Þrastarsöngur

birtist á miðopnu Mogga í dag.

Þar smíðar gamli komminn Þröstur Ólafsson langa ritgerð um ást sína á Evrópusambandinu og þrá sína eftir inngöngu þangað. Allt er þetta kryddað með lítt dulinni fyrirlitningu hans á Donald Trump og Bandaríkjamönnum og öllu því sem honum mislíkar í stjórnmálum.

Ég legg nú oftast á mig að lesa það sem Þröstur skrifar án þess að gera mikið með það. En það er ágætt að leggja lestur á þessari grein á sig svona til að átta sig á grundvallaratriðum í afstöðu Þrastar til fullveldismála og ágæti Orkupakka 3 sem hann setur sem nokkurskonar Amen á eftir efninu.

Ég flutti mig yfir til vinstri á opnunni til að sjá hvort talna-Bensi myndi hugsanlega reisa mig eitthvað Við? Ekkert leiðinleg grein hjá honum sosum og þægilegri aflestrar en Þrastarsöngurinn. En  þeir tilheyra báðir sama söfnuði mann sem gefa skít í hugtakið fullveldi þjóðar.

Slíkum þýðum Þrastarsöngvum þarf ég ekki á að halda fyrir mína parta.