Kysst á vöndinn

í villimannaríkinu Afganistan.

Jón Magnússon lögmaður skrifar:

"....

Ætla hefði mátt að vestræn ríki mundu bindast samtökum um að útiloka Afganistan frá samfélagi siðaðra þjóða meðan villimennska Talibanana ræður þar ríkjum. Krafist þess, að lágmarksmannréttindi yrðu til staðar í landinu auk ýmiss annars annars yrði engin aðstoð í boði. En það er ekki gert.

Í gær ákvað Evrópusambandið að gefa Talibanastjórninni 1000 milljónir Evra eða 150 milljarða, sem heitir aðstoð. Skattgreiðendur í Evrópu hafa aldrei verið spurðir um þetta eða þeirra samþykkis leitað. Þessir fjármunir hefðu getað nýst vel til uppbyggingar og aðstoðar í Evrópu, en sömu peningunum verður aldrei eytt tvisvar. 

Óneitanlega skýtur það skökku við, að Valdstjórn Evrópusambandsins í Brussel skuli fyrst krefjast þess að lönd Evrópu taki við ómældum fjölda flóttamanna (um 90% þeirra eru ungir karlmenn) vegna ógnarstjórnarinnar í Afganistan og styrkja ógnarstjórnina síðan með gríðarlegum fjármunum. 

Hvers eiga evrópskir skattgreiðendur eiginlega að gjalda. 

Hefur fyrr komið fram hversu gjörsamlega glórulaus utanríkisstefna Evrópusambandsins er og hvernig öllum markmiðum hugsjónum og evrópskum gildum hefur verið kastað fyrir róða af þessu sama Evrópusambandi, sem á stundum virðist í mun að koma öllum evrópskum gildum og viðmiðunum sem lengst út í hafsauga."

Hefur fyrr komið fram hversu gjörsamlega glórulaus utanríkisstefna Evrópusambandsins er?

Og það er hjörð vinstra fólks hjá okkur sem vill ólm ganga í þetta bandalag.

Sorglegt að vita til þess að við Evrópubúar séum slík þý að kyssa á kratavöndinn með þessum hætti.

" Það er enginn sem getur skemmt fyrir okkur nema við sjálf.“

Viðtal Morgunblaðsins við dr.Ásgeir Jónsson Seðlabankastjóra er holl lesning fyrir hvern sem er.  Ásgeir fer raunsætt yfir ástand og horfur í þjóðarbúskapnum. Hvað við getum gert ef við bregðum fyrir okkur skynsemi en hefjum ekki nýtt höfrungahlaup? Aukin loðnuveiði og ferðamannastraumur geta hleypt ferskum byr inn í efnahagslífið. En auknar tekjur valda hinsvegar venjulega auknum verðbólguþrýstingi samkvæmt gamalli reynslu okkar.Það er sker sem brýtur á framundan.

Þetta hefur svo sem lengi legið fyrir að óraunhæfar launahækkanir valda verðbólgu en ekki öfugt að verðbólgan kalli á launahækkanir. Verkurinn er sá að margt forystufólk er ekki til viðtals um slíkt og krefst leiðréttinga af ýmsum ástæðum. Þessi telur sig hafa dregist aftur úr og þjóðfélagið verði að bæta honum skaðann. Og svo kemur hinn og svo hinn.

Dr. Ásgeir fer yfir þau áhrif sem lækkun verðbólgu gæti haft á lífskjör almennings. Sértaklega ef stjórnvöld myndu stuðla að lækkun húsnæðiskostnaðar,   svipað og gert var á tímum Framkvæmdanefndar Byggingaráætlunar í Breiðholti á sínum tíma.

Því miður eru ekki mikil líkindi til að Íslendingar séu móttækilegri fyrir slíku tali heldur telji launahækkanir vera lykilinn að sælunni þó Þeir viti svo sem annað. Þjóðarsáttarsamningar eru ef til vill ekki gleymdir heldur ekki í tísku  og að það sé nóg til að sögn formanns ASÍ.

Morgunblaðið spyr Ásgeir spjörunum úr um horfurnar framundan.

Ásgeir er bjartsýnn EF… .

 

…Eruð þið að einhverju leyti að gera mönnum tilboð um að ef ríkisstjórn, hver sem hún verður, heldur aftur af sér með ríkisútgjöld og verkalýðshreyfingin heldur aftur af sér í sínum kröfugerðum þá verði vextir lækkaðir aftur?

„Já. Með því að ná að binda verðbólguvæntingar erum við komin varanlega niður á lægra vaxtastig en við höfum áður átt að venjast.“ Sérðu það fyrir þér nærri þeim mörkum sem við erum á í dag? „Já. Raunvaxtastigið í landinu hefur lækkað. Og ég held að við ættum að geta verið komin niður á varanlega lægri verðbólguvæntingar, en þá er ég að horfa til langtímavaxta.“

Er það fyrir ofan núverandi vaxtastig eða neðan?

„ Ég held að þetta sé ákveðin prófraun sem við stöndum nú frammi fyrir. Ef við náum að halda aftur af verðbólgunni og komumst í gegnum þetta án þess að okkur sé þröngvað í harðar aðgerðir, þá gætum við séð nafnvaxtakerfið á húsnæðislánum festa sig í sessi.

 Og ef við stöndum í lappirnar með þetta þá gætum við séð verðtrygginguna heyra sögunni til.

En það þurfa þrír aðilar að koma að þessu verkefni að halda efnahagslífinu í jafnvægi. Það er Seðlabankinn, ríkisstjórnin og aðilar vinnumarkaðarins.“

Myndi bregðast eins við í dag

Læðist aldrei sá grunur að ykkur að þið hafið gengið of langt með vaxtalækkununum?

„Mögulega. Við höfðum á sínum tíma miklar áhyggjur af efnahagslífinu. Við vissum ekki hversu lengi þetta kórónuveiruástand myndi vara og hve alvarleg áhrifin yrðu á vinnumarkaði. Við lögðum drög að því að gera miklu meira en raunin varð. Við bjuggum okkur undir það að kaupa ríkisskuldabréf til þess að tryggja miðlun peningastefnunnar út vaxtarófið. Hins vegar urðu áhrifin af lækkun stýrivaxta miklu meiri en við bjuggumst við.

Og það voru einnig ákveðnar lausafjáraðgerðir sem við brugðum á. Bankarnir voru með 30 daga bundin innlán hér í bankanum sem var lokað. Þannig ýttum við lausafé aftur út í kerfið. Þetta var meðvitað, peningastefnunefnd vildi heldur taka áhættuna af því að vera frekar fyrir ofan verðbólgumarkmið í ljósi þess hve djúp kreppa virtist í aðsiglingu sem hefði falið sér gríðarlegan velferðarkostnað. Þannig að við vildum á þeim tíma frekar hvetja kerfið meira en minna.

Þegar ég horfi til baka held ég að ég myndi aftur veðja á þessa leið.“

 

„Það er enginn sem getur skemmt fyrir okkur nema við sjálf.“

ESB i lið með Talibönum

og senda þúsund milljón evrur til Talibana svo þeir geti keypt skotfæri og mat fyrir morðingjasveitir sínar og haldið áfram að böðlast á hinum 38 milljónunum, körlum og konum, sem byggja landið.

Sjáið hvað ESB er göfugra en Kaninn sem lét þeim bara efir hergögn sem þeir kunna lítið á.

Varla bjóða þeir Ursulu til Kabúl þó hún sendi peningana án skilyrða sem styrk við Talibana.

Sæstrengsgrýlan

hefur verið notuð óspart á Íslendinga. Hér á orkuverð að snarhækka þegar ESB fer að heimta af okkur rafmagn á hærra verði en við erum að borga núna. Sannleikskorn í þessu ef þær aðstæður væru komnar.

Mér barst athugasemd frá aðila sem kallar sig Vagn en margir efast um hver sé ef hann er þá einn aðili. Ég uppnefni hann stundum Kerruna þess vegna.

Hann segir:

 

"Og fyrir þá sem ekki þekkja annað en það sem sumir sögðu um orkusamninginn,: Ef lagður verður sæstrengur héðan til ESB þá eru það heildsalarnir sem allir fá rafmagnið á sama verði frá sama framleiðenda, og ekkert endilega markaðsverði. Aðrir framleiðendur ákveða sín verð til sinna heildsala, og þurfa ekkert að miða sig við þann sem selur úr landi á hæsta verði sem þar býðst.

Heildsöluverð Landsvirkjunar er ákvörðun Landsvirkjunar, sama hvort þeir noti núverandi viðmið eða ákveði á morgun að nota meðal heildsöluverð í ESB sem viðmið eða eitthvað annað. Engan rafstreng hefur nokkurn tíman þurft til og rafstrengur breytir þar engu. Nema því að heildsölum fjölgar eitthvað sem vilja glaðir borga meira en núverandi verð.

Og ef Landsvirkjun selur þeim allt sitt rafmagn, 100% af öllu rafmagni sem Landsvirkjun framleiðir, nægir það til að fullnægja um 10% af raforkuþörf Skotlands (til að setja stærð okkar og hvað við höfum að bjóða í samhengi).

Noregur er ekki samanburðarhæft vegna þess að rafmagnsverð þar fer meira eftir því hvort búið er í þéttbýli eða landsbyggð, iðnaðar eða landbúnaðarsvæði, fiskveiði eða verslunarbæ, kuldanum fyrir norðan eða ylnum sunnar. Rafmagnsverð hefur verið umkvörtunarefni í Noregi lengur en ESB hefur verið til og skýrist aðallega af skattlagningu sem stýrist af byggðarsjónarmiðum.

Og kaup og sala Norðmanna á rafmagni eru meira í ætt við skipti. Norðmenn fá rafmagn þegar notkun minnkar í ESB og ESB fær rafmagn þegar notkun minnkar í Noregi. Þannig jafnast framleiðsla þeirra orkuvera sem tengjast þeim skiptum og ekki er eins mikið um að þau þurfi að framleiða meira en markaðir kalli á. Túrbínur snúast í Noregi og lýsa upp Varsjá þó Norðmenn sofi. Og kjarnorkuver í Frakklandi elda grauta og steikja fisk í Noregi meðan Þjóðverjar liggja á meltunni. Og verðin eru ekki ákveðin í Brussel frekar en verð á kartöflum, bensíni eða bjór."

Þetta er kjarni málsins. Sæstrengur opnar á sölumöguleika umfram þá sem hér er að finna innanlands. Gæti haft áhrif á staðsetningarval orkuiðnaðar segja sumir og rýrt möguleika Íslands í samkeppni. Ódýrari orka á Íslandi en hægt er að selja hana úr landi er niðurgreiðsla fyrir neytendur.

Of snemmt er að hugsa mikið um hvort hér kemur sæstrengur eða ekki. Trúlega kemur hann samt fyrr eða síðar ef við eru duglegir að virkja. Sem er óvitað.

En það er gagnlegt að velta þessu fyrir sér með orkuna án þess að búa til Sæstrengsgrýlu.

Skila skömminni?

Ég er algerlega óviðkomandi því sjónarspili sem fram fer í gegn um fjarfundarbúnað í íslenskum réttarsal gegn elskulegum skólaskystkinum mínum, Bryndísi Schram og Jóni Baldvini.

Þar er þjóðþekktur einstaklingur látinn hlusta á rugl úr konu  sem býr á Spáni sem hefur víst svo fallegan bossa sem hún vill auglýsa sem allra mest, að hún segir að Jón Baldvin hafi lagt þar á gjörva hönd fyrir margt löngu.  Yfir þetta komist hún né mamma hennar alls ekki og vilja koma Jóni Baldvin í tukthús þó að stelpan sé ekki með neina marbletti sem hún getur sýnt. Það er bara sálin sem á að vera blá og marin í bæði henni og mömmu hennar. En hvort mamma  hennar gæti hugsanlega hafa kannast við Jón Baldvin frá æskudögum þeirra veit ég ekki.

Svo er frá sagt í Fréttablaðinu:

" DÓMSMÁL

Aðalmeðferð fór fram í gær í máli héraðssaksóknara gegn Jóni Baldvini Hannibalssyni vegna meintrar kynferðislegrar áreitni gegn Carmen Jóhannsdóttur á Spáni árið 2018. Jóni Baldvini er gefið að sök að hafa strokið ákaft upp og niður eftir rassi Carmenar. „Þetta er búið að vera langt og sérstakt ferli,“ segir Carmen en hún bar vitni í gegnum fjarfundarbúnað þar sem hún býr á Spáni.

Carmen segir að eftir framburð sinn í gær líði henni eins og þrjú hundruð kílóum hafi verið létt af henni. Sama hvernig úrskurðað verði í næsta mánuði þá sé þetta heilmikill sigur, bæði fyrir hana og aðra þolendur sem skila vilji skömminni til gerenda sinna. „Það er svo stórt skref að fá þá viðurkenningu að málið mitt sé ekki grín sem eigi að sópa undir teppið,“ segir hún.

Aðspurð segist hún hafa varið síðustu dögum í að lesa frásagnir annarra kvenna um Jón Baldvin á netinu og í fjölmiðlum. „Ég viðurkenni að það var erfitt fyrir mig að lesa í gegnum þessar frásagnir því ég finn svo til með þessu fólki sem hefur ekki getað leitað réttar síns. Það eru ákveðin forréttindi að geta sótt hann til saka og leitað réttar míns.“

Sækjandinn Dröfn Kærnested og verjandinn Vilhjálmur H. Vilhjálmsson reifuðu málið fyrir dómi í gær og spurðu vitnin spjörunum úr um sætaskipan í boðinu til að skera úr um hver hefði verið í sjónlínu við meint atvik og hvort glösin á borðinu hefðu verið þannig staðsett að Carmen hefði þurft að koma við hægri hlið Jóns Baldvins við að skenkja í þau.

Jón Baldvin og eiginkona hans Bryndís gáfu í skyn að athæfið hefði verið sett á svið. Aðspurð um þessar lýsingar segir Carmen: „Það er að mínu mati ótrúlegt að reyna að halda því fram að einhver hafi þolinmæði, áhuga og tíma til að standa í einhverju svona rugli.“

Segir Carmen erfiðasta hlutann við allt ferlið hafa verið að snúa aftur í heimabæ sinn. Segir hún alla eldri menn sem hún mætti hafa minnt sig á Jón Baldvin. „Í tvær vikur var hver einasti eldri maður Jón Baldvin. Þarna viðurkenndi ég fyrir sjálfri mér hversu mikið áfall þetta var því þetta var svo mikil valdbeiting. Skömmin var svo djúp.“

Aðspurð um #MeToo-umræðuna segir Carmen að fólk sé meira opið þótt gagnrýnin sé enn hörð gagnvart þolendum. „Auðvitað eru alltaf þeir sem gagnrýna það að fólk stígi fram. Ég var gagnrýnd fyrir að stíga fram, ég var gagnrýnd fyrir að kæra ekki, svo kæri ég og er gagnrýnd fyrir að kæra.“ Segir hún almennt eldri kynslóðina sýna sér þakklæti og virðingu fyrir að stíga fram þar sem margar eldri konur telji sig ekki geta það sjálfar. „Þetta er ekki auðvelt, ég tek hattinn ofan fyrir öllum þeim sem segja frá. Ég hugsa bara mörgum sinnum að ég skil svo vel að fólk stígi ekki fram.“

Ég og  sjálfsagt margir stráklingar aðrir og galgopar eru sekir um gamlar syndir gagnvart fallegum bossum hafandi gerst heldur gráglettnir einvern tímann þó að varanlegur skaði hefi ekki orðið.En menn eldast mishratt og náttúran lætur undan síga hjá mörgum með aldrinum. 

En að þurfa að sitja í íslenskum réttarsal mörgum árum seinna og hlusta á svívirðingar gleymdrar kvensu og gleymdum atburði  úti á Spáni í gegn um andlitsleysi tölvu  um löngu liðna og ósannaða atburði vekja mér spurningar.

1, Það hlýtur að vera langsótt hatur, sem ekki þarf endilega að tengjast skaðlausum atburði eins og þessu umrædda rassaþukli sem að baki liggur því  að þessi kona veltir sér upp úr þessum atburði svona ákaft núna mörgum árum gleymskunnar síðan. Niðurlægir sjálfa sig auðvitað frekar en Jón Baldvin ræfilinn nokkru sinni. Eykur hún ekki bara aðeins á andlegar þjáningar sínar með þessari auglýsingu á fögrum bossa sínum? Eða gleður hún móður sína sérstaklega?

 

2. Er ekki auðveldara að svívirða manneskju fyrir framan videovél heldur en að horfa í augun á henni ?

3. Skil ég  hversvegna íslenskt réttarkerfi getur leyft svona uppsetningu í persónulegu máli?.

4, Af hverju er stúlkunni ekki gert skylt að mæta í réttarsalinn með Jóni Baldvin þar sem málið varðar hann svona mikið og illa? 

5. Er réttarkerfið meðvirkt í þessari aðför af gömlum stjórnmálamanni og sjarmör? Fyrir hvað er þá verið að borga?

6. Er bossafegurð ævilangur kross að bera fyrir kvenmann?

7. Geta allir skilið nema ég hvað er að skila skömm? 

 

 

Borgarlínan til bjargar?

fyrir bankana?

Svo segir í Mogga:

"Töluverð óvissa er um útkomu ársins á rekstri Strætó BS og gera nýjustu spár ráð fyrir 450 milljóna króna tapi á árinu. Er það sagt skýrast að mestu af lækkun farþegatekna um rúmar 200 milljónir og jafnframt að sérstakt Covid-framlag ríkisins vegna kórónuveirufaraldursins verði 120 milljónir, sem er í fundargerð stjórnar Strætó sagt vera 780 milljónum kr. lægra en áætlun ársins gerði ráð fyrir. Á móti eiga hagræðingaraðgerðir að skila um 275 milljóna kr. lækkun rekstrarkostnaðar á árinu. Væntingar um allt að 900 millj. Jóhannes Rúnarsson, framkvæmdastjóri Strætó, segir að útkomuspá fyrir yfirstandandi ár, þar sem spáð er tapi upp á 450 millj. kr. eins og fyrr segir, skýrist að mestu af lægra Covid-framlagi frá ríkinu upp á 780 milljónir króna.

„Tekjur eru lægri en í áætlun en gjöld eru einnig lægri en í áætlun. Það voru væntingar um allt að 900 [milljóna kr.] framlag frá stjórnvöldum í ljósi þess að Strætó hélt sama þjónustustigi að mestu og fyrir faraldurinn, til að tryggja að lykilstarfsfólk kæmist í og úr vinnu og að hægt væri að tryggja fjarlægðarmörk í vögnum,“ segir hann.

Spurður um hagræðingaraðgerðir segir Jóhannes í svari til blaðsins að enn sé verið að vinna með áætlun fyrir árið 2022 og ekki búið að útfæra þær í smáatriðum.

Fjallað var um drög að fjárhagsog starfsáætlun Strætó fyrir árin 2022-2026 á stjórnarfundi í seinasta mánuði. Þar kom fram að gert er ráð fyrir að tekjur verði í samræmi við tekjuáætlun 2019. „Launakostnaður hefur hækkað mikið sem skýrist af kjarasamningshækkunum og vinnutímastyttingu vaktavinnufólks sem áætlað er að kosti um 350 [milljónir kr.] á ári,“ segir í fundargerð."

Miðlæg Borgarlína er sögð kosta einhverja hundrað miljarða ef ekki meira. Verði ekki mikil tekjuaukning frá því strætókerfi sem nú er rekið þá lítur dæmið ekki beinlínis vel út þegar svona fimm milljarða vaxtakostnaður bætist ofan á.

En Borgin er góður Borgari og og munu bankarnir ekki frekar  vilja lána henni heldur en fólki í húsnæðisbasli til dæmis? Út frá því sjónarmiði er ekki æskilegast að framkvæmdirnar verði sem allra glæsilegastar og  dýrastar svo vextirnir verði sem mestir? 

Bíður fólkið ekki bara eftir því að keyra í Borgarlínunni frekar en þessum leiðinlega gula strætó? Fólkið vill ekki keyra í einkabílnum, er það nokkuð? Þess vegna þarf ekki að byggja greiðari gatnamót er það nokkuð? Byggja frekar jarðgöng með blokkum ofná? Þórdís Lóa tryggir þessu framgang eftir næstu kosningar eins og núna. 

Bjartir tímar framundan fyrir bankana og Borgarlínuna?.

Eg sé eftir Guðna

Bergssyni sem er flæmdur úr starfi  af ómerkilegum kerlingatruntum úr me-too söfnuðinum.

Þó að  ég komi ekki innan úr íþróttahreyfingunni þá sýnist mér að staða  þessarar hugprúðu hetju verði vandfyllt.

Forystumaður úr íþróttahreyfingunni, Hörður Hilmarsson þekkir ,,klefamenningu" karla og kvenna, bæði sem leikmaður í félagsliði og landsliði og knattspyrnuþjálfari liða í karla- og kvennadeild. Hörður skrifar

"Ég hef eins og aðrir karl­kyns knatt­spyrnu­menn þurft að sitja und­ir komm­ent­um mis­vit­urra sér­fræðinga á sam­fé­lags­miðlum um nei­kvæða "klefa­menn­ingu" sem á víst að hafa átt sér stað í sam­fé­lagi karla í knatt­spyrnu. Ég sem leikmaður og þjálf­ari í ára­tugi kann­ast ekki við kven­fyr­ir­litn­ingu eða ann­an nega­tív­isma í bún­ings­klef­um karl­manna.

Hins veg­ar upp­lifði ég það sem þjálf­ari kvennaliðs að ynd­is­leg­ar stúlk­ur voru miklu meiri klám­kjaft­ar held­ur en ég hafði kynnst í "stráka­klef­um". Ég tók þessu sem þeirra húm­or og hafði eng­ar áhyggj­ur af, þótt ég roðnaði stund­um.

Það er sem sagt ekki ,,klefamenning" sem útskýrir eitt eða neitt um viðhorf manna til samskipta yfir kynjalandamærin.

En líklega skýrir ,,klefamenning" femínista á spjallrásum ýmislegt um foraðið sem KSÍ situr í pikkfast."

Mér finnst þetta kynjatal allsstaðar  löngu vera komið út úr öllu samhengi og hlutfalli. Það er bókstaflega notað til þess að hundelta menn í ystu myrkur þegar annað ekki dugar til. Ásakanir um rassaklípur eða annað meira yfirskyggja  allt annað. Bráðum þorir enginn karlkyns að sjást í félagsskap hins kynsins nema undir vitni og hvar endar félagsstarf sem á að byggjast upp á einhverri kynjadellu frekar en starfi að málefnum.

Það skarð sem Guðni skilur eftir sig er vandfyllt og áfall fyrir allt íþróttatarf í landinu að þetta skuli hafa gerst. 

Í fýlu og farinn

frá framboðinu og félögunum.

Birgir Þórarinsson, lærður Guðsmaður í góðum siðum, er farinn úr flokknum sínum og framboðinu sem fleytti honum inn á þing.Ég skulda ykkur ekkert fáráðarnir ykkar sem féllu fyrir mér og kusuð mig. Ég er farinn i fýlu og farinn á önnur mið. Þekki ykkur ekki lengur.

Gunnar Heiðarsson veltir þessu fyrir sér og skrifar:

"Það hefur verið ljóður á þingræði okkar að þingmenn geti skipt um flokka eins og nærbuxur. Um þetta þarf þó ekki að deila, þingmenn hafa þennan rétt og sífellt fleiri sem nýta sér hann. Það segir þó ekki að þetta sé réttlátt gagnvart kjósendum, enda í raun enginn þingmaður kosinn í eigin nafni, heldur í skjóli einhvers stjórnmálafls. Réttur kjósandans á kjörstað til að velja sér ákveðna persónu, nú eða hafna henni, er slíkur að útilokað er að virkja hann. Fólk kýs flokk, með þeim frambjóðendum sem þeim flokki fylgir.

Eins og áður segir, þá færist sífellt í aukanna að þingmenn flakki milli flokka á milli kosninga. Nánast eingöngu hefur það verið vegna málefnalegs ágreinings innan flokks, sem kemur upp á kjörtímabilinu. Að fólk hefur ekki verið tilbúið að fylgja flokkslínunni, nú eða að þingmenn telji að meirihluti síns flokks hafi svikið eigin flokkslínu. Við þær aðstæður hafa sumir þingmenn talið æru sinni vegna, að betra sé að yfirgefa flokk sinn. Sumir starfað sem óháðir á eftir en flestir þó gengið til samstarfs við annan flokk. Sjaldan hefur þó slíkt flokkaflakk orðið þingmanni til framdráttar.

En nú ber alveg nýtt við. Einungis eru örfáir dagar frá kosningum og þingmaður ákveður að yfirgefa flokk sinn, ekki vegna málefnalegs ágreinings, enda störf Alþingis vart hafin, ekki heldur vegna þess að þingflokkur hans sé að svíkja eigin stjórnmálastefnu. Nei, þingmaðurinn yfirgefur flokk sinn vegna málefnis sem skeði snemma á síðasta kjörtímabili, utan starfa Alþingis. Ja, betra seint en aldrei, myndu sumir segja!

Heiðarlegra hefði verið, þar sem gamalt mál hrjáir samvisku þessa þingmanns, að gefa bara alls ekki kost á sér fyrir þann flokk sem hann nú yfirgefur. Gefa frekar kost á sér í framboð fyrir þann flokk sem hann nú dáir.

Það er full ástæða til að óska Sjálfstæðisflokki til hamingju með þennan nýja öflugan þingmann, sem þeir fengu svona í bónus. Ekki ónýtt að eflast með þessum hætti. Hitt ætti hinn skeleggi þingmaður að átta sig á að allar þær ræður og öll sú vinna er hann lagði á sig til að standa vörð sjálfstæðis og til varnar að hálendið yrði tekið og lagt undir embættismenn í 101 Reykjavík, hefði verið honum ómöguleg ef hann hefði setið á Alþingi fyrir Sjálfstæðisflokk á síðasta kjörtímabili.

Þá væri minningin um Birgir Þórarinsson önnur."

Ég deili skoðun með Gunnari. Ég tek ekki við hamingjuóskum um það að fá svona mórallausan mann inn í Sjálfstæðisflokkinn.Ég lít ekki á hann sem flokksmann með flokksmönnum og kæri mig ekki um að eiga pólitíska nótt undir exi hans hvað sem Guðfræðinni líður. 

Mér finnst að fyrsta skylda manna liggi hjá þeim sem þeir prökkuðu með fagurgala til að kjósa sig en ekki persónulegrar fýlu.

Þess vegna finnst mér að varaþingmaður Miðflokksins frekar en Birgir ætti að setjast í þingsætið en að Birgir sé farinn í fýlu og í annan flokk. 

Annars er líka hægt að koma með ný kosningalög þar sem kjósendur kjósa 63 óflokkuð þingsæti. Þeir sem flest atkvæði fá tilkynna svo hvaða stefnumál þeir muni hafa á komandi þingi.

Engin fýla, ekkert flokksræði og enginn farinn. 

Sæstrengurinn

 kemur í land í  Þorlákshöfn frá Írlandi. Eða svo segir Moggi og ekki lýgur hann. 

Það er gott að menn eru komnir að niðurstöðu. Þá er bara eftir að gylla hagkvæmnina fyrir almenningi og verður Biggi Ármanns varla í vandræðum með það eftir að byrjað er að tala um stórar vatnsvirkjanir á nýjan leik. Spurning í mínum haus er hvað Kata Jakobs  er tilbúin í í skiptum fyrir hálendisþjóðgarð og  nýja kokefnisskatta á auðvaldið?

Aðalatriðið er að sæstrengur tengir okkur við umheiminn og alþjóðlegt orkuverð og meiri mengandi stóriðju innanlands þar með afstýrt.

 

 

 

Betri bjór

þegar Birgir Þórarins cand theol ákvað að hann væri Sjálfstæðismaður hér eftir og sveik þar með blákaldur þá sem kusu hann sem Miðflokksmann. Hann skipaði sér þar með í flokk með Rósu Björku Brynjólfsdóttur  og Andrési Inga Jónssyni sem sem þiggja vald sitt frá Guði en ekki kjósendum.

Þingflokkur Sjálfstæðisflokksins styrktist þar með úr 16 í 17 eða sex og kvartprósent  sem þætti gott ef um bjór væri að ræða.Einn Biggabjór takk!

Þessum þingmönnum finnst greinilega það ekki skulda kjósendum sinum eitt né neitt og finnst í lagi að segja þeim að þeim sé mátulega í rass rekið að láta fífla sig á kjörstað með þessum hætti. Kjóstu komma og fáðu Pírata eða eitthvað annað verra.Í hvaða flokka fer þetta fólk næst?

Getur Sigmundur Davið ekki selt  Sigurði Inga hrossalækni  hræið af Miðflokknum fyrir einhverja vegtyllu?  Það væri greiði við þjóðina að fækka þessu sérvitringaflokkadóti sem færir okkur ekkert nema vesen og vandræði. Og ekki ætti hugsjónaágreiningur að standa í vegi fyrir slíkum bísness en kannski eitthvað krónutap? Vonandi tapar  íhaldið samt  ekki á kaupunum á Miðju-Bigga. 

En fyrir Bjarna Ben og íhaldið er 1.0625% betri bjór sem Biggi Ármanns þakkar auðvitað fyrir núna hvað sem verður.