Hvaðan kemur þeim Grjóna og Gunnari þessi vizka?

um það það sé alþjóðareftirspurn eftir skítnum sem þeir skrifa á Miðjuna?

Grjóni upplýsir að tekjurnar séu nánast engar. Af hverju er þá eftirspurnin komin?

"Þungur rekstur hefur ein­kennt ís­lenska fjöl­miðla mörg undan­farin ár og hafa margir þeirra verið í þröngri stöðu. Sigur­jón M. Egils­son, rit­stjóri og út­gefandi Miðjunnar, varpar ljósi á stöðu síns miðils en í síðasta mánuði voru aug­lýsinga­tekjurnar 29 þúsund krónur. Staðan nú er þannig að hann þarf að borga með vefnum því tekjurnar eru langt undir því sem þarf.

Sigur­jón skrifar pistil um þetta á Miðjuna en hann hefur haldið vefnum úti undan­farin misseri þar sem einna helst er skrifað um pólitík og neyt­enda­mál.

Sigur­jón bendir á að frá ára­mótum hafi yfir hundrað þúsund les­endur komið við á vefnum og eru flettingarnar á sama tíma komnar yfir milljón.

„Aug­lýsinga­tekjur síðasta mánaðar voru 29.008 krónur. Innan við eitt þúsund krónur á dag. Að lág­marki er unnið í sjö klukku­stundir á dag við að lesa, skrifa, setja inn og annað þess háttar. Alla daga vikunnar. 50 klukku­stundir á viku.“

Sigur­jón segir að það sjái það hver sem vill að þetta gengur alls ekki. Sigur­jón hefur marga fjöruna sopið í ís­lenskum fjöl­miðlum og verið bæði rit­stjóri og frétta­stjóri, til dæmis á DV og Frétta­blaðinu.

„Hvað er til ráða? Ljóst er að það er eftir­spurn. Eins er ljóst að tekjurnar eru langt undir því sem þarf. Það þarf að borga með vefnum. Tekjur duga ekki fyrir hýsingu og öðrum föstum kostnaði. Tekjur eru aldrei borgaðar. Næst er að gera breytingar. Undir­búa lokun á vefnum og selja á­skriftir. Eða hætta,“ segir hann."

Hver biður þá bræður um að skrifa róg og lygar um opinberar  persónur eða formann kommúnistaflokksins?

Páll Vilhjálms bloggkóngur skrifar:

"Stór hluti fjölmiðla er skoðanir og álit. Eyjan er slíkur miðill, Kjarninn að stórum hluta, Stundin sömuleiðis og Hringbraut alfarið sem og Kvennablaðið. Bloggið sem þú ert að lesa er skoðun.

Sigurjón M. Egilsson rekur skoðanamiðil, Miðjuna. Hann vill fá ríkisfé til að borga undir sínar skoðanir. Hann er ekki einn um þessa skoðun (já, skoðun). Ritstjórar Kjarnans eru duglegir að minna á að skoðanafabrikkur eigi skilið niðurgreiðslu frá ríkinu af kostnaði sem hlýst af mér-finnst-útgáfu.

Ef ríkið tekur upp á því að borga mönnum að hafa skoðanir mun framboðið stóraukast. En nú þegar eru fleiri skoðanir um allt milli himins og jarðar en nokkur kemst yfir að kynna sér með góðu móti. Verður ríkið ekki líka að borga fólki að kynna sér skoðanir, sem niðurgreiddar eru með almannafé?

Auðvitað er einfaldleikinn bestur. Menn geta haft skoðun, en fyrir eigin reikning, ekki annarra. Allra síst eiga menn að fá borgað af almannafé fyrir skoðanir sínar. Ríkisforsjá í skoðanamyndun er ekki samboðin samfélagi sem kennir sig við lýðræði."

Ég setti eftirfarandi athugasemdir inn á síðu Páls:

" Ég gaf út blað sem innihélt tugmilljónir prentaðra blaðsíðna sem var dreift í íbúðir fólks um landsbyggðina.

www.samurfostri.is

Ekki fékk ég eyri í styrki heldur greiddi allan kostnað með auglýsingum. Skulda engum neitt vegna útgáfunnar.

Af hverju hefði ég átt að fá ríkisfé í hugmyndir mínar og skoðanir? Af hverju á Grjóni og bróðir hans Egilssynir að fá borgað fyrir að fá hugmyndir og hafa skoðanir sem eru ekkert endilega gáfulegri en mínar voru.

Er það af því að þeir eru með rétta kommúnistastefnu í öllum málum en ég ekki? 

Þvílíkt bull eru þessar hugmyndir Lilju Alfreðs að fara að borga kommúnistum fyrir að skrifa skít um menn og málefni?

Af hverju geta þeir ekki bara borgað sjálfir eins og ég gerði?

Halldór Jónsson, 12.5.2020 kl. 20:14

 

Eru einhverjir sem vorkenna þeim svona mikið?

Er skíturinn sem þeir framleiða og rógurinn svona mikils virði þjóðhagslega að þeir rægðu eigi að borga þeim fyrir greiðann sérstaklega með skattfé sínu?

Af hverju á Bjarni Benediktsson að borga þeim sérstaklega sjálfur fyrir óþverran og lygarnar sem Gunnar Smári framleiðir um hann daglega?

Halldór Jónsson, 12.5.2020 kl. 20:17

 

Ég kem ekki auga á þá skyldu manns að verða að borga hundinum sem bítur hann?

 

Vantar okkur fólk?

Vantar Ísland fólk?

 

Það er að skilja á Andrési Inga þingmanni sem hafa hér allt galopið fyrir fólk sem velur sér að koma hingað af því að það hefur ekki tollað heima hjá sér af einhverjum ástæðum.

 

 

Andrés Ingi hjólar í Áslaugu Örnu af því tilefni að hún vill afgreiða umsóknir um vernda hérlendis hratt og örugglega. Sem fyrrirennari hennar Sigríður Andersen vildi líka gera. En dæmi er að hér sitji strandað fólk árum saman í limbói og svo verður allt vitlaust af því að börn þessa fólk eru farinn að geta talað íslenzku.

 

Já það spurning hvort okkur vanti flóttafólk sem víst er talsvert framboð af?

Snorri í Húsasmiðjunni

var stórmerkilegur maður.

Hann og nafni minn Halldórsson múrarameistari byggðu saman Háskólabíó. Ég og Biggi Braga unnum hjá nafna við að beygla járn og keyra steypuhjólbörur þegar ég var heima milli semestra í TH Stuttgart. Markús var flokkstjórinn okkar. Við vorum oft latir og stundum til skammar með kjaftæði og leti. Engan móral yfir því að við værum að selja vinnu okkar heldur kjöftuðum lengi um stelpur og brennivín. Tókum okkur svo á inn á milli og djöfluðumst.

Þetta var skemmrileg framkvæmd. Harmonikku-veggirnir voru steyptir með skriðmótum með þakvirkinu ofaná sem var úr stáli, svakalegt mannvirki,  og var það tjakkað upp með veggjunum þegar steypt var dag og nótt.

Nafni minn Halldórsson var það sem Árni Jóhannson kallaði höfuðsnillinga. Kom stundum með stóran vindil uppi í sér þegar hann var að borga okkur út á föstudagseftirmiðdögum og hélt hugsanlega að viskýlyktin finndist síður  þannig. En hann var yndilslegur maður ljúfur og hlýr. Mikill kommúnisti. Hjá honum hétu áttirnar norður, suður, austur og lýðræðisátt þegar hann var að vísa steypusílóunum til vegar þegar allt var á fullu.

Þarna voru í Háskólabíóinui margir stórskemmtilegir karaktérar. Bóbó úr kvikmyndinni Djöflaeyjunni kom til Hálfdánar frænda síns á svarta bílnum frá Ameríku.  Hálfdán hafði áhyggjur af þessum frænda sínum ,heyrði ég útundan mér og hans líferni. En Bóbó var einhver glæsilegasti maður sem sást á götunum í Reykjavík í þá daga og stelpurnar sveimuðu eins og flugur í kring um hann í Þórskaffi en litu minna á okkur Bigga sem vorum áberandi minna flottir þegar við vorum þarna reglulega að gleðja okkur.

Hjólbörugengin við steypuna í bíóinu komu steypunni frá yzta vegg í austri niður brekkuna að sviðinu og þannig var gólfið í salinn steypt, af síðar þjóðkunnugum gæjum sem þá mynduðu gengið með hjólbörurnar.

Þarna í Þórskaffi varð stundum slagur við borðin sem dyraverðirnir afgreiddu fljótt og vel og fleygðu dónunum á dyr og fjörið hélt áfram sitt strik. Þarna spilaði KK og Ellý og Raggi Bjarna sungu. Stundum urðu hljóðfæraleikaranir of fullir og þá rak KK þá umsvifalaust út. Þetta voru allt vínlausar samkundur og maður var bara með spíraflöskuna í beltinu og hellti út í kókið. Wá, mar, gaman gaman.     

Þá var alsiða að menn fengju sér flösku svona fyrir kvöldmatinn á föstudögum. Við Biggi fengum að súpa á hjá einhverjum , held ég bara Hálfdáni, meðan við biðum eftir að Snorri og nafni  kæmu með umslögin.  Hann Snorri kom og fann strax lykt af Bigga en ég forðaði mér út í horn.

"Ertu orðinn fullur helvítið þitt Biggi" sagði Snorri og dró mjög seiminn.  "Ég þekki ykkur djöfuls rónana, þið eruð allir eins. Þú verður fullur í mánuð helvítið þitt" ,kemur örugglega aldrei aftur að vinna hérna.

Þá höfðum við Biggi aldrei heyrt um alkóhólismann sem seinna komst í tísku. Snorri minntist ekkert á þetta þegar hann sá okkur næst eftir helgina en við misstum ekki af dagskaupi á þessum árum.

Þá var lífið nefnilega endalaust grín og spádómar um stelpur og stanzlausar hugrenningar. Við settumst fram á hábrúnina á bíóinu og dingluðum löppunum bara til að sanna fyrir okkur hvað við værum kaldir og að við skyldum ekkert í því að stelpurnar biðu ekki í röðum eftir svona gæjum í Þórskaffinu á laugardögum. Þær höfðu meiri áhuga á Bóbóum en okkur.

Grímur í Íspan sagði mér sögu af Snorra í Húsasmiðjunni i trúnaði. Hann Grímur var þá að stofna Íspan og var kominn í þrot peningalega. Sat á stól einn laugardagsmorgun gersamlega ráðþrota. Kemur maður gangandi.

Snorri segir: ´Ósköp ertu eitthvað dapur að sjá Gimmi minn: "Já Snorri minn ég er kominn á hausinn með þetta allt og þetta er búið hjá mér" segir Grímur.

"Hvað er að heyra þetta" segir Snorri, "þetta gler vantar okkur í iðnaðinn". Hérna er melljón handa þér og réttir mér ávísun. Kláraðu dæmið Gimmi minn.

Það leið langur tími þangað ég hætti að gráta eins og barn eftir að Snorri var farinn sagði Grímur mér í einlægni.Hann bjargaði mér og Íspan og beið ekki einu sinni eftir kvittun. 

Kjartan Blöndal vinur minn og kollegi í steypunni  sagði mér eina sögu. Hann var rosablankur með nýtt fyrirtæki sitt Verk hf. og átti ekki fyrir söluskattinum og sá fram á að loka fyrirtækinu.

Átti eitthvað smotterí inni hjá Snorra og bað hann að borga eitthvað ef hann gæti. Barmaði  þessi ósköp yfir vandræðum símum og allt væri hrunið hjá sér í þessum blánkheitum.

"Skelfing er að heyra þetta" sagði Snorri. "Þetta er ljótan". Kallaði svo fram í gjaldkerann: "Skrefaðu melljón handa manninum " svo að hann hætti að væla þetta.

Kjartan sagðist ekki muna hvenær hann hætti að orga þegar hann fór frá Snorra, svo miklu skipti þetta fyrir hann í þetta skipti að fá að skulda Snorra.

Snorri reisti íbúðir fyrir starfsmenn sína á Langholtsvegi minnir mig, sem félagslegt átak. Hann lagði grunninn að Húsasmiðjunni eins og við þekkjum hana í dag. Stórhuga og framsýnn maður hann Snorri. Ég held að dóttir hans sé búin að rækta upp stórskóg í Bláskógabyggð á Galtalæk og Borgarholti.Athafnasemin og framtakið er greinilega ættgengt. 

Hann var ótrúlegur maður hann Snorri Halldórsson í Húsasmiðjunni sem ég þekkti samt ekkert meira en þetta litla sem ég sá og heyrði.

 

Hver á Icelandair?

má spyrja núna þegar félagið hefur tapað einhverjum 300 miljónum á dag við það að streitast við að lifa?

Styrmir Gunnarsson hefur hugleitt þetta sem og ýmsir aðrir.

Styrmir segir í dag:

"

Það hafa orðið snögg veðrabrigði í umræðum um Icelandair á opinberum vettvangi. Í upphafi kórónuveirufaraldursins töluðu forráðamenn félagsins á þann veg að fjárhagsstaða þess væri sterk, alla vega til skemmri tíma. Nú er skyndilega talað á þann veg, að gjaldþrot geti verið yfirvofandi.

Vafalaust er það rétt en um leið er sú mynd, sem blasir við starfsfólki og hluthöfum orðin skýrari. Starfsfólk á engan annan kost en fallast á verulega launalækkun eða missa vinnu sín ella. Stærstu hluthafar eru nú fyrst og fremst lífeyrissjóðir. Þeir standa frammi fyrir spurningunni, hvort það sé betri kostur að leggja fram nýtt hlutafé og reyna þar með að bjarga fjárfestingu sjóðanna í félaginu eða taka því höggi fyrir þá sem gjaldþrot yrði.

Síðari kosturinn mundi sennilega þýða lækkun lífeyris til lífeyrisþega. Þannig að þetta er ekki bara spurning um launalækkun hjá starfsfólki heldur einnig hjá félögum í þeim sjóðum, sem eru hluthafar í Icelandair.

Og þá leitar þessi spurningu á: 

Hverjir eiga að bjarga Icelandair?

Starfsfólkið og lífeyrisþegar eða þjóðin öll með aðkomu ríkisins?

Sjálfstæði okkar Íslendinga í samgöngum við önnur lönd er sjálfstæðismál og mál þjóðarinnar allrar en ekki bara fámennra hópa.

Það er því nokkuð ljóst hvert svarið er."

Hvar erum við stödd ef ekkert Icelandair er lengur til?

Kemur Skúli Mogensen þjóðinni til bjargar eða nýju Play-strákarnir? 

Eða við bara látum aðra um flugsamgöngur til landsins? Voru ekki meira en tveir tugir félaga að fljúga hingað næstliðið góðæri

Lífeyrinn lækkar duglega ef lífeyrisjóðirnir verða að afskrifa það sem þeir eiga.

Samþykkja eigendurnir að fleygja góðum peningum á eftir vondum? Eða kemur eim það ekkert við hvað spíssarnir gera?

Ragnar Þór gerir það sem honum bara sýnist með framtíðar lífeyririnn.

Eru það hagsmunir þjóðarinnar að Icelandair haldi áfram? Ef svo er þá er það þjóðarinnar að taka félagið yfir. Gamla hlutaféð má vera kyrrt í bókunum þó það sé auðvitað einskis virði núna í kauphöllinni.

Þorsteinn Siglaugsson sendi þessar línur:

"Það er eitt sem þarf að hafa í huga í þessu Halldór: Launakostnaður Icelandair er vissulega talsvert hærri en launakostnaður flugfélaga erlendis. En launakostnaður er miklu hærri almennt talað á Íslandi en erlendis og framfærslukostnaður auðvitað líka. 

Spurningin er kannski sú hvort það sé yfirleitt eitthvert vit í að reka flugfélag hér í samkeppni við erlend flugfélög þegar launakostnaðurinn er með þessum hætti."

Örn Gunnlaugsson sendi þessar línur:

"Það virðist ekki mega gera opinbert hve galin kjör flugfólksins hjá félaginu eru og hvers konar tök stéttafélögin hafa á því. Það er sennilega þrautarlendingin að setja þetta í þrot svo stokka megi upp. En gott að Bogi hafði þó kjark til að impra á þessu. Gengilbeinur háloftanna virðast þó ekki ætla að gefa sig, betra að deyja drottni sínum...... með hinum."

Er ekki sama uppi á teningnum hvert sem auga er litið? Vald stéttarfélaga er of mikið. Ekki bara hérlendis heldur víðast um vestræn lýðræðisríki? Þau hafa ekki þessi miklu völd í Kína, Saudi-Arabíu eða Venezuela.

Má alls ekki velta fyrir sér eftir hvaða leikreglum hagsmunafélög megi spila? Er ASÍ heilög kýr? Eru BSRB, Félag flugumferðarstjóra, Félag Ljósmæðra,  BHM ósnertanleg fyrirbæri sem heyra bara undir sig sjálf?

Eina ógnin sem að verkalýðsfélögum stafar er gengi íslensku krónunnar. Þau stjórna því ekki.

Hvað myndi gerast ef Sólveig Anna, Drífa Snæland og Inga Sæland væru gerðar að Seðlabankastjórum?

Hvað vilja þær gera í málefnum Icelandair?

Kjarkmaður

er Bogi Nils forstjóri Icelandair.

Hann fer gegn bófaflokkum verkalýðsfélaga sem hafa leikið félagið grátt á undanförnum árum.Það er á vitorði þeirra sem til þekkja að launakostnaður félagsins er ekki í alþjóðlegu samhengi við samkeppnisaðilana á flugmarkaði.

Moggi skýrir frá þessari hólmgöngu svofellt:

"Gengi bréfa í Icelandair hefur snarlækkað í Kauphöll Íslands í dag. Klukkan korter í tólf var gengið komið niður í tæplega 1,9 sem er um 18 prósent lækkun. Þó verður að hafa í huga að veltan með bréfin er einungis 46 milljónir króna. Hlutabréfamarkaðurinn er rauður í dag, engin bréf hækka í verði. 

Gengi bréfa í Icelandair hefur aldrei verið lægra. Félagið tilkynnti eftir lokun markaða á fimmtudag að hlutafjárútboð til að treysta fjárhag fyrirtækisins færi fram í júní. Markmiðið er að safna 29 milljörðum króna í nýtt hlutafé.

Um klukkan korter í ellefu í morgun hafði gengi bréfanna lækkað um 25 prósent í 29 milljóna króna viðskiptum. Gengið er því aðeins að rétta úr eftir því sem líður á daginn, en er þó langt undir því verði sem var við lokun markaða á fimmtudag.

Fram kom til Icelandair til kauphallar á föstudaginn að bráðabirgðatölur sýndu að 208 milljóna dala tap væri á rekstri Icelandair fyrir fjármagnsliðið og skatta á fyrsta fjórðungi. Það jafngildir 30 milljarða króna tapi miðað við gengi gjaldmiðla í dag. Uppgjör Icelandair fyrir fyrsta fjórðung verður birt eftir lokun markaða í dag."

Enginn tekur viðtal við Boga heldur hlaupið á fund foringja bófaflokkanna. Alveg sama hversu alvarleg staða félagsins er, þá hafa fjölmúlar bara áhuga á réttindum gengjameðlimanna sem hefur verið  komið á blað með handleggjauppásnúningi verkfalla.

Alþingi ætti að samþykkja lög sem ógilda alla kjarasamninga Icelandair og setja lög um kjör flugliða hjá félaginu til næstu tveggja ára. Sömuleiðis að færa öll hlutabréf í félaginu niður í núll og að ríkið leggi inn nýtt hlutafé.Síðar má taka ákvörðun um framhaldið og eigendadreifingu framtíðarinnar.

Kjarkmaður er Bogi Nils sem fer einn síns liðs fer gegn drekunum ógurlegu.

Nú er hættan mikil

af því að við gætum okkar ekki þegar slakað skal á.

Svo segir Moggi:

"Moon Jae-in, for­seti Suður-Kór­eu, seg­ir að nýju smit­in sýni það svart á hvítu að jafn­vel þegar hlut­ir eru að fær­ast í samt horf eru lík­ur á að veir­an geti tekið sig upp að nýju. „Þessu er ekki lokið,“ sagði Moon í ræðu sem hann flutti í dag.  

 

Aðeins nokkr­ir dag­ar eru síðan slakað var á tak­mörk­un­um vegna út­breiðslu veirunn­ar í land­inu en nú hafa þeir verið inn­leidd­ar á ný. Meiri­hluti nýrra til­fella eru rak­in til 29 ára karl­manns sem fór út að skemmta sér í Ita­ewon-hverfi borg­ar­inn­ar, sem er þekkt fyr­ir öfl­ugt næt­ur­líf. 1.510 manns voru á sömu stöðum og maður­inn og heil­brigðis­yf­ir­völd vinna nú að því að hafa sam­band við fólkið."

 

Halda menn kannski að veiran sé farin í frí?

 

Einn getur smitað hundrað á örskotsstund.

 

Nú er hættan á nýjum faraldri mest.

 

2 metra reglan

þeirra Þórólfs og Víðis er einföld og þægileg.Líka eftir að slakað verður á.

Það er nefnilega hægt að framkvæma hana án vandræða alveg eins og hægt er að keyra um hringtorgin án flókins regluverks.

Hvernig?

Svarið er einfalt: Tillitssemi.

Ef menn láta stefnuljós aftan á bíl hafa réttinn þá eru hringtorg engin vandamál. Flestar siðaðar þjóðir hafa þessa stefnuljósareglu í heiðri.

Alveg eins er að bara þvinga engan til að minnka fjarlægðina úr 2 metrum.

Einfalt?

Gagnkvæm tillitsemi leysir allra vanda.

2 metra reglan er einföld og góð sem meginregla.

  

Villi Bjarna

skrifar eina af sínum skemmtilegu greinum í Mogga dagsins.

Þar rifjar hann upp feril stjórnmálaflokka sem hafa aðeins hagsmunagæslu á sinni stefnuskrá og úthlutun takmarkaðra gæða.

Gamall kall eins og ég þarf ekki lengi að velta þessu fyrir sér án þess að detta í Hug Framsóknarflokkurinn og SÍS veldið gamla. Hvernig Landsbankinn var rekinn af þessum aðilum í eigin þágu.

Gefum Villa orðið:

íhugun um stjórnmál þá er hann var 7 ára gamall. Í framhaldi af því leiddist hugsun hans að atvinnulífi eftir að hafa dvalið í bæ á landsbyggðinni. Sá bær var næstlengst frá höfuðborginni ef um veg var að fara en sjóleiðin var nokkru styttri. Þessi íhugun hefur því staðið sem næst í 60 ár. Niðurstaðan af íhuguninni er einföld. Yfirburðir einstaklinga ráðast ekki af stundarstærð eða stöðu á einum tíma, heldur fyrst og fremst að aðlögun og framsýni. Það sama á við um skipulagsheildir, hvort heldur þær eru sveitarfélög, fyrirtæki eða stjórnmálaflokkar.

Stjórnmálaflokkar

Stjórnmálaflokkar kunna að vera í afleitri stöðu þegar þeir hafa byggt tilveru sína á sérhagsmunum og úthlutun gæða. Þegar almennar reglur eru innleiddar verður sértæk úthlutun næsta lítils virði. Völd herforingja eru ekki mikil í samanburði við völd birgðavarðarins í herdeildinni. Birgðavörðurinn hefur gæði til úthlutunar en herforinginn getur aðeins skipað til verka. Þegar gæðin þrjóta verður hugsjónin að hafa eitthvert gildi. Þegar herstöðinni á Miðnesheiði var lokað misstu sósíalistar glæp en eftir stendur „Ísland úr NATO“. Það verður heldur fátækleg hugsjón þegar flest þau ríki er aðild áttu að Varsjárbandalaginu eru gengin í NATO og Evrópusambandið til að öðlast skjól til frelsis. Sósíalistar í Múlasýslum höfðu aðeins eina hugsjón, en hún var sú að allir hefðu nóg að gera. Þó er vert að geta þess að í byrjun lögðu þeir áherslu á bindindi. „Ísland úr NATO, herinn burt“ er orðið viðundur.

Stöðnun í sauðfjárbúskap

Það var ungur maður sendur í sveit í bæ þegar hann var níu ára gamall. Það var á tíma mikilla umbreytinga í þeim bæ. Flestir höfðu sína kú og tún til að heyja. Það kom mjólkurbú í bæinn og þá hurfu kýrnar og sjálfsþurftarbúskapurinn. Nú er aðeins eitt kúabú í sveitinni og mjólkurbúið hætt starfsemi. Ekið er með alla mjólk á Selfoss. En, allri mjólkurframleiðslu í nýbýlahverfinu undir Ingólfsfjalli er hætt! Enda of nærri markaðnum! Eða er landið orðið of verðmætt fyrir mjólkurframleiðslu? Margir höfðu kindur, en umhverfis bæinn voru 50 sveitabýli í byggð. Sennilega var slátrað um 15 þúsund fjár í sláturhúsi Kaupfélagsins. Kjötframleiðslan var eins og af 200 gyltum. Nú er fjárbúskapur sennilega á 15 bæjum og öllu fé er keyrt til slátrunar á Húsavík eða Hvolsvelli. Alla liðina öld var reynt að viðhalda óbreyttu ástandi í sveitum, með nýbýlalögum og Marshallaðstoð, með dráttarvélum og sérúthlutun á jeppum. Hver er árangurinn? Beingreiðslur og fátækt. Aðlögun sem aðeins hefur skilað eymd.

Umbreyting í sjávarútvegi

Í þessum bæ var útgerð þriggja dragnótabáta og tveggja síldarbáta undirstaða atvinnulífs. Í stað síldarbátanna kom togari. Nú er aðeins smábátaútgerð í bænum, og laxeldi í firðinum. Það kom síldarbræðsla og síldarplan. Svo hvarf síldin. Hið hefðbundna frystihús er úrelt en þess í stað verður byggt nýtt laxasláturhús. Fjörðurinn hvar bærinn stendur er vel fallinn til laxeldis vegna strauma og dýptar. Þetta er umbreyting í sjávarútvegi. Enda ekki ástæða til annars þar sem stór hluti af matfiski í heiminum kemur úr eldi.

Tækifæri í ferðaþjónustu

Með auknum kaupmætti og bættum samgöngum varð skyndilega til ferðaþjónusta. Á tíma unga mannsins í bænum voru þar fjögur gistiherbergi og það komu í mesta lagi tuttugu ferðalangar í bæinn dag hvern að sumri en enginn um veturinn. Enginn lét sig dreyma um að til bæjarins kæmu skemmtiferðaskip. Nú er talið að um 150 manns í þessum litla bæ hafi viðurværi sitt af ferðaþjónustu.

Aðlögun að breyttum tíma hefur tekist. Auðvitað með þeirri áhættu sem kann að fylgja breytingum. Það var áhætta í útgerð og það er áhætta í sauðfjárbúskap. Á komandi árum mun ferðaþjónusta vaxa á ný þótt öðru hvoru kunni á móti að blása, eins og drápspestin nú. Ferðalangar í heiminum hafa aðrar þrár en Íslendingar, sem vilja flatmaga í sól. Vont veður og slydda er ákjósanleg söluvara. „Ekkert er í ríki náttúrunnar jafnfjarri því að vera yfirnáttúrulegt einsog kraftaverk. Ekkert er yfirnáttúrulegara en náttúran sjálf.“ Ef til vill kemur nútímalistasafn á heimsmælikvarða í bæinn ef vilji snillinga í myndlist nær fram að ganga.

Hvernig er ástandið í Reykjavík?

Á þeim tíma sem ungi maðurinn var í sveit í bæ voru gerðir út 25 togarar í Reykjavík sem öfluðu hráefnis fyrir 5 frystihús, þar af eina bæjarútgerð. Núna eru gerðir út 6 togarar frá Reykjavík og eitt frystihús. Nú eru þrjú frystihús horfin úr borginni, eitt er orðið að safni og annað var banki, sem bíður þess að vera rifinn. Í eðlilegu árferði er ekki fjöldaatvinnuleysi í Reykjavík.

Í stað fjárframlaga til bæjarútgerðar gat borgin byggt ráðhús og sinnt öðrum nærtækari viðfangsefnum hins opinbera. En útgerðin fór að bera sig og hóf að greiða skatta. Nú er fjöldi hótela í Reykjavík meiri en tölu verður á komið. Aðlögun að breyttu mannlífi hefur gengið áfallalaust. Ekki með skipun að ofan, með stjórnlyndi, heldur með framtaki að neðan, með frjálslyndi.

Sá er munur á sameignarstefnu að þar eru ákvarðanir teknar af elítu að ofan en í auðhyggju eru ákvarðanir teknar niðri í grasrót. Þannig hefur Reykjavík þróast úr framleiðsluhagkerfi í þjónustuhagkerfi og þekkingarsamfélag án boðvalds að ofan.

Þótt á móti blási um stund má það ekki gleymast að hlutverk stjórnvalda er að skapa almenn rekstrarskilyrði. Það er hlutverk einkaaðila að sjá tækifærin sem kunna að skapast og grípa þau. Allt tal um tollvernd og fæðuöryggi á ekki rétt á sér. Hagvöxtur framtíðar byggist á þekkingu og nýsköpun. Það er alls ekki víst að sú nýsköpun leiði af sér gífurlega orkuþörf. Nýsköpunin getur leitt af sér orkunýtni.

Umhugsun um stjórnmál

Í öll þessi 60 ár hefur sá er þetta ritar íhugað stjórnmál til þess að bæta mannlíf en ekki til að þjóna sérhagsmunum. Stjórnmálaflokkar sérhagsmunanna deyja þegar þeir hafa ekki gæði til úthlutunar. Stjórnmálaflokkar með leiðtoga sem hafa óljósar hugsjónir deyja líka.

Er nokkrum of gott að vera fífl." 

Vilhjálmur Bjarnason

Höfundur var alþingismaður fyrir Sjálfstæðisflokkinn og vann öruggt sæti í prófkjöri.

Formaður flokksins lét sig hafa það að hunza niðurstöðu prófkjörsins  og svínbeygði Kjördæmisráðið með mér innanborðs til að hafa þingsætið af Villa.

Bjóði Villi sig fram aftur þá mun ég ekki taka neinu prófkjörsfitli þegjandi því það eru kjósendur sem velja listann.

Ég stöðvast líka við setninguna:

"Stjórnmálaflokkar með leiðtoga sem hafa óljósar hugsjónir deyja líka."

Mér verður hugsað til Pírataflokksins. Hver er leiðtogi hans og hefur nokkur orðið var við einhverja sérstaka Píratahugsjón? Eða hjá flokki Fólksins? Formaðurinn vill hinsvegar borga fólki ómælt út, það er þó ljóst.

Og svo hugsa ég til Sjálfstæðisflokksins míns gamla og hvað sé í rauninni erfitt að bregðast við aðstæðum eins og við nú lifum.

Loksins

gerði Landsvirkjun eitthvað til að forða Álverslokuninni í Straumsvík

Stefanía Guðrún Halldórsdóttir hjá Landsvirkjun skrifar grein í Morgunblaðið um aðgerðir Landsvirkjunar til að koma til móts við neytendur í vanda.

Hún segir m.a.:

"...Viðskiptavinir Landsvirkjunar á stórnotendamarkaði munu njóta sérstakra kjara í 6 mánuði, frá 1. maí til 31. október 2020. Öllum stórnotendum sem greiða yfir kostnaðarverði Landsvirkjunar mun bjóðast lækkun raforkuverðs niður í kostnaðarverð Landsvirkjunar, sem er á bilinu $28/MWst til $35/MWst eftir því til hvaða virkjana er horft.

Verð til stórnotenda, sem eru núna að borga yfir kostnaðarverði, lækkar því tímabundið um allt að 25%.

Markmið aðgerðanna er að verja samkeppnishæfni viðskiptavina Landsvirkjunar og styðja við markaðsstarf þeirra við krefjandi ytri aðstæður. Horft er til þess að með aðgerðunum sé verið að hvetja núverandi viðskiptavini á stórnotendamarkaði til þess að styrkja eða auka við starfsemi sína á Íslandi, enda fara langtímahagsmunir Landsvirkjunar og viðskiptavina saman.

Gert er ráð fyrir að tekjur Landsvirkjunar muni lækka um allt að $10 milljónir vegna þessarar tímabundnu aðgerðar, eða um 1,5 milljarða króna. .."

Maður er búinn að bíða lengi eftir einhverju útspili okkar. Mér var búið að detta í hug hvort til greina kæmi að við keyptum ál af framleiðendum sem við gætum selt síðar. En þetta útspil er það djarft að maður vonar að það loksins dugi til að forða lokun í Straumsvík sem var eiginlega óbærileg tilhugsun.

Reykjavík

er flaggskip sveitarfélaga. Borgin hafði fyrr á tíð forystu um lagningu vatnsveitu, gass, rafmagns og hitaveitu.Byggði virkjanir í Elliðaám og Soginu, virkjaði hitaveituborholur, malbikaði götur og lagði gangstéttir.

Allt var mest og best hjá Reykjavík. Rafmagnsveita Reykjavíkur var fyrirmynd um snyrtimennsku í framkvæmdum. Reykjavík tók líka til sín arðgreiðslur af Orkuveitunni sem öðrum sveitarfélögum í viðskiptum þóttu ærnar.

Reykjavík sá um förgun á sorpi sem nágrannar nutu. Malbikunarstöðin  Höfði og mulningsstöð var rekin af myndarskap.

Nú spyrja menn sig hvort rétt hafi verið að öllu staðið? Var jarðgerðarstöðin rétt skref eða hefði verið rétt að byggja frekar sorpbrennslustöð nú heldur en óhjákvæmilega seinna.Er nauðsynlegt að Borgin byggi nýja malbikunarstöð? Er útilokað að slíkar framkvæmdir séu á óopinberum höndum?

Á glæsitímabilinu fólu Borgarbúar hreinum meirihluta Sjálfstæðismanna að stýra málum. Síðan fór að kvarnast úr því trausti. Sumir segja að flokkurinn hafi ekki sýnt nauðsynlega samheldni í forystunni og því hafi gliðnað undan flokknum.

Síðan hafa vinstrimenn og bræðingar verið við stjórnvölinn í Borginni. Mér hefur sýnst að flestu hafi aftur farið á þeirri tíð. Snyrtimennska sem áður var áberandi hefur vikið til hliðar ef maður ber saman götur og torg í Reykjavík og nágrannasveitarfélögum þar sem Sjálfstæðismenn eru yfirleitt við stjórn. 

Eyþór Arnalds fer vel yfir það hvernig þeim vinstri mönnum hefur farnast stjórnin á Reykjavík meðan önnur sveitarfélög hafa notið góðæris.

" Borg­in hef­ur ekki safnað forða í hlöður sín­ar. Í mesta tekjugóðæri Íslands­sög­unn­ar hafa skuld­ir hækkað gríðarlega. Á síðasta góðæris­ár­inu hækkuðu skuld­ir sam­stæðunn­ar um 21 millj­arð. Útgjöld hækkuðu um 7% og laun um 8%.

Fjár­fest­ing­ar langt um­fram tekj­ur.

 

Eina ein­ing­in sem skil­ar góðum hagnaði er fé­lagið Fé­lags­bú­staðir. Þar á bæ er hagnaður­inn 4,5 millj­arðar á síðasta ári. Hagnaður­inn er ná­kvæm­lega sama tala og heild­ar­tekj­ur þessa „óhagnaðardrifna“ hluta­fé­lags. Bók­færður hagnaður Fé­lags­bú­staða er ekki ósvipaður og hagnaður Orku­veit­unn­ar eins og hún legg­ur sig. Þrátt fyr­ir þenn­an mikla hagnað hækka skuld­ir Fé­lags­bú­staða um meira en fimm millj­arða. Hvernig má það vera? Þegar nán­ar er að gáð kem­ur í ljós að end­ur­mat á virði fé­lags­legs hús­næðis er hækkað um 4.800 millj­ón­ir á síðasta ári. Eign­ir sem ekki stend­ur til að selja.

 

Sam­tals er búið að end­ur­meta fé­lags­leg­ar íbúðir borg­ar­inn­ar um 57 millj­arða króna. Eigið fé sam­stæðu borg­ar­inn­ar er þess­um 57 millj­örðum hærra en ann­ars væri. Þetta er froða. „Af­gang­ur“ af rekstri borg­ar­inn­ar hef­ur aldrei skilað sér inn á banka­bók­ina síðustu árin. Þess vegna hafa skuld­ir hækkað svona mikið.

 

Skuld­ir og skuld­bind­ing­ar sam­stæðu borg­ar­inn­ar standa nú í 324 millj­örðum. Græn skulda­bréf og fé­lags­leg skulda­bréf eru líka skuld­ir. Hold er mold hverju sem það klæðist.

 

 

Biðja samt um rík­isaðstoð

Síðasta ár var fyrsta heila ár nú­ver­andi meiri­hluta í borg­ar­stjórn. Af orðum borg­ar­stjóra mætti ætla að borg­in stæði sterkt og væri í góðum fær­um til að mæta mót­læt­inu. Sterk fjár­hags­staða.

Það er því mót­sagna­kennt þegar borg­ar­stjóri kall­ar nú eft­ir rík­isaðstoð og fjár­hagsaðstoð Seðlabank­ans. Hann er í ósam­ræmi við eig­in mál­flutn­ing um að allt sé í himna­lagi.

Borg­in glím­ir ekki við tekju­vanda enda eru skatt­ar og gjöld í hæstu hæðum. Ekk­ert sveit­ar­fé­lag á höfuðborg­ar­svæðinu er með jafn hátt út­svar og borg­in.

Vandi borg­ar­inn­ar er út­gjalda­vandi og þess vegna hafa skuld­ir hækkað um tugi millj­arða síðustu árin. Góðæris­ár­in.

Lausn­in felst ekki í frek­ari skuld­setn­ingu borg­ar­inn­ar. Hvað þá að fjár­festa fyr­ir millj­arða í mal­bik­un­ar­stöð við Esju­mela eins og fyr­ir­hugað er.

Leiðin fram á við er að borg­in ein­beiti sér að kjarn­a­starf­semi sinni, hagræði og nú­tíma­væði þungt stjórn­kerfið. Liðki til og létti byrðar. Það er leiðin upp á við."

 

Þar sem ég er borinn og barnfæddur í "Borg Davíðs" hef ég taugar til hennar og vil sjá hag hennar sem mestan.Eins og fleiri hraktist ég úr Borginni vegna skipulagðrar lóðaskortsstefnu Borgaryfirvalda sem stendur enn með blóma. 

Það sem skín út úr skrifum Eyþórs kemur manni til að hugsa að ekki sé allt með besta móti eins og er venjulega hvar sem félagshyggjuflokkar komast til valda. Manni er sagt að Dagur B. Eggertsson hafi tugi aðstoðarmanna á sinni skrifstofu en á sama tíma geti enginn Borgabúi náð tali af Borgarstjóranum eins og hægt var í gamla daga.

Skrif Eyþórs Arnalds fá mann til að hugsa hvort Reykjavík sjálf þurfi að fjárfesta í öllum innviðum sínum?

[Halldór Jónsson, 12.5.2020 kl. 20:14]

" Ég gaf út blað sem innihélt tugmilljónir prentaðra blaðsíðna sem var dreift í íbúðir fólks um landsbyggðina.

www.samurfostri.is

Ekki fékk ég eyri í styrki heldur greiddi allan kostnað með auglýsingum. Skulda engum neitt vegna útgáfunnar.

Af hverju hefði ég átt að fá ríkisfé í hugmyndir mínar og skoðanir? Af hverju á Grjóni og bróðir hans Egilssynir að fá borgað fyrir að fá hugmyndir og hafa skoðanir sem eru ekkert endilega gáfulegri en mínar voru.

Er það af því að þeir eru með rétta kommúnistastefnu í öllum málum en ég ekki? 

Þvílíkt bull eru þessar hugmyndir Lilju Alfreðs að fara að borga kommúnistum fyrir að skrifa skít um menn og málefni?

Af hverju geta þeir ekki bara borgað sjálfir eins og ég gerði?

[Halldór Jónsson, 12.5.2020 kl. 20:17]

 

Eru einhverjir sem vorkenna þeim svona mikið?

Er skíturinn sem þeir framleiða og rógurinn svona mikils virði þjóðhagslega að þeir rægðu eigi að borga þeim fyrir greiðann sérstaklega með skattfé sínu?

Af hverju á Bjarni Benediktsson að borga þeim sérstaklega sjálfur fyrir óþverran og lygarnar sem Gunnar Smári framleiðir um hann daglega?