Hlustar enginn?

þegar Sigmundur Davíð rekur málefni Borgarlínu og samgöngustefnu sérvitringaklúbbsins í meirihluta Borgarstjórnar Reykjavíkur.

Það er með ólíkindum hvernig þessum klúbbi hefur tekist að fá sveitarstjórnarmenn í nágrannafélögunum til að taka undir delluhugmyndirnar nema á Seltjarnarnesi þar sem menn virðast enn hugsa sjálfstætt.

Sigmundur Davíð segir:

Eft­ir Sig­mund Davíð Gunn­laugs­son: „Hvernig get­ur það gerst að ríkið samþykki að selja verðmæt­ar eign­ir al­menn­ings og leggja á nýja skatta til að fjár­magna verk­efni sem eng­inn virðist hafa hug­mynd um hvað muni kosta að reka?“

Sig­mund­ur Davíð Gunn­laugs­son — Morg­un­blaðið

 

Vel er þekkt hvernig van­hugsuð innviðaverk­efni koma sveit­ar­fé­lög­um og jafn­vel heilu ríkj­un­um í langvar­andi fjár­hags­vand­ræði þar sem viðvar­andi keðju­verk­un leiðir til stig­vax­andi út­gjalda og hærri skatta. Borg­ar­línu­hug­mynd meiri­hlut­ans í Reykja­vík hef­ur flest ein­kenni slíkra verk­efna. Málið hef­ur verið sett á odd­inn oft­ar en einu sinni í kosn­inga­bar­áttu. Ekk­ert út­lit var fyr­ir að borg­ar­yf­ir­völd­um tæk­ist að koma íbú­un­um í þau vand­ræði sem verk­efnið mun valda. Svo gerðust þau und­ur að rík­is­stjórn­in lét plata sig til að fjár­magna aðal­kosn­ingalof­orð Sam­fylk­ing­ar­inn­ar í Reykja­vík.

 

Kosn­ing­ar 2018

Á aug­lýs­inga­skilt­um um alla borg birt­ust mynd­ir af borg­ar­stjór­an­um yfir orðunum „Borg­ar­lína“ eða „Miklu­braut í stokk“. Á þessu var hamrað á vefsíðum og í aug­lýs­inga­tím­um annarra fjöl­miðla. Þessi her­ferð var skond­in í ljósi þess að sömu áform höfðu verið kynnt áður af þeim sem stjórna „skýja­borg­inni Reykja­vík“. Hún var líka sér­kenni­leg í ljósi þess að borg­in hafði verið rek­in með viðvar­andi halla á góðær­is­tím­um, hafði vart fjár­hags­lega burði til að hirða rusl og reiddi sig á rík­isaðstoð við rekst­ur þeirra al­menn­ings­sam­gangna sem fyr­ir voru.

 

Ráðherr­arn­ir og sátt­mál­inn

Þá var sett­ur sam­an svo­kallaður sam­göngusátt­máli höfuðborg­ar­svæðis­ins. Með sam­komu­lag­inu féllst ríkið á að stofna sér­stakt op­in­bert hluta­fé­lag, nýtt ríki í rík­inu með ótrú­leg völd, sem hefði það hlut­verk að gera kosn­ingalof­orð Sam­fylk­ing­ar­inn­ar í Reykja­vík að veru­leika. Í því skyni myndi ríkið leggja til verðmæt­ar eign­ir, Keldna­landið og jafn­vel Íslands­banka, og leggja ný gjöld á al­menn­ing. Gjöld­in voru rétti­lega skírð tafa­gjöld en lík­lega töldu ein­hverj­ir aug­lýs­inga­menn nafn­gift­ina of lýs­andi og tafa­gjöld­in voru end­ur­skírð „flýtigjöld“.

Ríkið tók að sér að standa und­ir megn­inu af kostnaðinum (75%) en sveit­ar­fé­lög á höfuðborg­ar­svæðinu áttu að sjá um rest. Stjórn­end­ur Reykja­vík­ur, sem er kom­in í mikl­ar fjár­hagskrögg­ur eins og fyrr grein­ir, vissu í hvað stefndi um leið og rík­is­stjórn­in var lent í net­inu. Full­trúi borg­ar­inn­ar sendi því ráðherra bréf þar sem hún fór fram á að fá að leggja nýja skatta eða gjöld á íbú­ana til að standa und­ir sín­um litla hluta (um 15%) af fram­kvæmd­um vegna Borg­ar­línu. Haf­andi gert sér grein fyr­ir því hver réði för létu borg­ar­yf­ir­völd sér ekki nægja að biðja um heim­ild­ina held­ur skrifuðu drög að laga­grein­um ásamt grein­ar­gerð fyr­ir rík­is­valdið.

 

Tvö­falt kerfi og fram­kvæmda­stopp

Mark­miðið með þessu öllu er að koma á tvö­földu kerfi al­menn­ings­sam­gangna á höfuðborg­ar­svæðinu. Nú­ver­andi kerfi geng­ur illa. Aðeins um þriðjung­ur tekna Strætó kem­ur frá farþegum, rest­in frá skatt­greiðend­um. Fyr­ir ára­tug var gert und­ar­legt sam­komu­lag milli rík­is­ins og sveit­ar­fé­lag­anna um svo­kallað fram­kvæmda­stopp. Gegn því að eng­ar meiri­hátt­ar úr­bæt­ur yrðu gerðar í sam­göng­um á höfuðborg­ar­svæðinu á kostnað rík­is­ins skyldi ríkið styrkja al­menn­ings­sam­göng­ur um millj­arð á ári.

Ríkið borgaði sem sagt fyr­ir að komið yrði í veg fyr­ir að ráðist yrði í nauðsyn­leg­ar úr­bæt­ur. Þetta merki­lega sam­komu­lag átti að skila því að nýt­ing al­menn­ings­sam­gangna færi úr 4% í 8%. Nú ligg­ur fyr­ir að ár­ang­ur­inn varð eng­inn. Um­ferðartepp­ur hafa reynd­ar auk­ist til muna vegna fram­kvæmda­stopps­ins (sem er ár­ang­ur í huga sumra) en nýt­ing­ar­hlut­fall strætó er enn 4%.

Hvað gerði svo nú­ver­andi rík­is­stjórn þegar hún sá að verk­efnið hafði ekki skilað nein­um ár­angri á ára­tug? Að sjálf­sögðu ákvað hún að fram­lengja, nema nú til 12 ára. Til viðbót­ar var svo skrifað und­ir sam­komu­lag þar sem rík­inu var allra­náðarsam­leg­ast heim­ilað að ráðast í ákveðnar sam­göngu­úr­bæt­ur sem höfðu beðið árum eða ára­tug­um sam­an gegn því að greiða lausn­ar­gjald í formi fjár­mögn­un­ar Borg­ar­línu.

 

Til­gang­ur Borg­ar­línu

Hinar langþráðu úr­bæt­ur á vega­kerf­inu og Borg­ar­lín­an hald­ast þó ekki í hend­ur. Því einn af helstu kost­um Borg­ar­lín­unn­ar mun vera sá að þrengja að ann­arri um­ferð. Það er gert með því að taka tvær ak­rein­ar (eina í hvora átt) af nokkr­um helstu sam­gönguæðum höfuðborg­ar­svæðis­ins. Einnig með því að fækka bíla­stæðum og veita Borg­ar­lín­unni for­gang á öll­um ljós­um og koma þannig í veg fyr­ir langþráðar end­ur­bæt­ur á stýr­ingu um­ferðarljósa.

Gerð er ágæt grein fyr­ir þessu í skýrslu danska ráðgjaf­ar­fyr­ir­tæk­is­ins COWI. Fyr­ir­tækið kom auga á þá aug­ljósu staðreynd að eðli Reykja­vík­ur og nýt­ing­ar­hlut­fall al­menn­ings­sam­gangna leyfði ekki dýrt verk­efni eins og Borg­ar­lín­unna. Því var út­skýrt að það þyrfti að þrengja að ann­arri um­ferð, fækka bíla­stæðum o.s.frv. til að neyða fólk í strætó. Reynd­ar notuðu skýrslu­höf­und­ar ekki orðið „neyða“ en í frum­vörp­um vegna máls­ins er ekki dreg­in dul á að mark­mið stefn­unn­ar sé „neyslu­stýr­ing“.

 

Þingið stimpl­ar

Eft­ir sam­skipti sín við rík­is­stjórn­ina töldu borg­ar­yf­ir­völd greini­lega að af­greiðsla þings­ins væri bara forms­atriði því þegar hef­ur tals­verður fjöldi fólks verið ráðinn til að vinna að verk­efn­inu, ófá­ar glærukynn­ing­ar verið birt­ar, sér­stök sýn­ing sett upp í Ráðhús­inu og hönn­un sæt­anna sem eiga að vera í biðskýl­un­um kynnt.

Þótt búið sé að hanna sæt­in í biðskýl­in er allt á huldu um kostnaðinn við verk­efnið. Ekki ligg­ur einu sinni fyr­ir hvernig ríki og borg ætla að haga hinni nýju gjald­töku til að standa straum af fram­kvæmda­kostnaðinum. Því hef­ur verið hent fram að fram­kvæmd­in muni kosta um 80 millj­arða króna (meira en tvö­falda kostnaðaráætl­un Sunda­braut­ar) en þar er byggt á er­lend­um áætl­un­um fyr­ir slík verk­efni sem nán­ast und­an­tekn­ing­ar­laust hafa farið úr bönd­un­um og jafn­vel reynst fræg vand­ræðaverk­efni. Dett­ur ein­hverj­um í hug að í Reykja­vík muni kostnaðaráætl­un stand­ast bet­ur?

 

Rekstr­aráætl­un­in er týnd

Und­ar­leg­ast af öllu er þó að ekki skuli liggja fyr­ir rekstr­aráætl­un fyr­ir þetta risa­stóra verk­efni. Hvernig get­ur það gerst að ríkið samþykki að selja verðmæt­ar eign­ir al­menn­ings og leggja á nýja skatta til að fjár­magna verk­efni sem eng­inn virðist hafa hug­mynd um hvað muni kosta að reka? Þó vit­um við að til stend­ur að reka tvö­falt stræt­is­vagna­kerfi. Hefðbundn­ir vagn­ar varða rekn­ir áfram og kostnaður­inn við þá, eina og sér, mun aukast þegar Borg­ar­lín­an bæt­ist við (um a.m.k. tvo millj­arða á ári) en kostnaður­inn við Borg­ar­lín­una sjálfa bæt­ist þar ofan á. Dett­ur ein­hverj­um í hug að borg­ar­yf­ir­völd muni ekki láta ríkið og skatt­greiðend­ur bera rekstr­ar­kostnaðinn til framtíðar?

Áformin lýsa til­raun til að ráðast í „sam­fé­lags­verk­fræði“ án til­lits til þarfa eða vilja borg­ar­búa. Af­leiðing­in verður sú að íbú­ar höfuðborg­ar­svæðis­ins munu þurfa að borga meira fyr­ir að sitja leng­ur fast­ir í um­ferðinni.

 

Mál­inu er ekki lokið

Við þinglok tókst þing­mönn­um Miðflokks­ins, með erfiðismun­um, að koma inn nokkr­um fyr­ir­vör­um við verk­efnið. Þeir varða m.a. kostnað, trygg­ing­ar varðandi Sunda­braut og aðrar sam­göngu­bæt­ur, skipu­lags­mál Keldna­lands­ins, nýtt sjúkra­hús og höml­ur á hið nýja op­in­bera hluta­fé­lag.

Fyrst og fremst eru breyt­ing­arn­ar til þess falln­ar að styrkja stöðu stjórn­valda og kjós­enda framtíðar­inn­ar og auka lík­urn­ar á að hægt verði að losna úr þessu óheilla­verk­efni, greiða fyr­ir um­ferð og reka al­menn­ings­sam­göng­ur sem virka. Það mun hins veg­ar ekki ger­ast af sjálfu sér. Saga máls­ins og annarra sam­bæri­legra til þessa sýn­ir að erfitt muni reyn­ast að stoppa kerfið þegar það er búið að leggja lín­una."

Merkilegt að hugmyndin virðist óstöðvandi með rökum. Bullið er keyrt áfram þó að vægi almenningssamgangna vaxi ekki ár frá ári úr 4 % og fólkið velji fjölskyldubílinn í auknum máli sem sinn lífsstíl að 95 hundraðshlutum .

Sigurborg Ósk, Dagur Bé. og Hjálmar hafa aðra skoðun og hún er barin inn.Laugaveginum skal lokað hvað sem íbúarnir segja. "Vi alene vider"  eins og gömlu kóngarnir sögðu gjarnan!

Hlustar engin á rök?

Með öllum mjalla?

spyr maður sig þegar maður les texta eftir tvo áberandi menn.

Sá fyrri er Gunnar Smári Egilsson sem ljóðar svo á Sjálfstæðisflokkinn, stærsta stjórnmálaflokk Íslands sem hefur verið lengst við völd af slíkum fyrirbrigðum og ávallt á uppgangstímum þjóðarinnar:

"Sjálfstæðisflokkurinn er og hefur alltaf verið óstjórntækur; virðir ekki lýðræði né rétta stjórnsýslu þar sem hann telur sig vera í heilögum rétti við að færa eigur almennings til hinna ríku. Hann gengur um almannaeigur með ránshendi þar sem hann telur sameign almenning í eðli sínu vera rán sem hann vill leiðrétta. Sorglegt að flokkar sem þykjast virða almannahagsmuni skuli styðja þessi eigna- og valdaránssamtök hinna ríku til valda, átta sig ekki á að Sjálfstæðisflokkurinn er í reynd niðurrifsafl, krabbamein sem sest á almannahag og almannaeigur."

Sá seinni er prófessor Þorvaldur Gylfason sem er álíka ofstækismaður og Gunnar Smári:

Hann skrifar svo um Bandaríkjaforseta:

"Hluti skýringarinnar á þessum mikla mun á Bandaríkjunum og Evrópu er að í Hvíta húsinu situr forseti sem er bæði fífl og gangster, en svo illa er ekki komið fyrir Evrópu nema bara á stöku stað."

Eru menn hissa á því að menn treysti sér ekki til að hafa þennan mann sem riststjóra á virtu hagfræðitímariti. Mér finnst ástæðan blasa við rétt eins og þegar maður veltir fyrir sér andlegu heilbrigði Gunnars Smára, fyrrum Baugsþjóni.

Á hvaða stað eru stjórnmálin komin þegar þessi er tónninn sleginn?

Eru þessir menn með öllum mjalla eins og stundum, var sagt í gamla daga.

Neyzluskammtar til ÁTVR

svo sem er með vínið.

Hversvegna ekki að fela smásölunni að afgreiða þessa smáskammta sem Píratar telja að fólkið  vilji bera með sér refsilaust?

Ef þetta er refsilaust þá er það líka löglegt og þá getur ÁVTR alveg annast afgreiðsluna. Sá hængur er á að glæpamenn missa spón úr aski sínum þegar innflutningur og dreifing verður lögleg og peningaþvætti hættir að verða vandamál.

Maður getur alveg séð fyrir sé að koma að kassanum í ÁTVR með skammta af hassi, kóki og krakki eða hvað þetta heitir. Afgreiðslumaðurinn spyr um aldursskilríki og svo til viðbótar um félagsskírteini í Pírataflokknum eða vottorð um að þú sért löglegur hálfviti sem væri jafngilt.

Yrðu ekki allir ánægðir? Ríkið græðir, Píratar yrðu hamingjusamir og þjóðin hátt uppi löglega.

Neyzluskammtana til ÁTVR þjóðinni til hagsbóta og upplyftingar.

Frábær grein

Vladimirs Putín forseta Rússlands í Morgunblaðinu:

"Eft­ir Vla­dimir Pútín:

„Jafn­vel djúp­stæður ágrein­ing­ur – geópóli­tísk­ur, hug­mynda­fræðileg­ur eða efna­hags­leg­ur – kem­ur ekki í veg fyr­ir að hægt sé að finna leiðir fyr­ir friðsam­lega sam­búð og sam­starf, óski menn þess.

Vla­dimír Pútín

 

75 ár eru liðin frá því að Föður­lands­stríðinu mikla lauk. Það er oft sagt að stríðið hafi markað djúp spor í sögu hverr­ar fjöl­skyldu. Í þess­um orðum fel­ast ör­lög millj­óna manna, þján­ing­ar þeirra og sárs­auka­full­ur miss­ir. Stolt, sann­leik­ur og minn­ing.

For­eldr­ar mín­ir upp­lifðu skelfi­leg­ar þrekraun­ir í umsátr­inu um Leníngrad. Vítja, bróðir minn, lést aðeins tveggja ára en mamma mín lifði af fyr­ir krafta­verk. Faðir minn hafði lausn frá her­skyldu en hann, líkt og millj­ón­ir sov­éskra borg­ara, bauð sig fram sem sjálf­boðaliða til að verja heima­borg sína og særðist illa í orr­ustu.

Ábyrgð okk­ar gagn­vart bæði fortíðinni og framtíðinni felst í því að gera allt sem í okk­ar valdi stend­ur til þess að ægi­leg­ar hörm­ung­ar af þessu tagi end­ur­taki sig ekki. Þess vegna taldi ég það vera skyldu mína að birta grein um heims­styrj­öld­ina síðari og Föður­lands­stríðið mikla.

Að van­rækja lær­dóm sög­unn­ar get­ur haft í för með sér þung­ar af­leiðing­ar. Við mun­um standa dyggi­lega vörð um sann­leik­ann sem kem­ur fram í skjalfest­um sögu­leg­um staðreynd­um og halda áfram að segja frá at­b­urðum heims­styrj­ald­ar­inn­ar síðari með heiðarleg­um og óhlut­dræg­um hætti.

Móðgun og háð við minn­ing­una er ekk­ert annað en níðings­verk. Slíkt níðings­verk get­ur verið framið af ásetn­ingi, í hræsni og meðvitað, þegar í yf­ir­lýs­ing­um í til­efni af 75 ára af­mæli stríðsloka er minnst á alla þátt­tak­end­ur í banda­lag­inu gegn Hitler nema Sov­ét­rík­in.

Fram­lag Sov­ét­ríkj­anna og Rauða hers­ins var gríðarlega mik­il­vægt og átti af­ger­andi þátt í sigr­in­um gagn­vart nas­ism­an­um þrátt fyr­ir að nú til dags sé verið að reyna að sýna fram á annað. Þann 28. apríl 1942 sagði Roosewelt í ávarpi sínu til banda­rísku þjóðar­inn­ar: „Rúss­neski her­inn hef­ur út­rýmt og eyðilagt og held­ur áfram að út­rýma og eyðileggja meira af mannafla, flug­vél­um, skriðdrek­um og fall­byss­um hins sam­eig­in­lega óvin­ar okk­ar en all­ar aðrar sam­einaðar þjóðir sam­an­lagt“. Churchill skrifaði í bréfi sínu til Stalín 27. sept­em­ber 1944 að það væri „ein­mitt rauði her­inn sem rifi inn­yfl­in úr þýsku hervél­inni...“

Næst­um því 27 millj­ón­ir sov­éskra borg­ara létu lífið á víg­stöðvun­um og í þýskri stríðsfanga­vist, dóu úr hung­urs­neyð og í loft­árás­um, í gettó­um og lík­brennslu­ofn­um í út­rým­ing­ar­búðum nas­ista. Sov­ét­rík­in misstu sjö­unda hvern rík­is­borg­ara sinn á meðan Bret­land missti einn af 127 og Banda­rík­in einn af 320. Því miður eru þess­ar tölu­legu upp­lýs­ing­ar um þung­an og óbæt­an­leg­an mannskaða Sov­ét­ríkj­anna ekki end­an­leg­ar. Fram und­an er ít­ar­leg vinna við að varpa ljósi á nöfn og ör­lög allra sem létu lífið: her­manna Rauða hers­ins, and­spyrnu­manna, meðlima huldu­hers­ins, stríðsfanga og vist­manna í fanga­búðum, óbreyttra borg­ara sem féllu fyr­ir hendi refsisveita. Það er skylda okk­ar.

Sig­ur­inn er afrakst­ur aðgerða allra landa og þjóða sem börðust gegn sam­eig­in­leg­um óvini. Breski her­inn varði föður­land sitt gegn inn­rás og barðist við nas­ista og lepp­ríki þeirra í Miðjarðar­hafi og Norður-Afr­íku. Her­sveit­ir Banda­ríkja­manna og Breta frelsuðu Ítal­íu og opnuðu aðra víg­línu úr vesturátt. Banda­rík­in unnu mik­inn og ban­væn­an skaða á árás­ar­her í Kyrra­hafi. Við mun­um eft­ir gríðarleg­um fórn­um kín­versku þjóðar­inn­ar og mik­il­vægu hlut­verki henn­ar í sigri á japönsk­um hernaðar­sinn­um. Við gleym­um held­ur ekki „stríðandi Frökk­um“ sem sættu sig ekki við skamm­ar­lega upp­gjöf og héldu áfram að berj­ast við nas­ista.

Við erum einnig í ævar­andi þakk­ar­skuld við Banda­menn sem veittu Rauða hern­um aðstoð með send­ing­um á skot­fær­um, hrá­efni, vist­um og búnaði. Sú aðstoð var áþreif­an­leg og nam hér um bil sjö pró­sent­um af allri hernaðarfram­leiðslu í Sov­ét­ríkj­un­um.

Banda­menn stofnuðu í sam­ein­ingu Alþjóðaher­dóm­stól­inn sem hafði það hlut­verk að rétta yfir stjórn­mála- og herg­læpa­mönn­um meðal nas­ista. Úrsk­urðir dóm­stóls­ins fela í sér skýrt laga­legt mat á glæp­um gegn mann­kyni á borð við þjóðarmorð, þjóðern­is- og trú­ar­hreins­an­ir, gyðinga­hat­ur og út­lend­inga­andúð. Dóm­stóll­inn í Nürn­berg hef­ur for­dæmt með skýr­um og ótví­ræðum hætti vitorðsmenn nas­ista og sam­verka­menn þeirra af ýms­um toga.

Afstaða okk­ar er enn óbreytt í dag. Glæp­sam­leg­ar gjörðir vitorðsmanna nas­ista eiga sér enga rétt­læt­ingu eða fyrn­ing­ar­frest. Þess vegna vek­ur það furðu þegar sum lönd upp­hefja þá sem hafa átt sam­starf við nas­ista og upp­gjaf­ar­her­menn í heims­styrj­öld­inni síðari. Ég tel það vera óá­sætt­an­legt að leggja að jöfnu frels­is­her­menn og her­námsliðið. Ég get ekki litið á veg­söm­un á sam­verka­mönn­um nas­ista öðru­vísi en svik við minn­ingu feðra og forfeðra okk­ar. Þetta eru svik við þær hug­sjón­ir sem sam­einaðar þjóðir áttu í bar­átt­unni gegn nas­isma.

Stór­veld­in, sig­ur­veg­ar­arn­ir í stríðinu, eft­ir­létu okk­ur kerfi sem varð hold­gerv­ing­ur þess sem mennta­menn og stjórn­mála­menn höfðu stefnt að um nokk­urra alda skeið. Ráðstefn­ur í Teher­an, Jalta, San Francisco og Pots­dam hafa skapað grund­völl að því að heim­ur­inn, þrátt fyr­ir skarp­an ágrein­ing, hef­ur verið laus við alls­herj­ar­stríð í 75 ár.

Hætt er við því að sú end­ur­skoðun sög­unn­ar sem farið er að verða vart á Vest­ur­lönd­um, fyrst og fremst í því sem snýr að heims­styrj­öld­inni síðari og af­leiðing­um henn­ar, geti orðið til þess að brengla gróf­lega skiln­ing fólks á þeim lög­mál­um friðsam­legr­ar þró­un­ar sem voru mótuð á ráðstefn­un­um í Jalta og Teher­an 1945. Sá þýðing­ar­mikli sögu­legi ávinn­ing­ur náðist með þeim ákvörðunum sem tekn­ar voru í Jalta og á þeim tíma að búa til kerfi sem gerði stór­veld­un­um kleift að halda áfram á braut viðræðna við lausn deilu­mála.

20. öld­in hafði í för með sér mik­il átök á heimsvísu en árið 1945 urðu þátta­skil þegar kjarn­orku­vopn komu til sög­unn­ar sem höfðu getu til að eyðileggja jörðina. Með öðrum orðum var það orðið alltof vara­samt að beita valdi við lausn deilna. Það skildu sig­ur­veg­ar­ar í heims­styrj­öld­inni síðari. Þeir skildu það mjög vel og gerðu sér grein fyr­ir ábyrgð sinni gagn­vart mann­kyn­inu.

Ný valda­bar­átta hófst á heimsvísu næst­um því um leið og heims­styrj­öld­inni síðari lauk og var hún býsna grimm á köfl­um. En sú staðreynd að kalda stríðið varð ekki að þriðju heims­styrj­öld­inni sýndi með sann­fær­andi hætti hversu skil­virk­ir samn­ing­arn­ir voru sem þríeykið mikla (leiðtog­ar banda­lagsþjóðanna) gerði sín á milli. Hegðun­ar­regl­ur sem samið var um við stofn­un Sam­einuðu þjóðanna gerðu í kjöl­farið mögu­legt að draga úr áhættu og hafa stjórn á deil­um.

Sú úr­vinnsla sem fór fram í kjöl­far heims­styrj­ald­ar­inn­ar síðari hef­ur haft af­ger­andi áhrif á þróun alþjóðasam­skipta. Jafn­vel djúp­stæður ágrein­ing­ur – geópóli­tísk­ur, hug­mynda­fræðileg­ur eða efna­hags­leg­ur – kem­ur ekki í veg fyr­ir að hægt sé að finna leiðir fyr­ir friðsam­lega sam­búð og sam­starf, óski menn þess.

Með sam­eig­in­legt sögu­legt minni að leiðarljósi get­um við og verðum að treysta hvert öðru. Þetta skap­ar traust­an grund­völl fyr­ir sam­eig­in­leg­ar aðgerðir í þágu auk­ins stöðug­leika og ör­ygg­is í heim­in­um, far­sæld­ar og velfarnaðar allra þjóða. Það er sam­eig­in­leg skylda okk­ar og ábyrgð gagn­vart heim­in­um, núlif­andi og kom­andi kyn­slóðum."

Ég er einn af fylgjendum Putíns á Vesturlöndum. Ég álít að hann hafi lagt mikið af mörkum til friðarstillingar í heiminum. Hvað sem annað er sagt um hann hefur mér fundist hann vera talsmaður hófstillingar í alþjóðamálum sem og Donald Trump hefur einnig verið. Ég hef bundið vonir við samstarf þessarra manna í friðarátt í heiminum.

Skrif Þorvaldar Gylfasonar um Trump og fáránlegt orðaval hans eru þvílík sönnun þess að þeim manni er ekki trúandi fyrir neinum ábyrgðarstöðum hér eftir sem hingað til á alþjóðavettvangi  sem Bjarni Benediktsson kvað lofsamlega upp úr með.

Ég fagna því að Pútín verði áfram leiðtogi Rússa og vona einnig að Trump vinni sigur í nóvember en stríðshaukarnir  í Demókrataflokknum  með Hillary Clinton innanborðs fari halloka..

Mér finnst að þessir menn, Putin og Trump, hafi  unnið fyrir því að njóta sannmælis.

Þetta er frábær grein hjá Vladimir Pútín, forseta vinaþjóðar Íslands Rússlands.

Stóra vonin

er hjá Moderna.

"Phase 3 study of 30,000 subjects expected to begin in July 2020 at 100 μg dose level

Manufacturing scale up with Lonza on track to supply 500 million to 1 billion 100 μg doses per year

Completed enrollment of younger adults in the Phase 2 study of mRNA-1273 (n=300); also completed enrollment of the sentinel group of older adults (n=50)

CAMBRIDGE, Mass.--(BUSINESS WIRE)--Jun. 11, 2020-- Moderna, Inc., (Nasdaq: MRNA) a clinical stage biotechnology company pioneering messenger RNA (mRNA) therapeutics and vaccines to create a new generation of transformative medicines for patients, today announced progress on late-stage development of mRNA-1273, the Company’s mRNA vaccine candidate against COVID-19.

Moderna has finalized the Phase 3 study protocol based on feedback from the U.S. Food and Drug Administration (FDA). The randomized, 1:1 placebo-controlled trial is expected to include approximately 30,000 participants enrolled in the U.S. and is expected to be conducted in collaboration with the National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), part of the National Institutes of Health (NIH). The trial’s primary endpoint will be the prevention of symptomatic COVID-19 disease; key secondary endpoints include prevention of severe COVID-19 disease (as defined by the need for hospitalization) and prevention of infection by SARS-CoV-2, the virus that causes COVID-19. The primary efficacy analysis will be an event-driven analysis based on the number of participants with symptomatic COVID-19 disease. Based on the results of the Phase 1 study, the 100 μg dose level was chosen as the optimal dose level to maximize the immune response while minimizing adverse reactions. Moderna has completed manufacture of vaccine required to start the Phase 3 study. The Company expects dosing in the Phase 3 study to begin in July.

With the Phase 3 dose being finalized at 100 μg, the Company remains on track to be able to deliver approximately 500 million doses per year, and possibly up to 1 billion doses per year, beginning in 2021 from the Company’s internal U.S. manufacturing site and strategic collaboration with Lonza.

“We look forward to beginning our Phase 3 study of mRNA-1273 with some 30,000 participants in July,” said Tal Zaks, M.D., Ph.D., Chief Medical Officer at Moderna. “Moderna is committed to advancing the clinical development of mRNA-1273 as safely and quickly as possible to demonstrate our vaccine’s ability to significantly reduce the risk of COVID-19 disease.”

The first cohort of healthy adults ages 18-54 years (n=300) in the Phase 2 study of mRNA-1273 is fully enrolled, 13 days after the first participant was dosed. The sentinel participants in the cohort of older adults ages 55 years and above (n=50) is fully enrolled. This Phase 2 study, being conducted by Moderna, is evaluating the safety, reactogenicity and immunogenicity of two vaccinations of mRNA-1273 given 28 days apart. The Company intends to enroll 600 healthy participants across two cohorts of adults ages 18-54 years (n=300) and older adults ages 55 years and above (n=300). Each participant will be assigned to receive placebo, a 50 μg or a 100 μg dose at both vaccinations. Participants will be followed through 12 months after the second vaccination.

On May 6, the U.S. Food and Drug Administration (FDA) completed its review of the Company’s Investigational New Drug (IND) application for mRNA-1273 and on May 11, the FDA granted it Fast Track designation. On May 18, Moderna announced initial data from the Phase 1 study of mRNA-1273 led by NIAID. The Phase 1 study is ongoing with the original cohorts in long-term follow-up and enrollment in 9 of 12 cohorts complete. The NIH will be submitting the Phase 1 data to a peer-reviewed clinical publication.

Funding from the Biomedical Advanced Research and Development Authority (BARDA), a division of the Office of the Assistant Secretary for Preparedness and Response (ASPR) within the U.S. Department of Health and Human Services (HHS), partially supported the planning for the Phase 2 and Phase 3 studies of mRNA-1273 and is supporting the execution of these studies, as well as the manufacturing process scale-up of mRNA-1273. Moderna will also fund costs required to complete the development of mRNA-1273 including portions of the Phase 3 study and the scale up of manufacturing capacity at the final established dosage in order to obtain licensure for mRNA-1273. A summary of the company’s work to date on COVID-19 can be found here."

Vandamál heimsins bara versna þangað til að eitthvað skeður í massabólusetningum.Vonin liggur í því að þetta takist áður en Kínverjarnir framleiða nýja drepsótt sem þeir eru á fullu við að reyna á hverjum degi á opnu matvælamörkuðunum sínum og öðru svínaríi.

Náttúran er án ef að segja okkur að mannkynið sé komið yfir þolanleg mörk í fjölda.Fjöldinn er að eyðileggja jörðina, ekki loftslagið heldur allt lífríkið. Það verður að stöðva fjölgunina með öllum ráðum ef móðir Náttúra á ekki að grípa inn í eins og hún er að sýna okkur núna með COVID19. Hún getur búið til miklu erfiðari veirur sem við ráðum ekkert við ef við reynum ekki að stöðva þessa og reynum að hafa hemil á okkur.

Stóra vonin er að við náum að beita skynseminni og vísindunum til að bjarga mannkyninu.

Af hverju?

er Dyflinnarreglugerðinni ekki fylgt fastar eftir?Endursendingar samkvæmt henni ná varla 10 af hundraði sem úrlausn umsóknarmála.  

Hér safnast hundruðir mála upp á hverju ári. Þetta fólk þarf að sjá um með húsnæði og framfæri, sjúkraþjónustu sem annað. Málin dragast og börnin ganga í skóla. Og svo verður allt vitlaust þegar málið er loks afgreitt af því að krakkarnir tala íslensku.

 

 

 

 

 

 

 

 

Á vef útlendingastofnunar www.utl.is eru upplýsingar um hvernig er farið með umsóknir um alþjóðalega vernd.

Algengar spurningar

Hverjir eiga rétt á alþjóðlegri vernd á Íslandi?

Þeir sem sæta ofsóknum í heimalandi sínu eða heyra af öðrum ástæðum undir flóttamannahugtakið samkvæmt íslenskum lögum eiga rétt á alþjóðlegri vernd hér á landi. Þegar knýjandi ástæður á borð við alvarlega sjúkdóma eða sérlega erfiðar félagslegar aðstæður í heimalandi eru til staðar er heimilt að veita dvalarleyfi af mannúðarástæðum. Sjá nánar hér.

Hvað er flóttamaður?

Flóttamaður er sá sem fengið hefur veitta alþjóðlega vernd vegna ótta við ofsóknir í heimalandi sínu eða á öðrum grundvelli samkvæmt lögum. Sjá nánar hér.

Hver er munurinn á umsækjanda um alþjóðlega vernd og flóttamanni?

Umsækjandi um alþjóðlega vernd er sá sem lagt hefur fram umsókn um alþjóðlega vernd án tillits til þess hvort hann telst flóttamaður. Flóttamaður er sá sem veitt hefur verið alþjóðleg vernd.

Hvar og hvernig sæki ég um alþjóðlega vernd?

Sótt er um vernd hjá lögreglunni eða Útlendingastofnun sem sjá um fyrstu skref umsóknarferlisins. Umsókn er svo eftir atvikum send áfram til Útlendingastofnunar sem tekur hana til meðferðar. Sjá nánar hér.

Get ég sent umsókn um alþjóðlega vernd til ykkar, t.d. í tölvupósti eða faxi?

Samkvæmt 1. mgr. 40. gr. laga um útlendinga þarf einstaklingur sem vill sækja um alþjóðlega vernd á Íslandi að vera staddur hér á landi eða sækja um vernd við komu til landsins. Þess vegna eru umsóknir sem berast í tölvupósti, faxi eða á annan viðlíka hátt ekki teknar til meðferðar hjá Útlendingastofnun. Teljir þú þig þurfa á vernd að halda bendir stofnunin þér á að leita aðstoðar hjálparsamtaka í þínu heimalandi og sérstaklega skal bent á flóttamannstofnun Sameinuðu þjóðanna.

Hvað tekur langan tíma að afgreiða umsóknir um alþjóðlega vernd?

Afgreiðsla umsókna um alþjóðlega vernd tekur mislangan tíma eftir tegund málsmeðferðar. Í forgangsmeðferð eru umsóknir afgreiddar á nokkrum dögum, afgreiðsla á grundvelli Dyflinnarreglugerðarinnar tekur rúma þrjá mánuði og í hefðbundinni efnismeðferð eru mál að jafnaði afgreidd á rúmum sjö mánuðum. Sjá nánar hér.

Hver gætir réttar umsækjenda um alþjóðlega vernd við meðferð umsókna?

Rauði kross Íslands sér umsækjendum um alþjóðlega vernd fyrir löglærðum talsmönnum og annarri réttaraðstoð við meðferð umsóknar hjá Útlendingastofnun og kærunefnd útlendingamála.

Fá umsækjendur um alþjóðlega vernd aðstoð túlka?

Umsækjendur um alþjóðlega vernd njóta aðstoðar túlka við meðferð máls þeirra hjá Útlendingastofnun. Reynt er eftir fremsta megni að fá túlk á móðurmáli umsækjanda eða öðru máli sem umsækjandi hefur fullnægjandi tök á. Í sumum tilfellum getur þurft að beita svokallaðri tvöfaldri túlkun þar sem einn túlkur þýðir úr einu máli á annað og annar túlkur þýðir úr seinna málinu.

Er hægt að kæra ákvarðanir Útlendingastofnunar?

Allar ákvarðanir Útlendingastofnunar varðandi umsóknir um alþjóðlega vernd er hægt að kæra til kærunefndar útlendingamála. Sjá nánar hér.

Hvað felst í Dyflinnarreglugerðinni?

Dyflinnarreglugerðin mælir fyrir um hvaða aðildarríki reglugerðarinnar beri ábyrgð á meðferð umsóknar um alþjóðlega vernd en í því felst að taka afstöðu til þess hvort umsækjandi þurfi á vernd að halda. Allar umsóknir um vernd hér á landi eru því fyrst skoðaðar með hliðsjón af því hvort öðru aðildarríki sé skylt að fjalla um umsóknina og taka aftur við umsækjanda. Beri annað aðildarríki ábyrgð á meðferð umsóknar um vernd taka íslensk stjórnvöld ekki afstöðu til þess hvort umsækjandi þurfi á vernd að halda þar sem viðtökuríkinu samkvæmt Dyflinnarreglugerðinni ber að meta þörfina og veita tilskylda vernd. Sjá nánar hér.

Flestir eða allir umsækjendur um alþjóðlega vernd hafa komið við í öðrum ríkjum Evrópu áður en þeir koma til Íslands – ber Ísland þá nokkurn tíma ábyrgð á afgreiðslu mála?

Hve margir sækja um alþjóðlega vernd á Íslandi?

Upplýsingar um fjölda umsækjenda um alþjóðlega vernd eftir ríkisfangi og kyni er að finna á tölfræðivefsvæði verndarsviðs.

Hafa einhverjir umsækjendur fengið vernd á Íslandi?

Upplýsingar um niðurstöður afgreiddra umsókna um alþjóðlega vernd eftir ríkisfangi er að finna á tölfræðivefsvæði verndarsviðs.

 

Margt vekur athygli við lestur upplýsinganna. Það er eins og að Dyflinareglugerð sæti afgangi í umfjöllun um umsóknir um alþjóðalega vernd.Flestir sem hingað koma fara í gegn um Evrópulönd og ber þeim að sækja fyrst um í því ríki sem fyrst er komið til. Það er ekki útskýrt hversvegna svo mörgum málum er vísað til efnismeðferðar hér á landi en ákvæðum Dyflinnarreglugerðar ekki beitt.

 

"Dyflinnarreglugerðin mælir fyrir um hvaða aðildarríki reglugerðarinnar beri ábyrgð á meðferð umsóknar um alþjóðlega vernd en í því felst að taka afstöðu til þess hvort umsækjandi þurfi á vernd að halda. Allar umsóknir um vernd hér á landi eru því fyrst skoðaðar með hliðsjón af því hvort öðru aðildarríki sé skylt að fjalla um umsóknina og taka aftur við umsækjanda. Beri annað aðildarríki ábyrgð á meðferð umsóknar um vernd taka íslensk stjórnvöld ekki afstöðu til þess hvort umsækjandi þurfi á vernd að halda þar sem viðtökuríkinu samkvæmt Dyflinnarreglugerðinni ber að meta þörfina og veita tilskylda vernd. Sjá nánar hér."

Er ekki farið eftir þessu hjá útlendingastofnun? Hvervegna skyldi það vera ef svo er?

Hafa íslenskir lögfræðingar atvinnu af því að kæra úrskurði og tefja mál? Afleiðing er sú að hér safnast upp hópar umsækjenda með tilheyrandi kostnaði?. Eru umsækjendur undirbunir um að ráða sér lögfræðing á okkar kostnað væntanlega því ekki eru umsækjendur líklega efnafólk.

Hvernig stendur á því að einn þegna frá ríki þar sem milljónir manna búa þarf vernd umfram aðra í landinu? Af hverju er hann svona sérstakur? Er hann þá ekki bara alveg eins  glæpamaður á flótta undan misgerðum sínum? Hver kannar slíkt og er það kannað hvort umsækjandi sé ekki eftirlýstur í heimalandinu fyrir glæpaverk áður en við honum er tekið hér?Hafa ekki verið dæmi um slíkt hérlendis?

Geta allir farið í flugvél og flogið til Íslands til að sækja hér um alþjóðlega vernd? 

Má ekki spyrja af hverju þessi mál gangi svona fram með þessum árangri?

Innihaldslaus

að mínu mati eru skrif Loga Más Gunnarssonar formanns annars Samfylkingarflokksins sem fátt sér annað en Evrópusambandsinngönguna til bjargar Íslandi, í Fréttablaðinu í dag.

Ég reyndi að lúslesa þetta til að mynda mér skoðun á því hvert maðurinn er að fara og hver tilgangurinn með skrifunum getur verið.

En  pistillinn er svona:

"Fólk talar um að kreppan sem nú stendur yfir sé öðru­vísi en kreppan árið 2008. En hvernig? Vegna veirunnar hrundi eftir­spurn á vörum og þjónustu, með þeim af­leiðingum að fólk missir unn­vörpum at­vinnu og tekjur og fyrir­tækin þurfa að draga saman seglin eða fara jafn­vel í þrot. Niður­staðan er mesta at­vinnu­leysi á Ís­landi frá upp­hafi mælinga.

Tug­þúsundir Ís­lendinga eru nú án at­vinnu og það er þetta fólk sem er látið vera í fram­línunni við að kljást við kreppuna, ef ekkert er að­hafst. Smám saman getur myndast mikill og hættu­legur munur á stöðu þeirra sem missa vinnu og hinna sem halda vinnunni, ef ekki er hugað sér­stak­lega að stöðu at­vinnu­lausra. Því lengur sem á­standið varir, því meiri verður munurinn, og ó­jöfnuður í sam­fé­laginu eykst. Fjár­hags­vandi, þung­lyndi og van­líðan eru þekktir fylgi­fiskar lang­tíma­at­vinnu­leysis og auka á­lagið á heimilin, öryggis­netið okkar og heil­brigðis­kerfi landsins.

Stærsta verk­efnið sem við stöndum frammi fyrir nú er að skapa störf. En við þurfum líka að ráðast í sér­tækar að­gerðir í þágu at­vinnu­lausra: hækka grunnat­vinnu­leysis­bætur og lengja tíma­bil tekju­tengdra at­vinnu­leysis­bóta.

Við verðum um leið að móta djarfa at­vinnu­stefnu og ráðast í fjár­festingar sem ýta undir fjöl­breytni at­vinnu­lífsins. Við þurfum að styðja við einka­fram­takið, sér­stak­lega lítil og meðal­stór fyrir­tæki, en við skulum líka vera ó­hrædd við að skapa nauð­syn­leg opin­ber störf um allt land. Verk­efnin eru ó­þrjótandi, ekki síst á sviði lofts­lags­mála, og að skjóta rótum undir at­vinnu­líf sem byggir á hug­viti og þekkingu.

Nú er ekki tíminn fyrir hægri kreddur: skrum­skælingu ríkis­af­skipta og á­róður um að einka­væða þurfi ríkis­fyrir­tæki til að afla tekna. Þvert á móti væri á­byrgðar­laust fyrir stjórn­völd að beita sér ekki með af­gerandi hætti – nú er tíminn til að stokka spilin og gefa upp á nýtt; skapa störf, jafna lífs­kjör og ráðast gegn lofts­lags­vandanum í leiðinni."

Hvað er maðurinn að segja?

"Stærsta verk­efnið sem við stöndum frammi fyrir nú er að skapa störf. En við þurfum líka að ráðast í sér­tækar að­gerðir í þágu at­vinnu­lausra: hækka grunnat­vinnu­leysis­bætur og lengja tíma­bil tekju­tengdra at­vinnu­leysis­bóta.

Við verðum um leið að móta djarfa at­vinnu­stefnu og ráðast í fjár­festingar sem ýta undir fjöl­breytni at­vinnu­lífsins. Við þurfum að styðja við einka­fram­takið, sér­stak­lega lítil og meðal­stór fyrir­tæki, en við skulum líka vera ó­hrædd við að skapa nauð­syn­leg opin­ber störf um allt land. Verk­efnin eru ó­þrjótandi, ekki síst á sviði lofts­lags­mála, og að skjóta rótum undir at­vinnu­líf sem byggir á hug­viti og þekkingu."

Er hann að segja eitthvað annað en að skuldsetja ríkið sem allra mest?"hækka grunnat­vinnu­leysis­bætur og lengja tíma­bil tekju­tengdra at­vinnu­leysis­bóta."

Hvað kostar þetta myndi ábyrgur stjórnmálamaður segja. Það gerir Logi ekki.

Hvaðan eiga milljarðarnir sem þetta kostar að koma?

Af skattfé?

Meiri lántöku ríkisins?

"Stærsta verk­efnið sem við stöndum frammi fyrir nú er að skapa störf."

Hvernig sköpum við störf?"

...skjóta rótum undir at­vinnu­líf sem byggir á hug­viti og þekkingu."

Hvernig verða þessi störf til og hvar er þetta síðastnefnda  til húsa sem ekki hefur þegar komið fram?

Einhver dulinn fjársjóður sem Logi veit aleinn manna hvernig á að grafa upp?

"...við skulum líka vera ó­hrædd við að skapa nauð­syn­leg opin­ber störf um allt land. Verk­efnin eru ó­þrjótandi, ekki síst á sviði lofts­lags­mála, og að skjóta rótum undir at­vinnu­líf sem byggir á hug­viti og þekkingu."

Hver borgar fyrir nauðsynleg aukin opinber störf?

Skattgreiðendur eða Lánveitendur?

Hversu arðgæf eru loftslagsmálin?

Verða þau ekki frekar íþyngjandi kostnaður?

Hvar er þetta hugvit og þekking geymt?

Getur Logi bara náð í það og sett allt í gang til að bjarga yfirstandandi vanda?

Ég held að ekkert af þessu sé í hendi Loga Más.

Logi er ekkert slæmur arkitekt, það sést af verkum hans. En það gegnir allt öðru máli að ætla sér leiðtogahlutverk í þjóðarvanda. 

Þar talar arkitektinn af fullkomnu ábyrgðarleysi og með almennum meiningarlausum orðaflaumi. Hann hefur í rauninni ekkert fram að færa nema slagorð sem gætu átt við um eitthvað Sjangríla sem á ekkert sameiginlegt með yfirstandandi Kórónuvanda Íslendinga. En okkar vandi er ekki hvað síst afleiðing af heimsástandinu. 

Vandi heimsins leysist ekki nema til komi mótefni við veirunni. Hann verður lengi að ná sér þó að svo verði sem dr. Fauci aegir að verði ekki nærri strax.

Ekkert af bjargráðum Loga koma til því framkvæmda meðan eftir þessu er beðið.Því allar hans tillögur byggja á meiri vandræðum,  harðræðum og skuldsetningum  í bráð og lengd.

Logi Már Gunnarsson er gersamlega ráðalaus maður sem við skulum öll vona að verði sem lengst frá öllum áhrifastöðum í ríkisstjórn en mætti alveg stunda arkitektúr áfram því þar getur hann þó eitthvað. Og það sama á við um allt sem kemur frá stjórnarandstöðuflokkunum öðrum en Miðflokknum þar sem stundum örlar á einhverju viti.

Svo gersamlega innihaldslaus er þessi pistill hans þegar grannt er skoðað.

 

 

Treysta vegunum?

Jokka G. Birnu­dótt­ir, gjald­keri Snigl­anna, las upp yf­ir­lýs­ingu fyr­ir hönd bif­hjóla­fólks fyr­ir utan höfuðstöðvar Vega­gerðar­inn­ar í Borg­ar­túni þar sem efnt var til mót­mæla kl. 13 vegna ástands vega í land­inu. Til­efnið er slys sem varð á Kjal­ar­nes­vegi á sunnu­dag og má rekja til hálku sem myndaðist á ný­lögðu mal­biki.

Yf­ir­lýs­ing­in hljóðar svo:

„Það er sorg í hjört­um hjóla­fólks í dag. Hörmu­leg­ur at­b­urður hef­ur orðið til þess að öll sem eitt höf­um við risið upp og segj­um öll það sama; við erum búin að fá nóg.

Hver ein­asta mann­eskja sem hef­ur notað mótor­hjól get­ur sagt sögu af hálum veg­um, lausa­möl ofan á mal­biki, ein­breiðum brúm, hvass­ar brún­ir við rista­hlið, sagt okk­ur sög­ur þar sem viðkom­andi hef­ur nán­ast dottið, eða dottið og hlotið skaða af.

mbl.is/​Eggert Jó­hann­es­son

Í mörg ár hef­ur verið bent á þetta, kvartað und­an þessu, við ráðamenn þjóðar­inn­ar, við Vega­gerðina, við verk­taka, en upp­lif­un okk­ar er sú að það er ekki hlustað á okk­ur.

Við fáum að heyra; hægið bara á ykk­ur, eða þið verðið bara að fara var­lega.
En við verðum að geta treyst veg­un­um ekki satt?

Það hafa orðið fleiri bana­slys vegna lé­legra vega, það hafa fleiri mótor­hjóla­menn hlotið var­an­lega skaða vegna hálku á mal­biki. En við krefj­umst breyt­inga, við krefj­umst að ör­yggi fólks á veg­um úti verði í for­gangi, ekki bara okk­ar mótor­hjóla­manna held­ur allra sem ferðast um.

Burt með ónýtt efni í mal­bik­un, burt með ein­breiðar brýr, blind­hæðir og skyndi­lausn­ir. Við vilj­um að Vega­gerðin, Sam­gönguráðherra, verk­tak­ar og birgjar taki hönd­um sam­an og komi í veg fyr­ir að svona aðstæður mynd­ist ekki aft­ur.

Ég bið um einn­ar mín­útu þögn í minn­ingu fall­inna fé­laga.“

Auðvitað ríkir sorg í hjörtum eftir hörmuleg slys og maður er miður sín þegar maður hugsar til þeirra sem eftir syrgja.

Ég var mótorhjólamaður í áravís í Stuttgart bernsku minnar. Þar eru götur með ýmsu móti gerðar.Það var mikið um mótorhjól-og líka slys úti um allt.

Ein gerðin gatnayfirborðs var með klæðningu gerðri úr steinum, kannski 10-15 sentimetrar á kant og hæstir í miðjunni held ég, misslitnir en þetta virðist endast lengi sem vegyfirborð og því valin enn í dag. Við kölluðum þetta koppagötur og okkur var svakalega illa við þessar götur.

Þegar þessi götugerð svo hlykkjast niður hæðirnar í Stuttgart og rignir þá var þetta martröð mótorhjólamannsins. Marga byltuna hlaut maður þarna þrátt fyrir að reyna að vanda sig. Brautin framundan er ávallt óskrifað blað. Aldrei hvarflaði það að manni að Borgaryfirvöld væri ábyrg fyrir að leggja svo hættulega götu sem maður teldi sig eiga nauðsyn á að fara.

Er ekki vegurinn framundan á ábyrgð hvers og eins sem fer hann? Getur einhver annar en ferðamaðurinn borið ábyrgð á eigin för? Vissulega eru Þjóðverjar vakandi yfir því ef einhver leggur gildru eða hættu í veg ferðamannsins og líða ekki slíkt. Aðvörunarskilti eru víða.

En er ekki opin gata á ábyrgð þess sem kýs að fara eftir henni í trausti og varfærni  á brautunum glötunarbreiðu málefni hvers og eins.