"Ég var kosinn í Pittsburg en ekki París"

segir Donald Trump í mikilli ræðu fyrir framan Hvítahúsið.

https://youtu.be/G3wE7MO1uSw

Þessi ræða er fyrir mig sannfærandi um það, hversu langt Bandaríkin voru komin í því að fórna hagsmunum sínum á altari umhverfissóða eins og  Kína og Indlands. Fórna Bandarískum störfum fyrir það eitt að efla mengun í þessum löndum. Og eyða billjónum af dollurum bandarískra skattþegn a til þess að önnur ríki gætu sólundað þeim að vild.

Það er ömurlegt að vita til þess að Íslendingar, sem hafa örsmæðaráhrif í heimsútblæstrinum, skuli vera að hlaupa eftir ósönnuðum og óvísindalegum kenningum sérvitringa. Vera að taka á sig byrðar vegna þeirrar stórkostlegu ósanngirni sem í Parísarsamkomulaginu felast þar sem sóðarnir sleppa en þeir saklausu borga. Og ávinningurinn er óviss eða enginn í augsýn á þessari öld.Því miður höfum við ekki betri stjórnmálamenn en raun ber vitni.

Donald Trump er að standa við það sem hann sagði fyrir kosningarnar. Sumum fellur það illa sem von er. Hann ætlar ekki að láta fjörtíuþúsund fífl á Parísarráðstefnunni komast upp með það að eyðileggja fyrir bandarísku efnahagslífi.

Bandaríkin eru hreinasta landið í heiminum. það er fáránlegt að þau eigi að borga fyrir sóðaskap annarra. Donald Trump var kosinn í Pittsburg en ekki París og setur því hagsmuni þjóðar sinnar ofar lýðskrumi.

Donald Trump var kosinn forseti í Pittsburg en ekki París og hann ætlar að gera Bandaríkin mikil á ný eins og hann sagði fyrir kosningarnar.

 

EES samningurinn úrelti

er til umfjöllunar í pistli Hjartar Guðmundssonar í Morgunblaðinu í dag.

Hjörtur( Hann lofsamlega til fyrirmyndar skrifar með  Zetu eins og við lærðum í den!)  segir:

"Fyrir mánuði var þess minnzt að aldarfjórðungur væri liðinn frá því að samningurinn um Evrópska efnahagssvæðið (EES) var undirritaður. Meðal þeirra ríkja sem stóðu að þeirri undirritun var Ísland og hefur landið síðan verið aðili að samningnum. Eins og staðan er í dag er 31 ríki aðili að EES-samningnum; 28 ríki Evrópusambandsins og þrjú af fjórum ríkjum Fríverzlunarsamtaka Evrópu (EFTA).

Auk Íslands eru það Noregur og Liechtenstein en svissneskir kjósendur höfnuðu aðild að samningnum í þjóðaratkvæðagreiðslu 1992. Margt hefur gerzt á þessum aldarfjórð- ungi síðan Ísland gerðist aðili að EES-samningnum. Ekki sízt þegar kemur að heimsviðskiptum.

Þegar samningurinn var gerður var hinn valkosturinn einfaldur fríverzlunarsamningur sem tók einungis á vöruviðskiptum. Flest ríki í dag, ekki sízt stærstu efnahagsveldi heimsins, eru hins vegar í dag að semja um svokallaða annarrar kynslóðar fríverzlunarsamninga sem taka auk vöruviðskipta til þjónustuviðskipta, opinberra útboða, höfundarréttarmála, öryggisstaðla, vörumerkinga og annars sem skiptir máli í nútímalegum milliríkjaviðskiptum. Slíkir samningar voru ekki til fyrir 25 árum.

Meðal þeirra sem lagt hafa áherzlu á gerð slíkra viðskiptasamninga þegar kemur að því að semja um við- skipti við önnur ríki er Evrópusambandið. Sömuleiðis Bandaríkin og Kína svo ekki sé minnzt á EFTA. Hvorki Bandaríkjunum, Kína eða öðrum hefur látið sér detta í hug að semja um viðskipti við önnur ríki á hliðstæðum forsendum og EES-samningurinn gengur út á. Þar sem annar aðilinn, EFTA-ríkin þrjú, taka upp einhliða regluverk frá hinum aðilanum, Evrópusambandinu. Með öðrum orðum þar sem báðir aðilar sitja ekki við sama borð.

Fríverzlunarsamningar eru gerðir á jafnréttisgrunni, ólíkt EES-samningnum þar sem samið er um að samræma löggjöf sem fyrst og fremst gildir um þau viðskipti sem eiga sér stað á milli ríkjanna og standa ekki í vegi fyrir viðskiptum við önnur ríki og markaðssvæði eins og í tilfelli EES-samningsins.

Þannig hefur EES-samningurinn beinlínis stuðlað að því að dregið hefur úr viðskiptum íslenzkra fyrirtækja við Bandaríkin vegna regluverks Evrópusambandsins sem tekið er upp hér á landi og stangast á við það regluverk sem í gildi er vestanhafs. Samningur sem ætlað var að greiða fyrir viðskiptum við Evrópusambandið hefur þannig dregið úr viðskiptum til að mynda við Bandaríkin.

Það kemur því vart á óvart að Bretar hafa lýst því yfir að þeir hafi ekki áhuga á því að byggja tengsl sín við sambandið eftir að þeir yfirgefa það á hliðstæðum grunni.

Tímabært er nú þegar aldarfjórðungur er frá undirritun EES-samningsins að taka til endurskoðunar aðild Íslands að honum. Einstakir viðskiptasamningar geta enda aldrei verið markmið í sjálfu sér. Markmiðið hlýtur alltaf að vera hagsmunir Íslands og hvernig þeir verða bezt tryggðir."

Síðasta setning Hjartar ætti að vera Alþingi áminnig um hlutverk sitt.Þar hafa setið þingmenn sem hafa viðurkennt opinberlega að þeir hafi brugðist hlutverki sínu í tilvikum þegar afgreiddar voru og lögleiddar tilskipanir Evrópusambandsins án þess að þingmenn leggðu á þær mat.Þessi afgamli EES-samningur er fyrir löngu farinn að stórskaða Ísland og Íslendinga.

Þessum aldarfjórðungs gamla og úrelta EES-samningi með Schengen aðildinni ber að segja upp hið fyrsta og að þjóðin hafni því að láta mata sig lengur á tilskipunum ESB sem eru margar andstæðar hagsmunum Íslands.  

Jón Þór Ólafsson

hinn skeleggi pírataþingmaður er til umfjöllunar í grein Sigurðar Sigurðssonar í Mogga í dag:

Sigurður segir um sannfæringarkraft Jóns Þórs:

"þingsmaður Pírata, reiddist illa þegar Kjararáð hækkaði rausnarlega laun þingmanna. Honum fannst þessi hækkun á laununum sínum svo … svívirðileg að hann hótaði að kæra hana eftir því sem hann sagði í eftirminnilegri grein í Fréttablaðinu þann 8. nóvember 2016. Hann hótaði að kæra Kjararáð fyrir forsetanum (sem í sjálfu sér er óskiljanlegt) Hann hótaði að kæra Kjararáð (líklega fyrir dómstólum) Hann hótaði að kæra formenn þingflokka nema því aðeins að þeir láti ráðið hætta við hækkunina. Um þrem vikum síðar fékk Jón Þór Ólafsson 338.254 króna hærri laun.

Hin háværa þögn Jóns Þórs Ólafssonar

Síðan hefur ekkert heyrst í manninum. Menn hafa þagnað fyrir minna fé. Frá og með 1. desember 2016, er launahækkunin var greidd út í fyrsta sinn, gleymdi Jón Þór öllum mótmælum. Hann kærði engan, hann kærði ekkert, og líklega rak hann lögfræðinginn þennan sama dag. Þetta sama haust lýsti forseti Íslands yfir óánægju með launahækkun Kjararáðs og kvaðst ekki hafa beðið um hana og myndi ekki þiggja.

Síðan hefur hann mánaðarlega gefið um þrjú hundruð þúsund krónur til góð- gerðarstofnana. Þegjandi og hljóðalaust. Já, ólíkt hafast menn að.

Hvað varð um launahækkun Jóns Þórs Ólafssonar

Sumir þingmenn þrífast á eigin há- vaða, hreinlega elska röddina í sér, og ekki síst andlitið, sérstaklega í fjölmiðlum. Það er svo gaman að standa upp og rífa sig út af réttlætis- og lýðræðismálum.

Þeir eru samt svo háværir og óðamála að rökhugsunin týnist í öllum þessum látum … hafi hún nokkurn tíma verið til staðar. Þegar launahækkunin upp á 338.254 krónur bætist í budduna segja menn eins og Jón Þór Ólafsson pírati í hálfum hljóðum: Vá … Svo þegja þeir og vona að enginn muni eftir frumhlaupinu. Hvað gerði Jón við launahækkunina sína? Um það hefur hann ekkert sagt. Hér eru fjórar spurningar: 1. Afþakkaði hann hana? 2. Lagði hann hækkunina inn á bankabók til að geta skilað síðar, með eða án vaxta? 3. Fór hann að dæmi forsetans og gaf hækkunina til góðgerðarmála? 4. Hirti hann hækkunina þegjandi og óhljóðalaust?

2,4 milljóna króna gróði píratans

Nú eru liðnir sjö mánuðir síðan Jón Þór Ólafsson pírati fékk launahækkun frá Kjararáði og á þeim tíma hefur hann grætt rúmlega 2,4 milljónir króna ofan á föstu launin.

Þó að hann sé hættur að tala um Kjararáð er hann enn hávær, hefur höndlað sannleikann, réttlætið og lýðræðið í allt öðrum málum. Þrjú hundruð og þrjátíu þúsund kallinn hjálpaði vissulega til, styrkti eflaust sjálfstraustið. Svona eru nú margir þingmenn, ekkert nema óhljóðin og sjálfselskan og gjörsamlega hugsjónlausir. Launahækkun þingmanna var aldrei dregin til baka eða felld niður.

Þrátt fyrir há- vær mótmæli lifa þeir í vellystingum á þessum ágætu launum og myndu aldrei skila þeim eins og þessi forseti. Um leið þverr virðing Alþingis. Málið er löngu gleymt og þingmenn eru innst inni guðs lifandi fegnir að hafa fengið þessa feitu launahækkun Kjararáðs. Munum launahækkunina, þegar píratinn Jón Þór Ólafsson fer hamförum á þingi, að hann meinar ekkert með því. Ekki frekar en þegar hann mótmælti launahækkun Kjararáðs til handa þingmönnum. Þetta er bara leiksýning, spuni. Eftir Sigurð Sigurðarson Sigurður Sigurðarson » Nú eru liðnir sjö mánuðir síðan Jón Þór Ólafsson pírati fékk launahækkun og hefur á þeim tíma grætt rúmlega 2,4 milljónir króna ofan á föstu launin."

Það varðar miklu að þingmenn séu almenningi fyrirmynd í orði og æði. Þeim má ekki vera "fokking" slétt sama um ástandið í þjóðfélaginu.Jón Þór er greinilega hinn mesti aflamaður og hagsýnn, sem er ekki að eyða í fé almennings að óþörfu. Hann sýndi á sínum tíma hvernig mátti varast óhóflega hækkun á húsnæðismarkaði á sínum tíma enda voru þá kannski ekki ekki fyrirséðar þær kjarabætur þingmannsins sem Sigurður lýsir.

Fólk horfir skiljanlega til Jóns Þórs Ólafssonar þingmanns pírata sem fyrirmyndar í fjármálahagsýni og réttlætistilfinningu sem mér hefur skilist á honum að skorti svo sárlega hjá ýmsum öðrum.

 

Svifbrautir

í stað Borgarlínuvagna á götunum gætu þýtt milljarða sparnað.

Slíkar gondólabrautir eins og víða eru núna byggðar, til dæmis í Tyrklandi, Þýskalandi, Suður Ameríku, geta flutt mikið magn farþega á allt að helmingi meiri hraða en áætlað er að vagnar Borgarlínu fari á yfirborðinu. Þeir sem ekki hafa séð svona fyrirbrigði geta hugsað sér skíðalyftur. Í stað tveggja skíðamanna í stól  er stærri vagnklefi þar sem farþegarnir sitja og standa.Vagnarnir ferðast yfir höfðum manna án árekstrarhættu.

Svona svifvagnastöð getur til dæmis verið á hálfs til eins kílómetra fresti í turni þar sem lyfta fer upp og niður. Það er auðvelt að sjá fyrir sér hvað bygging svona svifbrauta veldur minna raski á gatnakerfinu fyrir neðan heldur en yfirborðsvagnar.Og kostnaðurinn er mun minni. 

Menn geta velt fyrir sér hvort sterkar hliðarvindkviður geti truflað reksturinn. En kostirnir virðast samt margir umfram óheyrilegan stofnkostnað jarðvagnalínu.Öryggi slíkra brauta er með því hæsta sem þekkist og slys fátíð.

En fyrst verður víst að athuga hvort Dagur B.og sveitarstjórnarmenn á höfuðborgarsvæðinu eru almennt lofthræddir?.Því ef svo er þá er málið líklega dautt því að þeirra smekkur er víst smekkur almennings.

Svona brautir flytja sumstaðar allt að 6000 manns í báðar áttir áklukkustund á allt að 40 kílómetra hraða. Áætlaður hraði á Borgarlínu er liðlega 20.

Er úr vegi að athuga þennan svifbrautarmöguleika áður en gusast er í áætlaða Borgarlínugerð? 

PS Þeir þurfa ekki að dingla heldur geta þeir verið á braut að ofan. Þessi er 100 ára gamall í Wuppertal

Forsjárhyggjan

birtist í skrifi Skeggja Skaptasonar (sem mér er sagt að sé raunverulega Össur Skarphéðinsson) vegna pistilsins hér á undan.

Þar kemur skýrt fram að sumir vilja breyta fyrir fólk með opinberu valdboði. Ekki spyrja fólk um hvað það vill.

Hann skrifar:

"Jú auðvitað er hægt að breyta hugarfari Íslendinga, líkt og annarra!  Íslendingar eru nú t.d. löngu hættir að reykja inni á veitingastöðum og vinnustöðum, en er samt ekki nema 30 ár síðan það var mjög almennt.....

Lykilatriðið er að fólk er að átta sig á að bílasamfélag þar sem allir keyra allt, og vilja "leggja við búðarborðið" er leiðinlegt og óhagkvæmt samfélag, og MIKLU DÝRARA heldur en minna dreift samfélag þar sem allir eru ekki uppá einkabíl komnir."

Skeggi veit hvað fólki á að þykja skemmtilegt og því að finnast það sem honum finnst leiðinlegt leiðinlegt.

Akkúrat eins og Degi Bé og sveitarstjórnarmönnum á höfuðborgarsvæðinu finnst að allir eigi að vera hrifnir af Borgarlínuhugmyndinni hvað sem hún kostar í innviðagjaldi og auknum sköttum, þrengingu bílaakreina og engum mislægu gatnamótum sem tíðkast erlendis.

Það skal bara ekki spyrja þá að því hvað þeim finnst af því að Dagur Bergþóruson og þeir sveitarstjórnarmenn hafa smekkinn og finnst hið rétta fyrir þá. Alveg eins og þá varðar ekki hið minnsta um afstöðu meirihluta landsmanna til Reykjavíkurflugvallar. En þeir ætla að byggja skiptistöð Borgarlínu ofan á honum miðjum og láta ríkið í staðinn byggja nýjan flugvöll fyrir 150 milljarða í Hvassahrauni. Ofan á virku eldfjalli!

Skattleggja og eyða.

Þannig hljóðar forsjárhyggjan sem er inntak kratismans.

Er þetta verjandi?

í landi þar sem samkeppni á að ríkja og við höldum úti sérstakri Samkeppnisstofnun með ríkispeningum? Tölum hástöfum um að virk samkeppni verði að ríkja í markaðshagkerfinu?

Lífeyrissjóðir eiga lungann úr Högum og Krónunni. Sitja þar í stjórnum. Taka við iðgjöldum vegna starfsfólks frá Kosti og öðrum verslunarfyrirtækjum sem eru í samkeppni við Haga og krónuna. Nota iðgjöldin til að keppa við þessi síðasttöldu fyrirtæki. Fá ekkert svipað frá Costco þar sem þeirra stjórnendur búa og starfa erlendis.Costco keppir við Kost. 

Finnst engum þetta vera spilling? Finnst engum þetta vera ógeðsleg spilling og mismunun?

Hvernig er hægt að kúga fé af einum og nota það til þess að berja hann sjálfan með því? Hvernig geta rukkarar Lífeyrissjóðanna setið í stjórnum og þar með ráðagerðum á móti þeim sem þeir rukka?

Ætla stjórnmálamenn ekki að gera neitt í þessu? Blasir það ekki við að Lífeyrissjóðir geta ekki átt hlutabréf í fyrirtækjum né setið í stjórnum þeirra?

Er svona kerfi verjandi?

Borgarlínan í Seattle

var lögð skv. kröfu íbúanna. Þeir samþykktu að taka á sig kostnað vegna byggingar hennar. Hún fór verulega fram úr áætlun en hún er þar núna og flytur núna um 39.000 manns daglega á léttum teinalestum.Bandaríkin eru 1000 sinnum fjölmennari en Ísland en vonandi verður ekki það hlutfall í farþegafjölda Borgarlínu okkar sveitarstjórna.

Menn geta kyntt sér þetta hér:http://www.wow.com/wiki/List_of_Link_light_rail_stations 

Vandamál Seattle og ástæðurnar fyrir lagningu lestakerfisins eru færðar hér:

http://www.seattlepi.com/local/transportation/article/Will-traffic-in-Seattle-ever-get-better-6738994.php 

Þar kemur fram að Ameríkumenn vilja aka eigin bílum. þarna háttaði bara svo til að það var ekki lengur mögulegt. Því völdu íbúarnir, ekki stjórnmálamennirnir eingöngu, að leggja á sig auknar byrðar til að leysa samgöngumálin. Eins og segir á síðunni:

"Amerikanar elska bílana sína.Þeir elska að hafa frelsið til að fara þegar þeir vilja, fara hvert sem þeir vilja,hvenær sem þeir vilja, engum háðir. Því miður á svæði þar sem umferðin er eins stífluð og í Seattle,er þetta frelsi annmörkum háð.Flesta daga er fólkið hérna betur komið með því að hoppa í almenningsvagn, sporvagn eða léttlest heldur en að setjast undir stýri." Það var gild ástæða fyrir því að Borgarlína var byggð þarna sem er ekki endilega fyrir hendi hér.

Skyldi það hafa hvarflað að Degi B. Eggertssyni að spyrja íbúana álits á Borgarlínuhugmyndinni? Eða öðrum sveitarstjórnarmönnum á höfuðborgarsvæðinu? Mér skilst að það hafi ekki verið gert heldur er siglt eftir gamla kjörorði dönsku kónganna: "Vi alene vider!"

Ég held að það sé gagnlegt fyrir skattgreiðendur að kynna sér málin frá fyrstu hendi með því að bera saman aðstæður í Reykjavík og Seattle og prufukeyra prinspípið áður en ráðist er í þetta risastóra verkefni kortéri fyrir kosningar. 

Þetta erum við að borga

með öðru sem ráðamenn ákvarða fyrir okkur.

Mér var sent þetta bréf af upplýstum menntamanni:

"
-Af FRÓNSKUM ´HEIMSLISTAMANNI´ & LISTRÆNUM ELDPÍKUM, RASSPRUMPI, HRÆKINGUM MÆÐGINA, SVEITTUM UNGUM KARLPUNGI
MÁLUÐUM Á BJÓRÞAMBI OG´KÚNSTPISSI´!

-Stórskrýtin eru ´háfleygu´ tilgerðarlegu listasnobb-hænsnin (hér-og erlendu) og drepleiðinleg var yfirlætisleg og gildishlaðin mærð listfræði´elítunnar‘ á gjörningum hins frónska Rassa Prump - nú svokallaðs ´heimslistamanns.´

-M.a. þá á svokölluðum Feneyja-Tvíæringi þegar hann málaði ungan pungsveittan karl þambandi bjór daginn út og inn (með kúnst-pissistoppum)– s.s. allan perlusveittan á ókræsilegum nærbuxum.
–Útkoman varð ótal lélegar vatnslitamyndir af fyrirbærinu (nærbuxnalóknum) og er það nú básúnað af ofannefndum sem “heimslistaverk.“

-Ekki var hrifning listarýna minni þegar frónski Rassi (heimsfrægi) og móðir hans hræktust á blautum hrákum í svokölluðum listagjörningi í ónefndu kúnsthúsi í Danmörku (mæðginahrækingar) !
-Mörgum dönskum listelskendum svelgdist á - og kalla Danir nú ekki allt ömmu sína !

- ES: Guðbergur Bergsson (óvenju kurteis) segir að við verðum að taka svona "listadriti" - og ati eins hverju öðru hundsbiti !
- ES: 'Heimslistamaður' sem kallar sig líka Prumpa Rass glotti við tönn þegar hann kynnti ´eldpíkur´ sínar í MENNINGUNNI í  Kastljósi á dögunum !"

Er hægt að bjóða frónskum skattgreiðendum upp á að borga hvað sem er?

 

Starfsemi lífeyrissjóðanna

gengur ekki upp.

Það er ljóst eftir samtal Jóns Geralds Sullenbergers kaupmanns í Kosti í dag ´við Pétur Gunnlaugsson á Útvarpi Sögu.

Þar lýsir Jón Gerald því hvernig lífeyrissjóðir eiga stóran hlut í Högum og hljóta að hafa hag þess fyrirtækis ofar en hag Kosts. Jón Gerald verður að greiða til lífeyrissjóðanna stóran hluta ofan á öll laun í fyrirtækinu. Þetta fé nota lífeyrissjóðirnir til að keppa við Jón Gerald og reyna að klekkja á honum.

Jón Gerald er bara lítið dæmi um þetta svínarí og mismunun. Tökum Flugleiði og flugfélagið Erni til dæmis.Eða Fasteignafélögin? Eða hvað sem er?

Sjá ekki allir að það gengur ekki upp að Lífeyrissjóðir geti átt beina eignaraðild að félögum í atvinnurekstri á samkeppnismarkaði? Þetta gengur bara alls ekki upp. Að lífeyrisjóðafurstar skuli sitja í stjórnum atvinnufyrirtækja og vinna á móti þeim sem eru að borga fyrir þetta?

Lífeyrissjóðir geta aðeins keypt skuldabréf af fyrirtækjum og mega engin afskipti hafa af rekstri þeirra. Allt annað er bara hreint svínarí og óalandi og óferjandi starfsemi Lífeyrissjóða.

 

Múslímar eru hættulegri

en annað fólk eins og Donald Trump hefur áttað sig á. Það verður að sýna sérstaka aðgæslu ef fólk frá múslímaríkjum er að koma hingað.

Þar sem múslímar eru fjölmennir, þar eru hryðjuverk. Þar sem þeir eru fámennir eru fá hryðjuverk. Manndráp af haturs-og hefndarástæðum eins og til dæmis síðast í Orlando stafa ekki af trúarástæðum. Og heldur ekki endilega af byssueign landsmanna. Þau stafa af illsku mannanna í garð hvers annars.  

Hryðjuverk eins og í nú London og eru yfirnæfandi tengd múslímum. Þeir drepa okkur Kuffara af því að þá fara þeir til himna og fá sjö meybörn til að nauðga. Þessi lýður og þessi frumstæða trú, hvað þá skelfileg Sharía lög þeirra og imlestingar meybarna, eiga ekert erindi við okkur nema brýna nauðsyn beri til. Íslendingar þurfa að gæta þess að múslímum fjölgi ekki í landinu og helst að losna við sem flesta af þeim sem þar eru þegar.Við eigum að lögleiða bann við lögum og venjum eins og er að finna í Sharía-lögum eins og komnar eru fram tillögur um í Bandaríkjunum. 

Múslímar eru hættulegri en annað fólk.