Sjálfdæmi

var löglega aðferð á þjóðveldisöld er menn vildu sættast á misgerðir.Það var hólmganga líka þó hún sé líklega úrelt.

Mér datt þetta í hug eftir að ég skrifaði fyrri færslu. Er ekki þetta  kjaraviðræðuform ekki orðin gatslitin og óframkvæmanleg fyrir vinnuveitendur sem eru einkaaðilar, ríki og sveitarfélög? Hvernig á tæknilega að semja við hvern hópinn eftir annan þar sem hver yfirbýður hinn fyrri sem þá leggst í eftirsjá yfir sínum hlut?

Af hverju má ekki taka upp sjálfdæmi?

Hvert hagsmunafélag tilkynnir viðsemjanda sínum hver séu taxtalaun félagsins. Öllum félagsmönnum ber að greiða þá taxta fari þeir í vinnu.  Hinsvegar fellur forgangur félagsmanna til vinnu algerlega niður og vinnuveitanda er heimilt að ráða hvern sem er ófélagsbundinn ef honum sýnist svo.  Þannig má ráða kennara sem hefur ekki réttindi ef svo ber undir,lögregluþjón þó hann hafi ekki gengið á lögregluskóla og sé ekki í lögreglufélaginu? Flugumferðarstjóra  sem stenst hæfnipróf án þess að vera í félagi flugumferðarstjóra, til dæmis erlenda?

Eina skilyrðirð er að hagsmunafélög séu skylduð til að leggja samtímis fram taxta sína þannig að allir megi sjá hvernig þau ætli að raða fólkinu sínu miðað við aðra. Þetta má til dæmis gera á 2-3 ára fresti með rauðum strikum og þess háttar að óskum hvers og eins.  Kjarasamningur er ekki lengur neinn samningur heldur forskrift um kaup sem félagið setur upp fyrir sína félagsmenn. Bjóðist aðrir starfsmenn ódýrari þá mega menn nota þá að vild. T.d. eru indverskir verkfræðingar  mjög færir ef almennur innflutningurvinnuafls  er leyfður. Kínverska lækna má hugsanlega nota í einhverjum tilvikum ef ekki eru tök á að greiða taxta læknafélagsins.

Þannig spara menn sér karphús og það sjónarspil allt sem því fylgir. Verkföll eru þá óþörf með öllu að samningstíma loknum en félagsmenn geti ekki hindrað utanfélagsmenn að starfa. 

Eru ekki öll skilyrðu uppfyllt með þessu og allir geta orðið ánægðir? Menn spanna ekki bogann of hátt og hafa innbyrðis viðmið.

Auðvitað vill enginn heyra þetta né sjá  sem hafa hag af núverandi fyrirkomulagi. En gengur hitt til lengdar? Verður ekki að semja við alla í einu? Ekki eins og nú tíðkast þar sem linnulaus ófriður getur ríkt og hver hindrar hinn