Hinn ógjaldfæri

Landsbanki Íslands af náð hans hátignar Steingríms J. Sigfússonar prins af Icesave I, II og III, býður hæst í lóðarútboði við Hörpuna. Einn milljarð og toppar aðra bjóðendur. 

Hvað drífur þetta áfram? Metnaður bankastjórans og gjafahlutabréfaþega sem enginn hefur kosið?

Vér eplin með sögðu...Reigingur og fyrirlitning bankastjórans á skynsemi fátækra landsmanna er þvílík að venjulegur maður getur ekki skilið hver færði þeim þessa gersimi."Við eigum nóga peninga".Jahá. Hver er yfirboðari þessa stórmennis eiginlega? 

Þetta ógjaldfæra Steingrímsskrímsli sem Landsbankinn er núna, hafði áður leitt ómældar þjáningar yfir íslenska þjóð. Hann skuldar þjóðinni en þjóðin ekki honum. Því fyrr sem hann hverfur af yfirborði jarðar því betra er það fyrir þjóðina . Það er salt í sárin, það er móðgun við Íslendinga ef þetta gersamlega ónauðsynlega apparat með sína illu og samviskulausu fortíð á að fara að byggja ónauðsynlegar byggingar í miðbæ Reykjavíkur. Utan um ekki neitt sem þjóðin þarf á að halda.

Hinn ógjaldfæri uppvakningur Steingríms J. Sigfússonar er forynja sem væri betur kveðin niður. 

Hvert liggur leið?

okkar þjóðar sem ætlar að búa við núverandi fyrirkomulag stéttarfélag og vinnudeilna?

Mér finnst það blasa við að "kjarasamningar" eins og ég  hef upplifað þá á langri ævi geti ekki gengið áfram hjá frjálsri þjóð. Það er ekki hægt að tala um frelsi einstaklinga til kjarasamninga þegar þeir nota samtakamátt til þess að þvinga fram frelsisskerðingu óskyldra einstaklinga. Bera enn aðra fyrir sig sem gísla að hætti hryðjuverkamanna. Ekki rímar sú hegðun við neina þá frjálshyggju eða hægri öfgamennsku sem ég þekki að minnsta kosti.

Ég man eftir miklum fundahöldum á Hótel Loftleiðum þar sem mönnum var sagt að stinga sér til sunds þó þeir sæju ekki til lands. Menn gátu alltaf treyst á krónuna til að bjarga málunum því "Situr einn með sorgarfés,Seðlabanka Jóhannes, fellir gengið fyrsta des, fer þá allt til helvítes" SÍS fékk að leysa inn allar erlendar kröfur kvöldið áður en önnur verslun ekki.

Svo man ég glöggt þegar vinstristjórnin hans Ólafs Jóhannessonar og Lúðvíks stytti vinnuvikuna um 10 % og hækkaði allt kaup um 10 % til viðbótar. Skuttogarar á hvern fjörð áttu að auka framleiðnina eins og afnám kaffitímannna núna. Það kom svo einhver smávegis verðbólga  í kjölfarið sem skapaði áhugaverða tíma. Auðvitað höfðu menn spurnir af því að svona gengju hlutirnir ekki fyrir sig í V-Þýskalandi og gera víst ekki enn. En þetta var okkar veruleiki og hefur lítið breyst.

 Svona var líka unnið á Bretlandseyjum  og þar voru verkföll daglegt brauð. Bretum tókst að lækna sig.  Margrét Thatcher gerði mönnum ljóst að verkfallsmenn yrðu ábyrgir fyrir tjónum sem þeir yllu og fylgdi því eftir og fékk viðurnefni fyrir. 

Ég er hættur að lifa í  þessu umhverfi sem þáttakandi og er bara þolandi eins og annað hrakvirði þessa þjóðfélags. En mér finnst kominn tími til að svonefndir viðsemjendur  fari að taka upp miklu harðari viðbrögð við sífelldum skærum. Víðtækar verksviptingar gætu bitið svo um munar og leyst deilurnar mun fyrr og ódýrar en nú tíðkast. Þá munu menn grátbiðja um lagasetningar til að frelsast frá sjálfum sér í stað þess digurbarka sem nú tíðkast. Menn þurfa að fá að horfa framan í að tapa einni vertíð úr lífinu.  Ferðasumarið 2014 verður að leggja undir í heilu lagi til þess að menn komi niður á jörðina og geti farið að hugsa sinn gang.

Að óbreyttu liggur leiðin bara norður og niður og þaðan beint  til Evrópusambandsins. 

Hvað á að gera?

í þessum kjaradeilum? Finnst fólki það í lagi að einhverjir aðilar í litlum félögum geti tekið líf þess i gíslingu í deilum við óskyldan aðila?

Þetta var svona í Bretlandi munið þið? Það var alltaf verkfall í Bretlandi og lífskjör Breta drógust hratt aftur úr öðrum þjóðum. Þá kom Margrét Thatcher  og leysti þetta mál. Ég veit ekki hvernig en hún leysti það og leiðin hefur verið upp á við hjá Bretum alla tíð síðan. 

Misráðnasta pólitíska aðgerð allra tíma á Íslandi var að veita opinberum starfsmönnum verkfallsrétt. Þetta er þjóðarnauðsyn að afturkalla.

Skyldu  flugmenn halda að hæfi vinnuveitandans til að greiða þeim hærri laun aukist við að þeir taki honum milljarða blóð? Koma þau verðmæti sem glatast í verkfalli nokkurn tíman aftur? Segjum svo að látið verði undan þeim, þá koma flugfreyjurnar. Hvernig er hægt að auka gjaldfærni vinnuveitandans? Jú, einfaldlega með að hann selji þjóðinni gjaldeyrinn sem hann aflar dýrar. Gengisfall heitir það. Þá borga aldraðir og öryrkjar sinn skerf í hækkuðum launum flugstjórans úr 1.6 milljón á mánuði í tvær. Og svo viðbótina til flugfreyjanna ofan á það.

Enda hvern varðar um aldraða eða öryrkja, þetta síkvartandi lið sem engu skilar. Er ekki bara ódýrast að senda þeim bara Smith&Wesson komplett með einu hylki.  Enda hvern varðar um einhvern þjóðarhag þegar við stefnum hraðbyri í að vera ekki nein sérstök þjóð heldur samsafn af alþjóðasinnuðum þrýstihópum?

Af hverju selja Flugleiðir þessum starfsmönnum sínum ekki bara sjálfdæmi um kjörin?  Þeir raði sér sjálfir  upp í launatöflu,  flugstjórar, flugmenn, flugfreyjur, hlaðmenn, skrifstofumenn osfrv. Afturkallaðir verði á móti allir "kjarasamninga", uppsagnafrestir og starfsaldurslistar.   Einstakir starfsmenn verði ráðnir án allra svonefndra "réttinda" utan friðarskyldu. Sama sé gert við ríkisstarfsmenn.

Hvað ætlar þetta lið að gera ef félagið fer á hausinn vegna verkfallsáhrifa? Hvað gerði Reagan við flugumferðarstjórana? Eru samningsaðilar alveg  varnarlausir þegar allt kemur til alls? Má ekki lögsækja starfsmenn fyrir tjóni sem þeir valda með verkfallahegðun sinni? Löglega boðuðum eða ekki?

 Hvern fjandann á annars að gera? 

 

Slugsið

á íslenskum vinnustöðum er víðfrægt. Hver kannast ekki við myndina af íslenska starfsmanninum sem stikar um vinnusvæðið, 3 skref til hægri, tvö skref til vinstri,... kjaftandi í gemsann sinn sem leysir hann undan vinnuskyldu eins lengi og verkast vill. Svo þarf hann að vera heima hjá veikum börnum, fara til tannlæknis, fara í jarðarför, skreppa í banka. Allt nema að vinna fyrir kaupinu.

Enda segja menn að kaupið sé svo lágt að það sé ekki hægt að ætlast til mikils og enginn geti lifað á dagvinnunni.Þessvegna verður að vinna svona mikla yfirvinnu sem leiðir til þess að álagið er yfirþyrmandi. Lögreglan er þjökuð af streitu, flugumferðarstjórar að kikna. Samt er numerus klausus beitt þar sem annarsstaðar. Kennarar stynja undan álaginu hvað sem svo PISA kannanir segja um pródúktið.

Svo horfi ég á faglærða Pólverja vinna austur í sveitum. Þeir bara vinna og líta ekki upp. Enginn sími, ekkert kjaftæði, engir smóktæmar, fara á kamarinn á morgnana í eigin tíma, engar skreppingar ekkert slugs.

Illugi segir að hægt sé að kenna meira á styttri tíma sem er sama og að segja að ég hafi verið að slugsa allan  5. bekk. Kjaftæði auðvitað, ég hefði ekki mátt vera deginum yngri en tvítugur þegar ég fór til Þýskalands. 

Guðrún Hafsteinsdóttir segir hægt sé að auka framleiðni á Íslandi með þvi að sleppa kaffitímum og hækka kaupið. Ég hef reynt þetta sjálfur og þetta skilaði þá  engu nema hærra kaupi og meiri yfirvinnu. Kjaftæðið bara jókst ef nokkuð var og það var enga hægt að reka því það var svo mikill skortur á fólki.Sumir atvinnurekendur vilja heldur flytja inn útlendinga og hafa Íslendingana frekar heima á sósíal.  En samt eru ekki í mínum huga til duglegri kvikindi en þeir Íslendingar sem vilja vinna. Sérstaklega verktakar og akkorðarar. Það er ævintýri að vinna með sumum slíkum gæjum. Við skulum sleppa allri kynjafræði hér, kallar eru kallar sem eiga að strita í vinnunni. 

Einfalt ráð sem Guðrún mætti huga að til að auka framleiðni á Íslandi er að skylda alla, nema skrifborðsmenn og verkstjóra kannski, til að skilja gemsann eftir í skápnum í búningsherberginu. Það eitt myndi skila mörgum prósentum í framleiðni. 

Og stórminnka slugsið á vinnustöðunum sem er þjóðareinkenni. 

Ósk um þjóðaratkvæðagreislu

má lesa í pistli Illhuga Jökulssonar á Eyjan.is.

Hann segir:

 

"Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn lýstu skýrum vilja til þess fyrir ári að þeir vildu ekki að Ísland gengi í Evrópusambandið.

En jafn skýrt var að þjóðin ætti að hafa síðasta orðið um hvort umsóknin fræga yrði dregin til baka.

Með því að ætla sér að draga umsóknina til baka án þjóðaratkvæðagreiðslu hafa Bjarni Benediktsson, Sigmundur Davíð og Gunnar Bragi því gerst ósannindamenn – sem gerir þá að ómerkilegum stjórnmálamönnum.

En ekki bara þeir leiðtogarnir – heldur líka allir þeir fótgönguliðar í þingflokkunum tveim sem ætla að taka þátt í að ganga gegn bæði skýrum vilja þjóðarinnar og eigin kosningaloforðum.

Þau eru ekki bara „traustur þingmeirihluti“ Gunnars Braga og Sigmundar Davíðs og Bjarna Benediktssonar, einhver grár andlitslaus massi.

Þau eru líka einstaklingar með samvisku.

Willum Þór Þórsson er ekkert stikkfrí.

Valgerður Gunnarsdóttir getur ekkert afsakað sig með því að hún sé bara að hlýða fyrirskipunum.

Elsa Lára Arnardóttir verður að eiga það við samvisku sína hvort hún vill í upphafi stjórnmálaferils, sem án efa gæti orðið langur og glæstur, ganga í berhögg við augljósan vilja þjóðarinnar sem réði hana til þingstarfa.

Brynjar Níelsson verður að gera upp sig hvort honum finnist í rauninni lýðræðislegt að þjóðin fái ekki sjálf að taka þá mikilvægu ákvörðun sem hér um ræðir eða hvort hann ætlar glaðbeittur að eltast skottið á Gunnari Braga í málinu.

Jóhanna María Sigmundsdóttir þarf að íhuga hvernig hennar orðspor í pólitík á að verða.

Þetta snýst nefnilega ekki bara um þrjá fjóra ofstækisfulla foringja.

Þetta snýst líka um fótgönguliðana sem ætla bersýnilega bara að gera það sem þeim er sagt.

Skítt með kosningaloforð.

Skítt með vilja þjóðarinnar í skoðanakönnunum.

Skítt með mótmælafundi á Austurvelli.

Skítt með 56.000 undirskriftir.

Og það sem verst er:

Skítt með heilbrigða skynsemi sem hlýtur þó að segja hverjum ærlegum manni að svona mikilvæga ákvörðun eins og um ESB á ekki að taka nema hafa allar upplýsingar í höndunum – það er að segja fullbúinn samning.

En þau Willum Þór, Valgerður, Elsa Lára, Brynjar og Jóhanna, þau ætla bara að segja skítt með þetta allt og líka skítt með heilbrigða skynsemi.

Við ætlum öll að gera eins og Gunnar Bragi Sveinsson leggur okkur fyrir, segja þau.

Það eitt er rétt, segja þau. "

 

2.málsgrein byrjar með hreinni  lygi.

3. málsgrein er skítkast útfrá lygi,  allavega hvað Sjálsftæðisflokkinn varðar.

 

Þetta er áframhald á lyginni  um að Sjálfstæðisflokkurinn hafi lofað þjóðaratkvæði um hvort aðildarviðræðurnar myndu halda áfram.

Landsfundur er sá eini aðili sem getur skuldbundið Sjálfstæðisflokkinn.

Hann ályktaði að aðildarviðræðum skyldi hætt og þær yrðu ekki hafnar á ný nema að undagenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Hvað einstakir flokksmenn kunna að hafa sagt við þetta eða hitt tækifæri breytir engu hér um .

Flokkurinn vill slíta aðildarviðræðunum strax og ljær ekki máls á að þær verði hafnar á ný nema þjóðin hafi verið spurð.

Um hvað vilja Evrópusinnar  spyrja þjóðina? 

Hvort senda eigi samningamenn til Brussel að hefja aðildarviðræður á ný eftir langt hlé? Hvernig verður erindisbréf slíkra samningamanna frá núverandi  ríkisstjórn Íslands?

Þarf ekki þjóðin  fyrst að svara því,  ekki bara Samfylkingarfólk,  VG-liðar eða aðrir Evrópusinnar, hvort Íslendingar vilji ganga í Evrópusambandið yfirleitt?

Þora aðildarsinnar í þjóðaratkvæði um grundvallarspurninguna? Getum við framkvæmt hana og látið  þjóðina svara þessu: ESB; Já eða Nei.

Samfylkingin og VG sýndu sitt rétta andlit og lýðræðisást þegar þeir svikust að þjóðinni með því að sækja um aðild og neita þjóðinni um að segja álit sitt í þjóðaratkvæðagreiðslu.  

Þessir flokkar vilja lauma þjóðinni  inn í ESB í gegn um Alþingi og leita síðan samþykkis með ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu. Þannig átti að framkvæma fullveldisafsalið í tíð fyrri stjórnar.

Það tókst ekki vegna innbyrðis ósættis. Framhaldið eru þessar stanslausu álygar  og undirróður svonefndra Evrópusinna.

Er það tæknilega hægt að koma á bindandi þjóðaratkvæðagreiðslu öðruvísi en með atbeina Forseta Íslands til að brúa einhverja gjá milli þings og þjóðar? Verður  Forsetinn að neita  að skrifa undir lög eins og Icesave?

Getur Alþingi eitt og sér óskað eftir og efnt til skuldbindandi þjóðaratkvæðagreiðslu?

 

 

 

 

Fasteignagjöld

skipta ekki síður máli en útsvarpsprósentan. Þau eru mjög mismunandi eftir sveitarfélögum. Það afleita við fasteignamatið sem liggur að baki gjaldstofninum er að það mælir sveiflur á markaði. Ef hverfi hækkar í verði þá verða gamalgrónir íbúar að greiða hærri gjöld af því að nágranninn selur vel.

Á Seltjarnarnesi borga menn  0.210% í fasteignagjöld meðan í Garðabæ borga menn 0.26% af fasteignamati, 0.270% í Kópavogi og 0.28 % í Hafnarfirði. Hafnarfjörður er þannig þriðjungi dýrari hvað þetta varðar en Seltjarnarnes og Kópavogur litlu skárri.

Sveitarstjórnarmenn bera það fyrir sig að greiðslur úr jöfnunarsjóði sveitarfélaga skerðist ef þeir eru ekki með útsvarið í botni. Er þetta svona svipað og að menn þiggja ekki vinnu af því að bæturnar skerðist? Allt miðað við aumingjaframfærsluna að vanda. Lægsti samnefnarinn ræður.

Fasteignagjöld og útsvar skiptir íbúana mestu máli þegar kemur að kosningum til bæjarstjórnar. Þeir eiga að krefjast svara fyrirfram af frrambjóðendunum. 

 

 

 

Hver er Tony Omos?

Veit það einhver fyrir víst?

Hefur Samfylkingin eða VG þær upplýsingar?

Hver er Tony Omos og fyrir hvað er hann frægur? 

Falsaður stuðningur

er nafnleynd undirritun á stuðningslista við áframhald ESB-aðlögunarviðræðna.

Málefnið og tilbúnaðurinn er líka svo afspyrnuheimskt og blasir við ef fólk nennti að hugsa augnablik. Það er ekki furða þó svona margt fólk skammist sín fyrir að koma nálægt svona fíflaríi að krefjast þess að ríkisstjórn löglega kjörin til þess að slíta aðildarviðræðunum og fara ekki í ESB, standi fyrir öðru eins og að láta gömlu sendinefndina halda áfram viðræðum? Meira að segja Össur Skarphéðinsson var búinn að átta sig á því að ESB vildi ekki ræða meira við Íslendinga vegna grunnatriðisins um landhelgina og landbúnaðinn.

Hátt í þriðjungur undirskriftanna á listanum er með þessum nanfnleyndarhætti. Hversu mikið skyldi vera um beinar falsanir undirskrifta úr því að svona vinnubrögð eru talin ásættanlega af hálfu forsvarsmannanna? Skyldi ég vera á listanum getur maður spurt? Veit ég eitthvað um það?

Að skrifa undir með nafnleynd er ekki stuðningur heldur fölsun.

Er kreppa?

spurði ég sjálfan mig þegar ég fór inn í rúsínubúðina á Selfossi("nýju" kaupfélagsbúðina nú Krónuna). Búið að rífa allt inn úr miðjunni, allar búðirnar farnar. Eyðimörk þar sem áður var blómlegt.

Svo fór ég út og keyrði Austurveginn. Mér fannst mikið af skiltum, til sölu -til leigu, í gluggunum við götuna. maður heyrir úr atvinnulífinu að bankarnir láni helst ekki neitt, þeir hafa svo góða ávöxtun í Seðlabankanum sem sé fyrirhafnarminna en að vera að elta vanskilaþrjóta.

Ég hef spurnir af langtímatvinnuleysi meðal ungra lögfræðinga.  Margir segja manni að það sé ekkert að ske í þjóðfélaginu. Allavega verður maður ekki mikið var við mikla bjartsýni hjá iðnaðarmönnum og verktökum. Fá vegagerðarverkefni virðast vera í gangi hér sunnanfjalls og mikill þungavinnufloti stendur kyrr hjá Ingileifi á Svínavatni svo annað dæmi sé tekið við Austurveginn. 

Þarf þessi ríkisstjórn ekki að hugsa um fleira en vísitöluleiðréttingar uppá hundrað milljarða ú ríkissjóði? Munu þetta skila einhverju öðru en verðbólgu?  Allavega bjargast þeir ekki sem eru þegar dauðir og búnir að missa allt sitt. Þarf hún ekki að fara að slá botninn í skiptin á bönkunum?  Setja þá í gjaldþrot til að gera eitthvað afgerandi í gjaldeyrisvandanum? Reka skilanefndirnar heim eftir 7 ára árangurslítið en gróðavænlegt strit? Losa landsmenn undan því að helstu viðskiptabankarnir séu í eigu óvinveittra hrægammasjóða með innlendar skrautfjaðrir sem afleiðingu af stjórnartíð Steingríms J. Sigfússonar fjármálatrölls?  

Til hvers erum við að halda Landsbankanum á floti í núverandi mynd ? Er þetta ekki ný ríkisstjórn sem var kosin til að stjórna?  Viljum við ekki sjá einhver umsvif? Taka til í eftirlitsiðnaðnum. Leggja niður Vinnueftirlitið, Samkeppnisstofnun,Fjölmiðlanefnd,  Fjármálaeftirlitið, Umhverfisráðuneytið,Byggðastofnun, Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur,  og fleiri einskisnýt apparöt sem engu skila.

Ég vona að mér missýnist um einkenni kreppu. 

Útsvarið skiptir öllu

fyrir launþegann bendir Óli Björn Kárason okkur á í Morgunblaðinu í dag. Hann vekur athygli á því að útsvarsprósentan skipti skattborgarann mun meira máli en tekjuskattskerfið. Útsvarið nemi 134milljörðum meðan tekjuskatturinn sé 101 milljarður. Samt er öll pólitíska umræðan um það hvort fitla megi við tekjuskattskerfið með breytingu á persónufrádrætti hér, vaxtabótum þar og heimilisuppbótum. Endalaust hífa, slaka,hífa slaka.

Bjarni Benediktsson er skammaður fyrir að lækka ekki tekjuskattinn meira meðan Ármanni Kr.Ólafssyni í Kópavogi  er hrósað fyrir sérstaka ráðdeild í rekstri. Alveg án tillits til þess að Kópavogur leggur á 14.48 % undir hámarkinu sem Reykjavík leggur á 14.52%. Ármann er 0.28 prósent lægri en hámarkið 14.52 meðan Seltjarnarnes er 5.65 % lægri með 13.7% útsvarsprósentu. Íbúi á Seltjarnarnesi getur því unnið 3 útsvarslausar vikur fyrir sjálfan sig á umfram Kópavogsbúann. Er Ásgerði Halldórsdóttur frænku minni á Nesinu  hrósað nægilega í fjölmiðlum fyrir þetta? 

Þarna er það sem kjósandinn og útsvarsgreiðandinn á að heimta skýr svör við í kosningabaráttunni.

Hvað ætlar þessi framboðslisti eða hinn að gera í útsvarsprósentunni? Ætlarðu að hafa hana í botni? Eða ætlarðu að hafa hana eins og í Skorradalshreppi þar sem útsvarspósentan er 12.44% og gefur útsvarsgreiðandanum nærri tvo útsvarslausa mánuði umfram Kópavogsbúann til að vinna fyrir sig eingöngu?

Útsvarið skiptir launþegann miklu meira máli en það sem þingið er að gutla með alla daga, hífa hér, slaka þar. 

Hver á útsvarsprósentan að verða eftir kosningar?