Hafður að fífli

finnst mér ég vera oft á tíðum.

Opinberir starfsmenn hjá RÚV fara um borg og bý og sýna myndir af hverskyns afkáraskap,og hafa viðtöl við eitthvað fólk sem titlar sig listamenn af því að það hefur raðað upp vitleysunni sem okkur er sýnd.Fólk sem greinilega hefur ekkert til brunns að bera annað en sérvisku og dáraskap. 

Dr, Josef Göbbels sagði við Söru Leander söngkonu:

"Listin kemur ekki af því að vilja heldur af því að geta."

Mér finnast þessir misskeggjuðu og Colgategapandi ríkisstarfsmenn gera grín að okkur varnarlausum sjónvarpsneytendum með því að láta okkur horfa á afkáraskapinn og hlusta á þá tala við þessa gjörningafremjendur eins og að þeir séu einhverjir listamenn.

Mér finnst ég stundum vera hafður að fífli og látinn borga fyrir það í þokkabót með afnotagjöldum mínum nauðugur viljugur.

Kosið í Suðvesturkjördæmi

gat ég loks fundið á www.xd.is eftir að hafa hvergi séð það auglýst í blöðum. Alltaf eru PR-málin í klessu hjá Íhaldinu.

Þetta er á heimasíðu www.XD.is :

 

UTANKJÖRFUNDARATKVÆÐAGREIÐSLA

• Fer fram í Valhöll, Háaleitisbraut 1 frá klukkan 10-16 alla virka daga.
• Þriðjudaginn 1. júní verður utankjörfundaratkvæðagreiðslan opin frá kl. 10 til 19

KJÖRDAGAR, 10., 11 og 12 júní.

Opnunartími á öllum neðangreindum kjörstöðum

• 10. og 11. júní er opið frá 17:00 – 20:00
• 12. júní er opið frá 09:00 – 18:00

Kjörstaðir:

• Garðabær – Félagsheimilið, Garðatorgi 7
• Hafnarfjörður – Félagsheimilið, Norðurbakka 1a
• Kópavogur –
  • 10. og 11. júní er kosið í félagsheimilinu, Hlíðarsmára 19
  • 12. júní er kosið í Lindaskóla, Núpalind 7
• Mosfellsbær – Félagsheimilinu Kjarna á fyrstu hæð, Þverholti 2
• Seltjarnarnes – Félagsheimilið, usturströnd 3.

Auðvitað eru engar leiðbeiningar um hvernig á að kjósa:

Er númerað eða hvað eða hvernig?

 

Aulagangur flokksins í PR-málum er einstakur.

 

 

Var hann Sjálfstæðismaður?

hann Þorsteinn Pálsson, þrátt fyrir að verða formaður þess flokks?

Það er skondið fyrir mig sem kaus Þorstein á landsfundi og studdi í kjöri á móti Davíð Oddssyni, að velta þessu fyrir mér.

Ég hafði verið  samtíma Þorsteini í Vinnuveitendasambandinu og þótti hann fremur snöfurlegur þar og vel máli farinn,sem fáir leika eftir í ræðustóli.

Hugsanlega olli sterk röddin og sviðsöryggið því að maður hélt að þarna færi röskur og stefnufastur maður. En honum reyndust því miður mislagðari hendur í of mörgu í sinni formannstíð en öðrum formönnum þess flokks.

Hugsanlega vantaði í hann hugsjónalegt baklandið, sem viðtakandinn hafði í svo ríkum mæli.

Geir Hallgrímsson mælti með Þorsteini við mig fyrir fyrsta kjör hans. En mikið hef ég iðrast síðan að ég skyldi hafa blindast svo illilega á þeim landsfundi þegar Davíð bjargaði Sjálfstæðisflokknum úr sjálfheldunni.

En nú skrifar Þorsteinn vikulega Kögunarhóla í málgagn ESB á Íslandi, þar sem hann áður var ritstjóri þegar það blað var  almennt kallað Baugstíðindi.

Við reglulegan lestur þeirra fer ég ekki lengur í neinar grafgötur með það, að Þorsteinn er ekki Sjálfstæðismaður og er  eiginlega merkilegt að hann skuli hafa orðið formaður í þeim flokki án þess að vera þeirrar gerðar.

Þorsteinn var ólíkur Davíð í fasi og skorti mikinn léttleika og húmor til jafns við æringjann Davíð.Þó er samlíking hans á Katrínu Jakobsdóttur og landsliðseinvaldi bráðaskemmtileg. 

En svo skilur alveg á milli hans og Davíðs þegar kemur að grunninum. Þorsteinn er stjórnlyndur og trúir á Evrópusambandið. Hann trúir ekki á gjaldeyrisfrelsi eða viðskiptafrelsi heldur tollabandalög og ríkisrekstur auðlinda.

Hann skrifar til dæmis:

"Sjálfstæðisflokkurinn er á móti öllu frekara samstarfi við Evrópu, mest af ótta við að missa atkvæði til Miðflokksins. Hann vill fremur fórna viðskiptafrelsinu. Forysta VG getur lifað með því, þó að í baklandi VG séu frjálslyndari viðhorf til Evrópusamstarfs."

merkilegt að jafn reyndur maður og Þorsteinn skuli láta þetta út úr sér.

Og til viðbótar þetta:

"Í báðum tilvikum eru frjálslynd viðhorf líklegri til þess að verða ofan á ef VG kýs að vinna með öðrum en Sjálfstæðisflokknum."

Þorsteinn sér frjálslyndi þar sem Evrópusambandið er og VG. Einhverjum myndi hafa þótt öðruvísi hafa  áður brugðið.

Og til viðbótar kemur þessi klausa:

"Samtök atvinnulífsins veita Sjálfstæðisflokknum skjól til að velja höft fremur en samstarf innan EESsamningsins um viðskiptafrelsi og stöðugan gjaldmiðil."

Enginn þarf að velkjast í vafa með grundvallarafstöðu ritarans  í stjórnmálum þegar þessi texti er lesinn. 

Þorsteinn Pálsson á ekkert sameiginlegt með sjálfstæðisstefnunni frá 1929, svo mikið er víst.

Borgarlínubreiðsíða

svo gripið sé til gamals sjóorustulíkingamáls er grein dr. Bjarna Reynarssonar um kosti og galla Borgarlínuráðagerða vinstrimanna í Borgarstjórn Reykjavíkur.

Dr. Bjarni færir fram hlutlægar staðreyndir um afstöðu kjósenda til verkefnisins.En auðvitað þýðir ekkert að færa rök fram í þessu tilfinningamáli meirihlutans í Borgarstjórn Reykjavíkur.

Dr. Bjarni segir svo:

"Síðustu misseri hefur farið fram mikil umræða í fjölmiðlum og meðal almennings og fagaðila um áætlanir í skipulags- og samgöngumálum á höfuðborgarsvæðinu. Töluverð gagnrýni hefur verið sett fram á stefnu skipulagsyfirvalda um þéttingu byggðar og borgarlínu. Lítil viðbrögð hafa verið við þeirri gagnrýni og ekki hefur verið leitað álits hjá almenningi og hagsmunaaðilum.

Tilgangur þessarar greinar er að kynna helstu niðurstöður nýrrar viðhorfskönnunar meðal íbúa höfuðborgarsvæðisins um samgöngumál á höfuðborgarsvæðinu sem MMR vann fyrir áhugahópinn Samgöngur fyrir alla (ÁS) um miðjan maí sl.

Áhugahópurinn (ÁS) samanstendur af fagfólki í skipulags- og umferðarmálum sem og almennum borgurum sem hafa miklar áhyggjur af kostnaði við borgarlínu auk þess sem borgarlínan leysir ekki þann mikla umferðarvanda og þær umferðartafir sem nú eru á svæðinu. Bent hefur verið á að ýmsar forsendur sem gengið hefur verið út frá standist ekki og má þar nefna að mannfjöldaaukning verður líklega minni en gert hefur verið ráð fyrir, aukin heimavinna og netverslun munu draga úr umferð, auk þess sem notkun á rafhjólum og rafskutlum dregur úr notkun einkabílsins. Þá mun hröð öldrun íbúa á svæðinu verða til þess að dragi úr ferðum fólks því eldri borgarar eru minna á faraldsfæti en þeir sem yngri eru. Þá hafa fulltrúar hópsins bent á að mengun frá umferð bíla fer hraðminnkandi með rafvæðingu bílaflotans. Hraðar breytingar í umferðartækni svo sem sjálfkeyrandi ökutæki gætu gert borgalínu að mestu óþarfa eftir ekki svo langan tíma.

Hópurinn er fylgjandi almenningssamgöngum en leggur áherslu á að hugað verði jafnt að öllum samgöngumátum. Hann telur að tillögurnar um borgarlínu þrengi um of að almennri umferð einkabíla (um 80% af öllum ferðum) með þeim afleiðingum að umferðartafir munu aukast. Hópurinn hefur því lagt fram tillögu um „létta borgarlínu“ sem kostar mun minna og skilar jafn góðum árangri, ef ekki betri því umferðartafir yrðu minni. Markmið hópsins er að veita skipulagsyfirvöldum ráðgjöf og faglegt aðhald. Í þeim tilgangi réðst hópurinn í að láta vinna viðhorfskönnun meðal almennings um samgöngur og borgarlínu.

Könnun MMR

Könnun MMR fór fram 7. til 12. maí 2021. Þátttakendur í könnuninni voru íbúar höfuðborgarsvæðisins 18 ára og eldri og voru þeir valdir handahófskennt úr hópi álitsgjafa MMR (spurningavagn). Úrtakið var vegið eftir aldri, kyni, búsetu og menntun. Rúmlega 600 íbúar höfuðborgarsvæðisins svöruðu könnuninni.

Í könnuninni eru yfir 40 bakgrunnsbreytur þannig að greina má svör við einstökum spurningum t.d. eftir, aldri, kyni, búsetu, menntun, starfsgreinum, tekjum og bílaeign. Í könnuninni var spurt 14 spurninga. M.a. var spurt um ferðamáta og ferðavenjur og um álit svarenda á umferðarástandi og umferðartöfum á höfuðborgarsvæðinu. Þá var leitað eftir áliti þátttakenda á borgarlínu og einstökum þáttum tengdum henni. Einnig var spurt hvort þeir teldu að borgarlína eða umbætur á stofnbrautakerfinu væru líklegri til að draga úr umferðartöfum. Spurt var um hraðahindranir og hvort svarendur reiknuðu með því að nota borgarlínuna o.fl. atriði.

Nokkrar niðurstöður um borgarlínu

Ekki er hægt að fjalla ítarlega um helstu niðurstöður könnunarinnar í stuttri blaðagrein. Enda er markmiðið fyrst og fremst að benda áhugasömum á að kynna sér greiningarskýrslu MMR sem er aðgengileg á heimasíðu samtakanna Samgöngur fyrir alla (samgongurfyriralla.com). Hér verður einungis vikið að nokkrum athyglisverðum niðurstöðum um borgarlínu sem lesa má úr svörunum og birtast í talnaefni MMR.

- Fram kemur að 51% svarenda taldi að umbætur á stofnbrautakerfinu væru líklegri til að draga úr umferðartöfum (61% þeirra sem tóku afstöðu), en 33% töldu að borgarlína væri líklegri til þess. 16% tóku ekki afstöðu.

- Þá töldu 44% svarenda (76% þeirra sem tóku afstöðu) að til væru hagkvæmari leiðir (líkt og tillögur ÁS) til að ná jafn góðum eða betri árangri til að bæta almenningssamgöngur en fram komnar tillögur um borgarlínu.

- 66% svarenda voru andvíg því að fækka akreinum úr fjórum í tvær á Suðurlandsbraut vegna borgarlínu. Aðeins 18% voru hlynnt þeim breytingum og 16% tóku ekki afstöðu.

- Rúmlega helmingur svarenda taldi að hann myndi aldrei eða sjaldan nota borgarlínu og aðeins 30% töldu að þau myndu nota borgarlínuna vikulega eða oftar. 19% voru óviss.

Yngra fólk (18-34 ára) var almennt jákvæðara fyrir borgarlínu en eldri svarendur, sérstaklega þeir sem búa í og nærri miðborginni þar sem hlutfallslega flestir ganga eða hjóla til vinnu, svo það er spurning hvort þetta fólk muni í raun nota borgarlínu mikið. Stuðningur við borgarlínu fer minnkandi með aldri svarenda og aukinni fjarlægð frá miðborginni. Það vekur athygli hve margir svarendur í austurhluta borgarinnar, sérstaklega í Árbæjarhverfi, voru vantrúaðir á ágæti borgarlínu. Sama má segja um íbúa sveitarfélaga utan Reykjavíkur.

Greinilegt er að nokkuð margir voru óvissir um eðli borgarlínu, kosti hennar og galla. Niðurstöðurnar sýna jafnframt að stuðningur og andstaða við borgarlínu fór mikið eftir flokkslínum, sem bendir til þess að vanda þurfi betur kynningu á þessari dýru framkvæmd. Ekki er nægjanlegt að birta fallegar glansmyndir af borgarlínu heldur þarf að kynna ítarlega við hvaða forsendur er miðað við undirbúning þessara áætlana. Stofn- og rekstrarkostnaður þarf að liggja fyrir og ljóst þarf að vera hver borgar brúsann. Hver er hlutur ríkisins og hver hlutur sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu? Ef ríkið greiðir stærstan hluta kostnaðar eru íbúar utan höfuðborgarsvæðisins að taka verulegan þátt í kostnaði við samgöngur innan höfuðborgarsvæðisins.

Áhugamannahópurinn Samgöngur fyrir alla er að sjálfsögðu tilbúinn að ræða um samgöngumál og borgarlínu við þá aðila sem standa að borgarlínuverkefninu. Lesa má um tillögur hópsins á heimasíðu hans (samgongurfyriralla.com)"

 

Bloggara finnast sérlega athyglisverðar nokkrar einfaldar staðreyndir sem fram koma:

"Stuðningur við borgarlínu fer minnkandi með aldri svarenda og aukinni fjarlægð frá miðborginni.

Það vekur athygli hve margir svarendur í austurhluta borgarinnar, sérstaklega í Árbæjarhverfi, voru vantrúaðir á ágæti borgarlínu.

Sama má segja um íbúa sveitarfélaga utan Reykjavíkur."

Maður hefði haldið að Borgarlínan væri mikið fyrir þá sem eiga lengst að sækja í öldurhúsin við göngugöturnar í Kvosinni.En svo er ekki.

- Meirihluti aðspurðra eru andvígir fækkun akreina á Suðurlandsbraut vegna Borgarlínu.

- Helmingur aðspurðra telur sig ekki muni nota Borgarlínu.

- Meirihluti aðspurðra telur betri stofnbrautir vænlegri en Borgarlínu.

Með greininni fylgja sláandi línurit sem mér tókst ekki að setja inn í þetta blogg um Borgarlínubreiðsíðuna.

RÚV á Gaza

í kvöld sýndi okkur skelfingarnar sem Ísraelsher er búinn að valda á Gaza.

Allt hræðilegt og fólkið þjáist ólýsanlega.

Hinsvegar kemur ekki orð um það í RÚV hversvegna þetta skeði. Af hverju kom Ísraelsher með svona grimmd til Gaza?

Byrjuðu þeir að bara að sprengja hjá saklausu fólki sér til skemmtunar?

Vissi Hamas ekki að íranskar rakettur þeirra myndu kalla á andsvör frá Ísraelsher? Og að andsvörin myndu beinast að saklausu fólki eins og alltaf áður?

Af hverju lætur fólkið á Gaza þessa Hamasliða dunda við þessi rakettuskot? Vita þeir ekki að hver Hamas-Íran-raketta kallar á endurgjald? Á Ísrael bara að leyfa Hamas að skemmta sér óátalið?

Þó að RÚV sjái ekkert samhengi á milli árása og endurgjalds á Gaza  þá er slíkt samhengi að finna. 

Er þessum ólíklegu bandamönnum, RÚV og Hamas og klerkaveldinu í Íran,  bara skemmt við svona atburði á  Gaza og vilja bara meira af því sama?

Eða vill RÚV raunverulega slökun á Gaza?   

Hverju ætla menn að breyta?

núna allt í einu í stefnu Sjálfstæðisflokksins frá 1929? Hvaðan kemur þeim sú skyndilega prófkjörsviska að til þess séu þeir akkúrat núna útvaldir? Komast til áhrifa í Sjálfstæðisflokknum til að koma sjónarmiðum Viðreisnarfylkingarinnar að? Láta Ísland ganga í tollabandalag 27 ríkja innan ESB? Taka upp EVRU og ganga í Evrópuherinn?

Hætta við fullveldi Íslands og sjálfstæði?

Vilja þeir þá ekki líka breyta nafni Sjálfstæðisflokksins? 

 

"...ef ég legði eigi fram

krafta mína til þess að vinna fyrir það sem ég álít rétt."

Óli Björn Kárason, sá óþreytandi hugsjónamaður Sjálfstæðisflokksins, ritar í Morgunblaðið í dag og rifjar upp orð Bjarna Benediktssonar frænda núverandi fjármálaráðherra um hvað knúði hann til stjórnmálastarfa.

„Starf stjórnmálamannsins hlýtur því ætíð að verða örðugt, en örðugast er það, þar sem lýðræðisstjórn ríkir. Annars staðar geta stjórnmálamenn látið sér í léttu rúmi liggja, hverja dægurdóma störf þeirra fá.

En í lýðræðislandi verður hver sá, sem halda vill áhrifum sínum, þ.e. sá er trúir á eigin málstað, að sannfæra almenning um, að ákvarðanir hans og athafnir séu réttar. Þetta leiðir þann, sem til forystu hefur verið settur, eðlilega oft í þá freistni að velja heldur þá leiðina, sem almenningi er geðþekkari, heldur en hina, sem forystumaðurinn telur rétta. En um leið er forystan farin og stjórnmálamaðurinn þar með búinn að bregðast skyldu sinni.“

Tveimur árum síðar átti Bjarni í ritdeilum við Árna Jónsson alþingismann frá Múla. Þar sagðist Bjarni oft hafa spurt sjálfan sig að því hvað það væri sem fengi hann og aðra til að leggja stjórnmál fyrir sig. Til væru önnur arðbærari störf og minna lýjandi.

Hann hafi hins vegar ætíð litið svo á að „sá gerði lítið gagn í stjórnmálum, sem eigi fengist við þau af einhverri innri þörf. Vegna þess, að honum fyndist að þau væri hans verkefni í lífinu. Vegna þess, að hann þættist hafa komið auga á einhver slík sannindi, að hann væri minni maður, ef hann legði sig ekki allan fram til að berjast fyrir þeim.“ Það „sem ég álít rétt“

Árið 1942 hafði Bjarni setið í stóli borgarstjóra í tvö ár, aðeins 34 ára gamall. Í ritdeilunni við Árna Jónsson skýrði hann með einföldum og skýrum hætti af hverju hann hefði lagt stjórnmál fyrir sig:

„En ég skal játa, að ég hef teygst til stjórnmálaafskipta, af því að ég hef ákveðna sannfæringu um, að ef íslensku þjóðinni eigi að vegna vel, þá verði sjálfstæðisstefnan að verða ráðandi í málum hennar. Ég segir það satt, og ég er áreiðanlegan ekki einn um það af þeim, sem við stjórnmál fást, að ég hef oft heitstrengt það að skipta mér ekki framar af þeim málum.

En þegar til hefur átt að taka, þá hefur mér fundist ég vera minni maður, ef ég legði eigi fram krafta mína til þess að vinna fyrir það, sem ég álít rétt.“

Bjarni heitinn hafði bjargfasta trú á því að menn skyldu standa með því sem þeim fyndist rétt. Það gaf honum kjark til að standa sem klettur í óvinsælum málum og þola harðar árásir andstæðinga sinna. Ásakanir um landráð, allskyns uppnefni og brigsl um  þjónkun við erlent vald dundu á honum á mínum uppvaxtarárum. Slíkt skítkast sem þá tíðkaðist um forystumenn er sem betur fer að mestu horfið úr þjóðmálaumræðunni á Íslandi nú til dags.

Það hefur sýnt sig í áranna rás að sjónarmið Bjarna um vestrænt samstarf urðu til heilla fyrir þjóðina.

Þrátt fyrir áhlaup kommúnista á Alþingi 1949 þegar aðildin að Atlantzhafsbandalaginu var samþykkt sé ekki gleymt. Ég get enn rifjað upp fyrir mér táragaslyktina og grjótflugið á Austurvelli 30. marz og þær ótrúlegu geðshræringar sem þá voru uppi meðal fólks.

Ísland hefur borið gæfu til þess að fylgja ráðum Bjarna heitins Benediktssonar í utanríkismálum í stórum dráttum síðan þetta var. Vonandi tekst litlu ljótu flokkunum sem nú gelta sem hæst í aðdraganda kosninga  ekki að villa svo um fyrir kjósendum að þeim grundvallaratriðum um vestrænt samstarf verði ekki raskað.

Til þess er hollt að stjórnmálamenn rifji upp orð  Bjarna heitins um að þeir verði að hafa innri sannfæringu fyrir því að berjast fyrir þjóðþrifamálum eins og dr. Bjarni heitinn orðaði það um þá vá sem gæti hlotist af því  "ef ég legði eigi fram krafta mína til þess að vinna fyrir það, sem ég álít rétt.“

Er eitthvað vafamál?

með hver ber ábyrgð á að flytja skilríkjalausan útlending til landsins?

" 117. gr. Útlendingalaga segir: 

 Heimflutningur.
 Sá sem hefur milligöngu um að útlendingur flytjist til landsins án tilskilinna leyfa skal greiða allan kostnað við að flytja útlending úr landi."

Hversvegna er þetta látið valda mánaðalöngum töfum í málsmeðferð?

Er eitthvað vafamál með brottflutning ólöglegra hælisleitenda?

Reddar Rafskútan okkur?

frá ruglinu í Degi B. um Borgarlínuna?

Hvaða áhrif hefur hún þegar haft á farþegafjölda Strætó? Er ekki hægt að sjá einhver tengsli á milli þessara ferðamáta.Fjöldi rafskútanna er orðinn þvílíkur að þess hljóta að sjást einhversstaðar merki.

Þetta er orðið þvílíkt kraftaverk án aðkomu opinberra aðila eð furðu sætir. Allstaðar þýtur fólk áfram milli staða á þessum hjólum og merkilegt að ekki fleiri drepi sig á þessu. Því þá byrja besserwisserarnir í Borgarstjórninni að skipta sér af og setja reglur.

Hver þarf Borgarlínu þegar þetta er miklu fljótlegra og kemur manni þangað sem maður vill fara en ekki á einhverjar fjarlægar stoppistöðvar?

Reddar rafskútan okkur frá ruglinu í Degi B. um Borgarlínuna?

Er bara ég nervös?

yfir því að við séum, að slaka of ört á takmörkunum í Kófinu? Sérlega af því að bólusetningarnar ganga hægar en við vildum.

Er bara ég nervös yfir því að við förum of óðslega í slökunum?

Ráðleysi

var áberandi í Silfri Egils sem ég var að hlusta á.

Sama lumman kom frá Ingu Sæland og venjulega. Það þarf að byggja brú frá þeim sem ekkert eiga og til þeirra sem allt eiga. Alræði öreiganna upp á nýtt. Engin tillaga hvernig eða hvenær. Núll stefna og engin raunveruleg ráð.

Þorgerður Katrín setur á langar ræður um upptöku Evrunnar sem lausn á öllum vanda þjóðfélagsins. Hún getur ekki skilið það að fólk er frjálst að því að nota Evru sín á milli og semja um vexti og verð í öllum viðskiptum. Það ríkir gjaldeyris-og viðskiptafrelsi á Íslandi. Að gefa útlendingi verð á mat í Evrum sem gildir þegar hann vil setjast til borðs í næsta mánuði eða þarnæsta eru aðeins  venjuleg viðskipti sem menn verða að taka og meta.

Alveg á sama hátt og til dæmis Samherji þegar hann selur namibískan fisk fyrirfram. Allir kostnaðarliðir verða að liggja fyrir ef maður er í viðskiptum og enginn einn semur allar leikreglurnar fyrirfram.Samt eru menn ávallt misheilagir eftir á þegar í ljós kemur óþægilegur sannleikur. Það er fáránlegt að halda að menn geti dregið töluð orð til baka. Það er aðeins hægt að breyta um skoðun eftir nánari athugun.

 

Það eru Sigurður Ingi og Bjarni Benediktsson sem leggja áherslu á að ekkert verður til af engu. Aðeins framleiðsla verðmæta er lífskjarabót hjá einni þjóð.

Sigmundur Davíð er skýr á því hversu loftslagsfötlun Katrínar Jakobsdóttur er farin að há henni og byrgja sýn um  hvað vandamálin snúast. Hún er að klyfja Ísland með óþarfa böggum í þessum svokölluðu loftslagsvanda þar sem lokun stóriðju hérlendis eða þannig ráðstafanir myndu þýða margfalt loftlagstjón fyrir heimsbyggðina þar sem landið er þegar það hreinast í heimi. Þetta stóra samhengi skilur ekki Katrín, lætur því ekki segjast og hamrar þetta loftslagsmál óháð öðru í tíma og ótíma og úr öllu samhengi.

Bjarni Benediktsson leggur áherslu á  að blanda ekki umræðum um fiskveiðistjórnarkerfið saman við misbeitingu auðs í stjórnmálabaráttu og rifjar upp pólitíska sögu Baugsveldisins sáluga. Það sama eigi við nú um auðjöfrana sem reyni að kaupa sér áhrif og lagabreytingar. Það hafi ekkert með auðlindakerfið sjálft að gera. 

Þórhildur Sunna skilar auðu sem við var að búast nema hatri á Sjálfstæðisflokknum sem er eina framlag Pírata í þessum þætti sem og í íslenskum stjórnmálum yfirleitt, eins og greinar og fyrirspurnir frá flokknum eru bestu dæmin um allt síðasta kjörtímabil.

Þessi þáttur sannar að Logi Már og Samfylkingin hefur engar tillögur í stjórnmálaum aðrar en að reyna að gera Sjálfstæðisflokkinn áhrifalausan. Hann vill  mynda einhverskonar Reykjavíkurmódel á Alþingi eftir þær mikilvægu kosningar sem framundan eru að mati Þorgerðar Katrínar, án þess að hún geti útskýrt hvert það mikilvægi sé ef frá eru talin einhver gjaldmiðilsmál sem hún endurtekur í síbylju. Sem væntanlega allir kjósendur sjá að hún er ekki að fara að breyta í einu né neinu sem hendi sé veifað.

Þorgerður katrín er því gersamlega ómarktæk í stjórnmálum dagsins alveg eins og Logi Már enda flokkar þeirra aðeins léleg afrit hvor af öðrum en eiga hinsvegar aðeins ráðleysið eitt sameiginlegt.

Forsjónin forði Íslandi rá því að þessi stjórnarandstaða nái einhverri vígstöðu eftir kosningarnar í haust. Það yrði Íslands ógæfu allt að vopni ef það ráðleysi bættist ofan á Kófið.

Sjáið þið muninn?

á Sjálfstæðisflokknum og litlu ljótu flokkunum?

Hverjir treysta flokksmönnum fyrir vali á framboðslistana?

Það er ekki verið að braska með efsta eða neðsta sætið eins og hjá Viðreisnarfylkingunni.

Það er ekki verið að hrossapranga með sæti á framboðslistunum í reykfylltum bakherbergjum.

Menn eru ekki bara sjálfkjörnir út á eitthvað sem enginn sér.

Svo segir í fréttum:

"

Guðrún Hafsteinsdóttir, oddviti Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi. 

 

Fréttablaðið/Ernir Eyjólfsson

Próf­kjör Sjálf­stæðis­flokksins í Suður­kjör­dæmi lauk í gær og hlaut Guð­rún Haf­steins­dóttir, fram­kvæmda­stjóri Kjöríss flest at­kvæði í fyrsta sæti. Þing­maðurinn Vil­hjálmur Árna­son lenti í öðru sæti á lista flokksins en hann sóttist eftir fyrsta sætinu. Alls greiddu at­kvæði 4.647 manns og lauk talningu at­kvæða seint í gær­kvöldi. Gildir seðlar voru 4.533 og auðir og ó­gildir 114.

Þau sem Frétta­blaðið ræddi við fyrir próf­kjörið sögðu annan brag á próf­kjörs­bar­áttu Sjálf­stæðis­manna en oft áður. Meiri sam­staða og sam­vinna hafi verið á milli fram­bjóð­enda. Þeir hafi ferðist jafn­vel saman um kjör­dæmið og nýtt kosninga­skrif­stofur hver hjá öðrum.

Guð­rún var sögð njóta yfir­gnæfandi stuðnings austan Markar­fljóts en við­mælendur blaðsins voru hins vegar sam­mála um að úr­slitin gætu ráðist í Reykja­nes­bæ þar sem lang­flestir kjós­endur eru.

Niður­staða kosninganna var eftir­farandi:

1. sæti Guð­rún Haf­steins­dóttir með 2.183 at­kvæði
2. sæti Vil­hjálmur Árna­son með 2.651 at­kvæði í 1. – 2. sæti.
3. sæti Ás­mundur Frið­riks­son með 2.278 at­kvæði í 1. – 3. sæti.
4. sæti Björg­vin Jóhannes­son með 1.895 at­kvæði í 1. – 4. sæti.
5. sæti Ing­veldur Anna Sigurðar­dóttir með 2.843 at­kvæði í 1. – 5. sæti.
6. sæti Jarl Sigur­geirs­son með 2.109 at­kvæði."

Guðrún hlýtur yfir 30 % þess atkvæðafjölda sem flokkurinn fékk í siðustu kosningum.

 

Suður			Atkvæði	%	Kjörd. sæti	Jöfn. sæti	Sæti alls	Þingmenn
	D		7.056	25,2	3	0	3	Kjördæmakjörnir   · Páll Magnússon (D)   · Sigurður Ingi Jóhannsson (B)   · Birgir Þórarinsson (M)   · Ásmundur Friðriksson (D)   · Ari Trausti Guðmundsson (V)   · Oddný G. Harðardóttir (S)   · Silja Dögg Gunnarsdóttir (B)   · Karl Gauti Hjaltason (F)   · Vilhjálmur Árnason (D) Uppbótar   [Meira]   · Smári McCarthy (P)
	B		5.230	18,6	2	0	2
	M		3.999	14,3	1	0	1
	V		3.321	11,8	1	0	1
	S		2.689	9,6	1	0	1
	F		2.509	8,9	1	0	1
	P		1.985	7,1	0	1	1
	C		871	3,1	0	0	0
	A		289	1,0	0	0	0
	T		101	0,4	0	0	0
Á kjörskrá: 36.154 Kjörsókn: 28.910 (80,0%)				Talin atkvæði: 28.910 (100,0%)

 

Það er vonandi að einhverjir spekingar fari ekki að halda því fram að þeir kunni betur að stilla upp framboðslista en þeir sem komust að þessari niðurstöðu. Ekki fitla við prófkjörsniðurstöður er mitt einlæga heilræði eftir langa viðveru í pólitík og framboðsmálum.

Látið fólkið ráða. 

Þá sjá menn muninn á flokkunum.