X-D fyrir Ísland.

Það er reginmiskilningur hjá kommúnistum, vinstrimönnum og ofbeldismönnum, að hrunið hafi verið Sjálfstæðisflokknum eða sjálfstæðisstefnunni að kenna. Hrunið varð af því að stofnanir þjóðfélagsins undir forystu einstakra manna brugðust ekki við í tíma, hvorki í Seðlabanka, Fjármálaeftirliti eða annarsstaðar.

Aðildin að EES og glannaleg einkavæðing bankanna í kjölfar þess, sköpuðu þær aðstæður sem leiddu til þess að bankarnir  lentu smám saman að hluta til í höndum ótíndra glæpamanna,  sem svo áttu heimskuleg og hættuleg  viðskipti við aðra glæpamenn.  Svo kom  alþjóðakreppan  skyndilega  á lánsfjármakaði og þá hrundi spilaborg yfir fíflin sem stjórnuðu bönkunum. Og öll þjóðin dansaði meðvirk líka í kringum veizluborðið, gleymum því ekki. 

Þeir voru búnir að segja okkur að þeir væru þvílík séní , sem yrðu að hafa tugmilljónir í kaup á mánuði. En í rauninni voru þeir bara aular með enga reynslu í bankamálum. Hálfvitar með lúkurnar á kafi í gotteríiskrukkunni fyrir sjálfa sig.  Framferði þeirra, sem var bæði afglapaháttur og svo glæpsamlegt í einhverjum tilvikum,  orsakaði hversu hrunið varð svakalegt.

Það var ekki  Sjálfstæðisflokkurinn sem slíkur sem er sekur,   þó svo að einhverjir  afglapanna og líka glæpamannanna teljist félagar í þeim flokki. Margir þeirra fylgdu líka öðrum flokkum en Sjálfstæðisflokknum.   

Sjálfstæðisflokkurinn er því ekki sekur um neitt þjóðarmorð eða tilræði.   Hann er hinsvegar það stjórnmálaafl,  sem nú verður að styrkja gegn sókn alræðisaflanna rauðu . Hann einn getur veitt það viðnám sem þjóðin þarf. Veiking Sjálfstæðisflokksins kemur niður á lífskjörum fólksins til lengri tíma með aukinni skattheimtu og hverskyns miðstýringu, ófrelsi og kúgun.

Sjálfstæðisstefnan sjálf hefur ekkert breyst. Hún er óbreytt frá 1929. Einstakir menn geta brugðið af leið eða staðið sig illa. En  Sjálfstæðisflokkurinn sem hugsjón og stefna hefur ekki brugðist.

X-D í næstu kosningum til þess að bjarga Íslandi.  

Fiðluleikur meðan Róm brennur !

Atvinnuleysið í landinu nálgast nú sautján þúsund. Fjórum  sinnum fjöldi mótmælenda á Austurvelli þegar mest gekk á í óeirðunum í vetur. Og  síðan  aðstandendafjöldann utanum þennan hóp til viðbótar ?   Sjá menn fyrir sér slíkan mannfjölda ?    

Í eldsbjarmanum frá  Austurvallarindíánunum ákvað  Samfylkingin að sýna af sér það ábyrgðarleysi að rjúfa þing um vetur og stefna þjóðinni í  kosningar.  Í þeim  tilgangi að  fjölga  þóknanlegum þingmönnum  fyrir skæruliðana á kostnað Sjálfstæðisflokksins.    Í stað þeirrar  pólitísku skrautsýningar og sóunar á almannafé sem komandi Alþingiskosningar eru, þá  finnst mér að  núverandi þingmenn hefðu átt að sýna af sér þá ábyrgð að mynda fremur þjóðstjórn gegn neyðinni sem framundan er.  Kosningar núna eru því  fyrir mér ámóta ótímabært sukk og framboðið til Öryggisráðsins var á sínum tíma.    Fiðluleikur Ingibjargar, Steingríms og Sigmundar Davíðs þegar Róm er að brenna.   

En auðvitað er tómt mál að tala um þetta núna þegar allt er búið og gert.  Forseti vor  sló  enda  taktinn að þessu  öllu skælbrosandi frá Bessastöðum.  Þetta er  lag og ljóð  eftir hans höfði.   Gömlu úlfshárin þekkja  einhverjir þegar  þeir sjá þau. Skoðanakönnun sýnir greinilega að nú er fólk  farið að efast um ágæti slíks  konungdóms fyrir  Íslendinga sem forsetatíð Ólafs Ragnars Grímssonar er orðin.  Margar raddir heyrast nú um það að endurskoða þurfi stjórnarskrána með grundvallarbreytingar á ráðherraveldinu og forsetaembættinu fyrir augum. Oft heyrist nefnt að þjóðkjósa forseta með meirihluta á bak við sig, sem gegni embætti forsætisráðherra til fjögurra ára. Hann skipi ráðherra eftir sínu höfði.  Þannig náist fram sú þrískipting valdsins sem margir eru langeygðir eftir.

Vinstri stjórnir endast  sögulega  illa.  Mér býður í grun að það verði ekki  fjögur ár í aðrar kosningar eftir þessar skyndikosningar  í apríl.   Í stað  þessa sjónleiks hefði kröftunum  betur verið  beitt að aðkallandi málum.   Alþingiskosningarnar á miðjum vetri  verða því Íslands óhamingju fremur að vopni í stað þess að beina kröftunum að hinni miklu vá atvinnuleysisins.

 Nú sýnir skoðanakönnun að hinn pólitíski veruleiki er að renna upp fyrir landsmönnum. Slagorðavaðall vinstriflokkanna í ríkisstjórn sýnir sig að vera til lítils  gagns og leysa fárra vandamál.  Framsóknarflokkurinn virðist síður en svo hafa aflað sér trausts með ótraustri framgöngu  sinni. Sjálfstæðisflokkurinn er kominn á nýja siglingu upp úr öldudalnum.

Niðurstöður kosninganna munu því tæplega leiða til þess  stóra  sigurs sem upphafsmennirnir ætluðu. Vandræði þjóðarinnar   munu hinsvegar tæplega hafa minnkað þegar sýningin er  afstaðin. Kosningarnar verða því fremur  fiðluleikur meðan Róm brennur heldur en það sem þjóðin þarfnast um þessar mundir. En svona er þetta bara.