Sverðsfundurinn

sem í sandinum er stórmerkilegur.

Ef maður les sig til um forna sverðasmíði, þá er það eitt víst að svona vopn á nútímaverðlagi væri milljónavirði. Slík er vinnan að baki smíðinnar.

Það leiðir að því, að menn týna ekki svona grip nema að stórviðburður sé. Engum hefur dottið í hug nema stærstu höfðingjum að leggja svona dýrmæti í haug. Og haugar voru jú brotnir þegar færi gafst til að ræna verðmætum.

Þá er hitt að þarna hafi menn barist upp á líf og dauða og annar aðeins geta dregist í burtu jafnvel helsærður svo hann hafi ekki getað haft með sér verðmætt sverð andstæðingsins. Sandur hafi svo fokið yfir staðinn. Leit með málmleitartæki yfir allt nágrennið gæti hugsanlega fundið leifar af vopnum hins. Merkilegt væri að ekki væri getið um bardagann í sögnum nema ef hann hefur verið á fárra vitorði eða einkamál, t.d.einvígi eða árás hatursmanns eða afbrýðismanns.

Höfðingi sem er þekkt persóna í sögum hefði aldrei týnt þessu sverði án þess að til tíðinda hefði verið talið. Því er ástæða til að athuga hvort einhverjir atburðir tengist þessum stað í sögum. Gizur bar sverðið Brynjubít líklega ævilangt eftir að hann náði því af Sturlu Sighvatssyni.

Hvert fór atgeir Gunnars eftir hans dag? Sagnir eru af honum löngu síðar.

Exi Sighvats, Stjarna, er af gerð auðþekktra axa með stjörnu í hamrinum, má sjá á frönskum söfnum. Hún var svo góð að sjálfsagt þótti að nota hana til að höggva af Sturlungahausana eftir Örlygsstaðafund. Hún hefur ekki bara týnst si sona eftir það. Hugsanlega hefur Gizur  varðveitt hana og látið svo Geirmund þjóf sveifla henni aftur og þá á Þórð Andrésson í Þrándarholti löngu síðar?

Hermundur Hermundarson lét hneppa hári sínu svo eigi yrði blóðugt áður en hann lagðist niður fyrir höggið. Og hann sá í loft upp á móti exinni sem þótti til tíðinda. Ég var óánægður með það að Einar Kárason lætur hann skæla síðustu nóttina, þennan mann sem var líklega töffari en Clint Eastwood nokkru sinni gerði sig á hvíta tjaldinu.

Hvert fóru þessi gömlu frægu vopn? Þau bara finnast ekki fyrir tilviljun eins og sverðið góða.

Sýndarveruleiki

er listgrein sem sprettur úr tölvuheiminum. Þar er hægt að upplifa furðulegustu hluti. Ég hef setið í vagni og haldið mér með hvítum hnúum í dauðans angist meðan vagninn þeyttist um himinvíddir, á hvolfi beint upp og svo í steypifalli ofan í brennandi helvíti. Þegar hann loksins lenti og ljósin voru kveikt þá sá ég rennsveittur að auðvitað hafði hann hvergi farið. Allt var blekking. 

Í leiðara Bændablaðsins er skrifað um íslenskan veruleika af Herði Kristjánssyni ritstjóra. Þessi skrif létu mig minnast fyrri upplifana af sýndarveruleika. Hörður skrifar m.a.um íslenskt efnahagslíf svo:

" Samkvæmt 5. grein laga um Seðlabanka Íslands hefur hann einkarétt til þess að gefa út peningaseðla og láta slá og gefa út mynt eða annan gjaldmiðil sem geti gengið manna á milli í stað peningaseðla eða löglegrar myntar. Seðlar og mynt sem Seðlabankinn gefur út skulu vera lögeyrir til allra greiðslna með fullu ákvæðisverði.

Það er einmitt það – en af hverju í ósköpunum er ekki farið eftir þessum lögum?

Staðan á Íslandi í dag er þannig að Seðlabankinn stendur einungis á bak við um 5% af því peningamagni sem er í umferð. Einkabankar sem nú eru reyndar flestir komnir í eigu ríkisins, sjá um útgáfu á um 95% peningamagnsins í formi rafrænnar krónu. Samt stendur það skýrt í lögum um Seðlabankann, að hann hefur „einkarétt“ til þess að gefa út peningaseðla og láta slá og gefa út mynt „eða annan gjaldmiðil sem geti gengið manna á milli í stað peningaseðla eða löglegrar myntar“.

Undir þetta ákvæði hlýtur rafmynt bankanna að falla. Þá er spurningin; hver afsalaði Seðlabankanum einkarétti sínum til útgáfu á gjaldmiðli í stað peningaseðla eða löglegrar myntar? Það þarf engan snilling til að átta sig á að það er ekki hægt að búa til verðmæti úr engu.

Allt sem er búið til úr engu er einfaldlega plat. Þetta vita leikskólabörn, en þeir sem hafa haldið um valdatauma á Íslandi í fjölda ára hafa hins vegar reynt að telja fullorðnum almenningi trú um að hinn einfaldi sannleikur leikskólabarnanna sé rangur.Það sem meira er, stjórnmálamönnum og stjórnendum fjármálakerfisins hefur orðið býsna vel ágengt við að snúa þessum leikskólasannleik á haus. Þeir fengu almenning m.a. til að spila með ímyndað fjármagn í formi rafeindapeninga í aðdraganda hrunsins. Rafræna peninga sem gefnir voru út af bönkunum en engin innistæða var fyrir. Bankarnir bjuggu einfaldlega til tölur í tölvu og lánuðu viðskiptavinum sínum án þess að eiga raunverulega nokkurn tímann þann pening sem þeir sögðust vera að lána.

Síðan voru búin til skuldabréf sem greiða átti einhvern tíma í framtíðinni og þau bréf voru látin standa í bönkunum til að tryggja peningana sem búnir voru til úr engu. Þetta eru bréfin sem mynduðu rosalega jákvæða eiginfjárstöðu bankanna. Sem sagt allt í plati. Þetta gat aldrei endað með öðru en efnahagshruni.Drullan í einni drulluköku leikskólabarns hafði meira raunvirði en allar gervifjárfúlgurnar sem allir íslensku bankarnir til samans bjuggu til. Drullan var nefnilega áþreifanleg stærð sem hægt var að nota, en rafeindapeningarnir voru það aldrei og eru það heldur ekki í dag.

 

 Á meðan höldum við fullorðna fólkið ótrauð áfram sama feigðarflaninu. Spilum platmatador með platpeningum. Allt er þetta í boði bankakerfisins sem tekur síðan okurvexti af rafkrónum sem þeir bjuggu sjálfir til úr engu...."

Frosti Sigurjónsson reyndi að vekja athygli á þessu atriði á Alþingi. Hann mætti þannig skilningi að nú fer hann af þingi án þess að nokkuð hafi breyst. Hugsanlega af því að meðalþingmaður skilur þetta ekki eða vill ekki skilja það. Hugsanlega líka af því hversu erfitt er að breyta þessu þó að við vildum gera það. Lögmálið um bankamargfaldarann er staðreynd í og forsenda efnahagslífs heimsins eins og við þekkjum það. 

Spyrja má líka hvort það sé eitthvað betra að breyta þessu til þess að Seðlabankinn fái allt vald frekar en einkabankar? Og hér eru núna bara ríkisbankar hvort sem er og verða líklega lengi enn.

Fimmþúsundkallinn er bara fimmþúsundkall meðan við trúum því að hann sé fimmþúsundkall. Og ef við ekki segjumst trúa því þá væri þjóðarvá fyrir dyrum.  Það er ekkert á bak við fimmþúsundkallinn nema pappírinn sem hann er prentaður á. Þú getur bara fengið annan fimmþúsundkall fyrir hann.

Í góðæri leyfir ríkið þér náðarsamlegast að skipta honum í aðra seðla, t.d. dollara í nægilega litlu magni án þess að Seðlabankinn felli gengið. Væru peningalausir bankar eitthvað skárri en þessir platbankar sem við þó höfum? Getum við nokkuð annað gert en að halda áfram að ljúga hvert að öðru og trúa hvert öðru um leið? Ég sé akki aðra betri lausn. 

Fimmþúsundkallinn er  "djásn og dýrmæti, Drottni sjálfum líkur" eins og Sölvi orðaði það. Enginn hefur séð dýrð hans frekar en margir hafa séð Drottins dýrð. En samt er hún allstaðar um kring. Miklu betri en drullukaka ef við getum fengið að lifa hamingjusöm í henni?

Eða er hún hugsanlega aðeins sýndarveruleiki sem einhverjir óþekktir kraftar stýra?

 

Nóg af peningum?

Nóg af peningum fyrir útlendinga en ekki aldraða?

Svo stendur í Velvakanda í Mbl:

 

"Ég heyrði í Eygló Harðardóttur segja í útvarpinu um daginn, en hún vill að Íslendingar taki á móti fleira flóttafólki. Hún sagði að það væri til nóg af peningum og vel hægt að taka á móti fleirum.

Hvernig stendur þá á því að ekki skuli vera hægt að bæta kjör öryrkja og aldraðra, sem lepja dauðann úr skel, fyrst það er til svona mikið af peningum, eins og þingmaðurinn segir?

Ragnheiður, eldri borgari."

Svo segir Hildur Sverrisdóttir í grein á sömu síðu:

"...Að gefnu tilefni tilkynnist meirihlutanum því hér með að fulltrúar Sjálfstæðisflokksins eru ekki á móti mannréttindum þó þeir leyfi sér að benda á að peningunum sem 10 manna mannréttindasvið ráðhússins kostar væri kannski betur varið í annað.

Mannréttindum virðist til dæmis ágætlega sinnt í nágrannasveitarfélögunum án viðlíka yfirbyggingar.

Hvað með til dæmis langa biðlistann eftir talkennslu í skólunum, mætti kannski nota helming stöðugilda mannréttindasviðsins til að fjölga stöðugildum við talkennsluna og freista þess þannig að stytta biðlistann?.."

"Fulltrúar Sjálfstæðisflokksins eru heldur ekki á móti lýðræði þó þeir hafi bent á að verkefnum stjórnkerfis- og lýðræðisráðs megi vel sinna annars staðar í borgarkerfinu og leggja niður ráðið."

Þetta sem Hildur nefnir er kaupverð meirihlutavaldsins og Borgarstjóraembættisins sem Dagur lét Borgina greiða Píratanum Halldór Auðar fyrir að styðja sig.

Þetta er hugsanlega ekki siðlaust eða löglegt.   En þegar maður veltir fyrir sér afleiðingunum af þessari verslun þeirra Halldór  og Dags, þá verður maður hugsi.

Já það er nóg til af annarra peningum. Bara ekki mínum.

Svæðisstjóri Reykjavíkurborgar tengist Valsmönnum

 

- Dró úr söluverðmæti lóðarinnar um helming m.a.v. mat fasteignasala

 8. september 2016

|Frétt skrifuð kl. 08:07

 

 

Deilan um aðkomu borgarinnar að Reykjavíkurflugvelli og sölu á landi í Vatnsmýrinni til Valsmanna hf. hefur verið einn umdeildasti hlutinn í flugvallarmálinu en um er að ræða hagsmunamál sem varðar alla þjóðina að sögn flugmanna og þingmanna auk fleiri aðila í samfélaginu.

Flugmenn og aðilar í fluginu hafa bent ítrekað á alvarlega aðför að flugöryggi þar sem ákvarðanartökur hafi verið gerðar eftir hentisemi í þeim tilgangi að uppfylla vilja og óskir fjárfesta þar sem alþjóðareglur um flugöryggi hafa verið virtar að vettugi.

Reykjavíkurborg hefur verið gagnrýnd fyrir að hafa verið með óhreint mjöl í pokahorninu hvað varðar sölu á landi í Vatnsmýrinni sem hefur átt sinn hlut í lokun neyðarbrautarinnar en meðal þeirra sem gagnrýna starfshætti Reykjavíkurborgar er m.a. stjórnmálamenn og þar á meðal Ögmundur Jónasson, þingmaður, auk fleiri þingmanna á Alþingi.

Fljótlega eftir útkomu greiningar Isavia á nothæfisstuðli Reykjavíkurflugvalla, sem unnin var af Eflu verkfræðistofu, vöknuðu efasemdir flugmanna og flugvallarvina um áreiðanleika niðurstöðu skýrslunnar.

Skýrslan varð fyrir enn meiri gagnrýni á meðal flugmanna og flugfólks þegar í ljós kom að Guðmundur Þorbjörnsson, framkvæmdastjóri EFLU, væri einn hluthafa í Valsmönnum hf., sem er framkvæmdaraðili Hlíðarendasvæðisins, og að hann hafi árið 2002 verið einn meðlima þarfagreiningarnefndar Valsmanna sem vann að skipulagningu Hlíðarendasvæðisins en framkvæmdir á svæðinu eru nú þegar hafnar.

Frá Fluggörðum við Reykjavíkurflugvöll

 

Á dögunum var birt grein þar sem í ljós kom að verkfræðistofan EFLA, sem var fengin til þess að reikna nýtingarstuðul flugvallarins, á lóð í Vatnsmýrinni sem bendir til þess að verkfræðistofan hafi ekki verið hlutlaus aðili er kemur að því að leggja mat á lokun flugbrautar sem rennir stoðum undir þá kenningu að verkfræðistofan átti mikilla hagsmuna að gæta.

Öryggisnefnd félags íslenskra atvinnuflugmanna hefur gagnrýnt skýrslu EFLU og hefur verið bent á ýmsa vankanta í innihaldi hennar sem er ekki í samræmi við skýrslu NLR (Netherlands Aerospace Center), sem út kom út árið 2006, þar sem gefið var til kynna að ekki væri ráðlegt reka flugvöllinn í Vatnsmýrinni með tveimur brautum án verulegrar skerðingar á flugöryggi.

Deildarstjóri Reykjavíkurborgar, sem hefur tengst Val sterkum böndum til margra ára, kom að samþykkt á sölu byggingarreit við neyðarbrautina

Þá hefur einnig komið í ljós að að aðili sem tengist íþróttafélaginu Val, Hrólfur Jónsson, gengdi eitt sinn starfi formanns badminton-deildarinnar í nokkur ár, var þjálfari yfir deildinni, sat í þarfagreiningarnefnd Vals og var þar áður í byggingarnefnd félagsins.

Hrólfur, sem er fyrrverandi slökkviliðsstjóri, starfar í dag sem skrifstofustjóri hjá atvinnu- og eignarþróunarsviði Reykjavíkurborg en sá hinn sami lét meta verðmæti lóðar í Vatnsmýrinni, við enda neyðarbrautarinnar, mun lægra þegar til stóð að selja byggingarlandið til eignarhaldsfélagsins S8 ehf. sem gerði ráð fyrir að reisa eitt stærsta hótel landsins á svæðinu.

Hrólfur Jónsson, skrifstofustjóri hjá atvinnu- og eignarþróunarsviði
Reykjavíkurborg

 

Hrólfur Jónsson, skrifstofustjóri eigna- og atvinnuþróunar Reykjavíkurborgar, starfaði með Guðmundi Þorbjörnsyni, framkvæmdastjóra EFLU, í þarfagreiningarnefnd Valsmanna árið 2002 en aðrir meðlimir voru Sigurður Lárus Hólm, Torfi Magnússon, Úlfar Másson og Kristján Ásgeirsson, en hann starfar sem arkitekt hjá Alark arkitektum og teiknaði hann útlit byggðarinnar við Hlíðarendaskipulagið.

Hrólfur hóf störf hjá Reykjavíkurborg árið 2004 og hefur verið áberandi í umræðunni um uppbyggingu Vatnsmýrarinnar og nauðsyn þess að loka þurfi flugvellinum í Vatnsmýrinni en árið 2013 var hann skipaður í fjögurra manna starfshóp á vegum innanríkisráðherra og borgarstjóra um endurbætur á aðstöðu fyrir farþega og þjónustuaðila á Reykjavíkurflugvelli en hluti af því samkomulagi var að neyðarbrautinni yrði lokað.

Þann 30. september birtist frétt á ruv.is þar sem greint var frá úthlutun Reykjavíkurborgar til eignahaldsfélagsins S8 sem hafði áform um að reisa 360 herbergja hótel í Vatnsmýrinni á mörkum Hlíðarendareitsins sem átti að vera samtals 18 þúsund fermetrar á stærð en fyrirtækið S8 ehf. er í eigu Jóhanns Halldórssonar, fjárfesti. Tvær fasteignasölur höfðu metið verðið á byggingarreitnum á Hlíðarendalóðinni út frá möguleikum til íbúabyggðar, atvinnuhúsnæðis eða fyrir hótelrekstur en annar fasteignasalinn taldi að hver byggingarfermetri væri metinn á 93.000 krónur á meðan önnur fasteignasala mat fermeterinn á 70.000 krónur.

Reykjavíkurborg seldi lóðina hinsvegar á 700 milljónir króna sem samsvarar aðeins 40.000 krónur á hvern fermeter sem er helmingi lægra en verðmatið frá fasteignasölunum tveimur.

Hrólfur Jónsson sagði í frétt ruv.is í september í fyrra að hann teldi að borgin hafi ekki séð ástæðu til þess að styðjast við verðmat lóðarinnar með tilliti til hótelsreksturs þrátt fyrir að vitað var að þarna væri gert ráð fyrir hóteli."

Þetta er af síðunni "Allt um flug".

Ég treysti mér eiginlega ekki til að hafa nein frekari orð um þetta eða kveða upp úr hvað manni finnst um þessa stjórnsýslu sem fer fram á vegum Dags B. Eggertssonar og meirihluta hans og Pírata í Reykjavík.

Finnst Reykvíkingum þetta bara allt í lagi?

Meiri steypa

í Fréttablaðinu.                                                 

 

 

Aðalfyrirsögnin Viðreisn bætir við sig fylgi. Þeir sem lesa sjá að Viðreisn mælist nú með 6.7 % fylgi. Bæta við sig úr hverju  er náttúrlega það sem skiptir máli. Úr Núlli í 6.7 % er aukning fyrir nýjan flokk með nýfengna skreytiframbjóðendur.

Flokkur sem ekki þorir að nefna stefnumál sitt upphátt af ótta við að fæla kjósendur frá.

Ég fór á heimasíðu Viðreisnar. Það er glæsilegt fólk í framboði. Efalaust með mikla þekkingu samanlagt. En kann það sem þarf í pólitík? Er það eina fagið þar sem menn þurf ekkert að kunna til að stunda sem atvinnu?

Hvað veit ég um hversu einn frambjóðandinn er flinkur í pólitík þó að hann sé betri en ég í tennis? Hvað á að ráða því hvernig maður kýs?

Ef ég vil ekki fara í ESB af hverju á ég þá að kjósa eitthvað fólk sem ég hef aldrei séð né heyrt af því að það sem ég þekki er bæði leiðinlegt og latt að gera eitthvað fyrir mig þó að það vilji ekki fara í ESB eins og ég ?

Verður þetta allt öðruvísi og betra ef menn bara kjósa ekkert af því sem þeir þekkja heldur eitthvað nýtt og ferskt?  Nýtt og því betra?

Þeir hjá Viðreisn vilja samkvæmt forsíðu sinni:

"Allir skulu hafa rétt til góðrar heilbrigðisþjónustu, menntunar og félagslegrar þjónustu. Lífskjör á Íslandi verði svipuð og í nágrannalöndum og gróska í menningarlífi."

Hefur ekkert af þessu verið til staðar hér? Eru þeir að stofna nýtt ríki? 

"Stöðugt efnahagslíf og fjölbreytt atvinnutækifæri. Sköpun verðmæta með hugviti og skynsamlegri nýtingu auðlinda til framtíðar. Hallalaus fjárlög og skuldir ríkisins lækkaðar."

Gæti Bjarni Ben ekki farið með þessa klausu sem sína?

Eða þá ekki bara þessa líka?

"Markaðslausnir þar sem við á, gjaldeyrishöft felld niður, engar samkeppnishindranir. Frelsi, jafnrétti, lýðræði og jafn atkvæðisréttur fyrir alla."

Hvaðan er þetta fólk að koma? Ætlar það að fara með mig þangað sem það er að fara? Á ég ekkert að borga?

Jú, það er smáatriði í viðbót:

"Þjóðin kjósi strax um hvort ljúka skuli viðræðum um fulla aðild að Evrópusambandinu til þess að ná megi aðildarsamningi sem borinn verði undir þjóðina."

Ljúka skuli viðræðum um "Aquis" þ.e. hversu fljót við getum tekið upp stjórnarskrá ESB. Aðildarsamningur getur aðeins byggst á "Aquis", sem þýðir starfsreglur 27 þjóða sem nýir aðilar skulu samþykkja að taka upp sem sínar. Spurt er aðeins hversu fljótt? Ekki hvort? Allt tal okkar um aðildarviðræður snúast um það hvernig ESB ætlar að aðlagast okkur. Þeir skilja það hinsegin.

Til viðbótar hefur Sambandið lýst því yfir að engar nýjar um sóknir verði á dagskrá í næstu framtíð. ESB hefur hætt viðræðunum við Íslendinga. Hvernig ætlar Viðreisn þá að ljúka einhverju sem ekki er lengur á dagskrá?

Er þetta allt ekki bara meiri steypa?

Fréttablaðssteypa

er það þegar maður les þetta í leiðara blaðsins:

"Barátta fyrir launum í mynt sem rýrnar ekki og er ekki undirorpin sveiflum og óvissu er án nokkurs vafa eitt mikilvægasta baráttumál sem launafólk á Íslandi hefur staðið frammi fyrir lengi."

..." Að þessu sögðu verður hins vegar forvitnilegt að sjá hvaða afstöðu forystumenn Viðreisnar taka í gjaldmiðils og peningamálum. Hvort þeir munu leggja höfuðáherslu á að Ísland eigi að stefna á aðild að Evrópska myntbandalaginu með undanfarandi aðild að ESB. "

 Einn gallinn á þessu er að Viðreisn vill ekki svara hvaða stefnu hún hefur gagnvart ESB og Evrunni. Ef það er þá leyndarmál sem allir vita?

Orsök þeirrar afstöðu er líklega að leita í útklykkingu ritstjórans:

"Í því sambandi er eðlilegt að spyrja, er það eftirsóknarvert á meðan staðan á evrusvæðinu er jafn brothætt og viðkvæm og raun ber vitni."

Skyldi eiga að bíða eftir að "Eyjólfur hressist" eins og kommarnir gerðu svo lengi ?

Ekki eitt orð um það, hvernig á að útvega myntina þegar launþegar eru búnir að leiðrétta kjörin nægilega mikið til þess að skortur verði á mynt til að borga þeim. Það sem ítrekað hefur hent okkar eigin krónu.

Svo er hin hliðin á miðopnunni. Þar þenur prófessor doktor Þorvaldur Gylfason sig í löngu máli um nauðsyn að samþykkja stjórnarskrárfrumvarpið hans sem hann hann ítrekað segir endurtekið þjóðina hafa samþykkt í einhverri þjóðaratkvæðagreiðslu.

Ég er löngu búinn að hrekja þennan málflutning ítarlega enda er þessi fullyrðing prófessorsins algjör steypa og útúrsnúningar.

Nýmæli í ósannindunum er hinsvegar það að Alþingi sé ólöglegt af því að það hafi verið kosið efir kosningalögum sem þjóðin var búin að hafna í þeim tilvitnuðu kosningunum. Þar með er allt stjórnkerfið og athafnir þess tóm steypa að dómi Þorvaldar og það sem verra er að það er bara ekkert hægt að gera í því án þess að brjóta eitthvað af lögum Þorvaldar og breyta endurteknar kosningar engu þar um.

Ég sé ekki annað en að bylting sé eina úrræði doktorsins héðan af. Ef hún verður þá ekki bara algjör steypa í meðförum hans eins og flest allt í stjórnmálabollaleggingum hans og ritstjórans  í Fréttablaðinu.

Pólitísk tíðindi

eru það þegar fyrrum formaður Sjálfstæðisflokksins og varaformaður ganga til framboðs á vegum Viðreisnar,flokks sem fyrst og fremst er Evrópusambandsflokkur. 

 

Er ég eitthvað skúffaður eða ekki? Nei,mér er barasta slétt sama. Ég var á landsfundinum þegar Davíð steypti Þorsteini og stóð þá með Þorsteini af því að ég er líklega kurteis kerfismaður í mér.En ég er ekki í vafa núna að þetta varð flokknum og þjóðinni til góðs.

Ég var ánægður með Þorgerði Katrín lengi vel þangað til að hún sýndi af sér bruðlarahegðun sem ráðherra. Ég legg ekki dóm á kúlulánin þeirra hjóna en gleðst bara yfir því að þau héldu húsinu sínu meðan aðrir misstu sín.  

Mér líkaði ekki við Þorstein þegar hann orsakaði klofning flokksins með einstrengingshætti gagnvart Albert. Ekki heldur þegar hann lét slíta á sig ríkisstjórninni í beinni. Heldur ekki þegar hann gekk í raðir Baugsliða og með Fréttablaðsritstjórninni. Ekki heldur þegar hann fór til Brussel á vegum Steingríms J. og Jóhönnu að semja um inngöngu í ESB. Það er eins og hann hafi alltaf skort eitthvað í mannlegum samskiptum sem stjórnmálamenn þurfa að hafa.

 

Mér líkar í það heila tekið ekki við fólk sem fer í aðra flokka sem þar sem það hefur lengst af verið.Eins og þau tvö og Benedikt Jóhannesson. Aðra er mér sama um.

Í sjónvarpinu veltir ritari Sjálfstæðisflokksins Áslaug Arna og efsti maður á lista Viðreisnar í Norðvesturkjördæmi Gylfi Ólafsson því fyrir sér hvort þau séu ekki að fara á þing til að breyta þar málum. Líklega finnst þeim þá báðum að þar sé flest ómögulegt. Ekki sé það kaupið sem trekki segir Logi Bergmann. Þau eru sammál um að þau verði góðir þingmenn og Gylfi vill að á Íslandi ríki viðskiptafrelsi og eitthvað fleira fallegt. Maður spyr sig hvar hefur þessi maður búið undanfarið?

Ég er á móti inngöngu Íslands í tollabandalagið Evrópusambandið sem stefnt er gegn restinni af veröldinni. Ég bendi á að hagsveifla Íslands er allt öðruvísi en gerist þar. Ég sé að ástandið hér er miklu betra en víðast þar.  Ég vona að Viðreisn fari að tína saman yfirburði ESB-ríkjanna yfir Ísland eða Canada til dæmis. Þeir þurfa aldeilis á góðum rökum að halda.

Ég vona að fleiri Íslendingar komi auga á muninn en ég þegar þeir velta fyrir sér að kjósa Viðreisn eða Pírata sem eru framlenging á Samfylkingunni að því að Össur segir.

Ég hef ekki trú á því að þessar tvær nýju persónur í liði Viðreisnar valdi straumhvörfum í komandi kosningum. Er afrekasaga þeirra sem stjórnmálamanna þvílikt afbragð að fók hljóti að kjósa þær blindandi?

Ef Sjálfstæðisflokkurinn berst hinni góðu baráttu og er trúr hugsjónum sínum, óttast ég ekki þó einhverjir veifi einhverjum páfuglsfjöðrum sem varla fljúga langt þegar þær eru dottnar af vængjunum sem báru þær sjálfar lengst og tryggast.

En pólitísk tíðindi eru þetta vissulega.

 

Píratar orðnir frægir

þegar meðfylgjandi mynd birtist af þeim.

 

 

 

 

 

 

 

Erlendir víngróssérar voru ekki lengi að ganga í raðir pírata og nú mokselst vínið í Ríkinu enda mun þarna vera á ferðinni finasta vín.                         

 

Þeir sem vilja hvítt og saklaust eins og Birgittu, þeir fá sér svona.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þeir sem frekar vilja rauða Pírata eins og Össur þeir fá sér svona

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er ekki tilveran dáasamleg?

Nátttröll

ið Össur Skarphéðinsson var á Bylgjunni. Ég náði bara síðustu línunum en hann leggur til að taka upp Evru og ganga í Evrópubandalagið.

Ekki veit ég hvernig þessi gamli kommi getur lokað öllum skilningarvitum fyrir því sem er að gerast í heiminum. Skilið ekki neitt af því sem fram fer. Enda finnst honum Píratar vænlegir til fylgilags.

Það er vond tíðindi að Össur Skarphéðinsson, ætli að halda áfram á Alþingi. Hann getur þar auðvitað haft sálufélag við Steingrím J. Sigfússon sem er af sama skoðanalega sauðahúsi. Best væri að þeir væru tveir saman sem mest á kaffistofunni til að skyggja ekki á þá nýju þingmenn sem senn koma til leiks.

Kjósendur gætu teóretískt hugsanlega afstýrt þeim ótíðindum að Össur fari aftur á þing. En steinrunnin stjórnmálatröll eins og hann stýra atburðarásinni yfirleitt þannig að allir geti tapað nema þeir sjálfir.

Össur minn, hættu við að halda áfram í pólitík og vertu bara skemmtilegur eins og þú getur velverið.

Nú var mér skemmt

en ekki kellu minni sagði tröllið í hellinum. Þá var samlyndið kannski ekki í alltaf fyrsta sæti. En þetta batnar ár frá ári og í kvöld vorum við sammála.

Þau Gísli Marteinn og Ragnhildur Steinunn voru með dásamlegan skemmtiþátt úr sögu sjónvarpsins okkar RÚV sem er 50 ára um þessar mundir. Hrein snilld var þetta frá byrjun til enda sem við nutum ósegjanlega miklu meira en hins venjulega sjónvarps sem fjallar um öll þessi vandamál og leiðindi daglegs lífs.

Eiginlega fannst manni maður lifa í annað sinn að sjá alla þessu góðu listamenn sem þarna sáust og heyrðust. Mikið hefur annars sjónvarpið gert mikið fyrir marga á þessum 50 árum. Maður bara yngdist upp að sjá alla þessa gömlu kunningja sem á skjáinn komu. 

Sérstaklega þótti okkur vænt um hvernig þau hylltu hann Ómar Ragnarsson í lok þáttarins. Þegar maður hugsar til baka hversu mikið þessi fjölhæfi orkubolti hefur auðgað líf manns  í allan þennan tíma, þá getur maður ekki annað en fyllst óendanlegu þakklæti til hans. Honum verður aldrei fullþakkað.

Já nú var okkur skemmt báðum í einu hjá RÚV.