Svona hugsa þeir

 félagshyggjumenn. Enginn þúfa má vera annarri hærri.

Óli Björn Kárason veltir þessu fyrir sér með þessum orðum:

"

"Í þingsal er alið á fjandskap í garð einkarekstrar í heilbrigðiskerfinu.  Margir fjölmiðlungar eru duglegir við að sá fræjum tortryggni og óvildar í garð þeirra, sem hafa haslað sér sjálfstæðan völl í heilbrigðisþjónustu.  Góð reynsla af einkarekstri skiptir litlu, fjölbreyttari og betri þjónusta er aukaatriði, lægri kostnaður ríkisins (skattgreiðenda) er léttvægur.  Stytting biðlista eftir aðgerðum er ekki aðalatriðið, heldur, að komið sé í veg fyrir einkarekstur, jafnvel þótt það leiði til þjóðhagslegrar sóunar og lakari lífskjara einstaklinga, sem þurfa að bíða mánuðum saman eftir úrlausn sinna mála.  Fjandmenn einkarekstrar vilja miklu fremur senda sjúklinga til annarra landa en tryggja aðgengi almennings að nauðsynlegri þjónustu hér á landi.  Í stað þess að tryggja öllum landsmönnum góða og trausta heilbrigðisþjónustu er rekstrarformið mikilvægast - trúaratriði.  Hinir "sanntrúuðu" leiða aldrei hugann að mikilvægi einkarekstrar s.s. á sviði heilsugæzlu, sérfræðiþjónustu, endurhæfingar og hjúkrunarheimila. 

Óvild í garð einkarekinna skóla er sama markinu brennd, og afleiðingar eru minni samkeppni og fábreyttari valkostir.  Kostnaðinn bera nemendur, kennarar og samfélagið allt."

Og fellur ekki íslenski basarinn, hann Bjartur í Sumarhúsum undir þessa skilgreiningu Óla Björns?

""Framtaksmaðurinn er og hefur alltaf verið drifkraftur framfara og þar með bættra lífskjara. Hann er aflvaki breytinga - kemur auga á tækifærin, býður nýja vöru og þjónustu, skapar störf og eykur lífsgæði samferðamanna sinna.  Með nýrri hugsun og nýjum aðferðum ógnar framtaksmaðurinn hinum stóru og knýr hjól samkeppninnar." 

Þetta er samt eitur í beinum félagshyggjunnar sem vilja að enginn kollur sé öðrum hærri og allir hafði það jafn skítt svo þeir geti fengið að stjórna þeim og skattleggja.

Svona hugsa þær Svandís og Katrín til dæmis og fleiri þarna úti.

 

 

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 20.5.2017 kl. 20:06]

Halldóri finnst ástæða til að vekja athygli á þessu glórulausa frjálshyggjubullu Óla Björns Kárasonar. Í okkar örsmáa samfélagi vantar forsendur fyrir því að samkeppni í heilsugæslu sem og í rekstri skóla skili betri þjónustu eða betri menntun. Þótt reynslan sé ekki mikil á Íslandi þekkjum við samt ruglið sem var í gangi í Menntaskólanum Hraðbraut og ekki treysti ég Albaníu-Höllu fyrir rekstri sjúkrahúss. En það sem mælir mest á móti einkavæðingu á þessum sviðum er sú sorglega staðreynd að Ísland er í dag eitt af spilltusti löndum Evrópu.

[Halldór Jónsson, 20.5.2017 kl. 20:57]

Veistu það Haukur minn að ég vorkenni svona folki eins og þér sem sér allt svart. Af hverju má klínikin í ármúla gera liðskipti ef það kostar minna en að senda fólkið til Evrópu? Ef við viljum ekki borga fyrir það sem Lasndpítalinn þarf hvað eigum við þá að gera? Mínu lífi hefur verið bjargað þar og ég lítið þurft að borga fyrir.Ég vil borga meira þangað ef ég get.ég vil hjálpa fólki í nauðum, ég vil ekki láta fólk deyja af féskorti. En eigum við ekki að leyfa samkeppni? Lækkar ekki samkeppni verð?

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 21.5.2017 kl. 10:51]

21.5.17. Jónas Kristjánsson. Afleiðingar einkavina:

Einkavinavæðing opinberrar þjónustu hefur í flestum tilvikum sömu afleiðingar. Þegar opinberar einokunarstofnanir eru hlutafélagavæddar, er innleidd græðgi einkabransans. Þegar svo er farið skrefinu lengra og opinberar einokunarstofnanir eru seldar, leikur fjandinn lausum hala. Nýir stjórnendur hata jafnt kúnna sína og starfsfólk. Kemur fram í þrýstingi á aukin afköst í vinnu og í lakari þjónustu við þolendur einokunarþjónustunnar. Þetta sést í nágrannalöndunum, þar sem reynt hefur verið að einkavæða opinbera þjónustu. Því þarf ekki að gera slíkt hér, við vitum um erlenda reynslu. Grunnþjónusta ríkisins á yfirleitt að vera ríkisrekin.