Inngróin ást á fasisma?

Frétt í Mogga: 

"Nítján þingmenn úr öllum flokkum á Alþingi nema Sjálfstæðisflokki, leggja fram frumvarp til stjórnskipunarlaga um að landið verði gert að einu kjördæmi. Fyrsti flutningsmaður er Björgvin G. Sigurðsson, þingflokksformaður Samfylkingarinnar.

Samkvæmt upplýsingum frá Samfylkingunni er þetta í þriðja sinn sem frumvarp er flutt á Alþingi um að landið verði eitt kjördæmi. Héðinn Valdimarsson  flutti frumvarp þess efnis árið 1927 og Guðmundur Árni Stefánsson, núverandi sendiherra, flutti frumvarp sama efnis um 70 árum síðar."

Þjóðin er nýkominn úr því að kjósa í þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem Kópavogsbúi hafði eitt atkvæði og Vestfirðingur 1 atkvæði. Hvernig gat þetta gengið fyrir sig ? Vestfirðingar vega þrefalt í kosningum til Alþingis umfram Kópavogsbúa. Eiga þeir ekki að hafa þrjú atkvæði í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Hversvegna  er munurinn á atkvæðisrétti ? Af hverju getur enginn úr Sjálfstæðisflokknum hugsað sér að atkvæðisréttur landsmanna eigi að vera jafn? Er ekki ójafn atkvæðisréttur  fölsun á lýðræði. Fölsun á lýðræði öðru nafni fasismi. Ofbeldi og kúgun minnihluta á meirihluta. Hvernig geta menn varið þetta og flutt síðan mærðarfullar ræður um ást sína á lýðræði ? Styrkir þetta mann í vaxandi vantrú á getu þeirra Alþingsmanna sem nú sitja? Treystir maður svona fólki ? Svona kjörnu fólki?

Hvernig stendur á þessari inngrónu ást Íslendinga á fasisma ?   

Mannlegt eðli.

Frétt í Mogga vekur athygli manns.

 

"Nokkur hundruð ungar erlendar stúlkur koma hingað til lands á hverju ári til að sýna nektardans. Allsherjarnefnd Alþingis samþykkti í dag frumvarp þar sem lagt er til að undanþáguheimild til nektarsýninga í atvinnuskyni á veitingastöðum falli á brott.

Starfsemi sem býður uppá nektardans byggist nær eingöngu á ungum erlendum stúlkum sem hingað koma. Rannsóknir sýna að stúlkurnar séu almennt mjög ungar en þó yfir lögaldri og þolendur misneytingar af ýmsu tagi. Oft eru þær fórnarlömb mansals eða annarra glæpa. Allsherjarnefnd leggur til að lögin öðlist gildi 1. júlí næstkomandi. Þingmenn allra flokka nema Hreyfingarinnar standa að frumvarpinu, Þór Saari er þó samþykkur nefndinni. Fyrsti flutningsmaður er Siv Friðleifsdóttir."

lAf  hverju er þessi heilagleiki að ganga ljósum logum á Alþingi ? Er hæstvirtum þingmönnum ekki kunnugt um mannsins aðskiljanlegar náttúrur ? Að til er kvenfólk sem er alveg tilbúið að vinna sér inn betri lífskjör en bjóðast í þrælakistunni ? Að slíkur vilji þurfi ekki að tengjast glæpastarfsemi á nokurn hátt nema ef henni er neytt uppá starfstéttina með heimskulegum lögum?. Að ógiftir karlmenn, sem ekki eiga annars  úrkosta kjósi að kaupa slíka þjónustu. Menn sem ekki hafa orðið þeirra gæfu aðnjótandi að lifa í hamingjusömu hjónabandi eins og til dæmis Siv Friðleifsdóttir.

Í Stuttgart hefur verið rekið opinbert hús undir lögregluvernd og heilbrigðiseftirliti svo lengi sem menn muna . Bærinn á húsið sem er hérumbil áfast ráðhúsinu og borgin sér um rekstur þess. Þjóðverjar vita að starfsemin dregur úr vissri tegund glæpa og róar margan manninn. Engir glæpamenn koma þarna nálægt og stúlkurnar eru öruggar. Þarna er súludans ekkert vandamál.

Hversvegna vill Siv Friðleifsdóttir ekki hreinlega leyfa svona starfsemi hérlendis?  Er hún svona siðsöm ?  Er hún á móti því að ógiftir megi hafa kynhvöt ?   Vill hún vinna gegn glæpum? En ekki nema á sínum forsendum og þáekki ekki opinberlega eða raunhæft ?  Trúir hún því blessunin að neðanjarðarstarfsemi sé betri en á yfirborðinu? Vill hún frekar ljúga að sjálfri sér eins og íslenskum stjórnmálamanni af gamla skólanum hæfir? Finnst henni hræsnin betri en sannleikurinn? Spyr sá sem ekki veit.

Er mannlegt eðli eitthvað óskiljanlegra á Íslandi en í Stuttgart ? 

Aukum kvótann strax!

Aukum við kvótann strax. Það veður fiskur um allan sjó. Látum ekki einhverja reglustikukalla á Hafró ákveða það að skipta meiri skorti meðal þjóðarinnar. Hann er þegar nógur. Af  hverju veiðum við ekki meira núna í ár og næsta ár og reynum svo að hugsa málið aftur eftir þann tíma ef vera kynni a kreppunni hefði linað eitthvað. Bjarni Benediktsson(eldri) sagði að heldur skyldum við drepa fiskinn en fólkið. Nú er neyð í landinu. .Nú þurfum við á að halda öllu sem við getum. Auka við framleiðslu í sjávarútvegi og landbúnaði. Setja á sem allra mest, rækta,heyja, veiða og vinna.  

Er enginn þingmaður með snefil af skilningi á því á hverju þessi þjóð lifir ? Vantar okkur ekki nýtt þing í hvelli ? Þetta núverandi dugar greinilega ekki.

New Deal sagði Roosewelt ! Gefum uppá nýtt.Komum okkur upp úr hjólfari kyrrstöðunnar.Burt með þetta ónýta þing og þessa handónýtu ríkisstjórn sem getur ekki hugsað nema í nýjum lánum og skiptingu skortsins.

Aukum kvótann strax!

Mogginn í sókn !

Ég rakst á skarplega færslu hjá Vilhjálmi Eyþórssyni. Ég leyfi mér að undirstrika kafla úr skrifi hans um fjölmiðlana og Morgunblaðið:

 

"Tjáningarfrelsið landinu hefur nú verið bjargað. Loks virðist aftur vera kominn alvöru fjölmiðill. Eitt blað sem talar máli almennings í landinu og er eins og flestir sæmilega réttsýnir og skynsamir menn bæði á móti Icesave og Evrópubröltinu......

 

Ég fæ ekki betur séð en að löngu niðurlægingartímabili Morgunblaðsins sé nú lokið með aðkomu nýrra manna að ritstjórn blaðsins. Það virðist aftur vera að verða það sem það einu sinni var: Lang- marktækasti fjölmiðill landsins. Og ég er hér ekki einungis að tala um pólitík. Ég man það líka vel frá þeim árum sem ég skrifaði Íslenskan annál að Mogginn var nánast alltaf með bestu og lang- áreiðanlegustu fréttirnar og frásagnirnar, jafnvel þótt pólitískir andstæðingar ættu í hlut. Að sjálfsögðu er ekki hægt að búast við algeru hlutleysi af neinum fjölmiðli. Slíkt eru einungis draumórar, sæmandi einfeldningum. Mogginn var samt alltaf langbestur, víðsýnastur og marktækastur íslenskra fjölmiðla. En á þessu varð breyting á síðari árum. Þetta gerðist hægt og hægt, kannski þegar Matthías Johannesen hætti ritstjórn, kannski síðar, en vinstrisinnaðar kjána- áherslur urðu smám saman æ meira áberandi á síðum blaðsins. Þetta náði kannski hámarki á Mbl.is þegar núverandi formaður Blaðamannafélagsins hafði þar völdin, en fréttaflutningur hennar var nánast ógreinanlegur frá Þjóðviljanum gamla. Raunar var Mogginn orðinn, undir fyrrverandi ritstjórn líkastur Þjóðviljanum eins og hann var orðinn síðustu árin, rétt áður en hann dó, eitthvað allt allt annað en við, gamlir vinir og stuðningsmenn blaðsins áttum að venjast......

Ég þekki Davíð Oddson ekki neitt en mér hefur alltaf litist vel á manninn og verið honum sammála í flestum málum. Hann virðist þó fara í taugarnar á mörgum, svipað og Ólafur Ragnar Grímsson fer gífurlega í taugarnar á mér eins og stundum hefur komið fram á þessari síðu. En því ber að fagna að Davíð og samverkamenn hans eru nú að endurreisa Moggann og færa hann aftur upp í þann virðingarsess sem honum ber meðal íslenskra fjölmiðla."

Ég vil lýsa þeirri skoðun minni, að það er eins og bera saman gamla Tímann og Þjóðviljann og Morgunblaðið í þá daga að bera saman Fréttablaðið núna og Morgunblaðið. Baugstíðindum er haldið upp gjaldþrota af Samfylkingunni þrátt fyrir milljarðaóreiðuskuldir útgefendanna bara af þeirri flokksþjónkun og ríkisstjórnarstuðningi sem blaðið sýnir. Baugsveldið kyndir blaðið  upp með auglýsingum eins og ekkert hafi í skorist og heldur því uppi. Blaðið er annars hundleiðinlegt og miklu ljótara en Mogginn í alla staði. Langflestir  skríbentar eru þar vinstrisinnar, besserwisserar  og evrópubandalagsagítatorar og eiga það sameiginlegt að hata Sjálfstæðisflokkinn, Morgunblaðið og Davíð Oddsson í þeirri röð. 

Ég veit ekkert hvernig Mogginn gengur fjárhagslega, ég vona bara að hann gangi áfram. Það yrði algert svartnætti í þjóðlífinu ef rödd Morgunblaðsins eins og hún er núna héldi ekki áfram að hljóma í landinu. Rödd Davíðs er rödd skynseminnar á þeirri öld  fíflsins sem við nú lifum.

Mogginn er  í sókn !

Borgaðu fyrst og kjóstu mig svo !

Er þetta ekki alveg hrífandi sena:

Gling-gló !

Úti á tröppunni stendur fólk sem þið kannist við.

"Komið þið sæl kæru hjón. Við heitum Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon. Við erum með hérna rukkun á ykkur á skuldabréfi vegna íbúðarinnar ykkar. Það hefur að vísu tvöfaldast frá því í fyrra en þið getið ekkert verið að setja það fyrir ykkur.

Við fengum það að vísu úr þrotabúi gömlu bankanna á hálfvirði. En þið vitið að það eru erfiðir tímar og þess vegna getum við ekki gefið ykkur afslátt þó að við höfum gert góð kaup. Hann Gylfi, strákurinn okkar hérna í ráðherrabílnum,  getur lesið fyrir ykkur smáaletrið ef þið viljið, og skýrt greiðsluskyldur ykkar að viðlagðri aðför að lögum.

En svo við treystum því að þið munið eftir okkur þegar kemur næst að kjördegi. Við erum nefnilega svo góð inn við beinið bæði. Við munum ávallt slá um ykkur skjaldborg eins og önnur heimili í landinu. En þið skiljið að nýju bankarnir okkar verða að ganga sinn gang eftir að við gátum loks rekið hann vonda Davíð burt.

Ef þið ekki kjósið okkur þá kemur kannski hann vondi Davíð aftur og fer að ljúga ykkur full. Okkur getið þið alltaf treyst eins og hvert okkar orð frá kosningum sannar.

Þið borgið þá bara fyrst og kjósið okkur svo !"

Bless bless.

Kvenskörungur !

Ræða Margrétar Kristmannsdóttur á aðalfundi SVÞ vakti athygli mína. Ég má til að tilfæra hér nokkur atriði úr ræðu hennar. Þar kveður við svo miklu annan tón og heilbrigðari heldur en maður á að venjast frá fréttaflutningnum af Alþingi. Þaðan bylja sömu ræðurnar dag eftir dag án þess að nokkur niðurstaða fáist. Svo kemur þessi skýra rödd Margétar og segir okkur að snúa okkur að vandamálunum öll saman og hætta þessu kjaftæði. Hún vandar ekki Alþingi og þingmönnum kveðjurnar og raunar segir að fyrr muni frjósa í Helvíti heldur en að hjálpræði þjóðarinnar komi þaðan. Þingmennirnir beri hreinlega margir hverjir ekki skyn á atvinnulíf þjóðarinnar og séu því að karpa um hluti sem þeir hafi ekkert vit á. Almenningur verði að hrista af sér doðann og krefjast úrbóta.Þangað þurfi nýtt fólk því núverandi lið ráði hreinlega ekki við verkefnin.

Ég vil ljúka lofsorði á ræðu Margrétar. Við þyrftum að fá svona raddir niður á Alþingi en hlusta minna á þær grátkellingar sem þar vaða uppi af báðum kynjum.

 

"..........Ég vil sjá okkur öll - ríkisstjórnarflokkana, stjórnarandstöðuna, aðila vinnumarkaðarinsmiklu lausnamiðaðri á komandi vikum og mánuðum - leggja til hliðar óþarfa karp þvímikilvægast er að koma hreyfingu á hlutina.

 

Það eitt skiptir máli enda hef ég sagt þaðáður að núverandi kyrrstaða og neikvæð umræða er að gera þjóðina andlega þunglynda -og á því bera íslenskir stjórnmálamenn stærsta ábyrgð - hvar í flokki sem þeir standa.Stjórnmálamenn ættu að eyða minni tíma i - oft innihaldsrýrt karp í ræðustól og fjölmiðlum - í þeim tilgangi að stimpla sig tímabundið inn í misskildum vinsældarkosningum. Þeir ættu margir að tala minna og gera meira og ná samstöðu umað leysa málin.

 

Mér hefur stundum dottið í hug að eina ráðið væri að koma á sama verklagi og þegar nýr páfi er valinn - þ.e. að loka málsaðila inni og hleypa þeim ekki út fyrr en reykjamerki berst frá Alþingishúsinu - sem tákn um sameiginlega lausn. Og ef stjórnmálamenn gyrða sig ekki í brók fljótlega hlýtur þjóðin að gera kröfur um að þeirendurnýi umboð sitt - og í því ferli eiga margir þingmenn að fá falleinkunn – bæði í stjórn og stjórnarandstöðu.

 

En það er kannski ekki að undra að íslenskir atvinnurekendur hafa haft sig lítið í frammi undanfarna mánuði - enda það viðskiptalíf sem helst var talað um hér fyrir nokkrum mánuðum að stærstum hluta hrunið. Við höfum því verið beygðir - látið lítið fyrir okkur fara á meðan að umræðan í þjóðfélaginu hefur verið á þá leið - að atvinnurekendur séuglæpamenn að stærstum hluta. Það voru jú þeir sem ásamt bankamönnunum komuokkur í þessa skelfilegu stöðu - og þetta tal höfum við látið yfir okkur ganga. Við höfum ekkert sagt þegar allir hafa heimtað “nýtt viðskiptasiðferði” á Íslandi - sjálfsagt skammast okkar eitthvað fyrir að tilheyra sömu stétt og hinir svokölluðu útrásarvíkingar og skort ákveðið sjálfstraust til að malda í móinn.

 

En nú er mál að linni - enda þurfa langflestir sem starfa í íslensku viðskiptalífi ekki að sitja undir því - að þeir séu með lélegt siðferði.Þeirra siðferði hefur allan tímann verið í lagi og þarfnast ekki endurnýjunar við.Staðreyndin er að íslenskir atvinnurekendur eru upp til hópa heiðarlegt og harðduglegt fólk sem vakir yfir fyrirtækjum sínum frá morgni til kvöld, 365 daga á ári. Við erum hins ekki gallalaus og gerum mistök eins og aðrir, og það skal viðurkennt hér að þaðspretta engir englavængir út á mér þegar ég fer úr jakkanum á kvöldin - ég hef mína galla,en nýtt siðferði þarf ég ekki. Og það á sennilega við okkur flest hér inni.Í okkar hópi hafa menn hins vegar orðið uppvísir að því, að fara út fyrir bæði skráðar og óskráðar reglur - hversu langt út fyrir er nú til rannsóknar og bíður þessara manna mikilglíma við réttarkerfið á komandi mánuðum og árum.

 

En við búum sem betur fer íréttarríki þar sem þessi málefni munu fá faglega meðhöndlun og það er hvorki okkar né dómstóls götunnar að kveða upp dóma. Niðurstaða í þessum málum mun væntanlega ekki skýrast fyrr en að töluverðum tíma liðnum - og á meðan verðum við hin að horfafram á við og huga að framtíðinni. Þessir aðilar eru hins vegar lítið brot af íslenskum atvinnurekendum og við eigum ekki að leyfa þeirri umræðu að blómstra - jafnvel í sölum Alþingis - að íslenskt viðskiptalíf þurfi á einhverri siðferðishreinsun að halda. Það ermeð þetta eins og brennivínið og alkana - sumir kunna ekki með áfengi að fara og aðrir geta ekki rekið fyrirtæki - en mikill meirihluti fólks getur gert báða þessa hluti og þarf hvorki að fara í meðferð né í gegnum sérstakan hreinsunareld.

 

Íslenskir atvinnurekendur eiga nú sem aldrei fyrr að rétta úr bakinu og bera höfuðið hátt og vera stoltir af sínumfyrirtækjum sínum sem veita um 110.000 manns atvinnu - flestir við ytri skilyrði sem eiga fáa sína líka. Það verður hins vegar að tryggja með öllum ráðum að svipað hrun geti aldrei átt sér stað aftur - og verður atvinnulífið að styðja löggjafann með öflugum hætti íþeirri vegferð.......

 

Það er einkum tvennt sem brennur á atvinnurekendum í sambandi við bankana. Í fyrstalagi verður að tryggja að fyrirtæki sem eru í eigu bankanna nái ekki samkeppnisforskoti á önnur fyrirtæki með því að njóta betri kjara eftir yfirtöku en öðrum býðst. Fyrirtæki sem tekið er yfir verður að byggja verðlagningu hjá sér á þeim grunni að það borgi t.d. vexti sem aðrir borga, borgi af lánum, yfirdrætti en njóti engra vildarkjara innan bankanna sem samkeppnisaðilum þeirra sem enn eru út á markaðinum standa ekki til boða. Það eralgjört lykilatriði að yfirteknum fyrirtækjum sé ekki með neinum hætti gert auðveldara að keppa við keppinautana en fyrir yfirtöku.

 

Kæru félagar - ég get ekki endað mál mitt án þess að minnast sérstaklega á einkarekna heilbrigðisþjónustu - sem að miklu leyti er innan okkar raða. Þetta er að stærstum hluta sú heilbrigðisþjónusta sem rekin er utan stóru spítalanna - heilbrigðisþjónusta sem við flest sækjum oft á ári enda fær einkarekin heilbrigðisþjónusta um 480.000 komur á hverju ári og þar eru framkvæmdar um 16.000 skurðaðgerðir. Í dag er þessi hluti um 4% af heilbrigðisútgjöldum hins opinbera og er t.d. mun lægri en í þeim löndum sem við berumokkur helst saman við. Í Noregi er þessi hlutur 18%, í Svíþjóð 20% og í Danmörku 25%

 

Um þessar mundir er verulega vegið að þessum þætti í heilbrigðisþjónustunni og eru gerðar miklu meiri kröfur um niðurskurð hjá þessum einkareknu aðilum en inni áopinberu stofnunum. Er reiknað með að niðurskurðarkrafan sé rúm 30% hjá einkageiranum á meðan hann er um 5-7% hjá hinu opinbera.Þetta væri kannski í lagi ef þetta væri skynsamleg leið - en staðreyndir tala allt öðru máli.Einkareknu stofurnar eru að sinna sínum hluta heilbrigðiskerfisins á mun ódýrari hátt engert er inni á spítölunum og það á að skipta okkur skattgreiðendur máli.

 

Í úttekt sem OECD gerði hér á landi fyrir 2 árum var niðurstaðan sú að íslenskt heilbrigðiskerfi væri mjög gott - en of dýrt. Mat stofnunin það svo, að veita mætti ámóta þjónustu þó að kostnaðurinn væri skorinn niður um allt að 40% Og munar um minna!Hins vegar stýrir nú heilbrigðisráðuneytinu ráðherra sem lýsti því nýlega yfir á Alþingi að hann væri á móti einkarekinni heilbrigðisþjónustu - en virðist með þeim orðum vera að misskilja út á hvað einkarekin heilbrigðisþjónusta gengur. Með einkarekinni heilbrigðisþjónustu er ekki stefnt að stéttarskiptri heilbrigðisþjónustu eins og við t.d.þekkjum frá Bankaríkjunum - þar sem efnameiri einstaklingar geta keypt sér betri heilsuen þeir efnaminni.

Því þrátt fyrir ólíkar stjórnmálaskoðanir munum við Íslendingar seint sætta okkur við annað en að allir hafi jafnan aðgang að heilbrigðisþjónustu og menntakerfi óháð efnahag.Einkarekin heilbrigðisþjónusta gengur einfaldlega út á það að hið opinbera kaupi heilbrigðisþjónustuna af þeim aðilum sem geta gert hana á hagkvæmasta og ódýrasta háttinn. Ef ódýrara er að framkvæma t.d. ýmsar speglanir eða skurðaðgerðir á einkareknu stofum í staðinn fyrir að gera það inn á dýru hátæknisjúkrahúsi eiga þessaraðgerðir að fara fram á einkareknu stofunum. Að segjast vera á móti einkarekinniheilbrigðisþjónustu eða öðrum einkarekstri er misskilin hugmyndarfræði. En sýnirkannski ekki síður mikla vanvirðingu fyrir því skattfé sem ráðherra er falið....."

Það er hreinlega orðið algert forgangsatriðið að atvinnumálum þjóðarinnar verði farið að sinna og þessum skattidjótum og kommúnistum sem vaða uppi á Alþingi og drepa alla vitræna umræðu í dróma, verpi fækkað. Til þess þarf nýjar kosningar þar sem nýtt gildismat verður lagt á málflutning stjórnmálamanna sem þangað viðja fara og þeir svari því áður en þeir eru valdir þangað hvað þeir ætli að standa fyrir.

Bravó Margrét Kristmannsdóttir, áfram með þig.!

 

Hvaða fyrirbæri er Steingrímur eiginlega ?

Í Mogga les ég eftirfarandi staddur útí í Florida: 

" Eftir Agnesi Bragadóttur [e-mail]

BJARNI Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins segir að ef ríkisstjórnin ætli að samþykkja að veita ríkisábyrgð fyrir höfuðstól vegna Icesave, fjármagnskostnaði, og að Ísland taki á sig alla áhættu í málinu, hvort sem er af framtíðarvirði eigna Landsbankans eða vegna lagalegra óvissuþátta, »þá verður sú niðurstaða ekki fengin með samþykki Sjálfstæðisflokksins.« Þetta sagði Bjarni í samtali við Morgunblaðið í gærkvöld.

 

Hann sagði jafnframt að sér virtist sem ríkisstjórnin væri svo einbeitt í því að ljúka málinu, að samstarf við stjórnarandstöðuna um málalyktir væri »orðið algjört aukaatriði. Ríkisstjórnin hefur í tvígang, án aðkomu stjórnarandstöðunnar, gengið frá málinu og það kæmi mér ekki á óvart að hún hygðist gera það í þriðja sinn,« sagði Bjarni.

 

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins, tekur í sama streng. »Það veltur á ríkisstjórninni hvort hið þverpólitíska samstarf um Icesave-samninga kemur til með að halda. Ef ríkisstjórnin ætlar að hverfa frá því sem ákveðið var í byrjun, þá er ég ekki viss um að þessi samstaða haldi. Það er í raun og veru ekki hægt að hverfa frá því sem lagt var af stað með, sérstaklega ekki þegar við horfum á hina afdráttarlausu niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar,« sagði Sigmundur Davíð."

Hvernig er hægt fyrir "formenn stjórnarandstöðuflokkanna minna"(sic!),  að reyna að hafa samstarf við svona fyrirbæri eins og Steingrím Sigfússon virðist vera ?  Mann sem er búinn að semja við Breta og Hollendinga í gegnum samkomma sína með þvílíkri fáránlegri niðurstöðu að þjóðin stendur á öndinni. Þegar hann svo horfir framan í alvöruna og skoðanir þjóðarinnar á ágæti framgöngu sinnar, þá samþykkir hann með semingi að skipa nýja samninganefnd, kallar til sín stjórnarandstöðuna og frægan útlending til að breikka hópinn.Byrjar svo umsvifalaust að niðurlægja nefndina og útlendinginn. 

Á sama tíma er hann sjálfur á fullu,  að semja enn aðra samninga, sendandi skilaboð til "starfsbræðra sinna"  og eyðileggur þannig auðvitað trúverðugleika samninganefndar Íslands.  Gefur svo alþjóðlegt frat í þjóðaratkvæðagreiðsluna sem forsetinn og samkommi hans þorði ekki annað en samþykkja eftir að InDefence-samtökin sýndu mátt sinn. Og heldur svo áfram að reyna að semja á bak við stjórnarandstöðuna og samninganefndina í blindri þjónkun sinni við hagsmuni Breta og Hollendinga.  Hann vantar lán fyrir afborguninni 2011.

Er þetta bara í lagi ?

Ég skammast mín ofan í tær fyrir sem Íslendingur að hafa þennan mann í forystu fyrir mig og lýsi yfir algjöru vantrausti mínu á honum til allra stjórnarverka. Þessi maður verður að fara frá. Hann er stjórnmálalegt stórslys sem þessi þjóð verður að gera eitthvað í. Hvað skyldu Bretar og Hollendingar annars halda um þjóð sem hefur svona illa lyntan sveitamann í forystu ? Mann sem greinilega kann ekki A,B,C í samskiptum við aðrar þjóðir. Einhverskonar Hugo Chavez Íslands.  Þetta bara gengur ekki.

Ég er farinn að óttast það, að á meðan Steingrímur Sigfússon  heldur áfram að vaða um völlinn með þennan VG flokk sinn í stjórnlausri sjálfsánægju sinni verði lítið um vitræna niðurstöður í hvaða málum sem er, hvort sem þau heita Icesave, gengismál, atvinnumál eða orkumál.. Þessi maður er einfaldlega fyrirbæri þeirrar gerðar sem er ónothæft við þær erfiðu aðstæður sem við er að fást. Hann veldur ekki verkefninu hvernig sem á það er litið.

Því miður er Steingrímur J. Sigfússon ónothæft fyrirbæri á öðrum vettvangi en stjórnarandstöðu. 

Einleikarinn

Mér gengur illa að skilja framgöngu Steingríms J. í Icesave málum. Fyrst fær hann sér nýja samninganefnd í samráði við stjórnarandstöðuna. Á sama tíma er hann skrifandi bréf til kollega sinna eerlendis um að hann vilji taka upp samninga við þá eftir helgina þegar þessar þjóðarkosningar eru frá.

Er verið að vinna að þessu Icesave máli á fleiri vígstöðum ? Steingrímur með eina stefnu og hinir með aðra ? En þjóðin fer á kjörstað að kjósa um eitthvað í plati eins og ríkisstjórnarforystan segir?

Er Steingrímur sá stjórnmálamaður íslenzkur sem mest sjálfsálit hefur haft af öllum ? Jafnvel þó Helgi Seljan spyrði óvenju ákveðið eftir samræmi komst hann upp með að svara engu en útlistun á eigin skoðunum um víðan völl.  

Er Steingrímur einleikari fremur  hljómsveitarstjóri? Hvernig virkar það til lengdar í heilum sjórnmálaflokki eins og VG ?

 

Vaxtatrúin

Það er útbreidd trú að vaxtastig hafi allt að segja hvort hagvöxtur verði í landinu eða ekki. Menn halda því fram að væru Íslendingar með annan gjaldmiðil í gangi en krónuna, þá væru hér alþjóðlegir vextir sem myndu verða til þess að allt færi hér á fulla ferð og kreppan hyrfi ens og dögg fyrir sólu.

Frændur okkar Danir eru með dönsku krónuna bundna við evruna. Hvað er með vextina hjá þeim ?

Gunnar Rögnvaldsson upplýsir eftirfarandi um vexti í Danmörku:

"Sæll Halldór og takk fyrir innlit 

Vextir á yfirdrætti hjá þessum banka og flestum öðrum bönkum í Danmörku eru á bilinu 9-21%.

Ef þú notar t.d. að staðaldri 50% af yfirdráttarheimildinni þá borgarðu 10-17% vexti. Ef þú ert alltaf í botni með kreditina þá borgar þú 9-16%.

Því lélegri pappír sem þú ert því hærri vexti þarftu að borga.

Innlánsvextir á þessum reikningi eru: 0,000% 

Verðbólga í Danmörku er næstum engin og stýrivextir seðlabanka Danmerkur eru 0,75% eða 0,25% lægri en hjá Brusselbankanum.  

Þetta  gildir fyrir venjulega launþega með bankareikning þar sem launin koma reglulega inn. 

Svo er líka fullt af smáu letri, gjöldum og smásníkjum ofaní þetta allt saman. "

Hér eru stýrivextir um 10 %. Verðbólgan líklega í sömu prósentu. Hér er hægt að leggja peninga inn í banka á vexti sem eru núna minni en verðbólgan. Verðtryggðar bækur eru líka til bundnar sem gefa jákvæða vexti. Það er hægt að geyma peninga á Íslandi án þess að þeir brenni. Víðast annarsstaðar er þetta ekki hægt.

Í Bandaríkjunum kostar að fá að geyma peningana á banka. Vextir eru engir eða örugglega minni en kostnaðurinn. Bandarískir bankar lána lítið út heldur braska sjálfir með innlánsféð. Afleiðingin er að atvinnulífið er í limbói.  Inndælingin frá Obama fór víst mest í bankana sjálfa en ekki til að örva efnahagslífið þegar upp var staðið.

Hvað þarf til að fyrirtæki vilji taka lán og leggi framkvæmdir ?

það þarf trú á framtíðina, það þarf trú á að fólkið eigi sér framtíð í landinu. Vilji búa í landinu, trúi á að atvinna verði fyrir hendi. Trúi því að landið sé staður þar sem börnin eigi framtíð aðra en atvinnuleysi og fátækt.

Hvernig er þetta hérna ? Vinstri grænir eru á móti hagvexti segja SI. Þeir vilja ekki orkuframkvæmdir. Þeir vilja kyrrstöðu. Þeir hafa miklu meiri áhuga á fjárhag bankanna og lífeyrissjóðanna  en fjárhag almennings og heimilanna. Þeir vilja skattleggja og eyða. Þannig er helmingur ríkisstjórnarinnar hugsandi. Þeir vilja semja strax um Icesave á hvaða kjörum sem er til þess að geta fengið lán fyrir næsta árs afborgunum hjá AGS.Fólk greiðir unnvörpum atkvæði með fótunum og flýr land.

Hinn helmingur ríkisstjórnarinnar virðist ekki  hugsa ekki neitt nema koma Íslandi í ESB. Skjaldborg um heimilin er slagorð sem fæstir trúa á lengur.

Okkur vantar forystu til að drífa okkur útúr kreppunni. Við verðum að fara í kosningar til að skerpa línurnar. Litlu tilraunaflokksbrotin sem halda núna nærri tíunda hluta þingmanna þurfa að hverfa inní aðra flokka. En fyrst og fremst vantar okkur fólk sem þorir að stíga fram og lofa aðgerðum. Aðgerðum sem þýða atvinnu. Með atvinnu kemur annað á eftir.

Okkur vantar forystufólk sem þorir að taka á þeim hryðjuverkahópum sem nú ryðjast fram með tugaprósenta kaupkröfur sér tl handa og enginn endir mun á sjá. Þessi hegðun einkaleyfisstétta er óþolandi við þessar aðstæður og verður að berja niður með afli ríkisins. Annars er jafngáfulegt að gefa út tilskipun um 20 % kauphækkun til allra í landinu, nema þeirra sem enga atvinnu hafa. Þetta var gert 1971 og kostaði tveggjaáratuga baráttu við verðbólguna. Það kapphlaup sem nú er að hefjast mun engan enda taka ef því verður hleypt á stað. Kennarar, ljósmæður, hjúkrunarfólk, læknar, opinberir starfsmenn. Skriðan er rétt að fara af stað.

Vaxtatrú og vantrú á gildi hagvaxtar leysir ekki vandamál þessarar þjóðar heldur eykur á vandann sem stöðugt safnast upp og verður æ erfiðara að koma af sér sem lengra líður frá.     

 

 

Andmælaréttur er enginn.

 

Ingimar Traustason skrifaði eftirfarandi á athugasemdalista hjá Jóni Magnússyni þar sem stjórnmálaferill ISG var til umræðu. Ég leyfi mér að tilfæra skrifin og leggja útaf þeim : 

"Ingibjörg Sólrún lýsti því sem fyrirhyggjulausu flandri þegar Halldór Ásgrímsson hóf kapphlaupið inn í Öryggisráð UN. Tók upp stjórnmálasamband við Burkina Faso og fleiri þróunarlönd. Það vafðist hinsvegar ekki fyrir ISG að taka við þessum kyndli Halldórs þegar hún komst í sæti utanríkisráðherra. Hún sló á gagnrýnisraddir og sagði að Íslendingar ættu ekki að vera með minnimáttarkennd þótt þjóðin væri smá.

Eftir að hafa verið kjörin Borgarstjóri í Reykjavík fyrir R-listann, fullyrti hún aðspurð að hún hyggðist ekki bjóða sig fram á þing næsta ár. Viti menn, að ári var ISG komin í framboð til Alþingis og búin að gleyma fyrri yfirlýsingum.

Ingibjörg Sólrún er ekki samkvæm sjálfri sér, hún er ekki hugsjónamanneskja, hún er ekki trúverðug. Hún endurspeglar í raun allt hið slæma í fari Íslendinga, einstaklingshyggja, hroki, ekki vottur af sjálfsgagnrýni og ekki nokkur efi um erindi sitt hvar og hvenær sem er. Verst er að þessi einkenni eru ríkjandi í þjóðarsálinni og það er m.a. þessvegna sem Íslenska hagkerfið hrundi til grunna.  Ef Ísland á að eiga sér viðreisnar von þurfa önnur hollari gildi að ná yfirhöndinni, þau er til staðar, en það er djúpt á þeim.

Ingimar Traustason (IP-tala skráð) 26.2.2010 kl. 09:17 "

Kostnaður þjóðarinnar af framboðinu hefur ekki fengist staðfestur en er talinn amk.á annan milljarð.  

Ég man það líka frá borgarstjórnartíð ISG að hún sagði þann áfanga hafa náðst að Borgarsjóður væri rekin hallalaust. Mjög skömmu síðar var upplýst að Borgarsjóður væri með ca.967 milljóna halla. Þá var ISG spurð um þetta atriði og fyrri yfirlýsingu. Þá sagði hún " ja það var þarna undirliggjandi halli ".  Og spyrillinn var ánægður með þetta eins og venjulega og ISG hóf tafarlaust hefðbundna árás á Sjálfstæðisflokkinn í beinu framhaldi.

Gargþáttur hennar á móti Ingu Jónu verður mér alltaf minnistæður hvernig hægt er að yfirganga alla kurteisi með dónaskap og meðvirkni stjórnandans. Ég hef aldrei fyrr né síðar séð annan  eins ruddaskap í sjónvarpi nema á Jerry Springer. 

Þegar ISG var spurð um af hverju hún stæði ekki við yfirlýsinguna um að vera í borgarmálunum í stað þingframboðs svaraði hún snúðugt, "það var þá", og málið var ekki rætt meira.

Að vissu leyti fannst mér  ISG skera sig frá öðrum stjórnmálamönnum fyrir þá einstöku ósvífni sem hún var fær um að beita í viðtölum, hvernig hún óð áfram fram hjá óþægilegum spurningum með að setja á langar ræður um allt annað, sérstaklega Davíð og Sjálfstæðimenn. Sjálfsagt þekkti hún spyrlana oft og vissi hvernig hún tæki á þeim. Hún var yfirveguð í áróðurstækni, horfði gjarnan upp að myndavélinni til að undirstrika það að hún væri lítil kona að berjast við Store Stygge Ulv sem væri Sjálfstæðisflokkur Davíðs. Enda missti hún flugið pólitískt þegar Davíð hvarf af sviðinu. Hún þreifst einhvernvegin ekki án hans að mér fannst.  

En af hverju að rifja þetta Öryggisráðsmál upp ? Jú, er ekki krossferð Samfylkingarinnar til þess að koma Íslandi í ESB af sama meiði ? Það er purkunarlaust eytt öllu því skattfé sem þarf til að vinna þessu baráttumáli brautargengi. Hvað skyldu þær kosta samningaviðræðurnar sem nú eru í fullum gangi án þess að þjóðin læri sig um þær ?

Erum við ekki að horfa á sama hugsunarháttinn, sömu ósvífnina áfram ? Þjóðin er bandingi Samfylkingar Jóhönnu Sigurðardóttur  og verður að sitja, standa og borga sem hún vill. Á móti hefur Steingrímur frítt spil í öllu sem honum sýnist.

Andmælaréttur fóksins er enginn.