Að iðrast eftir dauðann

getum við Sjálfstæðismenn tautað fyrir okkur núna.

Við sitjum uppi með bæði EES samninginn og Björn Bjarnason sem sér um að verja hann í líf og blóð.

Samt skrifar höfundur Reykjavíkurbréfs hver sem hann er nú, svona til að skýra málin fyrir okkur-eða hvað?:

"....Umræða um lögfræðilega þætti á vegum ríkisvaldsins hefur veikst stórlega á síðustu árum, svo mjög að ástæða er til að hafa af því verulegar áhyggjur. Það er áberandi að stjórnkerfið hefur á sínum snærum launaða lögfræðiráðgjafa sem eru þó frekar að ráðleggja um málflutning en veita fræðilegar upplýsingar. Það er mikil afturför og að auki bæði gáleysisleg og heimskuleg.

Ráðgjafarnir eiga að setja á blað rök sem réttlæta undirlægjuhátt gagnvart hinu evrópska valdi. Og það versta hefur gerst að þeir sem áður voru reyndir og þarfir stjórnmálamenn hafa keypt hræðslukast mislukkaðra embættismanna. Þar með að sjálf forsenda þess að Íslendingum var fært að samþykkja EES-samninginn forðum, því að það stóð tæpt, hafi horfið úr tilverunni án þess að þinginu eða þjóðinni hefði verið sagt frá því.

Ef eitthvert vit er í ráðgjöfunum hefðu þeir allir sem einn mælt gegn þessari forkastanlegu og óheimilu afstöðu. En þegar svo er komið að menn eru ekki annað en málflytjendur er ekkert minnsta mark á þeim takandi nema þeir séu opinberlega í því hlutverki einu.

Bréfritari leyfir sér að fullyrða að hefðu hann og aðrir séð þessa þróun á ömurlegum undirlægjuhætti fyrir þá hefði EES-samningur sennilega aldrei verið samþykktur.

Það er fróðlegt að fara yfir þær lögfræðiritgerðir mætra manna sem lágu fyrir við afgreiðsluna. Annars vegar þeirra sem eftir ítarlega athugun töldu að vegna þess sem samningurinn bæri með sér þá myndi samþykkt hans, þrátt fyrir alvarlegar athugasemdir um annað, standast stjórnarskrá landsins. Og svo hins vegar skýrsla lögfræðinga sem færðu rök fyrir gagnstæðu sjónarmiði.

Þegar stærsti flokkur ríkisstjórnarinnar gekk í fyrra þvert gegn samþykktum landsfundar Sjálfstæðisflokksins og reyndar, svo merkilegt sem það er, þvert gegn mjög afgerandi og tæpitungulausri yfirlýsingu formanns flokksins á Alþingi, sem aldrei var aftur tekin, þá var eitt og annað smálegt notað til að auðvelda þingmönnum að snúast í málinu.

Sumt var eins og hvert annað barnalegt bull, eins og vísun í óbindandi og þýðingarlaust snakk utanríkisráðherra við andlitslausan kommissara í Brussel.

Annað var þegar til viðbótar þeim lögfræðingum sem gengið hafa svo oft í vatnið fyrir þennan vonda málstað að þeir ná aldrei að þorna í gegn, þá voru fengin álit sem leit út fyrir að ættu að standast fræðilega en reyndust þegar skoðuð voru vera hluti af málflytjendapappírum til innanhússbrúks. Margt af þessu virtist gert beinlínis til að drekkja vönduðum og þó varfærnum sjónarmiðum reyndustu manna, eins og Stefáns Más Stefánssonar prófessors, sem bersýnilega höfðu áhyggjur af glannafengnum málatilbúnaði...." 

Hvað eigum við vesælir almennir flokksmenn eiginlega að gera eða hugsa þessa dagana? Ekki fáum við merkileg leiðbeinandi samtöl frá Birgi Ármannssyni varðandi þá hugmyndafræði sem við eigum að brúka eftir 3.Orkupakkann.

Sumir segja að það sé of flókið fyrir flesta að iðrast eftir dauðann?

Hefur ríkið ráð?

sem það ætlar að grípa til nú þegar flugfélög og ferðaskrifstofur hamast við að flytja inn fólk frá sýktum svæðum? 

Ég verð var við að fólk gefur skít í  að fresta Kanaríferðum eða skíðaferðum. Hætta handaböndum og faðmlögum og fara á mannamót eða hvaðeina.  Við erum nefnilega algerlega agalaus lýður sem hlustar bara á sjálfan sig.

Erum við yfirleitt fær um að gera eitt eða neitt nema bara láta þetta afskiptalaust? Lokum við nokkru nema til málamynda? Þorum við að gera nokkuð ákveðið sem aðrar þjóðir gera? Við erum líka upptekin af því að fara í verkföll og megum ekki vera að neinu öðru.

Ég stórefa að við Íslendingar séum færir um nokkuð nema kæruleysi og láta allt reka á reiðanum sem einstaklingar sem allt vita betur en yfirvöldin.

Bíðum við ekki bara eftir að Gilead Sciences geri kraftaverkið sem vantar?

 

Frestum verkföllum?

núverandi og komandi meðan covi19 gengur yfir?

Verða ekki næg vandræði af pestinni þó við aukum ekki vandræðin?

Getur ríkisstjórnin ekki frestað verkföllunum ótímabundið?

Hvað verður með útfarir?

þegar covi19 fer að grasséra?

Verður skólum lokað og samkomum frestað?

Hvað verður með útfarir?

Óþarfi að semja

við Eflingu og opinbera starfsmenn. Það verður hvort sem er öllu lokað vegna veirunnar.

Er það ekki bara fín æfing að loka öllum skólum og leikskólum til að sýna að það er hægt að komast af?

Passaðu bara krakkann þinn sjálf var sagt við konuna mína þegar hún bað um leikskólapláss fyrir nærri hálfri öld en var ekki á forgangslista.

Og það gerði hún og þær tvær eru óaðskiljanlegar enn í dag. Það er hamingja fyrir börn að fá að vera lengi með mæðrum sínum en ekki bara á stofnunum þó góðar séu. En þær geta ekki verið algóðar ef Eflingarstarfsfólkið er svona þjáð að vinnan sé tóm kvöl.

Nú er óþarfi að semja um neitt vegna veirunnar. Það verður lokað hvort sem er.

Alvaran í stóriðjunni.

 

Morgunblaðið fjallaði um málefni Rio Tinto Alcan í Staksteinum:

 

„Hagsmunirnir, sem í húfi eru [í Straumsvík], hlaupa á milljarðatugum á ári [til 2036].  Slíkar tölur kalla á, að staðan sé tekin alvarlega og rætt, hvaða þýðingu fyrirtækið [ISAL] hafi, og hvaða áhrif það hefði, ef þess nyti ekki lengur við.  

Hefur Landsvirkjun aðra kaupendur að þeirri orku, sem nú er seld til Straumsvíkur ?  Bíða önnur störf þeirra, sem þar starfa ?

  Landsmenn velta fyrir sér spurningum af þessu tagi, og fyrirtækið þeirra, Landsvirkjun, og ríkisvaldið, geta aldrei orðið stikkfrí í svo stóru máli."

Þessi orð falla þegar alvara er fólgin í því að álverinu kunni að verða lokað vegna tapreksturs.

Fluttar eru fréttir af því að RTZ hafi hagnast um 800 milljónir dollara á síðasta ári. Það eigi að gilda sem rök fyrir því að álverið geti því vel tapað einhverjum  milljörðum hér á landi.Þau rök halda auðvitað ekki.

Það verður að horfast í augu við orsakir tapsins hérlendis og hvort aðilar geti samið svo að til lokunar komi ekki sem ekki er hægt að hugsa til enda.

Fyrir Ísland er um að ræða útflutningstekjur upp á 55 mrdISK/ár eða um 5 % af útflutningstekjum landsins.

Um 30 % af þeirri upphæð renna til raforkukaupa  og um 10 % fara í launakostnað.  Innlendur kostnaður fyrirtækisins er því  um 45 % af tekjunum. 

Um er að ræða rúmlega 3,0 TWh/ár, sem Landsvirkjun hefur engan kaupanda að í nánustu framtíð að RTA/ÍSAL gengnu.

Hörður Arnarson sagði opinberlega um raforkusmaning landsvirkjunar og Álversins:

"Varðandi raforkuverðið teljum við, að samningurinn sé sanngjarn fyrir bæði fyrirtækin [ISAL og LV]. 

Vissulega er hann ekki ódýr, en hann er sanngjarn. 

Á heildina litið tel ég álverið ágætlega samkeppnisfært í iðnaði, sem býr við krefjandi aðstæður."

Hvernig getur annar aðilinn fullyrt svo um þetta sjónarmið annars deiluaðilans?

Hvað er sannleikur spurði Pílatus?

Fyrir liggur að nú nemur raforkukostnaður ISAL í USD/t Al um 34 % af skráðu álverði, LME.

Getur eitthvað álver getur skilað  framlegð við þær aðstæður? Sérfræðingar hljóta að geta lagt fram allar tölur hér um. 

Og það eru fleiri stórkaupendur að raforku sem eru í vandræðum með orkuverðið.

"Forstjóri Elkem á Íslandi segir óljóst, hvað taki við, þegar samningurinn við Landsvirkjun rennur út árið 2029.  Raforkuverðið sé komið að þolmörkum."

Norska ríkið hleypur undir bagga í erfiðleikum stóriðju og greiðir niður raforkuverð til hennar um 6 USD/MWh eða alls 20 milljarða ISK/ári  samkvæmt upplýsingum starfsmanna Landsvirkjunar í nýlegri blaðagrein.

"Vandinn er sá, að samkeppnishæfni verksmiðjunnar [á Grundartanga] á Íslandi samanstendur af fleiri þáttum en raforkunni einni og sér, og raforkan var sá þáttur, sem gerði það að verkum, að það borgaði sig að reka verksmiðju á Íslandi", segir Einar Þorsteinsson, forstjóri Elkem á Íslandi í samtali við Markaðinn."

Gildir ekki sama röksemd um staðarval álversins í Straumsvík? Hefði það risið þar án þeirrar staðreyndar?

"Tor Arne Berg, forstjóri Fjarðaáls, segist ekki geta tjáð sig um raforkusamning álfyrirtækisins við Landsvirkjun, enda sé hann trúnaðarmál. 

 

 "Það er þó alveg ljóst, að álverið var reist hér á landi vegna þess, að hér var í boði langtímasamningur á stöðugri orku", segir hann.

 "Helzta ógnin, sem steðjar að áliðnaði um þessar mundir, er offramleiðsla í Kína, sem kemur til vegna óeðlilegra niðurgreiðslna frá ríkinu.  Þetta hefur orðið til þess, að álverð hefur fallið á alþjóðlegum markaði, sem þrengir mjög að samkeppnisstöðu í þessari grein", bætir forstjórinn við."

Í viðtali við forstjóra Elkem, Einar Þorsteinsson,  segir hann eftirfarandi:

"Ef við skoðum þættina, sem hafa áhrif á afkomu okkar, má segja, að sá þáttur, sem vegur þyngst sé markaðsverð á afurðum.  Það sveiflar afkomunni upp og niður.  En ef við skoðum samkeppnishæfni verksmiðju okkar á Íslandi - Elkem er með 27 verksmiðjur á heimsvísu - þá samanstendur hún af þremur meginþáttum og hefur gert það frá upphafi", segir Einar.

"Þar má fyrst nefna flutningskostnað.  Við flytjum öll hráefni inn og allar afurðir út.  Þetta hefur veikt samkeppnisstöðu okkar gagnvart keppinautum í Evrópu", segir Einar. 

Annar þáttur, sem vegur þungt, er innlendur kostnaður og launakostnaður.  Öll þjónusta, sem Elkem kaupir innanlands, er beintengd við launaþróun, og þessi kostnaður er mjög óhagstæður að sögn Einars.  Verksmiðja Elkem á Íslandi er sú dýrasta innan samstæðunnar, hvað laun varðar. 

"Þriðji þátturinn er raforkan, en hún er ástæðan fyrir því, að verksmiðjan er yfirleitt á Íslandi.  Raforkuverðið var hagstætt og gerði það að verkum, að verksmiðja á Íslandi var samkeppnishæf.  Eftir niðurstöðu gerðardóms má segja, að þessi samkepnisþáttur sé að miklu leyti horfinn", segir Einar."

 Verða Íslendingar ekki að deila örlögum með stóriðjufyrirtækjunum af ítrústu sanngirni? Bíða betri tíma og að grænki á ný?

Áhlaup kommúnistanna

Sólveigar Önnu og Gunnars Smára Egilssonar á þjóðfélagið stendur nú sem hæst. Markmiðið er að þvinga ríkisstjórn Íslands frá með því að neyða Borgina til uppgjafar.

Síðan munu opinberir starfsmenn sem einnig lúta byltingarforystu bætast í hópinn. Venezúeliskt lýðræði er þar með að verða að færast nær í raunveruleika.

Vonandi sýna einhverjir baráttuþrek og láta ekki svínbeygja sig til að kollvarpa efnahagsstöðugleika þjóðfélagsins um langa framtíð.

Vonarglæta?

Teymi tylftar yfirmanna hjá lyfjafyrirtækinu GILEAD Sciences Inc. hittist daglega til að ræða coronavirus-faraldurinn í Kína og fjölþjóðlega vinnu fyrirtækisins til að búa til lyf við sjúkdómnum.

Ef tilraunirnar heppnast í Kína gæti það orðið að fyrstu lækningu við lungnaveikinni sem hefur orðið meira en 1000 að bana og sýkt 42.600 á minna en 3 mánuðum.

Það eru teikn um að jákvæðar niðurstöður hafi fengist, sérlega hjá 35  ára manni í Washington hvers ástand batnaði hratt eftir að hafa fengið lyfið og hefur verið útskrifaður af sjúkrahúsi.

“Við eru búnir að gera þetta nógu lengi til að vita að þetta getur verið mótlyf."segir yfirmaður lyfja hjá GILEAD, Merdad Parsey, sem þó varar við að þetta geti verið mýrarljós sem gæti brugðist við frekari rannsóknir.

En vonarglæta er betri en engin.

Nú er lag

til að bæta kjörin svo um munar hjá opinberum starfsmönnum. Það eitt skiptir máli hvað sem einhverjum Lífskjarasamningum líður á almennum vinnumarkaði sem sífellt skreppur saman.

Sósíalistar ætla að knýja ríkið á knén.Varla nokkur maður trúir því í raun að kauphækkanir sem þvingaðar verða fram með mánaðar verkfalli muni skila sér í bættum lífskjörum. Það er nóg að forystan haldi því fram og láti á það reyna. Því meiri upplausn og verðbólga sem verður þeim mun nær færumst við venezuelískri lausn okkar mála.

Svo stendur í Mogga í dag:

"Ef þær vinnustöðvanir verða að veruleika sem nú eru í undirbúningi meðal aðildarfélaga BSRB og félagsmanna Eflingar, til viðbótar við yfirstandandi verkfall Eflingar hjá borginni, yrðu það viðtækustu verkföll hér á landi í 38 ár.

Er þá talinn sá fjöldi launþega sem mögulega mun taka þátt í verkföllunum, þótt algengara sé að telja fjölda tapaðra vinnudaga þegar áhrif verkfalla eru metin.

Árið 1982 tóku um 41 þúsund launþegar þátt í verkföllum á vinnumarkaðinum og hafa ekki svo margir farið í verkföll á sama árstíma síðan þá.

Núna gætu mögulegar verkfallsaðgerðir náð til tæplega 20 þúsund launþega en aðeins ellefu dagar eru til stefnu þar til þær aðgerðir eiga að hefjast.

Ótímabundið verkfall félagsmanna Eflingar hjá Reykjavíkurborg hefur staðið yfir í tíu daga en það nær til um 1.850 félagsmanna á 129 starfsstöðvum borgarinnar. Atkvæðagreiðsla stendur nú yfir til hádegis á laugardaginn um verkföll um 270 félagsmanna Eflingar sem vinna hjá Kópavogsbæ, Seltjarnarnesbæ, Mosfellsbæ, Hveragerðisbæ og Sveitarfélaginu Ölfusi sem starfa við umönnun, gatnaviðhald og fleira. Verði það samþykkt hefst ótímabundin vinnustöðvun þeirra á hádegi mánudaginn 9. mars.

Kosning er einnig hafin á vegum Eflingar meðal rúmlega 240 félagsmanna félagsins um boðun samúðarverkfalls í 21 einkareknum skóla í Reykjavík, Garðabæ og Kópavogi. Þeirri atkvæðagreiðslu lýkur á laugardaginn og verði hún samþykkt hefst ótímabundin samúðarvinnustöðvun þessara starfsmanna 9. mars.

Þeir starfa hjá einkareknum skólum sem eiga aðild að Samtökum sjálfstæðra skóla og eru með gildandi kjarasamning frá því sl. vor þegar Lífskjarasamningarnir voru undirritaðir.

Víðfeðmustu verkföllin gætu hafist eftir ellefu daga en alls hafa 16 aðildarfélög BSRB boðað til samstilltra verkfallsaðgerða sem gangsettar verða 9. mars.

Aðgerðirnar eru tvískiptar. Annars vegar mun þorri félagsmanna hjá ríkinu, sveitarfélögum og borginni leggja niður störf á ákveðnum dögum í mars og aprílbyrjun. Minni hópar starfsmanna verða í ótímabundnu verkfalli frá og með 9. mars. Hafi samningar ekki náðst skellur á ótímabundið allsherjarverkfall BSRB-félaganna 15. apríl. Það nær til rúmlega 17.500 launþega hjá ríkinu, Reykjavíkurborg og öðrum sveitarfélögum.

Ekki leggja þó allir niður störf, þar sem stéttarfélögin eru með undanþágulista. Þannig munu t.d. slökkviliðs- og sjúkraflutningamenn sinna grunnþjónustu. [e-mail]"

Er ekki bara um að ræða skipulagða aðför Gunnars Smára og Sósíalistaflokks hans að þjóðfélaginu í því skyni að knýja fram byltinguna? 

Mun ríkisstjórn Íslands, sem þó er löglega kjörin, hafa nokkra burði til að fást við þann vanda sem fram undan er?

Mánaðar verkfall mun lækka lífskjör í landinu um hundruð milljarða vegna lækkunar á þjóðartekjum.Þegar við bætist vandinn vegna kórónaveirunnar verður skaðinn enn þá meiri. Er það ekki það sem stefnt er að? Munu kauphækkanirnar nokkurn tímann ná því upp aftur?

En nú er greinilega lag hjá sumum.

Bragð er að þá barnið finnur

datt mér í hug þegar ég las eftirfarandi texta eftir fyrrum Hæstaréttardómarann Jón Steinar Gunnlaugsson sem ég met einna mest þeirra lögfræðinga sem ég hef spurnir af.

Ég fór yfir bloggfærslu mína hér á undan og spurði mig að því hvort ég hefði nú ekki farið yfir strikið í ósvífni, elliglöpum og geðvonzku. Manni sem aldrei hefur verið stefnt fyrir rétt af öðrum. Hvað er hann yfirleitt að rífa sig yfir réttarfari í landinu?

En Jón Steinar skrifar eftirfarandi í Morgunblaðið í dag:

"Fram er nú komið að áhrifamikli hæstaréttardómarinn hafi tapað að minnsta kosti um átta milljónum króna í hruninu.

Getur verið að hann hafi þá orðið reiður og viljað ná sér niðri á þeim sem hann taldi bera ábyrgðina á þessu tapi?

Getur verið að hann hafi ákveðið sjálfur að setjast sem dómari í mál þeirra sem hann átti viðskiptin við til þess að geta hefnt sín á þeim? Getur verið að hann hafi þá talið að enginn myndi frétta um þetta framferði hans?

Getur verið að hann hafi staðið fyrir þeirri „lögskýringu“ Hæstaréttar að refsa fyrir auðgunarbrot án þess að auðgunartilgangur hefði sannast? Getur verið að hinum dómurunum hafi verið svo mikið í mun að þóknast honum, að þeir hafi fylgt honum til þessara verka, þó að þeim hafi verið ljóst að ekki voru uppfyllt lagaskilyrði til þess?

Getur verið að fjöldi manna hafi orðið að sæta sviptingu á frelsi sínu á framangreindum grundvelli og því hafi heilu fjölskyldurnar verið sviptar lífshamingju sinni?

Getur verið að hann hafi staðið fyrir því að undanþiggja sjálfan sig þegar settar voru reglur um birtingu upplýsinga um fjártjón dómaranna í hruninu?

Getur verið að hann hafi tekið ákvörðun um að segja starfi sínu lausu til að forða því að verða vikið úr embætti, þegar ljóst yrði hvernig hann hefði hagað sér?

Getur verið að við hin ættum bara að láta sem þetta komi okkur ekki við?

Ég veit auðvitað ekkert um þetta og spyr því bara."

Til hvers vorum við að baksa með að öðlast fullveldi yfir eigin málum ef við erum sífellt að vísa okkar innri málum í erkibiskups dóma?

Eru ekki innlendir dómarar betri en útlendir? Er þetta sífellda EES kjaftæði ekki komið á endastöð? Getum við ekki farið að standa í eigin fætur?

Þurfum við ekki frekar að reyna vanda betur valið á okkar dómurum svo þeir þurfi ekki að standa í hneykslanlegu fjármála- og brennivínsbraski? 

Er ekki bragð að þegar barnið ég finnur að lögvísinni?

Fullveldið

fékkst fyrir Ísland fyrir hundrað árum. Innlend stjórnsýsla með eigin dómsvaldi.

Síðan hafa sósíalistar úr aragrúa smáflokka keppst við að snúa þessu við.

Dómurum hefur verið raðað í Hæstarétt sem hafa í raun bara verið samviskulausir braskarar sem virðast ekki hafa annað að gera en að sitja þar og díla fyrir sjálfa sig og dæma svo í hjáverkum allskyns furðulega dóma sem sem Mannréttindadómstóllinn dæmir svo af vegna þess að þeir kunna ekkert í jús.

Ég held að þetta sé vegna þess hversu margir lélegir karaktérar og vildarvinir ráðamanna hafa verið gerðir að dómurum. Letihaugar sem hafa stofnað enn eitt dómsstigið sem kallast Landsréttur sem gerir að verkum að Hæstaréttardómarar  hafa mest lítið að gera nema hugsa um eigin hag í fjármálabraski og brennivínskaupum með uppsköfnum hátignarsvip.  

Við eigum að koma okkur út úr þessu Evrópudómsstigi sem ekkert hefur gert fyrir okkur nema að heimila allskyns skuggaböldrum úr lögmannastétt að áfrýja og málsskjóta og þiggja bitlinga sem dómarar á bæði efra og neðra dómsstigi. Það er alveg nóg að hafa innlenda dómara, engan Landsrétt en bara almennilega dómara í Hæstarétt í stað allskyns pjakka, láta þá vinna og skaffa þeim vinnufrið með fjölgun eftir þörfum. 2 dómsstig eru kappnóg. 

Mín respekt fyrir íslenskri dómarastétt og lögfræðingum er í frostmarki eftir að horfa á furðulegar dómsniðurstöður í seinni tíð þó ég alhæfi nú alls ekki.

Innlenda dómara vil ég fá en ekki þessi Me-He sem dæma mönnum peninga fyrir að fá ekki umsótt djobb til dæmis.

Fullveldið til baka til Íslands og burt með alls kyns ónauðsynlegt EES kjaftæði. Við getum bara  haldið því sem er greinilega til bóta en sleppt hinu.

Fullveldi Íslands í öllum málum en ekki sífelld málsskot svindlara og klíkubræðra til útlanda.

Stjórnunarstíll

er nokkuð sérstakur hjá meirihluta þeirra vinstri manna í Borgarstjórn Reykjavíkur. Því sem ég átti að venjast í gamla daga hér í Kópavogi þá vorum við alltaf að spekúlera í að gera bæjarbúum til hæfis. Í Reykjavík segja menn að þá varði ekkert um hvað fólkið sé að segja, þeirra ætli bara að gera þetta svona. 

Gróðurhvel í Elliðaárdal skal byggt hvað sem hver segir og Pálmatré skulu sett upp við Elliðaár.  Laugaveginum skal lokað hvað sem einhverjir kramarar segja. Þeir ætla bara að gera þetta svona. Bragginn er byggður og allir nema Dagur B. bera  ábyrgð á því sem myglumálum í skólum. Götur skulu þrengdar vegna hagsmuna hjólreiðamanna og tími mislægra gatnamóta er liðinn í Reykjavík segir Dagur B. Gangbrautarljós hafa forgang fram yfir bíla og Borgarlína skal byggð hvernig sem viðrar.  Sorpumálin fara milljarða framúr og ekki er neitt af því rakið til Dags B. eða meirihlutans.

Það eru hugsjónir vinstri manna sem hafa forgang og allt annað skal víkja til hliðar. Merkilegt að þetta fólk skuli svo vera kosið aftur og aftur og ekki fyrirsjáaanlegt að þar verði breyting á.

Að stjórnun fólksins, fyrir fólkið af fólkinu sjálfu  virðist aldrei hafa heyrst í Ráðhúsi Reykjavíkur. Þar ríkir heiðríkjan ein í nefndum og ráðum og trúin á eigið ágæti og óskeikulleika  sem stjórnunarstíll.