Má ekki finna að?

Mannréttindadómstól sem notar sama dómarann við yfirrétt og undirrétt? Og bannar sakborningi að verja sig?

Hverskonar skrípadómstóll er þetta þar sem einn dómarinn, sá sem situr bæði í yfir og undirrétti  og sækjandinn eru æskuvinir frá sama landi og sakborningurinn? Og sækjandinn er með laskað mannorð frá námsárum sinum vegna tilraunar til prófasvindls. Og er með málflutning byggðan á samsæriskenningum sem hann getur engin rök fært fyrir. Jafnvel á Íslandi myndi Jón Steinar finna að þessu.

Ég mun fyrirlíta allt sem fá þessu dóti kemur.Svei

Athugasemdir

[Sigurður Kristján Hjaltested, 7.2.2020 kl. 11:45]

Sæll Halldór.

Fékk þetta af síðu Jóns Magnússonar.

Segir allt sem segja þarf um þennan handónýta

dómstól...

Á undanförnum árum hefur þessi dómur í auknum mæli dæmt með þeim hætti, að svo virðist á stundum, að dómurinn sé frekar í pólitík heldur en lögfræði. Sem dæmi um það má nefna, að Mannréttindadómstóllinn féllst á það, að kennari í Austurríki þyrfti að sæta refsingu fyrir að segja sannleikann um Múhameð, en dómstóllinn taldi að á grundvelli hugsanlegs þjóðfélagslegs óróa væri rétt að kennarinn greiddi sektina. Með þessum dómi féllst Mannréttindadómstóll Evrópu á að skerða bæri tjáningarfrelsi, ef hætta væri á því að ofbeldisöfl sættu sig ekki við að sannleikanum væri borinn vitni.

Fleiri dæmi mætti nefna eins og dóm Mannréttindadómstóls Evrópu frá því í október 2001 þar sem dómurinn taldi að allir ættu rétt á góðum nætursvefni. Jamie Whyte gerir þennann dóm að sérstöku umfjöllunarefni í bók sinni "Crimes against logic" og segist ætla að fara í mál við börn sín þegar þau hafi efnast  og krefjast skaðabóta fyrir, að þau hefðu ítrekað brotið gegn mannréttindum hans með því að trufla svefn hans á nóttunni. Sömu kröfu gætu flestir foreldrar gert til barna sinna.

Er dómstóll sem hagar störfum sínum og fellir dóma með þeim hætti sem hér er bent á, hafinn yfir gagnrýni og ber fremur að trúa á hann en Guð almáttugann?   

[Húsari. (IP-tala skráð) 7.2.2020 kl. 18:28]

Sæll Halldór.

Jón Steinar, einhver mesti tungubrjótur
og tannagnjóstur sem um getur í lögfræðinni
mundi hía á majestetina í Strassburg!

Þetta er pólitískt skrípatól sem menn
eiga auðvitað ekkert að gera með enda eru dæmin
fyrir hendi að þetta sé að engu hafandi og vonandi
að íslensk stjórnvöld fari ekki að eltast
við þessi trúðs- og skrípalæti.

[Ómar Ragnarsson, 8.2.2020 kl. 01:40]

´Ég hélt í einfelndi minni að íslenska ríkið væri sakborningur í þessu máli en ekki Sigríður Andersen. 

Þegar Jón reiðhjólamaður frá Akureyri rak sitt mál fyrir þessum dómstóli var íslenska ríkið sakborningurinn en ekki þáverandi dómsmálaráðherra.