Þjóðarblómið mitt blíða

Alaska Lúpínan breiðir nú himinbláar breiður yfir örfoka mela æsku minnar í kring um Reykjavík.

Blessaður sé Hákon Bjarnason fyrir að hafa fært Íslandi þessa jurt.

Skömm sé þeim sem standa fyrir að láta rífa þjóðablómið mitt blíða upp.

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 21.6.2020 kl. 19:21]

Sæll Halldór

Vissulega styttist í að hægt verði að kalla lúpínuna borgarblóm, jafnvel Íslandsblóm. Svo hratt veður hún yfir hlíðar og grundir og eyðir öllu sem fyrir er.

Það er ekki endilega allt gott sem blátt er, þó vissulega blái liturinn sé fallegur.

Þessi innflytjandi er ekki flóru okkar til sóma.

Kveðja

[Þórhallur Pálsson, 21.6.2020 kl. 20:28]

Heyr !

[Hörður Þormar, 21.6.2020 kl. 23:27]

Lúpínan getur víða verið gagnleg til uppgræðslu, en þegar hún veður yfir lyngmóana þá þykir mér of mikið af því góða.

[Sigurður I B Guðmundsson, 22.6.2020 kl. 10:39]

Svo vildi Hákon frændi okkar að bændur færu að stunda skógrækt í stórum stíl en ekki var nú hlustað á það.

[GÍSLI HOLGERSSON - ICELAND (IP-tala skráð) 22.6.2020 kl. 10:56]

Melar, sandar og órækt verða iðgræn að vori, sem hamast og lifnar fyrir "maren"-fagurbláa og hvíta LÚPÍNUNA, sem breytist í "ÞJÓÐARBLÓM".

AUSTANVINDAR breyta ásýnd og fegurð á einum degi, því LÚPÍNAN bláa vill dreifa sér og gera enn betur fyrir landið OKKAR. 

[Halldór Jónsson, 22.6.2020 kl. 12:07]

Gunnar, ég er viðloðandi jörð í Bláskógabyggð þar sem lúpínan er í balanséruðu sambýli við skóg og lyngmóa. Ég sé ekki að nein breyting sé á því í áranna rás. Lyngið er á sínum stað og lúpínan á sínum og skógurinn á sínum.

Ég keyrði inn í Haukadalshlíð um helgina og þar er lúpínan í vegkantinum meðfram skóginum . Svo er lyng inní skógarrjóðrunum þar sem hrútaber vaxa. Sjáðu hvernig lúpinan vex í vegarköntunum  alla leið austur.

[Halldór Jónsson, 22.6.2020 kl. 12:08]

Sigurður, Bændur hafa víða tekð áskorun Hákonar, Suðurlandsskógar Austurlandsskógar osfrv.

[Halldór Jónsson, 22.6.2020 kl. 12:09]

Takk Þórhallur

[Gunnar Heiðarsson, 22.6.2020 kl. 19:20]

Sæll aftur Halldór minn

Við verðum seint sammála í þessu máli. Kannski lúpínan sé eiithvað minna herská þarna fyrir austan, en hér á vestari hluta landsins eirir hún engu. Hef sjálfur fylgst með framgangi hennar síðustu 20 ár, hér á Fiskilækjarmelum, eða frá því fyrstu rótarskotunum var plantað þar.

Í fyrstu vegna þess að ég hafði mikla trú á uppgræðslumætti þessarar plöntu, en fljótlega runnu á mann tvær grímur. Nú fylgist ég með skelfingu á eyðileggingu hennar. Margir hektarar af lyngi, sem ég sem barn og unglingur las á hverju hausti, er orðnir lúpínu að bráð. Einungis øflugustu trjálundar standast ásóknin, ennþá. Allar minni trjáplöntur horfnar og engin nýliðun.

Enn eru eftir á svæðinu smá blettir sem lúpínan á eftir að yfirtaka. Þar er fjölbreyttur lággróður og nýliðun birkis mikil. Á hverju ári minnka þessir blettir verulega og innan fárra ára verða þeir horfnir.

Við getum verið sammála um blái liturinn er fallegur, en ég endurtek að það er þó ekki endilega allt gott þó það sé blátt.

Kveðja