Er ekki hægt að æsa einhvern upp

með því að tala til dæmis um innflytjendastefnu Íslendinga?

Styrmir Gunnarsson ritstjóri verður seint ásakaður um um skort á víðsýni og umburðarlyndi. Hann skrifar samt svo á Evrópuvaktinni:

"Tony Blair fyrrum forsætistisráðherra Breta og leiðtogi Verkamannaflokksins í Bretlandi á þeim tíma, skrifaði athyglisverða grein í brezka blaðið Guardian fyrir skömmu (sem sagt var frá hér á Evrópuvaktinni), þar sem hann spáði því að gagnstætt því að styrjaldir 20. aldarinnar hefðu verið sprottnar af pólitískri hugmyndafræði yrðu styrjaldir 21. aldar háðar vegna átaka á milli öfgahópa ólíkra trúarhópa. Blair taldi að forystumenn þjóða yrðu að horfast í augu við þennan veruleika.

Það er áreiðanlegfa mikið til í þessu. Það er t.d. áleitin spurning hvers vegna svo lengi hefur dregizt að gera samninga um inngöngu Tyrklands í Evrópusambandið. Það er aldrei sagt berum orðum hver ástæðan er en hún blasir við. Mikill hluti fólks í Evrópu vill ekki fá Tyrkland inn í Evrópusambandið og ástæðurnar eru augljóslega ekki pólitískar.

Í nýrri skýrslu á vegum stjórnvalda í Svíþjóð kemur fram sú skoðun, að öfgamenn í hópi múslima í Sviþjóð séu sá hópur, sem sænsku samfélagi stafi mest hætta af, sérstaklega þeim sem fengið hafa hernaðarlega þjálfun á átakasvæðum.

Þessi átök á milli mismunandi menningarhópa endurspeglast líka í fréttum um að Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra Ísraels hafi orðið að bera til baka sögur um að sonur hans hefði fundið sér lífsförunaut, norska stúlku frá Grimstad í Noregi vegna mótmæla áhrifamikils stjórnmálaflokks í Ísrael.

Þótt erfitt sé að skilja að mannfólkið sé ekki lengra komið á þroskabrautinni á 21. öldinni en svo að mestan hættan á styrjöldum geti stafað af ólíkum trúarbrögðum eða að hugsanlegar ástir ungmenna geti haft grundvallaráhrif á þróun stjórnmála í Ísrael, er ekki ólíklegt að þetta sé engu að síður sá veruleiki, sem leiðtogar þjóða heims þurfi að horfast í augu við eins og Tonu Blair bendir á.

Það á ekki sízt við um Evrópusambandið, þar sem ólík trúarbrögð mætast dag hvern.

Ætli Barroso og Catherine Ashton ráði við það verkefni? "

Af hverju má ekki tala um múslímavandamálið upphátt?

Innflutningur múslíma, sem flestir eru víst af arabiskum uppruna, hefur allstaðar á Vesturlöndum orðð til stórrar bölvunar. Vestræn ríki gera því réttast í því að stemma stigu við innflutningi þessa fólks þó ekki væri nema til að vernda líf og limu sinna borgara fyrir illum áhrifum sífellds innnflytjendastraums úr þessari átt.  Í mörgum tilvikum er þetta orðið of seint þar sem talið er líklegt að bæði Stóra Bretland og Frakkland  verði múslímum að bráð innan hálfrar aldar. Sem auðvitað þýðir endalok vestrænnar menningar eins og við höfum þekkt hana.

Þetta múslímafólk er ekki að færa fólki á Vesturlöndum eitt eða neitt nema vandamál.  Þessvegna er eina svarið að taka upp stranga vegabréfaskyldu og vísa svonefndum hælisleitendum tafarlaust úr landi. Velja innflytjendur vandlega með tilliti til þess hvort þeir séu líklegir til góðs fyrir gistilöndin og þjóðirnar sem fyrir eru.  Allt annað sé óábyrgt af stjórnvöldum sem ber fyrst og síðast að vernda eigin þegna gegn aðsteðjandi háska.

Innflutningur múslíma ber með sér háska í Svíþjóð og víða annarsstaðar. Það er bara staðreynd sem er ekki hægt að líta framhjá eins og í tísku er til dæmis hér á landi.

Er engin tilbúinn að æsa sig upp útaf þessum málum?  Til voru þeir eitt sinn meðal forfeðra vorra sem aldrei þáðu frið ef ostur var á ófriði.

Aðalskipulag Reykjavíkur

sem nú hefur verið sett fram til höfuðs Reykjavíkurflugvelli, hefur nú hlotið eðlislæga umsögn Skipulagsstofnunar Ríkisins á leið þessa fólks til að hunsa 70.000 undirskriftir landsmanna í gagnstæða átt.

Á eftir Aðalskipulagi fylgir Deiliskipulag sem byggir á því fyrrnefnda. Það felur í sér nánari útfærslu dauðadómsins. Samkvæmt venju verður að auglýsa eftir athugsasemdum. En reynsla almennings af vinnubrögðum þessara afla er niðurstaðan sú að mótmæli skipta engu máli og eru að engu höfð.

Samt hefur Leifur Magnússon verkfræðingur, sem manna gleggst og málefnalegast hefur rýnt í þau rök sem á ferðinni hafa verið fyrir þeim hægfara dauða sem Reykjavíkurflugvelli hafa verið búin af borgaryfirvöldum , sett fram  mótmæli.

Leifur skrifar yfirvöldum svofellt bréf:

 "Skipulagsfulltrúi Reykjavíkur Umhverfis- og skipulagssvið Reykjavíkurborg Borgartúni 12-14 105

 Reykjavík                                                                     30. janúar 2014

 

Efni:   Tillaga að deiliskipulagi Reykjavíkurflugvallar

 

Vísað er til auglýsingar yðar "um nýtt deiliskipulag í Reykjavík", dags. 23. des-ember s.l. Eftirfarandi eru nokkrar ábendingar mínar og athugasemdir: 

1.         Aðalskipulag Reykjavíkur          

Tillaga að deiliskipulagi Reykjavíkurflugvallar er sögð m.a. byggja á "Aðalskipu-lagi Reykjavíkur 2001-2024 m.s.br. og 2010-2030", sem innihalda tillögur borgar-stjórnar Reykjavíkur þess efnis, að Reykjavíkurflugvöllur verði lagður niður í til-greindum áföngum. Í því sambandi er rétt að minna á eftirfarandi staðreyndir: 

a)        Núverandi Aðalskipulag Reykjavíkur 2001-2024 var staðfest og áritað af þáverandi umhverfisráðherra, Sif Friðleifsdóttur, með eftirfarandi afgerandi fyrir-vara, sem er sérstaklega skráður á sjálfan skipulagsuppdráttinn:

            "Uppbygging í Vatnsmýri og tímasetning hennar er háð flutningi á flug-     starfsemi af svæðinu, sbr. kafla 3.2.1 í greinargerð I."

Í bréfi Skipulagsstofnunar til Reykjavíkurborgar (tilv. 2007040088/3.3), dags. 16. júlí 2013, var komið á framfæri fjölda ábendinga og athugasemda við þáverandi drög Reykjavíkurborgar að tillögu að Aðalskipulagi Reykjavíkur 2010-2030, m.a. eftirfarandi:

            "Í staðfestu Aðalskipulagi Reykjavíkur 2001-2024 eru fyrirvarar um land-  notkun í Vatnsmýri, sbr. kafla 3.2.1 greinargerð I. Að mati Skipulagsstofn-        unar þarf að setja sambærilega fyrirvara í fyrirliggjandi aðalskipulagstillögu            um að breytt landnotkun í Vatnsmýri sé háð samkomulagi við samgöngu-   yfirvöld og flutningi flugstarfsemi af svæðinu".  

Í fréttatilkynningu Skipulagsstofnunar 28. þ.m. er skýrt frá því að stofnunin hafi óskað eftir skýringum og leiðréttingum Reykjavíkurborgar á tilteknum atriðum í þeirri tillögu að Aðalskipulagi 2010-2030, sem nú er til staðfestingar hjá Skipu-lagsstofnun. Í fréttatilkynningunni er þetta nánar skýrt sem hér segir:

            "Í tilviki aðalskipulags Reykjavíkur varðar það fyrst og fremst áform um     uppbyggingu í Vatnsmýri og samræmi aðalskipulagsins við svæðisskipu-          lag höfuðborgarsvæðisins hvað varðar íbúðauppbyggingu og stofnbrautar-         kerfi".  

Með hliðsjón af ofangreindu er með öllu ljóst, að ekki er raunhæft að leggja fram tillögu Reykjavíkurborgar að deiliskipulagi Reykjavíkurflugvallar fyrr en fyrir liggur hvernig tillaga Reykjavíkurborgar að Aðalskipulagi Reykjavíkur 2010-2030 verður endanlega afgreidd og staðfest af Skipulagsstofnun og/eða umhverfisráðherra.

 Að auki er rétt að minna á, að samkvæmt samkomulagi, sem fulltrúar ríkis, Reykjavíkurborgar og Icelandair Group hf. undirrituðu 25. október 2013 var ákveðið að skipa svonefndan stýrihóp um innanlandsflug, en verkefni hans er að "fullkanna aðra kosti til rekstrar innanlandsflugs en framtíðarflugvöll í Vatnsmýri". Hópinum er ætlað að ljúka störfum sínum fyrir árslok 2014. Þar sem ein augljós hugsanleg niðurstaða stýrihópsins gæti verið tillaga um áframhald-andi rekstur Reykjavíkurflugvallar í Vatnsmýri, er fráleitt að leggja á þessu stigi fram tillögu að nýju deiliskipulagi Reykjavíkurflugvallar, sem felur í sér afgerandi skerðingu hans, þ.e. lokun núverandi NA/SV-flugbrautar.

 2.         Hugmyndir að lokun NA/SV-flugbrautar

Upphaf hugmyndar um lokun NA/SV-flugbrautar Reykjavíkurflugvallar er væntan-lega að finna í skýrslu svokallaðrar "áhættumatsnefndar" undir heitinu "Reykja-víkurflugvöllur - sambýli flugs og byggðar", dags. 30. nóvember 1990, en síðar gefin út af samgönguráðuneyti í apríl 1991. Umrædd nefnd var skipuð af þáver-andi samgönguráðherra, Steingrími J. Sigfússyni, og var undir formennsku Álfheiðar Ingadóttur líffræðings. Nefndin var skipuð "til að vinna áhættumat vegna Reykjavíkurflugvallar", - en birti þó strax á 2. bls. skýrslu sinnar eftirfarandi:

            "Nefndarmenn komust að þeirri niðurstöðu að gerð áhættumats vegna      Reykjavíkurflugvallar krefðist yfirgripsmeiri og sérhæfðari rannsókna en       væru á færi nefndarinnar auk þess sem ekki liggur fyrir ákvörðun stjórn-           valda um það hvað teljist ásættanleg áhætta af rekstri flugvallar í Vatns-   mýri".

 Engu að síður ákvað nefndin að leggja fram samtals 10 tillögur, m.a. eftirfarandi:

            "Hætt verði notkun á NA/SV-braut (07-25) og henni lokað, sbr. kafla 5.2".

Enga umfjöllun er að finna um áhrif slíkrar aðgerðar á nothæfisstuðul flugvallar-ins, sem gegnir lykilhlutverki í áætlunarflugi innanlands og sjúkraflugi til höfuð-borgarinnar, og enn síður um þá auknu slysahættu, sem myndi fylgja aukinni notkun hinna tveggja flugbrautanna við efstu mörk hliðarvindar. Samgönguráðu-neytið tók ekki formlega afstöðu til tillagna nefndarinnar, og þær voru ekki sendar Flugráði til umsagnar.

 Á árunum 1999-2007 gegndi Sturla Böðvarsson embætti samgönguráðherra og beitti sér ítrekað fyrir raunhæfu samkomulagi við Reykjavíkurborg um framtíð Reykjavíkurflugvallar. Í þeim umræðum var ljáð máls á hugsanlegri lokun NA/SV-flugbrautar Reykjavíkurflugvallar, en frá upphafi ætíð háð tveimur grunnskilyrð-um. Í fyrsta lagi, að slíkt kæmi ekki til álita nema að flugbraut á Keflavíkurflugvelli með sömu stefnu yrði opnuð á ný, en umræddri flugbraut hafði áður verið lokað af varnarliðinu í fyrirskipuðu sparnaðarátaki. Og í öðru lagi, að slíkt væri þáttur í heildarsamkomulagi um óhefta framtíð Reykjavíkurflugvallar í Vatnsmýri.

3.         Nothæfisstuðull flugvallar og hliðarvindur

Hér er um að ræða lykilhugtök, þegar til umræðu er nauðsynlegur fjöldi flug-brauta hvers flugvallar. Alþjóðleg ákvæði um flugvelli er að finna í svonefndum "ICAO Annex 14". Hér á landi gildir m.a. "Reglugerð um flugvelli, nr. 646/2007" en stór hluti hennar er bein þýðing á alþjóðaákvæðum ICAO Annex 14. Í orða-skýringum í 1. grein hennar er m.a. eftirfarandi:

            "Nothæfisstuðull (Usability factor). Sá tími, mældur í hundraðshlutum,     þegar notkun flugbrautar eða kerfis flugbrauta er ekki takmörkuð vegna hlutfalls yfirborðsvinds. Aths. - Hlutfall yfirborðsvinds (cross-wind com-     ponent) merkir það hlutfall yfirborðsvinds sem er hornrétt á miðlínu flug-   brautar".

Í grein 3.1 í VI. hluta reglugerðarinnar er síðan skilgreint hvaða þrjú tölugildi hliðarvinds beri að nota, og eru tengd lengd flugbrauta og þeim flugvélagerðum, sem einkum nota þær. Fyrir Reykjavíkurflugvöll gildir 13 hnúta hliðarvindsgildið.

 Ýmsar skýrslur liggja fyrir um nothæfisstuðul Reykjavíkurflugvallar, m.a. skýrslan "Um nýtingarhlutfall brauta á Reykjavíkurflugvell", sem samin var í febrúar 2000 af Dr. Guðmundi R. Jónssyni og Dr. Páli Valdimarssyni, prófessorum við verk-fræðideild Háskóla Íslands, og að beiðni Orkveitu Reykjavíkur. Niðurstaða þeirra, og miðað við 13 hnúta hliðarvindsmörkin, er eftirfarandi:

             Allar þrjár flugbrautir                                  98,2%      þ.e. lokað í 6,6 daga

            Tvær flugbrautir, 02/20 og 14/32              93,8%       þ.e. lokað í 22,6 daga.

 Því miður hafa stjórnvöld hér á landi síðan ráðið til verks ýmsa erlenda og inn-lenda "ráðgjafa", sem sumir hverjir hafa augljóslega skort nauðsynlega grunn-þekkingu á sviði flugmála og flugrekstrar, - og óábyrgt varpað fram öðrum og mun hærri gildum nothæfisstuðuls Reykjavíkurflugvallar, sem síðan hafa ratað inn í formlegar skyrslur og bréf til ráðherra flugmála. Sammerkt þeim öllum er að notuð eru miklu hærri og með öllu óraunhæf gildi hliðarvinds, - sem síðan leiðir til kolrangs gildis fyrir meintan nothæfisstuðul flugvallarins.

 Upphaf þessarar vitleysu er að finna í skýrslunni "Foranalyse vedrörende en eventuel flytning af Reykjavik Lufthavn", sem danska fyrirtækið Ramböll skilaði til Skipulagsskrifstofu höfuðborgarsvæðisins í maí 2000. Þar var ákveðið að nota 33 hnúta hliðarvind á þeirri forsendu, að þar væri um að ræða skráð hámark fyrir Fokker 50 skrúfuþotur. Slíkt skráð hámark err hins vegar svonefnt "Maximuim demonstrated cross-wind capability", sem tekist hefur að lenda flugvélinni við einhvern tíma á flugprófunarferli hennar, og þá flogið af þrautþjálfuðum flug-prófunarflugmönnum framleiðanda. Flugrekendur setja sér síðan almennt lægri hámörk, sem t.d. hjá Flugfélagi Íslands eru 26 hnútar fyrir Fokker 50. Þau tölugildi, sem tilgreind eru í ICAO Annex 14 og Reglugerð um flugvelli taka hins vegar einnig raunhæft tillit til ýmissa annarra áhrifaþátta, m.a. sviptivinda, en þó fyrst og fremst mældra hemlunarskilyrða á flugbrautinni.

 Ramböll-skýrslan varð tilefni til annarar skýrslu prófessoranna, sem lögð var fram 10. júlí 2000. Þar höfnuðu þeir alfarið fáránlegri aðferðafræði Ramböll-ráðgjafanna, - og skýrsla þeirra endar á eftirfarandi viðvörunarorðum:

            "Að mati undirritaðra er það mikill ábyrgðarhluti að miða við hærri leyfileg-           an hliðarvind en ICAO mælir með, og alls ekki verjandi þegar tekið er tillit      til sérstakra aðstæðna í Reykjavík eins og til dæmis mikinn sviptivind."

 Engu að síður hafa aðrir ráðgjafar, sem síðar voru kallaðir til leiks, endurtekið þessa vitleysu, þar á meðal hollenska félagið NLR, sem Samráðsnefnd sam-gönguráðuneytis og Reykjavíkurborgar fól að vinna að flugtæknilegri úttekt á Reykjavíkurflugvelli. Í skýrslu samráðsnefndarinnar, apríl 2007, er síðan á bls. 18 að finna þá fullyrðingu, að núverandi Reykjavíkurflugvöllur með þremur flug-brautum sé með 99% nothæfisstuðul, - og að hann lækki aðeins um 1%, þ.e. í 98%, þótt NA/SV-flugbrautinni yrði lokað. Á bls. 31 fæst síðan staðfest að miðað hafi verið við allt að 30 hnúta hliðarvind.

 4.         Lokaorð

Hjá stjórnvöldum liggja því miður fyrir ýmsar skýrslur og skjöl, sem eru með röngum og skaðlegum upplýsingum um þau alvarlegu áhrif, sem fælust í hugsanlegri lokun NA/SV-flugbrautar Reykjavíkurflugvallar. Hið rétta er, að slík lokun hefði í för með sér að meðaltali 16 daga árlega viðbótarlokun flugvallarins, sem er gjörsamlega óásættanlegt, - og nothæfisstuðullinn væri aðeins 93,8%.

 Reykjavíkurflugvöllur er ekki aðeins miðpúnktur áætlunarflugs innanlands, heldur einnig afar þýðingarmikill áfangastaður sjúkraflugs til eina hátækni- og háskóla-sjúkrahúss Íslands, sem staðsett er í 101 Reykjavík.

 Skerðing á núverandi nothæfisstuðli Reykjavíkurflugvallar, og jafnvel hugsanleg lokun hans, er ekki einkamál 15 borgarfulltrúa Reykjavíkurborgar. Þetta er mál, sem alla þjóðina varðar. Áskorun 69.637 borgara landsins um áframhaldandi óskertan rekstur Reykjavíkurflugvallar var afhent borgarstjóra 20. september s.l.

 Afstaða Alþingis í máli þessu kom skýrt fram við lokaafgreiðslu þess á Fjárlögum ársins 2014 dagana 19. - 21. desember s.l. Þá var alfarið hafnað að setja í lögin heimildarákvæði fyrir sölu ríkisins á hluta landsvæðis flugvallarins, sem er undir suðvesturhluta umræddrar NA/SV-flugbrautar.

 Með kveðju 

Leifur Magnússon "

Ef hægt er að skrifa faglega, skipulega og sannlega  um þetta langa mál, þá hefur Leifur H. Magnússon gert það ó þessu bréfi.

Við þetta er í sjálfu sér engu að bæta. Heldur sýnist manni að málið sé komið á endastöð .

Þetta langa deilumál hlýtur núna að verða lagt í endanlegan dóm þeirra kjósenda sem styðja endurkjör núverandi borgarstjórnarmeirihluta í Reykjavík undir forsæti Dags B. Eggertssonar, samkvæmt nýjustu skoðanakönnunum. 

Þetta er staðan í Aðal-og Deilskipulagsmálum Retykjavíkurflugvallar. 

 

Verðtrygging í mínus?

yrði líklega talið til tíðinda.

Fræðilega getur það gerst. Lánskjaravístala mælir verðtrygginguna. Hún getur bæði lækkað og hækkað af margvíslegum ástæðum. Það er auðvitað hægt að byggja hana upp á fleiri en einn hátt. En líklega er talið best að hún sé sem mest raunsæ og óbreytileg.

Setjum svo að til sé ein búsældarleg pláneta þar sem einn aðili býr.Hann væri launþegi hjá æðri máttarvöldum. Hann líka mögulegur lántakandi hjá sérstökum himneskum yfirdráttarbanka sem byði þessum aðila lán í rafkrónum úr eigin framleiðslu.

Til viðbótar þessi sami aðili eini launþeginn hjá æðri máttarvöldum sem greiddi honum kauptaxta. Þessi sami aðili væri líka eini innflytjandi allrar sinnar vöru sem kæmi úr góðri himneskri heildsölu sem ekki myndi hækka verð á neinu lengi.

Hvað skyldi þessi eini aðili almennt hugsa ?  Hann myndi líka vita að sá í neðra hefði það hlutverk að reikna út verðtrygginguna á lánið og senda þær upplýsingar upp í himneska bankann.

 Myndi þessi aðili freistast til að hækka kauptaxta sinn hjá almættinu ef sá í neðra myndi frétta það strax?. Reyna að særa djöfsa niður með hálærðum hagfræðikenningum?

Eða myndi hann reyna að lækka bæði launataxta sinn og verð á innflutningi sínum með einhverjum ráðum? Myndi hann hugsa um láta þetta allt lækka áður en aðilinn tæki verðtryggt  lán hjá himneska bankanum til að bæta úr húsnæðisvanda sínum og  byggja sér höggormslausa Paradís?

Myndi hann hugsa um það að hann yrði að fara mjög gætilega í byggingahraðanum og lántökum? Líka hvaða vexti vildi hann fá í himneska bankanum ef hann þyrfti að geyma fé sitt um stundarsakir, til dæmis frá mánaðarmótum fram að VISA gjalddaganum?

Sá í neðra er yfirleitt hlutlaus  og það eru himnarnir líka.  Dauðlegir eru það ekki. Þeir eru sífellt að breyta sjálfum sér.  Hvað sem bænakvaki þeirra og hagfræðisæringum líður þá verða þær aðstæður ekki til af sjálfu sér, hvorki hér né í Paradís,  að verðtryggingin, mælingin á atferli þeirra,  lækki í stað þess að hækka.

 

BYLTING Í LÍFFRÆÐI!

Fyrir aðeins  5 klukkutímum síðan var tilkynnt um atburði í líffræði sem geta gjörbreytt lífshorfum manna.

Nýtt tímabil  í líffræði getur verið að byrja fljótlega, þar sem vísindamenn hafa fundið leið til að búa til stofnfrumur af fósturvísa gerð án raunverulegra fósturvísa heldur með að umrita þroskaðar frumur .

Upphafleg tilraunir á músum gengu  vel og vísindamenn segja að í náinni framtíð geti tækni þessi  gæti verið notuð til að forrita nýjar stofnfrumur . Chris Mason , formaður lækadeildar við University College London , sagði að tilraunaaðferðin  væri "  einfaldasta , ódýrasta  og fljótlegasta aðferðin " að búa til svokallaðar alhæfar stofnfrumur úr fullorðnum  frumum . Þessar alhæfu frumur eru færar um að þróast til þess að verða  mismunandi frumugerðir í lífandi líkama.  Það þýðir að sama fruman getur gert við bilað hjarta, bilað nýra eða hugsanlega eytt krabbameini.

" Ef þetta virkar í mönnum , þá gæti þetta gæti orðið til að breyta öllu í stofnfrumulækningum  sem á endanum býður upp á breitt úrval af lækningum með því að nota eigin frumur sjúklingsins sem upphafsefni " sagði Mason.

Vísindamenn frá Brigham og Hospital kvenna og Harvard Medical School í Bandaríkjunum sem og Riken Þróunarmiðstöðinn í líffræði í Japan störfuðu að þessum tilraunum .

Á rannsóknatímabilinu létu vísindamenn þroskaður frumur margfaldast og létu þær síðan þá sæta „áraunum sem nærri drap þær  " með því að láta þær sæta áverkastreitu , súrefnisskorti og sýruumhverfi . Eftir nokkra daga sem  frumurnar  mörðu að lifa af,  þá fóru þær í ástand fósturvísisfruma að því að vísindamennirmir sögðu.

" Ef við getum unnið út kerfi þar sem sem mismunandi ástand frumanna er varðveitt eða því glatað þá  gæti það opnar upp á breitt úrval af möguleikum fyrir nýjar rannsóknir  og notkun með því að nota lifandi frumur. " sagði  Haruko Obokata , sem leiddi verkið við  Riken stofnunina.

 

Hvað eru stofnfrumur?

 Þetta eru meistarasmiðir líkamans. Þær eru færar um að breyta sér í allar  tegnundir líkamsfruma. Vísindamenn segja að eiginleikar stofmfrumanna til að mynda vefi geri þeim kleyft að fást við marga sjúkdóma sem nú ræðst ekki við að öllu leyti. Má nefna Parkinsons, heilablóðfall og hjartveiki.

Tvær megingerðir stofnfrum fyrirfinnast. Fyrstar eru fósturvísafrumur þar sem þeirra er aflað úr fósturvísum. Hinar sem kallaðar eru fullorðnar eða svonefndar IPS frumur eru teknar úr skinni eða blóð og geta endurforritast til að verða stofnfrumur.

Stofnfrumutilraunir hafa nú staðið lengi. Fyrir um 10 árum lasi ég í Readers Digest um kraftaverk sem var gert í USA þar sem hjarta dauðvona bónda var endurreist til heilsu með því að sprauta í hann stofnfrumum. Áreiðanlega utan laga og réttar því maðurinn krafðist lífs eða dauða.  

Þetta sem hér um ræðir getur vel verið byrjunin á mestu byltingu sem orðið hefur í læknasvísindum í seinni tíð í þeirri leit að vinna bug á hinum illvígustu sjúkdómum sem mannkynið hafa hrjáð.

Hugsið ykkur þvílíkt afrek þetta er! Hvaða byltingu þetta getur boðað!

Er Trúin orsök hins illa?

í mannheimi sem birtist okkur í fréttum frá degi til dags? Eða er hún bara yfirvarp illmenna?

Hvarvetna eru menn að drepa menn til að friðþægja einhverjum óútskýrðum yfirmanni sem enginn hefur séð nýlega eða sérstakan spámann hans. Gjarnan eru fengnir sérstakir umboðsmenn þessa sama til að segja fyrir um framgang illskunnar og eru þá kallaðir trúarleiðtogar. Þeir hafa líkan skrifaðan texta meðferðis sem "sönnun" málflutningsins. 

Morgunblaðið tekur þetta fyrir í leiðara í dag. Þar segir m.a.:

 ".Samkeppnin á milli Sáda og Írana blasir við nánast hvert sem litið er. Rammast hefur kveðið að henni í Sýrlandi, þar sem stuðningur Írans við Assad forseta hefur leitt af sér samsvarandi stuðning Sáda við uppreisnaröflin í landinu. Íranir hafa aukinheldur stutt vel við bakið á sjítum í Írak og stutt við mótmæli meirihlutans í Barein, svo fáein dæmi séu nefnd. Til þess að sporna við uppgangi Írana hafa Sádar brugðist við með ýmsum hætti, og meira að segja tekið höndum saman við höfuðóvininn Ísrael til þess að reyna að hemja metnað Írana í kjarnorkumálum.

Ofan á þetta bætast ítök öfgamanna, á borð við Al Kaída-samtökin, en í hreyfingu þeirra, sem kennir sig við íslamskt ríki í Írak og Sýrlandi, fyrirfinnast menn sem telja sjíta meiri óvini sína en hin hötuðu vesturveldi. Beina þeir því hermdarverkum sínum mestmegnis að trúbræðrum sínum og reyna að valda frekari úlfúð og illindum á milli hinna ólíku trúarhópa.

Heyrst hafa raddir um að rígurinn nú sé einungis upphafið að stærri trúarbragðadeilu innan Íslams, hliðstæðri þeirri sem ríkti í Evrópu á dögum Þrjátíu ára stríðsins, þar sem mótmælendur og kaþólikkar bárust á banaspjót yfir réttri túlkun á friðarboðskapnum. Líklegt er að togstreitan á milli Sáda og Írana, og súnníta og sjíta þar með, muni vara lengi enn, og er fátt við því að gera.

En ef íslamska kalda stríðið endar í hjólförum Þrjátíu ára stríðsins gætu afleiðingarnar orðið afdrifaríkar ef ekki beinlínis skelfilegar, ekki einungis fyrir heimshlutann, heldur heimsbyggðina alla."

Svo mörg voru þau orð.

Menn sem hafa lesið í Sturlungu kannast við hvernig  hinir verstu skálkar létu skriftast af presti áður en högginn var af þeim hausinn. Þórður Andrésson bað subdjákninn og hinn strangtrúaða Gizur Þorvaldsson fyrirrgefningar áður en  hann skyldi gerður höfðinu styttri í Þrándarholti. Gizur tók því ljúfmannlega og kvaðst skyldu gera það strax og hann væri dauður. Lét Geimund þjóf höggva hann, þreifaði í sárið og bað höggva annat.  

Annar dauðamaður í Sturlungu bar þvílíkar sakir á sig við skriftirnar að prestur sagði Þórði Sturlusyni að honum þætti hann eigi dræpur. "Hengið þér hann þá fyrst" sagði hinn vel kristni Þórður og bróðir rithöfundarins Snorra. Var svo gert.

Ofangreind leiðaratilvitnun rifjar upp styrjaldir kristinna þjóða fyrir margt löngu.  Þær fóru líka í sérstakar sláturferðir á hendur múslímum á dögum krossferðanna. Nú slátra múslímar hvor öðrum ef þeir geta ekki einbeitt sér að okkur hinum kristnu sem þeim ber að snúa eða drepa.  

Lítið er um að kristnir séu að slagta hvor öðrum í nafni Guðskristni í seinni tíð hvað sem veldur. Helst er þó hægt að efna til slíks með tilvísan í ættfræði ef ekki skiptingar í kaþólsku og annað form trúarinnar á Biflíuna. Jafnvel í tiltölulega siðuðum löndum eins og á Írlandi og Bretlandi.

Allt byggist þetta á ótta dauðlegra manna við dauðann og þá grimmd æðri máttarvalda sem við tekur hjá syndugum samkvæmt trúnni á kærleikann og réttlætið.  Trúarbrögð virðast  enn sem fyrr vera undirrót flestrar ógæfu og ótta í veröldinni. Ef ekki væri þetta tal um óttann og framhaldslífið að þvælast fyrir þá væri allavega einni einu áhyggjunni minna í mannheimi.  Ef menn sættu sig einfaldlega við þá hugsun að enginn veit hætishót um meðfæddan dauðann og eðli hans, þá væri margt einfaldara.

Það er margt fólk sem ekki kærir sig hætishót um eitthvað sem við tekur hugsanlega eftir dauðann. Kærir sig ekki neitt um eitthvað framhaldslíf. Finnst þetta streð kappnóg. Það vill bara ekki neitt meira en það sem því bauðst í þessu jarðlífi.Engan englasöng, hörpuleik eða meira vín og villtar meyjar.

Þetta fólk hefur alveg sömu tilfinningar um kærleika og hinir. Þarf enga forskrift að því. Það óttast dauðann  ekkert meira en þeir sem halda dauðahaldi í einhverja tilhugsun um framhaldslíf eða stranga dómara annars heims eftir skrifuðum rexta.  Yrði ekki mannlífið bara betra eða einfaldara án þessa sífellda trúarboðskapar og innrætingar? Menn sæju enga ástæðu til að drepa aðra vegna meintrar vanþekkingar þeirra? Er mannskepnan ekki nógu eðlisill án þess að gefa henni yfirvarp til óhæfu?

Er þá uppsiglandi styrjöld milli múslíma fyrirkvíðanleg eins og Morgunblaðið hefur áhyggjur af? Sjálfsagt verður hún ekki áhrifalaus utan landamæra múslímaríkjanna. Eitt er víst að Kóraninn og trúin á Múhameð lifir hana af og þeir munu sigra sem trúa rétt á kenningarnar. Hinir verða farnir til Paradísar og 7 óspjallaðra meyja svo lengi sem það varir.

Spurning er líka hvenær þessi boðaða styrjöld hefst og með hvaða vopnum hún verður háð. Er  endilega víst að kristnir menn á Vesturlöndum og Morgunblaðið eigi að reyna að stjórna byrjuninni? Þurfum við að hafa áhyggjur af því hvað tekur við í Afgahnistan eftir að Ingibjörg Sólrún er farin þaðan? Þurfum við endilega að taka á móti hælisleitendum þaðan sem flýja Talibana?

Virðist ekki bara trúin vera orsök flests hins illa í heiminum? 

 

 

 

Sem ískaldur foss!

steypist stundum yfir oss.... 

Í morgun gerði ég mér ljóst með aðstpð Sigurðar Boga Svavarssonar blaðamanns á Morgunblaðinu hversu tilgangslaus til lengri tíma þessar óskapa áhyggjur okkar við að leysa dægurmálin eru. Þetta tal um forgangsröðun og meiri fjármuni virðast bara engu breyta. Allt talið um bætt kjör þeirra lægst launuðu skilar engu nema betri tíð fyrir einhverja aðra. Stóð eitthvað annað til annars?

Sigurður skrifar:

" Vísindamenn á sviði erfðavísinda segja að erfðamengi mannsins sé svo ófullkomið að við séum alltaf að spóla í sömu hjólförum. Þetta eru stór orð, en sannleikskorn í þeim. Sannarlega miðar manninum nokkuð á leið og þekking á sviði vísinda og dauðlegra efna fleytir okkur til framfara. Samt þurfum við ekki að liggja lengi yfir sagnfræði til að sjá að mistök og málefni eru að miklu leyti þau sömu þó árin líði. Andlag allra styrjalda þjóða eru trúarbrögð, landamæri og olía. Þá þykir fólki á rétti sínum brotið, að mannréttindi séu virt að vettugi, hinir ríku fitni á kostnað fátækra og að stjórnmálamenn séu spilltir. Þetta er alltaf sami söngurinn, þótt hann færist sitt á hvað upp og niður tónstiga dægurvísunnar.

 

Ég munstraðist fyrst á ritstjórn dagblaðs í janúar 1991. Á Tímanum - málgagni Framsóknarflokksins - var í þá daga mál málanna aðsteðjandi stríð við Persaflóa og fáeinum dögum síðar hófu Bandaríkjamenn leiftursókn inn í land Husseins harðstjóra. Ár og daga tók að koma skrattakolli þeim fyrir kattarnef, sem breytir samt ekki því að enn kraumar í pottum í Írak og Sámur frændi, eins og Ameríkuherinn er stundum kallaður, er skammt undan. Tíðindi á innlendum vettvangi þetta vor báru svip þess að kosningar voru í nánd og því fylgdi éljagangur í pólitíkinni. Evrópumál og hvort selja ætti Rás 2 voru heit element í umræðu þessa tíma og um nákvæmlega þetta sama er fjasað enn í dag. Heimsósómafréttin var sú að ungir sjálfstæðismenn héldu bjórpartí sem væri hið versta mál enda væri goðgá að ungt fólk lyfti lífsins glösum. Kynleg hending er að fréttina um þetta skrifaði ungur, kappsamur blaðamaður, Stefán Eiríksson, nú lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu. Til svara varð Andri Þór Guðmundsson, formaður Vöku, nú forstjóri Ölgerðarinnar.

Í skæðadrífu tilkynninga sem fjölmiðlum berast t.d. frá pólitískum fylkingum kemur fátt á óvart. Ungir sjálfstæðismenn álykta um sölu ríkisfyrirtækja, bjór í búðum, óréttlátt útvarpsgjald og að frelsið sé yndislegt. Framsóknarmenn tala um húsnæðismál, hjól atvinnulífsins og að landbúnaðarkerfinu megi ekki breyta.  Samfylkingarfólk dóserar um hjólreiðar, lífsskoðunarfélög, hreinsunarstarf eftir hrun, grænt þekkingarhagkerfi, skapandi greinar og réttindi minnihlutahópa. Bjarta framtíðarfólkið er á svipaðri línu. Og Vinstri grænir setja gjarnan á tölur um nauðsyn ríkisvæðingar, umhverfismál, sorpflokkun og gömul timburhús. Þeir hafa líka ímugust á að fólk sé að henda kjarnorkusprengjum hvað framan í annað.

Virðingarvert er að fólk láti sig samfélagsmál varða og berjist fyrir skoðunum sínum. En þegar ekkert breytist og umræðuefnin eru hin sömu áratugum saman get ég ekki annað sagt en að þetta sé orðið frekar þreytandi - en samt "

Mér fannst þetta þörf áminning um það hversu lítið breytist þó maður sé að skrifa lærðar greinar um málefni dagsins, æsi sig í pólitík eða hugsi sig út í horn. Þetta breytist fjandann ekki neitt frá degi til dags.

Spurningin er hvenær eitthvað raunhæft gerist? Hvenær gerðist eitthvað síðast sem breytti öllu fyrir þig? Eða hefur aldrei neitt skeð sem skiptir máli  frekar en hjá Sveijk og veitingamanninum þegar þeir sátu á kránni sinni undir blettinum þar sem myndin af keisaranum hékk áður fyrir upphaf heimstyrjaldarinnar fyrri?

" Þá streymisr sú hugsun um oss sem ískaldur foss, að allt verði loks upp í dvölina tekið frá oss, er dauðinn sá mikli rukkari, rétti oss, reikninginn sem skrifað var hjá oss." sagði Tómas.

 

Valdimar H. Jóhannesson

ritar umhugsunaverða grein í Mbl. í dag:

"Mannréttindaskrifstofa Íslands hefur verið í auglýsingaherferð til þess að fá almenning til að fagna fjölbreytileikanum. Ein auglýsingin hvetur til að hvers kyns trúfrelsi sé virt og »vera ekkert að efast um vinnumóralinn« þó »að fólk geti bara lagst niður í tíma og ótíma og farið að biðja...« eins og það er orðað.

Hvaða nauður rekur MÍ til að eyða almannafé í yfirlætislegar auglýsingar með ég-er-betri-en-þú-viðmóti? Er ástæða til þess að fagna fjölbreytileikanum vegna aukinna umsvifa íslams? Auglýsingin á augljóslega við einmitt það. Ekkert annað þekkt hugmynda- eða trúarkerfi ástundar tilbeiðslu með því að leggjast niður í tíma og ótíma og taka umhverfi sitt í gíslingu.

Ein af helstu grunnstoðum MÍ er mannréttindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna árið 1948 sem Ísland á aðild að eins og vel flest lönd innan SÞ. Undanskilin eru 56 ríki innan OIC, Samvinnustofnunar íslamskra ríkja. Þau hafa neitað að skrifa undir mannréttindayfirlýsinguna en undirrituðu í þess stað árið 1990 »Kaíróyfirlýsinguna um mannréttindi innan íslams«.

Með þessu undirstrikuðu múslímsku ríkin óánægju sína með mannréttindayfirlýsingu SÞ og að þau gætu ekki átt aðild að henni. Þau mótmæla inngangsorðum hennar sem segja m.a.: »...viðurkenning þess að allir séu jafnbornir til virðingar og óafsalanlegra réttinda er undirstaða frelsis, réttlætis og friðar í heiminum, ...«

Og þeir mótmæltu fyrstu grein: »Allir eru bornir frjálsir og jafnir öðrum að virðingu og réttindum.«

Ofangreindar staðhæfingar eru í algjörri mótsögn við grundvallarreglur íslams, sem fellst ekki á, að almennt séu menn bornir til virðingar, hvað þá að mannkyni öllu sé ætlað að njóta óafsalanlegra réttinda. Þeir sem ekki eru múslímar hafi ekki slík réttindi, hvað þá að þau geti verið undirstaða frelsis, réttlætis og friðar í heiminum!

Í íslam er Allah grundvöllur allra mannréttinda. Þau eru öll háð skilyrðislausri hlýðni á lögum Allah eins og þau koma fram í sharía-lögum, Kóraninum og hadíðum. Þessi skilningur fór ekkert framhjá leiðtogum múslíma hjá SÞ 1948, en þá gátu þeir ekki látið til sín taka. Þeir töldu mannréttindasáttmála SÞ byggjast á kristnum og gyðinglegum gildum sem múslímar myndu aldrei fallast á.

Fræðimenn íslams segja yfirlýsingarnar alls ólíkar en þeir segja frið aðeins geta ríkt meðal múslíma en ekki við þá sem ekki eru múslímar. »Hinir trúlausu« geta aðeins öðlast frið í samskiptum við múslíma með því að taka íslamstrú eða með uppgjöf og hlýðni (fá stöðu dhimma, þriðja flokks borgararéttindi í samfélagi undir stjórn múslíma).

Múslímar sem streða á vegum Allah við að koma heiminum undir íslam eru að sinna helgri, trúarlegri skyldu (jihad). Þar af leiðandi eru það ekki þeir sem eru árásaraðilarnir heldur hinir trúlausu sem hindra þá í jihad. Sá sem vill halda í sið sinn eða trú er sekur um glæp með því að meðtaka ekki hina sönnu trú, íslam, og er réttlaus.

Þarft er að rifja upp fáein atriði í sharía-lögum sem Kaíróyfirlýsingin byggist á: Konur hafa ekki sömu réttindi eins og karlar. Múslímar hafa meiri réttindi en aðrir. Dauðasök er að ganga af trúnni. Vitnisburður manns, sem ekki er múslími, er ógildur fyrir sharía-dómstóli. Höggva skal hendur af þjófum, grýta ótrúar konur og aflífa samkynhneigða. Kona, sem er nauðgað, er sek nema hún geti leitt fram fjóra múslímska menn sem vitna um verknaðinn. Öll lög verða að byggjast á Kóraninum, hadíðum og sirah (opinberri ævisögu Múhameðs). Allar efasemdir um íslam eru dauðasök. Múhameð er hin fullkomna fyrirmynd sem öllum múslímum ber að fylgja. Saga hans er vægast sagt ófögur.

Auglýsing MÍ býður tvo kosti. Annaðhvort vill MÍ vinna gegn mannréttindasáttmála SÞ með því að stuðla að framgangi íslams hér á landi eða hitt, sem er miklu líklegra, að þeir vita ekki hvað þeir eru að gera og vita nær ekkert um íslam. Einu má gilda hvor skýringin á við. Afleiðingin er sú sama, og boðið er upp á vandamál til framtíðar á kostnað þess almennings sem mun líða fyrir delluverkið."

Í kjölfar skoðanakannana virðast þau sömu stjórnvöld sem telja mosku Múhameðs til meiriháttar bæjarprýði miðsvæðis vinna afgerandi sigur í komandi kosningum. Sömu stjórnmálaöfl og vilja ekki flugvöll í Reykjavík.

Það er allrar athygli vert að Íslendingar skuli meðtaka það að fornleg strangtrú skuli á upplýsingaöld og úrsagna úr þjóðkirkjunni, skuli eiga að njóta forgangs í íslensku þjóðlífi. Fyrirtæki eigi ekki val um það hvað starfsmenn aðhafast á ákveðnum tímum utan reglubundinna matarhléa.

Að sama skapi er það umhugsunarvert að stjórnmálaöfl sem Borginni ráða og bera réttindi samkynhneigðra jafnmikið fyrir brjósti og núverandi Borgarstjóri , skuli greiða fyrir líflátshegningum fyrir þá sömu.  Að jafnréttissinnar kynjanna skuli greiða götu þeirra afla sem ganga í þveröfuga átt.

Valdimar veltir því skiljanlega fyrir sér hvað valdi. Vanþekking eða ásetningur.

Það er verið að velta Geir H. Haarde upp úr því hvað hann skrifaði fyrir tvítugt. Ég hef lesið þann texta og get ekki séð annað en meginhugsun Geirs frá þessum tíma um varðveislu íslensks þjóðernis höfði til mín í dag. Hefði ungi maðurinn orðað hugsun sína með öðrum hætti hefðu fleiri tekið undir það meginstef. En upphátt þora margir ekki að tjá sig vegna ótta við árásir menningarvitanna víðsýnu.

Þau öfl sem vilja hefja Islam til vegs og virðingar á Íslandi eru ekki að mínu skapi hvað sem mér er sagt oft að skammast mín fyrir minn rasisma, nasisma og fasisma. Mér stendur ekki á sama um íslenska þjóð þó styttist í því að ég hafi eitthvað um framtíðar tilvist hennar að segja.

Ekki veldur sá er varar. Því á Valdimar H. Jóhannesson á mína virðingu. 

Björn Thoroddsen

er  veraldarsnillingur á gítar. Maður er dolfallinn yfir því hvernig þetta er yfirleitt hægt að spila svona á þetta litla hljóðfæri eins og hann gerir. Ég hef aldrei heyrt neinn gítarmann sem tekur honum fram.

Og svo er hann líka ljúfur og greiðugur að spila fyrir fólk í minniháttar selsköbum. 

Það er bæjarprýði að Birni í Kópavogi. 

 

Perlan

er virkileg perla á höfuðborgarsvæðinu fyrir okkur íbúana.

Ferðaskrifstofur eru að senda þangað heilu rúturnar með útlendinga sem eru samt lítt uppnæmir fyrir mannvirkinu né minjagripabúðunum sem þar er að finna á sumrin. Þeim finnst merkilegt hvað mikið heitt vatn er í tönkunum og útsýnið er fallegt af þakinu. Varla nokkur fer á sögusýninguna að ég sé af þessu rútuliði enda á hraðferð.  Biðröð erá klósettin eins og á öllum ferðamannastöðum landsins og margir taka stigana til að þurfa ekki að fara í biðröð í lyfturnar sem afkasta of litlu.

Á 4. hæð er góður veitingastaður sem ég held að Bjarni í Brauðbæ reki. Þangað er gott að fara og fá sér bæjarins bestu kjörtsúpu. Hún var á gjafverði fram að þessu, held ég 750 kr. En nú er búið að hækka hana um þriðjung á einu bretti og kostar núna 1000 kall. Það verður því að benda ASÍ á að setja Bjarna á svarta listann fyrir verðhækkun. Alveg burtséð frá því að það eru enn kjarakaup í kjötsúpunni sem er vel útilátin og stórkostleg. Kannski var hún bara undir verði áður. Gott ef hann er ekki búinn að hækka ísinn líka.

Bjarni minn, notaðu heldur Salami-aðferðina hans Stalíns sáluga. Alltaf að taka litla sneið í einu en frekar jafnt og þétt. Þá tekur ASÍ kannski ekki eftir þessu. Nema þú viljir taka hann Helga í Góu þér til fyrirmyndar sem hefur ekki hækkað neitt síðan 2009. Geri aðrir betur en hann Helgi í Góu!

En kjötsúpan í Perlunni er alveg perla.  

Þorsteinn Pálsson

skrifar skynsamlega í Fréttabblaðið  að þessu sinni  um horfur í kjaramálum.  Að hætti Cato gamla notar hann svo skrifin til að klykkja út með áróðri sínum fyrir inngöngu í ÉSB og upptöku Evru..

Þorsteinn segir m.a.:

„ Áfall; enginn vegur er að finna annað orð um úrslitin í atkvæðagreiðslu um kjarasamninga á almennum vinnumarkaði. Þetta er áfall fyrir forystu Alþýðusambandsins og Samtaka atvinnulífsins, áfall fyrir ríkisstjórnina, áfall fyrir þjóðarbúskapinn og áfall fyrir fólkið í landinu.

Í raun snerist þessi atkvæðagreiðsla fyrst og fremst um verðbólgu. Samningarnir mæltu ekki fyrir um miklar kauphækkanir. Augljóst var að markmið þeirra var fyrst og fremst að verja kjör með því að stuðla að stöðugleika í þjóðarbúskapnum. Þetta var raunhæf og ábyrg niðurstaða í þröngri stöðu þjóðarbúsins.

Erfitt er að svara þeirri spurningu hvers vegna ábyrg sjónarmið eiga ekki upp á pallborðið í ríkari mæli en raun varð á. En fram hjá því verður ekki horft að boðskapur forsætisráðherra í áramótaávarpinu veikti verulega málsvörn þeirra verkalýðsforingja sem boðuðu raunsæi í þessum samningum. Ummæli hans um nauðsyn þess að hækka lægstu laun og rétta hlut millistéttarinnar hafa vafalaust verið hugsuð inn í framtíðina. En vandinn er sá að þau voru látin falla í byrjun atkvæðagreiðslu um annan veruleika. Það er viðkvæmur tímapunktur. Hver sem hugsunin var virkuðu þau sem haldreipi fyrir þá sem risu upp gegn ábyrgð og varkárni.

Þegar til átti að taka urðu nógu margir til þess að grípa í þetta haldreipi. Afleiðingin blasir við. Hún sýnir hversu varasamt það er þegar varfærin langtímasjónarmið víkja fyrir stundar popúlisma. Laun hækka í kjarasamningum en kjörin batna ekki nema framleiðniaukning er orðin að veruleika; og ekki í fyrsta skipti sem það kemur mönnum í klípu.

Forystumenn Alþýðusambandsins og Samtaka atvinnulífsins hafa um nokkra hríð boðað nýja hugsun í gerð kjarasamninga. Markmiðið með henni var að finna öruggari leið til að bæta kjörin með raunverulegum verðmætum. Það gerist hægt og bítandi en ekki í stökkum.Í þessum tilgangi hafa samtökin leitað í smiðju til aðila vinnumarkaðarins annars staðar á Norðurlöndunum. Ætlunin var að kjarasamningarnir nú yrðu eins konar inngangskafli að langtíma samningum sem styddust við vöxt og stöðugleika. Þessi framtíðarsýn þarf ekki að vera úr sögunni. En hún er enn á ný í uppnámi.

Norðurlöndin hafa náð lengra en við í að tryggja góð lífskjör. Lykillinn að þeim árangri er að samkeppnishæfni hvers lands hefur ráðið hverju skrefi til kjarabóta. Óskhyggja um bætta samkeppnisstöðu hefur engu breytt, aðeins raunverulegur árangur.Stóra spurningin núna er þessi: Munu þeir sem talað hafa fyrir ábyrgð leggja árar í bát eftir þessi úrslit? Það væri vissulega um margt skiljanlegt.

Hitt er þó meira um vert að halda róðrinum áfram þó að hann hafi þyngst. Þar mun mest mæða á ríkisstjórninni.  Aðeins markviss forysta af hennar hálfu getur létt róðurinn. Flest benti til að ríkisstjórnin gæti haft almennu samningana sem fyrirmynd gagnvart opinberum starfsmönnum. Það hefur snúist við. Staðan er því flóknari en áður og þolir enn síður popúlísk viðhorf. Engin haldbær rök eru fyrir því að ríkið hefði átt að draga frekar úr tekjuöflun sinni og þar með velferðarþjónustu til að greiða fyrir samningum. Kröfur stjórnarandstöðunnar þar um eru óábyrgur popúlismi. Nær væri að gera kröfur um meira borð fyrir báru og frekari niðurgreiðslu á skuldum ríkissjóðs."

Og svo kemur auðvitað  Cato aftur:  

"Hitt stendur upp á ríkisstjórnina að kynna trúverðuga stefnu í peningamálum sem er raunveruleg forsenda stöðugleikasamninga. Rök standa því til þess að kalla eftir traustari hugmyndum í gjaldmiðilsmálum. En stjórnarandstaðan lætur það vera.

Ríkisstjórnin þarf jafnframt að taka frumkvæði í þeim kerfisbreytingum í þjóðarbúskapnum sem fjallað er um í McKinsey-skýrslunni. Hún sýndi að framleiðni í íslensku atvinnulífi er langt að baki því sem grannþjóðir okkar hafa náð. Við erum nær Grikkjum en þeim. Hljótt hefur verið um starf samráðsvettvangs um þessa merku skýrslu.

Alvarlegra er þó að verulega hefur á skort að ríkisstjórnin sýndi ákveðinn vilja til að breyta hugmyndum hennar í veruleika. Í  skýrslunni eru sett fram róttæk sjónarmið um kerfisbreytingar og þau grundvallast á virkri alþjóðasamvinnu. Hugsanlega er hún of frjálslynd og ekki nógu þjóðleg fyrir ríkisstjórnina. Veruleikinn er sá að framleiðni sem er forsenda framfara mun láta á sér standa ef sú frjálslynda hugmyndafræði sem birtist í skýrslunni verður ekki lögð til grundvallar nýsköpun í íslensku atvinnulífi. Aðeins með því móti verður unnt að styrkja samkeppnishæfnina og bæta kjörin.Hér þarf ríkisstjórnin að sýna nýtt frumkvæði."

Fyrri hluti pistilsins fjallar um  grafalvarlega hluti. Þjóðin á val. Annaðhvort að láta plattenslagara og lýðskrumara gala sig upp í æsing og óðaverðbólgu eða láta hina skynsamari menn komast að. Hér geta kjör batnað hratt ef samið væri um 0 % taxtabreytingar fyrir línuna. Það er sú besta kjarabót sem allir myndu njóta, þeir tekjulægstu sem hinir hæstlaunuðu. Slíkir samningar myndu nefnilega lækka allt verðlag og vesti svo ekki sé talað um ástmögur allra, VERÐTRYGGINGUNA. Lánin myndi lækka í fyrsta sinn.

Þorir enginn af hinum skynsamari mönnum að velta þessum möguleika fyrir sér?. Semja um 0 % til 6 mánað til dæmis? Hugsanlega mætti framlengja ef vel gengi. Berja niður alla sem eru á svartalista ASÍ? Berja kröfuhafa gömlu bankana til uppgjafar og aflétta gjaldeyrishöftunum? Dollarinn lækkar kannski niður í 70 kall? Bensínið niður í 150 ? Innfluttur matur lækkar um þriðjung? Bílar líka?

Af hverju þarf allt að vera helfrosið í sama farinu áratugum saman? Svona álíka eins og ESB sannfæring Þorsteins Pálssonar?