RÚV kafskaut Vigdísi

í Kastljósinu í gær. Hún kom engu fram af því sem við áttum von á að heyra. Og ekki hjálpaði Brynjar mikið til í framhaldinu. Hvar er Gulli? 

Steingrímur þenur sig á öllu miðlum í dag og segir alla skýrsluna bull. Hann sé alsaklaus?

Er Steingrímur bara stórsaklaus eða er hann sá strýtroðari sem margir og meirihluti nefndarinnar halda að hann sé?

Á hann bara að fá að kjafta sig frá þessu öllu með hjálp RÚV?

Athugasemdir

[Bjarki (IP-tala skráð) 13.9.2016 kl. 09:31]

Er það ekki orðið kristalskýrt að það er ekkert hæft í þessum ásökunum Vigdísar? Auðvitað má alltaf finna eitthvað síðar sem e.t.v. hefði mátt semja öðruvísi um í svona viðamiklum samningum eins og þarna, en staðreynd málsins er að þeir tugir íslenskra embættismanna sem komu að borðinu gerðu þetta svo vel að íslenska ríkið kom út úr þessu í góðum plús. Þeir eiga frekar hrós skilið en þessar nornaveiðar Vigdísar Hauksdóttur og annarra sem vilja nota málið til að koma höggi á okkar besta fólk. Sem betur fer er sú nautheimska liðleskja sem Vigdís hefur reynst að hverfa af þingi.

[Jóhann Elíasson, 13.9.2016 kl. 10:06]

Það var nokkuð augljóst hvar Baldvin Þór Bergsson stóð í pólitíkinni...

[Helgi Jónsson (IP-tala skráð) 13.9.2016 kl. 10:08]

Það er alveg rétt hjá Steingrími að herför Vigdísar og Guðlaugs er gegn manninum, en ekki málefninu. Þessi ótrúlega heift þeirra skötuhjúa er með eindæmum. Steingrímur J og Jóhanna eiga skilið fálkaorðu fyrir þau afrek sem þau unnu til að rétta þjóðarbúið við eftir frjálshyggjufyllerí framsjalla.

Það er líka rétt hjá honum, að það er ekkert nýtt í þessari skýrslu og með ólíkindum að notað hafi verið almannafé til að gera þennan skýrslugarm, framsjöllum til handargagns korter fyrir kosningar.

[Jóhann Elíasson, 13.9.2016 kl. 10:28]

Helgi Jónsson, þú ættir að hafa vit á því að hætta að senda þína arfavitlausu athugasemdir inn og hætta þar með að verða þér eins til skammar og raun ber vitni...

[Jóhann Kristinsson, 13.9.2016 kl. 11:06]

Það er auðséð að Steingrímur J og Ríkistjórn Jóhönnu Sig fór ekki eftir lögum, þar má telja Össur Skarphéðins, Ögmundur Jónasson, Katrín Jakobs, Árni Páll, Oddný Harðar og svona mætti lengi telja.

Þette fólk lét betra út yfir 7000 fjölskyldur bara til að þóknast hrægammasjóðsmönnum,svo er flest af þessu fólki í framboði aftur. Þetta fólk kann ekki að skammast sín.

Það sem verra er að kjósendur koma til með að kjósa þetta fólk aftur og svo búast kjósendur við einhverjum breytingum.

það er eins og það sé einhverskonar Stokkhólm syndrom sem hrjáir kjósendur sem að kjósa kvalara sína aftur og aftur og halda að kvalararnir hætti að kvelja þá.

Ég skil ekki íslenska kjósendur lengur.

Kveðja frá Houston

[Ágúst H Bjarnason, 13.9.2016 kl. 12:44]

Nauðsynlegt er að lesa skýrsluna til að skilja um hvað málið snýst.

Smella hér

[Sigurður M Grétarsson, 13.9.2016 kl. 13:14]

Að ráðast með jafn miklu kjaftæði jafn alvarlega að æru þingmanns sem lagði allt sítt þar með heilsuna undir við að reysa Ísland upp úr þeirri kreppu sem þeirra eigin stjórnarflokkar höfðu kallað yfir þjóðina og hafa jafn mikinn árangur og ríkisstjónr sam hann var einn af forvíismönnum fyrir er lágkúra af verstu sort.

Það er hárrétt sem Brinjar sagði í sinni skýrslu að það að láta ríkissjóð eiga alla bankana var ekki gerlegt vegna þeirrar gríðarlegu skuldsetningart sem ríkissjóður hefði þurft að leggjast í til að gera slíkt. Ríkissjóður var það skuldsettur fyrir að 20% útgalda ríkissjóð voru vextir. Með 400 milljarða skuldsetningu í viðbót hefðu lánskjör ríkisinsán efa versnað til muna og þar með hefði þessi kostnaður aukist til mikilla muna og til viðbótar hefði þurft að greiða vexti af þessum 400 milljarða lánum. Með það í huga að ef illa tækist til um endurreisn bankanna hefði eign í bönkunum á móti getað orðið verðlaus og það með hefði ríkissjóður hæglega getað tapað þessum 400 milljörðum og sá möguleiki hefði að sjálfsögðu haft áhrif til hins verra á vaxtakjör ríkissjóð væri sú leið reynd. Einnig þarf að hafa í huga að þau skuldabréf sem ríkissjóður hefði gefið út hefði verið það sem myndaði eigin fé bankanna og þessi mikla skuldsetning hefði mjög sennilega orðið til þess aðekki heðfi verið hægt að verðmeta þau á nafnvirði vegna aukins mats á hættunni á greiðslufalli ríkissjóð við þessa miklu skuldsetningu.

Það var því ekki annað í stöðunni en að láta kröfuhafana taka hluta af þessari áhættu en á móti var ekki hjá því komist að þeir fengju þá hagnaðinn ef vel tækist til um endurreisn bankanna. Það er því ekki hægt að koma eftirá og segja að þarna hafi bönkunum verið gefið á silfurfati þennan hagnað sem varð vegna þess að vel tókst til við endurreisn bankanna. Það þarf að horfa á allar svona ákvarðanir út frá þeiirri stöðu sem menn stóðu frammi fyrir þegar ákvörðunin var tekin.

Og enn og aftur er þarna verið að gera lítið úr þeirri varfaærni að fara ekki leið sem helsut lagasérftæðingar stjórnvalda töldu meiri líkur en minni á að yrðu felldar af dómstólum á grundvelli stjórnarskrárákvæða. Það er hægt að berja sér á brjóst og þykjast vera hugaður í baráttunni gegn kröfuhöfunum með því að taka áhættu með fé skattgreiðenda. En í mögrum tilfellum hefði það kallað yfir ríkissjóð mjög stóra skaðabótaskyldu ef reynt hefði verið að fara í hart og tapa því fyrir dómstólum. Þar hefði getað orðið um að ræða tug eða hundruð milljarða skaðabótaskyldu. Við vitum ekki og munum væntanlega aldrei vita hvort einhverjar þessara leiða hefðu haldið fyrir dómstólum og getum því ekki sagt til um það hvort þarna hafi menn farið of varlega en staðreyndin er sú að staða ríkissjóð var ekki þannig að hann mætti við miklum áföllum af slíkri gerð og allt eins líklegt að það hefði getað farið mjög illa ef reynt hefði verið að fara í hart. Að tala um þá varfærni sem einhvers konar heigulshátt eða að memn hafi verið að skríða fyrir kröfuhöfum er því ekki sambiðið mönnum sem vilja láta taka sig alvarlega.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur sem Steingrímur var einn af forystumönnunum í reysti íslenskan efnahag úr þeim rústum sem hún tók við honum í og eiga þau skilið þakklæti og orður fyrir það en ekki jafn lákrúrulegt persónuníð og er að finna í skrifum þeirra lítilemenna sem skrifa þessa skýrslu.

[Hrólfur Þ Hraundal, 13.9.2016 kl. 13:35]

 Af hverju skildi maður undrast þessa skírslu?  Skilji ég rétt þá er þar eingin dómur kveðin yfir Steingrími en verk hans tekin saman varðandi þessi bankamál.  

En hvernig hefur framkoma  Steingríms við kjósendur sína verið?  Hvernig hefur framkoma hans verið við Íslendinga almennt?

Evrópusambands umsókn og bannað að hafa landann með í ráðum.  Össur var sendur með snepilinn og svo mikið lá á að ekki gafst tími til  að koma við hjá forsetanum.  

Seðlabanka stjórnin rekinn og erlendur maður settur í hennar stað.  Icesave hafnað með atkvæðagreiðslum í tvígang, sem hvor um sig hefði átt að vera nóg til að stjórnin segði af sér, en siðblindan reið ekki við einteyming á þeim bænum.

Blygðunarlaus niðurskurður heilbrigðis þjónustunnar og margt fleira sem ekki er til þess fallið að vekja traust, heldur mikið fremur tortryggni og vantraust. 

Mitt álit á Steingrími skiptir auðvita engu máli en fólk ætti bara að skoða slóðina eftir þennan siðblinda kommúnista, en þeirra er snilldin í að stela sannleikanum.   

[Stefán Örn Valdimarsson (IP-tala skráð) 13.9.2016 kl. 14:18]

Athyglisvert var að sjá Kastljós leggjast í vörn fyrir Steingrím.  Skyldu ráðherrar Framsóknar- eða Sjálfstæðisflokk fá sömu meðhöndlun hjá Kastljósmönnum ef sambærileg skýrsla kæmu fram um þeirra embætismannaverk?

[gunnar (IP-tala skráð) 13.9.2016 kl. 14:42]

Nei orugglega ekki, littu bara a medferd RUV a Davidi Oddssyni i novembervidtali 2008 og svo i februar 2009, David rettilega buinn ad neita ad setja meira fe ur rikissjodi i utrasina og svo er madurinn ordinn ad skotmarki! Seint verdur sagt ad RUV se hlutlaus stofnun

[Jóhann Elíasson, 13.9.2016 kl. 15:39]

Sigurður M., af skrifum þínum að dæma hefur ÞÚ EKKI LESIÐ UMRÆDDA SKÝRSLU eða þú ert svo forhertur stuðningsmaður þessa liðs að þú hikar ekki við að ljúga til að verja gjörðir þeirra.

[Helgi Jónsson (IP-tala skráð) 13.9.2016 kl. 16:07]

Mér finnst þessi grein Jóns Cæsarsonar svo frábær að ég ætla að birta hann hér í heild sinni, með von um að sósuhöfðinn Jóhann, Halldór og f.l snúist hugur í þessu máli:

Það er hrein fölsun hjá formanni og varaformanni fjárlaganefndar að leggja skýrslu fyrir fjölmiðla í nafni nefndarinnar.

Þessi skýrsla hefur aldrei verið tekin fyrir í nefndinni.

Þessi skýrsla sem virðist vera hrákasmíð sem formaður fjárlaganefndar hefur verið að dunda við að búa til í eldhúsinu heima.

Að varaformaður nefndarinnar skuli síðan leggja nafn sitt við fúskið er umhugsunarefni.

Stundum hefur maður haldið að varaformaðurinn væri stjórnmálamaður með metnað og ábyrgð.

Að hann skuli stökkva á þennan fúla vagn með formanninum sýnir að ekki er endilega allt sem sýnist.

Þessi uppákoma lýsir vel stjórnmálaferli formannsins, vönduð vinnubrögð eru ekki nauðsynleg, fúsk er í lagi ef á að reyna að koma höggi á pólitíska andstæðinga.

Sorgleg uppákoma og leiðinlegur punktur aftan við stjórnmálaferil sem nú er að enda.

[Sigurður M Grétarsson, 13.9.2016 kl. 17:06]

Jóhann Elíasson. Ég hef lesið skýrsluna og aðar eins hrákasmíð og áróðursplagg hef ég ekki séð lengi. Og þett á að leggja faram sem skýrsla þingnefndar eða meirihluta þingnefndar. Þarna er farið yfir flókna fjármálaferla af leikmönnum sem í besta falli hafa talað við menn sem ekki komu nálægt samningaviðræðunum. Það var engum sem að málinu komu gefið færi á að gera athugsemd við þær ávirðingar sem þeir verða þarna fyrir né á nokkurn hátt leitað skýringa hjá þeim. Enda er á morgum stöðum í skýrslunni talað um að eitthvað sé óútskýrt sem er eðlilegt þegar skýringa er ekki leitað.

Hvað varðar það að ríkið hafi tekið alla áhættuna enda áfram með ábyrgð á bönkunum eins og talað er um í þessu áróðursplaggi þá er það rétt að meðan bankarnir uppfylltu ekki allar formkröfur til fjármálastofnnna þá þurfi að reka þá á undanþágu gegn ríkisábyrgð. En öll þessi áhætta hefði verið áfram til staðar þó ríkið ætti bankana. Og þá hefði áhætta ríkissjóðs vegna 400 milljarða hærra eiginfjárframlags komið til viðbótar. Sú fullyrðing að áhætta ríkissjóðs hafi verið lækkuð um 400 milljarða stendur því hvað sem bullinu í þessu áróðursplaggi líður. Og þarna kemur líka fram að vaxtakjör ríkisins voru á þessum tíma rúmlega 13% sem gerir 52 milljarðar á ári af 400 milljarða lántöku. Til viðbótar við það má ætla að þessi aukning í skuldsetningu ríkissjóðs hefði örugglega hækkað vaxtakjör ríkissjóðs þannig að vaxtagreiðslurnar af þessum 400 milljörðum hefðu orðið hærri en þetta auk þess sem þetta hefði hækkað vaxtakröfur á öllum öðrum skuldum ríkissjóðs og því kostað langt umfram það sem ríkissjóður hefði fengið á arð af því að eiga baknana þrátt fyrir að mjög vel hafi tekist til við endurreistn þeirra og arðgreiðslur því orðið háar. Það var engan vegin fyrirséð þegar þessar ákvarðanir voru teknar. Það er því alveg á tæru að sú skýring að áhættan af því að eiga alla bankana var einfaldlega of stór fyrir ríkissjóð.

Og hvað varðar öll orðin um að gefin hafi verið eftir vaxtagreiðslur á ákveðnu tímabili eða hagnað bankanna þá var þetta einfaldlega samningsatriði og þá væntanlega horft framhjá öðru í leiðinni eða verð metin út frá því. Hafa má í huga að verðmat á lánasöfnunum sem kröfuhafarnir löggðu til voru einnig frá árinu 2008. En þetta kemur að sjálfögðu ekki fram í þessu áróðursplaggi vegna þess að það var aldrei talað við þá sem stóðu í þessum samningaviðræðum og þeim aldrei gefið færi á að koma með sínar skýringar.

Þessi skýrsla er því ekkert annað en áróðursplagg og það gagnlegasta sem hægt er að gera við hana er að skeina sér á henni.

[Gunnar Heiðarsson, 13.9.2016 kl. 21:59]

Hrólfur Þ Hraundal segir allt sem segja þarf, í sinni athugasemd hér fyrir ofan. Þar kemur allur sannleikurinn fram í sinni tærustu mynd.

Skýrsla meirihluta fjárlaganefndar segir ekkert nýtt, staðfestir einungis það sem allir vissu.

[Helga Kristjánsdóttir, 14.9.2016 kl. 03:32]

 Sigurður M Grétarsson,hér er verið að fjalla um endureisn bankanna eftir hrun,ekket ef,hefði og fyrirséð.Skýrslan er raunsönn og varðar allan almenning og heimilin í landinu.--Enda(þarms)málsgrein þín "að skeina sér"(að skeina sig) er málfræðlega röng eins og annað.

[Sigurður M Grétarsson, 14.9.2016 kl. 15:53]

Nei Helgi. Þetta áróðursplagg er ekki raunsönn lýsing á einu eða neinu. Þetta er þvættingur frá A til Ö þar sem engum sem bornir eru sökum var gefið færi á að skýra sitt mál, gögn túlkuð út í hött, niðurstaðan gefin fyrirfram og ýtrekað tlað um að eitthvað sé óútskýrt sem auðvelt hefði verið að fá skýringar á. þetta er ekkert annað en lágkúrulegt skítkast og persónuníð sem á ekkert skylt við "raunsanna lýsingu". Þarna eru bornar sakir á menn sem engin innistæða er fyrir.

[Hafþór Baldvvinsson (IP-tala skráð) 14.9.2016 kl. 16:58]

Í skýrslunni kemur ekkert umfram það sem Víglundur Þorsteinsson sagði á sínum tíma þegar hann kom fram með nákvæmlega sömu fullyrðingar. Hallast ég helst að því að Víglundur hafi fengið að dunda sér við þessa hrákasmíð.

Í grunnskóla mundi þessi samantekt sem lítur út eins og ritgerð fá falleinkunn fyrir margra hluta sakir. Stafsetning er ófullnægjandi í alla staði og ber merki Víglundar.

Uppsetning á skýrslu ber merki þess að óvanur maður skýrslugerðar hafi unnið hana.

Farið er fram og aftur í tíma og farið er með tölur út og suður og þeir sem segjast skilja þessi skrif hafa væntanlega ofurlítinn skilning á bæði máli og tölum.

Innihaldið snýr að því að sverta þá sem komu að samningagerðinni og ákvörðun um samninga. Samningamenn eiga að hafa nánast titrað í hnjánum gagnvart ofurskara lögfræðinga kröfuhafa.

Ekki er tekið tillit til þess að kröfuhafar áttu í raun bankana vegna krafna sem ekki var hægt að henda út í skóg heldur varð að standa við. Það tókst að semja og það má deila um útkomuna en líklega miðað við allt var hún ásættanleg.

Skýrslan lætur liggja að því að fjármálaráðherra og samningamenn hafi sett Ísland í stórhættu. Bíðum nú við. Seðlabankinn rúinn trausti. Átti engan gjaldeyri. Lánshæfismat var fokið út í veður og vind. Ríkissjóður átti engan afgang.
Hvað annað átti að gera? Það kemur ekki fram í skýrslunni.

Skýrsluhöfundur Víglundur Þorsteinsson (Vigdís og Guðælaugur) ýjar að landráðum nánast hjá samningamönnu, fjármáalaráðaherra og þar með ríkisstjórn, ríkisendurskoðanda sem fær vonda dóma þarna og var tilgangurinn ekki að varpa ljósi á eitthvað?
Ég hélt að það ætti að varpa ljósi á "einkavæðinguna hina síðari" en það er bara ekki á nokkurn hátt gert.
Þeir sem lásu hrákasmíð Víglundar á sínum tíma sjá nákvæmlega sömu fingraförin og sömu stafsetningu og sést í þessari smíð.

Nei grunnskólabörn geta betur en þetta. Unnið sína vinnu frá a-ö og það með glans.

[Halldór Jónsson, 14.9.2016 kl. 20:14]

Ríkið leyfði kröfuhöfum sem áttu bankana með ríkisábyrgð NB til 2012 að rukka íslensk heimili in full og vel má vera að 7000 fjölkyldur hafi misst heimili sín í framhaldi af því. Auk þess fóru mörg fyrirtæki á hausinn en mörg voru svo skuldug að þau voru sjanslaus.

Sagt er að svo hafi verið með t.d. BM Valla og það sem ég sá af tillögum um nauðasamninga þess fyrirtækis benti ekki til blóma í haga og mörg fyrirtæki í byggingariðnaði fóru ymist á hausinn eða voru aflúsuð eins og hann Óli í Ós orðaði hugtakið afskriftir lána.  Mörg af þeim fyrirtækjum og heimilum áttu aldrei neinn sjans vegna ofurskuldsetningar á góðu árunum.

Nú er búið að ná inn því sem ríkið lagði til í bankana. Málið er búið. Eftir stendur að Steingrímur gerði allt þetta sem Vigdís segir og svo miklu meira í sambandi við Sjóvá og SPKef, BYR, Verðbréfastofuna og Saga Capital ofl. og allt það. Hann kann vel að vera fjármálóviti og afglapi. EN það er ekki bannað í stjórnarskrá að vera hálfviti.

 Ríkið bar alla ábyrgð af rekstri bankannna til 2012. Kannski tryggði það að kröfuhafar nenntu að reka þá með hagnaði frá yfirtöku.Hverjir fengu hagnaðinn? Hinir andlitslausu kröfuhafar eða hvað?

Ríkð lagði þeim til hlutafé til að þeir væru solvent sem bankar þegar kröfuhafarnir hófu reksturinn. Nú er búið að ná því öllu til baka. 

Var bara ekki til önnur leið betri. Setja bankana í gjaldþrot.og skipta búum þeirra?

Gera almenna skuldaleiðréttingu vegna misgengis, og núllstilla verðtrygginguna á ákveðnum punkti.

Stofna nýja viðskiptabanka út úr Seðlabanka tvo eða bara einn.Ríkið fengi gróðann.

Sýna kjark og þor sem sjálfstæð þjóð en ekki ræflar eins og Háskólasamfélagið sagði vera QED.

Leyfa þeim öllum að djöflast og hóta, ESB, EES og allt það. Útflutningurinn var svo flottur í útgerðinni að hann rétti þjóðina af á skömmum tíma og svo kom ferðmannasprengjan og nú er allt að rifna af velsæld þrátt fyrir lífeyrissjóðavandamálið og vaxtaokrið plús verðtrygginguna  sem er að drepa almenning. Enginn hugsar um hvernig eigi að spara enda ekki í móð.

[Helgi Jónsson (IP-tala skráð) 15.9.2016 kl. 08:32]

Samsæriskenningar á samsæriskenningar ofan, alveg sama hvað þið segið, Jóhanna og Steingrímur björguðu því sem bjargað varð og þau eiga fálkaorðu skilið.

[ls (IP-tala skráð) 15.9.2016 kl. 08:57]

Það voru fyrst og fremst neyðarlögin sem björguðu. Steingrímur treysti sér einn flokksleiðtoga ekki til að samþykkja þau.

[Halldór Jónsson, 15.9.2016 kl. 12:58]

Það að Ísland var rekki í Evrópusmabandinu með EVRU í stað krónunnar bjargaði landi og þjóð. Án þess værum við núna Kúba norðursins með 20 % atvinnuleysi ungs fólks..

[Helgi Jónsson (IP-tala skráð) 15.9.2016 kl. 16:25]

Halldór, ef við hefðum verið í ESB og með Evru hefði þetta hrun aldrei orðið á Íslandi ruglu kollurinn þinn.

[ls (IP-tala skráð) 15.9.2016 kl. 16:57]

Ef við hefðum ekki verið í EES hefðu bankarnir ekki getað orðið svona stórir.

[Haukur Árnason, 15.9.2016 kl. 18:51]

 Það er áhugavert að lesa það sem Marinó G. skrifar á feis bókarsíðu sína. Þar er nokkuð langur listi um hvað Steingrímur J og Co, gerðu, gerðu ekki. Hann er ekki að vitna í þessa skýrslu frá Vigdísi og Guðlaugi, eins og hann segir:

"Tekið skal fram, að ofansagt er EKKI byggt á "skýrslu" Vigdísar og Guðlaugs, heldur á skýrslu Steingrims sjálfs um endurreisn viðskiptabankanna, sem hann skilaði til Alþingis 31. mars 2011. Þetta eru því allt löngu þekktar staðreyndir."