samheldni að halda.

 

Aldrei var það rökstutt hvað stjórnarskrá landsins hefði haft með fall bankanna að gera. Bankaáfallið var alþjóðlegt þótt það hefði verið tilfinnanlegra um margt hér en annars staðar. Hvergi annars staðar kom upp sú hugmynd að vegna áfallsins þar þyrfti að breyta stjórnarskrá viðkomandi lands.

Byrjað var á stórskrípaleik í Laugardagshöll þar sem fundarmenn sátu við 100 hringborð með „leiðbeinanda“ við hvert og hugsuðu upp stikkorð um breytingar á stjórnarskrá.

Og kraftaverkið gerðist því af öllum borðum í þessu risastóra andaglasi bárust svipuð stikkorð og spekingar létu eins og tilviljanakennd tombóla af þessu tagi væri frábært upphaf á breyttri stjórnarskrá. Og nú er vitleysan farin af stað aftur.

Og þar fara fyrir flokkar sem hafa sýnt að þeir telja vilja stjórnarskrárinnar ekki skipta neinu máli, frekar en að ákvarðanir æðstu funda þeirra sjálfra séu marktækar."

Þorsteinn Siglaugsson ritar eftirfarandi skýringar :

"Það voru 36% eða 37% kjósenda sem vildu leggja þessar tillögur til grundvallar, ekki 67%. Stór hluti kjósenda sat nefnilega heima. Og hvers vegna var það?

Það var vegna þess að það lá alveg ljóst fyrir að stjórnlagaráðið hafði ekkert umboð til eins eða neins og kosningin var ekki bindandi kosning heldur fremur skoðanakönnun.

Upphaflega átti að setja á stjórnlagaþing og Alþingi hafði samþykkt valdheimildir til þess. En kosningin fór í handaskolum. Í kjölfarið var skipuð nefnd. En nefndin hafði engar valdheimildir.

Þetta er nú sannleikur málsins."

Samt halda Þorvaldur Gylfason og hans nótar áfram að halda því fram að 67 % þjóðarinnar hafi heimtað nýja stjórnarskrá.

Þannig heldur Stjórnarskrárruglið áfram og áfram.

Athugasemdir

[Sigfús Ómar Höskuldsson, 12.11.2019 kl. 12:53]

Ágæti Halldór, fyrsta spurningin hlýtur að vera hvort þú hafir ekki örugglega kosið þann 20 okt 2012 ? 

Sú gamala vísa að tala um þá sem ekki kusu þann ágæta dag er jafn mikilsvirði og sú lýsing að þinn flokkur sé flokkur "stétta með stéttum". Bæði standast ekki skoðun.

Hitt er svo annað, auðvitað eru allir íhaldsmenn, þá Sjallar, Frammara og Miðflokkur Fólksins á móti breytingum. Enda varla íhaldsflokkar ekki fyrir ekki neitt.

Auðvitað hræðasta svo hagsmunaaðilar helstu breytingar, t.d stærstu sjávarútvegsfyrirtækin, að nú verði sett inn auðlindarákvæði inn en þá man ég, það á ekki að ræða það í þessari umferð. Hversvegna ætli það sé ? 

Einn kann að spyrja sig. Gæti verið út doltlu...

AÐ lokum þetta, rant ritstjórans við Móana er dapurt sem fyrr, talar um "ólöglegar kosningar" þegar ákvörðun Hæsta frá því 25 jan 2011 sagði allt annað.

Þá má líka nota Andersenrökin þar, þegar kemur í ljós að minnihluti dómara taldi suma hluti í lagi í framkvæmdinni.

En líklega telur það ekki, ekki frekar en rantið frá "ritstjóranum".

[Vagn (IP-tala skráð) 12.11.2019 kl. 13:16]

67 % þeirra sem kusu í þjóðaratkvæðagreiðslunni vildu að tillögur stjórnlagaráðs yrðu lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

Í öllum kosningum eru það aðeins þeir sem kjósa sem hafa áhrif og teljast. Þeir sem sitja heima kjósa að setja valdið í þeirra hendur.

Hvorki stjórnlagaþinginu né nefndinni sem var skipuð var ætlað að hafa valdheimildir. Alþingi samþykkti aldrei valdheimildir til stjórnlagaþings.