Lífseigur er misskilningurinn

um samningaviðræður Íslendinga við ESB. Margir málsmetandi menn virðast leggja á það trúnað að í aðildaviðræðum þeim sem við áttum í felist einhver sérstakur samningur sem tekur til sérhagsmuna Íslands til engri tíma. Hugsanlega er sá skilningur uppi með þessum aðilum, að varanlegar undanþágur til handa Íslendingum verði veittar frá stjórnarskrá ESB svo sem í hermálum, sjávarútvegs-og landbúnaðarmalum.  Þetta  er sú eina hugsanlega skýring á því að einstaka flokksmaður hefur yfirgefið Sjálfstæðisflokkinn sinn vegna andstöðu meirihluta hans við að halda úti aðildarviðræðum sem þeir kalla samingaviðræður.

Grunnstefna ESB gagnvart aðildarviðræðum hljóðar svo: 

 »Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate's adoption, implementation and application of EU rules, some 90,000 pages of them. And these rules are not negotiable.« 

 Jón Bjarnason og Atli Gíslason lýsa þeim klofningi í þingflokki VG sem varð til þess að aðildarsinnarnir innan VG þvinguðu fram stuðning flokksins við aðildarumsóknina.

Þrátt fyrir opinbera andstöðu við inngöngu í ESB upplýsa þeir því í grein í Morgunblaðinu í dag  að innan flokksins voru þeir sem voru í andstöðu við yfirlýsta stefnu flokksins.

Það þarf ef til ekki ekki að leita lengi að forystumanni þessarar fimmtuherdeildar innan flokksins. En það skiptir svo sem litlu að þylja upp nöfn. Hitt ber nýrra til að forysta stjórnmálaflokks gerti komist upp með slíka afstöðu til grundvallarstefnu hans sem hann býður kjósendum.

Verður lægra komist í íslenskri stjórnmálasögu? Svona álíka og að Sjálfstæðisflokkurinn  myndi greiða atkvæði með afnámi lýðveldisins á Alþingi?

Vigdís Hauksdóttir hefur boðað þingsályktunartilllögu sinnar um afturköllun aðildarumsóknarinnar til ESB. Vonandi verður þessa ekki langt að bíða. Það verður fróðlegt að fylgjast með atkvæði Steingríms J. Sigfússonar um þá tillögu.

Hann er lífseigur miskilningurinn um eðli viðræðnanna sem dreift er vísvitandi eins og ryki í augu velmeinandi  fólks, sem vill klára aðildarviðræðurnar eins og það er kallað og fullyrt er ítrekað að "þjóðin" vilji gera. 

Víglundur Þorsteinsson

vekur þjóðarathygli fyrir skorinort bréf sitt til Forseta Alþingis í dag.

Víglundur hefur lengi haldið því fram, að fyrirtæki hans hafi verið sett á sérstakan dauðalista við þann gjörning Steingríms J. Sigfússonar, að gefa endurreistu viðskiptabankana Arion og Íslandsbanka til hrægammasjóðana á kostnað innlendra viðskiptamanna og heimilanna í landinu.

Allur þessi gjörningur Steingríms er að því að manni virðist gersamlega löglaus stjórnvaldsaðgerð tekin án samþykkis Alþingis. Sé þetta rétt hljóta viðkomandi stjórnvöld sem og vitorðsmenn og stuðningsmenn(abettors) í opinberri stjórnsýslu  að dragast til ábyrgðar að lögum hefði maður haldið.

En maður heldur svo margt án þess að skilja að í hugum margra er íslensk réttvísi aðeins verkfæri sem ráðamenn beita að eigin geðþótta hverju sinni. Það er erfit fyrir mann sem berst einn gegn slíku kerfi eins og Víglundur Þorsteinsson hefur gert, að horfast í augu við það hvernig kerfinu er beitt gegn lítilmagnanum. Hvernig kerfi getur komist upp með það að týna 13. fundagerðinni og segja bara sorrí Stíína. þetta kemur þér eða okkur ekkert við.  Þannig er því miður reynsla margra almennra borgara  af óvígu apparati embættismannanna sem Humpfrey ráðuneytisstjóri í þáttunum Já ráðherra er svo dæmigerður fyrir.

Þeir eru sjálfsagt til sem eru ekki eru félagar í aðdáendaklúbbi Víglundar Þorsteinssonar eftir áratuga baráttu við hann í viðskiptalífinu. Enda maðurinn bæði vopnfimur og djarfur. En þarna finnst mér að minnsta kosti  sögð saga sem skiptir alþjóð máli. Ef eitthvað er þá til sem heitir alþjóð utan vinstri flokkanna þegar ég hugsa út í það.

Vinstri menn hafa yfirleitt talið sig vera eigendur réttlætisins og hefndarinnar allr götur síðan í frönsku stjórnarbyltingunni. Þau öfl hefur Víglundur Þorsteinsson aldrei haft í sérstökum hávegum í gegn um tíðina.

 Þess galt hann líka óspart fyrir hjá þeim þegar þeir fengu aðstöðu til . 

"Fögur er hlíðin

:svo að mér hefir hún aldrei jafnfögur sýnst, bleikir akrar en slegin tún, og mun eg ríða heim aftur og fara hvergi.“ 

Svá mælti Gunnar á Hlíðarenda þegar hann datt af baki. sekur maðurinn, á leið til skips í útlegð að réttum landslögum. Kolskeggur bróðir hans bað hann heilsa móður þeirra og sagðist aldrei myndu Ísland sjá aftur því hann myndi spyrja Gunnar látinn og ætti þá ekki erindi hingað út aftur.

Sjálfstæðisflokkurinn græddi ekki mikið á flottheitum  Þorgerðar Katrínar  þegar hún var menntamálaráðherra og fór með fríðu föruneyti á kostnað skattgreiðenda til  Kína. ekki einu sinni heldur tvisvar. Nú er Þorgerður á bak og burt en Illugi Gunnarsson, tengdasonur bjargvættinnar frá Flateyri. kominn í staðinn.

"Svona gera menn ekki"  sagði einn ágætur flokksmaður og hafði rétt fyrir sér í öðru tilviki. Sjálfstæðismenn eiga að ganga á undan öðrum pólitíkusum með góðu fordæmi í því að umgangast skattfé af virðingu. Ráðgerð ferð menntamálaráðherrans Illuga Gunnarssonar til Rússlands á Olympíuleikana er algerlega tilgangslaus hégómi og sóun á skattfé almenningas að tilhæfulausu. Pólitískur tilgangur er enginn fremur en ferðir Þorgerðar Katrínar til Kína á sinni tíð. Eða hafa menn séð breytingar í mannréttindamálum austur þar?

Það er alveg feykinóg að Eygló Harðardóttir Framsóknarráðherra fari og auglýsi sinn flokk með því. Almenningur verður varla uppnæmur fyrir því eftir fordæmi Framsóknarmanna frá fyrri tíð.  

En það gegnir öðru máli með Sjálfstæðisflokkinn. Hann á að hafa hærri standard en svo að hann láti kjósendur sína horfa upp á svona vitleysu.

Þessi orð mín hafa ekkert að gera með hommeríið í gamla Sovét eða truntuskap gamla KGB-mannsins í garð samkynhneigðra. Rússland er harðstjórnarríki eins og Kína sem við eigum ekki að hossa né heiðra. Eygló getur alveg séð um þau mál án afskipta Illuga. Hún gæti þessvegna haft með sér Jón Gnarr í stað Kolskeggs.

Okkar manni veitir ekki af því að vera heima og vinna vinnuna sína eins og allt er í méli hjá okkur í málefnum skólanna. Nota peninga okkar í eitthvað þarflegra en að skemmta sjálfum sér á kostnað almennings. Þjóðin hefur ekkert gagn af svona skemmtiferð Illuga sem hún á að borga. Hún hjálpar samkynhneigðum í Rússlandi ekki hið minnsta.

Fögur er hlíðin Illugi. Farðu hvergi. 

Afnema verðtryggingu á neytendalánum!

verður áreiðanlega pöntuð niðurstaða nefndarinnar í dag. Fylgjum tíðarandanum og öskrunum í leiðtogum alþýðunnar. 

Niður með sparnað, niður með ráðdeild, niður með alla skynsemi því gáfurnar eru gull.

Afnemum verðtrygginguna á neytendalánum og förum svo í verkföll til að varðveita kaupmáttinn.

 

Allir í verkfall!

enga smánarsamninga. 30 % kauphækkun á þá lægstu. 50 % á opinbera starfsmenn. 60 % á valdahópa sem hafa dregist afturúr. 

Það var líka svo spennandi að lifa á óðaverðbólgutímanum. Allir kepptust við að hækka, það var hægt að spekúlera fram og aftur. Þetta elska Íslendingar og kunna. Vextirnir og verðtryggingin upp úr þakinu. Flytjum inn 1750 útlendinga til viðbótar en ættum að borga þeim okkar taxta. Látum þá bjóða í vinnuna. 

Bravó, bravó. Allir í verkfall. 

Vainglorious vanþekking

er orðið sem mér kemur í hug nánast í hvert sinn sem ég sé og heyri eiithvað til Dags B. Eggertssonar sem samnefnara þess meirihluta sem ríkjum ræður í Reykjavík.

Ég hugsaði þetta með mér þegar ég horfði á Dag lýsa því hvernig hann myndi gera allt sem nýtt á næsta kjörtímabili fengi hann til þess endurnýjað umboð. Hann sleppti því  auðvitað alveg að ræða hversvegna hann kom fæstu af þessu í verk á yfirstandandi kjörtímabili. En ekki hefði það orðið mér ástæða til að stinga niður penna.

Hinsvegar er frétt í Morgunblaðinu sem gengur fram af mér.

Þar hefur Dagur B. trommað til sín pótintátum úr ýmsum áttum til að láta þá skrifa undir að fá 6 milljónir af skattfé Reykvíkinga og fleiri til stofnsetningar á sérstöku þekkingarþorpi í Vatnsmýrinni þegar Dagur B. er búinn að fyrirkoma flugvellinum.

Þarna kastaði tólfunum fyrir mér um það afspyrnu þekkingarleysi sem þessi sami Dagur B. kemur með í Vatnsmýrina nú sem endranær.

Hann hefur ekki hugmynd um að í Vatnsmýrinni hefur staðið þekkingarþorp um langan aldur á flugvallarsvæðinu. Þar eru tugir sérhæfðra aðila, fyrirtækja og eintaklinga, sem vinna störf sem Dagur B. ber ekkert skynbragð á frekar en margt annað í nútímanum.

Skoðum málskrúðið grobbið og vanþekkinguna sem ríkir í hugarheimi þessa krata:

" Sex milljónum króna verður á næstu vikum og mánuðum varið til undirbúnings þess að skapa öfluga miðstöð þekkingargreina og nýsköpunar á Íslandi í Vatnsmýri. Samstarfsvettvangur um verkefnið var formlega stofnaður í gær með undirritun samkomulags sem Reykjavíkurborg, Háskóli Íslands, Háskólinn í Reykjavík, Samtök sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu og Landspítalinn standa að....."

Ekki einn einasti fulltrúi þeirrar miklu þekkingar sem er að finna innan fluhvallarins sem Dagur ætlar að eyðileggja í heimsku sinni og sambandsleysi við nútímann. 

 

"....Í fréttatilkynningu segir að sameiginlegt markmið aðila sé að móta metnaðarfulla áætlun um eflingu Vatnsmýrarinnar sem miðstöðvar þekkingargreina og nýsköpunar á Íslandi. Segir að hlutur þekkingargreina og hátækni þurfi að aukast og lýsa aðilar yfir vilja til samstarfs um að efla hlutdeild þeirra í hagkerfinu en þar geti Vatnsmýrin gegnt lykilhlutverki með tvo stærstu háskóla landsins og háskólasjúkrahús. "

Svo koma nýfundin sannindi Dags B. :

" Staðsetning Vatnsmýrarinnar í næsta nágrenni við miðborg Reykjavíkur skapi mikilvæg tækifæri til að byggja upp öflugt og lifandi þekkingarsvæði. Nútímalegt skipulag þekkingarsvæðisins geti laðað til sín og fóstrað fyrirtæki, rannsóknarstofnanir og starfsfólk í þekkingargreinum í alþjóðlegri samkeppni."

Ég trúi því ekki að blaðamaður á Morgunblaðinu hafi skrifað þetta bull. Það þarf sérstakan kratískan hugarheim til að vera fær um slíkt. 

"Reykjavíkurborg leggur tvær milljónir króna fram til verkefnisins, SSH eina milljón, HÍ eina milljón, HR eina milljón og LS eina milljón króna. Undirbúningsvinnunni á að vera lokið um miðjan apríl. Hún felst m.a. í að greina núverandi stöðu og sóknarfæri þekkingargreina í Vatnsmýrinni í alþjóðlegu samhengi. Ennfremur að undirbúa kynningu á svæðinu til v alinna aðila hérlendis og erlendis."

 

þvílík barnaleg og heilög einfeldni ríkir í hugum þessa fólks sem þarna lætur Dag B. hafa sig til að draga kosningavagn Dags B. í baráttu hans til að ná efsta sæti á lista Samfylkingarinnar í kosningunum í vor.  Flest dagfarsgreint fólk eins og Háskólarektorarnir  og forstjóri Landspítalans án þess að mér sé kunnugt um sérstakan hug þess til Samfylkingarinnar. Peningar tala og Dagur getur farið með þá að vild.

Dagur B. er vainglorious læknir á villigötum vanþekkingarinnar. 

Björt framtíð?

er spurningamerki sem margir Sjáflstæðismenn velta fyrir sér þessa dagan. Stafar pólitísk ógn af þessu nýja stjórnmálafli? Höfðar þetta fólk til kjósenda í meira mæli en áður hefur þekkst? Mun þessi flokkur ná úrslitaáhrifum í sveitarstjórnum í vor? Dugir einföld arfleiðsluskrá Jóns Gnarrs til þess að þetta nýja afl sópi til sín borgarfulltrúum í Reykjavík í vor? Munu þeir koma mönnum að í Kópavogi? Það er spurning sem ég velti fyrir mér því að þá er komin einhver ný tíð í pólitík sem ég ekki skil. Ég er orðinn úreltur. Á ekki heima í nútímanum. 

Allt væri þetta auðveldara ef menn vissu eitthvað um þau mál sem þessi flokkur ætlar að hafa í fyrirrúmi. Er hann eitthvað eins og uglan sem situr á kvistinum og þegir?  Allir halda að uglan  sé gáfuð af því að hún er leyndardómsfull og þegir.  Veit nokkur  hvað hún veit eða hvað hún er að hugsa?

Flokksforinginn Guðmundur Steingrímsson hefur þó sagt þetta okkur til skilningsauka:

"Við erum öll víðsýnt fólk, fylgjandi þessum lýðræðisumbótum sem er verið að tala um eins og stjórnlagaráði.  Ekkert okkar er á vegum sérhagsmuna, við erum að hugsa um almannahagsmuni og heiðarleika í pólitík og viljum stunda hann og viljum líka tala öðruvísi í pólitík. Þetta er friðarins fólk, fólk sem hefur mannúð og frið í hávegum, alþjóðlega sinnað held ég að megi segja og margt hvert Evrópusinnað."

Það er ekki auðvelt fyrir mig að festa hendur á formanninum eða spyrja um það hvað skilji hann frá Samfylkingunni?  Er hann eins og uglan á kvistinum? Eða Goðmundur á Glæsivöllum?  Feiknstafir svigna í hans hlý?  Veit einhver hvað kemur næst?  Er hann firna gáfaður eins og uglan? Er ekki óttinn við hið óþekkta verstur? 

Eru þetta hin nýju stjórnmál?  Ekkert verður gefið upp fyrr en eftir kosningar. Höfum við séð þetta áður?

Verður það fyrst eftir kosningar sem kíkt verður í pakkann? Jafnvel eitthvað af góðgæti frá ESB?

Verður framtíðin þá björt? 

  

Gróðapungar við Geysi

vakna til lífsins þegar þeir sjá landeigendur græða við Kerið. Þar er selt inn með góðum árangri af lögmætum eigendum þessa fagra staðar.

Við Geysi háttar svo til að íslenska ríkið á hverina á Geysissvæðinu, m.a. Strokk og Geysi  sem maður sýnir ferðamönnum á rútunum sem koma tl að sjá þessi fyrirbrigði. Ekki veit ég hver á allt annað svo sem girðingar og göngustíga.  Hótel Geysir selur hinsvegar mörg þúsund máltíðir ofan í þetta lið án þess að leggjamér vitanlega til hverasvæðisins.

Nú ætla svonefndir landeigendur við Geysi að selja inn á ríkiseignirnar  og græða milljarða fyrir sig. Gengur þetta upp að einn aðili selji aðgang að eignum  annars og hirði allan aurinn?

Þarf ekki að vera  þarna einn eigandi að hverunum og landinu í kring? Þannig er hægt að gera kröfur á einn aðila um umgjörð sem sárlega vantar þarna.  Mígildavandamál á ferðamannastöðum er nokkuð sem allir leiðsögumenn þekkja manna best. En í þeim efnum vísar hver á annan og ekkert gerist því.

Af hverju eiga einhverjir gróðapungar við Geysi að nýta sameiginlegar auðlindir þjóðarinnar fyrir sig  eins og tíðkast til dæmis á fiskimiðunum okkar í þjóðareigu? 

Bjarni var brilljant

á Sprengisandi hjá Sigurjóni M.

Rólegur og yfirvegaður með hófstilltu orðavali útskýrði hann svo allir máttu skilja, hvert ríkisstjórnin stefndi í efnahagsmálum. Hann lagði áherslu á gildi skattalækkana fyrir heimilin í landinu sem vægju mun þyngra en smávægilegar leiðréttingar komugjalda á heilsugæslustöðvar eins og stjórnarandstæðingar eru að reyna að blása upp.

Bjarni skýrði út áhrif bankaskattsins og vísaði því auðvitað á bug að kunningsskapur hans við stjórnendur í MP banka réðu undanþágum lítilla fjármálafyrirtækja. Hann sagði ríkisstjórnina stefna ótrauða að halda verðbólgu niðri og halda áfram að  lækka álögur til hagsbóta fyrir almenning.

Hann vildi að sveitarstjórnarkosningar myndu  snúast um fólkið í sveitafélögunum en ekki um einstakar persónur. Arfleið Besta Flokksins væri sú mest að hann hefði haldið út í heilt kjörtímabil. En hver árangurinn hefði verið fyrir borgarbúa gætu menn velt fyrir sér.  Sjálfstæðisflokknum hefði vissulega ekk tekist, og undanskildi hann ekki sjálfan sig, að ná sinum málum fram né skýra þau nægilega vel,  hvorki á landsvísu né í sveitarstjórnum. Því teldi flokkurinn sig eiga mikið inni af fylgi.  Nú væru margir flokkar í framboði og því hefði Sjálfstæðisflokkurinn næg tækifæri til að sækja fram og skilja sig frá hinum málefnalega.

En nú á tímum verður að hafa fyrir hverju atkvæði.  Ekkert gerist af sjálfu sér lengur í pólitík.  Það þurfi að sækja fram fyrir fólkið í landinu.  Á landsvísu munum við draga úr hækkunum gjalda, lækka ýmis gjöld úr 3.5 % í 2.5 %. Unnið verður eftir tillögum hagræðingarhópsins. Við værum með tímaplan um yfrumsjón. Fleiri hugmyndir kunna að koma fram hjá einstökum ráðherrum en aðrar kynnu að reynast torveldar. 

Seinni hlutinn af þættinum áttu að vera samræður Vigdísar Hauksdóttur formanns Heimsýnar og Jóns Steindórs Valdimarssonar formanns Já Íslands.  Dónaskapur og frammígarg Jóns komu á tíma í veg fyrir raunveruleg skoðanaskipti. Þegar lyngdi aftur tókst Jóni þó prýðilega að halda fram rökleysum Samfylkingarinnar varðandi nauðsyn þjóðaratkvæðis til að hætta viðræðum vi ESB. Jón krafðist þjóðaratkvæðis með sveitarstjórnarkosningum um það hvort væntanlega viðræðunefnd síðustu ríkisstjórnar ætti að halda áfram viðræðum við ESB eða ekki.   Algerlega fáránleg tillaga sem enginn sveitarstjórnarmaður getur samþykkt. Að láta slíkt hégómamál Samfylkingarinnar hafa áhrif á jafn þýðingarmiklar kosningar er út úr kortinu.

Hinsvegar gerði Vigdís prýðilega grein fyrir stefnu ríkisstjórnarinnar að því er varðar stefnu hennar varðandi ESB aðild. Ríkisstjórnarflokkarnir höfðu ekki ESB aðild á stefnuskrá sinni og voru kosnir til þess. Aðildarflokkunum var hafnað með afgerandi hætti.

Vigdís las upp úr bók Össurar þar sem hann lýsir því hvernig Jóhanna Sigurðardóttir drepur aðildaviðræðunum á dreif og breytir þeim i nú nefndar könnunarviðræður í júní 2012 Össuri til mikillar skelfingar. Aðildarviðræðurnar hefði verið hafnar með ákvörðun Alþingis án þjóðaratkvæðagreiðslu sagði Vigdís. Hún myndi sjálf flytja þingsályktunartillögu um að slíta viðræðunum. Viðræður yrðu ekki hafnar á ný nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Þetta væri stefnan hrein og klár.

Sigurjón bjargaði Jóni frá því að verða sér meira til skammar með þvíi að slíta þættinum.

Bjarni og Vigdís voru bæði brilljant í þessum Sprengisandsþætti.

Leiguhúsnæði

er víst sagt af skornum skammti.

Ég heyrði í Viðari Guðjohnsen á tali við Pétur á Sögu og þeir voru að ræða þessi mál. Viðar sagðist eiga lóð undir 18 íbúðir. Byggingameistarar teldu að það kostaði þá 300.000 kall að byggja fermetrann. En markaðurinn væri 270. Viðar taldi sig myndu byggja fyrir minna.

Setjum svo að það kosti 35 milljónir að byggja 115 fermetra íbúð. Ef verðbólga er lítil þá er fjármagnskostnaðurinn einn um 150.000 á mánuði. Svo koma fasteignagjöld og viðhald þar ofan á og svo umsýsla ofl. Manni skildist á samtalinu að arðsemi þess að byggja venjulegar útleiguíbúðir fyrir  fátækt fólk gæti ekki verið mikil. Það þýðir þá að það verður ekki gert í miklum mæli án þess að opinbert fé komi til sem er sama og niðurgreiðsla.

Ef á að byggja svonefnda félagslega íbúð sem fólk getur ráðið við þá sést að þar að verður að koma opinbert fé í talsverðu magni svo dugi.  Sveitarfélög hafa viðurkennt þörfina með því að kaupa félagslegar íbúðir en ætíð í mun minna mæli en eftirspurn nemur. Enda er alltaf eftirspurn eftir afslætti.  Ég held að til dæmis Kópavogur eigi meira en 400 slíkar íbúðir og Reykjavík mun meira. Mér var sagt i dag að Garðabær hefði keypt íbúðir í Hafnarfirði til ráðstöfunar til sinna þurfandi þegar engar blokkir voru til í Garðabæ. Sumir brostu út í annað yfir þessu.

Ég var að hlusta á upplestur úr bók um braggatímabilið. Þarna bjó fjöldi fólks sem hafði ekki í önnur  hús að venda. Ég man vel eftir bröggunum. Ég man líka eftir Höfðaborginni  sem var tilraun til að reisa ódýrt leiguhúsnæði. Hún var auðvitað höll miðað við braggana.Svo voru sænsku húsin sem voru fínni.

Það er yfirleitt svo að félagsleg úrræði kosta fé en eru ekki arðbær á beinan hátt. Þau geta auðvitað verið réttlætanleg og afstýrt öðru verra. En það er úr vöndu að ráða þegar vantar peningatil alls.

Af hverju er þá ekki komið upp gámabyggðum eins og tíðkast á vinnustöðum við virkjanir. Geta til dæmis  einhleypir ekki frekar búið í slíkum húsum tímabundið þar til betra býðst? Úrræði fyrir fleiri í Höfðaborgarstíl?

 Ég fæ litlar undirtektir hjá ráðamönnum í mínu bæjarfélagi  þegar ég vil rifja upp byggingu Smáíbúðahverfisins á sínum tíma. Þar notaði fólkið sjálft lúkurnar sínar. Hverfið var kallað CasaBlanca eftir blánkheitum byggjendanna.

Manni er sagt að það eigi ekkert að gera lengur svoleiðis. Enginn kunni neitt til neins. Allt saman lögvernduð fagmennska. Ég reyni að halda þvíí fram að það borgi sig fyrir sveitarfélag að láta fólki í té litla lóð fyrir lítið hús án nokkurar útborgunar og án annarar skuldbindingar að á henni byggi viðkomandi og búi í næsta tiltekin tíma. Þá fari að greiðast afborganir af lóðinni og þá er komið útsvar líka. En þetta má ekki einu sinni ræða enda ég svo gamall, vitlaus og úreltur að ég má ekki einu sinni bjóða í hönnunarverk hjá Kópavogi. Líklega ekki hugsa heldur. Þó ég sé bæði hest-og ölfær ennþá  að eigin áliti.

Spurning er líka hvort við Íslendingar byggjum ekki allt  of efnismikil hús? Allt of miklar kröfur til allskyns hluta í Byggingareglugerð. Sjá húsin sem þeir byggja á Florida á hvirfilvindasvæði. Eldspýtur í burðarvirkjunum. Klætt með krossvið og svo fallegum plötum að utan. Lítur út eins og vönduð hús. Þarna fá menn ódýr hús og reisuleg. Af hverju þurfum við að byggja til hundrað ára úr rándýru efni?. Ég man eftir Pólunum. Þeir voru líka viðleitni í að byggja léttara.

En það verður víst áfram skortur á leiguhúsnæði og við bara rífumst um það hvort keisarinn sé í fötum eða ekki.